This essay was completed in January 2016 and accepted for publication in a collection on occasionalism by Nazif Muhtaroglu. It attempts to update the doctrine of occasionalism to make it independent of theism and fit better with contemporary physics and a modern understanding of causation. We find that modern physics provides an avenue to support the essential core of occasionalism.

This article embarks on making a political analysis of Islamist politics by criticizing the hegemonic approach in the field and considering a number of the institutions or structures, composing of either state and its ideological-repressive apparatuses, political parties and actors, intellectual leadership and ideology, and political relations, events, or facts in political sphere. The aforesaid approach declares that the social and economic factors, namely class position, capital accumulation, market, education, and culture, have been far better significative for a political study (...) in examining any political movement, party, and fact or event. However, our study will more stress on political structures, events and struggles or conflicts produced and reproduced by the political institutions, the relationships and the processes in question. Taking into account all these, it will be argued that they have been more significant as compared to class position, capital accumulation, market in economic structure, or culture and education, in a political study. (shrink)

Psoriatic arthritis is a chronic, systemic inflammatory disorder. It has been classified in spondyloarthropathies group which shares clinical, radiologic, serologic features, familial and genetic relationship. Up to 5-30% of patients with psoriasis may go on to develop psoriatic arthritis, usually within 5-10 years. Adalimumab (ADA) is the first human monoclonal antibody against TNF-α. ADA is a biologic agent effective in both skin lesions and joint signs. Anti-TNF agents are powerful immunmodulating drugs with potentially side effects. Our case is 38 years (...) old woman complaining about swelling and pain in hand joints. In physical examination she has asymmetrical arthritis in wrist, proximal (PIP) and distal interphalangeal (DIP) hand joints and right knee joint. In laboratory; sedimentation rate: 80 mm/h, C-reactive protein: 17 mg/l, rheumatoid factor (RF): 8.7 IU/ml and HLA B27 was positive. Radiologically, erosions and narrowing were determined in PIP and DIP hand joints and grade 3 sacroiliitis bilaterally. In clinical monitoring, psoriaform lesions progressed in her scalp, so we diagnosed psoriatic artritis. We started ADA therapy 40 mg subcutaneously every two weeks. She developed periorbital infection in left-sided in tertiary month following. Streptococcal proliferation was seen in lesion culture, so we began amoxicillin-clavulanate therapy. She benefit antibiotic therapy, infectious signs regressed. ADA therapy discontinued, instead of it, etanercept 50 mg twice weekly subcutaneous and methylprednisolone 12 mg/daily oral therapy is started. We purposed to declare our case with literature selection. (shrink)

A lipoma is a benign tumor composed of adipose tissue and it is considered as the most common form of soft tissue tumor. Lipomas are soft on palpation, usually movable, and are generally painless. They are widely disseminated benign mesenchymal neoplasms commonly found over the nape of the neck and upper back, shoulders, abdomen, buttocks, and proximal portions of the extremities. Their occurrence in the vulva is said to be so rare that only a few cases have been reported. This (...) case describes a patient; 47 years old who had admitted to our clinic with complaint of vulvar mass localized on labium majus approximately 1 year. Total excision of the mass was made and the pathological examination result was lipoma. Vulvar lipoma occurs in rare and should be kept in mind in the differential diagnosis of the other vulvar masses. (shrink)

Philosophers who work on desert-adjustment within axiology often articulate the concept of desert as follows: x deserves y on the basis of z. This formulation allows for a focused examination that encompasses deservers, deservings, and desert bases. I call this first-order desert. This paper posits that axiology grounded solely in first-order desert fails to adequately capture our nuanced intuitions concerning desert. I contend that to construct an axiology that more effectively aligns with our desert-sensitive intuitions, we must incorporate considerations of (...) second-order desert. Second-order desert is defined as follows: x deserves to live a life in which x deserves y on the basis of z. Initially, I provide a definition of first-order desert, followed by an elucidation of second-order desert. Subsequently, I explore various counter-arguments against my proposition. I defend my proposal against potential counter-arguments, demonstrating that a desert-adjusted axiological theory will be significantly better-off by incorporating second-order desert considerations. (shrink)

The Habermas–Foucault debate, despite the excellent commentary it has generated, has the standing of an ‘unfinished project’ precisely because it occasions the interrogation of the fundamental categories of modernity, and because the lingering sense of anxiety, which continues to remain after arguments and counter-arguments, demands new interpretations. Here, I advance the claim that what gives Habermas’s criticisms of Foucault’s histories and theoretical formulations their bite is the categorial distinction he maintains between facts and rights, and by extension, between causes and (...) reasons. The Kantian distinction between de jure validity and de facto effectivity underwrites the categorial distinction between both ‘norms/facts’ and ‘reasons/causes’ conceptual pairs, which distinction, in turn, is reinforced by a picture of the natural world as matter in motion and human agency as self-determination. I want to claim that Foucault’s work enacts a critique of Habermas not by evading the problem of justification but by undermining the very distinctions Habermas needs to maintain the universal and necessary status of communicative rationality. Drawing on Jonathan Lear’s discussion of reasons and causes in relation to the unconscious, I claim that psychoanalytic discourse helps us make intelligible a type of reflection—such as one finds in Foucault’s historiography—that is at once “critical and empirical.” Moreover, the realization that the distinction between causes and reasons may not be categorial and exhaustive shows how Habermas’s insistence on the contrary leads to one particular kind of misrecognition of our practices. (shrink)

This paper studies the context-dependence of the first-person indexical 'I,' while attempting to make the identifiability criteria for specificity and definiteness clearer for this important indexical. Having been influenced by John Perry's work on indexicals, we'll show that this (seemingly) clearest case of an indexical poses a difficulty.

In Foucault’s theoretical writings, the problem of experience occurs in two shapes: his discussions of “limit-experience” and his definition of “experience.” In this article, I propose an interpretation of the concept of “limit-experience” in Foucault’s historiography according to which experience is already limit-experience, and not its static and confining other. I claim that Foucault’s concept of experience involves spatially and temporally indexed, rule-governed practices and that his interrogation of experience becomes critical not by referring to some other of reason but (...) by rendering visible the flip side of the limits of our own space of reasons. The argument in support of my interpretation of Foucault develops in two parts: 1) Foucault’s “methodology” should be seen not as historicizing the transcendental, but as giving it up. 2) This renunciation of the transcendental is nonetheless only intelligible and motivated against the background of the problematic of experience in Kant and Hegel. It thereby becomes possible to provide not a foundation but a justification for a Foucaultian critique of the limits of experience. (shrink)

Bu çalışma, Yargı Gücünün Eleştirisi’nde estetik beğenide, hayalgücü (Einbildungskraft) ve “özgür oyun” tanımı temelinde, hayalgücü ve anlama yetisi (Verstand) arasındaki ilişki sorununu ele almaktadır. Kant transendental felsefeyle hayalgücüne kendinden önceki filozoflardan ayrı bir saygınlık kazandırmış, bu yetiyi hem bilişin hem estetik deneyimin temel yetileri arasına yerleştirmiştir. Saf Aklın Eleştirisi’nde (A basımı) duyusallık (Sinnlichkeit) ve anlama yetisiyle transendental üç yetiden biri olan hayalgücü, üçüncü Kritik’te reflektif yargı ve estetik deneyimin zeminini oluşturmada önemli bir konumdadır. Üçüncü Kritik’in hemen her bölümünde bir işlevi (...) haiz olan hayalgücü ile anlama yetisinin girdiği özgür ve kavramlara dayanmayan oyun transendental felsefeye ilişkin pek çok meseleyi de açığa çıkaran özelliklere sahiptir. Bu oyunda, birinci Kritik’te nesnenin kavramsal belirlenimine yönelik olan anlama yetisinin kavramlarıyla devrede olmaması tartışmanın önemli ögelerinden biridir. Bu bakımdan özgür oyun tanımı, yetilerin konumlarına ilişkin birinci Kritik’teki iddialara uzanan kapsam ve içeriktedir. Bu çalışmada bu iddialara açıklık kazandırılarak, hayalgücü merkezinde yetiler ve yetilerle bağlantılı tartışmalara ışık tutulacaktır. (shrink)

Bu çalışmada; bilim, sözdebilim ayrımına yönelik tasarlanan öğretim etkinliklerinin, 7. sınıf öğrencilerinin sözdebilimsel inançlarına ve eleştirel düşünme becerilerine etkisini araştırmak ayrıca hangi bilimsellik ve hatalı bilimsellik ölçütlerine sahip olduklarını belirlemek amaçlanmıştır. Bu amaçlar doğrultusunda araştırmanının modeli iç içe karma desen olarak belirlenmiştir. Çalışma, 2018-2019 eğitim öğretim yılının ikinci döneminde, Kocaeli ili Başiskele ilçesinde bulunan bir devlet ortaokulunda gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın nicel kısmında bir deney (n=29) ve bir kontrol (n=30) grubu olmak üzere 59 öğrenci, nitel kısmında ise deney grubunda bulunan 29 öğrenci (...) bulunmaktadır. On hafta süren araştırmada deney grubunda; farklı sözdebilimsel içerikler yer alan bilim, sözde–bilim ayrımı bağlamında hazırlanan etkinlikler ile öğretim gerçekleştirilmiş, kontrol grubundaysa mevcut öğretim programında öngörülen etkinliklerle ders işlenmiştir. Çalışmaların tamamı seçmeli bilim uygulamaları derslerinde gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak; Sözdebilim İnanç Ölçeği, Eleştirel Düşünme ölçekleri Takımı ve araştırmacı tarafından geliştirilen öğrenci görüşme formları kullanılmıştır. Verilerin analizinde, karışık ölçümler için iki yönlü varyans analizi ve içerik analizi kullanılmıştır. Ayrıca veri analizlerinde, SPSS 18.0 paket programı ve Nvivo 12 nitel veri analizi programından yararlanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre, 7. sınıf öğrencilerinin eleştirel düşünme becerileri orta, sözdebilimsel inançları yüksektir. Tasarlanan öğretim etkinlikleri öğrencilerin eleştirel düşünme becerilerini arttırmış, sözdebilimsel inançlarını azaltmıştır. Öğrenci görüşlerinde tespit edilen hatalı bilimsellik ölçütleri, mantığa bürüme, etkililik, bilimsel kavramlar içerme, otoriteye dayanma, kaynak içerme, geçmişten gelen bilgi ve çoğunluk görüşüdür. Öğrenci görüşlerinde tespit edilen bilimsellik ölçütleri ise ölçütleri kanıtlanabilirlik, test edilebilirlik, tutarlılık, tekrarlanabilirlik, bilim dünyasının desteği, mantığa aykırılık ve kasıtlı bilimsel jargondur. Yapılan sözdebilimsel içerikli etkinlikler arasında öğrencilerin en fazla hataya düştükleri etkinlikler astroloji ve antik astronot kuramı olmuştur. (shrink)

Bu çalışmada; bilim, sözdebilim ayrımına yönelik tasarlanan öğretim etkinliklerinin, 7. sınıf öğrencilerinin sözdebilimsel inançlarına ve eleştirel düşünme becerilerine etkisini araştırmak ayrıca hangi bilimsellik ve hatalı bilimsellik ölçütlerine sahip olduklarını belirlemek amaçlanmıştır. Bu amaçlar doğrultusunda araştırmanının modeli iç içe karma desen olarak belirlenmiştir. Çalışma, 2018-2019 eğitim öğretim yılının ikinci döneminde, Kocaeli ili Başiskele ilçesinde bulunan bir devlet ortaokulunda gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın nicel kısmında bir deney (n=29) ve bir kontrol (n=30) grubu olmak üzere 59 öğrenci, nitel kısmında ise deney grubunda bulunan 29 öğrenci (...) bulunmaktadır. On hafta süren araştırmada deney grubunda; farklı sözdebilimsel içerikler yer alan bilim, sözde–bilim ayrımı bağlamında hazırlanan etkinlikler ile öğretim gerçekleştirilmiş, kontrol grubundaysa mevcut öğretim programında öngörülen etkinliklerle ders işlenmiştir. Çalışmaların tamamı seçmeli bilim uygulamaları derslerinde gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak; Sözdebilim İnanç Ölçeği, Eleştirel Düşünme ölçekleri Takımı ve araştırmacı tarafından geliştirilen öğrenci görüşme formları kullanılmıştır. Verilerin analizinde, karışık ölçümler için iki yönlü varyans analizi ve içerik analizi kullanılmıştır. Ayrıca veri analizlerinde, SPSS 18.0 paket programı ve Nvivo 12 nitel veri analizi programından yararlanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre, 7. sınıf öğrencilerinin eleştirel düşünme becerileri orta, sözdebilimsel inançları yüksektir. Tasarlanan öğretim etkinlikleri öğrencilerin eleştirel düşünme becerilerini arttırmış, sözdebilimsel inançlarını azaltmıştır. Öğrenci görüşlerinde tespit edilen hatalı bilimsellik ölçütleri, mantığa bürüme, etkililik, bilimsel kavramlar içerme, otoriteye dayanma, kaynak içerme, geçmişten gelen bilgi ve çoğunluk görüşüdür. Öğrenci görüşlerinde tespit edilen bilimsellik ölçütleri ise ölçütleri kanıtlanabilirlik, test edilebilirlik, tutarlılık, tekrarlanabilirlik, bilim dünyasının desteği, mantığa aykırılık ve kasıtlı bilimsel jargondur. Yapılan sözdebilimsel içerikli etkinlikler arasında öğrencilerin en fazla hataya düştükleri etkinlikler astroloji ve antik astronot kuramı olmuştur. (shrink)

İonya, MÖ 1000’lerde 12 İon koloni şehrinin birlikteliğiyle oluşmuştur. İonlar bir denizci topluluğuydu ve kültürel etkileşimleri, halkına sunduğu özgür- lükçü alan onların düşünsel duruşunun önemli nedenlerindendi. İonya do- ğayı anlama, görünenin ve değişenin ardında yatan değişmeyen temel ilkenin ne olduğu konusunda rasyonel bir tutumun, girişimin ortaya konduğu önemli bir merkezdi. Bu 12 şehirden en önemlisiyse Milet’ti.

Ateistler, kötülük probleminin Tanrı’nın varlığı aleyhine en güçlü argüman olduğu konusunda hâlâ ısrarcılar. Felsefe tarihine baktığımızda da Epikuros’tan Hume’a ve yakın dönemde Mackie’ye kadar uzanan bir yelpazede çeşitli düşünürler tarafından bu konuda birçok eleştirinin dile getirildiğini görmek mümkün. Plantinga bu çalışmasında felsefe tarihinin en köklü sorunlarından biri olan ‘Tanrı’nın varlığı sorusu’nu cevaplamaya çalışmakla kalmayıp felsefi bir yöntem ve soruşturmanın nasıl olması gerektiği konusunda muhteşem bir örnek de sunmaktadır. Plantinga, bu kitabıyla bizi, felsefe tarihinin en temel ilkelerinden birini hatırlamaya çağırıyor: var (...) olanın ardındakini anlamaya çalışmak. (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)