Based on a question posed by global philosophy of religion project regarding the absence of literal attribution of omnibenevolence to God in the Qur’ān, this paper aims to examine how to understand perfect goodness in Islam. I will first discuss the concept of perfect goodness and suggest that perfect goodness is not an independent attribute on its own and it is predicated on other moral attributes of God without which the concept of perfect goodness could hardly be understood. I will (...) examine perfect goodness by a specific emphasis on the attribute of justice as one of the conditions to be satisfied by a perfectly morally good being. In so doing, I will appeal to the distinctions made among great-making properties by Daniel Hill, and Al-Ghazālī’s definition of justice by applying them to God’s moral attributes. I will argue that justice has a crucial role in maximality-optimality balance between great-making properties and it seems quite difficult, if not impossible, to conceive of goodness without justice. Having said that, I will claim that the conceptual frame I suggest sheds light on why omnibenevolence is not literally attributed to God in the Qur’ān. Then, I will briefly show how the divine attributes mentioned in the Qur’ān and the discussions about divine names and attributes in the Islamic tradition supports the understanding of perfect goodness I defend. Consequently, I will try to show that far from indicating that the Islamic concept of God doesn’t involve perfect goodness, the Qur’ān establishes the proper meaning of perfect goodness by focusing on its constitutive attributes, and thus provides us with a sound conception of it. (shrink)

This thesis gets its fundamental idea from Herbert Marcuse’s critique of modern society. His analysis concerning the petrification of modern dichotomies is our starting point. We especially focus on the modern dichotomy of Logos and Eros, in more general terms, reason and desire. According to Marcuse’s analysis, petrification of dichotomies causes us to form a relation of domination and repression between our stated faculties. And this hampers modern individuals to use their capacities in their fullest sense. As a consequence of (...) not being able to use our capacities freely, our powers to criticize and create are degraded. After covering this analysis, as a way out from this condition of domination, we are looking Marcuse’s idea of reconciling the opposite faculties. Through his account of reconciliation, we try to discuss his accounts of aesthetics. And then we try to look at the political and social projections of his account of aesthetics. To be able to better understand Marcuse and find the starting point of his critique of modern dichotomies, we look at Friedrich Schiller in our second chapter. First off, we discuss his critique of modernity which is mainly based on modern dichotomies. After that, we try to discuss his account of aesthetics. We see that his account of Beauty and Freedom are closely related to each other and we see that those two terms stand at the center when it comes to reconciling modern dichotomies. And then, we try to understand how Schiller’s account of aesthetics is associated with his ethics and politics. On that, we see that aesthetic action gives us a better understanding of the relation between ethics, politics and aesthetics. Lastly, as a way to reconcile the opposite faculties, we look at our capacities to negate and create that are used in a creative action. (shrink)

There have been some narratives in Hadith literature that the companions of the Prophet Muhammad reviled (sabb) each other. In order to understand the expression of sabb correctly, the reasons of what led companions to curse need to be investigated. In this study, firstly concepts such as sabb, shatam and other related words will be examined and then the reasons for the expressions of sabb among companions and the factors which affected this will be analyzed.

This booklet on Active Assisted Living (AAL) technologies has been created as part of the GoodBrother COST Action, which has run from 2020 to 2024. COST Actions are European research programs that promote collaboration across borders, uniting researchers, professionals, and institutions to address key societal challenges. GoodBrother focused on ethical and privacy concerns surrounding video and audio monitoring in care settings. The aim was to ensure that while AAL technologies help older adults and vulnerable individuals, their privacy and data protection (...) rights remain a top priority. This booklet is designed to guide you through the role that AAL technologies play in improving the quality of life for older adults, caregivers, and people with disabilities. AAL technologies offer tools for those facing cognitive or physical challenges. They can enhance independence, assist with daily routines, and promote a safer living environment. However, the rise of these technologies also brings important questions about data protection and user autonomy. (shrink)

Dunia telah menyaksikan terjadinya bencana lingkungan hidup, seperti yang tampak pada kejadian krisis iklim dan hilangnya keanekaragaman hayati. Permasalahan ini telah melewati tahap yang sudah tidak dapat dikembalikan lagi sebagai akibat dari aktivitas antropogenik. Dalam Nature’s World View (Volume 577, 295, 2020), Shah menegaskan bahwa permasalahan lingkungan global tidak hanya membutuhkan ilmu alam tetapi juga ilmu sosial dan humaniora untuk menanganinya. Ditulis pada Hari Ilmu Pengetahuan dan Teknologi Vietnam, dan berdasarkan pengalaman kami dalam melakukan penelitian, penyuntingan, dan peninjauan, dan (...) untuk membantu para ilmuwan pemula, kami ingin mengusulkan lima prinsip yang dapat membantu kita dalam memanfaatkan kekuatan ilmu sosial dan humaniora untuk membangun budaya surplus lingkungan. Budaya sangat penting untuk mempromosikan kegiatan pelestarian keanekaragaman hayati dan mitigasi perubahan iklim [2]. (shrink)

21. yüzyılın üçüncü on yılının şafağında, insanlığın varlığı son derece tehlikeli hale geldi. Ormanlarımızı kesiyor, tatlı su akiferlerimizi tüketiyor ve hayati önem taşıyan topraklarımızı kaybediyoruz. Okyanuslarımızdaki yaşamı sıyırıp yerine yüz milyonlarca ton plastik atık koyuyoruz. Çevremizi toksik endüstriyel kimyasallarla dolduruyoruz. Kirliliğimiz, kıtalardaki yaşamın dokusunu parçalayan ısı dalgalarına, kuraklıklara ve vahşi yangınlara neden olan iklim değişikliğini tetikliyor. Ve dünyaya yeni nesiller getiriyoruz, onurlu bir varoluşun kaynaklarına erişmeye ihtiyaç duyan milyonlarca insan. Hayata yönelik tehditlerin kapsamı ve genişliği her geçen gün artmaktadır. (...) Bu sürdürülebilir bir kalkınma şekli değildir. -/- Hastalıklarımızın temel nedeni, yanlış bir düşünce tarzından kaynaklanır. Bu tam olarak ne anlama geliyor? bu, ruhsal doğamızı inkar ederken kendimizi esas olarak maddi varlıklar olarak düşündüğümüz anlamına gelir. Maddi varlıklar olarak var olduğumuzu ve başka bir şey olmadığını düşündüğümüz için öncelikle bedenlerimizi zararlardan korumaya ve maddi varlığımızı sürdürmeye önem veririz. Manevi doğamız, eğer hiç düşünülürse, fiziksel varlığımızın ikincil bir yönü olarak ele alınır - ciddiye alınmaması gereken bir şey. Bizim için önemli olan tek şey maddi dünyada ortaya çıkan fenomenlerdir - görülebilen, duyulabilen, dokunulabilen veya ölçülebilen şeyler, ancak duyularımızın bizi aldattığını biliyoruz, duyular beynin bir yapısıdır. . Gerçek bir dünya olarak kabul ettiğimiz şey bir yanılsamadır. Pozitivist ve materyalist düşüncenin tahakkümü mantıksızlığa ve yıkıma yol açar. -/- Peki bu yaklaşım bizi nereye götürdü? Bize bir mutluluk ve tatmin duygusu getirdi mi? Her günü neşeli bir işbirliği ruhu içinde, parlak umutlar ve mutlu beklentilerle dolu kalplerimizle yaşamak yerine, kendimizi diğerlerinden soyutladık ve onları rakip veya düşman olarak gördük. Düşüncelerimiz, sonsuz bir savaş, yoksulluk, açlık ve çevresel yıkım döngüsüne yol açan şüphe, korku ve açgözlülükle dolu. Yakında uyanmadıkça ve ruhsal doğamıza dikkat etmedikçe, Dünya'da insanlık için bir gelecek olmayacak. -/- Kelimeler hayattır. Kelimeler hafiftir. Kelimeler güçtür. Kelimeler enerjidir. Sözler gerçektir. Kelimeler canlandırabilir ve kelimeler de öldürebilir. Kelimeler umut verebilir veya bizi umutsuzluğa sürükleyebilir. İnsanlar barışı inşa etmek için kelimeleri, savaşmak için kelimeleri kullanırlar. Kelimeler kültürler, dinler ve milletler arasında duvarlar oluşturabilir. Ve kelimeler de köprüler kurabilir. Bir bireyin, bir ailenin, bir topluluğun, bir ülkenin ve gezegenimizin varlığı, konuştuğumuz kelimelerin gücüyle iyiye veya kötüye yönlendirilmektedir. Konuştuğumuz kelimeler bu dünyada olan her şeyden sorumludur. Bu nedenle, konuştuğumuz kelimelerden sorumlu olmalıyız. Gelecek nesiller adına, umarım her birimiz sadece parlak, ışık dolu sözler söylemek için elimizden gelen her şeyi yaparız, böylece bir gün torunlarımız ışıkla dolu bir dünyaya doğar. Kaybedecek vakit yok. Bu andan itibaren, umarım hepimiz kullandığımız kelimelere yakından bakar ve onları parlaklık ile doldurmak için sürekli çaba gösteririz. -/- Kimse bizim için hayatımızı değiştiremez. Kimse bizim için dünyayı değiştirmeyecek. Her birimizin, konuştuğumuz her kelimenin serbest bıraktığı olağanüstü, yaratıcı gücü tanımasının ve bilinçli olarak sadece şükran, teşvik ve iyi niyetle dolu kelimeleri konuşmanın zamanı geldi. Bu andan itibaren, kendimiz ve başkaları için sevgi ve bağışlama ile rezonansa giren kelimeleri seçelim. Sadece bir adım ileri gidersek bunu kesinlikle yapabiliriz. Her seferinde bir adım, her seferinde bir kelime, bilincimizdeki trajedi ve izolasyon tohumlarını söküp onları mutluluk ve uzlaşma dalgalarına dönüştürebiliriz. Kendimiz, Toprak Ana ve gelecek nesiller adına, insanlığın Dünya üzerindeki olumlu evrimine katkıda bulunan kelimeleri kullanalım. (shrink)

Bu makale, yazarın daha önce İngilizce olarak yayınlanmış kitap bölümünü Türkçeye çevirip genişletmesiyle hazırlanmıştır. Özet: Filozoflar yaşamla ilgili düşündüklerinde, bunu genellikle hayvanlar üzerinden yapmaya meyillidirler; bitkiler, çalışmalarında çoğunlukla arka plandadır, nadiren çalışmaların merkezinde oldukları görülür. Oysaki bitkiler, ekosistemlerin hayati derecede önemli parçalarıdır ve bitki yaşamı, bitki ve çevresi arasındaki etkileşimin çok ilginç halleri de dahil olmak üzere eşsiz süreçler içerir. Bitki biyolojisi, biyoloji felsefesi derslerinde önemli bir yere sahip olmalıdır. Ancak böylece öğrenciler, organizmaların ve organizma-çevre etkileşimlerinin kompleksite ve dinamikliğini, (...) doğadaki çeşitliliği ve genel olarak, yaşamın süreçlerini daha zengin, kapsamlı ve iyi bir şekilde öğrenebilirler. Bunların yanında, bitkilere yeterli ilginin gösterilmesi, biyoloji felsefesinde bireylik, organizasyon ve hastalık gibi birçok konuda yeni ve ilginç yaklaşımlar sağlayacaktır. Bu tezi desteklemek için, bitki-çevre etkileşimi ile ilgili üç konu örnek olarak ana hatlarıyla anlatılacak ve bu konuların felsefi yansımaları açıklanacaktır. Birbirleriyle ilişkili olan bu üç konu: Büyüme, bitki hormonları ve bitki-bitki mikrobiyom etkileşimleridir. Bu konular; bireylik, sistem düşüncesi ve holobiyont tartışmaları gibi biyoloji felsefesindeki temel konulara önemli yaklaşımlar sunar. (shrink)

Akıl ve bilinç yetisini kazandığı, dünyaya geldiği andan itibaren araştırmaya başlayan insan, doğayı, kendini ve Tanrı’yı bilmek ister. Bilmek, bilmek için değildir. Bilmek insan içindir, insanı tanımak ve yönetmek içindir. Bu bilme isteğinden Doğa bilimleri, İnsan bilimleri ve Din bilimleri oluşur. Bilim, genelgeçer bilgiyi ifade eder: Doğa bilimlerinin kaynağı doğa, İnsan bilimlerinin kaynağı insan, Tanrı bilimlerinin kaynağı Tanrı’dır. Bazı insan toplumları bazı dönemlerde birtakım bilim alanlarında genelgeçer bilgiye ulaşma yolunda ilerlerken, kimilerinin bazı dönemlerde çeşitli sebeplerle genelgeçer bilgiyi ifade eden bilimlerden (...) uzaklaştıkları ve sapmalar içine girdikleri görülür. Bu bağlamda Bilim Tarihi, bilimin ortaya çıkış, yayılış, kullanılış ve gelişme koşullarının tarihî serüvenini inceler. Bilim Tarihi, insanlığın genelgeçer bilgi araştırma serüvenini arkeolojik buluntulardan; tarihî mitolojik, edebî, dinî, felsefî, bilimsel kalıntı ve belgelerden hareketle inceler. Bilim tarihi, geriye doğru bir araştırmadır. Eskiye dair her yeni bulgu, bilim tarihi için önemlidir. Bazı yeni bulgular bilim tarihini yeniden gözden geçirmeye ve bilimin gelişme aşamalarını genel saptayışımızı kökten değiştirmemize sebep olabilir. İşte Göbekli Tepe, Bilim Tarihi için böyle bir etkiye haizdir. 1995’de arkeolojik kazılar neticesinde Şanlıurfa’da bulunan ve Neolitik Dönemde Anadolu’da yapılan ilk tapınak olarak bilinen Göbekli Tepe’yi mercek altına alarak orada oluşan medeniyetin Bilim Tarihi içindeki yerini tespit etmek bu çalışmanın temel amacıdır. 248 TARİH ARAŞTIRMALARINA FARKLI YAKLAŞIMLAR Göbekli Tepe’nin keşfi bilim tarihindeki birçok yaygın görüşün yeniden gözden geçirilmesi gereğini doğurmuştur. Kazılarda tarım, yerleşik hayata geçiş ve avcı-toplayıcı insanların iş birliğiyle ortaya çıkan yapılar görülmektedir. Taşları yontma işleminin altı bin yıl önce metal aletlerle değil, yaklaşık on iki bin yıl önce, metal alet kullanılmadan da, detaylı şekilde yapılabildiği ortaya çıkmıştır. İlk kumaş parçasının Göbekli Tepe’de bulunması, ipliğin dokunup kumaş yapılmasının, başka bir ifadeyle ilk dokumanın M.Ö. 9000 yılında değil, on iki bin yıl öncesinde yapıldığını göstermiştir. Göbekli Tepe’deki dikili taş ve heykellerin gelişigüzel inşa edilmediği, inşa eden insanların geometri, matematik ve astronomi bilgisine sahip oldukları aşikârdır. Göbekli Tepe’deki yapılar, heykel ve dikili taşlar, ortak iş gücünü, bilgiyi, düşünce ve inancı göstermektedir. Kabartmaların her biri, bu insanların düşünce ve yaşantılarını yansıtmaktadır. Bu buluntular o dönemde ulaştıkları doğa bilgisi, insan bilgisi ve Tanrı bilgisini göstermesi ve bilimin gelişim sürecine, Bilim Tarihini aydınlatma açısından hayatî değerdedir. (shrink)