The purpose of this article is to reconstruct Aristotle’s distinction between primary substances and their homonyms. It is shown that the Stagirite regards both body parts and artefacts as mere homonyms of primary substances when they are no longer capable of performing their function (ergon) and actualizing their end (telos). In the course of the present discussion, Aristotle’s approach is confronted with his famous doctrine of the four causes, whilst an analysis of the examples given by the Stagirite serves the (...) purpose of determining the ontic status of homonyms. Subsequently, this paper argues that Aristotle’s hylomorphism not only defies the functionalist assumption of the irrelevance of matter but also precludes the possibility of equating artefacts with living organisms. The discussion concludes with an observation that primary substances which are truly (alēthōs) and things which are only homonymously (plēn homōnymōs) require different definitions. (shrink)

The purpose of the text is to point out the fragments of Jurgen Habermas’ thoughts about terrorism, which can be considered as a disturbed communication. Habermas orders to get rid of all serious atavisms, including terrorism. In his view, it is necessary to return to the understanding of politics as a communicational exchange aimed at reaching a rational settlement. In this approach, politics is difficult to distinguish from communication in everyday interactions. In both instances lying, manipulation and fraud cannot dominate, (...) because they expel rational communication. In the following article, I make an attempt to show that Habermas thinks that our goal should be to make social communication more effective, and thus move away from terrorist threats. (shrink)

Definicja patriotyzmu najczęściej ogranicza się do stwierdzenia, że jest to tylko pielęgnowanie pamięci o historii. Jednak patriotyzm może mieć dwojakie oblicze: jedno – najczęściej podkreślane – skierowane ku przeszłości i drugie ukierunkowane na teraźniejszość, a nawet przyszłość. Co więcej, zdaniem wielu badaczy patriotyzm nie musi być ściśle związany z jednym narodem czy kulturą. Wartą zainteresowania koncepcję patriotyzmu konstytucyjnego podczas dyskusji o tożsamości narodowej toczonych po II wojnie światowej wypracowali historycy i filozofowie niemieccy. Jednym z popularyzatorów tego projektu był i cały (...) czas jest Jürgen Habermas. Według niemieckiego filozofa patriotyzm konstytucyjny to nie pozytywistyczne zasady konstytucyjne, ale pewne abstrakcyjne formy, sposoby interpretacji spajające określoną zbiorowość. Takimi uniwersalnymi zasadami mogą być procedury suwerenności oraz liberalne prawa jednostki. Patriotyzm konstytucyjny wydaje się odchodzić od tradycyjnego powoływania się na pamięć historyczną. Zamiast niej proponuje nie tyle czystą naukę, ale próbę uzyskania samoświadomości poprzez jej znajomość. W artykule przedstawiono argumenty wskazujące na to, że w koncepcji patriotyzmu konstytucyjnego proponowanej przez J. Habermasa refleksyjnie opracowana historia odgrywa bardzo istotną, a nawet kluczową rolę. (shrink)

To początkowy fragment mowy O godności człowieka Pico della Mirandoli." Wstępem poprzedział Danilo Facca, przełożyli Zbigniew Nerczuk i Mikołaj Olszewski. -/- This is an excerpt from the Polish translation of Pico della Mirandola's De dignitate hominis. The preface to the translation by Danilo Facca. Translation by Zbigniew Nerczuk and Mikołaj Olszewski.

This is the translation of the Quaestio I "De sacra doctrina, qualis sit, et ad quae se extendat"" of Thomas Aquinas' "Summa Theologiae".