Kant felsefesine karşı yapılan en yaygın eleştirilerden biri onun öznelci olduğudur. Bu eleştiriyle birlikte ayrıca Berkeleycilik suçlaması ve fenomenalist okuma karşımıza çıkmaktadır. Öznelcilik ithamına göre Kant empirik nesneleri sağlam/zihinden bağımsız bir şekilde düşün(e)mez, bu ise bilincimizin içine sıkışıp kaldığımız bir felsefeye yol açar. Berkeleycilik suçlaması ve fenomenalist okumaya göre de Kant felsefesi sadece görünüşleri bilebileceğimizi söyleyerek, bütün gerçekliği “kafanın-içinde-duran” zihinsel içeriklere indirgemiştir. Bu makalede öncelikle Kant’ın Berkeleycilik ithamına karşı kendi argümanlarını inceleyeceğiz; daha sonra fenomenalist okumanın temel varsayımlarını Van Cleve’in Kant (...) yorumunu mercek altına alarak bulacak ve eleştireceğiz. Bizim görüşümüze göre Van Cleve Kant’ı ele alırken ona iki varsayım isnat eder. Birincisine göre, Kant Kartezyen-Lockeçu temsiliyetçiliği savunur; ikincisine göre, Kantçı özne temelcidir. Bizce bu iki varsayımın Kant’a yüklenmesi haksızdır ve dolayısıyla Berkeleyci fenomenalist okuma ikna edici görünmemektedir. Kant’ın görünüş kavramı “kafanın-içinde-duran” zihinsel içerikler anlamına gelmemektedir; özne ise Kant’ın felsefesinde temelci bir pozisyon işgal etmez, dolayısıyla özne nesneyi salt bir zihinsel içerikmiş gibi taşımaz zira hem özne hem nesne Kant’ta fenomenal alana düşerler. (shrink)

The book "Unnoticed Revolution. Richard Burthogge's Constructivist Idealism" focuses on the theory of cognition developed by Richard Burthogge, the seventeenth-century English philosopher and author, among other works, of the "Organum Vetus & Novum" (1678) and "An Essay upon Reason and the Nature of Spirits" (1694). Burthogge’s ideas had a minimal impact on the philosophy of his time and have hitherto not been the subject of a detailed study. Nevertheless, his writings contain a highly original concept of constructivist idealism, which, when (...) seen from a historical perspective, turns out to have anticipated the crucial points of that proposed a century later by Kant. It is because at the core of Burthogge’s epistemological position lies the claim that the external object of cognition is never presented to the mind directly, but always under the 'modus concipiendi', a particular form of conceptualisation of the external reality, performed in the manner and with the means determined by the structural and functional properties of the human cognitive powers. As a result, Burthogge clearly anticipates Kant in claiming that the external world is unknowable in itself, being accessible to the human mind only through the ‘phenomena’ that the mind itself co-produces. The need for deeper analysis of the works by the ‘forgotten’ philosophers of the seventeenth and eighteenth centuries has been recognised for at least ninety years. The discussed book tries to meet these expectations. Its direct aim is to increase our knowledge of early modern British philosophy. At the same time, the restoration of the memory of the idealist doctrine, anticipating by almost a century that of Kant, should enable us to draw some new conclusions about the internal logic and immanent dynamic of the development of the whole post-Cartesian thought. (shrink)