Abstract

Dogłębna wiwisekcja zdań ocalałych z arcydzieła Heraklita oraz korespondujących z nimi świadectw ułatwia sformułowanie tezy, że „dobro” i „prawda” oraz ich konsekwentnie odróżniane, z całą pewnością nieutożsamiane ze sobą przeciwieństwa, są centralnymi pojęciami heraklitejskiej (1) „etyki” (zob. DK B: 78, 119; DL, IX,12,8) – na poziomie zarówno (1a) prymarnym, tj. prywatnym, indywidualnym, jak i (1b) sekundarnym, tj. wspólnotowym, politycznym – oraz na wskroś od niej uzależnionej (2) „epistemologii”.