We often assess emotions as appropriate or inappropriate depending on certain evaluative aspects of the world. Often using the term ‘fittingness’ as equivalent to ‘appropriateness’, many philosophers of emotion take fittingness assessments of emotions to be a broadly representational matter. On this sort of view, an emotion is fitting or appropriate just in case there is a kind of representational match between the emotion and the object, a matching analogous to truth for belief. This view provides an account of the (...) relationship between emotion and value that many have found plausible. In this paper, I argue that the fittingness of emotions should not be understood in representational terms. Rather, as is common in the literature on fittingness, we should interpret the notion in normative terms. After providing four arguments against the representational interpretation, and for a normative interpretation, of emotional fittingness, I discuss two ways to develop the normative picture of emotional fittingness. I also clarify the relevant issues that will have to be tackled by philosophers of emotion in the future, issues which cannot be tackled without attending to action theory and the philosophy of normativity. (shrink)

Can love be an appropriate response to a person? In this paper, I argue that it can. First, I discuss the reasons why we might think this question should be answered in the negative. This will help us clarify the question itself. Then I argue that, even though extant accounts of reasons for love are inadequate, there remains the suspicion that there must be something about people which make our love for them appropriate. Being lovable, I contend, is what makes (...) our love for them appropriate, just as being fearsome is what makes our fear of certain situations appropriate. I finally propose a general account of this property which avoids the major problems facing the extant accounts of reasons for love. (shrink)

According to a historically popular view, emotions are normative experiences that ground moral knowledge much as perceptual experiences ground empirical knowledge. Given the analogy it draws between emotion and perception, sentimental perceptualism constitutes a promising, naturalist-friendly alternative to classical rationalist accounts of moral knowledge. In this paper, we consider an important but underappreciated objection to the view, namely that in contrast with perception, emotions depend for their occurrence on prior representational states, with the result that emotions cannot give perceptual-like access (...) to normative properties. We argue that underlying this objection are several specific problems, rooted in the different types of mental states to which emotions may respond, that the sentimental perceptualist must tackle for her view to be successful. We argue, moreover, that the problems can be answered by filling out the theory with several independently motivated yet highly controversial commitments, which we carefully catalogue. The plausibility of sentimental perceptualism, as a result, hinges on further claims sentimental perceptualists should not ignore. (shrink)

A short entry on the nature of social power, in particular on the question whether it can be understood in terms of powers as discussed in the metaphysics literature (in French).

The moral error theory holds that moral claims and beliefs, because they commit us to the existence of illusory entities, are systematically false or untrue. It is an open question what we should do with moral thought and discourse once we have become convinced by this view. Until recently, this question had received two main answers. The abolitionist proposed that we should get rid of moral thought altogether. The fictionalist, though he agreed we should eliminate moral beliefs, enjoined us to (...) replace them with attitudes that resemble to some extent the attitudes we have towards pieces of fiction. But there is now a third theory on the market: conservationism, the view that we should keep holding moral beliefs, even though we know them to be false. (According to a fourth theory, ‘substitutionism’, we should modify the content of our moral claims in such a way that they become true.) Putting abolitionism (and substitutionism) aside, our aim is to assess the plausibility of conservationism as an alternative to the – relatively dominant – fictionalism that we find in the literature. Given the difficulty of finding a conservationist view that is both (i) plausible and (ii) not merely a terminological variant of fictionalism, we will argue that conservationism fails to constitute a plausible alternative to fictionalism, at least insofar as it purports to be an alternative view as to what we should do with our moral thoughts. (shrink)

Studying the folk concept of intentional action, Knobe (2003a) discovered a puzzling asymmetry: most people consider some bad side effects as intentional while they consider some good side effects as unintentional. In this study, we extend these findings with new experiments. The first experiment shows that the very same effect can be found in ascriptions of intentionality in the case of means for action. The second and third experiments show that means are nevertheless generally judged more intentional than side effects, (...) and that people do take into account the structure of the action when ascribing intentionality. We then discuss a number of hypotheses that can account for these data, using reactions times from our first experiment. (shrink)

Sripada has recently advanced a new account for asymmetries that have been uncovered in folk judgments of intentionality: the ?Deep Self model,? according to which an action is more likely to be judged as intentional if it matches the agent's central and stable attitudes and values (i.e., the agent's Deep Self). In this paper, we present new experiments that challenge this model in two ways: first, we show that the Deep Self model makes predictions that are falsified, then we present (...) cases that it cannot account for. Finally, we discuss how the Deep Self model could be modified to accommodate these new data. (shrink)

Vous pensez peut-être que la peine de mort est injuste ? Ou que l’avortement est moralement acceptable ? Se pourrait-il alors que vous vous trompiez ? C’est en tout cas l’avis des théoriciens de l’erreur. D’après ces philosophes, tous les jugements moraux sont faux parce qu’ils présupposent à tort l’existence de faits moraux à la fois objectifs et non naturels. Organisé autour de ce défi nihiliste, le présent ouvrage aborde les principales théories métaéthiques comme autant de tentatives, plus ou moins (...) fructueuses, de sauver la morale. Les théories qu’on y rencontre combinent invariablement une thèse psychologique (sur la nature des jugements moraux) et une thèse ontologique (sur l’existence d’une réalité morale conforme auxdits présupposés). Dans le style argumentatif sobre et précis qui caractérise la philosophie analytique, ce manuel de métaéthique – le premier en langue française – entreprend d’évaluer minutieusement un ensemble de théories sur la morale. Bien que destiné en premier lieu aux enseignants de philosophie et à leurs étudiants, il se veut accessible à tous ceux qu’intéresse l’éthique. (shrink)

“Frankfurt-style cases” are widely considered as having refuted the Principle of Alternate Possibilities by presenting cases in which an agent is morally responsible even if he could not have done otherwise. However, Neil Levy has recently argued that FSCs fail because our intuitions about cases involving counterfactual interveners are inconsistent, and this inconsistency is best explained by the fact that our intuitions about such cases are grounded in an internalist prejudice about the location of mental states and capacities. In response (...) to this challenge, we argue that there is no inconsistency in our intuitions about cases involving CIs, as soon as we draw the comparison properly, and that intuitions about such cases do not rest on an internalist prejudice, but on a more basic distinction between two kinds of dispositions. Additionally, we discus... (shrink)

21. yüzyılın üçüncü on yılının şafağında, insanlığın varlığı son derece tehlikeli hale geldi. Ormanlarımızı kesiyor, tatlı su akiferlerimizi tüketiyor ve hayati önem taşıyan topraklarımızı kaybediyoruz. Okyanuslarımızdaki yaşamı sıyırıp yerine yüz milyonlarca ton plastik atık koyuyoruz. Çevremizi toksik endüstriyel kimyasallarla dolduruyoruz. Kirliliğimiz, kıtalardaki yaşamın dokusunu parçalayan ısı dalgalarına, kuraklıklara ve vahşi yangınlara neden olan iklim değişikliğini tetikliyor. Ve dünyaya yeni nesiller getiriyoruz, onurlu bir varoluşun kaynaklarına erişmeye ihtiyaç duyan milyonlarca insan. Hayata yönelik tehditlerin kapsamı ve genişliği her geçen gün artmaktadır. Bu (...) sürdürülebilir bir kalkınma şekli değildir. -/- Hastalıklarımızın temel nedeni, yanlış bir düşünce tarzından kaynaklanır. Bu tam olarak ne anlama geliyor? bu, ruhsal doğamızı inkar ederken kendimizi esas olarak maddi varlıklar olarak düşündüğümüz anlamına gelir. Maddi varlıklar olarak var olduğumuzu ve başka bir şey olmadığını düşündüğümüz için öncelikle bedenlerimizi zararlardan korumaya ve maddi varlığımızı sürdürmeye önem veririz. Manevi doğamız, eğer hiç düşünülürse, fiziksel varlığımızın ikincil bir yönü olarak ele alınır - ciddiye alınmaması gereken bir şey. Bizim için önemli olan tek şey maddi dünyada ortaya çıkan fenomenlerdir - görülebilen, duyulabilen, dokunulabilen veya ölçülebilen şeyler, ancak duyularımızın bizi aldattığını biliyoruz, duyular beynin bir yapısıdır. . Gerçek bir dünya olarak kabul ettiğimiz şey bir yanılsamadır. Pozitivist ve materyalist düşüncenin tahakkümü mantıksızlığa ve yıkıma yol açar. -/- Peki bu yaklaşım bizi nereye götürdü? Bize bir mutluluk ve tatmin duygusu getirdi mi? Her günü neşeli bir işbirliği ruhu içinde, parlak umutlar ve mutlu beklentilerle dolu kalplerimizle yaşamak yerine, kendimizi diğerlerinden soyutladık ve onları rakip veya düşman olarak gördük. Düşüncelerimiz, sonsuz bir savaş, yoksulluk, açlık ve çevresel yıkım döngüsüne yol açan şüphe, korku ve açgözlülükle dolu. Yakında uyanmadıkça ve ruhsal doğamıza dikkat etmedikçe, Dünya'da insanlık için bir gelecek olmayacak. -/- Kelimeler hayattır. Kelimeler hafiftir. Kelimeler güçtür. Kelimeler enerjidir. Sözler gerçektir. Kelimeler canlandırabilir ve kelimeler de öldürebilir. Kelimeler umut verebilir veya bizi umutsuzluğa sürükleyebilir. İnsanlar barışı inşa etmek için kelimeleri, savaşmak için kelimeleri kullanırlar. Kelimeler kültürler, dinler ve milletler arasında duvarlar oluşturabilir. Ve kelimeler de köprüler kurabilir. Bir bireyin, bir ailenin, bir topluluğun, bir ülkenin ve gezegenimizin varlığı, konuştuğumuz kelimelerin gücüyle iyiye veya kötüye yönlendirilmektedir. Konuştuğumuz kelimeler bu dünyada olan her şeyden sorumludur. Bu nedenle, konuştuğumuz kelimelerden sorumlu olmalıyız. Gelecek nesiller adına, umarım her birimiz sadece parlak, ışık dolu sözler söylemek için elimizden gelen her şeyi yaparız, böylece bir gün torunlarımız ışıkla dolu bir dünyaya doğar. Kaybedecek vakit yok. Bu andan itibaren, umarım hepimiz kullandığımız kelimelere yakından bakar ve onları parlaklık ile doldurmak için sürekli çaba gösteririz. -/- Kimse bizim için hayatımızı değiştiremez. Kimse bizim için dünyayı değiştirmeyecek. Her birimizin, konuştuğumuz her kelimenin serbest bıraktığı olağanüstü, yaratıcı gücü tanımasının ve bilinçli olarak sadece şükran, teşvik ve iyi niyetle dolu kelimeleri konuşmanın zamanı geldi. Bu andan itibaren, kendimiz ve başkaları için sevgi ve bağışlama ile rezonansa giren kelimeleri seçelim. Sadece bir adım ileri gidersek bunu kesinlikle yapabiliriz. Her seferinde bir adım, her seferinde bir kelime, bilincimizdeki trajedi ve izolasyon tohumlarını söküp onları mutluluk ve uzlaşma dalgalarına dönüştürebiliriz. Kendimiz, Toprak Ana ve gelecek nesiller adına, insanlığın Dünya üzerindeki olumlu evrimine katkıda bulunan kelimeleri kullanalım. (shrink)

Bilim ve çarpık bilim arasına sınır çizebilmek için yapılan girişimler farklı teorilerin gelistirilmesini sağlamıştır. Henüz net bir sınır çizilememiştir ve tartışmalar devam etmektedir. İlk olarak doğrulama ve yanlışlama teorileri daha sonraları ise bilim çalışmalarını bir bütün olarak ele alan, araştırma programları olarak gören teoriler sunulmuştur. Bilimsel çalışmaların, yeni sorunlar üretmesi ve eleştirel bakış açısına sahip olması da bilim olanın sınırlarını çizebilmek için ölçütler arasında sayılmıştır. Bu çabalar ile bilim pratiklerinin irdelenmesi zamanla bilim insanına ve bilim kurumlarına yönelmiştir. Bu konunun önemli (...) bir sorunu bilim yolu ile ulaşabileceğimiz doğru bilginin ne olduğu ile neyin bilim olarak ele alınabileceğinin tek bir sorun gibi ele alınmasıdır. Bilimsel doğrunun ne olduğu ile bilimsel bilginin ne olduğu tartışması iç içe yürütülmektedir. Bir diğer sorun ise bilimin sınırlarını belirlerken bilim çalışmaları dışında etik ve sosyal ölçütler aranmasıdır. Bu yaklaşımlar konuyu çözümsüz bir noktaya götürmektedir. Diğer önemli nokta Astroloji örneğinin yanlış bilgilerle ele alınmasıdır. Bu çalışmada tartışmanın bilim pratiklerinde kalması gerektiği savunulmuştur. Çarpık bilimi ayırmak için sık kullanılan Astroloji örneği yeniden ele alınarak yanlış yargılara sebep olan bilgiler düzeltilmeye çalışılmıştır. Ayrıca önermelerin bilimsel doğruyu ayırma konusundaki önemi ve durumu tartışılmış böylece neyin bilim, neyin bilimsel doğru ve neyin bilim dışı olduğu netleştirilmeye çalışılmıştır. (shrink)

[Bilim felsefesi], bilime karşı giderek artan ilginin bir sonucudur. Bilim felsefesinin amacı bilimin kavramsal yapı ve işleyişini mantıksal çözümleme yoluyla anlamaktır. Bilim felsefesi bilimi anlama çabasında olgu ve teori ilişkisi, buluş ve doğrulama, yanlışlama bağlamları üzerinde durmaktadır. Bunu gerçekleştirirken de felsefeye özgü düşünme ve çözümleme yönteminden yararlanmaktadır.