This essay argues that current theories of action fail to explain agentive control because they have left out a psychological capacity central to control: attention. This makes it impossible to give a complete account of the mental antecedents that generate action. By investigating attention, and in particular the intention-attention nexus, we can characterize the functional role of intention in an illuminating way, explicate agentive control so that we have a uniform explanation of basic cases of causal deviance in action as (...) well as other defects of agency, explain cases of skilled agency and sharpen questions about the role of thought in agency. This provides for a different orientation in the theory of action. (shrink)

In this paper, I argue that visual attention is cognitively penetrated by intention. I present a detailed account of attention and its neural basis, drawing on a recent computational model of neural modulation during attention: divisive normalization. I argue that intention shifts computations during divisive normalization. The epistemic consequences of attentional bias are discussed.

Empirical work and philosophical analysis have led to widespread acceptance that vision for action, served by the cortical dorsal stream, is unconscious. I argue that the empirical argument for this claim is unsound. That argument relies on subjects’ introspective reports. Yet on biological grounds, in light of the theory of primate cortical vision, introspection has no access to dorsal stream mediated visual states. It is thus wrongly assumed that introspective reports speak to absent phenomenology in the dorsal stream. In light (...) of this, I consider a different conception of consciousness’s relation to agency in terms of access. While theoretical reasons suggest that the inaccessibility of the dorsal stream to conceptual report is evidence that it is unconscious, this position begs important questions. I propose a broader notion of access in respect of the guidance of intentional agency and not, narrowly, conceptual report (Note: this paper contradicts my earlier paper, "The Case for Zombie Agency"). (shrink)

This paper examines the relationship of ethical decision-making by individuals to corporate business ethics and organizational performance of three groups: SMEs, Outstanding SMEs and Large Enterprises, in order to provide a reference for Taiwanese entrepreneurs to practice better business ethics. The survey method involved random sampling of 132 enterprises within three groups. Some 524 out of 1320 questionnaires were valid. The survey results demonstrated that ethical decision-making by individuals, corporate business ethics and organizational performance are highly related. In summary, then, (...) high levels of organizational performance were directly attributable to high levels of applied corporate and individual ethics. Furthermore, there is a demonstrable tendency for Outstanding SMEs to reject ethically unsound practices such as padded expense accounts, tax evasion and misleading advertising. The measurement criteria used to assess organizational performance, however, did not include an objective evaluation of financial performance. (shrink)

Do self‐monitoring accounts, a dominant account of the positive symptoms of schizophrenia, explain auditory verbal hallucination? In this essay, I argue that the account fails to answer crucial questions any explanation of auditory verbal hallucination must address. Where the account provides a plausible answer, I make the case for an alternative explanation: auditory verbal hallucination is not the result of a failed control mechanism, namely failed self‐monitoring, but, rather, of the persistent automaticity of auditory experience of a voice. My argument (...) emphasizes the importance of careful examination of phenomenology as providing substantive constraints on causal models of the positive symptoms in schizophrenia. (shrink)

De-anthropocentrism is the leitmotif of philosophy in the twenty-first century, encouraging diverse and competing thoughts as to how this goal may be achieved. This article argues that the method by which we may achieve de-anthropocentrism is ethical rather than metaphysical – it must involve a creation of the self, rather than an interpretation of the given human conditions. Through engagements with the thought of Nietzsche, Levinas, and Foucault, and a close reading of Baudelaire’s poem “La Beauté,” I will illustrate three (...) ethical commitments essential to de-anthropocentrism: to abandon the claim to knowledge associated with human reason, to remain in perpetual quest of an object, and to transgress the given perceptual structure through aesthetic experience. In contrast to Kantian philosophy built upon universal human reason, art is the ethical arena where each artist creates their own way to relate to the object, while de-anthropocentrism occurs – this article argues – when the artist includes the self as the field of creation. Object-Oriented Ontology in my assessment is the only branch of philosophy that truly achieves de-anthropocentrism. (shrink)

I analyze the role of infinite idealizations used in the renormalization group (RG hereafter) method in explaining universality across microscopically different physical systems in critical phenomena. I argue that despite the reference to infinite limit systems such as systems with infinite correlation lengths during the RG process, the key to explaining universality in critical phenomena need not involve infinite limit systems. I develop my argument by introducing what I regard as the explanatorily relevant property in RG explanations: linearization* property; I (...) then motivate and prove a proposition about the linearization* property in support of my view. As a result, infinite limit systems in RG explanations are dispensable. (shrink)

We respond to Moseley and Wilkinson's defense of inner speech models of AVH.

Diversity of practice is widely recognized as crucial to scientific progress. If all scientists perform the same tests in their research, they might miss important insights that other tests would yield. If all scientists adhere to the same theories, they might fail to explore other options which, in turn, might be superior. But the mechanisms that lead to this sort of diversity can also generate epistemic harms when scientific communities fail to reach swift consensus on successful theories. In this paper, (...) we draw on extant literature using network models to investigate diversity in science. We evaluate different mechanisms from the modeling literature that can promote transient diversity of practice, keeping in mind ethical and practical constraints posed by real epistemic communities. We ask: what are the best ways to promote an appropriate amount of diversity of practice in scientific communities? (shrink)

This paper considers the connection between automaticity, control and agency. Indeed, recent philosophical and psychological works play up the incompatibility of automaticity and agency. Specifically, there is a threat of automaticity, for automaticity eliminates agency. Such conclusions stem from a tension between two thoughts: that automaticity pervades agency and yet automaticity rules out control. I provide an analysis of the notions of automaticity and control that maintains a simple connection: automaticity entails the absence of control. An appropriate analysis, however, shows (...) that actions are forms of control and pervasively automatic even if automaticity implies the absence of control. Consequences are drawn for the theory of mental agency and the psychological concepts of automaticity and control. (shrink)

Joe Horton argues that partial aggregation yields unacceptable verdicts in cases with risk and multiple decisions. I begin by showing that Horton’s challenge does not depend on risk, since exactly similar arguments apply to riskless cases. The underlying conflict Horton exposes is between partial aggregation and certain principles of diachronic choice. I then provide two arguments against these diachronic principles: they conflict with intuitions about parity, prerogatives, and cyclical preferences, and they rely on an odd assumption about diachronic choice. Finally, (...) I offer an explanation, on behalf of partial aggregation, for why these diachronic principles fail. (shrink)

This article compares the use of Romantic metaphor with the Chinese literary device xiang 象 (which I translate as “thing-metaphor”) in regard to how they embody different metaphysical relations between humans and things. Whereas Romantic metaphor transports a physical thing to the immaterial realm of imagination, xiang is a literary device in which the material qualities of the thing, while creatively interpreted to generate human meaning, retain ontologically a strong physical presence. Xiang therefore epitomizes a theory of creation that challenges (...) the Western dualistic paradigm: that the poet creates not virtual copies of the thing, but meanings of the thing, and therefore our relationships with things. The article concludes with Heidegger’s discourses on metaphor to suggest that my discussion of thing-metaphor has universal applicability. (shrink)

​I use network models to simulate social learning situations in which the dominant group ignores or devalues testimony from the marginalized group. I find that the marginalized group ends up with several epistemic advantages due to testimonial ignoration and devaluation. The results provide one possible explanation for a key claim of standpoint epistemology, the inversion thesis, by casting it as a consequence of another key claim of the theory, the unidirectional failure of testimonial reciprocity. Moreover, the results complicate the understanding (...) and application of previously discovered network epistemology effects, notably the Zollman effect (Zollman 2007, 2010). (shrink)

A longstanding orthodoxy holds that the Mohists regard the promotion of li (benefit, 利) as their ultimate normative criterion, meaning that they measure what is yi (just, 義) or buyi (unjust, 不義) depending on whether it maximizes li or not. This orthodoxy dates back at least to Joseph Edkins (1859), who saw Mozi as a utilitarian and an ally of Bentham. In this paper, we will argue that this orthodoxy should be reconsidered because it does not square with several passages (...) from the Mozi. That the Mohists place a strong weight on the promotion of ‘li for the whole world (tianxia zhi li, 天下之利)’ is uncontroversial. We argue, however, that in certain cases the Mohist moral calculus diverges in its rationale or outcome from li-promotionalism. This position rejects the orthodoxy by showing that Mohism and li-promotionalism are not entirely coterminous. (shrink)

The article seeks to reclaim a type of fear lost in silent omission in education, yet central to the development of an ethical subject. It distinguishes the fear described by Martin Heidegger through the concept of befindlichkeit and fear for the other as an essential moment for ethics articulated by Emmanuel Levinas. It argues that the latter conception of fear has inverted the traditional assumption of the ideal ethical subject as fearless. It then examines how Levinas’s interpretation of fear might (...) contribute to the discussion on fear and responsibility in the context of the COVID-19 pandemic. It concludes that fear for the other reveals our tremendous capacity to suffer for the other, which is an aspect of the emotional life that has not been identified in the general educational discourse. This inattention manifests itself as a categorical omission in which the existence of fear for the other is not recognized and impedes the ability of educators to address ethics as it is deeply lived. (shrink)

One famous debate in contemporary epistemology considers whether there is always one unique, epistemically rational way to respond to a given body of evidence. Generally speaking, answering “yes” to this question makes one a proponent of the Uniqueness thesis, while those who answer “no” are called “permissivists”. Another influential recent debate concerns whether non-truth-related factors can be the basis of epistemic justification, knowledge, or rational belief. Traditional theories answer “no”, and are therefore considered “purists”. However, more recently many theorists have (...) argued to the contrary, claiming that impurist factors, such as practical stakes, can sometimes encroach or even override truth-related considerations. This paper bridges the two debates by presenting and defending what I call “Impurist Permissivism”. I support Impurist Permissivism by showing how it can resist Roger White’s famous Argument from Arbitrariness (2005). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Politics, Philosophy & Economics, Volume 21, Issue 4, Page 347-371, November 2022. We sometimes have to choose between options that are seemingly incomparable insofar as they seem to be neither better than, worse than, nor equal to each other. This often happens when the available options are quite different from one another. For instance, consider a choice between prioritizing either criminal justice reform or healthcare reform as a public policy goal. Even after the relevant details of the goals and possible (...) reforms are filled in, it is plausible that neither goal is better than, worse than, nor equal to the other. Such seemingly incomparable options present a problem for rational choice since it is unclear how an agent might rationally choose between them. What we need are some principles to help govern rational choice when faced with seemingly incomparable options. I here present three such principles. While each principle is individually compelling, I show that they are jointly incompatible. I then argue that the correct response to this inconsistent triad is to reject the principle that rationally censures performing a sequence of choices one knows will result in a suboptimal outcome. The upshot is that when seeming incomparability is involved, an agent can money pump themselves without being less rational for it. (shrink)

Milner and Goodale's influential account of the primate cortical visual streams involves a division of consciousness between them, for it is the ventral stream that has the responsibility for visual consciousness. Hence, the dorsal visual stream is a ‘zombie’ stream. In this article, I argue that certain information carried by the dorsal stream likely plays a central role in the egocentric spatial content of experience, especially the experience of visual spatial constancy. Thus, the dorsal stream contributes to a pervasive feature (...) of consciousness. (shrink)

When solving a complex problem in a group, should group members always choose the best available solution that they are aware of? In this paper, I build simulation models to show that, perhaps surprisingly, a group of agents who individually randomly follow a better available solution than their own can end up outperforming a group of agents who individually always follow the best available solution. This result has implications for the feminist philosophy of science and social epistemology.

Ateistlerin teizmi reddetme gerekçeleri, genellikle kötülük sorununun teizme karşı en güçlü argüman olduğunu iddia etmelerinde yatmaktadır. Nitekim ateizme göre teizm, bu soruna başarılı bir şekilde cevap verememektedir. Bununla birlikte kötülük sorununun sadece teistler için bir problem olmadığı iddia edilebilir. Bizde bu makale içerisinde bu savdan yola çıkarak, yakın dönemde Yujin Nagasawa’nın geliştirdiği “sistematik kötülüğün varoluşsal sorunu” açısından bu iddiayı ele almaya çalıştık. Bu sorun, başlangıçta, yalnızca dünyadaki belirli olayların veya belirli olay türlerinin kötü olduğunu değil, aynı zamanda insan varoluşunun dayandığı (...) tüm biyolojik sistemlerin kötü olduğunu göstererek, teizm için bir meydan okuma yaratmaktadır. Ancak hem teistlerin hem de ateistlerin tipik olarak dünyanın genel olarak iyi olduğunu ve içinde yaşamaktan mutlu ve minnettar olmamız gerektiğini onaylayan varoluşsal iyimserliği benimsedikleri düşünüldüğünde, kötülüğün bu versiyonu, teizm için olduğu kadar, ateizm içinde bir problem olmaktadır. Makale içerisinde sorunun bu versiyonuna yanıt verirken ateizmin teizme kıyasla önemli bir dezavantajla karşı karşıya kalması nedeniyle, bunun ateizme karşı güçlü bir argüman olabileceğini iddia ediyoruz. (shrink)

In response to Mole 2009, I present an argument for zombie action. The crucial question is not whether but rather to what extent we are zombie agents. I argue that current evidence supports only minimal zombie agency.

1. Biomedical sciences are fast-growing fields with unprecedented speed of research outputs, especially in the quantities of papers. Philosophers aiming to study ongoing biomedical changes face cha...

As the aim of the responsible robotics initiative is to ensure that responsible practices are inculcated within each stage of design, development and use, this impetus is undergirded by the alignment of ethical and legal considerations towards socially beneficial ends. While every effort should be expended to ensure that issues of responsibility are addressed at each stage of technological progression, irresponsibility is inherent within the nature of robotics technologies from a theoretical perspective that threatens to thwart the endeavour. This is (...) because the concept of responsibility, despite being treated as such, is not monolithic: rather this seemingly unified concept consists of converging and confluent concepts that shape the idea of what we colloquially call responsibility. From a different perspective, robotics will be simultaneously responsible and irresponsible depending on the particular concept of responsibility that is foregrounded: an observation that cuts against the grain of the drive towards responsible robotics. This problem is further compounded by responsible design and development as contrasted to responsible use. From a different perspective, the difficulty in defining the concept of responsibility in robotics is because human responsibility is the main frame of reference. Robotic systems are increasingly expected to achieve the human-level performance, including the capacities associated with responsibility and other criteria which are necessary to act responsibly. This subsists within a larger phenomenon where the difference between humans and non-humans, be it animals or artificial systems, appears to be increasingly blurred, thereby disrupting orthodox understandings of responsibility. This paper seeks to supplement the responsible robotics impulse by proposing a complementary set of human rights directed specifically against the harms arising from robotic and artificial intelligence technologies. The relationship between responsibilities of the agent and the rights of the patient suggest that a rights regime is the other side of responsibility coin. The major distinction of this approach is to invert the power relationship: while human agents are perceived to control robotic patients, the prospect for this to become reversed is beginning. As robotic technologies become ever more sophisticated, and even genuinely complex, asserting human rights directly against robotic harms become increasingly important. Such an approach includes not only developing human rights that ‘protect’ humans but also ‘strengthen’ people against the challenges introduced by robotics and AI [This distinction parallels Berlin’s negative and positive concepts of liberty ], by emphasising the social and reflective character of the notion of humanness as well as the difference between the human and nonhuman. This will allow using the human frame of reference as constitutive of, rather than only subject to, the robotic and AI technologies, where it is human and not technology characteristics that shape the human rights framework in the first place. (shrink)

In the contemporary epistemological literature, peer disagreement is often taken to be an instance of a more general phenomenon of “higher-order evidence.” Correspondingly, its epistemic significance is often thought to turn on the epistemic significance of higher-order evidence in general. This chapter attempts to evaluate this claim, and in doing so to clarify some points of unclarity in the current literature – both about what it is for evidence to be “higher-order,” and about the relationship between disagreement and higher-order evidence. (...) We will begin by considering some candidate definitions of “higher-order evidence,” and offering our own definition that attempts to capture the phenomenon of interest. We will then consider, in light of this definition, whether disagreement and its epistemic significance are best-understood as a kind of higher-order evidence. We’ll argue that although peer disagreement can be epistemically significant qua higher-order evidence, this role doesn’t exhaust its significance, and that it can also serve as straightforward first-order evidence. Finally, we’ll suggest that inattention to this latter point has made broadly conciliatory views about peer disagreement seem somewhat easier to resist than they in fact are. (shrink)

Aiming at the allocation of scarce medical resources, Immanuel and other scholars have put forward a set of influential ethical values and guiding principles. It assigns the priority of resource allocation to those whose lives can be saved and maximized, those who can bring the greatest instrumental value, and those who are the worse off. For other members of society, random selection under the same conditions is adopted. Following the Rawlsian "lexical order, lexicographical" rule, this priority arrangement requires that the (...) "utilitarian principle" should be placed before the "equality principle", and the "instrumental difference principle", the "integrity difference principle" and the "fair opportunity principle" in turn acts on specific distribution agents. Although the framework and its priority rules have obvious drawbacks when faced with Medical Resources Squeeze and other dilemmas, with the help of an understanding of its internal structure, it can effectively respond to the four core issues in the allocation of scarce medical resources. (shrink)

In the evolution of Chinese and Western literatures, the emphasis on the "strength" of "courage" is gradually given to the "mind" of "courage", that is the intention of the Agent. The connotation of Chinese and Western traditional thoughts of "courage" reflected in the distinction between the "physical courage" and "moral courage". Philosophers distinguish moral courage from physical courage, which does not seem to be clear and complete. Moral courage however as moral elements have been distinguished from "courage as a virtue". (...) The behavior of "moral courage" must be "supernormal behavior", which is the embodiment of moral choice and moral practice in a specific situation. The Agent of "moral courage" has particularity, the behavior itself is in a certain situation, and the behavioral consequences show severe. (shrink)

With the development of sharing economy, a consensus to study this area from the perspective of morality and ethics has been recently reached. The key point of this study is the ethical basis of sharing economy. It should be noticed that the conceptual framework of sharing economy must be grounded within the market economy, technological innovation, and the spirit of "rational cooperation". It is, therefore, necessary to realize that the sharing economy is based on the Contractual Ethics internally rooted in (...) the market economy, the Technical Ethics which is coordinated with technological innovation, and the Universal Ethics produced by the cooperative reason. The three concept of ethics lay the ethical foundation of sharing economy together. (shrink)

In defense of anti-essentialism, pragmatist Richard Rorty holds that we may think of all objects as if they were numbers. I find that Rorty’s metaphysics hinges on two rather weak arguments against the essences of numbers. In contrast, Plato’s metaphysics offers a plausible definition of essentiality by which numbers do have essential properties. Further, I argue that Rorty’s argumentative mistake is mischaracterizing Plato’s definition. I conclude that Plato’s definition of “essential” is a robust one which implies that many properties, beyond (...) those we might intuitively think of, can count as essential properties of objects. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

In his rich and provocative paper, Peter Carruthers announces two related theses: (a) a positive thesis that “central cognition is sensory based, depending on the activation and deployment of sensory images of various sorts” (Carruthers 2013) and (b) a negative thesis that the “central mind does not contain any workspace within which goals, decisions, intentions, or non-sensory judgments can be active” (Carruthers 2013). These are striking claims suggesting that a natural view about cognition, namely that explicit theoretical reasoning involves direct (...) operations over beliefs, is wrong. Our beliefs, on this natural view, interact with each other to yield new beliefs. If Carruthers is right, beliefs have only an indirect or mediated influence in cognition with sensory states playing the direct role. I think it an important feature of Carruthers’ discussion that he draws support from work on the neural circuits and mechanisms that subserve these processes. In what follows, I want to regis. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

The results showed that the relative poverty of women in rural households is extensive and broader, especially in the economic, humanities, and rights dimensions, and is much higher than that of men. Education level, physical health, ideology, and family status are the primary factors affecting the multidimensional relative poverty of women. -/- Conclusion: This study finds that the relative poverty of rural women exists within the family and it is multi-dimensional. This finding provides a reference for promoting well-rounded human development (...) and achieving common prosperity for everyone. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

The Concept of Life and Death of Chuang-tzu have inherited and developed Confucianism and Taoism thoughts, establishing Ontological foundation of "Life - Body", distinguishing the transcendental concept of "Dead Heart" and the empirical concept of "Death Body", as well as proposing the thought of "Equivalence of Life and Death" finally. The logic Reasoning of Chuang-tzu "Equivalence of Life and Death", start from constructing the equal status of "Life" and “Death" from ontological argument. Life and Death then are reduced to be (...) a natural phenomenon to dispel its mystery. With emphasizing the social connotation of life and death, the difference between them has been removed, and finally the Thought experiment of "Chuang-tzu dreaming butterfly" has deepened the idea of "Equivalence of Life and Death". The Ideological Characteristic of the Concept of Life and Death of Chuang-tzu mainly reflects in the aspects of Ontology, Epistemology and Ethical practice. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Different understanding on Aristotelian distributive justice results in two main factions: holism and egalitarianism. Dennis McKerlie, one of the representatives of holism, criticized Martha Nussbaum's interpretation as an egalitarian. McKerlie argued that Nussbaum did not attach enough importance to the Proportional equality and Aristotelian Common good, as well as a deviation in the understanding of the concept of distribution. The defense of egalitarianism is that Aristotle's emphasis on the rational equality of citizens and the ontological presupposition of primal equality show (...) Aristotelian egalitarian tendencies. (shrink)

Hans Jonas 's responsibility ethics is an important achievement of modern technology criticism and ethical theory innovation. The maturity of Jonas's ethical thought has gone through three main stages, namely, the critique of modern technology, the reflection of traditional ethics and the construction of the " Future-oriented " Responsibility Ethics. Jonas's criticism of modern technology not only has a strong epochal character but also carries on the spirit of social criticism since Marx. His insight into the traditional ethics theory and (...) the ethical characteristics of the technical age constituted the background of the Responsibility ethics. Jonas's responsibility ethics is not only the return of "responsibility" spirit in ethics but also the dimension of "Future", which is the characteristic of his theory. Through criticism, reflection and construction, Jonas formed this kind of asymmetrical ethics thought of "Future-oriented" Responsibility and faced the challenge of modern technology. (shrink)

While a plethora of studies has been conducted to examine stress and its impact on mental health in western countries, research is scarce investigating the relationship between student challenge stress and health illness in the context of Chinese colleges. No studies examined the moderating effect of self-efficacy on the relationship between challenge stress and health illness. This study attempted to investigate the relationships between these three variables among Chinese college students. Especially, this study focused on examining whether self-efficacy moderated the (...) effect of perceived challenge stress on students’ mental health. Also, the differences were tested between male and female students in terms of these three variables. A sample of 578 Chinese college students was recruited over an approximately 12-week period from 7 Chinese universities. An online survey link was distributed through WeChat. The SPSS version 26 software was used to analyze the data. Results showed that there is no significant difference between genders in terms of perceived challenge stress, self-efficacy, and students’ mental health. In addition, challenge stress was positively related to the students’ mental health (β = 0.35, p < 0.01) while there was a negative association between self-efficacy and mental health (β = -0.41, p < 0.01). Furthermore, self-efficacy plays a moderating role in the relationship between challenge stress and mental health (β = -0.11, p = 0.02). Students with low self-efficacy tend to experience more mental health issues. It is suggested that Chinese colleges and universities pay more attention to students with low self-efficacy, either through faculty/staff interventions or peer counseling. Professors consider reducing students’ academic stress to improve their mental health. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

The thesis of relation between observation and theory is one of the basic important issues in philosophy of science and scientific epistemology. However, the mechanistic processes of theory- ladenness of observation have rarely been discussed. Current research in cognitive science on thought processes provides powerful analytical tools and empirical support for this problem. In the light of the perception-based knowledge representation of Barsolou, this paper attempts to give a representation-based explanation for theory- laden mechanism in virtue of constraints on production (...) and explanation of representation. If representational mechanism in observation is not an absolutely subjective but a constraint construction, it will give the reliability of observation a rational support. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

IPCC SPECIAL REPORT ON CLIMATE CHANGE AND LAND (SRCCL) -/- Chapter 3: Climate Change and Land: An IPCC special report on climate change, desertification, land degradation, sustainable land management, food security, and greenhouse gas fluxes in terrestrial ecosystems.

Artificial intelligence (AI) is increasingly expected to disrupt the ordinary functioning of society. From how we fight wars or govern society, to how we work and play, and from how we create to how we teach and learn, there is almost no field of human activity which is believed to be entirely immune from the impact of this emerging technology. This poses a multifaceted problem when it comes to designing and understanding regulatory responses to AI. This article aims to: (i) (...) defend the need for a novel conceptual model for understanding the systemic legal disruption caused by new technologies such as AI; (ii) to situate this model in relation to preceding debates about the interaction of regulation with new technologies (particularly the ‘cyberlaw’ and ‘robolaw’ debates); and (iii) to set out a detailed model for understanding the legal disruption precipitated by AI, examining both pathways stemming from new affordances that can give rise to a regulatory ‘disruptive moment’, as well as the Legal Development, Displacement or Destruction that can ensue. The article proposes that this model of legal disruption can be broadly generalisable to understanding the legal effects and challenges of other emerging technologies. (shrink)