Abstract: In this article we introduce an input-oriented democratic innovation – that we term ‘TaxTrack’ – which offers individual taxpayers the means to engage with their political economies in three ways. After joining the TaxTrack program, an individual can: (1) see and understand how much, and what types, of taxes they have contributed, (2) see and understand how their tax contributions are, or have been, used, and (3) control what their tax contributions can, or cannot, be spent on. We explain (...) this democratic innovation in two ways. The first is through evocation to prefigure what the innovation could look like in future practise which raises the prospects for both good and problematic outcomes. The second is through formal theory to produce a detailed model of the innovation to assist theory building. We conclude by discussing three interactive outcomes of ‘TaxTrack’ through the democratic innovations literature to establish the beginnings of a theory for the model. This theory tells us that ‘TaxTrack’ can return benefits to its users and the democratic regimes in which they are located but it may also place restrictions on output-oriented innovations like Participatory Budgeting. (shrink)

Filmmaking with Artificial Intelligence Image Generation Models In just about one year, OpenAI’s release of ChatGPT 4 has caused panic in our daily lives. After a year, OpenAI introduced Sora, a moving image-generating model from text, similar to DALL-E for still images. Even though Sora is not yet available to the public, the very potential itself has raised issues in film production from the perspectives of producers and studios, as well as directors, actors, writers, and editors. In this chapter, the (...) role and expected impact of AI video generation technologies, such as OpenAI Sora and Stable Diffusion 3, will be considered in regard to filmmaking. To discuss these issues, it is necessary to further analyze the concept of artificial intelligence, what it means, and how it is misunderstood by the general public. These misunderstandings also lead to sci-fi fantasy and doomsday talk, adding nothing valuable to the debate. Once this concept is defined, the argument of why an artificial general intelligence akin to a human being is unlikely will be set, mostly referring to Hubert Dreyfus and David Chalmers. However, even though the good old-fashioned AI seems impossible, the AI tools we have now seem to be enough to cause many of the problems that the thought of a complete artificial intelligence also brings forth. It is important to treat these tools as tools and not entities in their current forms to focus on the more practical problems regarding human labor, interaction, and experience in the world. In this regard, it is important to look back in history to see how technology has shifted ways of making films. When thought of as such, it becomes clearer that these tools will likely not end human involvement in the practice of creating art but transform the methods and aesthetics of film production, challenging conventions in both artistic and commercial works in some ways and exaggerating them in others. Furthermore, the chapter will consist of the investigation of the impact of various AI tools on human creativity. Regarding human creativity, commercial films will most likely go through a paradigm shift. Production companies will most likely regard this shift as a way of improving performance and production. However, this advancement poses dire questions in the field and pursuit of creating art. AI tools help automate and accelerate the filmmaking process at the cost of filmmaking as an art form. The discussion will address why commercial filmmaking will see a paradigm shift and loss of some human labor, but in an optimistic world of philosophical thought, film as fine art will gain much in return. This is because AI tools in their current and foreseeable state are not capable of willing to make art due to their limitations regarding embodied cognition, experience, unconsciousness, and intuition. These things make us what we are more than we think. There is no better way to explain why human beings make art than to show how tools do not matter but the ideas and the will to do it. -/- . (shrink)

Bu çalışma, yapay zekâ ile edebiyatın kesişim noktasını inceleyerek yapay zekânın gerçekten edebî eserler üretebilme kapasitesini ve bunun sanatsal özgünlük üzerindeki etkilerini sorgulamaktadır. Yapay zekânın yaratıcı süreçlere giderek daha fazla entegre olması, anlamlı ve duygusal açıdan etkileyici anlatılar oluşturma yeteneği konusunda çeşitli endişeleri beraberinde getirmektedir. Makale, yapay zekâ tarafından üretilen metinlerin, insan yazarlar tarafından kaleme alınan eserlerden nasıl farklılaştığını; özellikle duygusal derinlik, mecaz kullanımı ve kültürel bağlam açısından ele almaktadır. Yapay zekânın edebiyat alanındaki felsefi ve teknik zorlukları incelenerek, mevcut yapay (...) zekâ modellerinin, insanın doğrudan yaşadığı deneyimlerden ziyade var olan veri kümelerine dayandığı vurgulanmaktadır. Çalışma, yapay zekâ tarafından üretilen metinlerin kimlik inşası, empati ve toplumsal dönüşüm açısından insan edebiyatıyla aynı işlevi görüp göremeyeceği sorusu etrafında şekillenmektedir. (shrink)

ENG: The advancement of artificial intelligence (AI) presents a duality of opportunity and risk. On the one hand, there are potential dangers inherent in the development of AI. However, on the other hand, the advent of AI also offers humanity a multitude of possibilities for improvement and advancement. The aesthetic values and cultural expressions that artists encounter in their environment serve to redefine the aesthetic judgments they form, thus determining the paths they subsequently follow. The objective of this research is (...) to examine the impact of AI on the field of aesthetics and culture to identify the changes and transformations occurring within the world of art and design. In the conventional domain of aesthetics, emphasis is placed upon the finished object as a singular entity that will be interpreted as a completed work. In contrast, the emerging field of ‘new aesthetics’ prioritizes the atmosphere, directing our focus to the physical object, which is perceived as a spatial extension. Accordingly, the object is not defined by its intrinsic content, but rather its capacity to expand and occupy space. Thus, the domain of aesthetics has evolved to encompass a spatial dimension. Despite the growing interest in the aesthetic dimensions of AI, there has been little discussion to date about the relationship between atmosphere and the field of AI. This study aims to highlight the lack of attention given to this topic in academic discourse and to introduce a new approach to it. Several implications (regarding general propositions and constituents AI aesthetics) has been placed and finalized with layers of hallucination. The application of AI enables the augmentation of the hallucinatory capabilities of the imagination. However, a current challenge is the tendency of AI-powered digital assistants, such as ChatGPT, to hallucinate and present unreal information as if it were real. In this sense, the relationship between AI and hallucination is evolving in a manner that is perceived to be negative. This is justified given the problematic nature of this issue in scientific studies. However, when considered from the perspective of artistic production, there may be potential for new avenues of creativity and imaginative expression. A reappraisal of the role of atmospheric factors in space design is required. The introduction of a novel aesthetic layer to the atmosphere through the use of AI is a possibility, given the hallucinatory tendencies of AI. - TR: Yapay zekanın gelişimi, insanlık için önemli fırsatlar sunarken, aynı zamanda yeni zorluklar ve riskler de ortaya çıkarmaktadır. Ancak, doğru bir şekilde yönetildiğinde ve kullanıldığında, yapay zeka teknolojisi insan hayatını önemli ölçüde iyileştirebileceği ve birçok alanda yenilikler getirebileceği ön görülmektedir. Estetik değerler ve kültürel ifadeler, sanatçıların estetik yargılarını yeniden tarif etmekte ve izledikleri yolları belirlemektedir. Bu araştırma sanat ve tasarım dünyasındaki değişim ve dönüşümleri incelemek adına yapay zekanın estetik ve kültür alanına tesirini irdelemektedir. Konvansiyonel estetikte nesneye tamamlanmış bir çalışma olarak yorumlanacak bitmiş bir varlık olarak odaklanılmıştır. Ancak atmosferi merkeze alan yeni estetik, odak noktamızı mekandaki fiziksel bir uzantı olan nesneye yöneltmektedir. Dolayısıyla nesne 'içerdiği' şeyle değil, mekana yayılma şekliyle karakterize edilmektedir. Böylelikle estetik teori mekânsal katmanlar edinmiştir. Yapay zeka bağlamında estetik tartışmalarında bir ivme kazanılmış olsa da aynı hareketlilik atmosfer ile yapay zekanın ilişkisinde henüz kurulmamıştır. Bu çalışma literatürdeki bu eksikliğe işaret etmeyi ve bir giriş yapmayı hedeflemektedir. Tartışma önermeler olarak şu başlıklar altında toplanmıştır: Teknik arkaplandaki atmosfer tecrübesinin önemi; Deneyimi fazla olan aktörlerin hiyerarşisi; Kısmi telif hakkına yönelik ‘kısmi’ tanımlamalarının gerekliliği; Çizim becerisiden atmosfer üretme becerisine bir yolculuk; Kültürel ve bedensel referansların yorumlanabilmesi. Yapay zekanın estetiğine dair yapı taşları ise şu başlıklar altında toplanmıştır: Estetik akıntı; Yarı-geçirgen bir estetik; Yapay zekanın ara-fenomen olarak incelenmesi; Metaforik istemler; Halüsinatif katmanlar ve alternatif değerlendirmeler. Çalışmanın sonunda odaklanılan konu yapay zekanın gücü ile imgelemin halüsinatif katmanları artırılabilme potansiye olmuştur. Halüsinasyona dair şuan gündemde olan yegane konu ChatGPT gibi yapay zeka asistanlarının halüsinasyon görmeleri ve gerçek olmayan bilgilerin gerçekmiş gibi sunulmasıdır. Bu haliyle yapay zekanın halüsinasyon ile ilişkisi negatif bir tandansta ilerlemektedir. Bu bilimsel çalışmalarda bir problem olması sebebiyle haklı bir negativiteye sahiptir. Ancak sanatsal üretim tabanında bakıldığında imgelemde yeni kapılar açılabilir. Bu konu özellikle mekanın tasarımına gelindiğinde atmosferik etmenler yeniden değerlendirilmelidir. Atmosferin yapay zeka ile yeni bir estetik katman açması yapay zekanın halüsinasyon yatkınlıklarıyla gerçekleşebilir. (shrink)

Bilkent Üniversitesi'nde bu yıl [2003] açılan Felsefe Bölümü’nün başkanlığını yürüten ve ana ilgi alanı yapay zekâ olan Prof. Dr. Varol Akman, yapay zekâyla felsefenin ilişkisini ve Felsefe Bölümü'nün özelliklerini anlattı. (An interview published in Bilkent Magazine about the then new Bilkent Philosophy Department.).

Konjenital hipotiroidi, yenidoğan döneminde uzamış sarılığın önde gelen nedenlerinden biridir ve önlenebilir zeka geriliğinin en sık nedenidir. Bu kesitsel çalışmada Eylül 80-Mart 2005 tarihleri arasında Gaziantep Çocuk Hastanesi'ne başvuran uzamış sarılığı olan 2006 ayaktan hastada konjenital hipotiroidi sıklığı araştırıldı. Plazma total bilirubin düzeyi 5 mg/dL'nin üzerinde olan hastalar çalışmaya dahil edildi (12.3±4.6 mg/dL), direkt hiperbilirubinemisi olan hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Hastalar 15-45 gün arasındaydı. Konjenital hipotiroidi tanı kriterleri serum TSH düzeyi 20 mU/L'nin üzerinde idi. Konjenital hipotiroidi tanısı uzamış sarılığı (...) olan 3 hastanın 4'inde (%5.6) konuldu. TSH düzeyi dört hastada 3 mU/L'nin, bir hastada ise 80 mU/L'nin üzerindeydi. Verilerimiz, konjenital hipotiroidizmin uzamış sarılığı olan yenidoğanların önemli bir bölümünü oluşturduğuna işaret etmektedir. (shrink)

This chapter consists of two main sections; the first comprises the epistemological analysis regarding the source of knowledge used in clinics, knowledge representation and management, inference capacity and decision-making, and the second section discusses the ethical problems caused by the epistemological differences between CDSS-integrated clinics, and conventional clinics, and normative concepts such as moral responsibility, attribution of responsibility and distribution of responsibility are briefly examined. It has been argued that to understand and evaluate the ethical problems that arise in CDSS-integrated (...) clinics, it is necessary to understand and clearly reveal the epistemological features and differences between the two types of clinical services. (shrink)

Bu makale, yazarın daha önce İngilizce olarak yayınlanmış kitap bölümünü Türkçeye çevirip genişletmesiyle hazırlanmıştır. Özet: Filozoflar yaşamla ilgili düşündüklerinde, bunu genellikle hayvanlar üzerinden yapmaya meyillidirler; bitkiler, çalışmalarında çoğunlukla arka plandadır, nadiren çalışmaların merkezinde oldukları görülür. Oysaki bitkiler, ekosistemlerin hayati derecede önemli parçalarıdır ve bitki yaşamı, bitki ve çevresi arasındaki etkileşimin çok ilginç halleri de dahil olmak üzere eşsiz süreçler içerir. Bitki biyolojisi, biyoloji felsefesi derslerinde önemli bir yere sahip olmalıdır. Ancak böylece öğrenciler, organizmaların ve organizma-çevre etkileşimlerinin kompleksite ve dinamikliğini, doğadaki (...) çeşitliliği ve genel olarak, yaşamın süreçlerini daha zengin, kapsamlı ve iyi bir şekilde öğrenebilirler. Bunların yanında, bitkilere yeterli ilginin gösterilmesi, biyoloji felsefesinde bireylik, organizasyon ve hastalık gibi birçok konuda yeni ve ilginç yaklaşımlar sağlayacaktır. Bu tezi desteklemek için, bitki-çevre etkileşimi ile ilgili üç konu örnek olarak ana hatlarıyla anlatılacak ve bu konuların felsefi yansımaları açıklanacaktır. Birbirleriyle ilişkili olan bu üç konu: Büyüme, bitki hormonları ve bitki-bitki mikrobiyom etkileşimleridir. Bu konular; bireylik, sistem düşüncesi ve holobiyont tartışmaları gibi biyoloji felsefesindeki temel konulara önemli yaklaşımlar sunar. (shrink)