Epistemic Objectivity

The notion of objectivity is ambiguous. A distinction is made between three primary notions of objectivity: ontological objectivity, the objectivity of truth and epistemic objectivity. It is suggested that a realist may explain the relationship between the three notions by saying that use of epistemically objective methods stands the best chance of leading to the objective truth about the objective world.

I this article, I introduce the notion of pluralism about an area, and use it to argue that the questions at the center of our normative lives are not settled by the facts -- even the normative facts. One upshot of the discussion is that the concepts of realism and objectivity, which are widely identified, are actually in tension. Another is that the concept of objectivity, not realism, should take center stage.

I argue against the claim -- advocated by Albert Einstein, Bernard Williams, and Ted Sider, among others -- that a description is objective only if it says how the world is in itself. Instead, I argue for the claim -- inspired by comments of Niels Bohr -- that a family of descriptions is objective only if they co-vary with their respective descriptive contexts. Moreover, I claim that "there is a shared objective reality" simply means that it is possible to satisfy (...) this kind of covariance requirement. (shrink)

Kierkegaard's Either-Or is a book about the choice between aesthetic, ethical, and religious approaches to life. I show that Either-Or also contains a proposal for philosophy of science, and in particular, about the ideal epistemic state for human beings. Whereas the Cartesian-Hegelian tradition conceived of the ideal state as one of detached deliberation -- i.e. "seeing the world as it is in itself" -- Kierkegaard envisions the ideal state as the achievement of equilibrium between the "spectator" and "actor" aspects of (...) the human being. Kierkegaard's proposal thus sets the stage for Niels Bohr's "epistemological lesson of quantum mechanics". (shrink)

I distinguish three primary notions of objectivity that may be applied to the sciences. There is an ontological sense of objectivity which relates to the way in which the natural world exists independently of human thought. There is a semantic form of objectivity which relates to the nature of truth. There is an epistemic notion of objectivity which relates to the methodological norms and procedures which are employed in the sciences, and the epistemic justification of beliefs and theories which are (...) licensed by those norms and procedures. These three forms of objectivity may be brought into conjunction. It is because we employ methods of scientific inquiry which function to exclude subjective factors and to incorporate only genuinely epistemic factors that the results and theories of the sciences should be accepted. They should be accepted because by employing such methods we have the best chance of arriving at true beliefs about the nature of reality. In short, it is the epistemic objectivity of the methods of science that leads us to the objective truth about the objective world. (shrink)

According to the Value-Neutrality Thesis, technology is morally and politically neutral, neither good nor bad. A knife may be put to bad use to murder an innocent person or to good use to peel an apple for a starving person, but the knife itself is a mere instrument, not a proper subject for moral or political evaluation. While contemporary philosophers of technology widely reject the VNT, it remains unclear whether claims about values in technology are just a figure of speech (...) or nontrivial empirical claims with genuine factual content and real-world implications. This paper provides the missing argument. I argue that by virtue of their material properties, technological artifacts are part of the normative order rather than external to it. I illustrate how values can be empirically identified in technology. The reason why value-talk is not trivial or metaphorical is that due to the endurance and longevity of technological artifacts, values embedded in them have long-term implications that surpass their designers and builders. I further argue that taking sides in this debate has real-world implications in the form of moral constraints on the development of technology. (shrink)

The paper presents a realist account of the epistemic objectivity of science. Epistemic objectivity is distinguished from ontological objectivity and the objectivity of truth. As background, T.S. Kuhn’s idea that scientific theory-choice is based on shared scientific values with a role for both objective and subjective factors is discussed. Kuhn’s values are epistemologically ungrounded, hence provide a minimal sense of objectivity. A robust account of epistemic objectivity on which methodological norms are reliable means of arriving at the truth is presented. (...) The problem remains that deliberative judgement is required to determine the relevance and relative significance of a range of methodological norms. A role is sketched for cognitive virtues which may be exercised in the course of the deliberative judgement. (shrink)

Bilime ve onun bilgisine akademik, politik, ekonomik ve kamusal alanlar olmak üzere birçok alanda diğer bilgi iddialarına kıyasla daha fazla güven duyulmaktadır. Bilime duyulan bu güvenin temelinde büyük ölçüde bilimsel süreçlerin ve yöntemlerin nesnel bir şekilde yürütülmesi ve bu nesnel sürecin bir ürünü olarak bilimsel bilginin tarafsız bilim insanları tarafından ortaya konulduğu düşüncesi yatmaktadır. Bu bakımdan toplum tarafından bilimin tartışılmaz statüsünün ve bilimsel bilgiye verilen değerin belirleyicisi olarak nesnellik özelliği ön plana çıkmaktadır. Bilhassa doğa bilimleri söz konusu olduğunda bilimsel yöntemin (...) olgulara ve dış dünyaya ilişkin nesnel bilgiler sağladığı düşünülmektedir. Bu bakımdan doğa bilimleri, bilimde nesnelliğin paradigmatik örnekleri olarak kabul görmektedir. Beşeri ve sosyal bilimler alanında ise doğa bilimlerine kıyasla nesnellik algısı düşük olmasına rağmen, yöntemlerinin bilimsel yöntemle çalışılmaya uygun olmasından dolayı en azından ilke olarak nesnel olduğu değerlendirilmektedir. Bilimin değerler alanından ziyade olgu alanına ilişkin çalışmalar yürütmesi, bilim insanlarının değerler, anlamlar ve ideallerinden de kendisini izole ederek bilimsel nesnelliği temin edilebileceği konusunda genel bir kavrayışa yol açmaktadır. Bu görüşün önde gelen düşünürü Karl Popper’dır. Popper bilimsel nesnelliğin, olgusal içerikli önermelerin – protokol önermeleri – öznelerarası sınanabilir olması ile temin edilebileceğini ve böylece bilim insanlarının çalışmalarında kültür, değer ve inanç gibi öznel kanılarının bilimsel bilginin temellendirilmesi ve sınanması noktasında kullanılamayacağını ifade etmiştir. Ancak bilimin doğasına yönelik bir soruşturma bilimsel bilginin düşünüldüğü kadar nesnel bir sürece sahip olmadığını, bilim faaliyetini gerçekleştiren bilim insanlarının kişisel çıkarlarının, değerlerinin ve içinde yaşamış oldukları kültürel faktörlerin bilimsel bilginin elde edilmesi sürecinde etkili olabileceğini ortaya koymaktadır. Bu bakımdan bilimin doğasını doğru bir şekilde anlayabilmenin yolu bilimlerde nesnellik ölçütünün sosyolojik ve kültürel unsurlarla yakından ilişkili olduğunu bilmekten geçmektedir. Thomas Kuhn bilimsel değerlendirmelerde değer yargılarının ve kültürel unsurların kaçınılmaz olduğu düşüncesindedir. Kuhn, Popper’ın aksine sosyolojik etmen ve değerleri de işin içerisine katarak bir bilimsel nesnellik değerlendirmesi yapmaktadır. Bu doğrultuda, o bilimde fazlasıyla öznel unsurları vurguladığı eleştirilerine imkân vermeyecek şekilde bilim insanlarının takip etmesi gereken ve tavsiye niteliğinde olan belirli değerler neticesinde bilimsel nesnelliğin ve rasyonalitenin sağlanabileceğini ifade etmektedir. Bu kapsamda çalışmada, bilimin en bilinen özelliği olarak göze çarpan nesnellik kavramı ve düşüncesine yönelik kavramsal bir belirlemenin ardından kültür ve değer gibi sosyolojik unsurların bilimsel objektifliğin ayrılmaz bir parçası olduğu argümanı, Popper ve Kuhn’un çalışmaları göz önünde bulundurularak serimlenecektir. (shrink)

Bilimi ve bilimsel bilgiyi kültür, değer ve öznel yargılardan izole ederek nesnel bir şekilde ortaya koyabilmeye yönelik hararetli tartışmaların yaşandığı yirminci yüzyıl bilim anlayışının temel gayesi, deney ve gözleme tabi olabilecek fiziki dünyadaki olguları, mantıksal çözümlemeye tabi tutarak birleştirilmiş bilime ulaşmaktır. Bu amaca giden yolda olgulara dayanmayan ve sınanamayan her türlü metafizik öge yok sayılır. Bilimsel bilginin sadece deney ve gözleme tabi olana, diğer bir deyişle olgu verilerine dayandığı iddiasını taşıyan bu düşünce sistemi, özellikle Viyana Çevresi üyeleri tarafından benimsenmiştir. Bu (...) bakımdan Çevre üyelerinin bilimsellik anlayışındaki temel ölçüt olgulara dayanan önermelerin ya da yargıların doğrulanabilmesidir. Bilimsel bilginin sadece olgusal dünyanın gözlemlenmesi ve bu gözlem sonucunda ortaya konulan önermelerin ya da ifadelerin doğrulanmasıyla sağlandığını düşünen Çevre üyelerinin bu savlarındaki amacı bilimi ve onun bilgisini her türlü kültür ve değer alanından uzaklaştırarak metafiziksel unsurlardan arındırılmış nesnel bilgiye ulaşmaktır. Çevre üyelerinin birçoğu bilim alanı içerisinde tartışmaya yol açan meselelerin aslında metafiziksel içerikli ve dolayısıyla bunların görünüşte problemler olduğunu belirterek bu tartışmaların bilimsel bilginin gelişimi önünde bir engel oluşturacağı kanaatindedir (Hızır, 1965, s. 254). Söz gelimi, Carnap’a göre, metafizik ögeler olgusal içeriğe sahip olmadığı ve sınanabilir nitelikte olmadıkları için bilim alanı içerisinde değerlendirilemez. Bu nedenle, metafizik ögeler hem doğrulanması mümkün olmadığı hem de dilin mantıksal dizimine genellikle uymadığı gerekçesiyle anlamsızdır (Öztürk, 2011, s. 155). Bu bakımdan Çevre üyelerine göre, olgulara dayanmayan ve bilimde yanılsamalara yol açan metafizik söylemler bilimden ayıklanmalı ve bilimsel bilgi ancak olgu ve deneye dayanan önermeler üzerinden yürütülmelidir. Öte yandan Çevre düşünürleri mantıksal çözümleme yoluyla olgulara dayanan önermelerin metafiziksel unsurlar içeren önermelerden ayırt edilebileceğini ifade etmiştir. Bu bağlamda metafizik önermeleri, metafizik olmayan önermelerden ayırt edecek ölçütün doğrulanabilirlik olduğunu savunurlar. Çevre üyelerinin bu tutumları bir bakıma bilim ve sözde bilim arasında ayrım yapma ve metafiziği bilimin dışında tutma çabası olarak da değerlendirilebilir (Kabadayı, 2011, s. 39-40). Yirminci yüzyıl bilim anlayışında bilimsel etkinlikte gözlemin ve gözlemi yürüten bilim insanlarının dolaysız öznel duyu verileriyle ilişkili olduğu bu nedenle gözlem verilerinin psikolojizmin etkisinde olduğu fikri ortaya atılır. Başta Neurath olmak üzere dönemin bilim felsefecileri bilimsel bilginin kültür, değer ve psikoloji gibi öznel unsurlardan uzaklaştığı sürece değerli olduğu kanısında olduğu için bu fikre karşı çıkmaktadır (Gillies, 2018, s. 123). Görüldüğü üzere, Çevre üyelerinin temel amacı metafizik önermelerden arındırılmış, olgulara dayanan bir bilime ulaşmaktır. Bu amacın gerçekleşmesine olanak sağlayacak yöntem ise mantıksal çözümlemedir. Bu bağlamda Çevre üyeleri olgulara dayanan ve doğrulanabilen önermelerin, söz dizimi (sentaks) ve anlamsal (semantik) açıdan incelemeye tabi tutulması gerektiğini düşünmektedir (Yardımcı, 2018, s. 13-15). Özellikle Carnap (1935, s. 9-10) doğrulamanın ancak öne sürülen önermenin mantıksal analize tabi tutularak yapılması gerektiğini iddia etmiştir (Irzık, 1962, s. 65). Bununla birlikte, felsefenin işlevi, önermeleri mantıksal analize tabi tutarak yalın hale getirmektir. İşte felsefenin bu yönü Neurath’da bilimin birliği, Carnap’ta ise bilimin sentaksı, yani bilimin mantığı üzerine çalışma anlamına gelir (Hızır, 1965, s. 252). Bilimi, bilim olmayandan ayırma yöntemi olarak kullanılan doğrulama işlemi, teorik bir söylem ve gözlem önermesi arasında yapılan bir işlem olması bakımından mantıksal ve dilsel bir özellik taşır. Buradaki temel sorun ise teorik bir önermenin gözlem önermelerine indirgenebilir nitelikte olması ve gözlem önermelerinin, gözlem ile nasıl ilişki kurduğunu saptamaktır. İşte Viyana Çevresi üyeleri bu ilişkinin protokol önermeleri ile kurulduğu kanaatindedir (Ural, 2012, s. 105-107) çünkü onlara göre; öznelerarası bir bilimin sağlanması için yansız ve anlam karmaşasından arındırılmış bir dil gereklidir (Serin, 2015, s. 55). Bu dil de ancak protokol önermeler aracılığıyla kurulabilir. Bu bağlamda Çevre üyelerinin, metafiziksel ifadeler barındıran önermelerin anlamsızlığı ve bilimleri ortak bir paydada birleştiren fiziksel bir dil oluşturma olmak üzere iki temel hedefinin olduğu söylenebilir (Godfrey-Smith, 2003, s. 25; Salgar, 2012, s. 187). (shrink)

The aim of this paper is to bring the resources of virtue epistemology to bear on the issue of the epistemic objectivity of science. A distinction is made between theoretical virtues that may be possessed by scientific theories and epistemic virtues that may be exercised by individual scientists. A distinction is then made between ontological objectivity, objectivity of truth and epistemic objectivity, the latter being the principal focus of the paper. It is then noted that a role must be played (...) by deliberative judgement in determining how to apply the theoretical virtues. It is suggested that such judgement may be virtuous in light of the exercise of the epistemic virtues. It is argued that the primary location of epistemic objectivity is the theoretical virtues, whereas the epistemic virtues of scientists play a subordinate role. (shrink)

In Part II we primarily studied the key philosophical concept of objectivity through its applications in methodologically divergent fields like those of the natural and behavioral sciences, and. In Part III we will take a different approach and primarily study different defenses, critiques, and reconstructions of the concept. Chapters 5 engages thinkers and schools of thought that sometimes reject the value of the concept itself, as well as those that criticize specific conceptions of objectivity but that still accept the value (...) of the concept of objectivity. Chapter 5 looks mostly at feminist and social epistemology. Some feminist and social epistemologists we will engage in this chapter believe that a critique of the prevailing notion of objectivity and development of a new and more satisfactory understanding of objectivity actually ‘runs to the heart’ of their own research. (shrink)

“Objectivity” is an important theoretical concept with diverse applications in our collective practices of inquiry. It is also a concept attended in recent decades by vigorous debate, debate that includes but is not restricted to scientists and philosophers. The special authority of science as a source of knowledge of the natural and social world has been a matter of much controversy. In part because the authority of science is supposed to result from the objectivity of its methods and results, objectivity (...) has been described as an “essentially contested,” and even an “embattled” concept. The concept of objectivity has important but contested applications outside of scientific practices as well. Philosophers, psychologists, and theologians debate whether there is an objective basis for ethical claims and demands. Legal scholars debate what it would mean for laws to be objectively derivable from basic assumptions about justice and equality. One aim of this book is to guide readers through the often volatile debates over the nature and value of objectivity. Another aim is to contribute to that debate through articulating the domain-variance of norms of objectivity, and their different functions for inquirers. A better understanding of the underdetermination problem, and of the many ways that "epistemic" and "social" values rub shoulders in the course of inquiry, aids the development of my pragmatic pluralist account of objectivity. (shrink)

This paper develops under-recognized connections between moderate historicist methodology and character (or virtue) epistemology, and goes on to argue that their combination supports a “dialectical” conception of objectivity. Considerations stemming from underdetermination problems motivate our claim that historicism requires agent-focused rather than merely belief-focused epistemology; embracing this point helps historicists avoid the charge of relativism. Considerations stemming from the genealogy of epistemic virtue concepts motivate our claim that character epistemologies are strengthened by moderate historicism about the epistemic virtues and values (...) at work in communities of inquiry; embracing this point helps character epistemologists avoid the charge of objectivism. (shrink)

In its first section, dedicated to the topic science and relativism, the article argues against those who hold that science is absolutist while ethics is relativist. The point made is that the two disciplines are not all that different. There is an element of objectivity and an element of relativity in both. The article insists that there are two plausible ways in which these elements may be appreciated in both disciplines. The first way involves an analysis of precedents; the second (...) way an analysis of secondary precepts. Then, in its second section, dedicated to science and utilitarianism, the article focuses on the problem of abstraction. The author argues that the crucial issue is the way both scientists and utilitarian philosophers choose the relevant parameters for their theorising. When the choice of parameters is not correct, deformation results. Like economics, utilitarianism tends to present itself as an exact science that guarantees a complete explanation. However, the article shows how and why this attitude can be deeply problematic. (shrink)