This paper considers the relevance of the Duhem-Quine thesis in economics. In the introductory discussion which follows, the meaning of the thesis and a brief history of its development are detailed. The purpose of the paper is to discuss the effects of the thesis in four specific and diverse theories in economics, and to illustrate the dependence of testing the theories on a set of auxiliary hypotheses. A general taxonomy of auxiliary hypotheses is provided to demonstrate the confounding of auxiliary (...) hypotheses with the testing of economic theory. (shrink)

Relativism in the philosophy of science is widely associated with the work of Thomas Kuhn and Paul Feyerabend. Kuhn and Feyerabend espoused views about conceptual change and variation of scientific method that have apparent relativistic implications. Both held that scientific theories or paradigms may be incommensurable due to semantic variation. Two ways that truth may be relative because of semantic incommensurability will be distinguished. Davidson’s criticism of the idea of an untranslatable language will be discussed, as well as a response (...) to incommensurability based on the causal theory of reference of Kripke and Putnam. A form of relativism with respect to epistemic rationality may also be derived from the claims of Kuhn and Feyerabend about methodological variation. Kuhn’s initial suggestions about paradigm-dependent standards and absence of extra-paradigmatic standards give rise to a view on which rationality is relative to paradigm. Kuhn’s later view that there is a stable set of shared scientific values is less prone to relativistic interpretation. Feyerabend’s claim that “anything goes” suggests an extreme form of relativism, but should be understood instead as the view that all rules of method may be violated in some circumstances. The latter brings Feyerabend’s view into line with Kuhn’s later view. (shrink)

This paper addresses criticisms of the concept of untranslatability which Davidson and Putnam have raised against the incommensurability thesis.

This is a draft of a book review of Brad Wray's book Kuhn's Intellectual Path.

This is a book review of Brad Wray (ed.) Interpreting Kuhn: Critical Essays.

The paper takes off from the suggestion of Jouni-Matti Kuukkanen that Kuhn’s account of science may be understood in coherentist terms. There are coherentist themes in Kuhn’s philosophy of science. But one crucial element is lacking. Kuhn does not deny the existence of basic beliefs which have a non-doxastic source of justification. Nor does he assert that epistemic justification only derives from inferential relationships between non-basic beliefs. Despite this, the coherentist interpretation is promising and I develop it further in this (...) paper. I raise the question of whether Kuhn’s account of science can deal with the input objection to coherentism. I argue that the role played by problems in Kuhn’s theory of science ensures that there is input from the external world into scientists’ belief-systems. I follow Hoyningen-Huene in pointing to the causal role played by the external world in determining perceptual states. I next turn to the question of whether Kuhn’s rejection of foundationalism implies coherentism. I argue that Kuhn’s rejection of the one-to-one relation between object and experience is compatible with a foundationalist account of justification. Nor does Kuhn’s rejection of the given entail the same coherentist implications as Sellars’ critique of the myth of the given. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

The chapter introduces and characterizes the notion of fittingness. It charts the history of the relation and its relevance to contemporary debates in normative and metanormative philosophy and proceeds to survey issues to do with fittingness covered in the volume’s chapters, including the nature and epistemology of fittingness, the relations between fittingness and reasons, the normativity of fittingness, fittingness and value theory, and the role of fittingness in theorizing about responsibility. The chapter concludes with a brief discussion of issues to (...) do with fittingness that aren’t covered extensively by the volume’s chapters in order to indicate avenues for further research. (shrink)

This book presents a critical analysis of the semantic incommensurability thesis of Thomas Kuhn and Paul Feyerabend. In putting forward the thesis of incommensurability, Kuhn and Feyerabend drew attention to complex issues concerning the phenomenon of conceptual change in science. They raised serious problems about the semantic and logical relations between the content of theories which deploy unlike systems of concepts. Yet few of the more extreme claims associated with incommensurability stand scrutiny. The argument of this book is as follows. (...) The terms of theories with different concepts diverge semantically and the vocabularies of such theories may not be fully intertranslatable. Given the possibility of referential overlap between the terms of conceptually divergent theories, it does not follow that the content of such theories is incomparable. Nor, given the distinction between understanding a language and translation from one language into another, does it follow that the proponents of mutually untranslatable theories are unable to communicate. Neither is it the case that the shift between conceptually divergent theories involves a discontinuous transition between theories which have no common reference or that refer to distinct worlds of their own making. The semantic differences resulting from conceptual variance may be embraced within a thoroughly realist framework on which they are construed as diverse linguistic relations to a fixed and independent reality. -/- The book, which was originally published in 1994, has now been re-issued in the Routledge Revivals series. -/- . (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Scientific realism is the position that the aim of science is to advance on truth and increase knowledge about observable and unobservable aspects of the mind-independent world which we inhabit. This book articulates and defends that position. In presenting a clear formulation and addressing the major arguments for scientific realism Sankey appeals to philosophers beyond the community of, typically Anglo-American, analytic philosophers of science to appreciate and understand the doctrine. The book emphasizes the epistemological aspects of scientific realism and contains (...) an original solution to the problem of induction that rests on an appeal to the principle of uniformity of nature. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Why should we refrain from doing things that, taken collectively, are environmentally destructive, if our individual acts seem almost certain to make no difference? According to the expected consequences approach, we should refrain from doing these things because our individual acts have small risks of causing great harm, which outweigh the expected benefits of performing them. Several authors have argued convincingly that this provides a plausible account of our moral reasons to do things like vote for policies that will reduce (...) our countries’ greenhouse gas emissions, adopt plant-based diets, and otherwise reduce our individual emissions. But this approach has recently been challenged by authors like Bernward Gesang and Julia Nefsky. Gesang contends that it may be genuinely impossible for our individual emissions to make a morally relevant difference. Nefsky argues more generally that the expected consequences approach cannot adequately explain our reasons not to do things if there is no precise fact of the matter about whether their outcomes are harmful. -/- In the following chapter, author Howard Nye defends the expected consequences approach against these objections. Nye contends that Gesang has shown at most that our emissions could have metaphysically indeterministic effects that lack precise objective chances. He argues, moreover, that the expected consequences approach can draw upon existing extensions to cases of indeterminism and imprecise probabilities to deliver the result that we have the same moral reasons to reduce our emissions in Gesang’s scenario as in deterministic scenarios. Nye also shows how the expected consequences approach can draw upon these extensions to handle Nefsky’s concern about the absence of precise facts concerning whether the outcomes of certain acts are harmful. The author concludes that the expected consequences approach provides a fully adequate account of our moral reasons to take both political and personal action to reduce our ecological footprints. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

In a shift of position that has gone largely unnoticed by the great majority of commentators, Thomas Kuhn's version of the incommensurability thesis underwent a major transformation over the last decade and a half of his life. In his later work, Kuhn argued that incommensurability is a relation of translation failure between local subsets of interdefined theoretical terms, which encapsulate the taxonomic structure of a theory. Incommensurability arises because it is impossible to transfer the natural categories employed within one taxonomic (...) structure into the categorial system of another such structure. Apparently on the basis of such taxonomic incommensurability, Kuhn asserted a number of antirealist theses about truth, reference and reality. In this paper, it will be argued, however, that, far from leading to antirealist consequences about the relationship between theory and reality, the taxonomic incommensurability thesis may be incorporated unproblematically within a reasonably robust scientific realist framework. (shrink)

In this chapter I defend a methodological view about how we should conduct substantive ethical inquiries in the fields of normative and practical ethics. I maintain that the direct plausibility and implausibility of general ethical principles – once fully clarified and understood – should be foundational in our substantive ethical reasoning. I argue that, in order to expose our ethical intuitions about particular cases to maximal critical scrutiny, we must determine whether they can be justified by directly plausible principles. To (...) expose apparently plausible principles to maximal critical scrutiny, we must determine whether their direct plausibility can survive careful clarification of what they are really saying. This means that intuitions about cases are useful only in (a) suggesting principles that must stand on their own two feet, and (b) illustrating or otherwise helping us clarify what a principle is really saying. We should not reject principles that seem most directly plausible after we have fully clarified their content simply because they conflict with our intuitions about cases, because to do so is to side with uncritical prejudices over the teachings of critical scrutiny. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

It is argued that to believe is to believe true. That is, when one believes a proposition one thereby believes the proposition to be true. This is a point about what it is to believe rather than about the aim of belief or the standard of correctness for belief. The point that to believe is to believe true appears to be an analytic truth about the concept of belief. It also appears to be essential to the state of belief that (...) to believe is to believe true. This is not just a contingent fact about our ordinary psychology, since even a non-ordinary believer must believe a proposition that they believe to be true. Nor is the idea that one may accept a theory as empirically adequate rather than as true a counter-example, since such acceptance combines belief in the truth of the observational claims of a theory with suspension of belief with respect to the non-observational claims of a theory. Nor is the fact that to believe is to believe true to be explained in terms of an inference governed by the T-scheme from the belief that P to the belief that P is true, since there is no inference from the former to the latter. To believe that P just is to believe that P is true. (shrink)

The incommensurability thesis is the thesis that the content of some alternative scientific theories is incomparable due to translation failure between the vocabulary the theories employ. This paper presents an overview of the main issues which have arisen in the debate about incommensurability. It also briefly outlines a response to the thesis based on a modified causal theory of reference which allows change of reference subsequent to initial baptism, as well as a role to description in the determination of reference. (...) On such a view. the content of theories may be compared on the basis of shared reference, despite failure of translation. Two recent developments involving the incomnensurability thesis are also examined: (i) the taxonomic version of the incomensurability thesis found in Kuhn’s later writings. (ii) Hoyningen-Huenc’s neo-Kantian interpretation of Kuhn’s metaphysics. (shrink)

In this paper, we defend three claims about what it will take for an AI system to be a basic moral patient to whom we can owe duties of non-maleficence not to harm her and duties of beneficence to benefit her: (1) Moral patients are mental patients; (2) Mental patients are true intentional systems; and (3) True intentional systems are systematically flexible. We suggest that we should be particularly alert to the possibility of such systematically flexible true intentional systems developing (...) in the areas of exploratory robots and artificial personal assistants. Finally, we argue that in light of our failure to respect the well-being of existing biological moral patients and worries about our limited resources, there are compelling moral reasons to treat artificial moral patiency as something to be avoided at least for now. (shrink)

This paper describes the position of scientific realism and presents the basic lines of argument for the position. Simply put, scientific realism is the view that the aim of science is knowledge of the truth about observable and unobservable aspects of a mind-independent, objective reality. Scientific realism is supported by several distinct lines of argument. It derives from a non-anthropocentric conception of our place in the natural world, and it is grounded in the epistemology and metaphysics of common sense. Further, (...) the success of science entitles us to infer both the approximate truth of mature scientific theories and the truth-conduciveness of the methods of science. (shrink)

This book concentrates on three topics: the problem of the semantic incommensurability of theories; the non-algorithmic character of rational scientific theory choice and naturalised accounts of the rationality of methodological change. The underlying aim is to show how the phenomenon of extensive conceptual and methodological variation in science need not give rise to a thorough-going epistemic or conceptual relativism.

This article explores the relationship between epistemic relativism and Pyrrhonian scepticism. It is argued that a fundamental argument for contemporary epistemic relativism derives from the Pyrrhonian problem of the criterion. Pyrrhonian scepticism is compared and contrasted with Cartesian scepticism about the external world and Humean scepticism about induction. Epistemic relativism is characterized as relativism due to the variation of epistemic norms, and is contrasted with other forms of cognitive relativism, such as truth relativism, conceptual relativism and ontological relativism. An argument (...) from the Pyrrhonian problem of the criterion to epistemic relativism is presented, and is contrasted with three other arguments for epistemic relativism. It is argued that the argument from the criterion is the most fundamental argument for epistemic relativism. Finally, it is noted how the argument of the present paper fits with the author’s previous suggestion that a particularist response to the Pyrrhonian sceptic may be combined with a naturalistic view of epistemic warrant to meet the challenge of epistemic relativism. (shrink)

Truth in a correspondence sense is objective in two ways. It is objective because the relation of correspondence is objective and because the facts to which truths correspond are objective. Truth about artifacts is problematic because artifacts are intentionally designed to perform certain functions, and so are not entirely mind independent. Against this, it is argued in this paper that truth about artifacts is perfectly objective despite the role played by intention and purpose in the production of artifacts.

Agent-centered constraints on harming hold that some harmful upshots of our conduct cannot be justified by its generating equal or somewhat greater benefits. In this paper I argue that all plausible theories of agent-centered constraints on harming are undermined by the likelihood that our actions will have butterfly effects, or cause cascades of changes that make the world dramatically different than it would have been. Theories that impose constraints against only intended harming or proximally caused harm have unacceptable implications for (...) choices between more and less harmful ways of securing greater goods. This leaves as plausible only theories that impose constraints against causing some unintended distal harms. But, I argue, given the distal harms our actions are likely to cause through their butterfly effects, these theories entail that any way of sustaining our lives is overwhelmingly likely to involve unjustified killing, and that we are therefore morally required either to allow ourselves to waste away or kill ourselves. (shrink)

The aim of this chapter is to explore the relationship between Kuhn’s views about science and scientific realism. I present an overview of key features of Kuhn’s model of scientific change. The model suggests a relativistic approach to the methods of science. I bring out a conflict between this relativistic approach and a realist approach to the norms of method. I next consider the question of progress and truth. Kuhn’s model is a problem-solving model that proceeds by way of puzzles (...) and anomalies rather than progress toward truth. I explore Kuhn’s views about scientific progress in connection with scientific realist views about truth and progress. This leads to consideration of Kuhn’s views about the incommensurability of paradigms, as well as brief consideration of an anti-realist interpretation of his talk of world-change. I conclude by indicating that the scientific realist may endorse some aspects of Kuhn’s view. (shrink)

There are two chief tasks which confront the philosophy of scientific method. The first task is to specify the methodology which serves as the objective ground for scientific theory appraisal and acceptance. The second task is to explain how application of this methodology leads to advance toward the aim(s) of science. In other words, the goal of the theory of method is to provide an integrated explanation of both rational scientific theory choice and scientific progress.

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

In ‘Induction and Natural Kinds’, I proposed a solution to the problem of induction according to which our use of inductive inference is reliable because it is grounded in the natural kind structure of the world. When we infer that unobserved members of a kind will have the same properties as observed members of the kind, we are right because all members of the kind possess the same essential properties. The claim that the existence of natural kinds is what grounds (...) reliable use of induction is based on an inference to the best explanation of the success of our inductive practices. As such, the argument for the existence of natural kinds employs a form of ampliative inference. But induction is likewise a form of ampliative inference. Given both of these facts, my account of the reliability of induction is subject to the objection that it provides a circular justification of induction, since it employs an ampliative inference to justify an ampliative inference. In this paper, I respond to the objection of circularity by arguing that what justifies induction is not the inference to the best explanation of its reliability. The ground of induction is the natural kinds themselves. (shrink)

This paper reconsiders the challenge presented to scientific realism by the semantic incommensurability thesis. A twofold distinction is drawn between methodological and semantic incommensurability, and between semantic incommensurability due to variation of sense and due to discontinuity of reference. Only the latter presents a challenge to scientific realism. The realist may dispose of this challenge on the basis of a modified causal theory of reference, as argued in the author’s 1994 book, The incommensurability thesis. This referential response has been the (...) subject of a charge of meta-incommensurability by Hoyningen-Huene et al., who argue that the realist’s referential response begs the question against anti-realist advocates of incommensurability. In reply, it is noted that a tu quoque rejoinder is available to the realist. It is also argued that the dialectical situation favours the scientific realist, since the anti-realist defence of incommensurability depends on an incoherent distinction between phenomenal world and world-in-itself. In light of such incoherence, and a strong commonsense presumption in favour of realism, the referential response to semantic incommensurability may be justifiably based on realism. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

I present and defend (1) an account of ethical judgments as judgments about our reasons to feel specific motivationally laden attitudes, (2) an account of what an agent should do in terms of what would achieve ends that she has reason to be motivated to pursue, and (3) an account of an agent’s reasons for motivation (and thus action) in terms of the prescriptions of the most fundamental principles that guide her deliberations. Using these accounts, I explain the connection between (...) ethics and reasons for action, how ethical judgments are both descriptive and intrinsically motivating, and how ethical facts arise from facts about agents’ deliberations. (shrink)

This paper revisits one of the key ideas developed in The Structure of Scientific Revolutions. In particular, it explores the methodological form of incommensurability which may be found in the original edition of Structure. It is argued that such methodological incommensurability leads to a form of epistemic relativism. In later work, Kuhn moved away from the original idea of methodological incommensurability with his idea of a set of epistemic values that provides a basis for rational theory choice, but do not (...) constitute an algorithm for such choice. The paper also explores the sceptical basis for the epistemic relativism of the original view that Kuhn proposes in Structure. It suggests that the main sceptical rationale for such relativism may be avoided by a particularist and naturalist conception of epistemic normativity. When this approach is combined with the appeal to external methodological standards endorsed by the later Kuhn and his critics, the epistemic relativism of Structure may be completely repudiated. (shrink)

This paper considers the relationship between science and common sense. It takes as its point of departure, Eddington’s distinction between the table of physics and the table of common sense, as well as Eddington’s suggestion that science shows common sense to be false. Against the suggestion that science shows common sense to be false, it is argued that there is a form of common sense, basic common sense, which is not typically overthrown by scientific research. Such basic common sense is (...) strongly confirmed by our everyday experience and may itself serve as the basic for scientific realism. (shrink)

This is a survey of theories of scientific method which opens the book "After Popper, Kuhn and Feyerabend: Recent Issues in Theories of Scientific Method".

In this dialogue, we discuss the contrast between inexorable physical laws and the semiotic freedom of life. We agree that material and symbolic structures require complementary descriptions, as do the many hierarchical levels of their organizations. We try to clarify our concepts of laws, constraints, rules, symbols, memory, interpreters, and semiotic control. We briefly describe our different personal backgrounds that led us to a biosemiotic approach, and we speculate on the future directions of biosemiotics.

It is often assumed that the best explanation of why we should be moral must involve a substantive account of what there is reason to do and how this is related to what morality requires and recommends. In this paper I argue to the contrary that the best explanation of why we should be moral is neutral about the content of morality, and does not invoke an independent substantive account of what there is practical reason to do. I contend that (...) an act’s deontic status as recommended or required by morality is best understood as its being fitting for us to feel obligated to perform it, which essentially involves motivation to perform it. I argue, moreover, that our having reason to do something is a matter of its being fitting for us to be motivated to do it. Since an act’s being favored by morality conceptually entails the fittingness of our being motivated to perform it, and the fittingness of this motivation conceptually entails that there is reason to perform it, it is actually a conceptual truth that there are reasons to do what morality requires and recommends, whatever that turns out to be. I contend, finally, that this kind of account best explains why, although moral considerations are not always overriding, we necessarily have conclusive reasons to do what morality requires. I argue that an act counts as morally required only if the reasons to feel obligated to perform it are conclusive, which entails that it is unfitting to fail to be most strongly motivated to perform it. This, together with my account of the connection between fitting motives and practical reasons, entails that whatever considerations are weighty enough to make the act morally required are conclusive reasons to perform it. I believe that this conceptual account of reasons to be moral is important, because it removes the explanation of why we should be moral as a desideratum on normative ethical theories, which may significantly decrease the attractions of some and increase the attractions of others. (shrink)

The problem of rational theory-choice is the problem of whether choice of theory by a scientist may be objectively rational in the absence of an invariant scientific method. In this paper I offer a solution to the problem, but the solution I propose may come as something of a surprise. For I wish to argue that the work of the very authors who have put the rationality of such choice in question, Thomas Kuhn and Paul Feyerabend, contains all that is (...) needed to solve the problem. (shrink)

In this article I attempt to show conclusively that the apparent intrinsic difference between causing collateral damage and directly attacking innocents is an illusion. I show how eleven morally irrelevant alterations can transform an apparently permissible case of harming as a side-effect into an apparently impermissible case of harming as a means. The alterations are as obviously irrelevant as the victims’ skin colour, and consistently treating them as relevant would have unacceptable implications for choices between more and less harmful ways (...) of securing greater goods. This shows not only how the principles philosophers have proposed for distinguishing between these cases cannot withstand scrutiny, but how we can be sure that there are no relevant differences yet to be discovered. I conclude by considering reasons to think that there are deontological constraints against harming, but that they apply just as forcefully against collateral harms as they do against intended harms. (shrink)

This is an introductory overview of theories of scientific method.

This paper presents a particularist and naturalist response to epistemic relativism. The response is based on an analysis of the source of epistemic relativism, according to which epistemic relativism is closely related to Pyrrhonian scepticism. The paper starts with a characterization of epistemic relativism. Such relativism is explicitly distinguished from epistemological contextualism. Next the paper presents an argument for epistemic relativism that is based on the Pyrrhonian problem of the criterion. It then considers a response to the problem of the (...) criterion proposed by Roderick Chisholm, which is based on epistemological particularism. After sketching Chisholm’s approach, a response to epistemic relativism is presented which combines Chisholm’s particularism with epistemic naturalism and reliabilism. A number of objections to the position are then considered. The paper ends with remarks about the relationship between particularism and the naturalistic response proposed to epistemic relativism. (shrink)

Our approach is based on a tri-partite method of integrating psychodynamic hypotheses, cognitive subliminal processes, and psychophysiological alpha power measures. We present ten social phobic subjects with three individually selected groups of words representing unconscious conflict, conscious symptom experience, and Osgood Semantic negative valence words used as a control word group. The unconscious conflict and conscious symptom words, presented subliminally and supraliminally, act as primes preceding the conscious symptom and control words presented as supraliminal targets. With alpha power as a (...) marker of inhibitory brain activity, we show that unconscious conflict primes, only when presented subliminally, have a unique inhibitory effect on conscious symptom targets. This effect is absent when the unconscious conflict primes are presented supraliminally, or when the target is the control words. Unconscious conflict prime effects were found to correlate with a measure of repressiveness in a similar previous study (Shevrin et al., 1992, 1996). Conscious symptom primes have no inhibitory effect when presented subliminally. Inhibitory effects with conscious symptom primes are present, but only when the primes are supraliminal, and they did not correlate with repressiveness in a previous study (Shevrin et al., 1992, 1996). We conclude that while the inhibition following supraliminal conscious symptom primes is due to conscious threat bias, the inhibition following subliminal unconscious conflict primes provides a neurological blueprint for dynamic repression: it is only activated subliminally by an individual's unconscious conflict and has an inhibitory effect specific only to the conscious symptom. These novel findings constitute neuroscientific evidence for the psychoanalytic concepts of unconscious conflict and repression, while extending neuroscience theory and methods into the realm of personal, psychological meaning. (shrink)

What is the relation between method and truth? Are we justified in accepting a theory that satisfies the rules of scientific method as true? Such questions divide realism from anti-realism in the philosophy of science. Scientific realists take the methods of science to promote the realist aim of correspondence truth. Anti-realists either claim that the methods of science promote lesser epistemic goals than realist truth, or else they reject the realist conception of truth altogether. In this paper, I propose a (...) realist theory of the relation between method and truth. The theory consists of three basic elements: (a) a naturalistic treatment of epistemic normativity, (b) an instrumentalist conception of the nature of methodological rules, and (c) an abductive argument for the truth-conduciveness of the rules of scientific method. (shrink)

Some remarks on the significance of Feyerabend's views on meaning and method.