This paper offers an interpretation of Aristotle’s concepts of dynamis and energeia (commonly translated as potentiality and actuality), and of the thematic progression of Metaphysics IX. I first raise the question of where motion fits in Aristotle’s categories and argue that the locus of motion in the system of categories are the categories of doing and suffering, in which case dynamis and energeia in respect of motion can also be understood as the dynamis and energeia of doing and suffering. Next, (...) I argue that the analogy that Aristotle draws in IX.6 is an analogy between the dynamis and energeia of doing and suffering and the dynamis and energeia of substance. Finally, I try to show that it is this analogy between the kinetic and non-kinetic variants of dynamis and energeia—and not the distinction between end-inclusive and end-exclusive activities—that provides the key to understanding the structure of Metaphysics IX. (shrink)

On the standard interpretation of Metaphysics IX, Aristotle proceeds from the original sense of δύναμις and ἐνέργεια to an ontological conception of these terms. This should raise the question of what is not ontological about the former and what is ontological about the latter. To address these questions I discuss the commentaries by Heidegger and Menn, which alone come close to addressing these issues. But their readings cannot neatly distinguish between the two senses of δύναμις and ἐνέργεια that we find (...) in the Aristotelian text, thus compelling us to seek a better way of clarifying the standard interpretation, which I argue can be more precisely understood in the following way: δύναμις and ἐνέργεια in their customary meaning cannot be considered ontological in the sense that they have a particular locus among the categories, which is what sets them apart from their newer, ontological meaning. I conclude therefore that the text of Metaphysics IX can be understood as proceeding from an intracategorial conception of δύναμις and ἐνέργεια toward a transcategorial conception of these terms. (shrink)

This paper examines Aristotle’s analysis of unenacted capacities to show the role they play in his discovery of the concept of actuality. I first argue that Aristotle begins Metaphysics IX by focusing on active and passive capacities, after which I discuss Aristotle’s confrontation with the Megarians, the philosophers who maintain that a capacity is present only insofar as it is being enacted. Using Heidegger’s interpretation as a guide, I show that Aristotle’s rejection of the Megarian position leads him to propose (...) that presence cannot be confined to activity. I also argue that this provides the context for Aristotle to realize that the relation between capacity and activity can be generalized as the relation between two ways of being. (shrink)

There are several passages in the Metaphysics where Aristotle explains ontological priority in terms of ontological dependence, but there are others where he seems to adopt a teleological conception of ontological priority. It is sometimes maintained that the latter priority too must be construed in terms of the former, or that the priorities in question are not both endorsed (or simultaneously endorsed) by Aristotle. The goal of this paper is to show otherwise; I argue that what is at issue are (...) two distinct priorities that Aristotle simultaneously endorses. (shrink)

Genetics: Medical, Theological and Ethical Aspects Tibbi, Dini ve Etik Boyutlariyla Genetik -/- Genetik bilimi biyolojinin botanik ve zooloji alanındaki uygulamalarını aşarak, sınırlarını önce antropolojiye sonra tıbba doğru hızla genişletmiştir. Öyle ki artık biyokimyadan onkolojiye kadar neredeyse tüm biyomedikal disiplinler, genetiğin kavramları, ilkeleri ve metodolojisi ile aşılanmıştır. Modern tıbbın uygulama alanında geniş bir yer tutan genetik bilimi, bir hastalığa dair risk analizi, teşhis ve tedavi seçeneklerinin belirlenmesi, prognozun değerlendirilmesi gibi klinik uygulamanın farklı evrelerinde söz sahibi olmaktadır. İçinde bulunduğumuz 21. yüzyılda (...) ise bu etkileşim eskisinden daha da güçlü hale gelerek devam etmektedir. Genetik biliminin klinikteki etkilerinin kapsamlı bir şekilde değerlendirildiği bu kitap, tüm dünyada tıbbın seyrini değiştirecek gelişmelere zemin teşkil eden genetik disiplininin olumlu ve olumsuz etkileri hakkında okuyucuya yetkili ağızlardan bilgiler taşımayı ve daha net bir fikir oluşturmayı hedeflemektedir. Kitapta dört ana bölüm bulunmaktadır. İlk bölümde doğum öncesi genetik uygulamalara, ikinci bölümde doğum sonrası (çocuk ve erişkinde) genetik testlere, üçüncü bölümde tıbbi genetiğin sıcak tartışma konusu olan Spinal Müsküler Atrofi’ye (SMA) ve dördüncü bölümde ise genetik bilgiyi felsefi bakışla ele alan makalelere yer verilmiştir. Genetiğin tıp pratiğini değiştirici ve dönüştürücü etkisine multidisipliner bir yaklaşımla ışık tutmayı amaçlayan bu eserin genetik hakkındaki Türkçe literatüre katkıda bulunmasını ümit ediyoruz. (shrink)

Freud, kendini Kopernik ve Darwin’in de dahil olduğu merkezsizleştirici düşünce hareketi içinde görmekteydi. Ünlü bir pasajında, psikanalizin, “egoya kendi evinin bile efendisi olmadığını, ancak aklında, bilinçten uzak bir biçimde olup bitenlerin kıt bilgisi ile yetinmesi gerektiğini kanıtlamaya çabaladığını” söyler. Kendimizin önemli olduğu hissi veya özdenetim duygumuz, gerçekten kendimize karşı şeffaf olduğumuz inancına mı dayanmaktadır? Bilinç dışının keşfi neden arzularımızın keşfine değersizlik eklemek zorundadır?Freud thought of himself as part of the same “decentering” movement of thought to which Copernicus and Darwin (...) belonged. In a famous passage, he says that psychoanalysis “seeks to prove to the ego that it is not even master in its own house, but must content itself with scanty information of what is going on unconsciously in its mind.” Does our sense of our importance, or our capacity for self-control, really depend on the belief that we are transparent to ourselves? Why should the discovery of the unconscious add humiliation to the discovery of the passions? (shrink)

Diogenes of Sinope, bilinen adıyla Diogenes ya da Sinoplu Diyojen’e yönelik yapılan bu çalışmada amacım, Dioegenes’in yaşamının, felsefi duruşunun ve benimsediği etik kuralların kapsamlı ve belgelenmiş bir şekilde sunulmasıdır. Diogenes’in hayatını ve öğretilerini güvenilir bir şekilde aktarmak aşırı derecede zordur, çünkü diğer antik filozoflardan ayrı olarak, onun yaşamına ilişkin güvenilir kaynaklar bulmak oldukça sınırlıdır. Ayrıca, fıçının içinde yaşayan bir Kinikli’ye yönelik ortaya konulmuş birçok kurmaca anekdot ile uğraşılması gerekmektedir. Güvenilir bilginin azlığı ve belgesiz atıfların yarattığı zorluklara rağmen, yine de birçok (...) kişinin hayalinde hayatta kalmayı başaran ünlü filozofun portresini ölümünden yirmi üç yüzyıl sonra yeniden inşa etmek mümkün gözükmektedir. Bu bağlamda, Diogenes’in yaşam tarzı ve felsefesine yönelik bilgiler verilecek, ardından temsil ettiği akım olan kinizmin temel öğretileri çeşitli kaynaklardan gösterilerek aktarılacaktır. Son olarak da, Diogenes’in Sinop kültürünün ve kültürel mirasımızın bir parçası olarak kabul edilmesinin mümkün olup olmadığı tartışılacaktır. (shrink)

Symbiosis plays a fundamental role in contemporary biology, as well as in recent thinking in philosophy of biology. The discovery of the importance and universality of symbiotic associations has brought new light to old debates in the field, including issues about the concept of biological individuality. An important aspect of these debates has been the formulation of the hologenome concept of evolution, the notion that holobionts are units of natural selection in evolution. This review examines the philosophical assumptions that underlie (...) recent proposal of the hologenome concept of evolution, and traces those debates back in time to their historical origins, to the moment when the connection between the topics of symbiosis and biological individuality first caught the attention of biologists. The review is divided in two parts. The first part explores the historical origins of the connection between the notion of symbiosis and the concept of biological individuality, and emphasizes the role of A. de Bary, R. Pound, A. Schneider and C. Merezhkowsky in framing the debate. The second part examines the hologenome concept of evolution and explores four parallelisms between contemporary debates and the debates presented in the first part of the essay, arguing that the different debates raised by the hologenome concept were already present in the literature. I suggest that the novelty of the hologenome concept of evolution lies in the wider appreciation of the importance of symbiosis for maintaining life on Earth as we know it. Finally, I conclude by suggesting the importance of exploring the connections among contemporary biology, philosophy of biology and history of biology in order to gain a better understanding of contemporary biology. (shrink)

Öz: Frege özel adların (ve diğer dilsel simgelerin) anlamları ve gönderimleri arasında ünlü ayrımını yaptığı “Anlam ve Gönderim Üzerine” (1948) adlı makalesinde, bu ayrımın önemi, gerekliliği ve sonuçları üzerine uzun değerlendirmeler yapar ancak özel adın anlamından tam olarak ne anlaşılması gerektiğinden yalnızca bir dipnotta kısaca söz eder. Örneğin “Aristoteles” özel adının anlamının Platon’un öğrencisi ve Büyük İskender’in öğretmeni ya da Stagira’da doğan Büyük İskender’in öğretmeni olarak alınabileceğini söyler. Burada dikkat çeken nokta örnekteki özel adın olası anlamları olarak gösterilen belirli (...) betimlemelerin de özel ad içeriyor olması. Anlamın Frege için bileşimsel olduğu, bir başka deyişle bir dilsel simgenin anlamının (varsa) parçalarının anlamlarınca belirlendiği düşünülürse, örnekteki belirli betimlemelerin anlamlarının saptanabilmesi için içerdikleri özel adların da anlamları saptanıp betimleme içinde geçtikleri yere konmalıdır. Bu işlem hiçbir özel ad kalmayana kadar sürdürülmelidir. Ancak biraz düşünülünce bir özel adın nesnesini tekil olarak betimleyecek ve içinde özel ad geçmeyecek bir betimleme bulmanın kolay olmadığı görülür. Örneğin yukarıdaki betimlemelerde geçen “Platon”, “Büyük İskender” ve “Stagira” gibi özel adların anlamları olabilecek ancak özel ad içermeyen betimlemeler bulmak pek kolay görünmüyor. Ortaya bir sonsuz gerileme sorunu çıkmış gibi duruyor. Frege’nin anlam-gönderim ayrımını için ciddi sonuçları olabilecek bu sorunu Frege çözebilir mi? Bu yazıda bu sorunun yanıtını arayacağım. Sorunu betimledikten sonra Frege’nin önündeki seçenekleri (örneğin bağlama duyarlı terimlerden (gösterme adılları veya belirteçler) yararlanma veya bağlamı sınırlama gibi) değerlendireceğim. -/- Abstract: In his “Sense and Reference” (1948), Frege makes his famous distinction between the sense and the reference of a proper name (and other signs) and discusses at length the significance, necessity and consequences of the distinction, but he explains how the sense of a proper name should be understood very briefly in a footnote. According to him, for example, the sense of the proper name “Aristotle” can be taken as the pupil of Plato and teacher of Alexander the Great or the teacher of Alexander the Great who was born in Stagira. What is interesting here is that the definite descriptions given as the possible senses of this proper name do themselves contain proper names too. Since the sense is something compositional for Frege, which means the sense of a linguistic sign is determined by its constituents (if there are any), in order to determine the sense of definite descriptions in question, we should first determine the senses of proper names they contain and substitute these senses with the proper names themselves. This process should continue until no proper name remains. However, it does not seem easy to find a definite description which describes the object of a proper name uniquely but contains no proper name itself. For instance, could we find appropriate senses that contain no proper name for “Plato”, “Alexander the Great” and “Stagira”? It does not seem likely. A problem of infinite regress appears to arise. Can Frege solve this problem, which poses a serious threat for his sensereference distinction? I will explore this problem in this paper. After explaining the problem, I will discuss the options (e.g. turning to indexicals or context restriction) Frege can take to deal with it. (shrink)

Abstract: The present research was aimed to explore the nature of Children on the Street’s relationship with Society and its impacts such as living conditions, basic needs; behaviour of people and police, education, harassment. Using the purposive and convenience sampling technique, forty children on the street were selected for interviews from the areas, Golra Shareef and Bari Imam of Islamabad. Interview based questionnaire has been used as research tool and based on that questionnaire, analysis is provided in chapter four with (...) details. The results indicate that the main factors behind pushing children to the street are poverty, unemployment, orphaned, and disability, which leads these children towards terrorism and many other social evils. Such children are viewed negatively by the people and are considered a social burden. This research revealed that most of the children on the street face harassment but females face more than males. Children on the street are abused physically by police as well. It also focused that the behavior of society towards street children is not positive. Street is the most dangerous and threatening place for physical and sexual abuse. (shrink)

Setelah setengah abad dalam pelupaan, sifat kesadaran sekarang topik terpanas dalam ilmu perilaku dan filsafat. Dimulai dengan karya perintis Ludwig Wittgenstein di tahun 1930-an (Blue dan Brown Books) dan dari 50-an sampai sekarang oleh penerus Logis John Searle, saya telah membuat tabel berikut sebagai heuristic untuk memajukan studi ini. Baris menunjukkan berbagai aspek atau cara belajar dan kolom menunjukkan proses yang tidak disengaja dan perilaku sukarela yang terdiri dari dua sistem (dual proses) dari struktur Logis kesadaran (LSC), yang juga dapat (...) dianggap sebagai struktur Logis rasionalitas (LSR-Searle), perilaku (LSB), kepribadian (LSP), realitas (LSOR), dari Intensionality (LSI)-istilah filosofis klasik, psikologi deskriptif kesadaran (DPC) , yang deskriptif psikologi pemikiran (DPT)-atau lebih baik, bahasa deskriptif psikologi pemikiran (LDPT), istilah yang diperkenalkan di sini dan dalam tulisan saya yang lain sangat baru-baru ini. -/- Mereka yang ingin komprehensif up to date kerangka perilaku manusia dari dua systEMS tampilan modern dapat berkonsultasi buku saya 'struktur Logis filsafat, psikologi, mind dan bahasa dalam Ludwig wittgenstein dan John Searle ' 2nd Ed (2019). Mereka yang tertarik pada tulisan saya lebih mungkin melihat 'berbicara monyet--filsafat, psikologi, ilmu pengetahuan, agama dan politik di planet yang ditakdirkan--artikel dan review 2006-2019 3rd ed (2019) dan bunuh diri utopian delusi di 21st Century 4th Ed (2019). (shrink)

Recensione a C. Greppi, "Un uomo di poche parole. Storia di Lorenzo, che salvò Primo" (Roma-Bari: Laterza, 2023).

Types are a crucial concept in conceptual modelling, logic, and knowledge representation as they are an ubiquitous device to un- derstand and formalise the classification of objects. We propose a logical treatment of types based on a cognitively inspired modelling that ac- counts for the amount of information that is actually available to a cer- tain agent in the task of classification. We develop a predicative modal logic whose semantics is based on conceptual spaces that model the ac- tual information (...) that a cognitive agent has about objects, types, and the classification of an object under a certain type. In particular, we ac- count for possible failures in the classification, for the lack of sufficient information, and for some aspects related to vagueness. (shrink)