Despite what you have heard over the years, the famous evil deceiver argument in Meditation One is not original to Descartes. Early modern meditators often struggle with deceptive demons. The author of the Meditations is merely giving a new spin to a common rhetorical device. Equally surprising is the fact that Descartes’ epistemological rendering of the demon trope is probably inspired by a Spanish nun, Teresa of Ávila, whose works have been ignored by historians of philosophy, although they were a (...) global phenomenon during Descartes’ formative years. In this paper, I first answer the obvious question as to why previous early modernists have missed something so important as the fact that Descartes’ most famous publication relies on a well-established genre and that his deceiver argument bears a striking similarity to ideas in Teresa’s final work, El Castillo Interior? I discuss the meditative tradition at the end of which Descartes’ Meditations stands, present evidence to support the claim that Descartes was familiar with Teresa’s proposals, contrast their meditative goals, and make a point-by-point comparison between the meditative steps in Teresa’s Interior Castle and those in Descartes’ Meditations which constitute their common deceiver strategy. My conclusion makes a case for a broader and more inclusive history of philosophy. (shrink)

Artikkelini käsittelee Jari Kaukuan monografiaa ’Self-awareness in Islamic Philosophy’. Kommenteissani pohdin ensimmäisen persoonan tematiikkaa ja ensimmäisen persoonan kokemusta keskiajan filosofiassa, sekä keskustelen lyhyesti Avicennan kuuluisasta lentävää miestä koskevasta argumentista. Tämän lisäksi esittelen latinalaisen keskiajan perinteen parissa käytyä tematiikkaa niin sanotusta kristillisestä sokratismista. Tässä yhteydessä kysyn, onko islamilaisessa perinteessä vastaavia näkemyksiä siitä, miten ihmisen itseen suuntautuva tutkimus voi toimia lähtökohtana Jumalan ymmärtämiselle. Antamani esimerkit ja paralleelit sijoittuvat 1100-luvun latinalaiseen mielenfilosofiaan. Toisena artikkelini teemana on tätä laajempi mielenfilosofinen kysymys minän rakentumisesta. Erityisen kiinnostava (...) on Kaukuan teoksessa usein toistuvat itsensä tunnistamisen tai tunnustamisen teema. Arvioin tätä aihetta suhteessa klassisiin ajattelijoihin sekä läntiseen keskiajan mielenfilosofiaan. Läntisessä modernissa kirjallisuudessa on tutkimuskirjallisuudessa käyty jo pitkään keskustelua siitä, onko ”minä” autonominen, itseohjautuva ja itse itsensä määrittelevä entiteetti, vai heteronominen, sosiaalisissa vuorovaikutussuhteissa rakentuva olio. Esitän kysymyksen, miten islamilainen mielenfilosofia suhtautuu tähän jaotteluun. Lopuksi totean, miten Kaukuan teoksessa itseä tai minuutta koskeva filosofinen peruskysymyksenasettelu pysyy lukuisista detaljeista ja argumenttien analyyseistä huolimatta selkeänä. Hänen teoksensa perusteella on selvää, että Islamilaisten filosofien itsetietoisuuden ilmiöille antama huomattava painoarvo ja keskustelujen analyyttinen tarkkuus kertovat, miten itsetietoisuus filosofisena kysymyksenä ja psykologisena ilmiönä ei ole uudella ajalla syntynyt uusi filosofinen teema. Se ei ole myös missään tapauksessa keskustelu, joka olisi ainoastaan läntisen kulttuuripiirin omistama tai hallitsema. (shrink)

Opatrzność Boża a przypadek w świecie Celem artykułu jest obrona dwóch tez: pierwszej, że istnienie zdarzeń przypadkowych jest do pogodzenia z istnieniem Boga oraz tezy drugiej, że przypadek może być częścią Bożej opatrzności. Koniunkcja obu powyższych tez nazwana jest w artykule tezą kompatybilizmu. Argumentacja w obronie kompatybilizmu opiera się na danych współczesnej nauki oraz na idei wszechmocnego Boga Stwórcy. Porządek argumentacji w artykule jest następujący. W części drugiej przedstawiony jest historyczny kontekst oraz podstawy doktrynalne pojęcia opatrzności. W części trzeciej omówiony (...) jest argument za nieistnieniem Boga oparty na założeniu głoszącym istnienie zdarzeń przypadkowych w świecie oraz przedstawiona jest krytyka tego argumentu. W części czwartej prezentowane są możliwe modele działania Boga w świecie, w ramach których przyjmuje się istnienie zdarzeń przypadkowych. W części piątej i ostatniej rozważana jest idea Bożej doskonałości obejmującej takie atrybuty jak wszechmoc, wszechwiedzę, doskonałą dobroć i suwerenną wolę Bożą. (shrink)

The purpose of the article is to show that the foundations of a dualistic theology of Christian roots are found in the point of connection between platonic metaphysics, gnostic myths and exegesis. It highlights the way in which platonic metaphysics was developed in a completely different way than what is known as “Metaphysics of Exodus”. It considers that myth ─as an expressive vehicle of religious experience and having a polyvalent logic─ was a decisive element for the transmission of gnostic tradition. (...) Thus, the article concentrates on the gnostic understanding of “The Prologue of John”, which focuses on the Christological function of Jesus, bearing in mind the difficulties involved in the indifference with which this tradition dealt with Incarnation. The tools for the exegesis are taken from Hellenic tradition as a form to clarify the gnostic intuition concerning the stages of the propagation of the divine, both before and after the Fall. (shrink)

The aims of my paper are to set out Aquinas’s arguments in favour of the thesis of God as Subsistent Being itself; set out the arguments against; and propose a fresh reading of that thesis that takes into account both Thomistic doctrine and the criticisms of it. In this way, I shall proceed as in a medieval quaestio, with arguments in favour, sed contra and respondeo.

En este trabajo intentaré trazar los lineamientos básicos de una metafísica de la violencia y de la paz en Paul Gilbert y Agustín de Hipona. Para ello, explicitaré los postulados agustinianos sobre los que descansa una definición Gilbert da de la violencia en su libro La paciencia de ser. La definición de Gilbert se pondrá a prueba en tres pasos. En primer lugar, exploraré lo que implica hablar de la violencia en metafísica concebida ésta como una «filosofía primera». En segundo (...) lugar, recuperaré la fenomenología que Agustín de Hipona elabora principalmente en De libero arbitrio. En tercer lugar analizaré la libertad política y su sustitución a través de la noción de «legalidad». De este modo, la violencia quedará caracterizada como la renuncia a lo propiamente político, como la afirmación unilateral de la libertad individual y, por lo tanto, la negación de esa misma libertad. (shrink)

Translation from the Latin into Portuguese, with extensive introduction and notes, of Dietrich of Freiberg's De origine rerum praedicamentalium, Chapters 1 and 2. This text, a late medieval treatise on reality and human cognition (or human cognition and reality), is a particularly hard nut to crack; hence my having translated it (O.K., I also enjoyed the Latin part).

In this paper, we aim at identifying a concept of man that can represent a reference point for those who work or supervise social processes characterized by commercial or economic purposes. Economic, management, and organizational theories and ideas have a large impact on the way we think of ourselves, and we act accordingly. By making a radical departure from the ontological assumptions, this paper proposes a shifting of the current paradigm in terms of how we theorize about man. In order (...) to do this, we analyze the ontological level of the relationship between the idea of happiness and the concept of man from medieval scholastics, and the relationship between the idea of happiness and functionalism in social science. We first prove the formal equivalence between the structures of human choice as described in the qq. 6–21 Prima Secundae of the Summa Theologiae of St. Thomas Aquinas, and the model of problem-solving behavior as conceptualized in popular management models. Then we show that the Aquinas theory of action could provide a more adequate view of economy and business in the sociocultural and environmental context in which they operate. Finally, we present the implications of this study for management theory, practice, and education. (shrink)

In deze bijdrage worden twee alternatieve visies op de verhouding van geloof en weten geschetst aan de hand van twee middeleeuwse denkers: Bernardus van Clairvaux en Thomas van Aquino. De auteur betoogt dat zowel de ‘rationalistische’ positie van Thomas van Aquino als de ‘anti-rationalistische’ positie van Bernardus van Clairvaux beide, geloof en rede, als op waarheid betrokken zien, waarmee zicht wordt geboden op het wijsgerige belang van dit vermeende anti-rationalisme.