Increasingly complex and autonomous systems require machine ethics to maximize the benefits and minimize the risks to society arising from the new technology. It is challenging to decide which type of ethical theory to employ and how to implement it effectively. This survey provides a threefold contribution. First, it introduces a trimorphic taxonomy to analyze machine ethics implementations with respect to their object (ethical theories), as well as their nontechnical and technical aspects. Second, an exhaustive selection and description of relevant (...) works is presented. Third, applying the new taxonomy to the selected works, dominant research patterns, and lessons for the field are identified, and future directions for research are suggested. (shrink)

I argue that in the Phaedo, Plato maintains that the soul is located in space and is capable of locomotion and of interacting with the body through contact. Numerous interpreters have dismissed these claims as merely metaphorical, since they assume that as an incorporeal substance, the soul cannot possess spatial attributes. But careful examination of how Plato conceives of the body throughout his corpus reveals that he does not distinguish it from the soul in terms of spatiality. Furthermore, assigning spatial (...) attributes to the soul plays an important role in Plato’s account of the relation of body and soul. (shrink)

Note: "Next to Godliness" (Apeiron) is an expanded version of this paper. -/- According to Plato's successors, assimilation to god (homoiosis theoi) was the end (telos) of the Platonic system. There is ample evidence to support this claim in dialogues ranging from the Symposium through the Timaeus. However, the Philebus poses a puzzle for this conception of the Platonic telos. On the one hand, Plato states that the gods are beings beyond pleasure while, on the other hand, he argues that (...) the best human life necessarily involves pleasure. In this paper, I argue that the solution to this puzzle lies in the fact that the processes by which we assimilate to god, learning and becoming virtuous, are restitutive and hence pleasant. Thus, the reason why the best human life necessarily involves pleasure is that we can never become fully divine and perfect, but must constantly strive to become like the divine, through pleasureful restitutive processes. In this paper, I also provide a close examination and taxonomy of the different models that Plato presents throughout his corpus of assimilation to god. (shrink)

This paper defends an intellectualist interpretation of Diotima’s speech in Plato’s Symposium. I argue that Diotima’s purpose, in discussing the lower lovers, is to critique their erōs as aimed at a goal it can never secure, immortality, and as focused on an inferior object, themselves. By contrast, in loving the form of beauty, the philosopher gains a mortal sort of completion; in turning outside of himself, he also ceases to be preoccupied by his own incompleteness.

This paper analyzes the apraxia argument in Cicero’s Academica. It proposes that the argument assumes two modes: the evidential mode maintains that skepticism is false, while the pragmatic claims that it is disadvantageous. The paper then develops a tension between the two modes, and concludes by exploring some differences between ancient and contemporary skepticism.

Introduction to a volume on Hegel, asking why his thought continues to be relevant today.

In this paper, I offer a new interpretation of Aristophanes’ speech in Plato’s Symposium. Though Plato deliberately draws attention to the significance of Aristophanes’ speech in relation to Diotima’s (205d-206a, 211d), it has received relatively little philosophical attention. Critics who discuss it typically treat it as a comic fable, of little philosophical merit (e.g. Guthrie 1975, Rowe 1998), or uncover in it an appealing and even romantic treatment of love that emphasizes the significance of human individuals as love-objects to be (...) valued for their own sakes (e.g. Dover 1966, Nussbaum 1986). Against the first set of interpreters, I maintain that Aristophanes’ speech is of the utmost philosophical significance to the dialogue; in it, he sets forth a view of eros as a state of lack and a corresponding desire for completion, which is the starting-point for Diotima’s subsequent analysis. Against the second, I argue that Aristophanes’ speech contains a profoundly pessimistic account of eros. Far from being an appreciative response to the individuality of the beloved, eros, for Aristophanes, is an irrational urge, incapable of satisfaction. It is this irrationality that precludes Aristophanes’ lovers from achieving the partial satisfaction of erotic desire that is open to their Socratic counterparts through their relationship to the forms. (shrink)

According to Plato's successors, assimilation to god (homoiosis theoi) was the end (telos) of the Platonic system. There is ample evidence to support this claim in dialogues ranging from the Symposium through the Timaeus. However, the Philebus poses a puzzle for this conception of the Platonic telos. On the one hand, Plato states that the gods are beings beyond pleasure while, on the other hand, he argues that the best human life necessarily involves pleasure. In this paper, I argue that (...) the solution to this puzzle lies in the fact that the processes by which we assimilate to god, learning and becoming virtuous, are restitutive and hence pleasant. Thus, the reason why the best human life necessarily involves pleasure is that we can never become fully divine and perfect, but must constantly strive to become like the divine, through pleasureful restitutive processes. In this paper, I also provide a close examination and taxonomy of the different models that Plato presents throughout his corpus of assimilation to god. -/- Note: "Fleeing the Divine" (Philebus: Selected Papers from the VIII Symposium Platonicum) is an earlier, shorter version of this paper. (shrink)

In this chapter, I offer an overview of current scholarly debates on Plato's Lysis. I also argue for my own interpretation of the dialogue. In the Lysis, Socrates argues that all love is motivated by the desire for one’s own good. This conclusion has struck many interpreters as unattractive, so much so that some attempt to reinterpret the dialogue, such that it either does not offer an account of interpersonal love, or that it offers an account on which love is, (...) in fact, an other-regarding state. Others, notably Vlastos, criticize Socrates’ theory as implausibly and repellently egoistic. I maintain, against the first group, that Socrates is indeed offering an egoistic theory of love. I argue, against the second, that, while Socrates’ theory may be repellent, it possesses considerable explanatory power and avoids certain weaknesses which infect contemporary approaches to love. (shrink)

While artificial intelligence (AI) is increasingly applied for decision-making processes, ethical decisions pose challenges for AI applications. Given that humans cannot always agree on the right thing to do, how would ethical decision-making by AI systems be perceived and how would responsibility be ascribed in human-AI collaboration? In this study, we investigate how the expert type (human vs. AI) and level of expert autonomy (adviser vs. decider) influence trust, perceived responsibility, and reliance. We find that participants consider humans to be (...) more morally trustworthy but less capable than their AI equivalent. This shows in participants’ reliance on AI: AI recommendations and decisions are accepted more often than the human expert’s. However, AI team experts are perceived to be less responsible than humans, while programmers and sellers of AI systems are deemed partially responsible instead. (shrink)

In this chapter, I offer an overview of current scholarly debates on Plato's Lysis. I also argue for my own interpretation of the dialogue. In the Lysis, Socrates argues that all love is motivated by the desire for one’s own good. This conclusion has struck many interpreters as unattractive, so much so that some attempt to reinterpret the dialogue, such that it either does not offer an account of interpersonal love, or that it offers an account on which love is, (...) in fact, an other-regarding state. Others, notably Vlastos, criticize Socrates’ theory as implausibly and repellently egoistic. I maintain, against the first group, that Socrates is indeed offering an egoistic theory of love. I argue, against the second, that, while Socrates’ theory may be repellent, it possesses considerable explanatory power and avoids certain weaknesses which infect contemporary approaches to love. (shrink)

In the Protagoras, Socrates argues that what appears to be akrasia is, in fact, the result of a hedonic illusion: proximate pleasures appear greater than distant ones. On the face of it, his account is puzzling: why should proximate pleasures appear greater than distant ones? Certain interpreters argue that Socrates must be assuming the existence of non-rational desires that cause proximate pleasures to appear inflated. In this paper, I argue that positing non-rational desires fails to explain the hedonic error. However, (...) careful consideration of Socrates’ treatment of appearances reveals that he is not without resources to explain the illusion. I argue that in the Protagoras, appearances are imagistic mental representations that appear true but tend to be false. I suggest that proximate pleasures produce inflated hedonic predictions because we represent them more vividly than distant ones, yielding greater anticipatory pleasure which causes us to overestimate their magnitude. (shrink)

One of the ways in which Plato has captured the popular imagination is with the claim that the philosopher can feel erôs, passionate love, for the objects of knowledge. Why should Plato make this claim? In this chapter, I explore Plato’s treatment of philosophical erôs along three dimensions. First, I consider the source of philosophical erôs. I argue that it is grounded in our mortality and imperfection, which give rise to a desire for immortality and the immortal. Second, I turn (...) to the object of philosophical erôs. I suggest that it is an arresting response to beauty, through which we come to value the ideal properties of the forms. Finally, I address the nature of erôs. I claim that it is a focusing desire, that overrides other concerns and causes us to overwhelmingly focus on its object. I conclude the chapter by considering the problem Vlastos famously raises for Plato’s account of erôs: can it do justice to disinterested, interpersonal love? In agreement with Vlastos, I claim that one who comes to grasp the forms will cease to feel interpersonal love; however, I also suggest that erôs can give rise to philia, beneficent concern with the wellbeing of others. (shrink)

In dialogues ranging from the Symposium to the Timaeus, Plato appears to propose that the philosopher’s grasp of the forms may confer immortality upon him. Whatever can Plato mean in making such a claim? What does he take immortality to consist in, such that it could constitute a reward for philosophical enlightenment? And how is this proposal compatible with Plato’s insistence throughout his corpus that all soul, not just philosophical soul, is immortal? In this chapter, I pursue these questions by (...) applying the distinction between general and earned immortality to the Phaedo and the Symposium. I argue that, while Plato attributes general immortality to all soul in the Phaedo, in the Affinity Argument, he proposes that the philosopher’s soul can achieve earned immortality through contemplating forms. It is this form of immortality that Plato claims is unavailable to humankind in the flux passage of the Symposium. At the same time, in the ascent passage, he holds out the possibility – albeit with significant reservations – that the philosopher’s soul may transcend its humanity and achieve earned immortality through its communion with the form. (shrink)

This chapter examines Plato's moral psychology in the Phaedrus. It argues against interpreters such as Burnyeat and Nussbaum that Plato's treatment of the soul is increasingly pessimistic: reason's desire to contemplate is at odds with its obligation to rule the soul, and psychic harmony can only be secured by violently suppressing the lower parts of the soul.

In this paper, I explore parallels between philosophical and tyrannical eros in Plato's Republic. I argue that in arguing that reason experiences eros for the forms, Plato introduces significant tensions into his moral psychology.

Researchers in the health sciences regularly discover information of potential health importance unrelated to their object of study in the course of their research. However, there appears to be little guidance available on what researchers should do with this information, known in the scientific literature as incidental findings. The study described here was designed to determine the extent of guidance available to researchers from public sources. This empirical study was part of a larger two-year project funded by the National Human (...) Genome Research Institute to generate guidance on how incidental findings should be managed in human subjects research, especially genetics, genomics, and imaging research. We generated empirical analysis of publicly available guidance and consent forms to help guide a multidisciplinary Working Group of experts in their formulation of normative recommendations reported in this symposium. (shrink)

Wars and crises worldwide force millions of people to flee and seek refuge, often outside their countries of origin. What moral responsibilities do states have towards refugees? In this Ethical Annotation, Dr Jos Philips and his co-authors zoom in on the responsibilities of EU countries. They consider arguments in favour of and against admitting refugees and argue that EU countries must do at least at much as they can do at little cost, and perhaps even more.

Human relationships with cars are multifaceted and morally fraught. Cars serve multiple functions, and generate experiences characteristic of both fine art and everyday aesthetic experience – but they’re also the roots of dire eco-social ills. Recent theories tend to undermine the aesthetic aspects of human-automobile relationships in order to emphasize cars’ ethically problematic effects. But cars’ shameful consequences need not cancel out their beauty or their relevance to aesthetic theories. I suggest that David Hume’s aesthetic tenets demonstrate how and why (...) cars are beautiful, foregrounding considerations that automobile aesthetics can’t afford to ignore but that risk being obscured by cars’ positively and negatively charged status. For instance, Hume underscores rational choice as an element of aesthetic experience: we can choose how and when to experience cars’ beauty or ugliness. According to Hume, utility tends to inspire sentiments of beauty; and what is ethically good is most useful to humanity at large. But tension arises from this principle, as Hume finds that even socially harmful phenomena are yet aesthetically interesting. This provocative tension is at the heart of the aesthetic appreciation of cars, and is part of what makes such appreciation worthwhile. Hume paves the way to a realistic aesthetics of automobiles that can account for their problematic effects while refusing to downplay their aesthetic potential. This paper was presented at the 2011 Meeting of the American Society for Aesthetics in Tampa, Florida. (shrink)

W artykule przedstawiono argumenty, że konfirmacja tezy, iż istnieją moduły umysłowe wyjaśniające cechy umysłu, jest z kilku powodów kłopotliwa. Po pierwsze, istnieje kilka konkurencyjnych teorii modularności, które zresztą nie zawsze się wykluczają, przez co nie można między nimi rozstrzygać eksperymentalnie. Po drugie, tezy na temat modularności często oparte są na bezzasadnym założeniu, iż wyróżnianie specyficznych dziedzin (semantycznych lub składniowych) działania modułów nie jest problematyczne. Po trzecie, analizując znany z literatury moduł wykrywania oszustów, postulowany przez Cosmides w celu wyjaśnienia rzekomej irracjonalności (...) objawiającej się w tzw. zadaniu Wasona, pokazuję, że wyjaśniane zjawisko nie zostało zdefiniowane dostatecznie dokładnie, a przez to nieostra jest funkcjonalna charakterystyka modułów je wyjaśniających. Co więcej, nie ma powodów sądzić, że zjawisko, które ten moduł miał wyjaśniać, w ogóle istnieje. Wskazuję też kilka problemów metodologicznych związanych ze zbieraniem eksperymentalnych świadectw na rzecz modularności, takich jak zaburzanie wyników eksperymentów przez uśrednianie i brak kontroli nad kluczowymi czynnikami wpływającymi na rezultaty uzyskiwane przez uczestników badania. (shrink)

Nakładem wydawnictwa Uniwersytetu w Walencji ukazała się w 2008 roku książka brytyjskiego profesora Iana Ground’a, zatytułowana ¿Arte o chorrada? (tytuł oryginału: ang. Art or bunk?). Ian Ground jest wykładowcą Uniwersytetów w Edynburgu oraz Newcastle, przedmiotem jego zainteresowań filozoficznych jest estetyka oraz zagadnienia sztuki współczesnej. Długoletnie doświadczenie w pracy ze studentami stało się dla niego inspiracją do podjęcia próby przybliżenia odbiorcy idei sztuki współczesnej. Celem autora nie jest jednak podanie bezpośredniej odpowiedzi na pytanie: jak poradzić sobie w świecie sztuki współczesnej, ale (...) dostarczenie określonych narzędzi, pomocnych w zetknięciu z tego rodzaju sztuką. W zamyśle autora, narzędzia te pozwolą odbiorcy dokonać fundamentalnego osądu: czy ma do czynienia z dziełem sztuki, czy też ze zwykłym „śmieciem” i pospolitą „bzdurą” (ang. bunk, hiszp. chorrada). ¿Arte o chorrada? to próba stworzenia elementarnego podręcznika, prezentującego metodę analizy dzieła, które stało się dla nas wyzwaniem oraz zawierającego propozycję pewnych rozwiązań, nie zawsze będących gwarancją osiągnięcia sukcesu. Podobnie jak wiele innych prac związanych z tematem sztuki XX wieku, książka Iana Ground’a nie jest niezawodnym remedium na wszelkie bolączki odbiorcy sztuki współczesnej. Możemy ją raczej potraktować jako solidne zestawienie tez, na których autor opiera swoją propozycję rozumienia dzieł sztuki i w konsekwencji, konstruktywne podejście do omawianego problemu. (shrink)

Jak upowszechniać innowacje dla starzejącego się społeczeństwa Andrzej Klimczuk Generacja 17:17 (2016) .

Tato studie recenzuje knihu: Charles CAMIC - Neil GROSS - Michèle LAMONT, Social Knowledge in the Making. Chicago: University of Chicago Press, 2011, a zasazuje ji do kontextu současných úvah o proměnách výzkumné praxe sociálních věd, akademické kultury, stylů myšlení a psaní. Pokouší se analyzovat v knize ohlašovaný „obrat k praxi" a ukazuje, nakolik samotné výzkumné praktiky v sociálních vědách ovlivňuje neexistence „standardních" forem, způsobů či stylů bádání. Detailně jsou představeny rovněž výchozí myšlenky takzvané „nové" sociologie idejí, jež stojí v (...) pozadí celého projektu analýzy sociálních praktik projevujících se v procesech „produkce, evaluace a aplikace" sociálního vědění. Jako klíčová se ukazuje potřeba nově promyslet samotnou koncepci „profesionalizované" sociální vědy, jež byla v dřívějším vývoji odmítnuta jako morálně i prakticky neudržitelná, neboť s demokratizací výzkumného procesu a proměnou vztahu mezi sociálními vědami a jejich publikem se stále zřetelněji projevuje, že s odklo- nem od konceptu profesionální sociální vědy se veřejná irelevance sociálního vědění spíše stále více prohlubuje. (shrink)

[In Czech] This article aims to explain how Merleau-Ponty’s phenomenological account of embodiment contributes to the theory and practice of physiotherapy. The mechanistic conception of the body, to which physiotherapy usually refers, assumes a universal model of its functioning and interprets its relationship to the environment causally. In fact, however, it does not allow a satisfactory explanation of the efficiency of the therapeutic methods used in practice. In contrast, Merleau-Ponty’s concept of motor intentionality points to the fact that the body (...) “understands” the practical meaning of a situation. Bodily understanding is then manifested in particular by the ability to adequately differentiate, adapt or vary motor and postural responses to environmental challenges. This change in the conception of embodiment also has important implications for understanding the therapist-patient relationship and the intervention itself. Physiotherapists should draw more on the fact that they are themselves a body and, on this basis, guide the patient’s bodily intentionality towards a more developed understanding of the practical meaning of situations. (shrink)

Niektórzy ludzie twierdzą, że przemysły kreatywne mają niewiele wspólnego ze starzeniem się i starością. Słowa kreatywność i twórczość są coraz częściej stosowane niemal jako synonimy cech ludzi młodych i młodości jako etapu życia.

J. S. Mill is commonly considered as a representative of psychological hedonism. However, his utilitarianism has also eudaimonic and perfectionistic aspects. Thus, various aspects are interelated with one another not only in his moral philosophy, but are present also in his political philosophy. Interpretators of Mill’s philosophy inquire: how those aspects can be reconciled and if Mill's conception can be consistent then? Main aim of the paper is to explain and justify the view, that the idea of happiness by J. (...) S. Mill based on the greatest happiness principle is founded on both traditions present in the Ancient times: eudaimonism and hedonism. I assume, that: in philosophy of J. S. Mill, formulated in the perspective of both traditions of the idea of happiness and good life, hedonism can be reconciled with eudaimonism and perfectionsm. Philosopher can be qualified as many-sided and eclectic, thus denominating his exclusively as hedonist would be incomplete and would be a result of too hasty and imprecise reading of his works. (shrink)

In this paper, we report the results from an experimental reproductive ethics study exploring questions about reproduction and parenthood. The main finding in our study is that, while we may assume that everyone understands these concepts and their relationship in the same way, this assumption may be unwarranted. For example, we may assume that if ‘x is y’s father’, it follows that ‘y is x’s child’. However, the participants in our study did not necessarily agree that it does follow. This (...) means, at the very least, that we need to make sure all parties in a debate have the same relationships in mind when talking about reproduction and parenthood. Moreover, it gives us reason to explore more carefully the conditions which support or undermine the connections between these concepts. This cannot come from purely theoretical reasoning, nor from empirical research alone, but from the alliance between the two. (shrink)

This is a review of a book "Dopamine Nation: Finding balance in the Age of Indulgence" written by Anna Lembke. The author, who is a psychiatrist and a specialist in the addiction field, has made a compilation of her addicted patients stories and the results of a newest research in the neuroscience. The effect of her work is a simple description of a complicated issues of human pain and pleasure system and the influence of dopamine on the addiction problem.

„Skoro powszechnie przyjmuje się, że sumienie jest suwerenne, to nie wiadomo, po co lekarz miałby uzasadniać pisemnie swój światopogląd” – napisała Naczelna Izba Lekarska w skardze do Trybunału Konstytucyjnego. Trybunał tę część skargi oddalił w wyroku z 7 października 2015 r., ale stwierdził, że „Celem prowadzenia dokumentacji medycznej nie jest (…) utrwalanie na piśmie poglądów filozoficzno-prawnych lekarza”. Uznał też, że uzasadnienie „powinno mieć charakter medyczny, a nie służyć wyjaśnieniu światopoglądu lekarza, czy też wskazaniu zasady moralnej leżącej u podstaw jego zachowania”. (...) Podobną interpretację akceptuje wielu polskich prawników, twierdząc, że skoro sumienie czy światopogląd lekarza są „indywidualne”, „autonomiczne”, „suwerenne”, to merytoryczne powody odmowy wykonania świadczenia medycznego nie mogą podlegać jakiejkolwiek ocenie i kontroli. (shrink)

The goal of the article is to show that a complete answer to the title question can be given only in the context of the natural sciences. We believe that the group of cognitive sciences are the most reliable source of information about cognitive mental processes is. Making use of their achievements, we present a series of criteria for possessing a mind. We distinguish between many kinds of minds. We attempt to outline the conditions that must be fulfilled by an (...) adequate model of the mind. In our opinion, such a model must make use of all available empirical data and of scientific theories constructed on the basis of such data. From the point of view of philosophy, the requirements placed upon such theories by ontology are especially important. Their reconstruction can be a prolegomenon to a future integrated ontology of the mind. We emphasize that the mind is not an independent thing. In speaking about the mind we have in mind states, events, processes, functions, and dispositions that are derivative with respect to processes of a lower order. We assume that an adequate model of the mind is multi-dimensional, taking into account several mutually interacting levels of organization. We interpret the psychophysical problem as one of the relation between levels of organization, a relation that is constitutive for the actualization of mental states. Psychophysical relations turn out to be a particular case of the broader issue of relations between levels. In carrying out a preliminary conceptualization we make use of the notion of emergence; this is why our position, which is mainly in opposition to substantial dualism, may be termed emergent monism or naturalism. (shrink)

Publikacja ta stanowi podsumowanie doświadczeń z projektu badawczo-wdrożeniowego "PI-PWP: INNOWACJE NA ZAKRĘCIE - testowanie i wdrażanie nowych metod outplacementu", realizowanego na zlecenie Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Białymstoku, w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, działania 8.1 Rozwój pracowników i przedsiębiorstw w regionie, poddziałania 8.1.1 Wspieranie rozwoju kwalifikacji zawodowych i doradztwo dla przedsiębiorstw, współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Celem projektu było adaptowanie, utworzenie, testowanie, a następnie upowszechnienie i wdrożenie na terenie województwa podlaskiego do VI 2015 r. dwóch (...) modeli outplacementu: dla pracodawców oraz pracowników przedsiębiorstw przechodzących procesy modernizacyjne i adaptacyjne. (shrink)

Publikacja ta stanowi podsumowanie doświadczeń z projektu badawczo-wdrożeniowego "PI-PWP: INNOWACJE NA ZAKRĘCIE - testowanie i wdrażanie nowych metod outplacementu", realizowanego na zlecenie Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Białymstoku, w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, działania 8.1 Rozwój pracowników i przedsiębiorstw w regionie, poddziałania 8.1.1 Wspieranie rozwoju kwalifikacji zawodowych i doradztwo dla przedsiębiorstw, współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Celem projektu było adaptowanie, utworzenie, testowanie, a następnie upowszechnienie i wdrożenie na terenie województwa podlaskiego do VI 2015 r. dwóch (...) modeli outplacementu: dla pracodawców oraz pracowników przedsiębiorstw przechodzących procesy modernizacyjne i adaptacyjne. (shrink)

Seeing with Ears, Hearing with Eyes. How Technology Molds Synesthesia Within Us -/- The subject of consideration within this lecture is the contribution of existing scientific discoveries on the visual and musical connection within the perceptual plane. Points of reference are the studies of Amir Amedi, Jacob Jolij and Maaieke Meurs, Harry McGurk, as well as, the works of Iwona Sowińska, Roger Scruton, Oliver Sacks, and a cultural analysis of Joshua Bell’s performance. I will also consider how the senses effect (...) each other, pursuing the diversified reception of vision, which consists of the sense of hearing [sic!], on which I would like to focus attention. -/- Paper structure:  Introduction to key concepts in the fields of research and development,  The visual outlook on hearing,  The aural perspective on vision,  Relationships to related sciences,  Summary of multimedia examples,  An attempt to extend the “techno-view” to the auditory senses within synesthesia. (shrink)

the article presents Jean Paul Sartre’s idea of the human body and the bodiliness described in his book Being and nothingness (1943). In this book, Sartre argued that every human relation is based on the objecti cation of one human by another, and entering into empathic contact is basically impossible. the author of the article has con onted this thesis with contemporary psychological and neuropsychological thought (mirror neuron theory) and has investigated how the category of empathy functions in literary studies. (...) A very important part of this article is the re ection on the presence and topicality of Sartre’s beliefs in the literature. the author has conducted an interpretation of Witold gombrowicz’s story Tancerz mecenasa Kraykow‐ s ego (1926) om the collection Bakakaj (1957), and has shown that the ideas presented by Sartre are re ected there in a very interesting way. Sartre’s philosophy turns out to be abso‐ lutely up‐to‐date right now, more than many psychological theories — it not only supplies a philosophical base for the analysis of human relations (those also presented in literature), but also gives a certain tool for describing them in the form of speci c language and terminology. (shrink)

In my paper I present a critique of Dorota Brylla’s interpretation of the dialogue by Nicholas of Cusa - De Deo abscondito, and a critique of her stance on apophatic theology. I consider Brylla’s position an exemplification of a more widespread philosophical point of view in terms of both the interpretation of Nicholas thought and the apophatic tradition as such. I also present an alternative reading of both his dialogue and apophatic theology. Finally, I point out some implications of adopting (...) my position for philosophical theology and the philosophy of religion. (shrink)

Studie se zabývá tím, jak se v českých zemích obráželo bouřlivé období vývoje biologického myšlení od přelomu 19. a 20. století do první světové války, kdy vedle sebe existovaly velmi různé názory na evoluci. Mnohovrstevnatost teoretickou přitom doplňuje i kulturní a vědecká mnohovrstevnatost českých zemí, kde se jednak mísí vlivy německé a české biologie na svých autonomních institucích, a jednak lze spatřovat rozdíly i mezi lokálními centry Prahou a Brnem se svými badatelskými tradicemi a nezávislými vazbami na další centra ve (...) Vídni a evropských univerzitách. Centrem zájmu jsou teoreticky uvažující biologové, kteří buď sami dlouhodobě profilovali české biologické myšlení, anebo na něj měli díky zdejšímu působení přímý vliv. V letech ca 1900–1915 došlo k prvnímu otevřenému a diskutovanému vrcholu v české recepci evolucionismu a před jednoznačnými pozicemi a „velkými teoriemi“ má navrch spíše prostředkování diferencované zahraniční diskuse, podněty vlastní experimentální práce a opatrné očekávání od nového studia variability a dědičnosti. (shrink)

Na základě analýzy otázky, jak se učíme ze zkušenosti představuje studie problém indukce nejprve tak, jak byl formulován Humem skrze jeho příčinu v nezdůvodnitelnosti principu uniformity přírody. Následně ukazuje Popperovo řešení problému spočívající v naprostém odmítnutí induktivního usuzování. Popperův přístup je podroben srovnání s reliabilistickou pozicí Davida Papineau - stanoviskem, že poznání je pravdivým přesvědčením generovaným spolehlivou metodou. Hlavním cílem textu je znovuotevření diskuze nad tématem neplatnosti indukce a možná redukce námitek vůči její logické neplatnosti na základě nahlédnutí reliabilistického stanoviska. (...) Vedlejším záměrem je pak ilustrovat možné styčné body mezi kritickým racionalismem s jeho důrazem na delegitimizaci vědění a reliabilistickým kritériem spolehlivosti. (shrink)

The starting point of this paper are two views: on the one hand, two general claims about street art – a broad art category encompassing works of spray painting as well as of yarn bombing, paste ups as well as sculptural interventions, tags as well as stickers, and so on – and, on the other hand, a much more specific view about certain contemporary tags produced, roughly, over the past twenty years. The two general claims are, first, that all works (...) of street art are subversive (see, e.g., Bacharach 2015; 2018; Chackal 2016; Baldini 2015; 2016; 2017; 2018; Willard 2016), second, that works of street art are the result of acts of self-expression (Riggle 2016). The specific view about certain contemporary tags is that they are artworks, although they are not presented, mainly, for appreciation of aesthetic properties grounded in their perceptual properties, because they are works of conceptual street art (see Lewisohn 2010; JAK 2012). The key question of the paper concerns, however, not contemporary tags, but “very early tags” (VETs) – a term that I shall use to designate the extremely simple, unadorned tags that first appeared in the late 1960s and that some scholars consider as the historical predecessors of the various practices that today we group under the category “street art” (see, e.g., Young 2014; Gastman et al. 2015): should we regard VETs as artworks? On the one hand, VETs writers tend to answer this question in the negative, since they stress that they didn’t cast themselves as artists and often identify the first tags that are artworks with the graphically elaborated tags that begun to be seen around New York City and Philadelphia just a few years after the appearance of the first tags. On the other hand, already in the early 1970s, artists and intellectuals such as Norman Mailer and Gordon Matta-Clark seemed to hold the view that it was appropriate to regard both VETs and later tags as art, although they didn’t defend this thesis with argument. The view that some contemporary tags that are not presented, mainly, for appreciation of their aesthetic properties might be candidates for appreciation as works of conceptual art suggests a strategy for assessing the issue whether VETs are candidates for art appreciation: can we defend the claim that the extremely simple, unadorned VETs were presented for appreciation as works of conceptual street art? I argue that we have good reasons to hold this view. (shrink)

W literaturze przedmiotu określenie "kapitał" wystȩpuje zarówno w ujȩciach funkcjonalnych, strukturalnych, normatywnych, jak i aksjologicznych. W naukach humanistycznych i społecznych pojȩcie to rozumiane jest jako wartość odnoszona do czynnika ludzkiego. W naukach ekonomicznych kapitał to pojȩcie wȩższe niż "zasób". Zasoby s¸a} wykorzystywane przez ludzi do zaspokajania ich potrzeb, s¸a} czynnikami produkcji dóbr i usług. Kapitał to szczególny czynnik produkcji, gdyż stanowi już przekształcone zasoby, które mog¸a} zostać uruchomione, by przynieść zysk, powiȩkszyć szanse oraz osi¸a}gn¸ać cele i korzyści na rynku. ** (...) In literature on the subject, the term "capital" appears in both functional, structural, normative and axiological approaches. In the humanities and social sciences this concept is understood as a value related to the human factor. In economic sciences, capital is a narrower concept than "resource." Resources are used by people to meet their needs, they are factors in the production of goods and services. Capital is a special factor of production, because it is already transformed resources that can be launched to bring profit, increase opportunities and achieve goals and benefits on the market. (shrink)

Tato studie je recenzní statí ke knize: Christian FLECK, A Transatlantic History of the Social Sciences: Robber Barons, the Third Reich and the Invention of Empirical Social Research. London: Bloomsbury Academic 2011. Z témat, jež rozvíjí Fleckova kniha, sleduje především otázku, jak velké americké nadace formovaly a profilovaly výzkumnou agendu sociálních věd. Je zde předvedeno, jak definice vědy prosazovaná ve dvacátých letech minulého století velkými americkými nadacemi zcela zásadně proměnila samotnou ideu výzkumu a přinesla mnohé institucionální inovace. Vztah filantropie a (...) sociálněvědního výzkumu je sledován jak v obecném smyslu, z hlediska formativních idejí ovlivňujících vývoj sociální věd a reálnou vědeckou praxi, tak i ve vztahu k různým národním tradicím, roli jednotlivých nadací a jejich aktivitám směřujícím k prosazení specifické koncepce vědeckého výzkumu. Pozornost je zde věnována zejména Rockefellerově nadaci, jejíž koncept „realistického" výzkumu významně ovlivnil institucionální dějiny sociálních věd. Studie se rovněž zaměřuje na styl psaní, jenž se uplatňuje v současných textech o dějinách nadací, zejména ve srovnání s dosud převažujícím důrazem na studium intelektuálních dějin sociálních věd. (shrink)

Opracowanie ma charakter poglądowo-teoretyczny, powstało bowiem na podstawie przeglądu dostępnej literatury przedmiotu. Publikacja skierowana jest zarówno do naukowców jak i studentów zajmujących się tematyką starzenia się ludności, starości i osób starszych oraz do coraz szerszego grona zainteresowanych tymi zagadnieniami praktyków, w tym polityków i decydentów oraz reprezentantów usług publicznych, przedstawicieli mediów i organizacji pozarządowych. ** The study is illustrative and theoretical in nature, as it was based on a review of the available literature on the subject. The publication is addressed (...) to both scholars and students dealing with the subjects of population ageing, old age, and older adults, as well as to a growing group of practitioners interested in these issues, including politicians and decision-makers as well as representatives of public services, the media, and non-governmental organizations. (shrink)

W dziełach Arystotelesa, lub z medievals, jak również w pismach późniejszych zdroworozsądkowe filozofów, takich jak Thomas Reid czy GE Moore’a, możemy znaleźć rodzinę różnych prób uporania się ze strukturami rozsądku i wspólnego -sense świat, który jest nam dany w normalnym, doświadczenie pre-teoretycznym. Będziemy argumentować, co wynika, że ​​teoria takich struktur stanowi ważny i dotychczas niedoceniany związek między wczesnym psychologii Gestalt z jednej strony, oraz współczesnych osiągnięć w filozofii i sztucznej inteligencji badań na innych.

We współczesnej polityce rynku pracy udział biorą nie tylko takie podmioty publiczne, jak urzędy pracy, lecz także niepubliczne agencje zatrudnienia prowadzone przez podmioty komercyjne i organizacje pozarządowe. Agencje zatrudnienia, mając zróżnicowane cele, struktury i formy zarządzania, podejmują w znacznej mierze działalność aktywizacyjną, zaadresowaną do grup znajdujących się w szczególnej sytuacji na rynku pracy, w tym do osób niepełnosprawnych. Opracowanie ma na celu przybliżenie potencjału krajowych agencji zatrudnienia osób niepełnosprawnych, które są prowadzone przez organizacje pozarządowe. Artykuł zwraca uwagę na teoretyczne koncepcje (...) współpracy publicznych i niepublicznych służb zatrudnienia na poziomie lokalnym i regionalnym. Przybliżono także wybrane wyniki badania własnego, w którym przeprowadzono analizę źródeł wtórnych i indywidualne telefoniczne wywiady kwestionariuszowe. W podsumowaniu przedstawiono rekomendacje praktyczne i potencjalne kierunki dalszych badań. ** Contemporary labor market policy involves not only the public sector as labour offices, but also private employment agencies run by commercial entities and non-governmental organizations. Employment agencies have different objectives, structures and forms of management. They take a large extent of activation services addressed to people in a specific situation on the labor market, including disabled persons. Article aims to introduce the capacity of national employment agencies for disabled people, which are run by non-governmental organizations. Article draws attention to theoretical concepts of cooperation between public and private employment services at local and regional. The chapter also shows selected results of research conducted on the basis of an analysis of secondary sources and individual questionnaire telephone interviews. Summary contains practical recommendations and possible directions for further research. (shrink)

Konserwatywni przeciwnicy prowadzenia badań naukowych na ludzkich embrionach argumentują, że od momentu poczęcia mają one status moralny równy statusowi ludzi dorosłych: zarodki mają takie samo prawo do życia jak dorośli. W artykule przedstawiam oryginalną argumentację za tym stanowiskiem, której źródła można znaleźć w XVII-wiecznej teologii moralnej i współczesnej teorii decyzji. Argumentacja ta nie odwołuje się do statusu ontologicznego embrionów, ale do pewnego typu rozumowania praktycznego na temat tego, co należy robić w rozmaitych sytuacjach niepewności. Na pierwszy rzut oka wydaje się (...) ona wzmacniać stanowisko konserwatywne, ponieważ nie zależy od kontrowersyjnych metafizycznych założeń na temat statusu zarodków czy kwestii ich potencjalności. W artykule pokażę jednak, że argumentacja ta obarczona jest poważnymi wadami, które sprawiają, że nie da się jej zastosować do uzasadnienia sprzeciwu wobec moralnej czy prawnej dopuszczalności np. badań na zarodkowych komórkach macierzystych. (shrink)

Obliczeniowa teoria umysłu wywarła znaczący wpływ na kształt współczesnej filozofii zajmującej się tym fenomenem. Dopuszczenie możliwości algorytmizacji ludzkich procesów umysłowych pociąga za sobą konsekwencje zarówno w postrzeganiu umysłu pod kątem funkcjonalnym, jak i treściowym. Generuje to również pytanie o naturę tychże procesów. Odradza się tym samym znany z tradycji filozofii kontynentalnej problem relacji ciało-umysł. Odrzucenie kartezjańskiego dualizmu doprowadziło wielu przedstawicieli kognitywnego nurtu do przeświadczenia, że źródeł naszych treści mentalnych poszukiwać należy w procesach zachodzących w mózgu. Celem artykułu jest analiza argumentów (...) adwersarzy obliczeniowej teorii, ze szczególnym uwzględnieniem ich konsekwencji dla programu wyjaśniania fenomenu umysłu w zgodzie z paradygmatem materialistycznym. (shrink)

Tato studie se zabývá zobrazováním alchymie v malbách, knižních ilustracích i v architektuře v období raného novověku. Na jednotlivých příkladech obrazů či ilustrací prezentuje různé aspekty alchymistova života i jeho práce. Nezabývá se symbolickou alchymickou ikonografií, ale zaměří se především na zobrazování prostředí a vybavení alchymických dílen i osobností samotných alchymistů. Soustředí se zejména na vyobrazení zařízení alchymických laboratorií, s nimiž se lze setkat jak u renesančních malířů, tak v ilustracích alchymických rukopisů a poměrně ojediněle i v české architektuře. Poskytuje (...) také pohled na vyobrazení vzniklá v souvislosti s literární kritikou alchymie. Alchymisté byli zejména v dílech předních evropských humanistů často záměrně zesměšňováni, kritizováni a označováni za blázny a zloděje. V závěru se zabývá vybranými příklady ze žánrového umění, kde byli rovněž alchymisté zobrazováni často satiricky, ale i s určitou úctou, jako vzdělaní učenci. Výtvarné umění raného novověku nám představuje různé aspekty života alchymistů a je v dnešní době jednou z možností, jak se přiblížit porozumění jejich vědeckým aktivitám. Jak však studie ukazuje, k těmto obrazovým materiálům je třeba přistupovat kriticky. (shrink)