According to the causal-historical theory of reference, natural kind terms refer in virtue of complicated causal relations the speakers have to their environment. A common objection to the theory is that purely causal relations are insufficient to fix reference in a determinate fashion. The so-called hybrid view holds that what is also needed for successful fixing are true descriptions associated in the mind of the speaker with the referent. The main claim of this paper is that the objection fails: reference (...) fixing of natural kind terms can be purely causal. The main argument draws inspiration from recent theoretical advances made in metaphysics of kinds by Marion Godman, Antonella Mallozzi, and David Papineau. The main claim is that their notion of super-explanatory properties may explain how reference of many kind terms can be fixed purely causally. (shrink)

Researchers interested in player’s experience would assumedly, across disciplines, agree that the goal behind enquiries into player’s experience is to understand the how games’ features end up affecting the player’s experience. Much of the contemporary interdisciplinary research into player’s experience leans toward the empirical-scientific, in the forms psychology, sociology and cognitive science, to name a few. In such approaches, for example demonstrating correlation between physiological symptoms and an in-game event may amount to ‘understanding’. However, the experience of computer game play (...) is a viable topic also for computer game studies within the general tradition of humanities. In such context, the idea of ‘understanding an experience’ invites an approach focusing on the experienced significance of events and objects within computer game play. This focus, in turn, suggests turning to the principles associated with phenomenology, among which is the idea of describing things as they appear, or as they are given, in the experience, from the first-person perspective. From the first-person perspective the challenge lies not in the subjective experience’s inaccessibility but in the inherent personal richness of the experience’s content. Rather than trying to embrace the richness by engaging in direct introspection, it makes sense to focus the search on the conditions of the player’s experience. In this paper, I discuss the idea of “firstperson perspective” in the context of computer game studies. I propose that conditions for player’s experience could be sought from the materiality of the computer game artefact, rather than from the ‘processual’ or ‘ideal game’. I derive the notion of gameplay condition3 from the overlap of the player’s “lusory attitude” and the materiality of the single-player computer game artefact as it appears in the player’s experience. (shrink)

Sokrates var inte bara en filosofisk nydanare. Genom sitt sätt att involvera sina samtalspartners i den filosofiska processen var han också i hög utsträckning en pedagogisk nydanare. Hans pedagogiska grundidé var den så kallade majeutiska metoden – det vill säga ”barnmorskemetoden”. Med det menade han att han inte överförde sina egna färdiga tankar till den han talade med utan han hjälpte sin samtalspartner att föda sina egna tankar. Inom pedagogiken är det vanligt att använda den så kallade ”Sokratiska metoden” vilket (...) i sin enklaste form bara innebär att man ställer frågor till studenterna. Den här artikeln kommer emellertid att handla om en mer sofistikerad metod som används för begreppsanalys/begreppsdefinition i grupp. Metoden är inspirerad av Sokrates men skiljer sig också en del från hur Sokrates själv grep sig an sina dialoger – åtminstone så som de beskrivs av Platon. Artikeln innehåller en kort historisk och pedagogisk bakgrund men syftar framför allt till att utgöra en praktisk vägledning för genomförande av sokratiska dialoger i filosofiundervisningen. Artikeln bygger framför allt på mina egna erfarenheter av att använda Sokratisk Dialog i undervisningen vid Filosofiska institutionen vid Lunds universitet, Lunds Tekniska Högskola, Sveriges Lantbruksuniversitet och i det privata näringslivet. Artikeln vänder sig till alla som undervisar i filosofi på universitetet eller gymnasiet eller i filosofiska metoder för studenter vid andra utbildningar, t.ex. värdeteori, vetenskapsteori eller tillämpad etik för ingenjörer eller medicinare – eller i vilket annat ämne som helst där det förekommer begrepp som saknar en enkel och knivskarp definition men som är viktiga för ämnet. (shrink)

Bestaat de kernactiviteit van de meester erin om zijn eigen kennis uit te leggen en over te dragen? De Franse filosoof Jacques Rancière laat zien dat een gelegenheidsexperiment van Joseph Jacotot ons een ander voorbeeld aanreikt: de onwetende meester. In zijn boek De onwetende meester: vijf lessen over intellectuele emancipatie (Le maître ignorant: Cinq leçons sur l'émancipation intellectuelle) stelt hij dat de onwetende meester evengoed of zelfs beter in staat is leerlingen iets te leren dan de wetende meester. Rancière neemt (...) in feite twee onderwijspraktijken als voorbeeld: de traditionele praktijk van de wetende meester die uitleg geeft en kennis overdraagt en de experimentele praktijk van de onwetende meester die geen uitleg geeft maar vooral gericht is op de verificatie van aandacht. In dit artikel wil ik op basis van een korte analyse van deze twee praktijken laten zien hoe we uit Rancière’s boek een model kunnen afleiden voor het articuleren van de theoretische principes die impliciet in onderwijspraktijken werkzaam zijn. Dit model is gestoeld op het volgende uitgangspunt: door een succesvolle of juist problematische onderwijspraktijk als voorbeeld te nemen kunnen we de theoretische principes articuleren die erin werkzaam zijn. Dit schept de mogelijkheid om de focus van de van de praktijken naar de principes te verleggen. Hierdoor wordt de onderwijspraktijk op een nieuwe manier inzichtelijk en kunnen we haar theoretisch expliciteren. (shrink)

The two manuscripts of the Korte Verhanedling that were discovered in the mid-nineteenth century contain two appendices. These appendices are even more enigmatic than the KV itself, and it is the first appendix that is the subject of this study. Unfortunately, there are very few studies of this text, and its precise nature seems to be still in question after more than a century and a half of scholarship. It is commonly assumed that the appendices were written after the (...) body of the KV and I am not going to challenge this assumption. The first appendix is written in a geometric manner, and it contains seven axioms and four propositions. Strikingly, it does not include any definitions. This is in sharp contrast with Spinoza's Ethics and his 1663 book on Descartes' Principles of Philosophy, which are similarly written in a geometric manner but include both definitions and axioms. One could perhaps suspect that the text we currently have is merely a fragment from a more extensive work which included definitions. In my paper, I will show that this is not the case, and that the first appendix belongs to a genuine work of Spinoza that never contained definitions. I would further argue that the first appendix is most probably the earliest draft we currently have of Spinoza's magnum opus, the Ethics, but we have a long way to go before we reach that conclusion. (shrink)

Den filosofiske position konsekventialisme er ofte genstand for debat i filosofikredse, men alt for hyppigt opstår der misforståelser blandt de involverede, fordi de ikke er eksplicitte, hvad grundantagelser og væsentlige distinktioner angår. Denne korte artikel vil give en approksimation af, hvad der forstås ved konsekventialisme på et generisk niveau. Målet med artiklen er at klargøre nogle af de grundantagelser og distinktioner, som konsekventialister ofte benytter i deres teoridannelse, og som bør holdes for øje i ønsket om en frugtbar debat.

English title: Kant and the Right to Vote The article is a contribution to the ongoing debate in NFT about the moral responsibility of voters. Kristian Skagen Ekeli has argued that politically ignorant citizens have a duty to abstain from voting. He argues that such a duty fol- lows from Kant’s duty to respect other persons. I analyze Ekeli’s proposed duties by considering how they might fit into Kant’s system of duties. I conclude, contra Ekeli, that the Kantian duty to (...) respect persons does not give rise to a duty for politically ignorant voters to abstain from voting. -/- Denne artikkelen er et bidrag til debatten om velgeres moralske ansvar. Kristian Skagen Ekeli har i to artikler argu- mentert for at uvitende borgere har en plikt til ikke å stemme, noe han begrunner ut fra en kantiansk pliktetikk. Det er imidlertid uklart hvordan en uvitende borgers plikt til å avstå fra å stemme skulle følge av Kants plikt til å respek- tere personer, noe Cornelius og Herman Cappelen kort antyder i sin kommentar til Ekeli. I denne artikkelen foretar jeg en analyse av de pliktene som Ekeli tar til orde for, og undersøker hvordan disse eventuelt kunne passe inn i Kants system av plikttyper. Jeg konkluderer motsatt av Ekeli, med at den kantianske plikten til å respektere personer ikke gir grunnlag for en plikt for uvitende borgere til å avstå fra å stemme i valg. (shrink)

Politiek filosofe en kritisch traditionaliste, onderzocht Afrikaanse orale literaire tradities op hun filosofische betekenis. Maakt zich sterk voor een authentieke Afrikaanse filosofie. Sophie Oluwoles ouders waren beiden afkomstig uit de staat Edo in het zuidwesten van Nigeria. Oluwole zelf werd geboren in het dorp Igbara Oke in de naburige staat Ondo, waar zij ook haar lagere en middelbare school doorliep. In 1964 trouwde zij met een eveneens Nigeriaanse wetenschapper. Ze vertrok nog in hetzelfde jaar naar Moskou, waar haar man een (...) baan kreeg aangeboden bij de Verenigde Naties. Vanwege taalproblemen vertrokken beiden na een jaar naar Duitsland, waar zij Duits studeerden aan de Universiteit in Keulen. Kort nadat zij in 1966 verhuisde naar de Verenigde Staten, scheidde Oluwole van haar man omdat deze haar verdere studies dwarsboomde. Oluwole keerde terug naar Nigeria waar zij aan de Universiteit van Lagos een studie filosofie begon. In de periode 1968-1970 doceerde Oluwole op een middelbare school in haar thuisstaat Ondo. Daarna keerde zij terug naar de universiteit van Lagos, waar zij werkzaam was als studentassistente en ondertussen afstudeerde. Oluwole werd als promovenda toegelaten op de universiteit van Ibadan. In 1984 behaalde zij als eerste student in sub-Sahara Afrika een doctorstitel in de filosofie. Hoewel Oluwoles filosofische carrière een aanvang nam met de studie van westerse meta-ethiek, besloot zij zich na het behalen van haar doctorstitel verder te ontwikkelen in de richting van de Afrikaanse filosofie. Zij doceerde filosofie aan de universiteit van Lagos, was decaan van deze universiteit en was voorzitter van de Nigeriaanse Vereniging voor Filosofie. Tegenwoordig is Oluwole actief als directeur van het Centrum voor Afrikaanse Cultuur en Ontwikkeling in Lagos, dat zich onder andere richt op de ontwikkeling van vrouwen in Afrika. (shrink)

John Rawls A Theory of Justice har haft ett monumentalt inflytande på den moderna politiska filosofin. Jag försöker här genom några nedslag i den nutida diskussionen förmedla en bild av detta inflytande, och av bokens fortsatta filosofiska relevans. Jag inleder med en kort presentation av huvuddragen i Rawls rättviseteori. Efter det går jag igenom, och bemöter, kritiken mot idealteori. Jag diskuterar sedan förhållandet mellan rättvisa och ekonomisk ojämlikhet, och förklarar varför teorin är radikalare än vad många kritiker insett. Slutligen går (...) jag igenom hur en kontraktsteori av detta slag kan hantera frågan om rättvisa mellan generationer. (shrink)