O artigo analisa a questão da democracia em Carl Schmitt. Para tanto, retoma seu conceito de forma política que inclui identidade e representação. Após apresentar uma distinção fundamental para a noção de democracia, deriva algumas conseqüências do contraste com as idéias de Schmitt. A representação e a identidade como formas políticas constituiriam, então, uma impossibilidade para a democracia. This article analyses the question of democracy in Schmitt's work. For this purpose, it reviews his concept of political form which includes identity (...) and representation. After presenting a fundamental distinction to the notion of democracy, some consequences are derived from contrast to Schmitt's ideas. The representation and the identity as political form would constitute, consequently, an impossibility for democracy. (shrink)

Los autores realizan una breve contextualización de la situación mundial y de las grandes incertidumbres generadas por la pandemia de la COVID 19 que han transformado la dinámica de las sociedades rompiendo con la acostumbrada normalidad que para el caso de América Latina puso de manifiesto las desigualdades existentes en el campo educativo fundamentalmente. En el caso ecuatoriano y debido a que un alto número de personas es población indígena y en condiciones de pobreza, para superar en algo la situación (...) de estos sectores, se proponen analizar las aportaciones de Proaño para la educación en estos nuevos escenarios. (shrink)

Straipsnyje, pasitelkus tiesioginę esaties ontologiją, mėginama apmąstyti Dievo pėdsakus pasaulyje. Pats Dievo pėdsakas dar nėra duotas gamtos dėl daikto tiesioginės intuicijos, bet yra mąstomas tada, kai per tiesioginį patyrimą susikuriama Dievo pėdsako idėja. Pasak R. Otto, žmoguje turi būti aprioriškai įdėtas grožio elementas, kad atpažintų gamtos grožį. Egzistencija yra ne žmogiškasis, bet dieviškasis predikatas: Kūrėjas priskiria egzistenciją daiktams ir taip jie tveria. Straipsnyje atribojami moralės ir religijos dalykai ir teigiama, kad religinis santykis su pasauliu atveria esmišką nesaugumą. Įvedama teogoninės vietovės (...) idėja: šioje vietovėje gimsta pirmapradis Dievo patyrimas, kuris vėliau pridengiamas Dievo veidu. Pagal lietuvių krikščionybę žmonės ir gamtos būtybės yra Dievo vaikai. (shrink)

The paper deals with the difference between who and what we are in order to take an ethical perspective on algorithms and their regulation. The present casting of ourselves as homo digitalis implies the possibility of projecting who we are as social beings sharing a world, into the digital medium, thereby engendering what can be called digital whoness, or a digital reification of ourselves. A main ethical challenge for the evolving digital age consists in unveiling this ethical difference, particularly when (...) dealing with algorithms and their regulation in the context of human relationships. The paper addresses by way of example some issues raised by autonomous cars. (shrink)

Philosophy & Social Criticism, Volume 48, Issue 10, Page 1353-1368, December 2022. Rorty understands pragmatism in philosophy and social science, literature and art, to be intertwined with the political project of changing the world. Achieving Our Country, together with a lecture on the 150th anniversary of the Communist Manifesto, has become Rorty’s political testament. Rorty understands the leftist American project as the incomplete one of all those who fight for a classless society of boundless diversity. At the centre of Achieving (...) Our Country is the tragic division between old and new, social and cultural Left. Rorty’s patriotism is progressive and cosmopolitan. The American project can only be realized if the Left breaks the hegemony of the political Right. For that, America must be understood as a utopia that makes itself the avant-garde of global political, economic, social and cultural change. This utopia can be realized only by a new kind of unity between leftist centres in the university and leftist organizational power in the rest of society. In this respect, America could become a model for the rest of the world again. (shrink)

In hierdie hoofstuk word Luther se teologiese denke oor die huwelik en seksualiteit bespreek. Luther se invloed op teologiese denke oor die huwelik word aangetoon. Die hoofstuk wys daarop dat sedert Luther tot vandag, seksuele verskille 'n belangrike kwessie is wanneer daar vanuit 'n teologiese perspektief oor die huwelk nagedink word. 'n Hermeneutiek van suspisie word gebruik om die skeppingsorde teologie sowel as die begrip 'mens as geskape na die beeld van God', wat tradisioneel gebruik word in die nadenke oor (...) die huwelik, te interpreteer. (shrink)

Adrianus van Selms as protestantse Teoloog. Van Selms het in 1938 vanaf Nederland na Suid-Afrika toe gekom om Semitiese Tale te doseer in die Fakulteit Lettere en Wysbegeerte aan die Universiteit van Pretoria. Hy het ook deeltyds in die Fakulteit Teologie doseer. Die Universiteit van Pretoria het hom as een van denkleiers van die 20ste eeu aan die universiteit erken. Hy het geslagte van teologiese studente beïnvloed tydens sy amptelike dienstydperk aan die universiteit, vanaf 1938 tot 1971. Meer as 300 (...) publikasies staan agter sy naam. Behalwe vir werk wat hy op die terrein van die Semitiese Tale gelewer het, het hy ook verskeie kommentare oor Ou-Testamentiese boeke geskryf. Verder was hy ook aktief as prediker in die kerk en het ook 'n uitsonderlike bydrae tot die kategesemateriaal van die Kerk gelewer. As teoloog het Van Selms aansluiting gevind by die reformatoriese tradisie van die 16de eeu. As eksegeet het hy die uitdaging aanvaar om die Bybelse tekste te lees in die erkenning van die historiese afstand wat die hedendaagse leser van die oorspronklike tekste skei. Hy is sodoende gekonfronteer met die knaende probleem van die benadering tot die Bybelse tekste: dogmaties of histories-krities? Deur as eksegeet sy eie dogmatikus te word, het hy die twee benaderings nie apart gehou nie, maar tot 'n eenheid gebring en op die manier 'n hervorming in die beoefening van die teologie verteenwoordig. Hy aanvaar met hierdie werkswyse die verantwoordelikheid vir die erfenis van die Kerkhervorming vir die kerk van sy dag. Die hoofstuk ontwikkel langs die verwagtinge wat aan die amp van predikant in die reformatoriese tradisie gestel word: teologie, prediking, kategese en herdelike sorg. (shrink)

Inter-godsdienstige verhoudinge was nog altyd problematies. Teologie van godsdiens en teologie van godsdienste is die wyse waarop die Christendom oor die teenwoordigheid en aard van ander godsdienste besin. Die kerkhervormers het ook 'n bepaalde verstaan van die bestaan van en verhouding tussen die Christendom en nie-Christelike godsdienste gehad. Hierdie bydrae probeer aantoon hoe die kerkhervormers verskil het in hulle benadering tot ander godsdienste. Martin Luther en Philipp Melanchthon het die moontlikheid van verhoudinge met ander godsdienste, in besonder Jode en Moslems (...) voorgestaan, al was dit dan ook net n momentele mening van Luther. Daarmee verteenwoordig hulle n kategorie van 'moontlikheid'. Johannes Calvyn was meer afwysend teenoor die gedagte van moontlikheid van heil binne ander godsdienste en behoort daarom tot die kategorie van 'geslotenheid'. Die kerkhervormer Theodore Bibliander was oop vir gesprek en positief oor verhoudinge met Moslems alhoewel hy nie gedink het dat heil en verlossing buite die Christendom moontlik is nie. Vir Bibliander het verhouding met ander begin, met kennis van die ander. Hy verteenwoordig die kategorie van 'openheid'. Die kerkhervormers se verstaan van die verhouding met ander godsdienste lewer n bydrae tot n huidige besinning oor inter-godsdienstige verhoudinge. (shrink)

A 10 años de su fallecimiento, Adolfo Sánchez Vázquez (1915-2011), sigue siendo el mismo ejemplo de pensador creativo y crítico que fue en vida. Es momento oportuno para cristalizar un homenaje que, como él mismo nos enseñara, más que meras palabras de elogio, entrañe un acercamiento reflexivo, valorativo y desarrollador a su legado, una contribución colectiva y diversa que muestre la vigencia de su pensamiento. El presente libro comenzó a germinar en junio de 2016 en un coloquio dedicado al maestro. (...) Es el segundo producto de la serie Homenaje de la Colección La Fuente. Incluye un extenso prólogo, 21 textos que hablan sobre su filosofía de la praxis, su estética y su vida, así como dos entrevistas, una realizada a él en Cuba y otra concedida, a propósito de este libro, por su hija, quien gentilmente nos facilitara, además, las fotografías del maestro que se insertan al final del libro. (shrink)

Widmer sheds light on a neglected aspect of the Western philosophical tradition. Following an era of Hegelianism, the members of the neo-Kantian "Marburg School," such as Friedrich Albert Lange, Hermann Cohen, Rudolf Stammler, Paul Natorp, and Ernst Cassirer defended socialism or left-wing ideals on Kantian principles. In doing so, Widmer breaks with two mistaken assumptions. First, Widmer demonstrates that the left-Hegelian and Marxist traditions were not the only significant philosophical sources of socialist critique in nineteenth-century Germany, as the left-Kantians identified (...) problems of normativity that the left-Hegelians could not adequately address. Second, Widmer challenges the prevailing assumption that the political philosophies developed in the Marburg School can be comprehensively characterized as a unified school of "ethical socialism." By showing that they varied fundamentally regarding their political views and their philosophical foundations of socialism, Widmer fills a gap in the studies of neo-Kantianism that is long overdue. (shrink)

Unentwegt werden neue technische Produkte gestaltet. Doch was macht die technische Gestaltung aus? Wie lässt sich ihr Gegenstand - (noch) nicht existierende Artefakte - adäquat auf den Begriff bringen? Michael Kuhn begreift technische Ideen vor ihrer Realisierung als Fiktionen. Er bietet eine fiktionstheoretische Rekonstruktion der Gestaltungstätigkeit und entwickelt hieraus eine Ethik der Gestaltung. Der stark interdisziplinäre Zugang zwischen Technikphilosophie und Ingenieurwissenschaften liefert neue Erkenntnisse für beide Fachrichtungen und stellt wertvolle Grundlagen bereit.

Vryheid is naas regverdiging een van die belangrikste temas van die Reformatoriese teologie. Luther se geskrif 'Oor die vryheid van 'n Christenmens' is een van sy hoofgeskrifte. In hierdie geskrif beskryf hy die vryheid van die innerlike en die uiterlike mens. Die innerlike mens is vry en niemand se onderdaan nie. Die uiterlike mens is weer elke ander mens se onderdaan en dienskneg. Die Christen dien sy medemens deur die liefde. Luther se verstaan van naasteliefde word vanuit ander geskrifte toegelig. (...) Johannes Calvyn se verstaan van vryheid volgens sy 'Institusie' van 1559 word ook bespreek. Daar word op die groot ooreenstemming tussen Luther en Calvyn gewys. Die verskille tussen die twee Reformatore is minimaal. Calvyn het egter wel groter aandag aan die adiafora-vraagstuk gegee. Daar word ook deurgaans na Philipp Melanchthon se invloed op Calvyn gewys. Die relevansie van die vryheidsvraagstuk lê nie in die instrumentalisering van die Christelike vryheid nie, maar in die hernude bestudering van die klassieke tekste met die bedoeling om die belangrike reformatoriese motiewe te herontdek. Hierdie motiewe is relevant - ook in ons samelewing. (shrink)

Die voortgesette proses van implementering van nuwe materiaal wat gebruik word vir katkisasie in die Nederduitsch Hervormde Kerk van Afrika vertoon 'n besondere trajek. Die proses het, in terme van geloof, begin met die formalisering van sowel die geloofsbegrip as die beskrywing van die inhoud van geloof. Dit is voortgesit deur 'n proses van die objektivering van die inhoud van geloof tot feite wat geleer kan word en is uiteindelik voltrek deur die implementering van 'n pragmatiese opvoedkundige doelwit waarin geloof (...) bloot 'n middel tot 'n doel geword het. Die trajek kan kortliks soos volg beskryf word: • Die Heidelbergse Kategismus Geloof is die aanneming van die beloftes van God wat vertroue in die lewende God skep. • 'Kortbegrip': Geloof is sekere kennis van God en sy beloftes en 'n hartlike vertroue dat al my sondes om Christus ontwil vergewe is. • Die belydenis van die Hervormers: Ek glo in God beteken dat ek al my vertroue op God stel en Hom op sy woord neem. • Geloofsleer: Geloof is kennis van die Woord van God en vertroue in die God van die Woord. • Geloof en Lewe 11: Geloof is die toe-eiening van kenbare geloofoorleweringe wat in die Bybel opgeneem is. Die kerk kan daarom kinders deur 'n proses van kategese begelei tot geloofsvolwassenheid. Vandag is die uitgangspunt van katkisasie en die motivering daarvoor in die Nederduitsch Hervormde Kerk van Afrika die oortuiging dat die kerk kinders deur 'n proses van kategese tot godsdienstige volwassenheid kan lei. Van Selms se kategismus pas nie in die trajek wat hier beskryf word nie. Die Nederduitsch Hervormde Kerk van Afrika sou vandag heeltemal anders gelyk het as meer as een generasie van die lidmate van die Kerk aan hierdie kategeseboek blootgestel was. (shrink)

Martin Luther het as monnik getwyfel of hy ooit genoeg goeie werke sou kon doen en daarom nie genade by God sou kon vind nie. Danksy sy noukeurige bestudering van Paulus se briewe het hy ontdek dat God, die Vader van Jesus Christus, nie die toornige God is wat net wil straf nie, maar die barmhartige Vader is wat genade wil betoon. Die boodskap oor God se barmhartigheid sien Luther saamgevat in die begrip 'geregtigheid van God'. God se geregtigheid bestaan (...) in sy wil om sondes te vergewe sodat gelowiges voor Hom as geregverdigde mense kan bestaan. In hierdie hoofstuk word God se drie gestaltes van geregtigheid verduidelik aan hand van die drie gestaltes van sonde. Aangesien daar voortdurend misverstand is oor Luther se erns jeens goeie werke, word daar in diepte aandag gegee aan die samehang tussen geloof en werke in sy denke. Die vraagstelling word toegespits op die doen van liefde. Daar word daarop gewys dat Luther se betoog daarop neerkom dat slegs persone wat goeie bome gemaak word, in die doen van die liefde kan volhard. (shrink)

The “post-truth” phenomenon is not primarily a cognitive problem, but a moral or existential problem, a problem of self-deception. But what does this mean? In order to clarify that, two things need to be discussed. First, if the conception of belief is rejected according to which a belief has sense in isolation from the roles it, and the holding of it, plays in our lives, then the problem of self-deception needs to be met as a problem of life. Second, a (...) problem of life is not something that individuals get into all by themselves. In other words, ways of living can be self-deceptive. The task of the text is hence to discuss some of the ways in which truth, belief and self-deception unfold on this non-individual level, specifically on the political one. Keywords: post-truth, self-deception, belief, democracy, Simone Weil. (shrink)

Recognition is used here in its military sense of “reconnaissance”: reconnaissance is about territory and how, survey done and maps out on the table, one will proceed methodically, strategically to seize and control. Counterterrorism and surveillance protocols have been feeding on this basic idea without giving it any more thought than the addition of technologies.1 A couple of provisos: I do not use the word “recognition” in its Aristotelian sense of “anagnôrisis”, a dramatic catastrophe, a turning on its head of (...) a plot, when a.. (shrink)

The article exposes diverse historical-philosophical meanings of the concepts of praxis and practice. Using the works of Aristotle, I. Kant, G.W.F. Hegel, K. Marx, H. Lotze, and H. Arendt, the author demonstrates the main ways of distinguishing between these two notions. The article clarifies meanings of praxis and prudence in Aristotle’s philosophy. The crucial transformation of the sense of practice in classical German philosophy, its further neo-Kantian and neo-Hegelian interpretations are also considered. The author reveals a range of categorical forms (...) of comprehending the practical and traces the basic directions of the development of definitions of praxis and practice, indicating the historical-philosophical contexts of their evolution. The article compares the conceptions of the acting subject developed by I. Kant, G.W.F. Hegel, K. Marx, and H. Lotze. Special attention is given to the explication of H. Lotze’s practical philosophy in building and distributing the conception of active life. Marxist and Lotzean approaches to praxis are compared, and their role in the formation of its current interpretations is revealed. These interpretations are problematized, taking into account the partly reconstructed initial meanings of praxis in Aristotle’s philosophy. The author justifies the relevance of H. Lotze’s legacy in Russian philosophy, examining the categories of social action and active life, the acting subject and society. The article demonstrates prospects for their reconsideration in social philosophy by approaching H. Lotze’s practical philosophy. The conclusion highlights consequences of the replacement of the Aristotelian definition of praxis with the Lotzean version, the possibility and necessity of reproducing the initial sense of praxis as different from practice in diverse historical-philosophical interpretations. (shrink)

This essay situates Wittgenstein's Tractatus and other writings of the Vienna Circle in the context of various political and artistic avant-garde movements of the early twentieth century. Despite the Circle's emphasis on logical analysis, its writings were drawn into the polemics that characterized avant-garde groups, in particular their reliance on manifestos. The essay uses the manifestos of the Vienna Circle as a lens through which to uncover the polemical and performative nature of central texts of logical positivism, including the Tractatus, (...) whose condensed, numbered, and pointed sentences echo central features of twentieth-century manifestos. (shrink)

Adorno considera que el injusto dolor físico e individual producido por el sistema de dominio ha sido ocultado y silenciado por la filosofía de la identidad hegeliana, por una parte, y por la industria cultural, por otra. Al contrario, Adorno cree que es necesario darle voz, porque esa conciencia, como resistencia que es, es la única esperanza utópica de salvación que tiene la humanidad. Esto es politizar el dolor. Hacerlo es la tarea que asigna al arte auténtico y a la (...) dialéctica negativa. (shrink)

Thomas Metzinger has diagnosed the need for a Bewusstseinskultur, a ‘consciousness culture’: a culturally implemented way in which a society as a whole engages with the dawning natural science of consciousness, with phenomenal experiences themselves, and with our increasing capability to manipulate them. A Bewusstseinskultur is an achievement, built by a society-wide orientation on empirical evidence, thorough scientific theorizing and rational deliberation. It affects a broad range of issues from animal ethics, drug policy, end-of-life-care, and robo-ethics to post-humanism. However, this (...) notion has not yet been presented in English, and is so far unconnected to other discussions in philosophy. Here, I remedy this: I present Metzinger's notion of a Bewusstseinskultur and connect it to discussion on transformative experiences, Parfit's meta-hedonic states, and the Access vs. Phenomenal Consciousness distinction. (shrink)

Gedurende 2017 herdenk Lutherse en Calvinistiese kerke die Kerkhervorming wat 500 jaar gelede plaasgevind het. Hierdie hoofstuk fokus op Johannes Calvyn se eerste publikasies, dit wil sê publikasies wat verskyn het voordat hy met sy bediening in Genève begin het. Die fokus val op die drie belangrikste publikasies in hierdie periode, te wete sy 'Kommentaar op Seneca se De Clementia', die 'De Psychopannychia' en die eerste uitgawe van sy 'Christianae Religionis Institutio'. In hierdie eerste drie publikasies is 'n jeugdige Calvyn (...) aan die woord. Ten spyte daarvan is die publikasies omvangryk en is dit duidelik dat Calvyn vroeg in sy lewe oor omvangryke kennis en insig beskik het. Die vroegste publikasies word somtyds as van minder belang geag. In hierdie bydrae word die stelling gemaak dat die publikasies van groot belang is omdat Calvyn talle van die gedagtes wat later in sy werke na vore kom, reeds in sy vroeë werke aan die orde gestel het. (shrink)

During 2017, churches with their roots in the 16th-century Reformation, will be celebrating the legacy of the Reformation. It affords theologians and churches the opportunity to reflect on the principles of the Reformation and its relevance at the start of the 21st century. This contribution reflects on the question of the necessity of church reformation, based on three texts from different periods in the history of the church. Firstly and primarily, Calvin's 'De necessitate reformandae ecclesiae' of 1543 sheds light on (...) the issues the 16th century reformers were faced with and why they believed the church needed reformation. Calvin had a very clear view on the necessity of church reformation, but that it should also come to some conclusion once the liturgy and doctrine are in order. The question of church reformation is then further discussed in the light of two other texts, one from Jodocus van Lodenstein and Karl Barth. All agree on the necessity of church reformation, but differ in terms of theological and practical implications. The contribution concludes with a few remarks on the modern maxim 'ecclesia semper reformanda'. (shrink)

This article considers whether there exists today a movement of similar strength to the synthetic 'new theoretical movement' of the mid-1980s. The author argues that one main trend in sociological theory today is the notion of creativity and efforts to understand it conceptually. The contemporary growth of contingency, it is claimed, is closely related to this creative perspective. After examining Parsons's notion of 'double contingency', the article suggests that neither rationality nor normativity alone is able to dampen recognition of the (...) vicissitudes attached to both personal destinies and social evolution. The author analyses the axis of structure and action, theories of history and evolution, together with the relationship between modernity and reflexivity, in order to substantiate the claim that creativity constitutes a trend today. This trend is then related to another, the cognitive approach, and the author proposes some ideas to bring them closer. Finally, a hypothesis to explain the current stress on creativity is suggested. (shrink)

La “filosofía de la praxis” de Antonio Gramsci se caracteriza, por un lado, por sus críticas a lo que él denomina el “materialismo metafísico” propio del positivismo y del sentido común, y por otro, por una concepción no dogmática de la ciencia y sus condiciones de posibilidad en el terreno de las superestructuras de una sociedad desgarrada en grupos con intereses antagónicos. En su ataque contra el “materialismo metafísico” Gramsci confunde el objetivismo de las posturas deterministas con el “materialismo” sin (...) más, lo cual trae como consecuencia que su justo antiobjetivismo acaba por volverse un subjetivismo histórico, esto es, en una forma de idealismo. Sin embargo, esta perspectiva lo lleva a pensar la objetividad científica desde un punto de vista no arbitrario, al considerarla como el resultado de la construcción histórica de una subjetividad universal. Así, pues, la objetividad científica es sobre todo una conquista político-cultural. (shrink)

Eine der frühesten Schriften des jungen Karl Marx — die Dissertationsschrift „Differenz der demokritischen und epikureischen Naturphilosophie“ — legt wichtige Fundamente für das gesamte Marx’sche Denken. In der Dissertationsschrift versucht Marx anhand des Vergleichs der antiken Naturphilosophien Demokrits und Epikurs grundlegende Erkenntnisse der theoretischen und praktischen Philosophie in einem komplexen, von Hegel inspirierten ontologischen System zu verbinden. Aus dieser kritischen Synthese antiker Naturphilosophien entsteht so eine auf Hegelschen Begriffen basierende, aber gleichzeitig reformierte Idee der Praxis. Auf diesen Grundlagen sowie mit (...) Hilfe des über die Kritik an Epikur und Hegel gewonnenen Begriffs der Entfremdung entwickelt Marx den dialektischen Materialismus der Naturphilosophie. Dem inhaltlichen Aufbau der Dissertationsschrift folgend wird in dem Aufsatz die Marx’sche Naturphilosophie diskutiert. Dabei werden die wichtigsten Begriffe des Marx‘schen Denkens, wie etwa Materialismus, Dialektik, Entfremdung oder Einheit von Theorie und Praxis in der Dissertationsschrift von Karl Marx ausgearbeitet. (shrink)

Straipsnyje aptariami du alternatyvūs žmogiškosios būtybės buvimo būdai: dalyvavimas proto sąvokoje ir dalyvavimas pasaulio įvykyje. Teigiama, kad tradicinė Vakarų filosofija nuo Parmenido ir Platono iki R. Descarteso, I. Kanto ir G. Hegelio gali būti apibūdinama kaip dalyvavimas proto sąvokoje. Šiai tradicijai būdingas siekis pasaulio daiktus pajungti proto sąvokai ir pagal jos projektą perdaryti, keisti pasaulį. Tai nulėmė ekologinę katastrofą. Šią katastrofą galima įveikti tik pakeitus paradigmą ir perėjus prie dalyvavimo pasaulio įvykyje paradigmos. Remiamasi A. Badiou įvykio samprata, kuri priešinama Descarteso (...) įvykio sampratai. Rodoma B. Spinozos monistinės filosofijos svarba mūsų epochai, kurią iš-tiko ekologinė katastrofa. Šiai filosofijai nebūdingas karas tarp daiktų ir minčių, nes ir mintys, ir daiktai yra tą patį Dievą arba Gamtą išreiškiantys atributai, kurie nekonfliktuoja vienas su kitu. (shrink)

What can still be defined as ‘authentic’ in our world today? Is it true that we are interested only in the ‘authentic’ nature? What does ‘authentic’ mean in relation to nature? In the essays of Vogelflüge, published for the first time in São Paulo in 1979 under the title Natural: mente, Vilém Flusser investigates the paradoxical connection between the concepts of authenticity and artificiality, proposing the cultural form of nature as a model of the natural form of culture. As occasional (...) philosophy from a bird’s-eye perspective, the volume is the expression of an experimental method of thought and writing, which corresponds to the essentially utopian nature of the human being. The full postmodern consciousness of the difference between the need for authenticity and the impossibility of satisfying it, explains Flusser’s phenomenologically distanced, yet poetic approach to the natural simulacra of his own culture. (shrink)

This study shows that philosophy uses mainly two different methods and that each method has its own field of research. Using the wrong method leads to false conclusions. Whoever wants to do philosophy has to know, and state, the method he uses.

En las breves notas conocidas más tarde como Tesis sobre Feuerbach (1845), Marx apuntó algunas ideas importantes, la mayoría de las cuales empezaría a desarrollar durante el mismo año en La ideología alemana. Lamentablemente, estas dos obras no se hicieron públicas al mismo tiempo, porque cuando Engels decidió publicar las Tesis, en 1888, descartó la edición de La ideología alemana. Así, la lectura de las sucintas y a veces equívocas Tesis sin la posibilidad de compararlas con ese otro texto importante, (...) escrito en el mismo año y con el mismo espíritu (especialmente su primera parte, titulada “Feuerbach. Oposición entre las concepciones materialistas e idealistas”), produjo malos entendidos graves. Uno de ellos se refiere a la definición marxiana de la praxis como “actividad humana sensible” (sinnlich menschliche Tätigkeit). Muchos autores, y en particular quienes no pudieron leer La ideología alemana, interpretaron erróneamente esa expresión, como si significase que el punto de vista filosófico de Marx era un subjetivismo sensualista, contrapuesto a todo tipo de materialismo. El presente artículo aspira a contribuir al esclarecimiento de ese problema suscitado por aquella desafortunada fórmula utilizada por Marx para caracterizar la praxis. (shrink)