The current assessment of behaviors in the inventories to diagnose autism spectrum disorders (ASD) focus on observation and discrete categorizations. Behaviors require movements, yet measurements of physical movements are seldom included. Their inclusion however, could provide an objective characterization of behavior to help unveil interactions between the peripheral and the central nervous systems. Such interactions are critical for the development and maintenance of spontaneous autonomy, self-regulation and voluntary control. At present, current approaches cannot deal with the heterogeneous, dynamic and stochastic (...) nature of development. Accordingly, they leave no avenues for real-time or longitudinal assessments of change in a coping system continuously adapting and developing compensatory mechanisms. We offer a new unifying statistical framework to reveal re-afferent kinesthetic features of the individual with ASD. The new methodology is based on the non-stationary stochastic patterns of minute fluctuations (micro-movements) inherent to our natural actions. Such patterns of behavioral variability provide re-entrant sensory feedback contributing to the autonomous regulation and coordination of the motor output. From an early age, this feedback supports centrally driven volitional control and fluid, flexible transitions between intentional and spontaneous behaviors. We show that in ASD there is a disruption in the maturation of this form of proprioception. Despite this disturbance, each individual has unique adaptive compensatory capabilities that we can unveil and exploit to evoke faster and more accurate decisions. Measuring the kinesthetic re-afference in tandem with stimuli variations we can detect changes in their micro-movements indicative of a more predictive and reliable kinesthetic percept. Our methods address the heterogeneity of ASD with a personalized approach grounded in the inherent sensory-motor abilities that the individual has already developed. (shrink)
Is the societal-level of analysis sufficient today to understand the values of those in the global workforce? Or are individual-level analyses more appropriate for assessing the influence of values on ethical behaviors across country workforces? Using multi-level analyses for a 48-society sample, we test the utility of both the societal-level and individual-level dimensions of collectivism and individualism values for predicting ethical behaviors of business professionals. Our values-based behavioral analysis indicates that values at the individual-level make a more significant contribution to (...) explaining variance in ethical behaviors than do values at the societal-level. Implicitly, our findings question the soundness of using societal-level values measures. Implications for international business research are discussed. (shrink)
In her book, The Ethics and Mores of Race, Naomi Zack offers her readers a critical and historical examination of philosophical ethics. This comprehensive and illuminating examination of philosophical ethics concludes by yielding twelve requirements for an ethics of race. While these twelve requirements are not in-themselves an ethics of race, the hope is that these requirements will be sufficient to finally allow us to explicitly engage in ethical treatments of race. My view is that Zack’s argument is basically on (...) solid footing, but that her exposition she does not pay enough attention to the issue of immigration. This is not to say that Zack ignores the issue completely, but to say that, much like the issue of slavery (although very different in many important ways), immigration has historically played an important role in the construction of “whiteness,” in particular in the establishment of “white privilege,” and in the perpetuation of “white supremacy.” So similar to the way slavery is specifically prohibited by requirement 8, I believe that the issue of immigration merits its own specific “requirement of content” within the lager set of requirements for an ethics of race. (shrink)
In debating the ethics of immigration, philosophers have focused much of their attention on determining whether a political community ought to have the discretionary right to control immigration. They have not, however, given the same amount of consideration to determining whether there are any ethical limits on how a political community enforces its immigration policy. This article, therefore, offers a different approach to immigration justice. It presents a case against legitimate states having discretionary control over immigration by showing both how (...) ethical limits on enforcement circumscribe the options legitimate states have in determining their immigration policy and how all immigrants (including undocumented immigrants) are entitled to certain protections against a state’s enforcement apparatus. (shrink)
In this essay, I argue that even when they appear to help, restrictions on migration are usually only an impediment, not an aid, to cosmopolitan justice. Even though some egalitarian cosmopolitans are well intentioned in their support of migration restrictions, I argue that migration restrictions are (i) not truly cosmopolitan and (ii) will not have the kinds of consequences they expect. My argument in defense of this claim begins, in section 1, by outlining a defense of migration restrictions based on (...) egalitarian cosmopolitan grounds. Then in sections two and three, I reply to the harms this position associates with open borders and provide some reasons as to why restrictions on migration are incompatible with cosmopolitan justice. (shrink)
This essay argues that we should find Crimmigration, which is the collapsing of immigration law with criminal law, morally problematic for three reasons. First, it denies those who are facing criminal penalties important constitutional protections. Second, it doubly punishes those who have already served their criminal sentence with an added punishment that should be considered cruel and unusual (i.e., indefinite imprisonment or exile). Third, when the tactics aimed at protecting and serving local communities get usurped by the federal government for (...) immigration enforcement purposes, they often undermine these original aims or get used in ways that conflict with the U.S. Constitution. These concerns should prompt us therefore either to reject the government’s plenary power over immigration or require the federal government to be more consistent about maintaining the separation between criminal law and immigration law. (shrink)
Given the oncoming demographic changes—which are primarily driven by the growth in the Latinx community—the United States is predicted to become a minority-majority country by around 2050. This seems to suggest that electoral strategies that employ “dog-whistle” politics are destined for the dust-bin of history. Following the work of critical race theorists, such as Ian Haney-Lopez and Derrick Bell, I want to suggest that pronouncing the inevitable demise of dog-whistle politics is premature. This is because there are reasons to suspect (...) that certain segments of the Latinx community—much like the Southern and Eastern Europeans in the early part of 20th Century—might be co-opted into American whiteness. (shrink)
Philosophers have assumed that as long as discriminatory admission and exclusion policies are off the table, it is possible for one to adopt a restrictionist position on the issue of immigration without having to worry that this position might entail discriminatory outcomes. The problem with this assumption emerges, however,when two important points are taken into consideration. First, immigration controls are not simply discriminatory because they are based on racist or ethnocentric attitudes and beliefs, but can themselves also be the source (...) of social and civic ostracism. Second, by focusing so much on questions of admission and exclusion, philosophers have tended to overlook the discriminatory potential of immigration enforcement mechanisms. In this essay, I make the case that philosophers who deal with the issue of immigration cannot dispense with the potential for discrimination in a state's enforcement mechanism as easily as they have with the potential for discrimination in a state’s admission and exclusions criteria. In addition, I put forth the positive claim that the way to combat this potential for discrimination (e.g., xenophobia) must begin with a defense of, and advocacy for, immigrant rights. (shrink)
In 2008 Robert Lovato coined the phrase Juan Crow. Juan Crow is a type of policy or enforcement of immigration laws that discriminate against Latino/as in the United States. This essay looks at the implications this phenomenon has for an ethics of immigration. It argues that Juan Crow, like its predecessor Jim Crow, is not merely a condemnation of federalism, but of any immigration reform that has stricter enforcement as one of its key components. Instead of advocating for increased enforcement, (...) I want to suggest that just immigration reform must adhere to two standards, equality of burdens and universal protections, and that only by doing so can the potential for Juan Crow be adequately avoided. (shrink)
In this article I use the tropes of El Cucuy (the Mexican version of the boogyman), La Llorona (the wailer), and La Migra (the border patrol) to provide the beginnings of an ethical critique of the treatment of undocumented immigrants in the United States.
In this article, I broadly sketch out the current philosophical debate over immigration and highlight some of its shortcomings. My contention is that the debate has been too focused on border enforcement and therefore has left untouched one of the more central issue of this debate: what to do with unauthorized immigrants who have already crossed the border and with the “push and pull” factors that have created this situation. After making this point, I turn to the work of Enrique (...) Dussel and argue that his philosophical approach offers some insights that can help overcome these shortcomings. In particular, Dussel’s commitment to a social critique and transformation that begins with the material grievances of the most excluded and oppressed in a community. Under this type of approach, the immigration debate would begin with the grievances of the victims of immigration polices and reform (i.e. unauthorized immigrants) instead of with concerns for how to better enforce borders. Lastly, I point out that this type of approach is consistent with the current Immigrant Rights Movement in the United States. (shrink)
The social trust argument asserts that a political community cannot survive without social trust, and that social trust cannot be achieved or maintained without a political community having discretionary control over immigration. Various objections have already been raised against this argument, but because those objections all assume various liberal commitments they leave the heart of the social trust argument untouched. This chapter argues that by looking at the socio-historical circumstances of Latino/as in the United States, an inherent weakness of the (...) social trust argument gets exposed. Giving a political community discretionary control over immigration not only fails to deliver on the promise of social trust, but it actually seems to promote its opposite, social mistrust. This suggests that a far better way of promoting the goal of social trust, and at the same time abating social mistrust, is to actually circumvent a political community’s ability to control immigration by giving priority both to socio-historical circumstances and immigrant rights (at least in a minimalist sense) in determining immigration policy. (shrink)
Since at least the second half of the 19th century, the U.S. federal government has enjoyed “plenary power” over its immigration policy. Plenary power allows the federal government to regulate immigration free of judicial review and thereby, with regard to immigration cases, minimize the Constitutional protections afforded to non-citizens. The justification for granting the U.S federal government such broad powers comes from a certain understanding of sovereignty; one where limiting sovereign authority in cases like immigration could potentially undermine its legitimacy (...) and thereby lead to something like a Hobbesian “state of nature.” One of the potential downsides of allowing the federal government to have such broad powers, however, is the potential to place non-citizens in a situation analogous to what Giorgio Agamben has called the “state of exception.” This situation appears to leave us with the following dichotomy: without something like the plenary power doctrine a political community will end up with a state of nature, but with something like the plenary power doctrine they end up with a state of exception. This essay offers a two-part response to this dilemma. First, it argues that the plenary power doctrine goes against the spirit of the U.S. Constitution, specifically the Fourteenth Amendment. Non-citizens, even undocumented immigrants, are entitled to more Constitutional protections than they currently enjoy. Second, since extending these protections is more consistent with the spirit of the Constitution, I argue that curtailing the federal government’s power over matters of immigration does not undermine its sovereignty, but promotes it. In short, with regard to immigration, it is a false but seductive dichotomy that constitutional democracies must choose between a state of nature and a state of exception. (shrink)
In this article, I raise three potential objections to Alexis Shotwell’s view of “implicit knowledge,” which she presents in her book Knowing Otherwise.
Is an epistemological reduction strictly possible? Scientific methodology claims that a boundary separating the system from the “extra-system” can be defi ned. However, no system defi nes its own limits: rather, every system needs extra-systemic presuppositions that are defi ned from outside the system. In this article, we show how various areas of knowledge presuppose the presence of an extra-systemic reality that provides meaning: to know any system, knowledge of the “extra-system” is also necessary.
En 1986, Luis Muro publicó una compilación bibliográfica en Historia Mexicana; en ella, se hace una documentada exposición sobre la producción literaria de José Fuentes Mares. El recuento sobresale por listar ediciones, reimpresiones y reediciones de cada título aparecido hasta entonces; además, describe características distintivas de los trabajos, tales como número de páginas, clase de índices, formato (libro, artículo, prólogo y tesis de grado) y tipo de ilustraciones que algunos contienen. L. Muro divide su estudio en secciones, a saber: libros, (...) artículos, crítica, prólogos y addenda. El autor aclara que hay otros escritos no incluidos en su crestomatía, los suprime debido a la complejidad de reunir un catálogo íntegro de todos ellos. (shrink)
Se analizó la relación entre literatura, historia y filosofía en la obra de José Fuentes Mares. Se hizo énfasis en el análisis del discurso usado por el autor, cuya logra adentrarse en recovecos del pensamiento mediante métodos convencionales de reflexión. En especial, se revisaron algunas de las narraciones que el intelectual escribió sobre aspectos de la vida de filósofos mexicanos, plasmados en artículos periodísticos, memorias y ensayos. Se determinó que la categoría ‘estampas’ era la más adecuada para definir estos relatos (...) donde se describe la personalidad de los personajes, acentuando pasiones y obsesiones, amistades y odios. Finalmente, se concluyó que tales textos constituyen un complemento importante para la historia de la filosofía mexicana, ya que destacan la obra de sus protagonistas, pero también su lado más humano. (shrink)
El trabajo explora críticamente la idea de una justificación débil o pen última de la moral enmarcándola en el conjunto de la filosofía de Tugendhat, reordenan do sus escritos éticos y discriminando los diversos aspectos que incluye dicha idea. Entre ellos, revisa el concepto formal de moral, ligado a los sentimientos, antes de centrarse en el punto crucial: la fundamentación de la ética moderna. Aquí se distingue, por un lado, la justificación comparativa de un contractualismo igualitario frente a otras alternativas (...) teóricas y, por otro, los motivos que pueden llevar a un individuo autónomo a entenderse en términos morales. (shrink)
The philosophy of José Fuentes Mares is a complex structure constructed of different materials, whose main goal is comprehension of mankind, specifically Hispanic American men (a wide universe distributed all over the Iberian Peninsula and America). Fuentes Mares develops a particular way of philosophizing, linking the historical context of the countries with their taste, exposed in their culinary traditions. For instance, the different ways of living, thinking, fighting, conquering, loving and eating that Anglo-Saxons and Hispanic Americans have, that make them (...) be inhabitants of opposed realities. Refined cuisine is a kind of art that must be subject to the categories, methods and concepts of aesthetics. To make this project possible, Fuentes Mares works with a full picture of aesthetics, composed of the articulated unity of philosophy of culture, the philosophical anthropology and philosophy of culture. (shrink)
The integration of biomedical terminologies is indispensable to the process of information integration. When terminologies are linked merely through the alignment of their leaf terms, however, differences in context and ontological structure are ignored. Making use of the SNAP and SPAN ontologies, we show how three reference domain ontologies can be integrated at a higher level, through what we shall call the OBR framework (for: Ontology of Biomedical Reality). OBR is designed to facilitate inference across the boundaries of domain ontologies (...) in anatomy, physiology and pathology. (shrink)
Reseña del Encuentro Internacional de Egresados de la Facultad de Filosofía de la Universidad Lomonósov de Moscú realizado del 16 de septiembre al 12 de octubre de 1985. Se ofrece una descripción general del evento y, en particular, de las actividades realizadas por la delegación cubana en el mismo.
A lo largo de la historia de nuestro país se han ensayado múltiples respuestas a la pregunta ¿qué o quién es el mexicano? La teología, el derecho, la política, la sociología, la psicología, la antropología en su conjunto, la historia y la filosofía han esgrimido diferentes explicaciones. Sin lugar a dudas, una cuestión de tal calibre no caduca. Aunque logren satisfacerse las inquietudes de quienes la plantean en una época específica, surge de nuevo al cabo de las décadas, exigiendo que (...) se le trate con instrumentos conceptuales más agudos. José Fuentes Mares aborda la pregunta de la identidad del mexicano a partir de la filosofía de la cultura apuntalada con elementos tomados de la historia y la antropología científica. El presente ensayo busca exponer los componentes fundamentales de una antropología del mestizaje (el hombre barroco) cuyos resultados más palpables pueden verse en la construcción de América Latina; laboratorio espiritual de la humanidad cuya contribución a la civilización de todos los tiempos es, simplemente, indispensable. (shrink)
The Common Anatomy Reference Ontology (CARO) is being developed to facilitate interoperability between existing anatomy ontologies for different species, and will provide a template for building new anatomy ontologies. CARO has a structural axis of classification based on the top-level nodes of the Foundational Model of Anatomy. CARO will complement the developmental process sub-ontology of the GO Biological Process ontology, using it to ensure the coherent treatment of developmental stages, and to provide a common framework for the model organism communities (...) to classify developmental structures. Definitions for the types and relationships are being generated by a consortium of investigators from diverse backgrounds to ensure applicability to all organisms. CARO will support the coordination of cross-species ontologies at all levels of anatomical granularity by cross-referencing types within the cell type ontology (CL) and the Gene Ontology (GO) Cellular Component ontology. A complete cross-species CARO could be utilized in other ontologies for cross-product generation. (shrink)
For many years I have maintained that I learned to philosophize by translating Francisco Suárez’s Metaphysical Disputation V from Latin into English. This surely is a claim that must sound extraordinary to the members of this audience or even to most twentieth century philosophers. Who reads Suárez these days? And what could I learn from a sixteenth century scholastic writer that would help me in the twentieth century? I would certainly be surprised if one were to find any references to (...) some of Suárez’s works in any of the works of twentieth-century major philosophers. One of the reasons for my claim is the great difficulty I had in figuring out what Suárez’s text means and how to render it understandable to English readers. Translating the text forced me to think in ways that were quite different from those I was used to think in Spanish, my native tongue, or English, my adoptive tongue. In fact, the translation I produced after having completed many drafts continued, and still continues to this day, to appear to me unsatisfactory, and that dissatisfaction was the key to understanding things I had understood very differently before. I hope to make clear why in what follows. The thesis that I defend is that semantic equivalence between texts of philosophy in different languages is difficult, if not impossible in some cases, to achieve and, therefore, that it is a mistake to restrict doing analytic philosophy to English, as Gustavo Rodríguez-Pereyra argues we should do in a recent article (2013). (shrink)
La "lógica viva" de Carlos Vaz Ferreira representa en Uruguay y en la filosofía de lengua española del siglo XX lo que se conoció más tarde como filosofía del lenguaje corriente (Oxford) y filosofía del Círculo de Viena (Wittgenstein en su segundo período). De acuerdo a la imagen del incendio, en José Enrique Rodó, solo la conversión es el objetivo final de una idea, no alcanza con la convicción.
Como dice en la presentación de esta obra el profesor Javier Sánchez Cañizares, director del Grupo Ciencia, Razón y Fe (CRYF) de la Universidad de Navarra, los autoreshan tomado sobre sí, cada uno, la plena responsabilidad respecto de las verdades en las que sostienen a diario sus vidas. Han aceptado el desafío de acoger valientemente el empeño de pensar los problemas actuales, de modo interdisciplinar, para intentar iluminar los retos que presenta la sociedad de nuestros días. -/- Es por esto (...) que el profesor Sergio Sánchez-Migallón señala en el prólogo de este libro que Jorge Martín Montoya Camacho y José Manuel Giménez Amaya «se comprometen con sus páginas porque hablan de lo que nos pasa y de lo que nos espera, así como de lo que nosotros miramos o dejamos de ver. No se habla aquí solo de ideas, ni solo de diagnósticos de algo ajeno al investigador. Se tratan problemas de los que todos somos en alguna medida responsables: y los filósofos no menos que los científicos, ni los creyentes menos que los increyentes». (shrink)
El libro se abre con unas palabras de Javier Gomá, director de la Fundación Juan March, promotora de la colección en la que se ha publicado este trabajo. Gomá observa que el género biográfico no ha alcanzado en Es-paña la maestría que es notoria en otros países. Por ello, para contribuir al desarrollo patrio de este género, “el proyecto Españoles eminentes aspira a ser una contribu-ción a una historia de la cultura española a la luz de la ejemplaridad de determinados (...) nombres, acerca de cuya excelencia moral hay amplio consenso”3. Gomá pone en práctica así, en un sentido histórico, la idea de ejem-plaridad sobre la que ha llamado la atención en algunos de sus libros. Se trata, según Gomá, de “la aplicación de una razón histórico-ejemplar” capaz de “reescribir la historia de España en una forma mucho más integradora de lo que hasta la fecha ha sido posible”4. Creemos, sin embargo, a la luz de lo manifestado por Villacañas en el prólogo del libro, que la ejemplaridad indagada y pues-ta de manifiesto a propósito de Vives no es tanto ética, sino, diría, metafísica. El libro, como nos confiesa su autor, contiene “el perfil de un alma” que, situada “en la más crucial divisoria de la historia europea” (la que se da entre Carlos V, Erasmo, Lutero y Moro), se halla perpleja en un presente incierto y sin rumbo, pero que “lucha por reconocer sus antecedentes y construir una tradición moral en ese proceso”5. De esta alma perpleja interesa no tanto darla a conocer como exemplum a emu-lar, siendo, como todos los grandes hombres, inimitable. El caso de Vives es más bien el de quien en una coyun-tura de crisis y de dolor descubre en su interior el exem-plar que debe reproducir vitalmente: la imagen de Cristo repristinada bajo el impulso de las grandes virtudes del republicanismo romano y del platonismo agustiniano. He aquí vocación y destino, llamada y cumplimiento de un valenciano inmortal, un español eminente sin duda. (shrink)
Conferencia inaugural impartida en el V Coloquio Nacional "Los valores en el siglo XXI", Universidad Autónoma de Guerrero, Chilpancingo, México, 24 de noviembre de 2010. El texto se refiere a la relación entre vida y valores y desarrolla la tesis sobre los fundamentos vitales de los valores humanos, para lo cual se indaga en las premisas evolutivas del vínculo entre la vida y las relaciones de significación que los seres vivos establecen con su entorno.
The historical-historiographical labor of José Fuentes Mares bases on specific definitions that try to room essential concepts, in order to response ground-philosophical questions like: What is the Man? What is the History? How could we read the presence of man in this world? What is the Estate? What are the purposes of Politics? Is there any relations between peoples´ indentity and their history? How do they live their own history? What is the West, and how is history built in this (...) zone This last question has special meaning, enough reason to write our article. (shrink)
Атореферат диссертации на соискание ученой стеnени кандидата философских наук. Работа выnолнена в Московском государственном университете им. М.В.Ломоносова. Защита диссертации состоялась 27 января 1984 г. на заседании сnециализированного совета по философским наукам Цель диссертационного исследования состояла в том, чтобы показать природу оценочного отражения действительности и органическую связь познавательной и практической деятельности людей с деятельностью оценочной. Resumen de la tesis en opción al grado científico de doctor en ciencias filosóficas. El trabajo se realizó en la Universidad Estatal de Moscú M. V. Lomonósov. (...) La defensa de la tesis tuvo lugar el 27 de enero de 1984 en sesión del consejo especializado en ciencias filosóficas. El objetivo de la tesis consistió en mostrar la naturaleza del reflejo valorativo de la realidad y su nexo orgánico con las actividades cognoscitiva y práctica. (shrink)
Диссертация на соискание ученой стеnени кандидата философских наук. Работа выnолнена в Московском государственном университете им. М.В.Ломоносова. Защита диссертации состоялась 27 января 1984 г. на заседании сnециализированного совета по философским наукам Цель диссертационного исследования состояла в том, чтобы показать природу оценочного отражения действительности и органическую связь познавательной и практической деятельности людей с деятельностью оценочной. Достижение поставленной цели предполагало решение следующих задач: 1.- определить объект оценочного отражения; 2.- раскрыть природу оценки как субъективного явления; 3.-выявить механизм взаимоотношения оценки и nознания в сруктуре человеческого (...) сознания; 4.- уточнить роль оценки в движении от практики к познанию и от познания к практике. Tesis en opción al grado científico de doctor en ciencias filosóficas. El trabajo se realizó en la Universidad Estatal de Moscú M. V. Lomonósov. La defensa de la tesis tuvo lugar el 27 de enero de 1984 en sesión del consejo especializado en ciencias filosóficas. El objetivo de la tesis consistió en mostrar la naturaleza del reflejo valorativo de la realidad y su nexo orgánico con las actividades cognoscitiva y práctica. El alcance de este objetivo presupuso solucionar las siguientes tareas: 1.- definir el objeto del reflejo valorativo; 2.- develar la naturaleza de la valoración como fenómeno subjetivo; 3.- describir el mecanismo de interrelación de la valoración con el conocimiento en la estructura de la conciencia humana; 4.- puntualizar el papel de la valoración en el movimiento de la práctica al conocimiento y del conocimiento a la práctica. (shrink)
Este ensayo tiene tres pilares sobre los que se asienta. En primer lugar tendremos que especificar y aclarar los conceptos de auctoritas y potestas (Capítulo II)-que se irán desarrollando a lo largo de la misma-en relación con el vocablo poder, ya que estos conceptos tienen una similitud tanto en su etimología como en la forma que posteriormente se han utilizado en el pensamiento político, de forma tal que ha originado equívocos y cambios a la hora de conformar una comunidad legitimante (...) constituida. Para ello se acudirá a pensadores clásicos y contemporáneos que se han preocupado por la exégesis del binomio auctoritas-potestas, en relación a la legitimación del poder. Ello nos permitirá abordar el segundo pilar (Capítulos III, IV), en referencia a la génesis de la época moderna, como cambio de paradigma que dará a los vocablos referenciados una nueva forma de ejercer el poder a la hora de configurar dicha época. Ello se debe al paulatino alejamiento de los sistemas filosóficos de nuestras sociedades occidentales de la religión, la ética y de la metafísica. Por tanto nos acercaremos al surgimiento del cuestionamiento de la época moderna, a partir del nacimiento de la Ilustración como movimiento que cuestiona todo prejuicio que proviene de la religión y de su carácter de autoridad, para desembocar en el surgimiento del Pacto Social, como idea de razón kantiana que alberga el orden político y social de la época moderna. Por último, como tercer pilar, que es trasversal a todos ellos y en continua relación con los dos anteriores estudiaremos las reflexiones de dos pensadores del siglo XX, como son Boaventura de Sousa y Richard Rorty-ya que la maduración y trayectorias intelectuales de sus obras así nos lo aconsejan-, pueden representar dos visiones diferentes de afrontar los retos que se nos presentan en nuestros tiempos, en cuanto a los principios, los valores y la estructura que debería tener una sociedad del siglo XXI, en la que se pueda articular la convivencia de la forma más justa en relación con la auctoritas y la potestas. La elección de los mismos para confrontar sus aportaciones, tanto en el campo epistemológico, ontológico e ideológico, así como en el modelo de sociedad que ellos defienden, se fundamenta en que ambos representan puentes de diálogo posibles tanto entre la filosofía analítica (positivismo) y continental-Richard Rorty-como entre la filosofía europea continental (La teoría crítica de la Escuela de Frankfurt) y la filosofía latinoamericana anticolonial de autores del siglo XX -Boaventura de Sousa-. Esto último nos permitirá adentrarnos en la discusión entre modernidad y postmodernidad (Capítulos V y VI), por considerar que es una discusión actual en el panorama del pensamiento filosófico, y en la cual se ven inmersos estos dos pensadores, en particular en el uso que hacen del vocablo antiautoritarismo (Richard Rorty) y nuevo fascismo social (Boaventura de Sousa). Por último en su Capítulo VII llegaremos a las conclusiones a la que nos ha llevado a nuestra investigación. Al plantear una cuestión como la auctoritas y la postestas en relación con el poder legítimamente constituido dentro del campo de la filosofía política, estamos demostrando un compromiso con la concepción que se tiene de la filosofía, pues en este sentido se entiende como un ejercicio formativo para la construcción del ser humano y no como una disciplina meramente teórica. Por tanto realizaremos una investigación basada en el procedimiento reflexivo, sistemático y crítico de las obras filosóficas, antropológicas, sociológicas…etc., tanto de Boaventura de Sousa como de Richard Rorty. Ya que deberemos tener en cuenta que cada periodo histórico de la filosofía ha tenido una tensión entre pensadores que defendían una estamos aportando un compromiso con la concepción que se tiene de la filosofía, pues en este sentido se entiende como un ejercicio formativo para la construcción del ser humano y no como una disciplina meramente teórica. Por tanto realizaremos una investigación basada en el procedimiento reflexivo, sistemático y crítico de las obras filosóficas, antropológicas, sociológicas…etc., tanto de Boaventura de Sousa como de Richard Rorty. Ya que deberemos tener en cuenta que cada periodo histórico de la filosofía ha tenido una tensión entre pensadores que defendían una estamos aportando un compromiso con la concepción que se tiene de la filosofía, pues en este sentido se entiende como un ejercicio formativo para la construcción del ser humano y no como una disciplina meramente teórica. Por tanto realizaremos una investigación basada en el procedimiento reflexivo, sistemático y crítico de las obras filosóficas, antropológicas, sociológicas…etc., tanto de Boaventura de Sousa como de Richard Rorty. Ya que deberemos tener en cuenta que cada periodo histórico de la filosofía ha tenido una tensión entre pensadores que defendían una sistemático y crítico de las obras filosóficas, antropológicas, sociológicas…etc., tanto de Boaventura de Sousa como de Richard Rorty. Ya que deberemos tener en cuenta que cada periodo histórico de la filosofía ha tenido una tensión entre pensadores que defendían una sistemático y crítico de las obras filosóficas, antropológicas, sociológicas…etc., tanto de Boaventura de Sousa como de Richard Rorty. Ya que deberemos tener en cuenta que cada periodo histórico de la filosofía ha tenido una tensión entre pensadores que defendían una. (shrink)
Mimesis can refer to imitation, emulation, representation, or reenactment - and it is a concept that links together many aspects of ancient Greek Culture. The Western Greek bell-krater on the cover, for example, is painted with a scene from a phlyax play with performers imitating mythical characters drawn from poetry, which also represent collective cultural beliefs and practices. One figure is shown playing a flute, the music from which might imitate nature, or represent deeper truths of the cosmos based upon (...) Pythagorean views (which were widespread in Western Greece at the time). The idea that mimesis should be restricted to ideals was made famous by Plato (whose connections to Pythagoreanism and Siracusa are well-known), and famously challenged by his student Aristotle (not to mention by the mimetic character of Plato’s own poetry). This volume gathers essays not only on the philosophical debate about mimesis, but also on its use in architecture, drama, poetry, history, music, ritual, and visual art. The emphasis is on examples from Hellenic cities in Southern Italy and Sicily, but the insights apply far beyond – even to modern times. Contributors include: Thomas Noble Howe, Francisco J. Gonzalez, Gene Fendt, Guilherme Domingues da Motta, Jeremy DeLong, Carolina Araújo, Marie-Élise Zovko, Lidia Palumbo, Sean Driscoll, Konstantinos Gkaleas, Anna Motta, Jure Zovko, Alexander H. Zistakis, Christos C. Evangeliou, Dorota Tymura, Iris Sulimani, Elliott Domagola, Jonah Radding, Giulia Corrente, Laura Tisi, Ewa Osek, Argyri G. Karanasiou, Rocío Manuela Cuadra Rubio, Jorge Tomás García, Aura Piccioni, and José Miguel Puebla Morón. (shrink)
This article examines Gloria Anzaldúa’s critical appropriation of Mexican philosophical sources, especially in the writing of Borderlands/La Frontera. We argue that Anzaldúa effectively contributed to la filosofía de lo mexicano by developing an Inter-American Philosophy of Mexicanness. More specifically, we recover “La Mexicana en la Chicana” by paying careful attention to Anzaldúa’s Mexican sources, both those she explicitly cites and those we have discovered while conducting archival research using the Gloria Evangelina Anzaldúa Papers at the Benson Latin American Collection at (...) the University of Texas at Austin. The eight Mexican philosophical sources we examine and discuss here are: José Vasconcelos (1882-1959), Miguel León-Portilla (1926-2019), Juana Armanda Alegría (1938- ), Octavio Paz (1914-1998), Samuel Ramos (1897-1959), Rosario Castellanos (1925-1974), Sor Juana Inés de La Cruz (1648-1695), and Jorge Carrión (1913-2005). (shrink)
Ultimately this book provides a theory of intergenerational justice that is both intellectually robust and practical with wide applicability to law and policy.
This paper investigates the complicated relations between various versions of naturalism, behaviorism, and mentalism within the framework of W. V. O. Quine's thinking. It begins with Roger Gibson's reconstruction of Quine's behaviorisms and argues that it lacks a crucial ontological element and misconstrues the relation between philosophy and science. After getting clear of Quine's naturalism, the paper distinguishes between evidential, methodological, and ontological behaviorisms. The evidential and methodological versions are often conflated, but they need to be clearly distinguished in order (...) to see whether Quine's argument against mentalism is cogent. The paper argues that Quine's naturalism supports only the weakest version of behaviorism, that is, the evidential one, but this version is compatible with mentalistic semantics. Quine's opposition to mentalism is an overreaction from the behaviorist camp. By contrast, Jerry Fodor's objection to Jose Luis Bermudez is an overreaction from the opposite direction. (shrink)
FISIOLOGIA DA REPRODUÇÃO BOVINA: 2 - ESTRO E SERVIÇO -/- -/- INTRODUÇÃO -/- -/- A identificação de vacas em cio (estro ou cio) é, sem dúvida, a prática mais importante no manejo da reprodução do rebanho leiteiro. Apesar dos avanços no conhecimento da fisiologia da reprodução a nível celular e molecular, a identificação de vacas em estro continua sendo o problema reprodutivo mais importante e o que mais causa prejuízos econômicos. Na indústria de laticínios no Brasil, seu impacto não foi (...) estimado, porém, a estimativa feita por países como os Estados Unidos onde se perdem 300 milhões de dólares por ano pode dar uma ideia, atribuída apenas à baixa eficiência na detecção de estros. Por que é cada vez mais difícil detectar vacas em estro? A resposta está relacionada aos aspectos intrínsecos da vaca leiteira moderna, associadas as práticas de manejo dos rebanhos atuais, caracterizados por possuírem grande número de vacas nos plantéis. -/- -/- 2.1 Como saber que uma vaca está em cio/estro? -/- -/- O comportamento estral é causado por um aumento no estradiol sérico produzido pelo folículo ovulatório. O aumento do estradiol provoca mudanças de comportamento e modificações na genitália externa e interna. A vaca mostra-se inquieta, sua vocalização aumenta, ela anda mais, tenta montar em outras vacas e aceita montar no touro ou em outra vaca, bem como urinam com mais frequência (micção frequente). A vulva fica levemente inflamada, à palpação retal o útero pode ser visto com tônus ou turgor (duro e contraído) e ao massagear o colo do útero observa-se que sai abundante muco cristalino da vulva. O mecanismo clássico proposto na regulação do estro é baseado principalmente no papel do estradiol; no entanto, estudos recentes indicam que o GnRH pode participar da regulação do estro ao nível do hipotálamo. O estro possui duração entre 8 e 18 horas e a intensidade do mesmo é afetada por fatores ambientais e intrínsecos a vaca moderna (figuras de 1 a 6). -/- -/- -/- Figura 2: A observação do grupo sexualmente ativo facilita a identificação das vacas em estro. -/- Figura 1: As vacas em estro formam grupos ativos (grupo sexualmente ativo) separados do resto das vacas. A conformação desses grupos facilita a observação do estro. -/- -/- A formação de grupos de vacas é um fator ideal para a detecção de vacas em cio, elas ficam juntas e começam a montar uma nas outras, a cheirar a urina de ambas etc. comportamentos que podem ser visualizados de longe pelo tratador e diagnosticado o cio o mais breve possível para o manejo reprodutivo adotado pela propriedade seja para monta natural ou controlada e/ou inseminações artificiais (IA) e artificiais em tempo fixo (IATF). -/- -/- Figura 3: O único comportamento positivo do estro é a aceitação da monta de outra vaca. É frequente que a vaca que realiza a monta também esteja em estro, o que só será afirmado até que ela aceite a monta de outra vaca. -/- -/- Figura 4: Cada monta dura de 5 a 7 segundos -/- Figura 5: A vaca leiteira aceita de 5 a 30 montas distribuídas entre 8 e 18 horas. -/- Figura 6: Além das mudanças comportamentais, os estrogênios causam alterações na genitália interna. Uma delas é a produção de muco cervical, que juntamente com o turgor uterino, constituem os sinais genitais do estro. -/- -/- O cio pode ser dividido em três fases, a inicial, a fase de cio verdadeiro e a fase final. O cio verdadeiro quando é observado, é caracterizado pelo momento em que a vaca aceita claramente a monta. Por sua vez, os sinais de início e final de cio se misturam, apresentam nervosismo e inquietação, cheiram e lambem a vagina e a urina de outras vacas, apoiam a cabeça na garupa de outras fêmeas etc. (figura 7). Uma das sugestões adotadas nas propriedades para facilitar a identificação do cio em um rebanho é realizada pelos funcionários com a utilização de um bastão ou fita de coloração da garupa das vacas. -/- Figura 7: Principais sinais que demonstram que a vaca está entrando em cio. As imagens mostram o início do cio, cio verdadeiro e final do cio. -/- CONTINUA. BAIXE O PDF!!! -/- RESUMO -/- -/- < >Nos Estados Unidos, 300 milhões de dólares são perdidos devido à baixa eficiência na detecção do estro. A eficiência na detecção do estro no Brasil é de 40 a 50%. A meta de eficiência para detecção de estro é > 60%. Com a observação das vacas em dois períodos diários de três horas cada (manhã e tarde), consegue-se uma eficiência na detecção de estro de 80%. Menos de 20 por cento das vacas devem ter um intervalo de serviço duplo e nenhum de mais de 48 dias. A taxa de prenhez é obtida multiplicando-se a eficiência na detecção do estro pela porcentagem de concepção e dividindo por 100 (50 * 30/100 = 15%). A taxa de prenhez em rebanhos norte-americanos é de 15%. Nos Estados Unidos, para cada ponto percentual que diminui a taxa de prenhez, não há mais de US$ 12 a US$ 15 por vaca por ano. No Brasil, para cada ponto percentual que aumenta a taxa de prenhez, na faixa de 15 a 20%, é gerada uma renda anual adicional de $ 190 reais por vaca. Não mais que 25% das vacas devem estar vazias no 150º dia pós-parto. Não mais do que 8% devem as vacas ser cobertas no 250º dia pós-parto. 8% das vacas devem engravidar a cada mês. O estro ocorre 48 a 120 horas após o tratamento com PGF2α. 80% é a precisão na palpação do corpo lúteo. Quatorze dias devem decorrer entre duas injeções de PGF2α. Menos de 25% das vacas incluídas no programa de pré-sincronização devem chegar à IATF. No momento da ovulação, a primeira injeção de GnRH deve ser aplicada entre o quinto e o nono dia do ciclo estral. A inseminação cronometrada é realizada 14-16 horas após a segunda injeção de GnRH. O tratamento com dispositivos intravaginais liberadores de progesterona dura 12 dias. Se a duração do tratamento é menor deve-se injetar PGF2α ao retirá-lo. -/- -/- REFERÊNCIAS BIBLIOGRÁFICAS -/- -/- ATUESTA, Jorge; DIAZA, Angela Gonella. Control hormonal del ciclo estral en bovinos y ovinos. Spei Domus, v. 7, n. 14, 2011. -/- COLAZO, Marcos Germán; MAPLETOFT, Reben. Fisiología del ciclo estral bovino. Ciencia Veterinaria, v. 16, n. 2, p. 31-46, 2017. -/- Fisiologia Clínica do Ciclo Estral de Vacas Leiteiras: Desenvolvimento Folicular, Corpo Lúteo e Etapas do Estro. Belo Jardim: IFPE, 2020. -/- Fisiologia da Reprodução Animal: Ovulação, Controle e Sincronização do Cio. Belo Jardim: IFPE, 2020. -/- DOBSON, H. et al. The high‐producing dairy cow and its reproductive performance. Reproduction in domestic animals, v. 42, p. 17-23, 2007. -/- DO VALLE, Ezequlel Rodrigues. O ciclo estral de bovinos e métodos de controle. EMBRAPA-CNPGC., 1991. -/- FURTADO, Diego Augusto et al. Inseminação artificial em tempo fixo em bovinos de corte. Revista científica eletrônica de medicina veterinária, v. 16, p. 1-25, 2011. -/- GALON, Nadav. The use of pedometry for estrus detection in dairy cows in Israel. Journal of Reproduction and Development, v. 56, n. S, p. S48-S52, 2010. -/- HOPPER, Richard M. (Ed.). Bovine reproduction. John Wiley & Sons, 2014. -/- LOPEZ, H.; SATTER, L. D.; WILTBANK, M. C. Relationship between level of milk production and estrous behavior of lactating dairy cows. Animal reproduction science, v. 81, n. 3-4, p. 209-223, 2004. -/- MACMILLAN, Keith L. Recent advances in the synchronization of estrus and ovulation in dairy cows. Journal of Reproduction and development, v. 56, n. S, p. S42-S47, 2010. -/- MUNIS DE OLIVEIRA, G. Fisiologia da Reprodução Bovina e Métodos de Controle do Ciclo Estral. Trabalho de conclusão do curso de especialização em Reprodução e Produção de Bovinos–UCB. Rio de Janeiro, Brasil, 2006. -/- O'CONNOR, MICHAEL L. Estrus detection. In: Current therapy in large animal theriogenology. WB Saunders, 2007. p. 270-278. -/- RIPPE, Christian A. El ciclo estral. In: Dairy Cattle Reproduction Conference. 2009. p. 111-116. -/- ROELOFS, Judith et al. When is a cow in estrus? Clinical and practical aspects. Theriogenology, v. 74, n. 3, p. 327-344, 2010. -/- VIVEIROS, Ana Tereza de Mendonça. Fisiologia da reprodução de bovinos. Lavras: UFLA, p. 62, 1997. (shrink)
El ensayo busca fundamentar la vigencia del concepto martiano de Nuestra América y del proyecto de sociedad y de pensamiento que este entraña. Se realiza un análisis comparativo de la idea compartida por Hegel y Martí sobre la centralidad que pueden asumir ciertos pueblos en la Historia y el diferente papel que cada uno le asigna a América en el concierto universal de naciones. Se analiza la posibilidad de que sea por fin el XXI el siglo de Nuestra América, los (...) elementos que confirman el inicio de su realización y los retos y peligros que la consumación de esa posibilidad enfrenta. (shrink)
La Red de Antropología de y desde los Cuerpos, La Red Colombiana de Investigadores Sobre “El Cuerpo” y las siguientes Universidades sede: Universidad Distrital Francisco José de Caldas, Corporación Universitaria Minuto de Dios Uniminuto, Pontifica Universidad Javeriana, Universidad Jorge Tadeo Lozano, Universidad Pedagógica Nacional, fueron las anfitrionas del II Encuentro Latinoamericano de Investigadores/as sobre Cuerpos y Corporalidades en las Culturas realizado del 3 al 7 de octubre de 2015 en Bogotá, Colombia, el cual se propuso dar a conocer y (...) discutir los resultados de las investigaciones sobre el cuerpo, las corporeidades, las corporalidades y/o las corpo-oralidades, provenientes de las ciencias, las artes y las culturas, atendiendo a que esta diversidad de nombres del cuerpo, da cuenta de pluralidad de dinámicas para concebir, vivenciar y representar la condición corporal de la existencia subjetiva, colectiva o social. En la búsqueda de comprensiones más equilibradas sobre lo que implica vivir la vida y compartir el mundo de la vida en la complejidad de las actuales circunstancias históricas, políticas y ambientales, la condición corporal de la existencia constituye hoy por hoy uno de los temas obligados y más indagados tanto en los ámbitos investigativos de las ciencias, las artes y las culturas, como en los agenciamientos cotidianos que llevan a cabo las gentes a través de las dinámicas locales, colectivas y periféricas de producción de conocimientos otros. (shrink)
Aproximaciones teóricas a la danza es producto de un trabajo investigativo conjunto que permite la circulación del conocimiento producido por distintos actores involucrados en el campo de la danza en Colombia. Para la Red de Investigación Cuerpo Danza Movimiento, esta publicación es un logro investigativo colectivo que ofrece una visión del conjunto de esfuerzos y perspectivas actuales sobre la danza en Colombia y en otras latitudes en donde este arte se ha ido convirtiendo en un objeto de estudio específico. En (...) este volumen se encuentran textos sobre la relación danza y filosofía, de Carlos Eduardo Sanabria (Universidad Jorge Tadeo Lozano); la relación danza y antropología, de Andrea Ceballos Flórez y la danza contemporánea como campo de investigación de la antropología (Pontificia Universidad Javeriana); un estudio etnográfico de la salsa en Bogotá, de el de Ángela R. Leguizamón (Universidad Nacional, Universidad Distrital FJC); la política cultural y la participación del sector en la políticas distritales, de el de Laura de la Rosa, Diana C. Varón y Aidaluz Sánchez A. (Universidad Santo Tomás). Sobre estudios historiográficos, Juliana Congote se centra en los procesos editoriales y la consolidación de las comunidades de interpretación de la danza contemporánea en el país (Universidad de Antioquia ); y en estudios sociales Liliana Echeverri, sobre la relación del baile social con los espacios sociales que aparecen en Manrique, Medellín (Universidad Andina Simón Bolívar, Ecuador) y el texto de Patricio Juárez F., sobre la práctica artística de la danza y su relevancia como fenómeno sociocultural (Universidad Autónoma de Nuevo León, México); igualmente encontramos sobre filosofía el texto propuesto por Paola V. Pita Gaona, quien analiza la teoría de la acción poética y la danza en Paul Valéry (Pontificia Universidad Javeriana ); y sobre medios interactivos de Gloria S. Sáenz, en la exploración investigativa realizada en la Escuela tecnológica del Instituto Técnico Central, sobre la utilización del Smartphone (como videocámara) para la producción discursiva, creando nuevas aproximaciones al mundo (Escuela Tecnológica ITC), y finalmente, el texto de Rebeca Sánchez A., sobre la transformación en la creación, la contemplación y la participación, de la experiencia dancística cuando son utilizados recursos tecnológicos (UNAM, México). (shrink)
Ciência Política: Introdução à Sófocles*1 -/- Science Politics: Introduction to Sophocles -/- Emanuel Isaque Cordeiro da Silva*2 -/- Sófocles (496/4-406 a.C.) -/- 1 CONTEXTO HISTÓRICO: TEATRO E POLÍTICA -/- Na Grécia antiga, o teatro fazia parte das celebrações religiosas, especialmente nos rituais e representações dos festivais em homenagem ao deus Dionísio. A tragédia nasceu de tais circunstâncias, culminando seu apogeu no século V a.C., com as peças de Ésquilo*3 (525-456a.C.), SÓFOCLES*4 (496/4-406 a.C.) e Eurípedes*5 (480-406 a.C.). Pode-se dizer que, contrário (...) ao que ocorre normalmente, a arte não se deixou preceder pela filosofia, pois os poetas eram filósofos, pensando com sua própria mente e constituindo-se na vanguarda intelectual do seu tempo. -/- SÓFOCLES, em 468 a.C., ganhou do já consagrado Ésquilo, seu primeiro prêmio de tragédia, quando tinha vinte e sete anos. Ele nasceu em Colono, nas imediações de Atenas, filho de fabricante de espadas, que, com as guerras da Pérsia e do Peloponeso, aumentou seus serviços consideravelmente, enriquecendo a família. Não obstante, os demais atenienses empobreceram miseravelmente. SÓFOCLES era considerado bonito, inclusive sua estátua, que o representa na velhice, indica-lhe como um vigoroso homem. Era muito habilidoso em tudo o que fazia, tanto nas tragédias, como nas guerras e nos esportes. -/- Foi contemporâneo e amigo de Péricles*6 (495-429 a.C.), grande líder de Atenas, que lhe 6 ajudou a ocupar altos cargos, como o de tesoureiro e general, em 443 a.C. Em 440 a.C., encontrava-se entre os generais e comandantes das forças atenienses contra Pomos. Foi, ainda, membro do Comitê de Segurança Pública, votando a favor da Constituição oligárquica, em 411 a.C. Exerceu, também, funções de sacerdote. Era um homem alegre e amante dos prazeres, emanando encanto e simpatia, que lhes faziam perdoar os erros, envolvido com rapazes e cortesãs, inclusive teve um filho da célebre hetera Têoris.*7 Foi também contemporâneo de Eurípedes, ainda que nascido bem antes deste, mas ambos morreram no mesmo ano, em 406 a.C. -/- SÓFOCLES escreveu cento e treze peças, das quais só nos chegaram sete, nesta ordem de procedência, Ajax (c. 445 a.C.) As Traquínias (c. 445 a.C.), Antígona (c. 442), Édipo Rei (c. 425), Electra (c. 415), Filoteuto (409) e Édipo em Colono (401). Ganhou o primeiro prêmio de teatro, por dezenove vezes, tendo vinte e sete anos na primeira, e oitenta e cinco, na última. Governou o teatro ateniense por mais de trinta anos, da mesma maneira que seu amigo Péricles governava Atenas. -/- Escreveu uma trilogia não intencional, com as tragédias Édipo Rei (425 a.C.), Édipo em Colono (401 a.C.) e Antígona (442 a.C.). A primeira foi o mais famoso dos dramas gregos, tendo uma abertura impressionante, com a população diante do palácio real de Tebas. Havia uma peste que assolava a cidade, e isso os oráculos identificaram como decorrência de um grande crime. A clássica narrativa tratava de um filho, Édipo, que inadvertidamente matara o pai, Laio, e se casara com a mãe, Jocasta, com a qual teve quatro filhos: Antígona, Polinice, Etéocles e Ismênia. Quando tudo fora descoberto, Jocasta se enforcara e Édipo, enlouquecido, arrancara os próprios olhos e abandonara Tebas, partindo para o exílio em companhia apenas de Antígona. Já em Édipo em Colonos, este estava envelhecido a mendigar em Colono, perto de Atenas, apoiado apenas pela filha. -/- Antígona foi a última peça da trilogia, ainda que tenha sido a primeira a ser escrita. Ao tomar conhecimento de que seus irmãos Polinice e Etéocles estavam em guerra pelo trono de Tebas, regressou apressada para tentar apaziguá-los. Não obstante, eles lutaram até a morte. Creonte aliado de Etéocles, tomou o reino e puniu a rebeldia de Polinice, proibindo que fosse sepultado. Antígona, evocando a crença de que o espírito de um morto só se livrava das torturas da morte depois do corpo ser enterrado, violou o decreto de Creonte e sepultou seu irmão Polinice. Houve, então, o conflito entre as leis dos homens com as leis dos deuses, optando ela por esta, como esperavam as pessoas dignas de se comportarem. Antígona foi condenada pelo tio a ser enterrada viva, colocada em uma catacumba. Seu noivo, Hêmam, filho de Creonte, que desaparecera quando ela desobedecera o decreto real, voltou e encontrou sua prometida morta, suicidando-se em seguida.*8 O drama era denso em todos os seus elementos, mas se elevava quando discutia o comportamento que o cidadão devia ter frente às leis opressivas. -/- 2 DESOBEDIÊNCIA CIVIL: RECUSA DE ANTÍGONA -/- Antígona e sua irmã Ismênia representavam, respectivamente, os símbolos de resistência à tirania e de obediência à razão, colocando a lei de Creonte frente à lei da justiça. Diante do édito que impedia Antígona de sepultar Polinice, considerava a existência do direito natural de enterrá-lo, sendo este o seu drama político. Devia obedecer às leis da polis ou da consciência e dos princípios religiosos? Este drama é representado pelo magnífico texto de SÓFOCLES, quando Creonte perguntou se Antígona tripudiava sobre suas leis. Antígona lhe respondeu que: -/- “Essas leis não foram promulgadas por Zeus, nem mesmo a Justiça, que convive com os deuses do inferno, foi a que estabeleceu tais princípios para os homens. Ele ainda afirmou que os anúncios das leis de Creonte não tinham o poder que eles imaginavam que o tinha, e que um simples mortal pudesse suplantar os preceitos, não escritos e imutáveis dos deuses. Antígona ainda afirma que tais preceitos não foram de hora, como também não fora de ontem, mas que sempre vigoraram no mundo sensível, e que ninguém sabia ao certo de sua existência. Antígona afronta Creonte dizendo que por causa das leis do mesmo, não queria ser ela castigada perante os deuses por ter, de alguma forma, medo da ira e afronta de um reles mortal. Ainda diz que sua morte é algo inevitável, uma vez que é a única certeza dos homens, e que ela há de vir em um tempo, pois isso não se pode ignorar, todavia se sua morte não a tivesse sido anunciada antes, e que com isso morrera antes do tempo, o tomaria como vantagem, uma vez que, submetido as mais variadas intempéries da vida, como não iria considerar sua morte um benefício? E com isso, essa dor de nada vale no tocante de seu destino. Antígona continua dizendo que em nada o afeta ao ver o cadáver do filho morto de sua mãe na condição de insepulto, uma vez que isso não lhe causa dor . O mesmo conclui dizendo que se achara que ele cometera um ato de loucura após a proclamação de sua resposta, talvez o achasse louco aquele que viera a condená-lo.”*9 -/- O conflito entre a lei positiva, enunciava o drama grego, e a lei natural, significava que esta identificava-se com a Justiça dos deuses, que era superior à lei da terra.*10 Para Antígona, aquela deveria sempre prevalecer, mas a sua morte representou o triunfo, mesmo que trágico, da lei da polis.*11 SÓFOCLES foi quem primeiro falou do direito de resistência, inclusive com a possibilidade de se sofrer uma grave sanção, como ocorreu com Antígona, e ainda assim sabendo suportar a dor.*12 A teoria não logrou desenvolvimento na Grécia antiga, nem na teoria política antiga. Deixou, porém, uma indagação que só no século XVIII começou a ser respondida, pela forma clássica do direito de resistência. -/- NOTAS: *1: In. COSTA, N. N. Ciência Política. 3. ed. Rio de Janeiro: Forense, 2012. p. 61-67. *2: Tecnólogo em agropecuária pelo Instituto Federal de Pernambuco campus Belo Jardim. Normalista pela Escola Frei Cassiano Comacchio. Pesquisador assíduo de assuntos de cunho filosófico, com ênfase em política. *3: “Ésquilo, poeta grego (Elêusis, c. 525 – Gela, Sicília, 456 a.C.). Suas obras, As Suplicantes (c. 490), Os Persas (472), Os Sete contra Tebas (467), Prometeu Acorrentado (depois de 467) e a trilogia da Oréstia(Agamênom, Os Coéforos, As Eumênides) (458), fazem dele o verdadeiro criador da tragédia grega” (KOOGAN/HOUAISS. Enciclopédia e Dicionário Ilustrado, op. cit., p. 622). *4: “Sofócles, o poeta trágico grego (Colono, perto de Atenas, entre 496 e 494 a.C., Atenas 406 a.C.). Amigo de Péricles e Heródoto, cidadão completo, obteve, durante sua carreira excepcional, mais de 20 vitórias em concursos dramáticos. De sua obra, apenas sete tragédias, entre as mais de uma centena, e um drama satírico, do qual só restam longos fragmentos, Os Cães de Caça, chegaram até nós: Ajax (c. 445 a.C.), Trachiniani (c. 445?), Antígona(442), Édipo rei (c. 425), Electra (c. 415), Filotecto (409), Édipo em Colono (401). Deu à tragédia sua configuração definitiva: elevando de 12 para 15 o número de integrantes do coro,acrescentou um terceiro ator e substituiu atrilogia unida pela trilogia livre, onde cada drama forma um todo. Em Sófocles, a ação da tragédia é levada a termo pela vontade e pelas paixões do herói, indivíduo excepcional que, em luta contra um destino que o oprime, continua livre” (Grande Enciclopédia Larousse Cultural, op. cit., vol. 22, p. 5.441). *5: “Eurípedes, poeta trágico grego (Salamina, 480 – Macedônia, 406,a.C.), cujas obras mais célebres são: Alcestes (438), Medeia (431), Hipólito (428), Andrômaca (c. 426), Hécuba (c. 424), Íon (c. 418), Ifigênia em Áulida, As Bacantes. Eurípedes introduziu várias inovações na tragédia: ênfase na análise psicológica, preocupações científica e filosóficas, coros independentes da ação, introdução de personagens do povo” (KOOGAN/HOUAISS. Enciclopédia e Dicionário Ilustrado, op. cit., p. 642). *6: Vide nota 7 do capítulo II, Herôdotos. *7: “Más-línguas afirmam que Sófocles consumou sua velhice com a hetera Têoris, tendo um filho. Seu filho legítimo Iófas, talvez temendo que o poeta legasse ao filho de Têoris, levantou contra ele uma ação judicial,acusando-o de servil e incapaz da administração dos bens, Sófocles, para provar sua lucidez, fez perante os juízes a leitura de certos trechos da peça que na ocasião estava escrevendo, e que se julgou ser Édipo em Colono, ao término da leitura, os juízes não só o absolveram como o acompanharam até sua casa” (DURANT, Will. História da Civilização Mundial: nossa herança clássica, op. cit., vol. II, p. 314). *8: SÓFOCLES. Antígona. Brasília: Universidade de Brasília, 1997, p. 45. *9: Idem, op. cit., pp. 41-2. *10: “Aquela (Antígona), porém, prefere ficar com as ordens mais altas dos deuses, inacessíveis à maldade humana” (MACHADO PAUPÉRIO, A. O Direito Político de Resistência. 2ª ed. Rio de Janeiro: Forense, 1978, p. 38). *11: “Antígona, entretanto, rebelou-se contra o edital de Creonte, considerando o sepultamento um dever mais forte que as leis dos homens, principalmente em se tratando de parentes, e cumpriu, embora sumariamente, os ritos fúnebres de Polinice” (KURY, Mário da Gama. Dicionário de Mitologia Grega e Romana. Rio de Janeiro: Jorge Sales, 1990, p. 35). *12: “No século V a.C., os grandes trágicos gregos, Ésquilo, Sófocles e Eurípedes, empregavam os mitos antigos para explorar os mais profundos temas da condição humana” (TARNAS, Richard. A Epopeia do Pensamento Ocidental: para compreender as ideias que molduram nossa visão de mundo. 2ª ed. Rio de Janeiro: Bertrand Brasil, 2000, p. 33). -/- . (shrink)
Create an account to enable off-campus access through your institution's proxy server.
Monitor this page
Be alerted of all new items appearing on this page. Choose how you want to monitor it:
Email
RSS feed
About us
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.