In hyper-modern society, food has become a source of endemic discontent. Many food products are seen as ‘tainted’; literally, figuratively or both. A psychoanalytic approach, I will argue, may help us to come to terms with our alimentary predicaments. What I envision is a ‘depth ethics’ focusing on some of the latent tensions, conflicts and ambiguities at work in the current food debate. First, I will outline some promising leads provided by two prominent psychoanalytic authors, namely Sigmund Freud and Jacques (...) Lacan. Subsequently, I will elucidate why our chronic dependency on high-tech food production apparently fails to meet consumer needs, focusing on some scenarios of escape, such as anorexia, cultured meat and ersatz food. And I will use ‘genres of the imagination’ to flesh out how food consumption has become a podium for enacting cultural symptoms, moral outcries, provocative identities and practices of the Self. Notably, I will discuss a story by Franz Kafka, a painting by Pablo Picasso and a food novel by Margaret Atwood. (shrink)

In wisselende mate van virtuositeit beheersen wij drie talen: de taal van de beelden, de taal van de woorden en de taal van de getallen. In wetenschappelijk onderzoek tekent zich echter een onmiskenbaar verlangen af om beelden door woorden en, uiteindelijk, door getallen te vervangen. Vigerende beeldvorming en gevestigde wereldbeelden moeten plaats maken voor geijkte termen en voor cijfers en symbolen (aanduidingen van getallen), Daarin berust de arbeid die wetenschap verricht. Paradoxalerwijze echter heeft juist ook wetenschap behoefte aan inspirerende en (...) oriënterende beelden. Juist wetenschappers blijken door de eeuwen heen bijzonder creatieve leveranciers van krachtig en invloedrijk beeldmateriaal. Beelden die aanvankelijk uit het wetenschappelijke vertoog worden verdrongen, doen (gerevitaliseerd en gezuiverd) vroeg of laat weer van zich spreken. Deze studie onderzoekt de fundamentele beelden (archetypen) die de wil tot weten (de cupido sciendi) door de eeuwen heen structureerden. Van het antieke beeld van het universum als een serie concentrische sferen (bollen) via de monsterbeelden van de moderne levenswetenschappen (zoals de gigantische gedrochten van het fossielenonderzoek of de minuscule monstertjes van de virologie) tot en met de hardnekkige gedachte dat we aan de vooravond staan van een door onszelf bewerkstelligde catastrofe, een beeld dat zich in de loop van de geschiedenis telkens weer aan nieuwe vormen van collectieve bezorgdheid weet te hechten: van Zondvloed en atoomoorlog via millenniumwisseling tot en met klimaatverandering. Dergelijke beelden moeten kritisch worden benaderd, ze kunnen de werkelijkheid vertekenen en verhullen, maar ons ook op risico’s attenderen. Zo zullen laboratoriumonderzoekers bij tijd en wijle daadwerkelijk monsters in de wereld zetten, die domesticatie en inburgering vergen, terwijl mondiale rampen bij tijd en wijle harde werkelijkheid worden. (shrink)

In de jaren vijftig raakte Michel Foucault gefascineerd door de fenomenologische psychologie. Vanaf de jaren zestig echter presenteert hij zichzelf als een ‘structuralist’ die slechts anonieme talige en architectonische structuren wil analyseren en die met nadruk wil afzien van elke interesse in de mens als individu of als subject. De psycholoog in hemzelf wordt als het ware hartstochtelijk verdrongen. Toch is er ook in het geval van Foucault sprake van een onvermijdelijke terugkeer van het verdrongene. Een belangrijk symptoom hiervan vormt (...) zijn opvallend ambivalente houding jegens de psychoanalyse. In zijn werk tekent zich een levenslange polemiek af met Freud, soms expliciet, doorgaans impliciet. Ondanks onmiskenbare sporen van latente bewondering en fascinatie blijft wantrouwen domineren. Steen des aanstoots vormen Freuds Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie uit 1905. Volgens Foucault spreekt hieruit een medicalisering van de seksualiteit, die zich uit in medicaliserende technieken zoals het oprakelen en uitspreken van verlangens en de classificatie van ‘normale’ en ‘perverse’ vormen van seksualiteit. (shrink)

Der vorliegende Forschungsband möchte der kulturelle Bedeutung der Ersten Republik und deren Leistungen einen gebührenden Platz einräumen. Während sich nämlich Wiener Moderne und Weimarer Republik heute einer fortdauernden Aufmerksamkeit erfreuen, sind die Kultur der Ersten Republik und hier vorab des soziokulturellen Laboratoriums Wien – vermutlich schon in der Wahrnehmung vieler Zeitgenossinnen und Zeitgenossen unterbelichtet geblieben. Versammelt sind Beiträge zur Volksbildung im Roten Wien, zu Architektur und Stadtplanung, zu neuen Diskursen in der Psychoanalyse oder zur Neuorientierung Musils nach 1918, die (...) später zu seinem epochalen Roman »Der Mann ohne Eigenschaften« führen wird. Was ihn von anderen Publikationen unterscheidet, ist ein komparatistischer Aspekt, der etwa im Vergleich zwischen der Revolution 1918 in Wien und Österreich und der (kurzlebigen) Räterepublik in Ungarn aber auch in der Analyse der ungarischen Medien in der Zwischenkriegszeit zum Ausdruck kommt. Durch diese erhellenden Vergleiche fällt neues Licht auf die spezifische Besonderheit der Ersten Republik und der Situation im Roten Wien. (shrink)

This paper aims to show issues raised by lacanian psychoanalyses concerning the reasons of the phenomenon of aggressiveness, mainly due to the frequency of this phenomenon in education. In this paper, it was intended to highlight the philosophical dimension of the problem, since we are using basically the dissertative method. Lacan takes Hegelian and Marxist legacy to develop the thesis of aggressiveness as realization of a dynamic introduced from the gaze and that has its modus operandi in the movements of (...) alienation and non-alienation. The aggressiveness illustrated, for example, by the injuries suffered by teachers shows itself as a tentative to cause the fall of the Other, this fall is considered as the object a of which its appearance is regulated by the Oedipus Complex. Namely, both the way how the parental authority figures are inscribed in the significant chains that compose the individual and how this inscription shapes the existential possibilities of interaction with the opposite sex would be the key to foresee the extent the individual makes use of aggressiveness. In this way, the Oedipus complex, reinvested by the event of puberty would be responsible for the displacement of the libido one time to the ´Other´ and other time to the own subject. The Other, in the theoretical development of Lacan that follows the decade of 1960, comprehends the identifier choices and also what escapes from any identification. The Other, as a teacher, has the role of positioning itself to generate intuitively one process of identification and has the delicate function of sustain the dialectic that emerges in the moment where the Other falls, moment which usually comes after the identification and that happens with a joy capable of unveiling the object a. Although the role of education is not to maintain an auscultation to this object, the education can influence its nonexclusion and make this object be contoured with the advent of singularities. In this moment, the explicitness of the rules which education constitutes itself as well as the empathy from the educator can be a fundamental instrument in education like the subject to be taught. From the text, we can conclude that: we need to put the aggressiveness in our speech as via of achievement of the non-alienation process conjugated with the possibility to support the desire. (shrink)

Much scholarly work has been done on nursery rhymes. How they are coded artifacts warning children about sexual predators etc. But till date no work has been done about Vedanta and nursery rhymes. This draft will be developed into a monograph and in the meanwhile if anyone wants to develop on these ideas, please follow anti-plagiarism rules and cite properly. I thought of putting this up since both philosophers and literature scholars may benefit from some of the insights here. This (...) was given as part of a lecture. Then I discussed theodicy in these rhymes... this last I have not uploaded building up on the theodicy in Vedanta and then using this Vedanta-woven hermeneutic to psychoanalyse and analyse these English rhymes. (shrink)

Solinas’ Studie untersucht den Einfluss von Platons Anschauungen von Traum, Wunsch und Wahn auf den jungen Freud. Anhand der Untersuchung einiger zeitgenössischer kulturwissenschaftlicher Arbeiten, die bereits in die ersten Ausgabe der Traumdeutung Eingang fanden, wird Freuds nachhaltige Vertrautheit mit den platonischen Lehren erläutert und seine damit einhergehende direkte Textkenntnis der thematisch relevanten Stellen aus Platons Staat aufgezeigt. Die strukturelle Analogie von Freud’schem und platonischem Seelenbegriff wird inhaltlich am Traum als »Königsweg zum Unbewussten«, in dem von Freud selbst angesprochenen Verhältnis von (...) Eros und Libido sowie an den ethischen und moralischen Dimensionen von Traum und Wahn erkennbar. (shrink)

Diese Rezension bespricht Sama Maanis ersten Essayband zum Verhältnis von Kulturkritik und Psychoanalyse mit dem Titel "Respektverweigerung. Warum wir fremde Kulturen nicht respektieren sollten. Und die eigene auch nicht" (2015).