English title: Józef Tischner’s Phenomenology of Boundary Experience. Author of the paper distinguishes four paradigms of phenomenological analysis one can indicate in Tischner’s philosophical writing. Each of these paradigms captures the issue of the genuine source of phenomenological experience. This genuine source can be provided with: transcendental ‘I’, axiological ‘I’, Dasein, or the relationship to another man. By developing the latter, i.e. the paradigm based on the experience of meeting (dialogue), Tischner makes the foundations for his Philosophy of Drama (in (...) Polish: Filozofia dramatu) which should be interpreted, as Piecuch argues, in terms of the possible ways to conduct phenomenological analysis. The peculiarity of this way is that it aims at grasping various aspects of the border experience in which a man experiences the limits of one’s own thinking, activity and sensing. (shrink)

The basis of analyzes carried out in the article is the work of Bernhard Welte: Meister Eckhart. Gedanken zu seinen Gedanken. The central subject of research is the idea Abgeschiedenheit (“isolation”). Following the interpretation of Welte it has been considerated a phenomeno‐ logical description on two ways. From the practical experience, as a modus vivendi a religious man, and from the theoretical, as speculative thought. Theoretical considerations consist of analysis of the concept of truth and goodness, which Eckhart identifies with (...) the idea of God. Welte shows that these concepts of medieval thinker at the starting point considerations are still sink in the schemes of metaphysical thinking, but in the next stages of its argumentation he overcome metaphysical discourse. The purpose of the article, guided by the suggestion Weltes interpretation, is to show ways of reaching the source forms of religious experience. At the same time the text raised the issue of problematic use formulas of mystical union and noticed parallels have been taking place between the method of phenomenological reduction and the idea of Abgeschiedenheit. (shrink)

Myśl fryburskiego filozofa religii, Bernharda Weltego, wielokrotnie dotykała zagadnienia nicości. Artykuł prezentuje funkcje, jaką Welte przypisał idei nicości w kontekście doświadczenia konstytutywnego, wyznaczającego podstawową charakterystykę ludzkiej egzystencji. Doświadczenie konstytutywne pociąga za sobą przenikanie się czyjejś skończoności z nieskończonością. Ta pierwsza wyraża się w byciu świadomym własnej śmiertelności i winy, ta druga w aktywności ludzkiego ducha, szczególnie w odczuwaniu obowiązku. Bycie człowieka sytuuje się między tymi przeciwstawnymi siłami, poszukuje sensu swojej egzystencji. Jednocześnie stwarza ono różne relacje, jakie mogą między nimi zachodzić. (...) Ich porządek może prowadzić do afirmacji bądź negacji czyjejś egzystencji. Jeżeli dodamy do owych relacji doświadczenie nicości (wraz z jej specyfiką), to tworzą one razem akt wyboru między afirmacją a negacja bardziej przypominający ostateczny wybór między nadzieją a rozpaczą. (shrink)