This paper examines the following three questions: (1) In The Rose Garden of Mystery (Golshan-e Rāz), how does the prominent 7-8th-century Iranian Sufi, Maḥmūd Shabistarī, distinguish the mystical “contemplation” and “rational reflection” in pursuing divine knowledge? (2) Was Shabistarī an anti-rationalist (strict fideist)? (3) How does Shabistarī’s position fit into the ancient Greek, Neoplatonist, and medieval Islamic and Christian metaphysics? This paper examines Golshan-e Rāz in the context of Shabistarī’s other works, commentaries, secondary sources, and Islamic thought—Sufism and philosophy. Existing (...) literature on Golshan-e Rāz primarily focuses on its literary aspects, neglecting its philosophical and mystical concepts. However, a thorough understanding requires examining these concepts in a broad context, which will inspire further research. The rationale behind this research is rooted in the religious obligation for believers to know God, with “thinking” as the means to acquire such knowledge. This is why the first question Herawī poses to Shabistarī pertains to the nature of thought—justifying this paper’s focus. Contemporary opposition to religion often stems from its perceived incongruity with the rational frameworks offered by positivism, materialism, or scientific inquiry. By differentiating between mystical and rational modes of thought that Shabistarī presents, this study shows the contemporary person that intellectual inquiry extends beyond rationalism and encompasses mysticism. Consequently, rational and mystical perspectives should be pursued in the quest for the divine. Furthermore, this study contends that Shabistarī should not be regarded as a strict fideist; instead, his criticism is directed toward the constraints inherent in rational thinking. (shrink)

We consider how an epistemic network might self-assemble from the ritualization of the individual decisions of simple heterogeneous agents. In such evolved social networks, inquirers may be significantly more successful than they could be investigating nature on their own. The evolved network may also dramatically lower the epistemic risk faced by even the most talented inquirers. We consider networks that self-assemble in the context of both perfect and imperfect communication and compare the behaviour of inquirers in each. This provides a (...) step in bringing together two new and developing research programs, the theory of self-assembling games and the theory of network epistemology. (shrink)

Edebiyat, özellikle roman, toplum için bir ayna gibidir. Roman, hikâye ve şiir gibi edebî eserler, kişisel üretimlerin yanı sıra dönemin sosyal, ekonomik ve siyasi meselelerini de yansıtır. Bu nedenle edebi eserler de sosyolojik kaynak olarak kabul edilebilir. 19. Ve 20. yüzyıl Türk ve Rus edebiyatı, büyük yazarların tüm dünyada ün kazandığı yüzyıldır. 19. Ve 20. yüzyılda Türk ve Rus edebiyatının zirvesi kabul edilen isimler toplumsal konulara kayıtsız kalmamalarının yanı sıra Türk ve Rus toplumunun modernleşme sürecini de eserlerinde yorumlamışlardır. Entelektüeller genellikle (...) bu merkezlerde yoğunlaştıkça, düşünce, bilim ve edebiyat siyaseti de bu merkezlerde yoğunlaşmıştır. Dönemin en önemli dergi ve gazeteleri bu edebiyatçılarla ilgili basılıp dağıtılıyordu. Tarih boyunca siyasi iktidar, kendi amaçlarına hizmet etmek, rejimlerini korumak ve toplumsal hegemonyalarını sağlamlaştırmak için örgütlü aydınlara ihtiyaç duymuştur. Yüzyıllardır enformasyonu tekelleştiren aydınlar, kültürel sermayelerini çoğu zaman kendi sınıfsal amaçları için kullanarak, bazen siyasi iktidarla çatışan, bazen de uzlaşmaya varan ideolojiler üretmişlerdir. Bu çatışma ve uzlaşma ekseninde, aydının idari yapıya karşı tutumu, yönetici sınıfın statükoyu koruma çabası, yerel ve evrensel sorunlar, iktidarla ilişkisi tanımlanmaktadır. Bu bakımdan aydınların her toplumdaki konumu ve rolü farklıdır. Aslında Batı toplumlarında muhalif kimliği ve iktidar eleştirisi ile öne çıkan entelektüelin işlevi, Batı dışı toplumlarda iktidarın yönetsel işlevlerini yerine getirmek ve bilgisiyle iktidarı meşrulaştırmaktır. Klasik Osmanlı İmparatorluğu'nda iktidarın (devletin) "koruma", Tanzimat döneminde ise "kurtarma" (diriliş) döneminde Türk aydınlarının, tarihsel, toplumsal ve sınıfsal kategorilerdeki entelektüellerin işlevleri söz konusudur. Bu çalışmada ele alınan Türk ve Rus aydınların kısaca bilgileri verilmiştir. (shrink)