Book reviewed in this article: GILEAD BAR‐ELLI, The Sense of Reference. Internationality in Frege, W. de Gruyter, BerliaNew York MICHAEL BEANEY, Frege: Making Sense, Duckworth, London.

Bogusław Wolniewicz – polski tłumacz Pism semantycznych Gottloba Fregego – przełożył termin Bedeutung na język polski jako „znaczenie”, zauważając w przypisie, że wątpliwości, jakie może budzić w tym przypadku użycie tego słowa, budzi również użycie w języku niemieckim przez Fregego słowa Bedeutung. Jednocześnie Wolniewicz, w tym samym przypisie, twierdzi, że „to, co Frege nazywa znaczeniem znaku, pokrywa się z tym, co w dzisiejszej terminologii semantycznej zwykło się nazywać »denotacją« albo »denotatem«” (Frege, 2014a, s. 62, przypis 27). W niniejszym artykule postaram (...) się przedstawić rozumienie Fregowskiej kategorii znaczenia (Bedeutung), które oddawałoby sposób, w jaki posługiwał się nim niemiecki filozof, tj. zarówno w odniesieniu do nazw, zdań, jak i predykatów. W części pierwszej przedstawię pokrótce wzajemny stosunek podziałów na przedmioty i funkcje oraz na sens i znaczenie wyrażeń. W drugiej zarysuję sposób, w jaki Frege podchodził do problemów językowych i filozoficznych. W części trzeciej dokonam szczegółowej interpretacji kategorii znaczenia dla nazw, zdań pojedynczych i złożonych, a także predykatów. Część ostatnia dotyczy kwestii Fregowskiego realizmu, która jest kluczowa z punktu widzenia późniejszych krytyk forsowanej przeze mnie interpretacji Bedeutung. (shrink)

In (1959), Carnap famously attacked Heidegger for having constructed an insane metaphysics based on a misconception of both the logical form and the semantics of ordinary language. In what follows, it will be argued that, once one appropriately (i.e., in a Russellian fashion) reads Heidegger’s famous sentence that should paradigmatically exemplify such a misconception, i.e., “the nothing nothings”, there is nothing either logically or semantically wrong with it. The real controversy as to how that sentence has to be evaluated—not as (...) to its meaning but as to its truth—lies at the metaphysico- ontological level. For in order for the sentence to be true one has to endorse an ontology of impossibilia and Leibniz’s principle of the identity of indiscernibles. (shrink)

Em sua obra, Robert Brandom apresenta uma teoria expressivista da lógica. Segundo o autor, a lógica tem o papel expressivo de tornar explı́citas as relações inferenciais implı́citas em nossas práticas linguı́sticas. Estas relações inferenciais conferem conteúdo aos conceitos. Neste artigo, exploraremos a tese de que o expressivismo lógico de Brandom é uma teoria antirrealista acerca da lógica. Realistas lógicos costumam defender a existência independente de fatos lógicos em relação a nossas práticas cognitivas e linguı́sticas, de modo que a lógica, uma (...) vez que seria capaz de representar estes fatos, descreveria verdadeiramente a estrutura da realidade. Por contraste, antirrealistas lógicos não se comprometem com a existência independente de fatos lógicos para entenderem a natureza da lógica. Em contraste com uma visão realista, mostramos que o antirrealismo de Brandom tem como consequências uma ontologia simples e econômica e a fundação de uma alternativa pragmatista para se examinar a normatividade da lógica, o fenômeno da pluralidade de lógicas rivais e a natureza de nossa racionalidade. (shrink)