2. XXIII World Corngress of Philosophy: «Philosophy as Inquiry and Way of Life», Διοργάνωση Διεθνούς Ομοσπονδίας Φιλοσοφικών Μελετών (FISP) υπό την εποπτεία της Ελληνικής Οργανωτικής Επιτροπής (Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία), Πανεπιστήμιο Αθηνών, Φιλοσοφική Σχολή, 4 - 10 Αυγούστου 2013. Θέμα ομιλίας: Η λειτουργία της άμεσης ενορατικής γνώσης στον Benedetto Croce (Direct intuitive knowledge and the way it operates in the philosophy of Benedetto Croce).

We are all privy, or rather participants, in an unprecedented scientific and technological outbreak whose rules have been taken in even by cultures ideologically deviating from the standards of the West, even though this revolution started there. So, we cannot refer to a heterogeneity of cultures or to conflicts, whether constant, manifest or underlying, since the theoretical mind and its logical reasoning have been universally accepted. Είμαστε όλοι κοινωνοί ή μάλλον συμμέτοχοι, μιας άνευ προηγουμένου επιστημονικής και τεχνολογικής έκρηξης, η οποία, (...) παρόλο που ξεκίνησε από το περιβάλλον της σύγχρονης Δύσης, οι κανόνες της έχουν αφομοιωθεί ακόμη και από πολιτισμούς που ιδεολογικά, απέκλιναν ή/και αποκλίνουν από τα δυτικά πρότυπα. Δεν μπορούμε επομένως να μιλάμε για ανομοιομορφία πολιτισμών, συγκρούσεις, συνεχείς φανερές ή υπολανθάνουσες, δεδομένου ότι τα επίπεδα του θεωρητικού νου, όσον αφορά στη λογική ανάλυση, έχουν καταστεί οικουμενικά αποδεκτά. (shrink)

Δ.Δακρότσης, «Τεχνητή νοημοσύνη και εκφραστικότητα: η αναγκαιότητα περάσματος της εννοιολογικής γνώσης από το μονοπάτι της αισθητικής εποπτείας» (Artificial Intelligence and expressiveness: The necessity for conceptual knowledge to go through the path of aesthetic perception), Days of Art in Greece, Τεύχος 18, Φθινόπωρο 2024, σς 26-39.

This Handbook contains forty essays by an international team of experts on the antecedents, the content, and the reception of the Dionysian corpus, a body of writings falsely ascribed to Dionysius the Areopagite, a convert of St Paul, but actually written about 500 AD. The first section contains discussions of the genesis of the corpus, its Christian antecedents, and its Neoplatonic influences. In the second section, studies on the Syriac reception, the relation of the Syriac to the original Greek, and (...) the editing of the Greek by John of Scythopolis are followed by contributions on the use of the corpus in such Byzantine authors as Maximus the Confessor, John of Damascus, Theodore the Studite, Niketas Stethatos, Gregory Palamas, and Gemistus Pletho. In the third section attention turns to the Western tradition, represented first by the translators John Scotus Eriugena, John Sarracenus, and Robert Grosseteste and then by such readers as the Victorines, the early Franciscans, Albert the Great, Aquinas, Bonaventure, Dante, the English mystics, Nicholas of Cusa, and Marsilio Ficino. The contributors to the final section survey the effect on Western readers of Lorenzo Valla's proof of the inauthenticity of the corpus and the subsequent exposure of its dependence on Proclus by Koch and Stiglmayr. The authors studied in this section include Erasmus, Luther and his followers, Vladimir Lossky, Hans Urs von Balthasar, and Jacques Derrida, as well as modern thinkers of the Greek Church. Essays on Dionysius as a mystic and a political theologian conclude the volume. (shrink)