This paper introduces the special issue on the Concept of God of the Journal of Applied Logics (College Publications). The issue contains the following articles: Logic and the Concept of God, by Stanisław Krajewski and Ricardo Silvestre; Mathematical Models in Theology. A Buber-inspired Model of God and its Application to “Shema Israel”, by Stanisław Krajewski; Gödel’s God-like Essence, by Talia Leven; A Logical Solution to the Paradox of the Stone, by Héctor Hernández Ortiz and Victor Cantero; No New (...) Solutions to the Logical Problem of the Trinity, by Beau Branson; What Means ‘Tri-’ in ‘Trinity’ ? An Eastern Patristic Approach to the ‘Quasi-Ordinals’, by Basil Lourié; The Éminence Grise of Christology: Porphyry’s Logical Teaching as a Cornerstone of Argumentation in Christological Debates of the Fifth and Sixth Centruies, by Anna Zhyrkova; The Problem of Universals in Late Patristic Theology, by Dirk Krasmüller; Intuitionist Reasoning in the Tri-unitrian Theology of Nicolas of Cues, by Antonino Drago. (shrink)

In this article, Bettcher argues that sexual attraction must be reconceptualized in light of transgender experience. In particular, Bettcher defends the theory of “erotic structuralism,” which replaces an exclusively other-directed account of gendered attraction with one that includes a gendered eroticization of self as an essential component. This erotic experience of self is necessary for other-directed gendered desire, where the two are bound together and mutually informing. One consequence of the theory is that the controversial notion of “autogynephilia” is rejected. (...) Another consequence is that the distinction between gender identity and sexual orientation is softened. (shrink)

This paper examines Harold Garfinkel's notion of the natural attitude about sex and his claim that it is fundamentally moral in nature. The author looks beneath the natural attitude in order to explain its peculiar resilience and oppressive force. There she reveals a moral order grounded in the dichotomously sexed bodies so constituted through boundaries governing privacy and decency. In particular, naked bodies are sex-differentiated within a system of genital representation through gender presentation—a system that helps constitute the very boundaries (...) between the public and private. (shrink)

Anatomically detailed dolls have been used to elicit testimony from children in sex abuse cases. However, studies have shown they often provide false accounts in young, preschool-age children. Typically this problem is seen as a cognitive one: with age, children can correctly map their bodies onto a doll due to greater intellectual ability to represent themselves. I argue, along with the work of Maurice Merleau-Ponty, that although certainly cognitive developments aid in representing one’s own body, a discussion of embodiment is (...) required in order to understand the use and abuse of anatomical dolls in forensic interviews. This paper will examine these issues and suggest that a better understanding of embodied perception in both adults and children helps show how phenomenology can provide a more nuanced understanding to a troubling ethical and legal problem. (shrink)

This paper considers phenomenological descriptions of health in Gadamer, Heidegger, Merleau-Ponty, and Svenaeus. In these phenomenologies of health, health is understood as a tacit, background state that permits not only normal functioning but also philosophical reflection. Nietzsche’s model of health as a state of intensity that is intimately connected to illness and suffering is then offered as a rejoinder. Nietzsche’s model includes a more complex view of suffering and pain as integrally tied to health, and its language opens up the (...) possibility of many ‘healths,’ providing important theoretical support to phenomenological accounts of the diversity and complexity of health and illness. (shrink)

This chapter discusses how phenomenologies of pregnancy challenge traditional philosophical accounts of a subject that is seen as autonomous, rational, genderless, unified, and independent from other subjects. Pregnancy defies simple incorporation into such universal accounts since the pregnant woman and her unborn child are incapable of being subsumed into traditional theories of the subject. Phenomenological descriptions of the experience of pregnancy lead one to question if philosophy needs to reject the subject altogether as central, or rather to revise traditional descriptions (...) of the subject. The chapter examines both options and argues for the later. The exploration of pregnancy in feminist theory upholds the value of working from the subject’s lived experience, but indicates that it is possible without viewing the subject as a disembodied universal agent. Finally, it discusses how phenomenologies of pregnancy are attuned to discussing difference thereby aiding philosophies that take into account the political, historical, and cultural conditioning that shape experience and theory. (shrink)

Philosophical Issues, Volume 31, Issue 1, Page 85-103, October 2021.

The law views with suspicion statistical evidence, even evidence that is probabilistically on a par with direct, individual evidence that the law is in no way suspicious of. But it has proved remarkably hard to either justify this suspicion, or to debunk it. In this paper, we connect the discussion of statistical evidence to broader epistemological discussions of similar phenomena. We highlight Sensitivity – the requirement that a belief be counterfactually sensitive to the truth in a specific way – as (...) a way of epistemically explaining the legal suspicion towards statistical evidence. Still, we do not think of this as a satisfactory vindication of the reluctance to rely on statistical evidence. Knowledge – and Sensitivity, and indeed epistemology in general – are of little, if any, legal value. Instead, we tell an incentive-based story vindicating the suspicion towards statistical evidence. We conclude by showing that the epistemological story and the incentive-based story are closely and interestingly related, and by offering initial thoughts about the role of statistical evidence in morality. (shrink)

Dutch: Bij alle aandacht die er op dit moment is voor de aard van zingevingsvragen is de analogie tussen de betekenis van taal enerzijds en leven en werkelijkheid anderzijds wel opgemerkt, maar nog nergens uitvoerig doorgelicht. Marcel Sarot voorziet in dit gemis door een zorgvuldige analyse van de structurele overeenkomsten tussen verschillende theorieën over beide vormen van betekenis. Vervolgens past hij de gemaakte onderscheidingen toe in een weerlegging van de argumenten tegen de theïstische vorm van zingeving van Elmar D. (...) Klemke en Jaap van Heerden. -/- English: The question of the meaning of life is the subject of a lively scholarly debate both in the Netherlands and abroad. I concentrate on an aspect of this question that has often been mentioned but is still waiting for a careful treatment: the analogy between linguistic meaning and the meaning of life. With respect to linguistic meaning, I distinguish between two types of theories of meaning. According to the first type of theory words are names for concepts and hence also for the structural divisions of reality to which our concepts correspond, and the meaning of a word is the concept (or thing or class of things) to which it refers. According to the second type of theory, words are tools which we use to exercise conceptual skills, and the meaning of a word is the conceptual skill exercised with that word. Corresponding to these theories of linguistic meaning, I distinguish between two types of theories of the meaning of life. According to the first type of theory, externalism, the meaning of life is determined by its relation ("reference") to a transcendent primary determinant of meaning; it is therefore independent of the "use" we make of it. According to the second type of theory, internalism, the meaning of life is determined by the use we make of it: life cannot acquire meaning without our giving meaning to it. Just as the theory which construes words as tools does not imply that we cannot use words to refer to extra-linguistic objects, internalism does not imply that reality does not provide objective grounds upon which to build our meaning. Subjective internalists argue that there is no such ground and that man has to create his own meaning ex nihilo, but objective internalists, most theists among them, argue that there are such grounds. Finally I employ the distinctions made above in a counter-argument against the anti-theistic arguments of two subjective internalists, Jaap van Heerden and Elmar D. Klemke. I show that they mistakenly suppose that the theistic alternative has to be construed along externalist lines, whereas theists themselves construe their theory of meaning along objective internalist lines, which renders it much more plausible. (shrink)

Uncertainty replaces the conviction that rationality may be founded, ultimately. Comments on and exemplified by Zygmunt Bauman's "Intimations of postmodernity" (1992), the Quality-of-life discussion (Nussbaum & Senn (eds.) 1993) and "reflexive modernization" (Ulrich Beck, 1994). Uncertainty as a principle leads to the "imperative of responsibility" (Hans Jonas, 1984).

In this article I propose to understand inertia in art as a “disposition to meaning”. I compare inertia in art with that of a face of a person recently deceased. To acquaintances, i.e. to family and friends, it holds a promise of memories (of the deceased); to all the others the corpse offers the possibility of a projection of meanings. Art is made of plain, or extra-ordinary stuff, which is turned into artistic material. The artist is to bring the inert (...) potency of stuff to artistic life, and to turn it into something that is expressive. If she is successful, then the work will offer its audience a concentrated, absorbing experience. Art is autonomous in that the aimed for experience is morally neutral. In the view of many contemporary artists, such experiences fail art’s deeper significance: absorbing experiences are, simply, too easy. If artists want to really move the audience (to emotion), or so they feel, they should also move the audience into action. Wanting to achieve this is not just difficult; it is a paradox. (shrink)

Following Talia Mae Bettcher, many philosophers distinguish between ethical and epistemic conceptions of the first-person authority that we have over our gender identities. Rather than construing this authority as explained by our superior epistemic access to our own gender identities, many have argued that we should view this authority as explained by ethical obligations that we have towards others. But such views remain silent on what we ought to believe about others’ gender identities: when someone avows their gender identity, (...) should we believe them? Or is it enough to merely act as though we do? In this paper, I argue that mere action is not enough: we ought to believe what others say about their gender identities. I present several cases that motivate the claim that there is something distinctively wrong with merely ‘playing along’ with what another person says about their gender identity. I offer several answers for what explains why such cases involve wrongs. I argue that an adequate account of FPA cannot remain silent on belief but must instead take on an epistemic norm of FPA in addition to an ethical norm of FPA. (shrink)

Our gender identity is our sense of ourselves as a woman, a man, as genderqueer, or as another gender. Our gender is the property we have of being a woman, being a man, being non-binary, or being another gender. What is the relationship between our gender identity and our gender? Recently, much work has been done on ameliorative accounts of the gender concepts that we should accept and on the metaphysics of gender properties. From this work 4 views of the (...) relationship between having gender identity G (e.g. having a female gender identity) and being a gender G (e.g. being a woman) have emerged. A first, the no connection view, says that gender identity and gender are entirely distinct; Sally Haslanger’s ameliorative account of gender, as well as Theodore Bach’s account of gender properties, are instances of this view. A second, the gender-identity-first view, says that all there is to our gender is our gender identity; this view is at least similar to views that Talia Bettcher and R.A. Briggs and B.R. George have argued for. A third, contextualist view, says that in some contexts and relative to certain standards, our gender identity determines our gender, and that in others it does not; Ásta and Robin Dembroff have proposed and defended views along these lines. A fourth view, the two gender properties view, says that there are two properties that can make it the case that one is gender G (in any context), one’s having gender identity G and one’s being socially classed as a G; Katharine Jenkins and Elizabeth Barnes have proposed views along these lines. This article explains these 4 different views and spells out their prospects, and the problems they face, as both ameliorative and as metaphysical views. (shrink)

-- Met voorwoord van Peter-Paul Verbeek -- Onze wereld wordt alsmaar digitaler. Informatie- en communicatietechnologie (ICT) heeft een ongekende invloed op ons dagelijks leven. We raken gewend aan omgevingen die op onze voorkeuren en zoekgeschiedenis zijn afgestemd, en verliezen daardoor de gemeenschappelijke wereld langzaam maar zeker uit het oog. De toename van ICT maakt het publieke gesprek steeds lastiger. De smartphone slokt de samenleving op. De publieke sfeer, van oudsher de vrijhaven voor democratisch overleg, staat onder druk. Filosoof Henriëtta (...) Joosten zwengelt met dit boek het publieke gesprek aan over de wereld die we met de inzet van technologie aan het creëren zijn. Dit leidt tot een prikkelende visie vol handreikingen aan professionals, geïnspireerd door het gedachtegoed van de politieke denker Hannah Arendt. (shrink)

In several essays I have argued that Berkeley maintains the same basic notion of spiritual substance throughout his life. Because that notion is not the traditional (Aristotelian, Cartesian, or Lockean) doctrine of substance, critics (e.g., John Roberts, Tom Stoneham, Talia Mae Bettcher, Margaret Atherton, Walter Ott, Marc Hight) claim that on my reading Berkeley either endorses a Humean notion of substance or has no recognizable theory of substance at all. In this essay I point out how my interpretation does (...) not assume that Berkeley adopts a bundle theory of mind, but instead redefines what it means for a simple substance to be the principle by which ideas are perceived. (shrink)

In this article, I discuss Gerbert Faure’s Vrije wil, moraal en het geslaagde leven (Free Will, Morality, and the Well-lived Life). I summarize and elucidate Faure’s argument. My criticisms are directed primarily at the first chapter of the book, in which Faure develops what he regards as a Strawsonian account of free will and moral responsibility. Faure denies that we have free will; I argue that Strawsonians should not deny this. Faure argues that, although we do not have free (...) will, it is often justified to hold others responsible, because we owe it to the victim(s) of a wrong to hold the perpetrator responsible; it is our moral duty. I argue that we only have a moral duty to hold perpetrators responsible if they are morally responsible. I also comment on the way in which Faure presents Strawson’s distinction between theory and practice. (shrink)

This essay meditates on the short film American Reflexxx and the violent laughter directed at a non-trans woman in public space when she was assumed to be trans. Drawing from work on the ideological and institutional dimensions of transphobia by Talia Bettcher and Viviane Namaste, alongside Sara Ahmed's writing on the cultural politics of disgust, I reverse engineer this specific instance of laughter into a meditation on the social meaning of transphobic laughter in public space. I then look at (...) racialized transphobic laughter directed against Tyra Hunter and Miriam Rivera to emphasize transmisogynist laughter as a denial of contact, intimacy, and care. Building on Kate Manne's work on misogyny, I conclude that a key aspect of transmisogyny is the use of transfeminine people as a source of dehumanized, disavowed, and disposable care and intimacy. Laughter and accompanying violence against trans women serves to reinforce this dynamic. (shrink)

In this essay, I reply to critiques of my article “In Defense of Transracialism.” Echoing Chloë Taylor and Lewis Gordon’s remarks on the controversy over my article, I first reflect on the lack of intellectual generosity displayed in response to my paper. In reply to Kris Sealey, I next argue that it is dangerous to hinge the moral acceptability of a particular identity or practice on what she calls a collective co-signing. In reply to Sabrina Hom, I suggest that relying (...) on the language of passing to describe transracialism is potentially misleading. In reply to Tina Botts, I both defend analytic philosophy of race against her multiple criticisms and suggest that Botts’s remarks risk complicity with a form of transphobia that Talia Mae Bettcher calls the Basic Denial of Authenticity. I end by gesturing toward a more inclusive understanding of racial identity. (shrink)

In dit artikel wordt de dominante metafysische oriëntatie in de hedendaagse meta-ethiek kritisch onder de loep genomen. Het hedendaagse debat, dat zich voornamelijk richt op de vraag hoe moraliteit metafysisch gezien 'in de werkelijkheid past', wordt gekenmerkt door een reeks complexe en soms esoterische discussies die, zo wordt betoogd, weinig bijdragen aan ons filosofische begrip van ethiek. Deze focus op metafysische grondslagen heeft geleid tot een tunnelvisie, waarin het debat gevangen zit tussen steeds ingewikkeldere vormen van non-cognitivisme, herconceptualisaties van 'objectiviteit' (...) en metafysische acrobatiek. Als alternatief wordt voorgesteld de aandacht in de meta-ethiek te verleggen naar het domein van praktisch redeneren. Door ons te concentreren op de patronen van geldige praktische argumentatie en het soort overwegingen dat mensen daadwerkelijk overtuigt, kunnen we wellicht een beter inzicht krijgen in de aard van ethische normativiteit en de rol ervan in ons leven. Het artikel pleit voor een meer pragmatische en minder metafysisch beladen benadering van de meta-ethiek, die zich richt op de daadwerkelijke praktijken van moreel redeneren en argumenteren. (shrink)

Een vrije en veerkrachtige samenleving ontstaat niet vanzelf en blijft niet vanzelf bestaan. In dit themanummer verkennen we de publieke onderwijstaak van het hoger beroepsonderwijs om studenten te onderwijzen de gemeenschappelijke wereld én het publieke gesprek over die wereld centraal te stellen. Met dit themanummer willen wij iets tegenover het vigerende marktdenken zetten. We laten ons hierbij inspireren door het gedachtegoed van Hannah Arendt (1906–1975). Ze heeft uitgebreid geschreven over ‘het publieke’. Ze verbindt de inzet van wetenschappelijke kennis en technologie (...) met het politieke vraagstuk: willen we daadwerkelijk leven in de wereld die we aan het scheppen zijn? Arendts gedachtegoed biedt volop handvatten om op verschillende niveaus van het hoger beroepsonderwijs deze taak te doordenken en invulling te geven. (shrink)

Wij presenteren Berardi’s herwerking van de ideologiekritiek in drie stappen. Eerst schetsen wij de context waarin Berardi de ideologiekritiek herdenkt. Hij bouwt verder op de ontdekking van Deleuze en Guattari dat de taal van het kapitalisme niet de code, maar de axiomatiek is. De economische wetenschap biedt, volgens hen, mensen geen identiteit aan, maar bestaat uit een reeks commando’s die stromen van geld, arbeid, elektriciteit, enzovoort reguleert. Daaraan koppelt Berardi de observatie dat het hedendaagse kapitalisme vooral tekens verhandelt in plaats (...) van producten waarnaar zulke tekens zouden verwijzen. In een tweede stap brengen wij tegen deze opvatting in dat Berardi nog steeds vasthoudt aan de representatieve waarde van de economische wetenschap. Deze laatste zou enkel een afbeelding bieden van de realiteit en die vervalsen in het voordeel van het status quo. Sociologen uit de traditie van de actor-netwerktheorie (ANT) hebben dat echter betwist. Zij beweren dat de economische wetenschap de economische realiteit niet zozeer afbeeldt, maar actief vormgeeft. De economische wetenschap heeft de mens geschapen naar zijn evenbeeld: als homo oeconomicus. Het is dan ook een vergissing om de economische wetenschap te bekritiseren voor haar valse representaties. Zij maakt die immers waar. In een derde en laatste stap leggen wij in Berardi’s teksten een nieuw criterium bloot voor ideologiekritiek. In plaats van de economische wetenschap te bekritiseren voor haar valse uitspraken over de realiteit, moeten wij nagaan of de economische wetenschap een manier van leven promoot die mensen in staat zijn te onderhouden. De economische wetenschap is dan ideologisch als en slechts als zij een onhoudbare vorm van leven propageert. Volgens Berardi kan de hedendaagse economische wetenschap hiervan terecht beschuldigd worden. In zijn psychopathologie van het kapitalisme wijst hij immers op de negatieve psychische gevolgen van het hedendaagse kapitalisme, namelijk de instandhouding van een cyclus tussen paniek en depressie, een verlies aan betekenisvol menselijk contact en een neiging tot neurotisch vasthouden aan oude economische recepten die hun failliet reeds meermaals bewezen hebben. Niet de waarheid zal ons verlossen, maar in de verlossing ligt het ware leven. (shrink)

Voorstanders van levensverlenging vooronderstellen dat langer leven wenselijk is en dat ouderdom en de dood dat niet zijn. Maar is een leven zonder dood eigenlijk wel nastrevenswaardig? In dit essay beargumenteer ik dat de dood een essentieel onderdeel van een zinvol leven is. Het is daarom niet eindigheid, maar eeuwigheid die als een bedreiging voor het leven zou moeten worden gezien.

Toon van Eijk: Spinoza in het licht van bewustzijnsontwikkeling De beroemde filosoof Spinoza is moeilijk te doorgronden. Emeritus hoogleraar Maarten van Buuren heeft in 2016 twee boeken over Spinoza gepubliceerd, waarin hij diens filosofie op nauwgezette en verhelderende manier analyseert. Volgens Van Buuren is de kern van Spinoza’s ethiek de bevrijding van bevoogding en het streven om in overeenstemming te leven met de wereld en met zichzelf. Een aantal sleutelbegrippen in Spinoza’s filosofie zijn de immanente, in de natuur-inwonende God, (...) zelfbeschikking, de rede, intuïtie, macht en zelftoe-eigening. In dit boek bespreekt Toon van Eijk deze sleutelbegrippen aan de hand van de analyse van Van Buuren en de filosofie van Maharishi Mahesh Yogi, de grondlegger van de Transcendente Meditatie (TM) techniek. Filosofische begrippen blijven echter tandeloos zonder mogelijkheden om deze ideeën te verwerkelijken. Een synthese van filosofisch redeneren en praktijken voor bewustzijnsontwikkeling is nodig. Hoewel Spinoza een ethiek zonder metafysica voorstond, is Van Eijk van mening dat daadwerkelijk wijs handelen moeilijk zonder enige metafysische bagage kan. (shrink)

Tussen zijn veertigste en zijn zestigste levensjaar was Jan Hendrik van den Berg (1914) een uitermate succesvol en populair auteur. Boeken van zijn hand, zoals Metabletica (1956) en Medische macht en medische ethiek (1969), waren ongekende bestsellers. Hij was de Nederlandse vertegenwoordiger van een belangrijke Europese stroming in de filosofie: de historische fenomenologie. In de jaren zeventig raakte hij echter in conflict met zijn tijd. Terwijl de Nederlandse publieke opinie een wending naar links doormaakte, bond Van den Berg de strijd (...) aan tegen verloedering, hooliganisme en anarchisme. Dit ging ten koste van zijn populariteit, maar niet van zijn productiviteit, noch van zijn innovativiteit. Tot op de dag van vandaag werkt hij aan een indrukwekkend , panoramisch oeuvre. Hij is de belangrijkste Nederlandse filosoof sinds Bolland. -/- Deze studie wil het werk van Van den Berg reconstrueren, situeren en beoordelen. Reconstrueren door de methodische en thematische coherentie ervan zichtbaar te maken. Situeren door het te confronteren met dat van andere, verwante auteurs zoals Husserl, Freud, Bachelard en Foucault. Beoordelen door na te gaan in hoeverre Van den Berg de inzet van zijn project, zowel inhoudelijk als methodologisch, waarmaakte. -/- Het werk van Van den Berg is geen curiosum, maar opvallend actueel. Hij onderzoekt het begin, de aanvang van wetenschappelijke en maatschappelijke ontwikkelingen waarvan het belang in de huidige situatie met nadruk zichtbaar wordt. Zijn beeldende stijl wekt de geschiedenis van de wetenschap tot leven, maar werd vaak als ‘anekdotisch’ afgedaan; zijn talent voor polemiek lokte soms felle reacties uit en zijn methodologische flexibiliteit maakte hem een gemakkelijk doelwit van academische kritiek. Aan de positieve kant van de balans staan echter zijn intellectuele enthousiasme en zijn internationale faam. Zijn werk verdient een rehabilitatie. (shrink)

Critical comments on two roads to a good society. (These roads in response to John Rawls' A theory of justice, 1971): Dutch ethical theorist Trudy van Asperen (Het bedachte leven, 1993), and Avishai Margalit (A decent society, 1996).

Tussen zijn veertigste en zijn zestigste levensjaar was Jan Hendrik van den Berg (1914) een uitermate succesvol en populair auteur. Boeken van zijn hand, zoals Metabletica (1956) en Medische macht en medische ethiek (1969), waren ongekende bestsellers. Hij was de Nederlandse vertegenwoordiger van een belangrijke Europese stroming in de filosofie: de historische fenomenologie. In de jaren zeventig raakte hij echter in conflict met zijn tijd. Terwijl de Nederlandse publieke opinie een wending naar links doormaakte, bond Van den Berg de strijd (...) aan tegen verloedering, hooliganisme en anarchisme. Dit ging ten koste van zijn populariteit, maar niet van zijn productiviteit, noch van zijn innovativiteit. Tot op de dag van vandaag werkt hij aan een indrukwekkend , panoramisch oeuvre. Hij is de belangrijkste Nederlandse filosoof sinds Bolland. -/- Deze studie wil het werk van Van den Berg reconstrueren, situeren en beoordelen. Reconstrueren door de methodische en thematische coherentie ervan zichtbaar te maken. Situeren door het te confronteren met dat van andere, verwante auteurs zoals Husserl, Freud, Bachelard en Foucault. Beoordelen door na te gaan in hoeverre Van den Berg de inzet van zijn project, zowel inhoudelijk als methodologisch, waarmaakte. -/- Het werk van Van den Berg is geen curiosum, maar opvallend actueel. Hij onderzoekt het begin, de aanvang van wetenschappelijke en maatschappelijke ontwikkelingen waarvan het belang in de huidige situatie met nadruk zichtbaar wordt. Zijn beeldende stijl wekt de geschiedenis van de wetenschap tot leven, maar werd vaak als ‘anekdotisch’ afgedaan; zijn talent voor polemiek lokte soms felle reacties uit en zijn methodologische flexibiliteit maakte hem een gemakkelijk doelwit van academische kritiek. Aan de positieve kant van de balans staan echter zijn intellectuele enthousiasme en zijn internationale faam. Zijn werk verdient een rehabilitatie. (shrink)

The curious philosopher often answers questions by raising further, more fundamental questions. How can this be fruitful and practical in the context of Wageningen University? Philosophy offers critical reflection on conceptual and normative assumptions in science and society, and that is necessary for responsible practices. I illustrate this by analyzing the concept of quality of life – a key value in the mission of our university – and by questioning current debates about responsibility for health.