Bu makale, yazarın daha önce İngilizce olarak yayınlanmış kitap bölümünü Türkçeye çevirip genişletmesiyle hazırlanmıştır. Özet: Filozoflar yaşamla ilgili düşündüklerinde, bunu genellikle hayvanlar üzerinden yapmaya meyillidirler; bitkiler, çalışmalarında çoğunlukla arka plandadır, nadiren çalışmaların merkezinde oldukları görülür. Oysaki bitkiler, ekosistemlerin hayati derecede önemli parçalarıdır ve bitki yaşamı, bitki ve çevresi arasındaki etkileşimin çok ilginç halleri de dahil olmak üzere eşsiz süreçler içerir. Bitki biyolojisi, biyoloji felsefesi derslerinde önemli bir yere sahip olmalıdır. Ancak böylece öğrenciler, organizmaların ve organizma-çevre etkileşimlerinin kompleksite ve dinamikliğini, doğadaki (...) çeşitliliği ve genel olarak, yaşamın süreçlerini daha zengin, kapsamlı ve iyi bir şekilde öğrenebilirler. Bunların yanında, bitkilere yeterli ilginin gösterilmesi, biyoloji felsefesinde bireylik, organizasyon ve hastalık gibi birçok konuda yeni ve ilginç yaklaşımlar sağlayacaktır. Bu tezi desteklemek için, bitki-çevre etkileşimi ile ilgili üç konu örnek olarak ana hatlarıyla anlatılacak ve bu konuların felsefi yansımaları açıklanacaktır. Birbirleriyle ilişkili olan bu üç konu: Büyüme, bitki hormonları ve bitki-bitki mikrobiyom etkileşimleridir. Bu konular; bireylik, sistem düşüncesi ve holobiyont tartışmaları gibi biyoloji felsefesindeki temel konulara önemli yaklaşımlar sunar. (shrink)

Felsefe tarihinin hiç şüphesiz en önemli filozoflarından biri olan Aristoteles (M.Ö. 384-322), aynı zamanda bilim tarihinin de en önemli kişilerindendir. Yaşadığı dönemde henüz bilim ve felsefe ayrılmamıştır; bununla birlikte Aristoteles, bilimsel ve sistemli düşünmenin, örnekleme yapmanın, bilim insanının doğaya öğrenmek için yaklaşmasının ilkelerini, ilk kez bu derece düzenli şekilde ortaya koyan kişi olmuştur. Dört neden kuramı söz konusu ilkelerin temelini oluşturmaktadır. Bu çalışmada günümüz biyolojisinin en kapsamlı tartışmalarından biri olan ‘fenotipin ne olduğu ve nasıl oluştuğu’ konusunun, Aristoteles’in dört neden kuramı (...) ile ilişkisi incelenmiştir. Genotip, fenotip ve çevrenin son derece karmaşık yolları içeren etkileşim ağı, araştırılması için birden fazla nedensel sorgulamayı gerektirir ki bu sorgulama bir anlamda Aristoteles’in dört neden kuramının, maddi, formel ve fail nedenlerinin bir arada sorgulanmasına benzerdir. (shrink)

Çevre sorunlarının katlanarak arttığı ve biyoloji biliminin büyük sıçramalarla geliştiği günümüzde organizma kavramının incelenmesi, hem kendi doğamızı (dolayısıyla da diğer canlılarla etkileşimlerimizi) hem de günümüz biyolojisindeki değişimleri daha iyi anlayabilmemiz için faydalı olacaktır. Bu çalışma, organizma kavramını özellikle organizma-çevre etkileşimi üzerinden inceleyerek günümüz biyolojisindeki önemini vurgulayacaktır. Organizma kavramı özellikle Modern Sentezden, Genişletilmiş Evrimsel Senteze geçişle birlikte ayrı bir önem kazanmıştır. Köklerini yirminci yüzyılın başlarındaki organizma-merkezci biyolojiden alan bu kavramın gelişimi, son birkaç on yıldır biyoloji biliminde gerçekleşmiş olan gelişmelerle (özellikle gelişim (...) biyolojisi, sistem biyolojisi ve ekoloji dallarında) iyice dinamikleşmiştir. Organizma kavramının gelişimini incelemek sadece biyoloji biliminin felsefesi açısından değil, bunun yanında, insan olarak kendi biyolojik varlığımızı -organizma- ve çevremizle (hem abiyotik hem de biyotik) olan etkileşimlerimizi, tekrar düşünmek açısından değerlidir. (shrink)

This paper attempts to rethink the philosophy of Muhammad Iqbal (1877–1938) and challenge the still prevailing tendency in Iqbal scholarship to view it merely as an outcome of the influence of the ideas of various Western/European philosophers. I present Iqbal’s arguments in their particular historical and intellectual context to show that they developed in response to a specific philosophical problem and that Iqbal looked for a solution to that problem in Islamic tradition. I suggest that Iqbal’s philosophy is best understood (...) in the context of, and as a response to, the problem of nihilism as it was debated in modern German philosophy during ‘the pantheism controversy’ in the eighteenth and nineteenth centuries. To demonstrate this, I analyse Iqbal’s article on ʿAbd al-Karīm al-Jīlī to show his concern with the problem of nihilism, and his solution to it based on al-Jīlī’s Sufism. (shrink)

Bu bölümde karşılaştırmalı siyaset teorisinin, siyaset teorisinin hem bir alt alanı, hem de bir yöntemi olarak ortaya çıkış sürecini ele alacağım. Bu bağlamda öncelikle ‘karşılaştırmalı siyaset teorisinin’ (KST) ne zaman ortaya çıktığı sorusuyla ilgileneceğim. Ardından, KST’nin neden ortaya çıktığı, ne olduğu ve nasıl yapılması gerektiği ile ilgili tartışmalara değineceğim. Bu tartışmayı, son otuz yılda literatürde öne çıkan bazı çalışmalar ve isimler ve onların tartıştığı konular, meseleler, sorular ve sorunlar üzerinden (karşılaştırmada özne/nesne ilişkisi ve güç problemi, soruların ya da sorunların evrenselliği (...) meselesi, Batı/Avrupa merkezciliğini yeniden üretme riski) ve eleştirel bir değerlendirmeye tabi tutarak yürüteceğim. Son olarak, başlangıçta Amerika odaklı bir tartışma/gelişme olarak ve siyaset teorisinin belli sorunlarını (Avrupamerkezcilik, yanlış evrensellik, dar görüşlülük) aşma hedefiyle ortaya çıkan KST’nin aradan geçen otuz yılın ardından bugünkü durumu ile ilgili bazı değerlendirmelerde bulunacağım. (shrink)

This is an article in Thomas J.J. McCloughlin (Ed.) The Nature of Science in Biology: A Resource for Educators. Graphikon Teo, Dublin. -/- Abstract: Philosophers usually tend to think of animals when they think about life, plants often only appear in their works as on the margins, in the background; they are rarely in the centre. However, plant life involves unique processes, including remarkable modes of interaction between plants and their environments. Needless to say, plants are vital parts of ecosystems. (...) Serious attention to plants provides novel and interesting perspectives on many topics in philosophy of biology, including individuality, organisation and disease. Plant biology should have a substantial part in philosophy education. To support this assertion, this paper briefly describes three topics related to plant-environment interaction and explains some of their philosophical implications. These topics are growth, plant hormones and plant-plant microbiota interactions, all of which present crucial aspects related to some prevalent topics in philosophy of biology such as individuality, systems thinking, and holobiont. (shrink)

The theory of science that Thomas Kuhn built in the Structure of Scientific Revolutions was considered as a hypothetical framework in this study. Since the publication of the work, many questions have arisen that call for a psychology of science. These questions are moved to another dimension through the knowledge of the decision made within Galileo Affair, which occupies an important place in modern science, fundamentally arising from an epistemic struggle and emerging out of an unscientific base rather than the (...) charge of unholiness. Abandoning the perspective which evaluates these questions within a historical process as a weak side of the Kuhnian theory of science, this study challenges the current approaches with an alternative approach. The epistemic complexity in the Kuhnian theory of science is an imperative complexity caused by human factors. From this perspective, there are potential questions for psychology of science as a field of study based on Kuhnian epistemology and it can be assumed that new problems may appear when the other epistemological questions which assumed as “answered” are reviewed in the scope of this study. The main thesis of this study is that psychology of science is possible as a valid and operationalizable research program based on Kuhnian theory of science. (shrink)

From the 1920’s onwards in Yozgat and its vicinity in the interior of Asia Minor field surveys and excavations have been increasingly undertaken. One recent project is an archaeological survey of the whole province of Yozgat which began in 2017 with the participation of many academics from different universities and disciplines. Through this survey, which covers a large area, research in just a few regions has been completed. In this article, seventeen Christian epitaphs discovered at and around the village of (...) Güneşli (east of Tavium), Aydıncık, Basilika Therma (Sarıkaya) and Çayıralan, mostly dating from the Vth–VIth centuries A.D. are presented. Three of them are fragmentary and a few are badly damaged. A carved bilingual Latin/Greek inscription records the «running» metaphor frequently employed by the Apostle Paul, all the other inscriptions introduced are Greek. There are interesting differences and analogies for the motifs on these gravestones and for the formulas employed in the epitaphs within the surrounding region. ****** Yozgat İlinden Yeni Hıristiyan Mezar Yazıtları Yozgat ve çevresindeki arkeoloji yüzey araştırmaları ve kazılar çalışmaları 1920’li yıllardan itibaren artış göstererek devam etmektedir. Bu bağlamda son projelerden bir tanesi de farklı üniversitelerden ve disiplinlerden pek çok akademisyenin katılımıyla 2017 yılında başlatılan ve Yozgat ilinin tamamını kapsayan arkeolojik yüzey araştırmalarıdır. Tüm il sınırlarını kapsayan bu araştırmadaki sistematik çalışmalar bazı bölgelerde tamamlanmış durumdadır. Makalede ise Güneşli Köyü, Aydıncık, Sarıkaya ve Çayıralan’da bulunan ve çoğunluğu MS V.–VI. yüzyıllara tarihlenen Hıristiyan mezar yazıtları tanıtılmaktadır. Yazıtlarının bir kısmı sadece fragman halinde ele geçmişken, bazıları ise oldukça tahrip olmuş durumdadır. Bunlardan birisinin üzerine, Aziz Paulus’un sıkça dile getirdiği «koşmak» metaforu Latince ve Yunanca çift dilli olarak kazınmıştır. Diğer yazıtların tamamı Yunancadır. Söz konusu mezar taşları üzerindeki betimlemelerin ve mezar yazıtlarındaki formüllerin bölgeler arasındaki farklılıkları ise ilgi çekicidir. Anahtar Sözcükler: Yozgat, Tavium, Hıristiyan Mezar Yazıtı, Koşucu, Aziz Paulus, Bizans Epigrafisi. (shrink)

Bu makalede Antalya Müzesi tarafından yürütülen 2016 yılı Perge kazıları kapsamında Batı Nekropo-lisi’nden ele geçen üç Hellence mezar yazıtı tanıtılmaktadır. MS II. yüzyılın sonu ile MS III. yüzyılın başına tarihlenen yazıtların ilk ikisi lahit, üçüncüsü ise bir mezar odası üzerinde yer almaktadır. Söz konusu belgeler öncelikli olarak mezarların uygunsuz kullanımı sonucunda tahsil edilecek olan ceza miktarları ile bu miktar-ların ödeneceği kasalara ilişkin yapılacak olan çalışmalarda bir veri oluşturabilecek niteliktedir. Ayrıca yazıt-larda yer alan kişilerin hem kent hem de bölgede nadiren görülen (...) ya da hiç karşılaşılmamış olan isimleri ise onomastik çalışmalara katkı sunacaktır. (shrink)

This article presents a newly discovered votive inscription found during the course of the 2013 survey conducted at the ancient city of Phaselis and in its territory. The inscription was found where the stairs to the acropolis from the southwest of the theatre end, in front of the west wall of the tower structure give access to the acropolis. This inscription in the Doric dialect, on a limestone block measuring 0.315 x 0.77 x 0.61 m., records a dedication to Athena (...) Polias. The letters 0.03 m. high, exhibit Late Archaic - Early Classical Period features ( - - - - ) and, consequently the inscription can be dated to the Vth century B.C. -/- Phaselis and its Chief Goddess Athena Polias From the earliest times of Athena worship, especially in the Aegean Islands and Hellas, this goddess was the protectress of cities, institutions and mythological heroes and she manifested this function in various ways. In one of the earliest recorded examples she carries the epithet ἐρυσίπτολις (guardian of the cities), and in another example, in a Linear B inscription discovered in the Palace of Knossos on Crete as Atana Potnia (a-ta-na-po-ti-ni-ja), the mistress of the palace. But perhaps the most striking myth relating to this role of Athena is undoubtedly that of the Palladion statue, the reason for the fall of Troy and for defeat in the Trojan War. In this context, Troy could resist the Achaeans for as long as it was protected by the Palladion, but after it was stolen by Odysseus and Diomedes, the city was captured by the Achaeans. Subsequently, Athens, Argos and Sparta, the most powerful Greek cities, as later the city of Rome, in order to obtain Athena’s protection and so to gain legitimization for the expansion of their empires, invented their own myths claiming that the Palladion statue from Troy was brought to their cities. In another myth the Goddess became the protectress of Tegea through giving Medusa’s hair as a protective image to a hero of the city. Athena’s frequently used epithets, Polias (Πολιάς), Poliouchos (Πολιοῦχος), and the epithet the protectress of the Athenians (Ἀθηνᾶ Ἀθηνῶν μεδέουσα), employed as a means of religious propaganda by the city of Athens when it established the Delian League which subsequently evolved into an empire, clearly indicate Athena was regarded as guardian of the cities. Particularly during the Archaic and Classical Periods, it was this aspect of Athena that, politically placed the Goddess amongst the most important of deities with Zeus and Apollo, and she is most commonly found with the epithet Polias. The epithet Polias or similar, refers in particular to the heart of these cities, to their acropoleis, where Athena Polias was usually worshipped. Her temples located on the heights of the cities made her role particularly visible as the main protecting goddess. One of the best examples of this “visibility”concerns the earliest record of the epithet Polias as, although she wasn’t the chief deity of Argos, within the sanctuary of Athena Polias located on Larisa hill an inscription was found which supplies us with the text of a cult regulation which is datable to the VIth century. B.C.. The Anatolian goddess of Malija, equal to Athena (in Lycia), was attested in Hittite texts from IInd millennium B.C.. This goddess worshipped in Lycia, close to the city of Phaselis, is similarly in a relationship with cities and acropoleis. The Inscribed Pillar of Ksanthos dating from the Vth century B.C. records that many acropoleis were seized with the help of Athena ptoliporthos (πτολίπορθος) “Sacker of Cities”. In the same inscription the city of Patara was named together with Malija and it may refer to the Patara of Malija as in the example of the Lindian Athena (Lindos, city of Athena). Moreover, the goddess Malija was named with the epithet Wedrẽñni (regional, municipal) the equivalent of the epithet Polias in Rhodiapolis. During the great colonization movements (750-550 B.C.) the colonists brought the cult of Athena Polias to many Mediterranean cities, as was the case for example for Lindos on the island of Rhodos. As a matter of fact the strongest ties between Lindos and the colonies which Rhodes founded was the cult of Athena. In consequence, these cities offered precious gifts to the Temple of Athena in Lindos as a demonstration of both their veneration of the goddess and of loyalty. According to myth, the city of Phaselis was colonized in 691/690 B.C. by a group under the leadership of Lakios from Lindos and the Athena cult of the mother city was brought to Phaselis. Thereafter the Phaselitai dedicated the helmets and sickles to Athena Lindia upon which was inscribed, “Having taken them from the Solymoi, the Phaselitai offered them to Athena Lindia, when Lakios was the leader of the colonists”. In addition to this, the other evidence concerning the presence of Athena in the city confirms that this deity was the chief goddess of Phaselis. During the Classical, and especially in the Hellenistic Period, depictions of Athena’s owl, of her Palladion and of Athena Promachos are found. As mentioned above, the epithet Polias usually draws attention to a city’s acropolis with the temple of Athena Polias located there. In the case of Phaselis, the find spot of these votive inscriptions, reused in a wall of a tower that was built in defense of the acropolis, provides an additional indication for the localization of Athena’s temple to the acropolis. This temple most probably was on the acropolis where there are the ruins of a columned building and large ashlar blocks possibly indicating the site of a temple; however, due to the dense vegetation and in the absence of excavations, at present this localisation cannot be stated with certainty. Another reference indicating that Athena Polias was the chief deity of the city was the presence of a holy relic in the Temple of Athena, the spear of the hero of the Trojan War Achilles. During his campaign against the Persians, Alexander the Great stayed in Phaselis in the winter of 334/333 B.C. and he left Achilles’ spear in the Temple of Athena at Phaselis. During the Hellenistic Period, Hellenistic Kings were mentioned with the chief deities of the Archaic and Classical periods as were the emperors in Roman Imperial Period. And according with this practice, the boule and demos of Phaselis worshipped Athena Polias together with the deified emperors, known from an honorific inscription for a certain Ptolemaios. Evidence from the Late Roman Period, especially from the IIIrd century A.D., records the Palladeios agons (ἀγὼν Παλλάδειος) were held in the city in honour of the Goddess Athena. Consequently, philological, epigraphic as well as numismatic evidence shows the Goddess Athena was the chief deity of the city of Phaselis from the Archaic Period into the Late Roman Period. As the epithet Polias on this votive inscription indicates, the goddess had a temple which should be located on the acropolis where the holy relic (Achilles’ spear) was kept and where the officials of the goddess conducted their functions. This new votive inscription provides record of the role Athena occupied in this early post-colonisation period of the city’s political and socio-cultural history. Further, it is also a physical document dating from the city’s Late Archaic-Early Classical Period, aiding in the evaluation of both Phaselis and of the wider region’s history of settlement. (shrink)

MS IV. yüzyılda yaşayan Decimus Magnus Ausonius, Roma İmparatorluğu'nun özellikle batı yakasını yakından tanıyan önemli bir alim ve devlet adamıydı. Onu mühim biri haline getiren en önemli husus; çeşitli bilimler özelindeki bilgi birikiminin derinliği yanında başarılı bir eğitmen olmasıydı. Ayrıca, son derece stratejik mevkilere erişebilmiş bir devlet adamıydı. Yaşamının son yıllarında kaleme aldığı şiirlerinden olan Ordo Urbium Nobilium, Geç Antikçağ dünyasına dair önemli veriler içermektedir. Bu kapsamda, söz konusu çalışma kendisinin özellikle coğrafya, tarih, filoloji ve Latin edebiyatı-kültürü gibi çeşitli alanlarda (...) Geç Antikçağ eğitim kurumlarının ders içeriğine dâhil edilmiş şiirini konu edinmektedir. Öyle ki, Ortaçağdan günümüze değin Ausonius’un neredeyse her eseri hakkında yüzlerce çalışma gerçekleştirilmiş ve bunların birçoğu da ya yayımlanmış ya da yayımlanmayı bekler niteliktedir. Bu makalenin kurgusu da; Ausonius'un Ordo Urbium Nobilium başlıklı şiirinin içeriğinin ve kapsamının değerlendirilmesine odaklanmaktadır. Bu değerlendirme bağlamında öncelikle şiirde bahsi geçen kentler, şiir içerisinde aktarılan özellikleriyle incelenmekte, ayrıca Ausonius'un bu yerleşim birimleriyle şahsi ve resmi münasabetlerinin eserindeki yansıması irdelenecektir. (shrink)

Bringing together various scholars from different backgrounds and embodying a truly interdisciplinary approach make Sufism: A Theoretical Intervention in Global International Relations a valuable and timely contribution to the increasing interest in non-Western traditions of thought. It will be of interest to IR theorists as well as scholars in other disciplines who are interested in non-Western traditions of thought and is sure to motivate further research in IR that is inspired by Sufism.

In this article, it has been aimed to examine Nietzsche’s main critique towards different understandings of morals in his era. With this criticism, it is aimed to integrally understand the opinions -which are articulated directly or metaphorically- towards morals which have been encountered. In here, while keeping in mind the difference between the concepts of immoralism and amoralism, Nietzsche’s views are interpreted. Being parallel to that aim mentioned above, it has been investigated if there is a thinking in Nietzsche which (...) can be seen as a kind of understanding of morals (maybe as the understanding of morals without morals) or not. And finally, it has been thought that if Nietzsche’s views on morals have any value for the 21st century and upcoming 22nd century human or not, whether there’s something left to learn for this human from his critiques or not. (shrink)