Resumen crítico de la obra de Richard Larmore Patterns.

Richard of St. Victor is an important figure in the history of scholasticism. In this paper, we will analyze his idea of the person, which he developed for the needs of Triadology. The peculiarity of Richard's point of view is reflected in the attempt to establish the relationship as a key ontological definition of the person. In his thinking, Richard relies on his predecessors, primarily Tertullian, Augustine and to some extent Anselm. Despite the limitations arising from (...) such a background, Richard's insights were a novelty in the thought of the Western Christianity, and the consequences of his teachings have never been fully grasped. (shrink)

In recent analytic literature on the Trinity we have seen a variety of "social" models of the Trinity. By contrast there are few "non-­‐social" models. One prominent "non-­‐social" view is Brian Leftow's "Latin Trinity." I argue that the name of Leftow's model is not sufficiently descriptive in light of diverse models within Latin speaking theology. Next, I develop a new "non-­‐social" model that is inspired by Richard of St. Victor's description of a person in conjunction with my appropriating (...) insights about indexicals from David Kaplan and John Perry. I point out that the copula in tokens of statements like, "I am the Father," is an ambiguous term and when used by a certain divine person a different proposition is affirmed. Central to this model is the claim that the copula bears the "is of identity" and the "is of numerical sameness without identity." Further, I show that Leftow's model employs two concepts of "person," a Lockean one and a Boethian one, and mine employs Richard of St. Victor's. I describe Leftow's model as a "hard non-­‐social" model and mine as a "soft non-­‐social" model that is nearer to some social models. I conclude that Leftow's model is not the lone candidate among "non-­‐social" models and that the variety of "non-­‐social" models has yet to be exhausted. (shrink)

The paper presents John Duns Scotus’ view on the relationship between the notions of person, individual being and incommunicability. Scotus’ opinions on this matter are presented in the context of the approaches taken by Boethius and Richard of St Victor. The main conclusions of the article are as follows. According to Scotus, although individual, the nature of God is communicable. Its individuality is not the effect of a causal relation, however God is an individual being per se. Due (...) to the communicability of God’s nature, each Person of God possesses divinity in full sense. Each God’s Person, as a person, has got two kinds of independence: actual and dispositional, hence one could say that each Person of God is necessarily independent. Individuality of a contingent being is an effect of a process of individuation, in which a neutral nature is contracted into the individual nature by the causal factor, i.e. the haecceitas. Nature as nature is communicable; however, nature which is individual is not communicable due to its individuality. Rational, created, and individual nature is the foundation of the realization of personality. A created person is independent, both in actual and dispositional sense, however, it is not necessarily independent as it has an obediental potentiality to be personified by another personhood. Separated soul (anima separata), in turn, is individual because of its haecceitas, which is the ultimate reality of the form. Because of this kind of individuality, this soul is incommunicable and it has actual independency, although it is not dispositionally independent. Thus, due to its dispositional dependency, the separated soul is not the person. (shrink)

The so-called “New Atheism” is a relatively well-defined, very recent, still unfold- ing cultural phenomenon with import for public understanding of both science and philosophy. Arguably, the opening salvo of the New Atheists was The End of Faith by Sam Harris, published in 2004, followed in rapid succession by a number of other titles penned by Harris himself, Richard Dawkins, Daniel Dennett, Victor Stenger, and Christopher Hitchens.

Το ερώτημα πώς μπορούν να προσδιοριστούν οι λειτουργίες του νου και σύμφωνα με ποιες αρχές θα ήταν χρήσιμο να κατηγοριοποιηθούν είναι διττό και αφορά τόσο στην επιστήμη, όσο και την φιλοσοφία: στην πρώτη, εφόσον μέλημά της είναι η αναζήτηση συμπερασμάτων διαμέσου του πειράματος και της ανάλυσης και στην δεύτερη, εφόσον η αποσαφήνιση επιστημονικών εννοιών και ορισμών διευθετείται κυρίως φιλοσοφικά. Προϋπόθεση για μία τέτοια συσχέτιση είναι οι αρχές της επιστήμης να συμβαδίζουν προς τις αρχές της εμπειρίας και οι κατευθύνσεις της φιλοσοφίας (...) να μην αντίκειται προς τους όρους του επιστημονικού πειράματος: να προσφέρει δηλαδή, η φιλοσοφία, τους ορισμούς της πραγματικότητας, σύμφωνα με τους επιστημονικούς κανόνες που διέπουν αυτούς τους ορισμούς. Επιστήμη και φιλοσοφία οφείλουν να ενσωματώνουν και να γενικεύουν πληροφορίες κατά τρόπο ανάλογο προς τις προτάσεις και της εκφράσεις μιας φυσικής γλώσσας. Ωστόσο, σε μία εποχή όπου τα συμπεράσματα της επιστήμης ξεπερνούν την δυνατότητα των αισθήσεων να ανατρέχουν σε προϋπάρχουσες εμπειρίες και να επιβεβαιώνονται διαμέσου αυτών, δημιουργούνται συζητήσεις γύρω από το εάν η φιλοσοφία, μπορεί να συνεχίσει να στέκεται δίπλα στην εννοιολογική γνώση και να ταξινομεί με ακρίβεια τα αποτελέσματά της. Εξετάζοντας το σύνολο των σχέσεων μεταξύ αισθητικών και λογικών μορφών, στην μελέτη που ακολουθεί θα εξηγήσουμε γιατί η φιλοσοφία, διαμέσου μιας μεθοδολογίας που είναι αποτέλεσμα ιστορικής κληρονομιάς αλλά και κοινωνικής πρακτικής, όχι μόνον αφήνει χώρο, αλλά ενθαρρύνει την δημιουργία νέων συντακτικών σχέσεων με την επιστήμη, ανοίγοντας δρόμο για την αισθητική κατανόηση της επιστημονικής μέτρησης, αλλά και της ειδικής φύσης του μετρούμενου. Δεν ξέρω εάν υπάρχει μεγαλύτερο χάρισμα για τον άνθρωπο από την ικανότητα να εξισορροπεί τις λειτουργίες του νου του: τη λογική με το σκοπό και τη διασκεπτική ενέργεια με τη βούληση. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι, καμία σκοπιμότητα δεν στερείται λογικών κρίσεων και αντίστροφα: κάθε λογική κρίση οδηγείται από πρακτικές σκοπιμότητες, από αξιολογικές συνιστώσες. Πώς όμως μπορούν να προσδιοριστούν οι λειτουργίες του νου και ακόμη περισσότερο, σύμφωνα με ποιες αρχές μπορούν να κατηγοριοποιηθούν; Πρόκειται για ένα ερώτημα επιστημονικό, εφόσον αναζητά λύση διαμέσου του πειράματος και της ανάλυσης, ταυτόχρονα όμως και φιλοσοφικό, δεδομένου ότι οι επιστημονικές έννοιες, όπως αποκαλύπτει η χρήση τους, βασίζονται κατά κύριο λόγο στις κατευθύνσεις της φιλοσοφίας. Προϋπόθεση σε μία τέτοια συσχέτιση είναι οι κατευθύνσεις και τα συμπεράσματα της φιλοσοφίας να μην αντίκειται στα αποτελέσματα και τις μετρήσεις του επιστημονικού πειράματος: ρόλος της επιστήμης είναι η λογική μελέτη και ανάλυση των φυσικών φαινομένων, και της φιλοσοφίας η αποσαφήνιση των εννοιών. Η επιστήμη αυτοκαθορίζεται, δηλαδή ανατρέχει στις βάσεις της επιβεβαιώνοντας ή αναθεωρώντας τα δεδομένα, διατηρώντας έτσι ζωντανά τα ερωτήματά της. Σκοπός της επιστήμης είναι, διαμέσου της ανάκλησης των ερωτημάτων της, να καλύπτει όσο το δυνατό περισσότερα κενά. Έτσι κινείται η επιστήμη: μεταβαίνοντας από το απλούστερο στο συνθετότερο και αντίστροφα, προκειμένου να επιβεβαιώνει τις παρατηρήσεις της με βάση την πρόβλεψη. Και πώς λειτουργεί η εννοιολογική γνώση; Ό, τι κάνει ο νους είναι να αντιλαμβάνεται τη φυσική επαναληπτικότητα, την περιοδικότητα των φαινομένων και να αναζητά τα αίτιά τους. Προσδιορίζοντας τα αίτια στο περιβάλλον του χωροχρόνου, ο άνθρωπος κατανοεί τις συνθήκες, δηλαδή τις προϋποθέσεις της επαναληπτικότητας και βάσει αυτής της κατανόησης, προβλέπει το πώς θα αντιδράσει η ύλη όταν βρεθεί κάτω από παρόμοιες συνθήκες. Η πρόβλεψη, επομένως, βασίζεται στη μελέτη της επαναληπτικότητας των φαινομένων. Είναι ωστόσο η εμπειρία μας, ασφαλής βάση άντλησης πληροφοριών; Τα φυσικά φαινόμενα ιδωμένα ως εμπειρικά αποτελέσματα αλληλεπιδράσεων, κατηγοριοποιούνται με κριτήριο τις μεταβολές που προκαλούν. Ωστόσο, ο συνδυασμός των δυνάμεων της φύσης, προκειμένου να κατανοηθεί, πρέπει να βρει ένα ασφαλές διασκεπτικό μονοπάτι, μία οικεία κατάσταση, σε σχέση με την εμπειρία. Και πώς ο άνθρωπος κατανοεί τις γνώσεις που αποκτά διαμέσου της παρατήρησης; Έχοντας κατανοήσει ότι η φύση, για τη διατήρηση των ισορροπιών της, συντηρεί και εφαρμόζει τους ίδιους μηχανισμούς με τους οποίους έχει εφοδιάσει τον άνθρωπο, ο άνθρωπος συσχετίζει τις μεταβολές που συμβαίνουν στο περιβάλλον με τις μεταβολές που προκαλεί ο ίδιος με τις πράξεις του, οι οποίες είναι αποτελέσματα βουλητικών σκοπιμοτήτων. Τα αποτελέσματα αυτά ερμηνεύονται από τη λογική ως σχέσεις μεταξύ σκοπών-αποτελεσμάτων. Παρατηρώντας τα αποτελέσματα των φυσικών μηχανισμών στον εαυτό του, ο άνθρωπος, μπορεί να επιτύχει ασφαλή πρόβλεψη των αποτελεσμάτων των λειτουργιών των ίδιων μηχανισμών σε άλλα επίπεδα της φύσης. Επομένως, κάθε φαινόμενο μπορεί να προβλεφθεί, εφόσον περιέχει αναγνωρισμένα για την αποτελεσματικότητά του επίπεδα ασφαλούς σύγκρισης. Άλλωστε ο όρος φυσικός νόμος, φέρει το ειδικό βάρος του σκοπού, της τελικότητας, που είναι πέρα για πέρα χαρακτηριστικό του βουλητικού μας νου: η φύση δεν βούλεται, επομένως δεν μπορεί να παράγει νόμους. Ό,τι βούλεται είναι ο άνθρωπος, ο οποίος είναι προσανατολισμένος από την φύση να αναγνωρίζει λογικές σχέσεις στην αλληλεπίδραση των φυσικών φαινομένων. Επομένως όχι η φύση, αλλά ο άνθρωπος δημιουργεί τους νόμους, με βάση την αρχή της λογικής τακτοποίησης των παρατηρήσεών του. Πιο αναλυτικά, η καταγραφή και κατηγοριοποίηση των αποτελεσμάτων της παρατήρησης της ύλης, με βάση τους όρους παρατήρησης του εαυτού μας, συνιστά χρήσιμο εργαλείο κατανόησης του περιβάλλοντος: παρατηρώντας τα φαινόμενα, ο νους ανακαλεί τις εμπειρίες του, συνθέτοντας και ανασυνθέτοντάς τες. Όταν τα αποτελέσματα των παρατηρήσεων συμφωνούν με τις προβλέψεις, παράγεται γνώση. Έτσι ο νους μετατρέπει την γνώση των φαινομένων, σε αρχή τεκμηρίωσης συμπερασμάτων, την οποία χρησιμοποιεί για περαιτέρω αναλύσεις και συνθέσεις. Οι γνώσεις που αποκτώνται από την παρατήρηση, ανακαλούνται αυτόματα όταν ο νους αντιληφθεί ότι υπάρχει ιδανική σχέση ανάμεσά τους ώστε να συνδυαστούν. Πώς όμως λειτουργεί η εμπειρία; Η εμπειρία ομοιομορφίας της ύλης, δίνει την εντύπωση ότι οι μεταβολές στο περιβάλλον συνδέονται με κάποιου είδους σκοποθεσία. Ωστόσο, οι φυσικοί νόμοι δεν είναι παρά οι εννοιολογικές διατυπώσεις του πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς οι ίδιοι την πραγματικότητα και με ποιους τρόπους μπορούμε να τη μεταβάλλουμε προς όφελός μας. Αναφέρονται δε, οι φυσικοί νόμοι, μόνο στη μία πλευρά του πανάρχαιου κοσμογονικού προβλήματος της αποσαφήνισης των τρόπων αλληλεπίδρασης των αισθητών. Μιας αλληλεπίδρασης που κινείται στα όρια μεταξύ συμφωνίας και αντιπαράθεσης, δεδομένου ότι η βεβαιότητα της φυσικής σταθερότητας δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία προοπτική κατανόησης της πραγματικότητας σε μία δεδομένη στιγμή. Τι συμβαίνει ωστόσο όταν υπάρχει διάσταση μεταξύ προβλέψεων και αποτελεσμάτων; Στην περίπτωση αυτή, η θεωρία ανατρέχει στις εμπειρίες και τις ανασυνθέτει έτσι ώστε να επιτύχει τον πλησιέστερο δυνατό συνδυασμό. Έτσι λειτουργεί η λογική: ως πρωτότυπη εφαρμογή των δεδομένων της εμπειρίας, σε σχέση προς τον θεωρητικό κανόνα των προβλέψεων. Και ποια είναι η προϋπόθεση της πρωτοτυπίας όσον αφορά στον νου; Η προϋπόθεση αυτή δεν είναι άλλη από τη δημιουργικότητα: ο δημιουργικός νους, διαμέσου της παρατήρησης, αποκαλύπτει τους τρόπους με τους οποίους η ύλη αλληλεπιδρά, και δημιουργεί κάτι εντελώς διαφορετικό, όχι ως προς την πρώτη ύλη, αλλά ως προς την μορφή. Αυτή είναι δημιουργικότητα: η ενσάρκωση των λογικών συνθέσεων, το αποτύπωμα του νου στην ύλη. Εδώ εισέρχεται ο ρόλος της φιλοσοφίας, με σκοπό την αποσαφήνιση νέων και πιο σύνθετων μορφών και εννοιών, με γνώμονα τον βαθμό αποσαφήνισής τους. Ωστόσο αποσαφήνιση σημαίνει ταυτόχρονα και συστηματοποίηση, δηλαδή δημιουργική ενίσχυση των γνώσεων διαμέσου μιας ακλόνητης διαβεβαίωσης που θα ονομάζαμε προ-λογική ή καλύτερα αισθητική. Αποτελεί ωστόσο η βεβαιότητα που προκαλεί η αισθητική εποπτεία ισάξιο κριτήριο γνώσης με την λογική, ώστε να τοποθετεί τα συμπεράσματά της δίπλα στα επιστημονικά; Προσεγγίζοντας το ζήτημα από την επιστημονική σκοπιά, παρατηρούμε ότι από την περίοδο της ανθρωπιστικής επανάστασης και έπειτα, βρίσκεται σε εξέλιξη μία συστηματική προσπάθεια ανάδειξης της λογικής ως μοναδικής κατηγορίας του νου, η οποία λειτουργεί σε βάρος της γενικής προεπιστημονικής κοσμοθεωρίας περί ύπαρξης μιας ακλόνητα επιβεβαιωμένης γνώσης, που εμπειρικά προηγείται των εννοιών. Ο νους, για τους θεωρητικούς της επιστημονικής προσέγγισης, συνδέεται με τα αποτελέσματα των μελετών της ανατομίας του εγκεφάλου, οι οποίες αποκαλύπτουν σε σημαντικό βαθμό τα κέντρα των νοητικών διεργασιών. Στο περιβάλλον αυτό αντιπαρατέθηκαν οι δύο θεωρίες προσέγγισης των λειτουργιών του νου: ο δυϊσμός, με κύριο εισηγητή τον Descartes, ο οποίος υποστήριζε την αλήθεια των προεπιστημονικών αντιλήψεων, περί ενός νου ελεύθερου να ανατρέχει σε μη συμβατές προς την επιστημονική κοσμοθεωρία υποθέσεις όταν η λογική αδυνατεί να επιλύσει τα λογικά αδιέξοδα, και ο μονισμός, που εξέφραζε ότι η βιολογική ενότητα νου και πνεύματος είναι εν δυνάμει ικανή να καλύψει κάθε λογική αδυναμία. Σύμφωνα με τον δυϊσμό, εγκέφαλος και νόηση αποτελούν διαφορετικές υποστάσεις, οι οποίες συναντώνται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους: εγκέφαλος και νους, ύλη και πνεύμα συνθέτουν αλλά και συντίθενται στο περιβάλλον της ζώσας πραγματικότητας, και εκδηλώνονται ως γνώσεις. Ο νους χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη τον εγκέφαλο, ενώ ο εγκέφαλος μετέρχεται εξωλογικών υποθέσεων που φαντάζουν ικανές να περιγράψουν την υπερβατική προέλευση των αρχών που διέπουν την λειτουργία του. Δεδομένου ότι δεν υπήρχε αποδεδειγμένα σημείο αλληλεπίδρασης μεταξύ των δύο υποστάσεων, της υλικής και της υπερβατικής, ο Descartes υπέθεσε ότι η λογική ψυχή συνδέεται με την υλική υπόσταση στο εσωτερικό του εγκεφάλου και συγκεκριμένα στην περιοχή της επίφυσης. Στην πραγματικότητα, ο λόγος ήταν ότι κανείς δεν γνώριζε τίποτε για την λειτουργία της επίφυσης -ούτε σήμερα γνωρίζουμε επακριβώς τον ρόλο της- επομένως εύκολα μπορούσε να θεωρηθεί ως μηχανισμός σύνδεσης μεταξύ ψυχής και σώματος. Από την άλλη μεριά, οι οπαδοί της μονιστικής θεώρησης αναρωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν μια άυλη υπόσταση όπως είναι η λογική ψυχή, να εντοπίζεται και να προκαλεί μεταβολές στο εσωτερικό του φθαρτού σώματος; Απάντηση στο λεγόμενο καρτεσιανό παράδοξο περί αλληλεπίδρασης μεταξύ των δύο υποστάσεων του ανθρώπου, άυλης και φθαρτής, επιχείρησαν να δώσουν κυρίως οι Γάλλοι εγκυκλοπαιδιστές και οι Γερμανοί υλιστές φιλόσοφοι, οι θέσεις των οποίων οδήγησαν σταδιακά στην αποπνευματοποίηση της νόησης. Από εκεί και έπειτα πειραματισμοί της βιολογίας και της νευροφυσιολογίας απέδειξαν την εξέλιξη του νευρικού συστήματος κατά την πορεία των γεωλογικών αιώνων από τα πρώιμα στάδια συγκέντρωσης νευρικών συμπλεγμάτων στις κατώτερες περιοχές του εγκεφαλικού φλοιού, προς τα ανώτερα. Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί, ότι παρόλη την πρόοδο των νευροεπιστημών, πολλά ερωτήματα που αφορούν στη σύνδεση μεταξύ εγκεφάλου-νόησης και ερμηνείας νοητικών λειτουργιών που συνδέονται με την παραπάνω σχέση, παραμένουν αναπάντητα ακόμη και σήμερα. Ο μονισμός επιμένει ότι ο νους αποτελεί παράγωγο της ύλης και απορρίπτει ως μεταφυσική κάθε τοποθέτηση πέρα από τα όρια της ζώσας πραγματικότητας. Δεν προσπαθούμε να επιλύσουμε την παραπάνω διαμάχη, δεδομένου ο κύριος λόγος μελέτης και αποσαφήνισης θεμελιωδών ορισμών γύρω από την ποσότητα και το είδος της ενέργειας που διοχετεύεται στους νευρώνες δημιουργώντας ό,τι ο Honderich περιγράφει ως ενσυνείδητες εκδηλώσεις, βρίσκεται στα χέρια της επιστήμης. Η εγκεφαλοποίηση της νόησης, αν και -ορθά- συνδέθηκε με τα επιτεύγματα της λογικής, εντούτοις δημιούργησε μία αυτοπεποίθηση για την ανωτερότητα της λογικής ως μεθόδου ικανής, όχι μόνο να ερμηνεύει, αλλά και να κατευθύνει τα πράγματα, λειτουργώντας a priori ως μηχανισμός που εμπεριέχεται στο εσωτερικό τους. Τούτη η προοπτική, αν και κατευθυνόμενη από επιστημονικούς κύκλους και -κατά κανόνα- αντίθετη προς την φιλοσοφική μεθοδολογία, εντούτοις εκδηλώθηκε ως φιλοσοφία, διαιρεμένη μάλιστα σε κινήματα ή σχολές, με κοινό χαρακτηριστικό την βεβαιότητα, ότι η λογική ενυπάρχει μέσα στην φύση των πραγμάτων, και εκδηλώνεται νομοτελειακά. Μιλώ για τα κινήματα του θετικισμού, του λογικού θετικισμού και του ιστορικισμού, τα οποία συστηματοποιήθηκαν κατά τα μέσα του εικοστού αιώνα και εξάντλησαν την επιχειρηματολογία τους σε σύντομο χρονικό διάστημα. Και πώς η φιλοσοφία υπερασπίζεται το δικαίωμά της να αποσαφηνίζει επιστημονικές έννοιες με γνώμονα την δημιουργική προοπτική; Η απάντηση της φιλοσοφίας προέρχεται από μία ιστορική πορεία χιλιετιών, με βαθιές πολιτισμικές και κοινωνικές ρίζες. Ο νους, ως κινητήριος αρχή της γνώσης αλλά και των αξιών, της ηθικής, συνδέεται με έργα που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: είναι όλα παράγωγα αισθητικής και λογικής γνώσης. Φιλοσοφικά, ο νους, αρχικά, προσλαμβάνει αισθητικά το περίγραμμα, την μορφή μιας ιδέας, έπειτα την επεξεργάζεται λογικά, και εν τέλει την πραγματοποιεί. Η αισθητική δραστηριότητα, ως φιλοσοφική κατηγορία, εντοπίζεται στο αρχικό στάδιο της νοητικής λειτουργίας, ενώ η πραγματοποίηση στο τελικό. Τόσο η αισθητική δραστηριότητα, όσο και η λογική λειτουργούν σύμφωνα με έναν σκοπό: τη διασάφηση των ορίων πραγματικότητας· και βούληση είναι η λειτουργία, που ενεργοποιεί το υποκείμενο να πράξει σύμφωνα με τις επιταγές του σκοπού αυτού. Η διαίρεση του νου σε κατηγορίες έχει αφετηρία την σκέψη του Αριστοτέλη. Ο εισηγητής της λογικής επιστήμης πρότεινε τον διαχωρισμό των αρχών του νου, σύμφωνα με τον χαρακτήρα τους σε θεωρητικό, πρακτικό και ποιητικό. Ο νους, στο θεωρητικό επίπεδο επεξεργάζεται συλλογισμούς που οδηγούν σε περιγραφές γεγονότων, στο πρακτικό, συλλογισμούς που οδηγούν σε ηθικές αξιολογήσεις ενώ στο ποιητικό, συλλογισμούς που αποσκοπούν στη δημιουργία καλλιτεχνικών εκφράσεων και γενικότερα, ωφέλιμων έργων. Ο Benedetto Croce στο έργο του Estetica, σημειώνει ότι οι δύο μορφές του θεωρητικού πνεύματος η αισθητική εποπτεία και η λογική αποτελούν διαφορετικές, πλην ισότιμες μορφές γνώσης: κάθε έννοια περιέχει μία πλευρά αισθητική. Ως γνώση, η αισθητική εποπτεία δεν έχει ανάγκη λογικής επιβεβαίωσης· αντίθετα, η λογική επιβεβαίωση κατηγοριοποιεί, κατατάσσει και αναλύει αισθητικές πληροφορίες για να κατανοήσει τους νόμους που διέπουν το περιβάλλον. Ο πρώτος βαθμός του θεωρητικού μας νου, επομένως, χρησιμοποιεί ποικίλους τρόπους αποσαφήνισης των εισερχόμενων πληροφοριών, προκειμένου να δημιουργήσει και να μεταδώσει επικοινωνιακά μία μορφή. Το ερώτημα εδώ είναι εάν η αισθητική εποπτεία, περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να γίνουν κατανοητά και να γενικευθούν κατά τον ίδιο τρόπο. Οι θεωρητικές βάσεις για την ανάδειξη ενός καθολικού κριτηρίου που επιβεβαιώνει την ομοιογένεια των αισθητικών γνώσεων τέθηκαν από τον David Hume. Ο Hume διαπίστωσε ότι όλοι έχουμε μέσα μας ένα έμφυτο προγνωστικό κριτήριο, το οποίο μας επιτρέπει να προσλαμβάνουμε τα συναισθήματα των συνανθρώπων μας. Διαμέσου της Συμπάθειας (empathy) όπως ονόμασε ο Hume την ενέργεια αυτή του νου, αλληλεπιδρούμε με τον συναισθηματικό κόσμο των συνανθρώπων μας, ακόμη και όταν δεν έχουμε ίδια γνώση των εμπειριών τους. Πρόκειται για έναν ενσυναίσθητο τρόπο επικοινωνίας, βασισμένο στην -κατά κύριο λόγο- ανάμνηση βιωμάτων καταγεγραμμένων στην προ-λογική περιοχή της εμπειρίας μας. Σήμερα η γενετική έχει ερμηνεύσει τη δυνατότητα αναγνώρισης των συναισθημάτων μεταξύ των ανθρώπων ως ειδική εκδήλωση ενός έμφυτου αλτρουισμού, ο οποίος είναι προγραμματισμένος να προσανατολίζει το θυμικό προς ό,τι ωφελεί το είδος μας, ενώ η νευροβιολογία ερευνά το ενδεχόμενο ύπαρξης εγκεφαλικών δομών που επεξεργάζονται και ενσωματώνουν τις ηθικές αξίες διαμέσου διαδικασιών ανταλλαγής-αφομοίωσης συμπεριφορών. Είναι επομένως, το συναίσθημα ενδιάθετος τρόπος επικοινωνίας; Παρόλο που ο Hume υπέθεσε ορθά μία προλογική λειτουργία, στην οποία «απευθύνεται η σκέψη», δηλαδή μία λειτουργία που προϋπάρχει και επιβεβαιώνει κάθε εννοιολογική αρχή, στην συνέχεια συνέδεσε αυτή την λειτουργία όχι με προλογικά χαρακτηριστικά, δηλαδή γνώσεις, αλλά με συναισθηματικές ποιότητες, δηλαδή ψυχολογικά αποτυπώματα εμπειριών. Δεν είναι ωστόσο το συναίσθημα ό,τι μεταδίδει την ενσυναίσθηση, αλλά η αισθητική εποπτεία. Συναισθηματικές εκδηλώσεις παρατηρούνται και σε άλογα είδη, συνδεδεμένες μάλιστα με συγκεκριμένες εμπειρίες ωφέλιμων ή μη ωφέλιμων καταστάσεων. Σε καμία περίπτωση ωστόσο αυτές οι εκδηλώσεις δεν είναι να δυνατόν να γενικευθούν μεταξύ των ζώων, να αποτελέσουν δηλαδή γνώση. Το συναίσθημα δεν λειτουργεί ως παραγωγός αισθητικών γνώσεων, ούτε ως γνωσιακός αναμεταδότης μεταξύ των κοινωνικών ατόμων, αλλά μάλλον ως λειτουργικός εκδείκτης του γεγονότος της αισθητικής εποπτείας. Συνοψίζουμε λοιπόν, αναφέροντας ότι με τον όρο αισθητική εποπτεία, φιλοσοφικά, συχνά εννοούμε την άμεση επιβεβαιωμένη εμπειρία, η οποία δεν χρειάζεται την λογική ανάλυση προκειμένου να αποκτήσει καθολική ισχύ: η βεβαιότητα για τον χρόνο, τον χώρο, τη μορφή των αντικειμένων, προέρχεται από παραστάσεις του νου που έχουμε σχηματίσει διαμέσου αισθητικής εποπτείας της πραγματικότητας, δηλαδή γνώσης των μορφών. Σύμφωνα με τον Croce, η λογική, όπως και η αισθητική εποπτεία, αποτελούν κατηγορίες του θεωρητικού μας νου. Η αισθητική εποπτεία αφορά στην ατομική στιγμή, ενώ η λογική στην καθολική. Αντίστοιχα, η βούληση και η ηθική, αναφέρονται στο πρακτικό επίπεδο του νου, και λειτουργούν η πρώτη ατομικά και η δεύτερη καθολικά. Η ατομικότητα του πρακτικού νου, της βούλησης, κατά τη γενίκευσή της, παράγει ηθική. Το γεγονός ότι τα κίνητρα των πράξεών μας μπορούν να αναλυθούν εννοιολογικά, να επιβεβαιωθούν διασκεπτικά ως προς το κύρος, την καθαρότητα και την αποτελεσματικότητά τους, είναι δηλωτικό του ότι η πρακτικότητα αλληλεπιδρά με τη λογική· πρόκειται για μία αλληλεπίδραση τόσο έντονη, ώστε κάθε διαχωρισμός της βούλησης από τη λογική, του σκοπού από τη γνώση που συνεπάγεται η ενέργειά της, να καθίσταται δυσχερής. Γιατί; Ο νους χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του μεμονωμένα ή σε συνδυασμό, προκειμένου να εξυπηρετεί κατ’ αρχήν, τις ανάγκες της στιγμής. Αυτή η λειτουργία, παρόλο που αποτελεί a priori προδιάθεση, η οποία προηγείται κάθε σκοπού, εντούτοις αποτελεί ταυτόχρονα και σκοπό. Καταλήγουμε επομένως στο πρώτο συμπέρασμα, ότι η τάση του ανθρώπου να θέτει σκοπούς, αποτελεί παρακλάδι του ίδιου κορμού από τον οποίο προέρχονται οι φυσικές προδιαθέσεις. Και δεν θα ήταν δύσκολο να απαντούσαμε στο πώς η τάση αυτή μπορεί να συμπλεύσει με τη νοητότητα, εάν εξειδικεύαμε το ερώτημα από το γενικό στο ειδικό. Λέμε λοιπόν ότι, σημασία δεν έχει η πρώτη ύλη που χρησιμοποιεί ο νους, ούτε η προέλευσή της, αλλά η επεξεργασία της: αντίθετα με τα άλογα είδη, ο άνθρωπος μπορεί να παρατηρεί και να αναγνωρίζει τα δεδομένα των παρατηρήσεών του. Παρατηρώντας τον εαυτό του ως ειδικό μέρος του περιβάλλοντος στο οποίο ανήκει, ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι είναι αυτόνομος ως προς το να σκέπτεται, να προβλέπει, να κρίνει, να θέτει σκοπούς και να πράττει. Η εμπειρία είναι η στέρεη βάση των αισθητικών προσλήψεων, των λογικών προβλέψεων και της βουλητικής πρακτικότητας, της ίδιας της ηθικής: διαμέσου των αποτελεσμάτων των μετρήσεων των φυσικών φαινομένων αναγνωρίζουμε τις ποιότητες, τις διαστάσεις και τις δυνάμεις της ύλης και κατανοούμε το περιβάλλον. Τι είναι όμως η ύλη και κατ’ επέκταση το περιβάλλον; Ύλη είναι η εμπειρία της αλληλεπίδρασης των δυνάμεων της περιρρέουσας ενέργειας στον τρισδιάστατο χώρο και μονοδιάστατο προς τα εμπρός χρόνο, τα συγχρονισμένα αποτελέσματα των οποίων αναγνωρίζουμε διαμέσου των αισθήσεών μας ως μορφές. Ό,τι λοιπόν δίνει υπόσταση στην ύλη είναι ο τρόπος με τον οποίο την προσλαμβάνουμε αισθητικά· και ο τρόπος με τον οποίο συσχετίζουμε τα αποτελέσματα των αισθητικών προσλήψεων είναι η λογική. Κατέχουμε επομένως την καθαρή γνώση των πραγμάτων; Αυτό είναι αδύνατο να συμβαίνει, δεδομένου ότι η φύση μας έχει εφοδιάσει με πρωταρχικά με μηχανισμούς παραγωγής γνώσεων μόνο χρήσιμων για την επιβίωσή μας. Η υπό όρους επαφή μας με τη γνώση, περιχαρακώνει τα όρια της εμπειρίας μας: μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την ύλη που μας περιβάλλει και για τον νου μας, δεδομένου ότι βιώνουμε τα αποτελέσματα της μεταξύ τους αλληλεπίδρασης. Η γνώση επομένως, ορίζεται και ορίζει την εμπειρία: την εμπειρία των αισθητικών μορφών, και την εμπειρία των εννοιών. Και η ειδική κατηγορία του νου που μας ωθεί να μεταβάλλουμε τις δυνάμεις του περιβάλλοντος σύμφωνα με τις επιδιώξεις μας είναι η βούληση, η οποία στη γενίκευσή της παράγει ηθική. Επομένως η βούληση καθοδηγεί την εμπειρία μας να κατακτά ό,τι είναι χρήσιμο για το συμφέρον του ατόμου και κατ’ επέκταση του είδους. Και πώς ο άνθρωπος οριοθετεί τα τις γνώσεις του; Οι νόμοι των φαινομένων, δεν είναι παρά τα αισθητικά αποτελέσματα των ενορατικών βεβαιοτήτων προς ορισμένες αρχές, οι οποίες μας φαίνονται αδιαπραγμάτευτες: η εναλλαγή ημέρας-νύχτας, η εναλλαγή των εποχών, η πορεία του χρόνου προς τα εμπρός, αποτελούν εμπειρικές επιβεβαιώσεις που αποδεχόμαστε, προκειμένου να προδιαγράψουμε τις ζωές, τα έργα μας και να περιχαρακώσουμε τα όρια των βουλήσεων και των πράξεών μας. Τι γίνεται όμως όταν η ίδια η νόηση ανατρέπει αυτούς τους κανόνες θέτοντας τη λογική υπεράνω της αισθητικής εποπτείας; Η σύγχρονη επιστήμη μπορεί να είναι βέβαιη για τη σχετικότητα του χώρου και του χρόνου μέσα στον οποίο υπάρχουμε και κινούμαστε. Ο χρόνος, παρόλο που είναι σχετικός, εντούτοις η κίνησή του γίνεται αντιληπτή από τις αισθήσεις μας ως σταθερή, με μονογραμμική πορεία προς τα εμπρός∙ λειτουργεί δηλαδή, η κίνηση στον χρόνο, ως κριτήριο εντοπισμού της θέσης μας στον τρισδιάστατο χώρο· απαντά, επομένως ο υπολογισμός του χρόνου, στο ερώτημα πότε, σε σχέση με το ερώτημα που∙ και αντίστροφα: ο υπολογισμός του χώρου απαντά στο ερώτημα που, σε σχέση με το πότε. Η σχετικότητα του χώρου και του χρόνου είναι -πέρα για πέρα- πραγματική, όσο πραγματική είναι η κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο. Πρόκειται για μία αλήθεια η οποία, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή από τις αισθήσεις, αλλά μόνον από τη λογική. Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε αισθητικά την σχετικότητα του χώρου και του χρόνου∙ ενός χρόνου που στρεβλώνεται, που δεν έχει αρχή, τέλος, που κινείται προς κάθε κατεύθυνση∙ και αντίστοιχα ενός χώρου αεικίνητου, ασταθή, και άμορφου. Πώς μπορεί να περιγραφεί μία τέτοια πραγματικότητα; Η απάντηση είναι ότι δεν μπορεί· και δεν μπορεί, γιατί, η αισθητική εποπτεία μας είναι κατασκευασμένη να αναγνωρίζει μόνο τρισδιάστατες μορφές. Η διαπίστωση ότι ο νους έχει την τάση να υπερβαίνει τα στενά δεσμά της αισθητικής εποπτείας, αν και φιλοσοφικά παραπέμπει στις πλατωνικές Ιδέες και το παράδειγμα του Σπηλαίου, εντούτοις ωθεί προς μία κατεύθυνση εντελώς διαφορετική από εκείνη της μεταφυσικής: στην κατεύθυνση μιας απαίτησης για διεύρυνση των ορίων της αισθητικής εποπτείας υπό την κατεύθυνση των λογικών συμπερασμάτων. Μπορεί, ωστόσο, ο άνθρωπος να υπερβεί τα εμπειρικά όρια των αισθητικών πληροφοριών και να κατανοήσει την βαθύτερη πραγματικότητα της εννοιολογικής γνώσης; Συνδυάζοντας αισθητικές μορφές, η φαντασία μπορεί να σχηματίζει ό, τι σύνθεση επιθυμεί: απλή, πολύπλοκη, αλλόκοτη, υπερβολική, ακόμη και νοσηρή ή αποτρόπαιη, αρκεί η πρώτη ύλη που χρησιμοποιεί να προέρχεται από το περιβάλλον της επιβεβαιωμένης αισθητικής εποπτείας. Πέρα από αυτά τα όρια, ο νους μας δεν μπορεί να αναγνωρίζει, να φαντάζεται, να συλλογίζεται. Πώς όμως η -επίσης ασύλληπτη για το νου μας- έννοια του απείρου γινόταν κατανοητή αιώνες πριν ανακαλυφθεί η θεωρία της σχετικότητας; Η κατανόηση της έννοιας του απείρου δεν αφορά στην εμπειρία της πραγματικότητας, αλλά στον τρόπο τακτοποίησης και υπολογισμού των όρων της με βάση τη οργάνωση συγκεκριμένων αισθητικών σημείων που αντιστοιχούν στη λογική γνώση: των αριθμών και των συμβόλων τους. Από τη μαθηματική σύνθεση εξαρτάται η λογική πορεία προς την απόδειξη. Όλοι οι αριθμοί εκφράζονται σύμφωνα με τα κριτήρια που εμείς επιλέγουμε. Μπορούμε ωστόσο να φανταστούμε άπειρους αριθμούς; Η απάντηση είναι όχι. Ο νους μας δεν είναι προγραμματισμένος να αποσαφηνίζει αισθητικά το άπειρο, επομένως δεν μπορεί ούτε να το φαντάζεται. Τότε, εφόσον δεν μπορούμε να φανταζόμαστε το άπειρο και -ως εκ τούτου- να το εκφράζουμε αισθητικά, πώς είναι δυνατό να συζητάμε για αυτό; Το γεγονός ότι δεν έχουμε αισθητική γνώση της του άπειρου, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να υποθέσουμε την ύπαρξή του. Επειδή η υπόθεση, ως διασκεπτική ενέργεια, αφορά καθαρά στην εννοιολογική γνώση, έπεται πως ό, τι υποθέτουμε, πρέπει να είμαστε σε θέση να το αποδεικνύουμε ή να το απορρίπτουμε, με βάση τη λογική. Πώς όμως ο θεωρητικός νους, μπορεί να λειτουργήσει κατευθείαν στο επίπεδο της λογικής, χωρίς προηγουμένως να έχει σχηματίσει το αισθητικό περίγραμμα, δηλαδή την μορφή του αποτελέσματος και της πορείας του προς αυτό; Η απάντηση είναι ότι το λογικό επίπεδο του νου μας μπορεί να υποθέσει χωρίς να μορφοποιήσει, εφόσον αντικαταστήσει τις αισθητικές μορφές με σύμβολα, με αισθητικο-λογικές παραστάσεις, που στην σύνθεσή τους μπορούν να περιχαρακώσουν λογικά τα όρια της ιδέας που υποθέτουμε. Οι παραστάσεις αυτές είναι οι αριθμοί και τα σύμβολά τους, ενώ η σύνθεσή τους είναι η μαθηματική πράξη. Είναι προφανές ότι η μαθηματική ανάλυση, εφόσον οδηγεί σε λογικά συμπεράσματα συνιστά γλώσσα, δηλαδή σύμβαση συνεννόησης, η οποία εξαρτάται από την ειδική γνώση των κανόνων της. Και πώς λειτουργεί η αισθητική γνώση στο επίπεδο αυτό; Η μαθηματική υπόθεση δεν περιέχει το προγνωστικό αισθητικό κριτήριο του αποτελέσματός της, επομένως, ουδόλως ενδιαφέρεται για την έκφραση. Η μαθηματική γλώσσα εικονοποιείται και αποτυπώνεται διαμέσου μορφών, η σύνθεση των οποίων γενικεύεται αναφορικά προς έναν συγκεκριμένο σκοπό: εκείνον της απόδειξης. Είναι επομένως, οι αριθμοί και τα μαθηματικά σύμβολα αισθητικά μεταδοτές μορφές, προσανατολισμένες να ολοκληρώνουν την λογική απαίτηση. Και η βούληση δίνει την εντολή στον θεωρητικό νου να περιορίζει κάθε αυθορμητισμό, ώστε οι μαθηματικές μορφές να προσανατολίζονται μόνο προς τον λογικό σκοπό της απόδειξης. Παρόλο λοιπόν που οι αριθμοί και τα μαθηματικά σύμβολα περιέχουν την αισθητική βεβαιότητα που παράγεται από την ενέργεια της απεικόνισής τους, σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνουν αισθητικά την γνώση του μαθηματικού αποτελέσματος. Η διασκεπτική ενέργεια, επομένως, όταν λειτουργεί μαθηματικά, δεν μπορεί να φανταστεί το αποτέλεσμά της, παρά μόνο να το διατυπώσει αριθμητικά. Αυτό συμβαίνει γιατί οι ίδιοι οι αριθμοί, παρόλο που αναφέρονται στην πραγματικότητα, εντούτοις δεν αποτελούν πρωτογενείς μορφές ζώσας εμπειρίας, αλλά δευτερογενείς μορφές συμβάσεων διευθέτησής της, δηλαδή αναπαραστάσεις εμπειριών. Επομένως: δεν μπορούμε να φανταστούμε ένα μαθηματικό αποτέλεσμα, παρά μόνο να οδηγηθούμε λογικά σε αυτό, δεδομένου ότι δεν μπορούμε να έχουμε αισθητική γνώση των μαθηματικών υπολογισμών, αλλά μόνον αισθητική γνώση της εικονικής αναπαράστασής τους και εμπειρία της εφαρμογής των αποτελεσμάτων τους. Για παράδειγμα: όταν σκέφτομαι την πράξη 2 x 2 = 4, κατανοώ τον υπολογισμό, συμπεραίνω λογικά ότι με τον ίδιο τρόπο 4 x 4 = 16 και, κατ’ επέκταση, φαντάζομαι την εφαρμογή της αρχής του πολλαπλασιασμού σε ολόκληρο το φάσμα της εμπειρίας μου· μπορώ μάλιστα λειτουργώντας αντίστροφα, να φανταστώ τη μαθηματική πράξη της διαίρεσης. Παρόλο όμως, που, σε αλληλεπίδραση με τη βούληση μπορώ να προσανατολίσω τη λογική μου στην αποκάλυψη και άλλων μαθηματικών αναλογιών, δεν μπορώ να διαισθανθώ το αποτέλεσμά τους, παρά μόνο να το υπολογίσω, να το συσχετίσω δηλαδή με αντίστοιχες αναλογίες και να το διατυπώσω-περιγράψω με βάση τη μαθηματική απεικόνιση. Το ερώτημα είναι εάν, στον μαθηματικό συλλογισμό περιορίζεται η χρησιμότητα της εκφραστικής δραστηριότητας σε ένα σημείο καθαρά απεικονιστικό, και είναι η βεβαιότητα του συμπεράσματος ό, τι ρυθμίζει τις βουλήσεις των υποκειμένων προς την κατεύθυνση της μεταβολής της πραγματικότητας. Ο νους υποθέτει ένα αποτέλεσμα και πηγαίνει προς αυτό, όχι βάσει μορφών ή εκφράσεων, αλλά βάσει αποδεικτικών κανόνων: οι μαθηματικοί κανόνες, σε αντίθεση με τους κανόνες της λογικής που προϋποθέτουν την αλήθεια του κριτηρίου της αισθητικής εποπτείας, μπορούν να προχωρήσουν σε λογικές συνθέσεις και ανασυνθέσεις, χωρίς να γνωρίζουν ενορατικά την πορεία προς το αποτέλεσμα. Το έλλειμμα της αισθητικής βεβαιότητας όπως είπαμε, αναλαμβάνουν οι αριθμοί και τα μαθηματικά σύμβολα, τα οποία προσλαμβάνονται από το νου ως καθολικά αναγνωρισμένες ποιότητες, ως γλώσσα. Απομακρύνοντας την φιλοσοφία από τον παλιό θεωρητικό μανδύα των κατηγοριών μπορεί, ο καθαρός νους, να θέσει τα θεμέλια για μία νέα βάση, η οποία θα αντέχει στα συμπεράσματα της μαθηματικής σχετικότητας. Μία τέτοια κατεύθυνση θα απομάκρυνε την αισθητική αλλά και την ηθική φιλοσοφία από τον από τον εφιάλτη της αποπραγματοποίησης. Πράγματι λοιπόν, η επιστημονική γνώση μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή λογικών συμπερασμάτων ανεξάρτητα και όχι δίπλα στην αισθητική εποπτεία, όπως μέχρι σήμερα παραδέχεται η φιλοσοφία. Η αισθητική εποπτεία, παρόλο που αποτελεί ανεξάρτητη μορφή γνώσης, δεν μπορεί να δημιουργήσει μορφές πέρα από τα όρια των αισθήσεων, επομένως δεν μπορεί να ακολουθήσει τις επιστημονικές αρχές. Ωστόσο, το ότι η λογική υπερισχύει των αισθήσεων -βάζοντας έτσι ερωτηματικό στα όσα μέχρι σήμερα συζητάμε σε φιλοσοφικό επίπεδο γύρω από την αισθητική εποπτεία- δεν είναι ενδεικτικό του γεγονότος, ότι η φιλοσοφία έχει πάψει πλέον στην ολότητά της, να αποτελεί την θεωρητική μήτρα της επιστήμης. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι η απάντηση στο λεγόμενο καρτεσιανό παράδοξο που έχουμε ήδη αναφερθεί, ως σημείο κορύφωσης της διαμάχης μεταξύ μονισμού και δυϊσμού, δόθηκε κυρίως από φιλοσόφους, Γάλλους εγκυκλοπαιδιστές και οι Γερμανούς υλιστές, οι θέσεις των οποίων οδήγησαν σταδιακά στην αποπνευματοποίηση της νόησης. Ήρθε λοιπόν η στιγμή που η φιλοσοφία πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία, επανεκκινώντας τις αρχές της επινοώντας νέες κατηγορίες ή νέους συσχετισμούς κατηγοριών, με βάση τα αδιαπραγμάτευτα πορίσματα της επιστήμης. Υποστηρίζουμε το σημείο αυτό ανατρέχοντας δειγματοληπτικά σε κάποιες εύστοχες παρατηρήσεις επιστημόνων, ο εννοιολογικός προσανατολισμός των οποίων εμπίπτει και στην μελέτη του φάσματος των φιλοσοφικών προοπτικών. Ξεκινάμε με την παραδοχή του βιολόγου-ζωολόγου Nikolaas Tinbergen (1907-1988), ότι η ηθολογία, ως μελέτη της συμπεριφοράς των ζώων και των ανθρώπων, δεν έχει ακόμη αποδείξει ότι η επίδραση του περιβάλλοντος μπορεί να επηρεάσει τις συμπεριφορές πέρα από τα όρια των φυσικών καταβολών μας. Αποφεύγοντας τη θετικιστική προοπτική και ανοίγοντας ένα μονοπάτι συνεργασίας μεταξύ θετικών και ανθρωπιστικών επιστημών, ο Ολλανδός ζωολόγος παραδέχεται ότι, ένα τέτοιο ενδεχόμενο -το οποίο πρέπει να εξεταστεί σε σχέση με την εξελικτική θεωρία- αφορά στους κλάδους της φυσιολογίας, της ψυχολογίας και εν γένει των ανθρωπιστικών επιστημών. Ωστόσο, συμπληρώνουμε εδώ, ότι παρόλες τις γενικές αρχές τους, βιολογία και θετικές επιστήμες δεν μπορούν να εισδύσουν στον πυρήνα της ατομικότητας καθενός. Σε όλα τα βιολογικά είδη, η μελέτη της ατομικής αντίδρασης στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος είναι αρκετή ώστε να συναχθούν συμπεράσματα αντιπροσωπευτικά για το σύνολο του είδους. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει για τον άνθρωπο, δεδομένου ότι η ατομικότητά του αποτελεί ξεχωριστή, προσωποποιημένη παρουσία, συνειδητά ολοκληρωμένη ψυχική, σωματική και νοητική οντότητα. Έργο δε, της ανθρώπινης ατομικότητας είναι η παραγωγή γνώσεων, με βάση το προσωπικό αισθητήριο και η μετάδοσή της στο περιβάλλον της ομάδας. Το γεγονός ότι η ομάδα μπορεί να αναγνωρίζει την αλήθεια των ατομικών γνώσεων και να θεμελιώνει στην βάση της καθολικές εννοιλογικές αρχές, αποτελεί πάγια φιλοσοφική θέση γύρω από το γεγονός ότι οι συμπεριφορές, δεν προϋπάρχουν του νου, αλλά εξελίσσονται, η δε ομοιότητά τους δεν οφείλεται σε μία ακαθόριστη λογική οντότητα που υφίσταται ανεξάρτητα από την ατομική υπόσταση του προσώπου που σκέπτεται και βούλεται, αλλά εξελίσσεται επιλεκτικά μέσα από συνειδητές διεργασίες επιβιωμάτων και αναβιώσεων. Η θέση τουTinbergen και στην επικαιροποιείται και επαληθεύεται σαράντα περίπου έτη μετά από τον Ζωολόγο Richard Dawkins. Αναφερόμενος κυρίως στο επίπεδο της σχέσης μεταξύ Ηθολογίας και Ανθρωπιστικών Επιστημών ο Dawkins επισημαίνει ήδη από τις πρώτες γραμμές του έργου του Εγωιστικό Γονίδιο, την αναγκαιότητα συνεργασίας μεταξύ των δύο παραπάνω κλάδων, σημειώνοντας ότι οι Θετικές Σχολές των Πανεπιστημίων, δεν καταπιάνονται με τη φιλοσοφική αξία της Ζωολογίας· και αντίστροφα, ότι οι Σχολές των Ανθρωπιστικών Επιστημών δεν αναφέρονται στα συμπεράσματα της σύγχρονης επιστήμης. Ίσως λοιπόν, το γεγονός ότι η μελέτη λογικών συμπερασμάτων σύμφωνα με το εννοιολογικό κριτήριο της επιστήμης, στην εξέλιξή του δημιουργεί μία νέα ανάγκη εξισορρόπησης του προλογικού-αισθητικού και λογικού επιπέδου του νου μας, αρχικά όχι με βάση την κατανόηση των μορφών, αλλά της δημιουργίας ενός κοινωνικο-πολιτισμικού περιβάλλοντος, ικανού να υποδεχτεί απροκατάληπτα και χωρίς πολιτισμικό δέος, τις επιστημονικές αλήθειες. Μπορεί κάτι τέτοιο να καταστεί εφικτό; Εφόσον η ανθρώπινη διάνοια μπορεί να ξεπερνά την εμπειρία της υπολογίζοντας διαστάσεις πέρα από τα όριά της, σημαίνει ότι είναι προγραμματισμένη από τη φύση να λειτουργεί στο επίπεδο αυτό. Και ο νους μας, όντας αρχή που αυτοκαθορίζεται αλλά και εξελίσσεται, αποτελεί το αίτιο των προβλημάτων που θέτει στον εαυτό του. Άλλωστε οι φιλοσοφικές κατηγορίες όπως τις έχουμε κατατάξει σε αισθητική, λογική, ατομική-βουλητική και ηθική, είναι όροι προσαρμοσμένοι στις ανάγκες του φιλοσοφικού συστήματος και όχι το ίδιο το φιλοσοφικό σύστημα. Παρόλο λοιπόν που φαίνονται πεπερασμένες και οικουμενικές, οι λογικές λειτουργίες υπόκεινται στις αρχές της οργάνωσης και δημιουργούν απεριόριστους αριθμούς ειδικών ταξινομήσεων. Ολοκληρώνουμε λοιπόν αφήνοντας ανοικτή την παρακαταθήκη των Tinmbergen και Dawkins και την από κοινού επισήμανσή τους, όσον αφορά στην προσέγγιση της Επιστήμης από την Φιλοσοφία και αντίστροφα. Η επισήμανση-πρόταση αυτή αφορά στην εξέταση του ρόλου των συμπερασμάτων της επιστήμης ως κριτηρίου διαμόρφωσης συμπεριφορών, αλλά και διεύρυνσης των ορίων του νου, σε μία ολότελα διαφορετική βάση από αυτές που έχουν ακολουθηθεί μέχρι σήμερα: στη βάση της δημιουργίας νέων ευκαιριών για φυσική επιλογή. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1) Γρηγόρης Γκιζέλης, Το πολιτισμικό σύστημα, ο σημειωτικός και επικοινωνιακός χαρακτήρας του, εκδόσεις Γρηγορόπουλος, Αθήνα, 1980. 2) Benedetto Croce, Estetica come scienza dell’ espressione e linguistica generale, Adelphi, Milano, 2005 (seconda edizione). 3) Dawkins Richard, Το εγωιστικό γονίδιο, μετάφραση-επιμέλεια-εισαγωγή στην ελληνική έκδοση, Μαργαρίτης Λουκάς, Τσουκαλαδάκης Αθανάσιος, φιλολογική επιμέλεια Μπουκάλας Παντελής, εκδόσεις Σύναλμα, Αθήνα, 1988. 4) Hume David, Κείμενα αυτοβιογραφικά, γνωσιολογικά, ηθικά, μετάφραση Μ. Γούναρη, Χ. Μησοπούλου, εισαγωγή-επιμέλεια Μαρία Πουρνάρη, εκδόσεις Εκκρεμές, Αθήνα, 2006. 5) Victor Kraft, Ο κύκλος της Βιέννης και η γέννηση του νεοθετικισμού, εκδόσεις Γνώση, Αθήνα, 1986. 6) Θεοδόσης Πελεγρίνης, Ηθική φιλοσοφία, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, β΄ έκδοση, Αθήνα, 1997. 7) Θεοδόσης Πελεγρίνης, Οι πέντε εποχές της φιλοσοφίας, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, β΄έκδοση, Αθήνα, 1997. 8) Nikolaas Tinbergen et al, Ηθολογία, «Επιστημονική Σκέψη 1900-1960», επιμέλεια R. Harré, μετάφραση Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδόσεις Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τράπεζας, Αθήνα, 1982. 9) Windelband W., Heimsoeth H., Εγχειρίδιο της Ιστορίας της Φιλοσοφίας, Β΄ Τόμος. «Η Μεσαιωνική Φιλοσοφία - η φιλοσοφία της Αναγέννησης - η φιλοσοφία του Διαφωτισμού», μετάφραση Ν. Σκουτερόπουλος, Γ΄ ανατύπωση, εκδόσεις Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τράπεζας, Αθήνα, 2003. 10) John Z. Young, Ο εγκέφαλος και οι φιλόσοφοι, Εκδόσεις Κάτοπτρο, Μετάφραση Μυρτώ Αντωνοπούλου, Αθήνα, 1991. (shrink)

The COVID-19 crisis has forced a difficult trade-off between limiting the health impacts of the virus and maintaining economic activity. Welfare economics offers tools to conceptualize this trade-off so that policy-makers and the public can see clearly what is at stake. We review four such tools: the Value of Statistical Life (VSL); the Value of Statistical Life Years (VSLYs); Quality-Adjusted Life-Years (QALYs); and social welfare analysis, and argue that the latter are superior. We also discuss how to choose policies that (...) differentially affect people’s wellbeing. We argue in favor of evaluating policies using a Social Welfare Function (SWF), which evaluates the possible distributions of wellbeing across individuals that may result from a policy. Such a function, we argue, should regard increases in the wellbeing of the less well-off as especially valuable. We then use a model to illustrate how such a framework can help evaluate two broad policy types in response to the pandemic: eradication of the virus, and more lenient control of the spread. Our model reveals how such evaluations depend on many empirical facts but also on key value judgments about the relative importance of health and on the extent of special concern for the worse off. The purpose of this brief is not to make precise recommendations, as conditions vary widely across countries and over time, but to provide a methodology. (shrink)

由于金蒂斯是一位资深经济学家,而且我饶有兴趣地阅读了他的一些以前的书,所以我期待对行为有更多的见解。可悲的是,他把群体选择和现象学的死手变成了他行为理论的核心,这在很大程度上使工作无效。更糟糕的是,由 于他在这里表现出了如此糟糕的判断,这就使他对以前的所有工作都提出了质疑。几年前,他在哈佛、诺瓦克和威尔逊的朋友试图重新选择团体,这是过去十年中生物学领域的重大丑闻之一,我在《利他主义、耶稣和世界末日》 一文中讲述了这个悲惨的故事——邓普顿·福 foundation 买下了哈佛大学教授职位,攻击了进化、理性和文明——对E.O.威尔逊的《地球的社会征服》(2012年)和诺瓦克和高菲尔德"超级合作者"(2012年)的回顾。与诺瓦克不同,金提人似乎并 非出于宗教狂热,而是强烈希望为人性的严峻现实创造一种替代方案,而(几乎普遍)缺乏对人类基本生物学的理解和空白石板主义的使之变得容易。行为科学家、其他学者和一般公众。 Gintis正确地攻击(正如他以前多次)经济学家、社会学家和其他行为科学家没有一个连贯的框架来描述行为。当然,理解行为所需的框架是一个进化的框架。不幸的是,他未能提供一个自己(根据他的许多批评家,我同 意),并试图嫁接腐烂的尸体的群体选择到任何经济和心理理论,他在他的几十年的工作,只是使他的整个项目无效。 虽然金蒂斯勇敢地努力去理解和解释遗传学,比如威尔逊和诺瓦克,但他远非专家,和他们一样,数学只是使他看不到生物学上的不可能性,当然这是科学的常态。正如维特根斯坦在《文化与价值》第一页中著名的指出的那样: "没有宗教派别滥用形而上学的表达方式像在数学中那样造成如此多的辛德。 一直很清楚,导致行为降低其自身频率的基因不能持久,但这是群体选择概念的核心。此外,众所周知,并经常证明,群体选择只是减少到包容性健身(亲属选择),正如道金斯指出,这只是另一个名字进化的自然选择。和威尔 逊一样,金蒂斯在这个舞台上工作了大约50年,但至今还没有掌握,但是丑闻爆发后,我只用了3天时间就找到、阅读和理解了最相关的专业工作,就像我的文章所详述的。想到金蒂斯和威尔逊在近半个世纪里未能实现这一点 ,这令人费解。 我讨论了群体选择和现象学的错误,这是学术界的常态,是几乎普遍不理解正在毁灭美国和世界的人性的特殊情况。 那些希望从现代两个系统的观点来看为人类行为建立一个全面的最新框架的人,可以查阅我的书《路德维希的哲学、心理学、Min d和语言的逻辑结构》维特根斯坦和约翰·西尔的《第二部》(2019年)。那些对我更多的作品感兴趣的人可能会看到《会说话的猴子——一个末日星球上的哲学、心理学、科学、宗教和政治——文章和评论2006-20 19年第3次(2019年)和自杀乌托邦幻想21篇世纪4日 (2019) .

我们必须记住的第一件事是，当说中国这样说或中国这样做时，我们不是说中国人民，而是控制中国共产党的社会路径者，即七大社会病态连环杀手。中共常务委员会或中央政治局委员等25人。 中共对三战和全面统治的计划在中国政府的出版物和演讲中已经非常明确地阐述了，这就是习近平的"中国梦"。只有统治中国的少数人（也许只有几十到几百人）的梦想，也是其他人（包括14亿中国人 ）的噩梦。每年100亿美元使他们或他们的傀儡拥有或控制报纸、杂志、电视和广播频道，每天在世界各地的大多数主要媒体上放置假新闻。 此外，他们有一支军队（也许有数百万人），他们滚动所有媒体进行更多的宣传，淹没合法的评论（50美分的军队）。 除了剥夺第三世界的资源外，数万亿美元的"一带一路"倡议的主要主旨是在全世界建立军事基地。他们迫使自由世界陷入大规模的高科技军备竞赛，使得与苏联的冷战看起来像是野餐。 尽管SSSSK和世界上其他的军事国家都在高级硬件上花费巨资，但WW3（或导致它的小型交战）很可能以软件为主。SSSSK，可能有更多的黑客（编码器）为他们工作，然后世界其他国家加起来，通过通过网络瘫痪他 们的敌人，以最小的物理冲突赢得未来的战争。"没有卫星，没有电话，没有通讯，没有金融交易，没有电网，没有互联网，没有先进的武器，没有车辆，火车，船舶和飞机。 罢免中共只有两条主要途径，即释放14亿中国囚犯，结束向第三次世界大战的疯狂进军。 和平的一个方案是发动一场全面的贸易战来摧毁中国经济，直到军方受够了，把中共赶出去。 关闭中国经济的替代方案是一场有限的战争，比如在中共第20届大会上，50架热压无人机进行有针对性的打击，当时所有高层成员都在一个地方，但这种情况要到2022年才会发生。一个可以击中年度全体会议。 袭击发生后，中国人将被告知，他们必须放下武器，准备举行民主选举，否则就要进入石器时代。另一种选择是全面核攻击。 鉴于中共目前的路线，军事对抗是不可避免的。 几十年后，这种情况可能会发生在南中国海或台湾的岛屿上，但随着它们在世界各地建立军事基地，它可能发生在任何地方（见"卧虎藏"等）。 未来的冲突将有硬性与软性方面与中共的既定目标，强调网络战争，通过黑客和瘫痪控制系统的所有军事和工业通信，设备，发电厂，卫星，互联网，银行，以及连接到网络的任何设备或车辆。 SS正在缓慢地部署一系列全球载人和自主水面和水下潜艇或无人驾驶飞机，这些潜艇或无人机能够发射可能处于休眠状态，等待中国发出信号，甚至寻找美国船只或飞机的签名。 在摧毁我们的卫星，从而消除美国和我们全球部队之间的通信的同时，他们将使用他们的卫星，与无人机一起瞄准和摧毁我们目前优越的海军部队。 当然，所有这一切都是越来越多地由AI自动完成的。 到目前为止，中共最大的盟友是美国民主党。 选择是现在停止中共，或者看着他们把中国监狱扩展到全世界。 当然，对我们的生活进行普遍监控和数字化是不可避免的。任何不这么认为的人，都是极度脱节的。 当然，正是那些期待中国社会路径者统治世界的人，而悲观主义者（他们认为自己是现实主义者）则期望AI的社会病态 （或我称之为"假愚蠢"或"人造社会病态"）的选择性。）接管，也许到2030年。 那些有兴趣在现代社会的疯狂道路的进一步细节可能会参考我的其他作品，如自杀的民主-美国和世界第三版2019年和自 杀乌托邦幻想在21日世纪：哲学、人性与文明的崩溃（2019）.

这不是一本完美的书,但它是独特的,如果你浏览前400页左右,最后300页(约700页)是一个很好的尝试,将已知的行为应用于社会变化在暴力和礼仪随着时间的推移。基本的主题是:我们的遗传学如何控制和限制社 会变化？令人惊讶的是,他未能描述亲属选择(包容性健身)的本质,这解释了动物和人类社会生活的很多原因。他还(像几乎每个人都一样)缺乏一个清晰的框架来描述理性的逻辑结构(LSR-John Searle的首选术语),我更愿意称之为高阶思想的描述性心理学(DPHOT)。他应该说一些关于虐待和剥削人和地球的许多其他方式,因为现在这些方式更加严重,以至于使其他形式的暴力几乎无关紧要。扩大暴力的 概念,包括复制某人基因的全球长期后果,并掌握进化过程的性质(即亲属选择),将提供一个完全不同的历史视角,时事,以及未来几百年的情况可能如何发展。人们可能首先指出,历史上身体暴力的减少与地球不断发生的无 情强奸(即人们摧毁自己后代的未来)相吻合(并成为可能)。平克尔(和大多数人一样,大多数时候)常常被文化的肤浅所分心,而生物学才是最重要的。在这里和网上查看我最近对威尔逊的《地球的社会征服》和诺瓦克和高 菲尔德的"超级合作者"的评论,了解"真正的利他主义"(群体选择)的空虚性简要摘要,亲属选择的运作,以及用文化术语描述行为的无用和肤浅。 这是经典的自然/培育问题,自然胜过培育——无限。真正重要的是,人口和资源破坏的无情增加(由于医药和技术以及警察和军队对冲突的镇压),给地球造成了暴力。每天约有20万人(每10天再下一个拉斯维加斯,每月 另一个洛杉矶),6吨左右表土进入大海/人/年——约占全世界每年消失总量的1%,等等,这意味着除非生物圈和文明将在未来两个世纪内大为崩溃,各种饥荒、苦难和暴力将发生惊人规模。 人们实施暴力行为的举止、观点和倾向是没有意义的,除非他们能够做些什么来避免这场灾难,而我看不出这是怎么回事。没有争论的空间,也没有意义(是的,我是一个宿命论者),所以我只做一些评论,好像它们是事实一样 。不要以为我以牺牲他人利益来推销一个团体有个人利益。我78岁,没有后代,没有近亲,不认同任何政治、民族或宗教团体,认为我属于的人,默认和所有其他团体一样令人厌恶。 父母是地球上最可怕的生命敌人,从事物的广义来看,当人们认为女性的暴力(像大多数由男性做的一样)大部分是在慢动作、在时间和空间上保持距离时,女性和男性一样暴力。由代理人 - 由他们的后代和男人。妇女越来越生孩子,无论她们是否有伴侣,阻止一名妇女生育的效果平均远远大于阻止一个男人,因为她们是生殖瓶颈。人们可以认为,无论遭受什么苦难,人们及其后代都值得,(除了极少数例外),富 人和名人是最恶劣的罪犯。梅丽尔·斯特里普或比尔·盖茨或J.K·罗琳和他们每个孩子可能在未来几代人中每年每年销毁50吨表土,而印度农民和他的可能摧毁1吨。如果有人否认那很好,对他们的后代,我说" ;欢迎来到地球上的地狱"(WTHOE)。 现在的重点总是放在人权上,但很明显,如果文明要有机会,人类的责任必须取代人权。没有人没有负责任的公民就得到权利,而这意味着第一件事就是破坏环境。最基本的责任是,除非你的社会要求你生产孩子,否则没有孩子 。一个允许人们随意繁殖的社会或世界总是被自私的基因所利用,直到它崩溃(或者达到生命如此可怕以至于不值得活下去)。如果社会继续以人权为首要,那么对其后代,人们可以满怀信心地说"WTHOE&qu ot;。 那些希望从现代两个系统的观点来看为人类行为建立一个全面的最新框架的人,可以查阅我的书《路德维希的哲学、心理学、Min d和语言的逻辑结构》维特根斯坦和约翰·西尔的《第二部》(2019年)。那些对我更多的作品感兴趣的人可能会看到《会说话的猴子——一个末日星球上的哲学、心理学、科学、宗教和政治——文章和评论2006-20 19年3月(2019年)和21年的自杀乌托邦幻想St世纪4日 (2019) .

简要回顾独特的美国神秘阿迪达(弗兰克林·琼斯)的生活和精神自传。一些版本封面上的贴纸上写着"有史以来最深刻的精神自传",这很可能是真的。我70多岁,读过许多由精神导师和灵性的书,这 是最伟大的之一。当然,这是迄今为止我所见过的启蒙过程最全面、最清晰的描述。即使你对人类最迷人的心理过程毫无兴趣,它还是一个惊人的文件,揭示了很多关于宗教、瑜伽和人类心理学的信息,并探讨了人类可能性的深 度和局限性。我详细地描述了它,并将他的教学与当代印度神秘奥修的教导进行比较。 那些希望从现代两个系统的观点来看为人类行为建立一个全面的最新框架的人,可以查阅我的书《路德维希的哲学、心理学、Min d和语言的逻辑结构》维特根斯坦和约翰·西尔的《第二部》(2019年)。那些对我更多的作品感兴趣的人可能会看到《会说话的猴子——一个末日星球上的哲学、心理学、科学、宗教和政治——文章和评论2006-20 19年第3次(2019年)和自杀乌托邦幻想21篇世纪4日 (2019).

Une brève revue de la vie et de l’autobiographie spirituelle du mystique américain unique Adi Da (Franklin Jones). L’autocollant sur la couverture de certaines éditions dit «L’autobiographie spirituelle la plus profonde de tous les temps» et cela pourrait bien être vrai. Je suis dans mes 70 ans et j’ai lu de nombreux livres de professeurs spirituels et de spiritualité, et c’est l’un des plus grands. Certes, il est by loin le compte le plus complet et le plus clair du processus (...) d’illumination que j’ai jamais vu. Même si vous n’avez aucun intérêt du tout dans le plus fascinant de tous les processus psychologiques humains, c’est un document étonnant qui révèle beaucoup sur la religion, le yoga et la psychologie humaine et sonde les profondeurs et les limites des possibilités humaines. Je le décris en détail et je compare son enseignement à celui du mystique indien contemporain Osho. Ceux qui souhaitent un cadre complet à jour pour le comportement humain de la vue moderne de deux systeme peuvent consulter mon livre 'The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mind and Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019). Ceux qui s’intéressent à plus de mes écrits peuvent voir «Talking Monkeys --Philosophie, Psychologie, Science, Religion et Politique sur une planète condamnée --Articles et revues 2006-2019 3e ed (2019) et Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) et autres. (shrink)

Je suis très habitué à des livres étranges et des gens spéciaux, mais Hawkins se distingue par son utilisation d’une technique simple pour tester la tension musculaire comme une clé de la «vérité» de tout type de déclaration que ce soit, c’est-à-dire pas seulement à savoir si la personne testée croit, mais si c’est vraiment vrai! Ce que l’on sait bien, c’est que les gens montreront des réponses physiologiques et psychologiques automatiques, inconscientes à peu près tout ce à quoi ils (...) sont exposés : images, sons, toucher, odeurs, idées, personnes. Donc, la lecture musculaire pour découvrir leurs vrais sentiments n’est pas radicale du tout, contrairement à l’utiliser comme un bâton dousing (plus de lecture musculaire) pour faire "science paranormale". Hawkins décrit l’utilisation de la tension décroissante dans les muscles d’un bras en réponse à l’augmentation de la charge cognitive provoquant ainsi le bras à baisser en réponse à la pression constante des doigts de quelqu’un. Il semble ignorer qu’il existe un vaste effort de recherche en psychologie sociale, longtemps établi et vaste, appelé par des expressions telles que la « cognition implicite », l'« automaticité », etc., et que son utilisation de la « kinésiologie » est une petite section. En plus du tonus musculaire (rarement utilisé), les psychologues sociaux mesurent l’EEG, la réponse cutanée galvanique et le plus souvent les réponses verbales aux mots, aux phrases, aux images ou à des situations qui varient parfois de quelques secondes à des mois après le stimulus. Beaucoup, tels que Bargh et Wegner, prennent les résultats pour signifier que nous sommes des automates qui apprennent et agissent en grande partie sans sensibilisation via S1 (système automatisé 1) et beaucoup d’autres tels que Kihlstrom et Shanks disent que ces études sont imparfaites et nous sommes des créatures de S2 (système délibératif 2). Bien que Hawkins ne semble pas avoir d’idée, comme dans d’autres domaines de la psychologie descriptive de la pensée de l’ordre supérieur, la situation concernant «l’automaticité» est toujours aussi chaotique qu’elle l’était quand Wittgenstein décrit les raisons de la stérilité et la stérilité de la psychologie dans les années 30. Néanmoins, ce livre est une lecture facile et certains thérapeutes et les enseignants spirituels peuvent le trouver utile. Ceux qui souhaitent un cadre complet à jour pour le comportement humain de la vue moderne de deux systeme peuvent consulter mon livre 'The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mind and Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019). Ceux qui s’intéressent à plus de mes écrits peuvent voir «Talking Monkeys --Philosophie, Psychologie, Science, Religion et Politique sur une planète condamnée --Articles et revues 2006-2019 3e ed (2019) et Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) et autres. (shrink)

这是既惊人的,适合这个巨大的,行话满载(这本书真的需要一个词汇表!),大量的学术工作已成为畅销书在世界上的教育。一个人必须专心学习行话,然后翻阅551页的文本和238页的笔记。M,我们一次又一次地被告 知,这只是一个即将发生的事情的轮廓! 虽然他严厉批评了三个运动的过激行为,但从非常自由的精神观点来看,这是一种解构的、新时代神秘主义和后现代对宗教、哲学和行为科学的解释,没有最坏的德顿,下午和不结盟运动的行话,狂热的平均主义和反科学的反知 识主义。 他详细分析了哲学、心理学、社会学和宗教的各种世界观,揭露了哲学、心理学、社会学和宗教等不同世界观的致命减少缺陷,但如今他分析的大部分来源几乎毫无关系。 他们使用的术语和概念,已经过时的,当他研究和写作20年前。人们不得不浏览无数页的行话——关于哈贝马斯、康德、爱默生、荣格et.al。去珍珠 你得到一个了不起的样本,糟糕的写作,混乱和过时的想法和过时的行话。 如果一个人有一个良好的当前教育,读这本书(和大多数关于人类行为的写作)是双重痛苦的。 痛苦,因为它是如此的折磨和困惑,然后再次当你意识到它是多么简单与现代心理学和哲学。术语和想法是可怕的混乱和过时的(但在威尔伯自己的分析比在他的来源更不然)。 这本书和它的大部分来源是可能的心理文本,虽然大多数作者没有意识到这一点。它是关于人类行为和推理的,关于我们为什么以我们的方式思考和行动,以及将来我们如何改变。但是(就像直到最近所有的这类讨论一样),没 有一个解释是真正的解释,因此它们不能洞察人类的行为。没有人讨论所涉及的心理机制。这就像描述汽车是如何工作的by讨论方向盘和金属和油漆没有任何了解的发动机,燃料或传动系。事实上,像大多数老人们的行为解释 一样,这里引用的文字和威尔伯的文法通常更有趣,因为他们接受(和忽略!)作为解释,以及推理的种类,而不是实际内容。 如果一个人对哲学、认知和进化心理学有一套,大部分都是古老的。像几乎每个人都一样(学者和公众一样。g g.,看看我对丹奈特的自由进化和其他书籍的评论,他不明白宗教和伦理的基本知识——事实上所有的人类行为,都是被编程到我们的基因中。当他写许多书时,一场了解自己的革命正在发生,它经过他。 那些希望从现代两个系统的观点来看为人类行为建立一个全面的最新框架的人,可以查阅我的书《路德维希的哲学、心理学、Min d和语言的逻辑结构》维特根斯坦和约翰·西尔的《第二部》(2019年)。那些对我更多的作品感兴趣的人可能会看到《会说话的猴子——一个末日星球上的哲学、心理学、科学、宗教和政治——文章和评论2006-20 19年第3次(2019年)和自杀乌托邦幻想21篇世纪4日 (2019).

Vous obtenez un échantillon formidable de mauvaise écriture, des idées confuses et dépassées et un jargon obsolète. Si l’on a une bonne éducation actuelle, il est doublement douloureux de lire ce livre (et la plupart écrit sur le comportement humain). Douloureux parce qu’il est si torturé et déroutant, et puis encore quand vous vous rendez compte à quel point il est simple avec la psychologie moderne et la philosophie. La terminologie et les idées sont horriblement confuses et datées (mais moins (...) dans l’analyse de Wilber que dans ses sources). Ce livre et la plupart de ses sources sont des textes de psychologie en soi, bien que la plupart des auteurs ne s’en soient pas rendu compte. Il s’agit du comportement humain et du raisonnement sur les raisons pour lesquelles nous pensons et agissons comme nous le faisons et comment nous pourrions changer à l’avenir. Mais (comme toute une telle discussion jusqu’à récemment) aucune des explications n'est vraiment des explications, et donc ils ne donnent aucun aperçu du comportement humain. Personne ne discute des mécanismes mentaux impliqués. C’est comme décrire comment une voiture fonctionne by discuter du volant et du métal et de la peinture sans aucune connaissance du moteur, du carburant ou du train d’entraînement. En fait, comme la plupart des anciens «exemples» de comportement, les textes cite ici et les commentaires par Wilber sont souvent plus intéressants pour ce genre de choses qu’ils acceptent (et omettre!) comme explications, et le genre de raisonnement ils utilisation, que pour le contenu réel. Si l’on est sur la philosophie et la psychologie cognitive et évolutive, la plupart de ce qui est archaïque. Comme presque tout le monde (érudits et public—e. g. voir mon examen de La Liberté Evoluie de Dennett et d’autres livres), il ne comprend pas que les bases de la religion et l’éthique - en fait tout comportement humain, sont programmés dans nos gènes. Une révolution dans la compréhension de nous-mêmes a eu lieu alors qu’il écrivait ses nombreux livres et il l’a passé par. Ceux qui souhaitent un cadre complet à jour pour le comportement humain de la vue moderne de deux systemes peuvent consulter mon livre 'The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mind and Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019). Ceux qui s’intéressent à plus de mes écrits peuvent voir «Talking Monkeys --Philosophie, Psychologie, Science, Religion et Politique sur une planète condamnée --Articles et revues 2006-2019 3e ed (2019) et Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) et autres. (shrink)

Ce n’est pas un livre parfait, mais il est unique, et si vous écrémez les 400 premières pages ou plus, les 300 dernières (sur quelque 700) sont une assez bonne tentative d’appliquer ce qui est connu sur le comportement aux changements sociaux de la violence et des manières au fil du temps. Le sujet fondamental est le suivant : comment notre génétique contrôle-t-elle et limite-t-elle le changement social ? Étonnamment, il ne parvient pas à décrire la nature de la sélection (...) des parents (fitness inclusif) qui explique une grande partie de la vie sociale animale et humaine. Il n’a pas non plus (comme presque tout le monde) un cadre clair pour décrire la structure logique de la rationalité (LSR—terme préféré de John Searle) que je préfère appeler la psychologie descriptive de la pensée de haut ordre (DPHOT). Il aurait dû dire quelque chose sur les nombreuses autres façons d’abuser et d’exploiter les gens et la planète, car ceux-ci sont maintenant beaucoup plus graves que de rendre d’autres formes de violence presque hors de propos. Étendre le concept de violence pour inclure les-conséquences mondiales à long terme de la réplication des gènes de quelqu’un, et avoir une compréhension de la nature de la façon dont fonctionne l’évolution (c.-à-d., la sélection des parents) fournira une perspective très différente sur l’histoire, les événements actuels, et comment les choses sont susceptibles d’aller dans les quelques centaines d’années. On pourrait commencer par noter que la diminution de la violence physique au cours de l’histoire a été compensée (et rendue possible) par le viol sans pitié de la planète (c’est-à-dire par la destruction par les gens de l’avenir de leur propre descendant). Pinker (comme la plupart des gens la plupart du temps) est souvent distrait par les superficialités de la culture quand c’est la biologie qui compte. Voir mes critiques récentes de Wilson 'The Social Conquest of Earth' et Nowak and Highfield’s 'SuperCooperators' ici et sur le net pour un bref résumé de la vacuité de «véritable altruisme»(sélection de groupe), et le fonctionnement de la sélection des parents et l’inutilité et la superficialité de décrire le comportement en termes culturels. C’est la question classique de la nature/nourrir et la nature l’emporte nourrir - infiniment. Ce qui importe vraiment, c’est la violence faite à la terre par l’augmentation incessante de la population et de la destruction des ressources (en raison de la médecine et de la technologie et de la répression des conflits par la police et l’armée). Environ 200.000 personnes de plus par jour (un autre Las Vegas tous les 10 jours, un autre Los Angeles chaque mois), les 6 tonnes ou plus de la base va dans la mer / personne / année - environ 1% du total du monde disparaissant chaque année, etc. signifie que si un miracle se produit la biosphère et la civilisation va largement s’effondrer au cours des deux prochains siècles, et il y aura la famine, la misère et la violence de tous les types. Les manières, les opinions et les tendances des gens à commettre des actes de violence ne sont d’aucune pertinence à moins qu’ils ne puissent faire quelque chose pour éviter cette catastrophe, et je ne vois pas comment cela va se produire. Il n’y a pas de place pour les arguments, et aucun point non plus (oui je suis un fataliste), donc je vais juste faire quelques commentaires comme s’ils étaient des faits. N’imaginez pas que j’ai un intérêt personnel dans la promotion d’un groupe au détriment des autres. J’ai 78, n’ont pas de descendants et pas de proches parents et ne s’identifient à aucun groupe politique, national ou religieux et considèrent ceux que j’appartiens par défaut aussi répugnant que tout le reste. Les parents sont les pires ennemis de la vie sur Terre et, compte tenu de la vue générale des choses, les femmes sont aussi violentes que les hommes quand on considère le fait que la violence des femmes (comme la plupart de celle faite par les hommes) se fait en grande partie au ralenti, à une distance dans le temps et l’espace et la plupart du temps effectuée par procuration -par leurs descendants et par les hommes. De plus en plus, les femmes portent des enfants, qu’elles aient un compagnon ou non et que l’effet d’empêcher une femme de se reproduire est en moyenne beaucoup plus important que d’arrêter un homme, car ils constituent le goulot d’étranglement reproducteur. On peut considérer que les gens et leur progéniture méritent richement toute la misère vient leur chemin et (à de rares exceptions près) les riches et les célèbres sont les pires délinquants. Meryl Streep ou Bill Gates ou J.K Rowling et chacun de leurs enfants peuvent détruire 50 tonnes de terre d’o re plus chaque année pendant des générations dans l’avenir, tandis qu’un fermier indien et son peut détruire 1 tonne. Si quelqu’un nie que c’est très bien, et à leurs descendants, je dis "Bienvenue à l’enfer sur Terre"(WTHOE). Aujourd’hui, l’accent est toujours mis sur les droits de l’homme, mais il est clair que si la civilisation doit avoir une chance, les responsabilités humaines doivent remplacer les droits de l’homme. Personne n’obtient des droits sans être un citoyen responsable et la première chose que cela signifie est la destruction de l’environnement minimal. La responsabilité la plus fondamentale n’est pas les enfants à moins que votre société vous demande de les produire. Une société ou un monde qui permet aux gens de se reproduire au hasard sera toujours exploité par des gènes égoïstes jusqu’à ce qu’il s’effondre (ou atteint un point où la vie est si horrible qu’il ne vaut pas la peine de vivre). Si la société continue à maintenir les droits de l’homme comme primaires, à leurs descendants, on peut dire avec confiance "WTHOE". Ceux qui souhaitent un cadre complet à jour pour le comportement humain de la vue moderne de deuxemssyst peuvent consulter mon livre 'The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mind and Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019). Ceux qui s’intéressent à plus de mes écrits peuvent voir «Talking Monkeys --Philosophie, Psychologie, Science, Religion et Politique sur une planète condamnée --Articles et revues 2006-2019 3e ed (2019) et Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) et autres. (shrink)

Da Gintis ein leitender Ökonom ist und ich einige seiner früheren Bücher mit Interesse gelesen habe, erwartete ich einige weitere Einblicke in das Verhalten. Leider, macht er die toten Hände der Gruppenauswahl und Phänomenologie in die Herzstücke seiner Verhaltenstheorien, und das macht die Arbeit weitgehend ungültig. Schlimmer noch, da er hier ein so schlechtes Urteilsvermögen an den Tag stellt, stellt er all seine bisherigen Arbeiten in Frage. Der Versuch, die Gruppenauswahl seiner Freunde in Harvard, Nowak und Wilson wiederzubeleben, vor ein (...) paar Jahren war einer der größten Skandale in der Biologie in den letzten zehn Jahren, und ich habe die traurige Geschichte in meinem Artikel "Altruismus, Jesus und das Ende der Welt – wie die Templeton Foundation kaufte eine Harvard-Professur und angegriffen Evolution, Rationalität und Zivilisation -- Eine Rezension von E.O. Wilson 'The Social Conquest of Earth' (2012) und Nowak und Highfield 'SuperCooperators' (2012). Im Gegensatz zu Nowak scheint Gintis nicht durch religiösen Fanatismus motiviert zu sein, sondern durch den starken Wunsch, eine Alternative zu den düsteren Realitäten der menschlichen Natur zu schaffen, die durch das (nahezu universelle) Unverständnis der grundlegenden menschlichen Biologie und des leeren Schiefers von Verhaltenswissenschaftlern, anderen Akademikern und der breiten Öffentlichkeit leicht gemacht wird. Gintis greift zu Recht (wie schon oft zuvor) Ökonomen, Soziologen und andere Verhaltensforscher an, weil sie keinen kohärenten Rahmen haben, um Verhalten zu beschreiben. Natürlich ist das Notwendige, um Das Verhalten zu verstehen, evolutionär. Leider bietet er selbst keine selbst (nach seinen vielen Kritikern und ich stimme zu), und der Versuch, die faule Leiche der Gruppenauswahl auf alle wirtschaftlichen und psychologischen Theorien zu transplantieren, die er in seiner jahrzehntelangen Arbeit erzeugt hat, macht nur sein gesamtes Projekt ungültig. Obwohl Gintis sich tapfer bemüht, die Genetik zu verstehen und zu erklären, wie Wilson und Nowak, ist er weit davon entfernt, ein Experte zu sein, und wie sie blendet ihn die Mathematik nur für die biologischen Unmöglichkeiten, und das ist natürlich die Norm in der Wissenschaft. Wie Wittgenstein auf der ersten Seite von Kultur und Wert bekannte: "Es gibt keine religiöse Konfession, in der der Missbrauch metaphysischer Ausdrücke für so viel Sünde verantwortlich war wie in der Mathematik." Es war immer glasklar, dass ein Gen, das Verhalten verursacht, das seine eigene Frequenz verringert, nicht bestehen kann, aber dies ist der Kern des Begriffs der Gruppenauswahl. Darüber hinaus ist bekannt und oft gezeigt, dass Gruppenauswahl nur auf inklusive Fitness reduziert (Verwandtise), die, wie Dawkins festgestellt hat, ist nur ein weiterer Name für evolution durch natürliche Selektion. Wie Wilson arbeitet Gintis seit etwa 50 Jahren in dieser Arena und hat sie immer noch nicht begriffen, aber nach dem Skandal hat es nur 3 Tage gedauert, bis ich die relevanteste professionelle Arbeit gefunden, gelesen und verstanden habe, wie in meinem Artikel beschrieben. Es ist ein Irrsinn zu erkennen, dass Gintis und Wilson nicht in der Lage waren, dies in fast einem halben Jahrhundert zu erreichen. Ich diskusere die Fehler der Gruppenauswahl und Phänomenologie, die in der Wissenschaft die Norm sind, als Sonderfälle des nahezu universellen Versagens, die menschliche Natur zu verstehen, die Amerika und die Welt zerstören. Wer aus der modernen zweisystems-Sichteinen umfassenden, aktuellen Rahmen für menschliches Verhalten wünscht, kann mein Buch "The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mindand Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019) konsultieren. Wer sich für mehr meiner Schriften interessiert, kann 'Talking Monkeys--Philosophy, Psychology, Science, Religion and Politics on a Doomed Planet--Articles and Reviews 2006-2019 3rd ed (2019) und Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) sehen. (shrink)

Dans 'Godel’s Way', trois éminents scientifiques discutent de questions telles que l’indécidabilité, l’incomplétude, le hasard, la calculabilité et la paraconsistence. J’aborde ces questions du point de vue de Wittgensteinian selon lesquelles il y a deux questions fondamentales qui ont des solutions complètement différentes. Il y a les questions scientifiques ou empiriques, qui sont des faits sur le monde qui doivent être étudiés de manière observationnelle et philosophique quant à la façon dont le langage peut être utilisé intelligiblement (qui incluent certaines (...) questions en mathématiques et en logique), qui doivent être décidés en regardant un comment nous utilisons réellement des mots dans des contextes particuliers. Lorsque nous obtenons clair sur le jeu de langue que nous jouons, ces sujets sont considérés comme des questions scientifiques et mathématiques ordinaires comme les autres. Les idées de Wittgenstein ont rarement été égalées et jamais dépassées et sont aussi pertinentes aujourd’hui qu’elles l’étaient il y a 80 ans lorsqu’il a dicté les Livres Bleus et Brown. Malgré ses défauts, vraiment une série de notes plutôt qu’un livre fini, c’est une source unique du travail de ces trois savants célèbres qui travaillent aux confins de la physique, des mathématiques et de la philosophie depuis plus d’un demi-siècle. Da Costa et Doria sont cités par Wolpert (voir ci-dessous ou mes articles sur Wolpert et mon examen de Yanofsky 'The Outer Limits of Reason') depuis qu’ils ont écrit sur le calcul universel, et parmi ses nombreuses réalisations, Da Costa est un pionnier dans la paraconsistence. -/- Ceux qui souhaitent un cadre complet à jour pour le comportement humain de la vue moderne de deux système peuvent consulter mon livre 'The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mind and Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019). Ceux qui s’intéressent à plus de mes écrits peuvent voir «Talking Monkeys --Philosophie, Psychologie, Science, Religion et Politique sur une planète condamnée --Articles et revues 2006-2019 » 3e ed (2019) et Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) et autres. (shrink)

Il ya quelques années, j’ai atteint le point où je peux généralement dire à partir du titre d’un livre, ou du moins à partir des titres chapitre, quels types d’erreurs philosophiques seront faites et à quelle fréquence. Dans le cas des travaux théoriquement scientifiques, ceux-ci peuvent être largement limités à certains chapitres qui cire philosophique ou essayer de tirer des conclusions générales sur le sens ou la signification à long terme de l’œuvre. Normalement, cependant, les questions scientifiques de fait sont (...) généreusement entrecoupées de charabia philosophique quant à ce que ces faits signifient. Les distinctions claires que Wittgenstein a décrites il y a environ 80 ans entre les questions scientifiques et leurs descriptions par divers jeux linguistiques sont rarement prises en considération, et on est donc tour à tour séduit par la science et consterné par son analyse incohérente. Il en est de même pour ce volume. Si l’on veut créer un esprit plus ou moins comme le nôtre, il faut avoir une structure logique de rationalité et une compréhension des deux systèmes de pensée (théorie du double processus). Si l’on veut philosopher à ce sujet, il faut comprendre la distinction entre les questions scientifiques de fait et la question philosophique de la façon dont le langage fonctionne dans le contexte en cause, et de la façon d’éviter les pièges du réductionnisme et du scientisme, mais Kurzweil, comme la plupart des étudiants de comportement, est largement désemparé. Il est enchanté par les modèles, les théories et les concepts, et l’envie d’expliquer, tandis que Wittgenstein nous a montré que nous n’avons qu’à décrire, et que les théories, les concepts, etc., ne sont que des moyens d’utiliser le langage (jeux linguistiques) qui n’ont de valeur que dans la mesure où ils ont un test clair (les véridiques clairs, ou comme John Searle (le critique le plus célèbre de l’IA) aime à dire, claire conditions de satisfaction (COS)). J’ai essayé de donner un début à ce sujet dans mes écrits récents. (shrink)

Gintis는 수석 경제학자이며 이전 책을 관심으로 읽었기 때문에 행동에 대한 더 많은 통찰력을 기대했습니다. 슬프게도,, 그는 집단 선택과 현상의 죽은 손을 행동 이론의 중심에 두고, 이것은 크게 작품을 무효화한다. 더 나쁜 것은 그가 여기에 그런 나쁜 판단을 보여 주므로, 그것은 그의 모든 이전 작품에 의문을 불러 불러 올 수 있습니다. 하버드, 노박, 윌슨에서 그의 친구들에 의해 그룹 선택을 부활하는 시도, 몇 년 전 지난 10 년 동안 생물학의 주요 스캔들 중 하나였고, 나는 템플턴 재단이 하버드 교수직을 구입하고 진화, 합리성 및 (...) 문명을 공격한 방법 - 내 기사 '이타주의, 예수 세계의 종말'에서 슬픈 이야기를 들려주었습니다. 노왁과 는 달리, 진티스는 종교적 광신주의에 의해 동기를 부여하지 않는 것 같다, 하지만 인간의 본성의 냉혹한 현실에 대한 대안을 생성하는 강한 욕망에 의해, 쉽게 만든 (거의 보편적 인) 기본 인간의 생물학과 행동 과학자의 빈 슬레이트의 부족, 다른 학자, 일반 대중. Gintis는 행동을 설명하는 일관된 프레임 워크를 가지고 있지 않은 경제학자, 사회학자 및 기타 행동 과학자를 올바르게 공격합니다. 물론행동을 이해하는 데 필요한 프레임 워크는 진화적 입니다. 불행하게도, 그는 자신을 제공하지 못합니다 (그의 많은 비평가와 나는 동의에 따라), 그리고 그가 작업의 수십 년 동안 생성 한 어떤 경제적, 심리적 이론에 그룹 선택의 썩은 시체를 접목하는 시도, 단지 그의 전체 프로젝트를 무효화. 진티스는 윌슨과 노박과 같은 유전학을 이해하고 설명하기 위해 용감한 노력을 기울이고 있지만, 그는 전문가와는 거리가 멀고, 그들처럼 수학은 그를 생물학적 불가능성에 눈멀게 하고 물론 이것이 과학의 규범입니다. Wittgenstein은 문화와 가치의 첫 페이지에 유명한 "형이상학적 표현의 오용이 수학에서와 같이 너무 많은 죄에 대한 책임이있는 종교적 교단이 없다." 자신의 주파수를 감소시키는 행동을 일으키는 원인이 되는 유전자가 지속될 수 없다는 것을 항상 명확했습니다, 그러나 이것은 단 선택의 개념의 핵심입니다. 또한, 그것은 잘 알려져 있으며 종종 그룹 선택이 단지 포함 피트 니스 (친족 선택)로 감소 것을 보여 주었다, 이는, Dawkins가 언급 한 바와 같이, 자연 선택에 의해 진화를위한 또 다른 이름입니다. 윌슨처럼, Gintis는 약 50 년 동안이 분야에서 일해 왔으며 여전히 그것을 파악하지 못했지만 스캔들이 터진 후 내 기사에서 자세히 설명 한 바와 같이 가장 관련성이 있는 전문 작업을 찾고 읽고 이해하는 데 3 일밖에 걸리지 않았습니다. 진티스와 윌슨이 거의 반세기 만에 이 것을 성취하지 못했다는 사실은 마음이 벅차다. 저는 학계에서 규범인 집단 선택과 현상의 오류에 대해 미국과 세계를 파괴하는 인간의 본성을 이해하지 못하는 보편적인 실패의 특별한 사례로 논의합니다. 현대 의 두 systems보기에서인간의 행동에 대한 포괄적 인 최신 프레임 워크를 원하는 사람들은 내 책을 참조 할 수 있습니다'철학의 논리적 구조, 심리학, 민d와 루드비히 비트겐슈타인과 존 Searle의언어' 2nd ed (2019). 내 글의 더 많은 관심있는 사람들은 '이야기 원숭이를 볼 수 있습니다-철학, 심리학, 과학, 종교와 운명 행성에 정치 - 기사 및 리뷰 2006-2019 3 rd ed (2019) 및 21st 세기 4번째 에드에서 자살 유토피아 망상 (2019) . (shrink)

이 책에 댓글을 달기 전에, 나는 비트겐슈타인과 Searle과 합리성의 논리적 구조에 대한 의견을 제공합니다. 여기에 에세이는 대부분 이미 지난 10 년 동안 출판 (일부는 업데이트되었지만), 하나의 게시되지 않은 항목과 함께, 여기에 아무것도 그의 작품을 유지 한 사람들에게 놀라움으로 올 것이다. W와 마찬가지로 그는 동시대의 최고의 스탠드업 철학자로 여겨지며, 그의 저술작품은 전체적으로 바위와 획기적인 작품으로 견고합니다. 그러나,, 그의 실패는 충분히 심각하게 나중에 W를 가지고 몇 가지 실수와 혼란에 이르게. 단지 몇 가지 예 : p7에 그는 기본 사실에 대한 우리의 확실성은 우리의 (...) 주장을 지원하는 이유의 압도적 인 무게때문이라고 두 번 지적하지만, W는 '확실성에'에서 결정적으로 우리의 시스템 1 인식의 진정한 유일한 축 세포 구조를 의심 할 가능성이 없다는 것을 보여 주었다, 기억과 생각, 그것은 그 자체가 판단의 기초이기 때문에. p8의 첫 번째 문장에서 그는 확실성이 개정 될 수 있다고 우리에게 말하지만, 우리가 확실성2라고 부를 수있는 이런 종류의 '확실성'은 경험을 통해 우리의 공리및 비회복확실성 (확실성1)을 확장한 결과이며 명제 (참 또는 거짓)와 는 완전히 다릅니다. 이것은 물론 W가 거듭 시연한 "언어에 의한 우리의 지능의 요정에 맞서 싸우는 전투"의 전형적인 예입니다. 하나의 단어- 두 (또는 많은) 별개의 용도. 그의 마지막 장 "발의안의 통일"(이전에 출판되지 않은)은 또한 W의 "확실성에"또는 OC에 DMS의 두 권의 책을 읽는 것이 크게 도움이 될 것입니다 (내 리뷰 참조) 그들은 S1을 설명하는 진정한 유일한 문장과 S2를 설명하는 진실 또는 거짓 제안의 차이를 명확히로. 이것은 S2에서 그들에 대해 생각하기 시작한 후에 만 T 또는 F가되기 때문에 S1 인식을 제안으로 취하는 S의 훨씬 우수한 접근 법으로 나를 공격합니다. 그러나, 제안은 실제 또는 잠재적 진실과 거짓, 과거와 미래와 환상의 진술을 허용하고, 따라서 사전 또는 프로토티즘 사회에 큰 진보를 제공하는 그의 지적은, cogent (중요한) . 그는 "제안은 만족의 조건을 결정할 수있는 모든 것입니다 ... 그리고 만족의 조건 ... 그런 경우입니다." 또는, 하나 추가 해야, 그 수 있습니다 또는 경우 로 상상 될 수 있습니다. 전반적으로, PNC는 S의 작품의 반세기에서 발생하는 비트 겐슈타인을 통해 많은 실질적인 발전의 좋은 요약이지만, 내 보기에, W는 여전히 당신이 그가 무슨 말을 하는지 파악하면 타의 추종을 불허한다. 이상적으로, 그들은 함께 읽어야한다 : 명확한 일관된 산문과 일반화에 대한 Searle, W의 perspicacious (매우 명확한) 예와 화려한 격언으로 설명. 제가 훨씬 어렸을 때, 저는 그 일을 하는 책을 쓰곤 했습니다. 현대 의 두 systems (시스템) 보기에서인간의 행동에 대한 포괄적 인 최신 프레임 워크를 원하는 사람들은 내 책을 참조 할 수 있습니다'철학의 논리적 구조, 심리학, 민d와 루드비히 비트겐슈타인과 존 Searle의언어' 2nd ed (2019). 내 글의 더 많은 관심있는 사람들은 '이야기 원숭이를 볼 수 있습니다-철학, 심리학, 과학, 종교와 운명 행성에 정치 - 기사 및 리뷰 2006-2019 3 rd 에드 (2019) 및 21st 세기 4번째 에드 (2019) 및 기타에서 자살 유토피아 망상. (shrink)

Ich beginne mit einigen berühmten Kommentaren des Philosophen (Psychologen) Ludwig Wittgenstein, weil Pinker mit den meisten Menschen (aufgrund der Standardeinstellungen unserer entwickelten angeborenen Psychologie) bestimmte Vorurteile über das Funktionieren desGeistes teilt und weil Wittgenstein einzigartige und tiefgründige Einblicke in das Wirken von Sprache, Denken und Wirklichkeit bietet (die er als mehr oder weniger koextensiv ansah), die er nirgendwo sonst findet. Diere bezieht sich nur auf Wittgenstein in diesem Band, was sehr bedauerlich ist, wenn man bedenkt, dass er der brillanteste und (...) originellste Analytiker der Sprache war. Im letzten Kapitel fasst er anhand der berühmten Metapher von Platons Höhle das Buch auf wunderbare Weise mit einem Überblick darüber zusammen, wie der Geist (Sprache, Denken, absichtliche Psychologie) – ein Produkt blinden Egoismus, nur geringfügig durch automatisierten Altruismus für nahe Verwandte, die Kopien unserer Gene tragen (Inclusive Fitness)– automatisch arbeitet, aber versucht, mit einer optimistischen Note zu enden, indem er uns Hoffnung gibt, dass wir dennoch seine enormen Fähigkeiten nutzen können, um zusammenzuarbeiten. Pinker ist sich dessen sicherlich bewusst, sagt aber wenig darüber aus, dass weit mehr über unsere Psychologie weggelassen wird als eingeschlossen. Unter den Fenstern in die menschliche Natur, die ausgelassen oder minimale Aufmerksamkeit gegeben werden, sind Mathematik und Geometrie, Musik und Klänge, Bilder, Ereignisse und Kausalität, Ontologie (Klassen von Dingen oder was wir wissen), die meisten der Erkenntnistheorie (wie wir wissen), Dispositionen (glauben, Denken, Richten, Beabsichtigen etc.) und der Rest der absichtlichen Handlungspsychologie, Neurotransmitter und Entheogene, spirituelle Zustände (z.B. Satori und Erleuchtung, Hirnstimulation und -aufzeichnung, Hirnschäden und Verhaltensdefizite und -störungen, Spiele und Sport, Entscheidungstheorie (inkl. Spieltheorie und Verhaltensökonomie), Tierverhalten (sehr wenig Sprache, aber eine Milliarde Jahre geteilte Genetik). Viele Bücher wurden über jeden dieser Bereiche der absichtlichen Psychologie geschrieben. Die Daten in diesem Buch sind Beschreibungen, keine Erklärungen, die zeigen, warum unser Gehirn es auf diese Weise tut oder wie es gemacht wird. Woher wissen wir, die Sätze auf ihre unterschiedliche Weise zu verwenden (d.h. alle ihre Bedeutungen zu kennen)? Dies ist die Evolutionspsychologie, die auf einer grundlegenderen Ebene arbeitet – der Ebene, auf der Wittgenstein am aktivsten ist. Und der Kontext, in dem Worte verwendet werden, ist kaum beachtet = eine Arena, die Wittgenstein als Pionier emittierte. Dennoch, ist dies ein klassisches Werk und mit diesen Vorsichtsmaßnahmen ist immer noch lesenswert. Wer aus der modernen zweisystems-Sichteinen umfassenden, aktuellen Rahmen für menschliches Verhalten wünscht, kann mein Buch "The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mind and Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019) konsultieren. Die jenigen,die sich für mehr meiner Schriften interessieren, können 'Talking Monkeys--Philosophie, Psychologie, Wissenschaft, Religion und Politik auf einem verdammten Planeten --Artikel und Rezensionen 2006-2019 3rd ed (2019) und Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) und andere sehen. (shrink)

Bevor ich das Buch kommentiere, möchte ich Kommentare zu Wittgenstein und Searle und der logischen Struktur der Rationalität abgeben. Die Essays hier sind meistens bereits während des letzten Jahrzehnts veröffentlicht (obwohl einige aktualisiert wurden), zusammen mit einem unveröffentlichten Artikel, und nichts hier wird für diejenigen, die mit seiner Arbeit mithalten können, nicht überraschen. Wie W gilt er als der beste Standup-Philosoph seiner Zeit und sein schriftliches Werk ist solide als Fels und bahnbrechender durchweg. SeinVersäumnis, das spätere W so ernst zu (...) nehmen, führt jedoch zu einigen Fehlern und Verwirrungen. Nur ein paar Beispiele: Auf S. 7 stellt er zweimal fest, dass unsere Gewissheit über grundlegende Tatsachen auf das überwältigende Gewicht der Vernunft zurückzuführen ist, das unsere Behauptungen stützt, aber W hat in "On Certainty" definitiv gezeigt, dass es keine Möglichkeit gibt, an der wirklichen axiomamatischen Struktur unserer System-1-Wahrnehmungen, Erinnerungen und Gedanken zu zweifeln, da sie selbst die Grundlage für das Urteil ist und nicht selbst beurteilt werden kann. Im ersten Satz auf P8 sagt er uns, dass Sicherheit revisierbar ist, aber diese Art von "Sicherheit", die wir Sicherheit2 nennen könnten, ist das Ergebnis der Erweiterung unserer axiomamatischen und nicht revisierbaren Gewissheit (Sicherheit1) durch Erfahrung und ist völlig anders, wie sie propositional (wahr oder falsch) ist. Dies ist natürlich ein klassisches Beispiel für den "Kampf gegen die Verhexung unserer Intelligenz durch Sprache", den W. immer wieder demonstrierte. Ein Wort - zwei (oder viele) unterschiedliche Verwendungen. Sein letztes Kapitel "Die Einheit des Vorschlags" (bisher unveröffentlicht) würde auch sehr davon profitieren, W es "On Certainty" oder DMS es two books on OC (siehe meine Rezensionen) zu lesen, da sie den Unterschied zwischen wahren Sätzen, die S1 beschreiben, und wahren oder falschen Sätzen, die S2 beschreiben, deutlich machen. Dies erscheint mir als eine weit überlegene Herangehensweise an Ses Nehmen S1 Wahrnehmungen als propositional, da sie erst T oder F werden, nachdem man beginnt, über sie in S2 nachzudenken. Sein Standpunkt, dass Die Sätze Aussagen von tatsächlicher oder potenzieller Wahrheit und Falschheit, von Vergangenheit und Zukunft und Fantasie erlauben und damit einen enormen Fortschritt gegenüber der vor- oder protolinguistischen Gesellschaft ermöglichen, ist überzeugend. Er sagt: "Ein Satz ist alles, was eine Bedingung der Zufriedenheit bestimmen kann... und eine Bedingung der Zufriedenheit... ist, dass dies der Fall ist und so ist." Oder, das muss man hinzufügen, das könnte oder könnte sein oder sein könnte. Insgesamt ist PNC eine gute Zusammenfassung der vielen wesentlichen Fortschritte gegenüber Wittgenstein, die sich aus S' halbes Jahrhundert Arbeit ergeben, aber meiner Meinung nach ist W immer noch unerreicht, wenn man begreift, was er sagt. Im, Idealfall sollten sie zusammen gelesen werden: Searle für die klare kohärente Prosa und Verallgemeinerungen, illustriert mit W es perspicacious Beispiele und brillanten Aphorismen. Wenn ich viel jünger wäre, würde ich ein Buch schreiben, das genau das tut. Wer aus der modernen zweisystems-Sichteinen umfassenden, aktuellen Rahmen für menschliches Verhalten wünscht, kann mein Buch "The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mind and Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019) konsultieren. Die jenigen,die sich für mehr meiner Schriften interessieren, können 'Talking Monkeys--Philosophie, Psychologie, Wissenschaft, Religion und Politik auf einem verdammten Planeten --Artikel und Rezensionen 2006-2019 3rd ed (2019) und Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) und andere sehen. (shrink)

Прежде чем комментировать книгу, я предлагаю комментарии по Витгенштейну и Сирл и логическая структура рациональности. Эссе здесь в основном уже опубликованы в течение последнего десятилетия (хотя некоторые из них были обновлены), наряду с одним неопубликованным пунктом, и ничего здесь не будет сюрпризом для тех, кто не отставал от его работы. Как W, он сосчитан как самый лучший философ standup его времени и его написанная работа тверда как утес и новаторская повсеместно. Тем неменее, его неспособность принять более поздний W достаточно серьезно (...) приводит к некоторым ошибкам и путаницы. Всего несколько примеров: на p7 он дважды отмечает, что наша уверенность в основных фактах объясняется подавляющим весом разума, поддерживающего наши претензии, но W показал окончательно в "На определенности", что нет никакой возможности сомневаться в истинной только аксиоматической структуры нашей системы 1 восприятия, воспоминания и мысли, так как она сама является основой для суждения и не может сама судить. В первом предложении на p8 он говорит нам, что определенность является пересмотренным, но такого рода "определенность", которую мы могли бы назвать Определенность2, является результатом расширения нашей аксиоматической и невозметичной определенности (Certainty1) через опыт и совершенно разные, как это предложение (истинное или ложное). Это, конечно, классический пример "борьбы с заколдованием нашего интеллекта языком", который W демонстрировал снова и снова. Одно слово - два (или много) различных применений. Его последняя глава "Единство предложения" (ранее неопубликованные) также выиграют большую пользу от чтения W в "О определенности" или DMS две книги по OC (см. мои отзывы), как они ясно разница между истинными только предложения, описывающие S1 и истинные или ложные предложения, описывающие S2. Это кажется мне гораздо превосходным подходом к S принимая S1 восприятия как пропозиционный, поскольку они только стать T или F после того, как один начинает думать о них в S2. Тем не менее, его точка, что предложения позволяют заявления фактической или потенциальной правды и лжи, прошлого и будущего и фантазии, и, таким образом, обеспечить огромный прогресс над до или протолингвистического общества, является убедительным. Как он заявляет, что "предложение что-нибудь на всех, что может определить состояние удовлетворения ... и состояние удовлетворения... является то, что такие и такие дело ". Или, нужно добавить, что может быть или, возможно, были или могут быть себе, чтобы быть так. В целом, PNC является хорошим резюме многих существенных достижений по Витгенштейн в результате S полвека работы, но, на мой взгляд, W по-прежнему не имеет равных, как только вы поймете, что он говорит. Видеале, они должны быть прочитаны вместе: Сирл для четкой последовательной прозы и обобщения, иллюстрированные проницательными примерами И блестящими афоризмами. Если бы я был намного моложе, я бы написал книгу делать именно это. Те, кто желает всеобъемлющего до современных рамок для человеческого поведения из современных двух systEms зрения могут проконсультироваться с моей книгой"Логическая структура философии, психологии, Минd иязык в Людвиг Витгенштейн и Джон Сирл" второй ред (2019). Те, кто заинтересован в более моих сочинений могут увидеть "Говоря обезьян - Философия, психология, наука, религия и политика на обреченной планете - Статьи и обзоры 2006-2019 3-й ed (2019) и suicidal утопических заблуждений в 21-мst веке 4-й ed (2019) th и другие. (shrink)

사회 세계 (MSW)를 만들기 에 자세히 언급하기 전에 m나는 먼저 철학 (설명 심리학)과 Searle (S)와 비트 겐슈타인 (W)의 작품에서 예시로 현대 심리학 연구와의 관계에 대한 몇 가지 의견을 제공 할 것입니다, 나는 이것이 행동에 Searle 또는 어떤 해설자를 배치하는 가장 좋은 방법이라고 생각하기 때문에, 적절한 관점에서. 그것은 크게 설명 심리학의이 두 천재에 의해 PNC, TLP, PI, OC, TARW 및 기타 책의 내 리뷰를 볼 도움이 될 것입니다. S는 TLP의 메커니즘으로 W의 선견지명 진술과 그의 후기 작업에서 그의 파괴에 대한 언급을하지 않습니다. (...) W, S는 행동의 이러한 기계적 견해의 주요 해체자가되었다, 그리고 가장 중요한 설명 심리학자 (철학자), 하지만 W가 그를 완전히 예상하고, 크게, 다른 사람을 수행 (하지만 W, 튜링과 AI에 프라우드 풋과 코플랜드의 많은 논문과 책을 참조하십시오). S의 작품은 W보다 훨씬 쉽게 따라할 수 있으며, 일부 전문 용어가 있지만 올바른 방향으로 접근하면 대부분 극적으로 분명합니다. 자세한 내용은 W S 및 기타 책에 대한 내 리뷰를 참조하십시오. 전반적으로, MSW는 작업의 S의 반세기에서 발생하는 Wittgenstein을 통해 많은 실질적인 발전의 좋은 요약이지만, 내 보기에, W는 여전히 그가 말하는 것을 파악하면 기본 심리학에 대한 타의 추종을 불허합니다 (내 리뷰 참조). 이상적으로, 그들은 함께 읽어야한다 : S1 / S2의 운영W의 기발한 예와 함께 설명 S2 / S3의 운영에 명확한 일관된 산문과 일반화에 대한 Searle, 그의 화려한 격언. 제가 훨씬 어렸을 때, 저는 그 일을 하는 책을 쓰곤 했습니다. 현대 의 두 시스템 보기에서인간의 행동에 대한 포괄적 인 최신 프레임 워크를 원하는 사람들은 내 책을 참조 할 수 있습니다'철학의 논리적 구조, 심리학, 민d와 루드비히 비트겐슈타인과 존 Searle의언어' 2nd ed (2019). 내 글의 더 많은 관심있는 사람들은 '이야기 원숭이를 볼 수 있습니다-철학, 심리학, 과학, 종교와 운명 행성에 정치 - 기사 및 리뷰 2006-2019 3 rd 에드 (2019) 및 21st 세기 4번째 에드 (2019) 및 기타에서 자살 유토피아 망상. (shrink)

In this article I give a unified account of three phenomena: bullshit, pseudoscience and pseudophilosophy. My aims are partly conceptual, partly evaluative. Drawing on Harry Frankfurt's seminal analysis of bullshit, I give an account of the three phenomena and of how they are related, and I use this account to explain what is bad about all three. More specifically, I argue that what is defective about pseudoscience and pseudophilosophy is precisely that they are special cases of bullshit. Apart from raising (...) interesting philosophical issues, gaining a clearer understanding of these phenomena is also of practical importance, in that it bears on how best to tackle the threat that they pose. (shrink)

The distinction between the body schema and the body image has become the stock in trade of much recent work in cognitive neuroscience and philosophy. Yet little is known about the interactions between these two types of body representations. We need to account not only for their dissociations in rare cases, but also for their convergence most of the time. Indeed in our everyday life the body we perceive does not conflict with the body we act with. Are the body (...) image and the body schema then somehow reshaping each other or are they relatively independent and do they only happen to be congruent? On the basis of the study of bodily hallucinations, we consider which model can best account for the body schema/body image interactions. (shrink)

A core tenet of metanormative non-naturalism is that genuine or robust normativity—i.e., the kind of normativity that is characteristic of moral requirements, and perhaps also of prudential, epistemic and even aesthetic requirements—is metaphysically special in a way that rules out naturalist analyses or reductions; on the non-naturalist view, the normative is sui generis and metaphysically discontinuous with the natural. Non-naturalists agree, however, that the normative is modally as well as explanatorily dependent on the natural. These two commitments—discontinuity and dependence—at least (...) initially pull in opposite directions, and one of the central challenges to non-naturalism is how to reconcile them. In this paper I spell out the most pressing version of this discontinuity problem, as I propose to call it, and I go on to offer a novel solution. Drawing on the ideology of reasons-firstism, I formulate an account of normative explanation which reconciles the two commitments, and I argue that competing accounts either do not solve the problem or are implausible on independent grounds. (shrink)

Arguments attempting to debunk moral beliefs, by showing they are unjustified, have tended to be global, targeting all moral beliefs or a large set of them. Popular debunking arguments point to various factors purportedly influencing moral beliefs, from evolutionary pressures, to automatic and emotionally-driven processes, to framing effects. We show that these sweeping arguments face a debunker’s dilemma: either the relevant factor is not a main basis for belief or it does not render the relevant beliefs unjustified. Empirical debunking arguments (...) in ethics can avoid this predicament, but only if they are refocused on highly selective classes of moral belief. Experimental data can combine with familiar consistency reasoning to reveal that like cases are not being treated alike. Selective debunking arguments are unlikely to yield sweeping sceptical conclusions, but they can lead to rational moral change. (shrink)

In the present paper we discuss: a) how Hilbert’s unification program failed completely, and b) we outline a new electron model based on Helmholtz’s electron vortex and Kolmogorov theory of turbulence. Novelty aspect: we discuss among other things, electron capture event, and von Karman vortex street. We also discuss a new model of origination of charge and matter. This paper is a sequel to a preceding paper on similar theme.

I argue that people are sometimes justified in participating in unjust wars. I consider a range of reasons why war might be unjust, including the cause which it is fought for, whether it is proportionate, and whether it wrongly uses resources that could help others in dire need. These considerations sometimes make fighting in the war unjust, but sometimes not. In developing these claims, I focus especially on the 2003 Iraq war.

Contents I Introduction II Subalternation and Theology III Theology and Dogmatic Declarations IV The Mixed Principles of Theology V Virtual Revelation: The Unity of Theology VI Theology as a Natural Science VII Theology’s Certitude VIII Conclusion Notes Bibliography All the contents are fully attributable to the author, Doctor Victor Salas. Should you wish to get this text republished, get in touch with the author or the editorial committee of the Studia Poinsotiana. Insofar as possible, we will be happy to (...) broker your contact. (shrink)

Anda bisa mendapatkan ringkasan singkat dari buku ini di p 135 atau 326. Jika Anda tidak sampai dengan kecepatan pada psikologi evolusi, Anda harus terlebih dahulu membaca salah satu dari banyak teks baru-baru ini dengan istilah ini dalam judul. Salah satu yang terbaik adalah "buku pegangan psikologi evolusi" 2nd Ed oleh Buss. Sampai sekitar 15 tahun yang lalu, ' penjelasan ' dari perilaku belum benar-benar telah penjelasan proses mental sama sekali, tapi agak kabur dan sebagian besar tidak berguna deskripsi dari (...) apa yang orang lakukan dan apa yang mereka katakan, tanpa wawasan mengapa. Kita mungkin mengatakan bahwa orang berkumpul untuk memperingati sebuah peristiwa, memuji Tuhan, menerima nya (atau mereka) berkat, dll. , tapi tak satu pun dari ini menggambarkan proses mental yang relevan, jadi kita bisa mengatakan bahwa mereka adalah penjelasan dalam banyak cara yang sama bahwa ia menjelaskan mengapa sebuah apel turun ke tanah jika kita mengatakan yang karena kita dirilis itu, dan itu berat-tidak ada mekanisme dan tidak ada penjelasan atau kekuatan prediktif. Buku ini melanjutkan penjelasan dasar genetik perilaku manusia yang hampir secara universal diabaikan dan ditolak oleh para akademisi, agama, politik dan masyarakat (Lihat buku yang sangat bagus Pinker ' ' The Blank Slatè '). Pernyataan-Nya (P3) bahwa tidak ada artinya untuk menanyakan apakah agama adalah genetik keliru sebagai persentase variasi dari setiap perilaku karena gen dan lingkungan dapat dipelajari, sama seperti mereka adalah untuk semua perilaku lain (Lihat misalnya, Pinker). Judul harus "awal upaya untuk menjelaskan beberapa aspek agama primitif", karena ia tidak memperlakukan kesadaran yang lebih tinggi sama sekali (misalnya, Satori, pencerahan dll) yang sejauh ini fenomena yang paling menarik dan satu-satunya bagian dari agama kepentingan pribadi untuk cerdas, berpendidikan orang di abad ke-21. Membaca seluruh buku ini, Anda tidak akan pernah menebak hal seperti itu ada. Demikian juga, untuk bidang narkoba dan agama yang sangat besar. Ini tidak memiliki kerangka untuk rasionalitas dan tidak menyebutkan sistem ganda pandangan pemikiran yang sekarang begitu produktif. Untuk thadalah saya sarankan saya sendiri Recent Papers. Namun demikian, buku ini memiliki banyak bunga, dan meskipun diberi tanggal masih layak dibaca. Mereka yang ingin komprehensif up to date kerangka perilaku manusia dari dua systems tampilan modern dapat berkonsultasi buku saya 'struktur Logis filsafat, psikologi, mind dan bahasa dalam Ludwig wittgenstein dan John Searle ' 2nd Ed (2019). Mereka yang tertarik pada tulisan saya lebih mungkin melihat 'berbicara monyet--filsafat, psikologi, ilmu pengetahuan, agama dan politik di planet yang ditakdirkan--artikel dan review 2006-2019 3rd ed (2019) dan bunuh diri utopian delusi di 21st Century 4th Ed (2019). (shrink)

Pria semut terkenal E.O. Wilson selalu menjadi salah satu pahlawan saya-tidak hanya seorang ahli biologi yang luar biasa, tetapi salah satu yang kecil dan menghilang minoritas intelektual yang setidaknya berani untuk petunjuk pada kebenaran tentang sifat kita bahwa orang lain gagal untuk memahami, atau sejauh yang mereka dO pegang, rajin menghindari untuk expedience politik. Sayangnya, ia mengakhiri karirnya yang panjang dalam mode yang paling mesum sebagai pihak yang bodoh dan arogan serangan terhadap sains termotivasi setidaknya sebagian oleh semangat keagamaan dari (...) rekan Harvard. Ini menunjukkan konsekuensi yang keji ketika Universitas menerima uang dari kelompok agama, jurnal Sains begitu terpesona oleh nama besar bahwa mereka menghindari review peer yang tepat, dan ketika ego diizinkan untuk keluar dari kontrol. Hal ini membawa kita ke dalam sifat evolusi, dasar dari metodologi ilmiah, bagaimana matematika berhubungan dengan ilmu pengetahuan, apa yang merupakan teori, dan bahkan apa sikap untuk agama dan kemurahan hati yang sesuai karena kita tak terelakkan pendekatan runtuhnya peradaban industri. -/- Mereka yang ingin komprehensif up to date kerangka perilaku manusia dari dua systems tampilan modern dapat berkonsultasi buku saya 'struktur Logis filsafat, psikologi, mind dan bahasa dalam Ludwig Wittgenstein dan John Searle ' 2nd Ed (2019). Mereka yang tertarik pada tulisan saya lebih mungkin melihat 'berbicara monyet--filsafat, psikologi, ilmu, agama dan politik di planet yang ditakdirkan--artikel dan review 2006-2019 3rd ed (2019) dan bunuh diri utopian delusi di 21st Century 4th Ed (2019) . (shrink)

Sebuah Tinjauan singkat kehidupan dan spiritual otobiografi dari mistik Adi Amerika yang unik (Franklin Jones). Stiker di sampul beberapa edisi mengatakan ' otobiografi spiritual yang paling mendalam sepanjang masa ' dan ini mungkin benar. Saya dalam 70 dan telah membaca banyak buku oleh guru spiritual dan spiritualitas, dan ini adalah salah satu yang terbesar. Tentu saja, itu adalah by jauh dan paling jelas account dari proses pencerahan yang pernah saya lihat. Bahkan jika Anda tidak memiliki minat sama sekali dalam yang (...) paling menarik dari semua proses psikologis manusia, itu adalah dokumen yang luar biasa yang mengungkapkan banyak tentang agama, yoga, dan psikologi manusia dan probe kedalaman dan batas kemungkinan manusia. Aku menggambarkannya dalam beberapa detail dan membandingkan ajarannya dengan bahwa dari India kontemporer mistik Osho. Mereka yang ingin komprehensif up to date kerangka perilaku manusia dari dua systems tampilan modern dapat berkonsultasi buku saya 'struktur Logis filsafat, psikologi, mind dan bahasa dalam Ludwig wittgenstein dan John Searle ' 2nd Ed (2019). Mereka yang tertarik pada tulisan saya lebih mungkin melihat 'berbicara monyet--filsafat, psikologi, ilmu, agama dan politik di planet yang ditakdirkan--artikel dan review 2006-2019 3rd ed (2019) dan bunuh diri utopian delusi di 21st Century 4th Ed (2019). (shrink)

Ini bukan buku yang sempurna, tapi itu unik, dan jika Anda skim pertama 400 atau jadi halaman, yang terakhir 300 (dari beberapa 700) adalah upaya yang cukup baik untuk menerapkan apa yang diketahui tentang perilaku perubahan sosial dalam kekerasan dan tata krama dari masa ke waktu. Topik dasarnya adalah: Bagaimana genetika kita mengendalikan dan membatasi perubahan sosial? Anehnya ia gagal untuk menggambarkan sifat dari pilihan kerabat (inklusif kebugaran) yang menjelaskan banyak hewan dan kehidupan sosial manusia. Dia juga (seperti hampir semua (...) orang) tidak memiliki kerangka yang jelas untuk menggambarkan struktur Logis rasionalitas (LSR-John Searle istilah yang disukai) yang saya lebih suka menyebut psikologi deskriptif pemikiran yang lebih tinggi (DPHOT). Dia seharusnya mengatakan sesuatu tentang banyak cara lain menyalahgunakan dan mengeksploitasi orang dan planet, karena sekarang ini jauh lebih parah untuk membuat bentuk lain dari kekerasan hampir tidak relevan. Memperluas konsep kekerasan untuk memasukkan konsekuensi global jangka panjang-dari replikasi gen seseorang, dan memiliki pemahaman tentang bagaimana evolusi bekerja (yaitu, pilihan kerabat) akan memberikan perspektif yang sangat berbeda tentang sejarah, peristiwa saat ini, dan bagaimana hal yang mungkin akan pergi dalam beberapa ratus tahun mendatang. Salah satu mungkin mulai dengan mencatat bahwa penurunan kekerasan fisik atas sejarah telah dicocokkan (dan dimungkinkan) oleh yang terus meningkat tanpa ampun perkosaan dari planet (yaitu, oleh kehancuran masyarakat dari masa depan keturunan mereka sendiri’). Pinker (seperti kebanyakan orang sebagian besar waktu) sering terganggu oleh kedakalan budaya ketika itu biologi yang penting. Lihat ulasan terbaru saya dari Wilson's ' penaklukan sosial bumi ' dan Nowak dan Highfield ' Supercooperator ' di sini dan di net untuk ringkasan singkat dari vacuity ' benar altruisme' (kelompok seleksi), dan operasi seleksi Kin dan tidak berguna dan dangkal menggambarkan perilaku dalam istilah budaya. Ini adalah sifat klasik/membina isu dan alam mengalahkan memelihara--jauh. Apa yang sebenarnya penting adalah kekerasan yang dilakukan ke bumi oleh peningkatan tanpa henti dalam populasi dan penghancuran sumber daya (karena obat-obatan dan teknologi dan penindasan konflik oleh polisi dan militer). Sekitar 200.000 lebih banyak orang sehari (lain Las Vegas setiap 10 hari, Los Angeles lain setiap bulan), 6 ton atau lebih dari humus pergi ke laut/orang/tahun -sekitar 1% dari seluruh dunia menghilang tahunan, dll berarti bahwa kecuali beberapa keajaiban terjadi biosfer dan peradaban sebagian besar akan runtuh selama dua abad berikutnya, dan akan ada kelaparan, kesengsaraan dan kekerasan dari setiap jenis pada skala yang mengejutkan. Perilaku, pendapat, dan kecenderungan rakyat untuk melakukan tindak kekerasan tidaklah relevan kecuali mereka dapat melakukan sesuatu untuk menghindari malapetaka ini, dan saya tidak melihat bagaimana hal itu akan terjadi. Tidak ada ruang untuk argumen, dan tidak ada gunanya baik (ya I'ma fatalist), jadi aku hanya akan membuat beberapa komentar seolah-olah mereka fakta. Jangan bayangkan saya memiliki pasak pribadi dalam mempromosikan satu kelompok dengan mengorbankan orang lain. I am 78, tidak memiliki keturunan dan tidak ada kerabat dekat dan tidak mengidentifikasi dengan politik, nasional atau kelompok agama dan menganggap yang saya milik secara default sebagai sama seperti menjijikkan sebagai semua sisanya. Orang tua adalah musuh terburuk kehidupan di bumi dan, mengambil pandangan yang luas hal, perempuan adalah sebagai kekerasan sebagai orang ketika orang menganggap fakta bahwa kekerasan perempuan (seperti sebagian besar yang dilakukan oleh pria) sebagian besar dilakukan dalam gerakan lambat, pada jarak dalam ruang dan waktu dan sebagian besar dilakukan oleh proxy-oleh keturunan mereka dan oleh laki. Semakin, perempuan melahirkan anak terlepas dari apakah mereka memiliki pasangan dan efek dari menghentikan satu wanita dari pembibitan adalah pada rerata jauh lebih besar daripada menghentikan satu orang, karena mereka adalah bottleneck reproduksi. Satu dapat mengambil pandangan bahwa orang dan keturunan mereka yang kaya layak kesengsaraan apa pun datang dengan cara mereka dan (dengan pengecualian langka) yang kaya dan terkenal adalah pelanggar terburuk. Meryl Streep atau Bill Gates atau J. K Rowling dan masing-masing anak mereka dapat menghancurkan 50 ton permukaan tanah masing-masing per tahun untuk generasi ke depan, sementara seorang petani India dan mungkin menghancurkan 1 ton. Jika seseorang menyangkal hal itu baik, dan untuk keturunan mereka aku berkata "Selamat datang di neraka di bumi" (WTHOE). Penekanan saat ini selalu pada hak asasi manusia, tetapi jelas bahwa jika peradaban adalah untuk berdiri kesempatan, tanggung jawab manusia harus menggantikan hak asasi manusia. Tidak ada yang mendapatkan hak tanpa menjadi warga negara yang bertanggung jawab dan hal pertama ini berarti adalahkerusakan lingkungan MI nimal. Tanggung jawab yang paling mendasar adalah tidak ada anak kecuali masyarakat Anda meminta Anda untuk memproduksinya. Sebuah masyarakat atau dunia yang memungkinkan orang berkembang biak secara acak akan selalu dimanfaatkan oleh gen egois sampai runtuh (atau mencapai titik di mana hidup ini begitu mengerikan itu tidak layak hidup). Jika masyarakat terus mempertahankan hak asasi manusia sebagai dasar, untuk keturunan mereka orang dapat mengatakan dengan percaya diri "wthoe". -/- Mereka yang ingin komprehensif up to date kerangka perilaku manusia dari dua systems tampilan modern dapat berkonsultasi buku saya 'struktur Logis filsafat, psikologi, mind dan bahasa dalam Ludwig wittgenstein dan John Searle ' 2nd Ed (2019). Mereka yang tertarik pada tulisan saya lebih mungkin melihat 'berbicara monyet--filsafat, psikologi, ilmu, agama dan politik di planet yang ditakdirkan--artikel dan review 2006-2019 3rd ed (2019) dan bunuh diri utopian delusi di 21St Century 4th Ed (2019). (shrink)

In a rather old paper, Mario Liu described a hydrodynamic Maxwell equations. While he also discussed potential implications of these new approaches to superconductors, such a discussion of electrodynamics of superconductors is made only after Tajmar’s paper. Therefore, in this paper we present for the first time a derivation of fluidic Maxwell-Proca equations. The name of fluidic Maxwell-Proca is proposed because the equations were based on modifying Maxwell-Proca and Hirsch’s theory of electrodynamics of superconductor. It is hoped that this paper (...) may stimulate further investigations and experiments in superconductor. It may be expected to have some impact to cosmology modeling too, for instance we consider a hypothetical argument that photon mass can be origin of gravitation. Then, after combining with the so-called chiral modification of Maxwell equations (after Spröessig), then we consider chiral Maxwell-Proca equations as possible alternative of gravitation theory. Such a hypothesis has never considered in literature to the best of our knowledge. (shrink)

In the present paper, these authors argue on actual reasons why Hilbert’s axiomatic program to unify gravitation theory and electromagnetism failed completely. An outline of plausible resolution of this problem is given here, based on: a) Gödel’s incompleteness theorem, b) Newton’s aether stream model. And in another paper we will present our calculation of receding Moon from Earth based on such a matter creation hypothesis. More experiments and observations are called to verify this new hypothesis, albeit it is inspired from (...) Newton’s theory himself. (shrink)

This paper will defend the claim that, under certain circumstances, the material vehicles responsible for an agent’s conscious experience can be partly constituted by processes outside the agent’s body. In other words, the consciousness of the agent can extend. This claim will be supported by the Extended Mind Thesis (EMT) example of the artist and their sketchpad (Clark 2001, 2003). It will be argued that if this example is one of EMT, then this example also supports an argument for consciousness (...) extension. Clark (2009) rejects claims of consciousness extension. This paper will challenge Clark and argue that he fails to show that the material vehicles responsible for consciousness must be internal to the agent. (shrink)

Non-naturalists about normativity hold that there are instantiable normative properties which are metaphysically discontinuous with natural properties. One of the central challenges to non-naturalism is how to reconcile this discontinuity with the supervenience of the normative on the natural. Drawing on J. L. Mackie’s seminal but highly compressed discussion in Ethics: Inventing Right and Wrong, this paper argues that the supervenience challenge as usually conceived is merely a symptom of a more fundamental challenge in the vicinity.

Can reasoning improve moral judgments and lead to moral progress? Pessimistic answers to this question are often based on caricatures of reasoning, weak scientific evidence, and flawed interpretations of solid evidence. In support of optimism, we discuss three forms of moral reasoning (principle reasoning, consistency reasoning, and social proof) that can spur progressive changes in attitudes and behavior on a variety of issues, such as charitable giving, gay rights, and meat consumption. We conclude that moral reasoning, particularly when embedded in (...) social networks with mutual trust and respect, is integral to moral progress. (shrink)

J. L. Mackie famously argued that a commitment to non-existent objective values permeates ordinary moral thought and discourse. According to a standard interpretation, Mackie construed this commitment as a universal and indeed essential feature of moral judgments. In this paper I argue that we should rather ascribe to Mackie a form of semantic pluralism, according to which not all moral judgments involve the commitment to objective values. This interpretation not only makes better sense of what Mackie actually says, but also (...) renders his error theory immune to a powerful objection. (shrink)

What we value, like, endorse, want, and prefer changes over the course of our lives. Richard Pettigrew presents a theory of rational decision making for agents who recognise that their values will change over time and whose decisions will affect those future times.

Recently, a friend of one of these writers told her story of using one of a healthcare product to activate her stem cells as part of regenerative medicine. Regenerative medicine is a field of medicine that seeks to repair or replace damaged or diseased tissues and organs. This can be done through a variety of methods, including stem cell therapy, tissue engineering, and gene therapy. This is a short review article on this rapid field called regenerative medicine, in particular via (...) a new method called photobiomodulation, especially by virtue of low-intensity laser pen treatment. Hopefully it will attract more research in this interesting direction, both for laser/photobiomodulation to boost plant growth as well as in healthcare (see also: Christianto & Smarandache, 2022; Christianto, 2023). (shrink)

Since the publication of Clark and Chalmers' Extended Mind paper, the central claims of that paper, viz. the thesis that cognitive processes and cognitive or mental states extend beyond the brain and body, have been vigorously debated within philosophy of mind and philosophy of cognitive science. Both defenders and detractors of these claims have since marshalled an impressive battery of arguments for and against “active externalism.” However, despite the amount of philosophical energy expended, this debate remains far from settled. We (...) argue that this debate can be understood as answering two metaphysical questions. Yet prominent voices within the debate have assumed that there is a tight relationship between these two questions such that one question can be answered via the other. We defend an alternative ‘wide’ view, whereby mentality is understood as constituted by wide social and cultural factors. Our wide view entails that the two metaphysical questions are separate and should be kept distinct. This suggests that active externalism as understood by prominent voices within that debate requires dissolution, rather than solution. However, if the debate were instead understood as only focusing on the second of the two questions, then there could be a possible future for this debate. (shrink)

narrativity and a soft anhropology of the mind, between tabu and social liberation.