Political Theory

Rival causal and interpretive approaches to explaining social phenomena have important ethical differences. While human actions can be explained as a result of causal mechanisms, as a meaningful choice based on reasons, or as some combination of the two, it is morally important that social scientists respect others by recognizing them as persons. Interpretive explanations directly respect their subjects in this way, while purely causal explanations do not. Yet although causal explanations are not themselves expressions of respect, they can be (...) used in respectful ways if they are incorporated into subjects’ self-directed projects. This can occur when subjects correctly understand and freely adopt researchers’ goals through a process of informed consent. It can also occur when researchers correctly understand and adopt their subject’s goals, using their research to empower those they study. (shrink)

Scholars studying classic political texts face an important decision: Should these texts be read as artifacts of history or as sources for still-valid insights about politics today? Competing historical and “presentist” approaches to political thought do not have a methodological dispute—that is, a disagreement about the most effective scholarly means to an agreed-upon end. They instead have an ethical dispute about the respective value of competing activities that aim at different purposes. This article examines six ethical arguments, drawn primarily from (...) the work of Quentin Skinner, in favor of the historical approach. It concludes that while both intellectual history and presentist theory are ethically justifiable, the best justification of the former enterprise is that it can help us achieve the purposes of the latter. (shrink)

The Ashgate Research Companion to Multiculturalism brings together a collection of new essays by leading and emerging scholars in the humanities and social sciences on some of the key issues facing multiculturalism today. It provides a comprehensive and cutting-edge treatment of this important and hotly contested field, offering scholars and students a clear account of the leading theories and critiques of multiculturalism that have developed over the past twenty-five years, as well as a sense of the challenges facing multiculturalism in (...) the future. Key leading scholars, including James Bohman, Barbara Arneil, Avigail Eisenberg, Ghassan Hage, and Paul Patton, discuss multiculturalism in different cultural and national contexts and across a range of disciplinary approaches. In addition to contributions, Duncan Ivison also provides a comprehensive Introduction which surveys the field and offers an extensive guide to further reading. (shrink)

Поскольку до сих пор нет никакого судебного решения в отношении правомерности совершённых в прошлом и совершаемых в настоящем деяний, квалифицируемых как подлог и предательство, правовая оценка перестройки адресуется как юристам, так и всем прочим гражданам.

Does the Australian state exercise legitimate power over the indigenous peoples within its borders? To say that the state’s political decisions are legitimate is to say that it has the right to impose those decisions on indigenous peoples and that they have a (at least a prima facie) duty to obey. In this paper, I consider the general normative frameworks within which these questions are often grasped in contemporary political theory. Two dominant modes of dealing with political legitimacy are through (...) the politics of ‘recognition’ and ‘justification’. I argue that in order to address the fundamental challenges posed by indigenous peoples to liberal settler states today we need to pluralise our conceptions of political legitimacy. (shrink)

The debate over the constitutional recognition of Indigenous peoples is a deeply political one. That might appear to be a controversial claim. After all, there has been much talk about minimising the scope for disagreement between ‘constitutional conservatives’ and supporters of more expansive constitutional recognition. And there is concern to ensure that any potential referendum enjoys the maximum conditions and opportunity for success. However, my argument shall be that any form of constitutional recognition of Australia’s First Peoples needs to be (...) seen as part of an ongoing transformation in the relations between Indigenous peoples and the Australian state. (shrink)

Sometimes constitutions fail. The unprecedented election of Donald Trump, a populist insurgent who lacks the prior political experience or military service of all presidents before him, is such a sharp break in American historical experience that it raises questions as to whether something is deeply amiss with the constitutional order. Constitutional failure is not uncommon. A path-breaking global study of national constitutions shows that on average, they last only nineteen years. The U.S. Constitution is an uncommon outlier and, as such, (...) is accounted by many a long-running success story. But could a bell be tolling for American constitutionalism? In this Essay, I assess the meaning of Trump’s shocking rise for the future of our constitutional order. The shock, of course, was not the election of a Republican president. There have been many Republican presidents since Lincoln, each making their own distinctive contribution to the American tradition. Yet, there are good reasons to think this time around is different. The efficacy and, perhaps, stability of our constitutional order are in question, and we should try to understand why. (shrink)

In this tour-de-force, Elvira Basevich examines this paradox by tracing the development of W.E.B. Du Bois's life and thought and the relevance of his legacy to our troubled age. She adroitly analyzes the main concepts that inform Du Bois’s critique of American democracy, such as the color line and double consciousness, before examining how these concepts might inform our understanding of contemporary struggles, from Black Lives Matter to the campaign for reparations for slavery. She stresses the continuity in Du Bois’s (...) thought, from his early writings to his later embrace of self-segregation and Pan-Africanism, while not shying away from assessing the challenging implications of his later work.This wonderful book vindicates the power of Du Bois’s thought to help transform a stubbornly unjust world. It is essential reading for racial justice activists as well as students of African American philosophy and political thought. (shrink)

The original – and often continuing – sin of countries with a settler colonial past is their brutal treatment of indigenous peoples. This challenging legacy continues to confront modern liberal democracies ranging from the USA and Canada to Australia, New Zealand and beyond. Duncan Ivison’s book considers how these states can justly accommodate indigenous populations today. He shows how indigenous movements have gained prominence in the past decade, driving both domestic and international campaigns for change. He examines how the claims (...) made by these movements challenge liberal conceptions of the state, rights, political community, identity and legitimacy. Interweaving a lucid introduction to the debates with his own original argument, he contends that we need to move beyond complaints about the ‘politics of identity’ and towards a more historically and theoretically nuanced liberalism better suited to our times. This book will be a key resource for students and scholars interested in political theory, historic injustice, Indigenous studies and the history of political thought. (shrink)

The suite of secretive national security programs initiated in the US since 9/11 has created debate not only about the merits of targeted killing, torture, secret detention, cyberwar, global signals intercepts, and data-mining, but about the very secrecy in which these programs were conceived, debated by government officials, and implemented. Law must be revealed to those who are expected to comply with its demands. Law is a mere pretext for coercion if the laws permitting the government to coerce people for (...) non-compliance are concealed. The purpose of this essay is to determine whether inhabitants of a liberal state—a type of state tracing the legitimacy of its coercive actions to the consent of the governed—also need to know the internal protocols and legal findings of the government agencies ostensibly serving them. To put this question another way, what, if anything, may government agencies in liberal states keep secret? (shrink)

The article assesses different models of professional ethics and develops a model which sees professional imperatives as the institutionally-guided expression of foundational moral principles. This article uses the model to assess the moral pressures placed on interrogators in undercover operations in which a detective poses as a suspect in pre-arraignment holding. While highly effective, the level of empathetic rapport required risks incurring compassion fatigue and burn out on the part of detectives.

A short reconstruction of the transformations of the Greek classical analogy between the body and the city through the Arabic philosophy, the Renaissance political thought, and the origins of modern science up to Adam Smith and the shaping of political economy.

The theories of Locke, Hume and Kant dominate contemporary philosophical discourse on property rights. This is particularly true of applied ethics, where they are used to settle issues from biotech patents to managerial obligations. Within these theories, however, the usual criticisms of private property aren’t even as much as intelligible. Locke, Hume and Kant, I argue, develop claims about property on a model economy that I call “Frontier Town.” They and contemporary authors then apply these claims to capitalist economies. There (...) are two problems with this application: First, we’ll be considering the wrong kind of property: The only property in Frontier Town are means of life. Critics, however, object to property in concentrated capital because they associate only this kind of property with economic coercion and political power. Second, the two economies differ in central features, so that very different claims about empirical consequences and hence about fairness and merit will be plausible for each. This second problem, I argue, is a consequence of the first. I conclude that Frontier Town theories are more likely to distort than to illuminate property issues in capitalist economies. (shrink)

Der Aufsatz beschäftigt sich am Beispiel des deutschen "Kopftuchstreits" mit der rechtlich-politischen Auseinandersetzung um subjektive Rechte innerhalb des liberalen Rechtsstaats. Wie Christoph Menke in seiner Deutung der für den politischen Liberalismus wesentlichen politischen Konflikte gezeigt hat, bezieht sich diese Auseinandersetzung vorrangig auf zwei Fragen: Wer sollte Anspruch darauf genießen, ein politisches Subjekt zu sein, das heißt, als Gleiche oder Gleicher berücksichtigt zu werden? Welche Ansprüche politischer Subjekte könneen als schützenswerte Verwirklichung subjektiver Rechte gelten? Der vorliegende Beitrag beschäftigt sich vorwiegend mit (...) der Frage, wie die politischen Konflikte des letztgenannten Typs auf die rechtliche Auseinandersetzung um Grundrechte abfärben. Damit wende ich mich gegen ein Verständnis der Grundrechte, das diese als Garant der ethischen Neutralität eines liberalen Gemeinwesens ansieht. Ich möchte zeigen, dass der Sinn subjektiver Rechte in der liberalen Demokratie zwar unter anderem genau darin besteht, dass sie partikulare ethische Wertvorstellungen neutralisieren und die Bürgerinnen und Bürger innerhalb eines vernünftigen Rahmens vor Unterdrückung schützen. Wie eine Analyse der Entscheidungen des Bundesverfassungsgerichts (BVerfG) zum "Kopftuchstreit" zeigt, wird diese Funktion aber stets zugleich durch die partikulare Interpretation gleicher Rechte unterminiert. Dies bezeichne ich als die Dekonstruktion der Neutralität, die sich im Recht vollzieht. (shrink)

Edmundson has written an admirably concise yet powerful book. It blends a critical account of Rawls’ work with an original case for democratic socialism hewn from Rawlsian stone. In my opinion, this case has some flaws but it remains a timely contribution to the enduring quest for justice and social stability.

A discussion of Donald Winch's 'Adam Smith's Politics'.

The author examines Hobbes and Hume in the light of recent proposals of neo-Hobbesian political theories. Magri concludes that Hobbes and Hume's strategies would be plausible from the point of view of liberal thinking if they succeeded; the difficulty, however, is that both systems fail to overcome the barrier between individual interests and moral and political principles.

This is a collection of essays that all appeared in various Italian academic journals in the late seventies, aimed at tackling what we then used to call the " Crisis of Marxism". The reason of interest of these essays is the attitude taken by the author, who does not want to be neither that of the refugees from Marxism, who talk about something else, neither that of those who continue "to call themselves Marxists while ignoring the thousand reasons for doubt".

At the centre of Powers' (2019) China and England is an extraordinary forgotten episode in the history of political ideas. There was a time when English radicals critiqued the corruption and injustice of the English political system by contrasting it with the superior example of China. There was a time when they advocated adopting a Chinese conceptual framework for thinking about politics. So dominant and prevalent was the English radicals' use of this framework, that their opponents took to dismissing their (...) points as 'the argument from the Chinese'. In my review of Powers' book, I welcome the profound reconfiguration of our political understandings that knowledge of this historical episode brings. However, I question Powers' framing presumption that the generic problems of any complex society lead to convergence on a single master political value of 'social justice'. Surely there are deep and enduring differences amongst thinkers of political value, even within a single society, let alone across different societies. Taking this point seriously would challenge the simple linear directionality of Powers' story of moral and political progress. (shrink)

W artykule tym przedstawiam koncepcję rozwoju autorstwa wybitnego nigeryjskiego myśliciela i demokraty Claude’a Akego. Ake zaproponował abstrakcyjny paradygmat rozwoju społeczeństw afrykańskich w warunkach demokracji. Paradygmat ten opiera się na rolnej strategii rozwoju, zgodnie z którą powinien być on uzyskiwany małymi krokami i pierwotnie generowany na wsi. Ake zdefiniował rozwój jako proces, „poprzez który ludzie kształtują i zmieniają siebie oraz swoją sytuację życiową, by osiągać wyższe poziomy cywilizacyjne, zgodnie z własnymi wyborami i wartościami”. Zdaniem nigeryjskiego myśliciela, rozwój jako proces zbiorowy powinien (...) być wytwarzany przez tych, którzy mają go doświadczać. Ake krytykował dominujący, jego zdaniem, zachodni paradygmat rozwoju Afryki, zgodnie z którym rozwój może zostać narzucony Afrykanom z zewnątrz, a demokratyczna władza wcale nie musi stanowić warunku sine qua non rozwoju. W opinii Akego, zachodnie próby zintensyfikowania rozwoju w Afryce, które cechował brak zrozumienia dla afrykańskich uwarunkowań kulturowych, w tym sposobów myślenia i życia Afrykanów, skończyły się porażką. Koncepcja Akego, choć ciekawa i poparta ważnymi argumentami oraz przykładami, nie jest wolna od uogólnień i sprzeczności. Co więcej, jak się wydaje, nigeryjski myśliciel zaprezentował model rozwoju bliski autarkii i wyzuty z realiów współczesnej ekonomii. W konsekwencji krytycznie oceniam część opinii Akego i ukazuję podstawowe, moim zdaniem, ich mankamenty. (shrink)

Political theory and philosophy need to widen their view of the space in which what matters politically takes place, and I suggest that integrating the conditions of sustainability of all affected—that is, all participants in nature's relations—is a necessary first step in this direction. New materialists and posthumanists have challenged how nature and politics have traditionally been construed. While acknowledging the significance of their contributions, I critically examine the ethical and political implications of their ontological project. I focus particularly on (...) how the decentering of human agency that they advocate for raises a set of concerns that need to be addressed in developing an appropriate ecological ethics. I argue that the latter must be attuned to the vulnerability of living beings who participate in relationships that sustain life on earth. This brings me to conclude that qualitative distinctions between the worlds of bios and techne are necessary. This is because we need to think critically about ways of evaluating types of relationships so that we can assess them and establish which are worth nurturing and protecting and which are not. (shrink)

In recent years, political philosophers have been fiercely arguing over the virtues and vices of utopian vs realistic theorizing. Partly due to the lack of a common and consistently used vocabulary, these debates have become rather confusing. In this chapter, I attempt to bring some clarity to them and, in doing so, I offer a conciliatory perspective on the “utopian vs realistic theorizing” controversy. I argue that, once the notion of a normative or evaluative theory is clearly defined and distinguished (...) from the desiderata that any good theory should satisfy, many of the disagreements between supporters and opponents of “utopian” or “ideal” theorizing can be easily dissolved. I conclude that, in general, political philosophers should be cautious when theorizing at the extreme ends of the “utopian-realistic” spectrum, but that, setting extremes aside, the correct level of realism or idealism depends on the particular question a theory aims to address. (shrink)

Cosmopolitans typically argue that the realization of cosmopolitan ideals requires the creation of global political institutions of some kind. While the precise nature of the necessary institutions is widely discussed, the problem of the transition to such an order has received less attention. In this paper, we address what we take to be a crucial aspect of the problem of transition: we argue that it involves a moral coordination problem because there are several morally equivalent paths to reform the existing (...) order, but suitably placed and properly motivated political agents need to converge on a single route for the transition to be successful. It is, however, unclear how such a convergence can take place since the duty to create global institutions does not single out any coordination point. We draw on the so-called theory of hegemonic stability to address this problem and conceptualize what we call the hegemonic transition. From an explanatory point of view, we rely on the theory’s insights to explain how a hegemon may contribute to the creation of a rules-based international order by providing salient coordination points and accordingly, enabling coordination among states. From the normative point of view, we identify necessary conditions for the hegemonic transition to be morally permissible. To the extent that these conditions obtain, other states have pro tanto moral reasons to follow the salient coordination point provided by the leading state. (shrink)

Książka ta jest zbiorem dwudziestu studiów przygotowanych przez badaczy polskich, którzy reprezentują różne dziedziny nauki: ekonomię, geografię, historię, politologię i stosunki międzynarodowe, prawo, socjologię. Badacze ci podjęli się analizy i opisu problemów, zjawisk oraz procesów, które nie zawsze są sobie bliskie. Autorów studiów łączy jednak wspólne zainteresowanie tym, czym jest i jak w dzisiejszym świecie funkcjonuje maszyna zwana państwem. Odmienność płaszczyzn i podejść badawczych jest o tyle cenna, iż pozwala na postrzeganie współczesnych problemów państwa z różnych perspektyw. Do kluczowych zagadnień (...) poruszanych w tym zbiorze należą: idea państwa; fenomen państwa narodowego; istota władzy i jej prawomocność; państwo we współczesnej myśli politycznej; wpływ charakteru władzy państwowej na rozwój społeczny; wolność jednostki w państwie; suwerenność państwa; wielopłaszczyznowa transformacja państwa; różne aspekty funkcjonowania instytucji państwa; fenomen państwa w stanie upadku. Autorzy studiów korzystają z dorobku filozofów różnych epok, teoretyków państwa, badaczy dziejów najnowszych, uznanych autorytetów naukowych. Część tekstów powstała w oparciu o analizę dokumentów krajowych porządków prawnych oraz prawa międzynarodowego. W zbiorze tym poruszane są problemy Europy, obu Ameryk, Afryki, różnych regionów Azji i Pacyfiku. Takie podejście pozwala zapomnieć o istniejących odmiennościach kulturowych i dostrzec podobieństwa między społeczeństwami i państwami często – wydawałoby się – bardzo od siebie odległymi. Pomocna jest w tym również bogata literatura, do której kierują swych Czytelników autorzy. Zbiór ten nie pretenduje do roli całościowego opracowania traktującego o głównych problemach współczesnego państwa. Często autorzy nie odpowiadają nawet do końca na zadawane przez siebie pytania, a raczej inspirują Czytelników do szukania odpowiedzi. Odważne wnioski prezentowane w niektórych tekstach zachęcają nie tylko do rewidowania czy przewartościowywania wielu utartych poglądów, ale także obalają utrwalone niekiedy mity oraz zmuszają do dalszych intelektualnych poszukiwań. (shrink)

Monografia ta traktuje o ograniczaniu konfliktów w relacjach między segmentami społecznymi (takimi jak grupy etniczne, wspólnoty religijne), w których członkostwo opiera się na podstawach askryptywnych i kulturowych, a także między nimi a władzą centralną w Nigerii i Indonezji. Państwa te mają burzliwą historię niepodległego bytu, ogromne wieloetniczne i wieloreligijne populacje, duże gospodarki oraz zasoby surowców energetycznych. Jak wskazują liczne raporty, będą wkrótce należeć do najważniejszych w świecie. W Nigerii i Indonezji funkcjonują systemy polityczne oparte na tzw. power-sharing (współrządzeniu), tj. takie, (...) które za pomocą specyficznych formalnych i nieformalnych instytucji (rozumianych jako zespoły reguł) dopuszczają do udziału we władzy elity polityczne wywodzące się z różnych segmentów etnicznych i religijnych. Celem instytucji power-sharing jest budowanie pokoju i stabilności politycznej. Autor badań, których owocem jest ta praca, dokonał identyfikacji, wyjaśnienia i analizy roli oraz genezy najistotniejszych z nich, dowodząc zarazem, że w Nigerii i Indonezji współistnieją instytucje dwóch głównych modeli power-sharing, tj. konsocjonalizmu i centrypetalizmu. W konsekwencji wykazał, że międzysegmentowe współrządzenie w obu państwach ma charakter hybrydowy. Jest to poszerzenie empirycznej teorii power-sharing. Jej klasycy, Arend Lijphart (konsocjonalista) i Donald L. Horowitz (centrypetalista), nie przywiązywali większej wagi do możliwości implementacji instytucji dwóch modeli w ramach tego samego systemu politycznego. Tymczasem w Nigerii i Indonezji łączenie instytucji centrypetalnych i konsocjonalnych przyczyniło się do ograniczenia konfliktów. (shrink)

Is there a human right to be governed democratically – and how should we approach such an issue philosophically? These are the questions raised by Joshua Cohen’s 2006 article, ‘Is There a Human Right to Democracy?’ – a paper over which I have agonised since I saw it in draft form, many years ago. I am still uncomfortable with its central claim, that while justice demands democratic government, the proper standard for human rights is something less. But, as I hope (...) to show, the reasons for that discomfort are occasioned less by the thought that democracy may not be a human right than by the very significant gaps in our understanding of rights which debates about the human rights status of democracy exemplify. (shrink)

Krzysztof Trzciński, Co łączy i dzieli communal conflict oraz „konflikt etniczny”? Analiza znaczeniowa obu terminów i ich nigeryjska egzemplifikacja, "Afryka" 2015, 42, s. 11-30. Artykuł traktuje o sensie terminów "communal conflict" oraz "konflikt etniczny". Jego celami są: wyjaśnienie, jak najczęściej rozumiane są w literaturze przedmiotu oba terminy oraz zidentyfikowanie ich cech wspólnych i dzielących je różnic. Realizacji wskazanych celów służy nigeryjska egzemplifikacja obu rodzajów konfliktów. This paper deals with the meaning of two terms: 'communal conflict' and 'ethnic conflict.' It has (...) two aims: explaining how both terms are most often understood in the scholarly literature and identifying the similarities and differences between them. In fulfilling these aims, a Nigerian exemplification of both types of conflicts is employed. (shrink)

Artykuł traktuje w zarysie o istocie i głównych modelach power-sharing. Choć powersharing może być pojmowane w sposób bardzo szeroki, tematyka tego artykułu dotyczy jego wąskiego rozumienia. Odnosi się ono do fenomenu dzielenia się władzą państwową przez różne segmenty (np. grupy etniczne lub wspólnoty religijne) społeczeństw pluralnych (podzielonych, sfragmentaryzowanych), w tym zwłaszcza wieloetnicznych i/lub wieloreligijnych. Głównym celem artykułu jest wyjaśnienie treści power-sharing we wskazanym wąskim rozumieniu i wytłumaczenie w zarysie jego głównych modeli (konfesjonalizm, model Lewisa, konsocjonalizm, centrypetalizm).

Legitymacja należy do kluczowych zagadnień myśli politycznej i jest nierozerwalnie powiązana między innymi z takimi terminami jak państwo, władza, obywatele, poddani, prawa i obowiązki. Pojęcie legitymacji jest niezwykle ważne i być może właśnie z tego powodu jego istota stanowi temat wielu dyskusji. W tym artykule nie będziemy jednak analizować sporów definicyjnych. Ograniczymy się do podejścia, jakie proponuje Roger Scruton, unikając przedstawienia ścisłej definicji. Termin ‘legitymacja’ określa, jego zdaniem, to samo, co pojęcia ‘prawomocność władzy’ bądź ‘prawowite panowanie’. Gdy rządzący dzierżą władzę (...) nie posiadając do tego uprawnienia, wówczas mówimy, że władza jest przez nich wykonywana bez legitymacji. Legitymacja dotyczy relacji między obywatelami (poddanymi) a władzą państwową lub – jak ma to miejsce na przykład w Afryce Subsaharyjskiej – lokalnym władztwem tradycyjnym. Pojęcie legitymacji odnosi się przede wszystkim do tak podstawowych zagadnień jak podporządkowanie się obywateli (poddanych) decyzji władz oraz prawo władzy państwowej (lub tradycyjnej) do ograniczania wolności obywateli (poddanych). Legitymacja była istotnym problemem politycznym na przestrzeni ludzkich dziejów i we wszystkich obszarach świata. Również i dziś stanowi aktualną kwestię. Władza we współczesnych państwach demokratycznych czerpie legitymację z woli elektoratu wyrażonej w wyborach. Nawet w takim wydawałoby się idealnym stanie rzeczy legitymacja niejednokrotnie stanowi przedmiot dyskusji. Seymour Martin Lipset pisze w tym kontekście o ‘szacunkowości’, czy też względności legitymacji i uważa, że ludzie w państwie uznają istniejący w nim system polityczny jako posiadający legitymację lub nie w zależności od tego, czy wartości systemu odpowiadają wartościom przez nich wyznawanym. I tak na przykład, gdy prezydentem demokratycznego państwa zostanie popierany przez nas kandydat, automatycznie uznajemy jego władzę za legitymowaną. Jeśli jednak wybory prezydenckie wygra osoba, której nie darzymy poparciem czy zaufaniem, wówczas zdarza się nam podważać jej legitymację, zwłaszcza gdy została wybrana na urząd w sytuacji niskiej frekwencji wyborczej. W państwach pokolonialnej Afryki problem legitymacji jest daleko bardziej skomplikowany niż w świecie zachodnim. Podczas gdy Max Weber wyróżnił trzy czyste typy prawomocnego panowania (legalne, tradycyjne i charyzmatyczne) w państwie, David Beetham uznał, że typologia ta jest nieadekwatna ze względu na różnorodność rodzajów władzy, które istniały w XX wieku. Pogląd Beethama odpowiada po części sytuacji w Afryce, gdzie w przypadku wielu pokolonialnych państw przetrwały różne lokalne systemy władzy przedkolonialnej (królestwa, sułtanaty, wodzostwa) o legitymacji tradycyjnej, przy jednoczesnym istnieniu na poziomie ogólnopaństwowym panowania legalnego lub quasi-legalnego, mniej lub bardziej zgodnego z państwowym porządkiem prawnym. (shrink)

Krzysztof Trzcinski, 'Citizenship in Europe: The History of the Idea and Institution.' This is an interdisciplinary book that is mostly political, historical and juridical in character, as the concept of citizenship is one of the key terms of the social sciences, and raises questions of a legal, political, historical, philosophical and sociological nature. The main subjects of this work are the origins and evolution of the idea and institution of citizenship in Western Europe. Doctrinal and normative models of citizenship presented (...) in this monograph are of different historical origins (beginning with ancient times and ending with the 20th century). This work shows that in different historical periods, the concept of citizenship underwent shifts in semantic substance and that the idea of citizenship is in permanent flux. Hence, the essence of citizenship is continually being enriched with new elements (or, at times, impoverished by the loss of other elements). The concept of citizenship has been redefined in the historical perspective according to specific conditions of a socio-political, economic, and cultural nature. At various historical periods, the term 'citizen' referred to a broader or narrower spectrum of society. Criteria for membership in the body of citizens also evolved. Over the centuries, many models of citizenship emerged in Europe. Some of them were institutional in form (the Roman model, for example), whereas others were the fruit of the social and political thinking of political philosophers at different times (such as Jean Bodin). The basic models emerged in ancient Athens and Rome. Later models of citizenship usually took over a considerable number of traits particular to initial models (such as the right to life), but at the same time, they usually eliminated some of their elements (such as the enslavement of certain members of society) while simultaneously creating and adding new ones (such as electoral rights for women). In this manner, models emerged, which were an offshoot of classical models. These models contributed in part to the formation of the contemporary institution of citizenship, which brings together different elements of various historical models. This book is a contribution to research into the evolution of the state (including research into the formation of the nation-state in Europe), as the institution of citizenship is inherently and functionally tied to the state. This work also contributes to research into the evolution of a new model of citizenship, namely the supranational European Union citizenship. The institutional development of the idea of EU citizenship could - along with the unavoidable transformation of all community structures or even the very idea of integration itself - lead to a fundamental change in the contemporary concept of state citizenship. This work could also prove useful in research into the phenomenon of immigration in Europe, especially into the interdependence between the question of obtaining the citizenship of the host state and the effective integration of immigrants. (shrink)

One of the points of interest of A Theory of Justice was that it tied so tightly together efficiency and equity; however, this link was entrusted to the "principle of difference" and the related maximin rule, the very point that is dropped in this book. Now society as a cooperative enterprise becomes part of the shared concept of the just society and it is no longer the reason for its justification; on this basis, however, Rawls lucidly asks the question about (...) the justification for solidarity with those suffering from such severe handicaps to prevent then from making a contribution to this cooperative enterprise. His answer is that for the problems to which justice such as equity does not give an answer there are several possibilities: one is that the idea of political justice cannot cover everything and that we should not expect it to; or the problem may be a problem of political justice, but justice as fairness does not would be the correct conception in this case, though it may be in other cases. (shrink)

In this paper, I will examine epistocracy as a form of limiting the political agency of some citizens (by removing their political rights) and offer an internal critique of it. I will argue that epistocracy runs into a number of logical and epistemic problems in trying to define who should be the members of an epistocratic polity. Furthermore, I will argue that the argument for epistocracy cannot ignore unjust background conditions. I will also suggest that some of the problems epistocracy (...) attempts to correct can be solved in a more just way, while preserving democracy. (shrink)

In Liberalism’s religion, Laborde defends a liberal egalitarian position and tackles, from a new perspective, some issues dealt with in his republican writings. This article examines some of these issues, paying attention to the place that the recognition of identities occupies both in her republican and in her liberal theories, as well as the type of justification advanced in both cases. The article shows that the recognition of identities has gone from having a peripheral and instrumental role in her republican (...) writings to having a central role in her liberal theory. (shrink)

Krzysztof Trzciński, Źródła legitymacji tradycyjnego władztwa we współczesnej Afryce jako przyczynek do lepszego zrozumienia jego roli i fenomenu trwania, "Afryka" 2009, t. 29-30, s. 47-70. Legitymacja należy do kluczowych zagadnień myśli politycznej i jest nierozerwalnie powiązana między innymi z takimi terminami jak państwo, władza, obywatele, poddani, prawa i obowiązki. Pojęcie legitymacji jest niezwykle ważne i być może właśnie z tego powodu jego istota stanowi temat wielu dyskusji. W tym artykule nie będziemy jednak analizować sporów definicyjnych. Ograniczymy się do podejścia, jakie (...) proponuje Roger Scruton, unikając przedstawienia ścisłej definicji. Termin ‘legitymacja’ określa, jego zdaniem, to samo, co pojęcia ‘prawomocność władzy’ bądź ‘prawowite panowanie’. Gdy rządzący dzierżą władzę nie posiadając do tego uprawnienia, wówczas mówimy, że władza jest przez nich wykonywana bez legitymacji. Legitymacja dotyczy relacji między obywatelami (poddanymi) a władzą państwową lub – jak ma to miejsce na przykład w Afryce Subsaharyjskiej – lokalnym władztwem tradycyjnym. Pojęcie legitymacji odnosi się przede wszystkim do tak podstawowych zagadnień jak podporządkowanie się obywateli (poddanych) decyzji władz oraz prawo władzy państwowej (lub tradycyjnej) do ograniczania wolności obywateli (poddanych). Legitymacja była istotnym problemem politycznym na przestrzeni ludzkich dziejów i we wszystkich obszarach świata. Również i dziś stanowi aktualną kwestię. Władza we współczesnych państwach demokratycznych czerpie legitymację z woli elektoratu wyrażonej w wyborach. Nawet w takim wydawałoby się idealnym stanie rzeczy legitymacja niejednokrotnie stanowi przedmiot dyskusji. Seymour Martin Lipset pisze w tym kontekście o ‘szacunkowości’, czy też względności legitymacji i uważa, że ludzie w państwie uznają istniejący w nim system polityczny jako posiadający legitymację lub nie w zależności od tego, czy wartości systemu odpowiadają wartościom przez nich wyznawanym. I tak na przykład, gdy prezydentem demokratycznego państwa zostanie popierany przez nas kandydat, automatycznie uznajemy jego władzę za legitymowaną. Jeśli jednak wybory prezydenckie wygra osoba, której nie darzymy poparciem czy zaufaniem, wówczas zdarza się nam podważać jej legitymację, zwłaszcza gdy została wybrana na urząd w sytuacji niskiej frekwencji wyborczej. W państwach pokolonialnej Afryki problem legitymacji jest daleko bardziej skomplikowany niż w świecie zachodnim. Podczas gdy Max Weber wyróżnił trzy czyste typy prawomocnego panowania (legalne, tradycyjne i charyzmatyczne) w państwie, David Beetham uznał, że typologia ta jest nieadekwatna ze względu na różnorodność rodzajów władzy, które istniały w XX wieku. Pogląd Beethama odpowiada po części sytuacji w Afryce, gdzie w przypadku wielu pokolonialnych państw przetrwały różne lokalne systemy władzy przedkolonialnej (królestwa, sułtanaty, wodzostwa) o legitymacji tradycyjnej, przy jednoczesnym istnieniu na poziomie ogólnopaństwowym panowania legalnego lub quasi-legalnego, mniej lub bardziej zgodnego z państwowym porządkiem prawnym. (shrink)

A strength of liberal political institutions is their ability to accommodate pluralism, both allowing divergent comprehensive doctrines as well as constructing the common ground necessary for diverse people to live together. A pressing question is how far such pluralism extends. Which comprehensive doctrines are simply beyond the pale and need not be accommodated by a political consensus? Rawls attempted to keep the boundaries of reasonable disagreement quite broad by infamously denying that political liberalism need make reference to the concept of (...) truth, a claim that has been criticized by Joseph Raz, Joshua Cohen, and David Estlund. In this paper, we argue that these criticisms fail due to the fact that political liberalism can remain non-committal on the nature of truth, leaving the concept of truth in the domain of comprehensive doctrines while still avoiding the issues raised by Raz, Cohen, and Estlund. Further substantiating this point is the fact that Rawls would, and should, include parties in the overlapping consensus whose views on truth may be incoherent. Once it is seen that political liberalism allows such incoherence to reasonable parties, it is clear that the inclusion of truth and the requirement of coherence urged by Raz, Cohen, and Estlund requires more of reasonable people than is necessary for a political consensus. (shrink)

The book is quite convincing as far as it argues more autonomy from Mill and a more pro-working-class picture than the received image of Ricardo allows for. A severe pitfall is having ignored the relevance of Unitarianism as a matrix of political radicalism. A related defect is not having exploited less obvious sources than those included in Sraffa’s edition.

Krzysztof Trzciński, The Concept of an Ethnic Upper Chamber in a Bicameral Parliament in an African State (Part 2), “Afryka” 2011, No. 35, pp. 11-26. This article is a continuation of the previous work published under the same title in “Afryka” No. 34. Part 2, published in “Afryka” No. 35, describes a couple of cases (of the Senate of Lesotho, and two Houses of Chiefs, in Botswana and Zambia) that seem useful in the analysis of the Nigerian political thinker Claude (...) Ake’s concept of the ‘chamber of nationalities.’ According to the concept, in a multiethnic African state, a bicameral parliament should be constituted, of which the upper house should be created on the basis of the existing ethnic divisions, allowing all ethnic groups to be represented in an equal way and thus empowering the smaller of them. Implementation of this concept might contribute to the building of more peaceful and politically stable states in Africa. In the latter part of this article, a study of the political system of Bosnia and Herzegovina is presented in short, with a particular focus on the case of the House of Peoples of Bosnia and Herzegovina that resembles Ake’s concept very closely. In the final part of the article, some drawbacks of Ake’s concept are brought up and discussed critically. (shrink)

Krzysztof Trzciński, The Concept of an Ethnic Upper Chamber in a Bicameral Parliament in an African State (Part 1), “Afryka” 2011, No. 34, pp. 30-42. This article consists of two parts. Part 1 (published in “Afryka” No. 34) provides a description of the Nigerian political thinker Claude Ake’s concept, the ‘chamber of nationalities,’ in the context of the idea of recognizing and strengthening the ethnic groups’ rights in the African state. According to the concept, in a multiethnic African state, a (...) bicameral parliament should be constituted, of which the upper house should be created on the basis of the existing ethnic divisions, allowing all ethnic groups to be represented in an equal way and thus empowering the smaller of them. Implementation of this concept may contribute to the building of more peaceful and politically stable states in Africa. Ake’s opinions are enriched with the views of a Sierra Leonian philosopher George M. Carew that seem useful in the analysis of the whole concept. Then a case study of the Republic of Ethiopia parliament’s upper chamber, House of Federation, is presented. This chamber is a product and an essential part of the ethnic federalism system currently existing in Ethiopia. This case resembles Ake’s concept in many ways. Next, the Nigerian philosopher Ifeanyi A. Menkiti’s ideas having some common points with the Ethiopian political system are discussed. Menkiti’s views can teach what may be the realities of an ethnic federalism system, especially in an undemocratic environment. His opinions also seem complementary with some of Ake’s ideas concerning the ‘chamber of nationalities’ concept. (shrink)

This is a Japanese translation of my article "Dürfen wir Kindern das Wahlrecht vorenthalten" ("Are We Justified to Deny Children the Right to Vote?"), which presents a basic moral argument against any age limit with respect to voting rights.

[Selected African intellectuals' views on the impact of colonial powers on the development of a postcolonial African state]. This article provides an analysis of a Nigerian political thinker Claude Ake's and Sierra Leonian philosopher George M. Carew's views concerning the impact of colonial powers on the political and, to a lesser extent, economic development of a postcolonial African state. According to their opinions, colonial powers are responsible for introducing in their African colonies during the period of decolonization democratic institutions and (...) mechanisms that were inadequate for multiethnic societies. This did not contribute to the building of democratic, peaceful, and politically and economically stable states in Africa. Published in: Forum Politologiczne 13, „Stare” i „nowe” mocarstwa w Afryce, Arkadiusz Żukowski (ed.), Instytut Nauk Politycznych, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Olsztyn 2012, s. 61-83. (shrink)