Ateistler, kötülük probleminin Tanrı’nın varlığı aleyhine en güçlü argüman olduğu konusunda hâlâ ısrarcılar. Felsefe tarihine baktığımızda da Epikuros’tan Hume’a ve yakın dönemde Mackie’ye kadar uzanan bir yelpazede çeşitli düşünürler tarafından bu konuda birçok eleştirinin dile getirildiğini görmek mümkün. Plantinga bu çalışmasında felsefe tarihinin en köklü sorunlarından biri olan ‘Tanrı’nın varlığı sorusu’nu cevaplamaya çalışmakla kalmayıp felsefi bir yöntem ve soruşturmanın nasıl olması gerektiği konusunda muhteşem bir örnek de sunmaktadır. Plantinga, bu kitabıyla bizi, felsefe tarihinin en temel ilkelerinden birini hatırlamaya çağırıyor: var (...) olanın ardındakini anlamaya çalışmak. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Ateistlerin teizmi reddetme gerekçeleri, genellikle kötülük sorununun teizme karşı en güçlü argüman olduğunu iddia etmelerinde yatmaktadır. Nitekim ateizme göre teizm, bu soruna başarılı bir şekilde cevap verememektedir. Bununla birlikte kötülük sorununun sadece teistler için bir problem olmadığı iddia edilebilir. Bizde bu makale içerisinde bu savdan yola çıkarak, yakın dönemde Yujin Nagasawa’nın geliştirdiği “sistematik kötülüğün varoluşsal sorunu” açısından bu iddiayı ele almaya çalıştık. Bu sorun, başlangıçta, yalnızca dünyadaki belirli olayların veya belirli olay türlerinin kötü olduğunu değil, aynı zamanda insan varoluşunun dayandığı (...) tüm biyolojik sistemlerin kötü olduğunu göstererek, teizm için bir meydan okuma yaratmaktadır. Ancak hem teistlerin hem de ateistlerin tipik olarak dünyanın genel olarak iyi olduğunu ve içinde yaşamaktan mutlu ve minnettar olmamız gerektiğini onaylayan varoluşsal iyimserliği benimsedikleri düşünüldüğünde, kötülüğün bu versiyonu, teizm için olduğu kadar, ateizm içinde bir problem olmaktadır. Makale içerisinde sorunun bu versiyonuna yanıt verirken ateizmin teizme kıyasla önemli bir dezavantajla karşı karşıya kalması nedeniyle, bunun ateizme karşı güçlü bir argüman olabileceğini iddia ediyoruz. (shrink)

Bu [makalede], nihai olarak kesin bir sonucu olduğunu iddia etmemekle birlikte, ateizm için geliştirebileceğim en iyi argümanı öne sürmeye çalışacağım ve ortaya koyacağım şeyin, Tanrı’nın varlığına dair yürütülen tartışmaların herhangi bir kısmındaki, en iyi argüman olduğunu iddia edeceğim.

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Bilim sosyolojisi ve bilim tarihi içerisinde araştırmacıların sıklıkla tartıştığı konulardan birisi de bilimin, toplum, ideolojiler ve dinler ile olan ilişkisidir. Bu tartışmaların içeriği, genellikle felsefi, siyasi ideolojiler ve dini inançlar üzerinde otorite sahibi kişi ya da kurumların, bilimi kullanarak toplumu manipüle etmesi, bilimin saygınlık imajının zedelenmesi ve toplum nezdinde bilim karşıtı görüşlerin ortaya çıkması gibi hususlarla ilgilidir. Bundan da öte bu problem alanları, daha özel olarak bilim ve din arasında bir uyumun ya da çatışmanın olup olmayacağı gibi, felsefi olduğu kadar, (...) sosyolojik izaha muhtaç bir konuyla da yakından ilintilidir. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet (...) ve ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Bir şey, Tanrı onu emrettiği için mi iyidir ya da kötüdür? sorusunu merkeze alarak oluşturulan ve yakın dönem içerisinde gerek din felsefesi ve gerekse ahlak felsefesi içerisinde tartışılan konulardan biriside “İlahi Buyruk Teorisi”dir. Bu teori kısaca, ahlaki değerlerin kaynağının, Tanrı’nın buyruklarında, yani onun emir ve yasaklarında belirlendiğini açıklamaya çalışmaktadır. Eylemlerimizin iyi ya da kötü olarak nitelendirilmesinin Tanrı’nın buyruklarıyla mı, yoksa onların Tanrı’dan bağımsız, yani, kendi doğalarından mı kaynaklandığı tartışması, ilk olarak ahlak felsefesi içerisinde Platon’un “Euthyphro” diyaloğunda kendisine yer bulmuştur. Bununla (...) beraber Hristiyan teolojisi içerisinde Aziz Augustinus, Duns Scotus ve Thomas Aquinas isimler; İslam düşüncesi içerisinde ise, “Hüsün ve Kubuh” meselesi adı altında Mu’tezile, Eş’ariyye ve Matüridiyye gibi ekoller konuya dair yaklaşımlarını ortaya koymaya çalışmıştır. Son olarak daha yakın dönemde din felsefesi içerisinde Philip L. Quinn, Robert M. Adams ve Janine Marie Idziak gibi birçok isim bu teoriye yönelik kapsamlı çalışmalar ve argümanlar geliştirmiştir. (shrink)

Objectives: In recent years, adolescents spend increasingly more time on technologic devices such as smartphones, televisions, computers, and tablets. The aim of the present study was to investigate the relationship between the usage of digital technology and health-related problems among adolescents. -/- Methods: A cross-sectional exploratory study was conducted by using a face-to-face survey administered to a sample of students studying at 4 randomly chosen public middle school and 4 randomly chosen public high school in the city of Istanbul. In (...) this study recruited 1147 volunteer adolescents. All participants were answered a questionnaire regarding the demographic characteristics, technological devices useage patterns and health-related problems. -/- Results: Most of the adolescents had smartphones (99.4%) and the fewest had game consoles (18.2%). The rate of using television and smartphone for more than two hours a day among adolescents was 13.1% and 28.4%, respectively. A decrease in sleep duration, increase in falling asleep time, distraction, fatigue, eating disorders and psychological symptoms were significantly more present for individuals using smartphone more than two hours. A positive and very weak relationship was detected between the duration of smartphone use and neck (r=0.096; p=0.002), wrist (r=0.079; p=0.008) and shoulder (r=0.069; p=0.021) pain. Also, positive and very weak relationship was detected between the duration of computer use and upper back (r=0.102; p=0.001), lower back (r=0.078; p=0.011) and shoulder (r=0.069; p=0.041) pain. -/- Conclusion: This study showed the most widely used technological device among adolescents is smartphones and it was observed that the excessive use of this device among adolescents is more associated with many different health-related problems than other technological devices. (shrink)

This paper aims to show that Godel's ontological argument can be parodied in much the same kind of way in which Gaunilo parodied Anselm's Proslogion argument. The parody in this paper fails; there is a patch provided in "Reply to Gettings" (Analysis 60, 4, 2000, 363-7).

The COVID-19 pandemic revealed numerous weaknesses in pandemic preparedness and response, including underfunding, inadequate surveillance, and inequitable distribution of countermeasures. To overcome these weaknesses for future pandemics, WHO released a zero draft of a pandemic treaty in February, 2023, and subsequently a revised bureau's text in May, 2023. COVID-19 made clear that pandemic prevention, preparedness, and response reflect choices and value judgements. These decisions are therefore not a purely scientific or technical exercise, but are fundamentally grounded in ethics. The latest (...) treaty draft reflects these ethical considerations by including a section entitled Guiding Principles and Approaches. Most of these principles are ethical—they establish core values that undergird the treaty. Unfortunately, the treaty draft's set of principles are numerous, overlapping, and show inadequate coherence and consistency. We propose two improvements to this section of the draft pandemic treaty. First, key guiding ethical principles should be clearer and more precise than they currently are. Second, the link between ethical principles and policy implementation should be clearly established and define boundaries on acceptable interpretation, ensuring that signatories abide by these principles. (shrink)

This paper is a critical examination of Stephen Neale's *The Philosophical Significance of Godel's slingshot*. I am sceptical of the philosophical significance of Godel’s Slingshot (and of Slingshot arguments in general). In particular, I do not believe that Godel’s Slingshot has any interesting and important philosophical consequences for theories of facts or for referential treatments of definite descriptions. More generally, I do not believe that any Slingshot arguments have interesting and important philosophical consequences for theories of facts or for referential (...) treatments of definite descriptions. Friends of facts and referential treatments of definite descriptions can, and should, proceed with the construction of their theories, blithely ignoring the many Slingshots which now litter the landscape. (Of course, there may be other considerations which should give such theorists pause -- but those are other considerations.). (shrink)

Gökhan Murteza, “Ahlak, İktisat ve Bilim: Adam Smith Felsefesine Giriş” isimli eserinde genellikle İktisat disiplininin birçok farklı konusunu felsefi açıdan tartışmaya açmıştır. Murteza’nın bu eseri, devleti ve toplumu ilgilendiren bu araştırma alanının, A. Smith ile birlikte bir bilim dalı olarak görülmeye başlanmasının sonucunda, gerçekten ahlaki olanı içerip içermediği problemi üzerinde durmaktadır.

Advocates of political liberalism hold it as a superior alternative to perfectionism on the grounds that it avoids superfluous and/or controversial claims in favor of a maximally-inclusive approach undergirded by a "free-standing" justification for the ideology. These assertions prove difficult to defend: political interpretations of liberalism tend to be implicitly ethnocentric; they often rely upon a number of controversial, and even empirically falsified, assumptions about rationality--and in many ways prove more parochial than their perfectionist cousins. It is possible to reform (...) political liberalism to address these challenges, but generally at the expense of the supposed normative force and universality of the liberal project. However, this para-liberal approach is much better in keeping with contemporary findings in sociology, psychology and cognitive science--and can much more effectively accommodate the illiberal challenge. (shrink)

Upon doing something generous for someone with whom you are close, some kind of reciprocity may be appropriate. But it often seems wrong to actually request reciprocity. This chapter explores the wrongness in making these requests, and why they can nevertheless appear appropriate. After considering several explanations for the wrongness at issue (involving, e.g. distinguishing oughts from obligation, the suberogatory, imperfect duties, and gift-giving norms), a novel proposal is advanced. The requests are disrespectful; they express that their agent insufficiently trusts (...) the hearer to recognize their own reasons to reciprocate, and the close relationship between them morally requires this kind of trust. This proposal is articulated and situated in the recent discussion of the normativity of requests. The chapter concludes by explaining how these requests may appear appropriate. Agents in these relationships often have standing to make requests, though the standing is lacking in these particular cases. (shrink)

With the desperate usurpation of global spaces under the everexpanding capitalist mode of production, the political struggle still necessitates an emancipatory class politics as aimed by Marx and Engels. This paper will be a synthesis of Marxist geographer David Harvey’s theory of capitalist production of space and MarxEngels’ notion of freedom, and their notion of emancipatory class politics. According to David Harvey, its survival as a system is through its widescale control on the production of spaces. I will first expose (...) the theory of the Marxist geographer David Harvey on how capitalism produces a space through his theory of the capitalist production of space. This necessary strategy of capitalism to own and extend to spaces is essential to its nature to increase capital and profit. According to him, capitalism always needs to expand territories to create new sources of labor, wealth, and new markets. This necessitates obtaining profits to sustain capital accumulation amidst its problem of crises. The spatial ontology of capital will be the springboard showing a possible construction of the type of freedom or emancipation that is necessary in forwarding a class politics of spatiality. In effect, emancipating the place is tied with the classical notion of the liberation of the proletariat. I conceptualize the concept of place as a signifier of the spaces that humanity produces—may it be their home, their work, or geometries of modern life—but have been put under the dictates and design of capital. Thus, I will go back to the classical notion of emancipatory politics of Marx and Engels. This synthesis combines the possibility of emancipatory class politics based on the ontology of the present capitalist production of space. (shrink)

ABSTRACT Social sciences are sciences that explain the society and its components (individuals and social institutions).The objective of this is to examine social sciences by highlighting key justifications for their existence and making suggestions on how they can be made better in institutions like IUIU. The paper was a result of a review of secondary sources and writings on social sciences by famous scholars and scientists and also a compilation of experiences accumulated over time as an instructor in social sciences, (...) which all were put into the perspective of IUIU. The study showed that social sciences in institutions like IUIU can be made better to make them responsive to societal problems. The increasing reliance of social sciences in providing practical solutions to the too many problems the world today poses critical questions to the disciplines of social sciences and therefore demands pertinent answers on how these will be resolved. One can however note that Social Sciences in some of their disciplines, in the way they are practiced, in the topics of research tackled, and in the solutions put forward, are a direct result of the complex society. In conclusion therefore, Institutions should also borrow from such problems to trim their structures, disciplines and related programs in that same way. IUIU should not be exceptional. (shrink)

Aristotle argued that you need some wealth to live well. The Stoics argued that you could live well with or without wealth. But the Cynics argued that wealth is a hinderance. For the Cynics, a good life consists in self-sufficiency, or being able to rule and help yourself. You accomplish this by living simply and naturally, and by subjecting yourself to rigorous philosophical exercises. Cynics confronted people to get them to abandon extraneous possessions and positions of power to live better. (...) And while the Cynics were experts in living in this way, their ascetic lifestyles made their message curious to some audiences. This paper reflects on Cynic ascetic practices and the ways others perceived them. (shrink)

Philosophers often suggest that their theories of free will are supported by our phenomenology. Just as their theories conflict, their descriptions of the phenomenology of free will often conflict as well. We suggest that this should motivate an effort to study the phenomenology of free will in a more systematic way that goes beyond merely the introspective reports of the philosophers themselves. After presenting three disputes about the phenomenology of free will, we survey the (limited) psychological research on the experiences (...) relevant to the philosophical debates and then describe some pilot studies of our own with the aim of encouraging further research. The data seem to support compatibilist descriptions of the phenomenology more than libertarian descriptions. We conclude that the burden is on libertarians to find empirical support for their more demanding metaphysical theories with their more controversial phenomenological claims. (shrink)

A brief primer contrasting conservativism from progressivism, and outlining the major schools of conservative thought.

This paper examines the debate between permissive and impermissive forms of Bayesianism. It briefly discusses some considerations that might be offered by both sides of the debate, and then replies to some new arguments in favor of impermissivism offered by Roger White. First, it argues that White’s (Oxford studies in epistemology, vol 3. Oxford University Press, Oxford, pp 161–186, 2010) defense of Indifference Principles is unsuccessful. Second, it contends that White’s (Philos Perspect 19:445–459, 2005) arguments against permissive views do not (...) succeed. (shrink)

In recent years, and especially after the outbreak of the global financial crisis, right-wing and left-wing populist parties and movements have enjoyed significant political success in Europe. One of these parties is SYRIZA in Greece. In this paper, we explore some of the particular characteristics of the political discourse articulated by SYRIZA in power. The core argument of the paper is that the Greek radical left party continues to express an inclusionary populist discourse after its rise to power. We examine (...) this issue by utilising the methodology of the Essex School of Discourse Analysis. Moreover, we attempt to substantiate the view that populism does not always have a negative connotation and is not deterministically associated with nationalism or racism. Furthermore, we try to establish whether the concept of "crypto-colonialism” is an important key to understanding the rise of inclusionary populism to power in Greece. Finally, we analyse various manifestations of Greek anti-populism in order to highlight the danger that derives from this kind of stereotypical discourse. (shrink)

In 2022, at an interdisciplinary conference on Creation and the Imago Dei, Biola psychologist Liz Hall posed a powerful challenge to the philosophers and theologians in the room. In the face of the “already and not yet” nature of Christian theology, she put forth the need for a “theology of tension.” Over and over again, while reading Biblical Philosophy, I was reminded of this challenge. The features Johnson puts forth as emblematic of Hebraic Philosophy can help in this respect, in (...) two clear ways: First, retrospectively, Johnson’s categories are useful for diagnosing both the philosophical missteps targeted by critiques of theodicy and the features held in common by some of the more successful accounts. Second, going forward, the convictions and modes of argument central to Hebraic philosophy may help guide future philosophical responses to suffering. In general, I believe that the philosophical problems related to suffering are especially well-suited to responses that are pixelated, networked, mysterianist, creationist, transdemographic, and ritualist. Perhaps Hebraic philosophy can succeed where Hellenist philosophy has struggled: in addressing the tension that arises from the experience of suffering in a world governed by a loving, providential, sovereign God. While I am largely in favor of Johnson’s Hebraic philosophy, I will conclude by breaking from his view in one important respect. Johnson presents the Biblical view as substantially contrasting with the correspondence theory affirmed by many contemporary philosophers. I will end by pushing back on this claim. On Johnson’s own account, the Hebraic notion of truth is determined with reference to the divinely designed order. I propose that we understand the Hebraic notion of truth as degrees of correspondence to this divinely ordered, absolute reality. (shrink)

Representation theorems are often taken to provide the foundations for decision theory. First, they are taken to characterize degrees of belief and utilities. Second, they are taken to justify two fundamental rules of rationality: that we should have probabilistic degrees of belief and that we should act as expected utility maximizers. We argue that representation theorems cannot serve either of these foundational purposes, and that recent attempts to defend the foundational importance of representation theorems are unsuccessful. As a result, we (...) should reject these claims, and lay the foundations of decision theory on firmer ground. (shrink)

In "Microaggressions: Strong Claims, Inadequate Evidence," Scott Lillenfeld argues that, despite a decade of scholarship, the Microaggression Research Program (MRP) continues to suffer serious analytic and evidentiary problems. After walking through these shortcomings, he provides 18 suggestions to help improve the reliability and utility of the MRP. In "Microaggressions and 'Evidence': Experimental or Experiential Reality?" Derald Wing Sue responds. This chapter provides background on the origin of the MRP, and referees the dispute between Lillenfeld and Sue about its contemporary status.

As it became clear that Donald Trump had a real base of political support, even as analysts consistently underestimated his electoral prospects, they grew increasingly fascinated with the question of who was supporting him (and why). However, researchers also tend to hold strong negative opinions about Trump. Consequently, they have approached this research with uncharitable priors about the kind of person who would support him and what they would be motivated by. Research design and data analysis often seem to be (...) oriented towards reinforcing those assumptions. This essay highlights the epistemological consequences of these tendencies through a series of case studies featuring prominent and influential works that purport to explain the role of race and racism in the 2016 U.S. presidential election. It demonstrates that quality control systems, which should catch major errors, seem to be failing in systematic ways as a result of shared priors and commitments between authors, reviewers and editors – which are also held in common with the journalists and scholars citing and amplifying this work – leading to misinformation cascades. Of course, motivated reasoning, confirmation bias, prejudicial study design, and failure to address confounds are not limited to questions about Trump – however they seem to be particularly pronounced in this case due to the relative homogeneity and intensity of scholars’ views about this topic as compared to other social phenomena. “Trump studies,” therefore, provides fertile ground for exploring how social research can go awry – and the consequences of these failures -- particularly with respect to work on contentious and politically-charged topics. (shrink)

In recent years, in the era of multiple crises, there are many political parties and leaders that use conspiracy theories in their discourse, trying to explain facts and figures on politics, economy, society, environment and space. There is an ongoing debate in populism studies on the possible connection between the populist phenomenon and conspiracy theories, thus creating two main theoretical camps. On the one hand, there are many scholars who recognize a strong correlation between the two phenomena, with some of (...) them believing that they are directly equated. On the other hand, there are several researchers who consider populism as a phenomenon with its own unique essence without predetermined characteristics. Hence, the question that arises here is: Is conspiracism endogenous to populism, or not? In this article, I first look at the definitions of conspiracy theories/conspiracism and populism, attempting to avoid stereotypical readings. After that, I highlight the discussion that takes place in academia around the internal features of the populist phenomenon and its possible connection with conspiracism, with the aim of showing that populism presents a unique logic, without a necessary connection to conspiracism. Finally, I focus on the Greek case of recent years, describing an example where the concept of conspiracy theory became a polemical tool against political rivals, negatively affecting politics and society. My analysis is based on post-structuralist theory and methodological tools of the Essex School of Discourse Analysis, taking into account aspects of other approaches to populism. (shrink)

Η πρόσφατη δυναμική επανεμφάνιση των λαϊκιστικών κομμάτων διεθνώς αναζωπύρωσε τη συζήτηση γύρω από τον λαϊκισμό και τη σχέση που αναπτύσσει με τη (φιλελεύθερη) δημοκρατία. Πολλές από τις «κυρίαρχες» επιστημονικές αναλύσεις άσκησαν ισχυρή κριτική στον λαϊκισμό μέσα από μια στερεοτυπική οπτική, εντοπίζοντας συγκεκριμένα παθολογικά χαρακτηριστικά στο φαινόμενο, ενώ υπήρξε ένας αριθμός μελετών που κράτησε τις αποστάσεις του από τις στρεβλές θεωρητικές αναγνώσεις. Ένα από τα πολιτικά κόμματα που απασχόλησαν τους ακαδημαϊκούς στην Ελλάδα ήταν η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στην αντιπολίτευση όσο (...) και στην εξουσία. Δεν ήταν λίγοι οι ερευνητές που επιχείρησαν να ιχνηλατήσουν και να κατανοήσουν τη μετάβαση της ριζοσπαστικής αριστεράς από ένα κινηματικό κόμμα της νεολαίας σε κόμμα εξουσίας μέσα από την ανάλυση Λόγου. Στο συγκεκριμένο άρθρο μελετάμε την έννοια του λαϊκισμού και την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Αρχικά, εννοιολογούμε τον λαϊκισμό, ακολουθώντας τις θεωρητικές και μεθοδολογικές κατευθύνσεις τριών σημαντικών προσεγγίσεων [των Ερνέστο Λακλάου και της Σχολής του Έσσεξ (λογοθεωρητική), Πιερ Οστιγκί (κοινωνικοπολιτισμική) και Μπέντζαμιν Μόφιτ (επιτελεστική)], οι οποίες παρά τις διαφορές που παρουσιάζουν διαθέτουν ιδιαίτερα σημεία σύνδεσης, ενώ υπογραμμίζουμε και τη στερεοτυπική ανάγνωση των αντι-λαϊκιστικών αναλύσεων. Στη συνέχεια, αναδεικνύουμε τα χαρακτηριστικά που έλαβαν στο πέρασμα των ετών διάφορες λαϊκιστικές εμπειρίες, ενώ στο τέλος επικεντρωνόμαστε στην περίπτωση της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ), με στόχο να εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά του πολιτικού της λόγου στην αντιπολίτευση και την εξουσία (2009-2019). Εξέφρασε έναν λαϊκιστικό λόγο; Ποιες ήταν οι επιπτώσεις του αριστερού λαϊκισμού στην δημοκρατία, την κοινωνία και τη πολιτική;. (shrink)

The global economic crisis, the popular discontent against traditional parties and post-democratic forms of governance, as well as the sharp increase in migrant and refugee arrivals have led to the resurgence of populist parties around the world. Left-wing parties usually express an inclusionary populist discourse with patriotic features, while right-wing parties utilize an exclusionary populism with strong nationalist and xenophobic characteristics. In Greece in recent years, the radical left party of SYRIZA rose to power through a left-wing populist and anti-imperialist (...) discourse. Alexis Tsipras formed a paradox coalition government with the radical right party of ANEL to reach an agreement that would lessen the effects of austerity policies. However, once in office, SYRIZA transformed some features of its political style and began to follow a type of "pragmatic populism". This paper examines the relationship between populism and anti-imperialism, while analyzing SYRIZA's discourse in opposition and in power. The questions that it attempts to answer are: does Tsipras express an anti-imperialist discourse both in opposition and in power? What forces are considered imperialist by SYRIZA? Can the notion of "crypto-colonialism" explain the rise of left-wing populism in Greece? (shrink)

SYRIZA is the first radical left party in Europe which managed to seize power through a strong inclusionary populist and anti-austerity discourse. In this paper, we examine the political discourse articulated by SYRIZA in power (2015-17) through Laclau’s theory and “Populismus” approach and we utilize the lexicometric tool of “Populismus Observatory” to search the frequently appeared words in Alexis Tsipra’s discourse. “Populismus” is a research project and an open access web-based Observatory at the Aristotle University of Thessaloniki (School of Political (...) Science) that analyzes populism through a discursive methodological framework. The simple lexicometric analysis can help us to sketch a statistical outline of the discourse, followed by theoretical scrutiny. Our aim is to find if SYRIZA transforms its rhetoric after the conquest of power (January 2015) and which central signifiers tends to use and avoid. Furthermore, we argue that the concept of “crypto-colonialism” can explain the dominance of egalitarian populism in the Greek politics but we question the use of the term for any inclusionary populist case. Moreover, we underline the failure of SYRIZA to fulfill the popular demands and we seek out the reasons of this fiasco. Finally, we try to answer to the following question: Does the case of SYRIZA prove that populism fails wherever it comes from (right or left)? (shrink)

Mehdiyev’in Bir Bilme Teorisi adını verdiği eser, içerisinde birçok kavram ve problemi barındırması açısından oldukça zengin ve ufuk açıcı bir teoridir. Onun, bilgi söz konusu olduğunda medeniyet, bilim, teoloji ve sanat gibi sosyal epistemoloji içerisindeki kavramlara atıfla karşılaştırmalar yapması ve inanç, kanı gibi kavramlar üzerinden değerlendirmelerde bulunması; mevcut literatür içindeki kavramlara dair gerek olumlu gerekse olumsuz yeni bakış açılarını bize sağlarken, ayrıca mevcut problemleri, hem çağdaş hem de klasik teoriler içinde ele alması, bize ufuk açıcı yorumlar da kazandırmaktadır.

The most important problem of modern political philosophy is the loss of politics’ independence from other spheres of human activity. Since the beginning of the last century, philosophers have sought to justify the uniqueness of political being and to update the modern politicalphilosophical vocabulary by redefining the categories of antiquity (e.g. τὸ ᾰ̓γᾰθόν, φῐλία, παρρησία, etc.). The article is devoted to the approach to the rehabilitation of the political sphere based on the political-philosophical experience of the ancient Greeks. The theoretical (...) basis of the study is H. Arendt’s solution of the issue of depoliticization in the context of her reminiscences of the ancient heritage. The author turns to the notion of civic friendship, which largely determines Arendt’s contribution to the discussions on the rehabilitation of politics and acts as a practice endowing the community with political potential. On the basis of Arendt’s interpretation of the political philosophy of Socrates, Plato and Aristotle, the author justifies the appeal to this notion and shows the connection of civic friendship with other categories of ancient thought (truth, opinion, Maieutics). The analysis reveals that the requirement borrowed from Socrates to eliminate truth from the sphere of human affairs puts Arendt’s philosophy in opposition to the tradition of political thought, and the use of political-philosophical categories to describe the human lifeworld allows us to consider it as a version of the hermeneutics of the subject. The author concludes that the justification of politics by means of ancient thought has an original anthropological dimension. It consists in the recognition of the significance of political action for the orientation of man in the world and the assertion of his identity in the community. (shrink)

In Reasons and Persons, Parfit (1984) posed a challenge: provide a satisfying normative account that solves the Non-Identity Problem, avoids the Repugnant and Absurd Conclusions, and solves the Mere-Addition Paradox. In response, some have suggested that we look toward person-affecting views of morality for a solution. But the person-affecting views that have been offered so far have been unable to satisfy Parfit's four requirements, and these views have been subject to a number of independent complaints. This paper describes a person-affecting (...) account which meets Parfit's challenge. The account satisfies Parfit's four requirements, and avoids many of the criticisms that have been raised against person-affecting views. (shrink)

Drawing from Dancy's notion of ethical particularism, we explore why foreign policy doctrines are counterproductive in terms of crafting sound responses to complex, fluid and dynamic events. However, despite their horrible track record, foreign policy dogmas remain ubiquitous--a phenomenon which is largely a function of how useful they are in the political sphere.

Often described as an outcome, inequality is better understood as a social process -- a function of how institutions are structured and reproduced, and the ways people act and interact within them across time. Racialized inequality persists because it is enacted moment to moment, context to context -- and it can be ended should those who currently perpetuate it commit themselves to playing a different role instead. This essay makes three core contributions: first, it highlights a disturbing parity between the (...) people who are most rhetorically committed to ending racialized inequality and those who are most responsible for its persistence. Next, it explores the origin of this paradox – how it is that ostensibly antiracist intentions are transmuted into ‘benevolently racist’ actions. Finally, it presents an alternative approach to mitigating racialized inequality, one which more effectively challenges the self-oriented and extractive logics undergirding systemic racism: rather than expropriating blame to others, or else adopting introspective and psychologized approaches to fundamentally social problems, those sincerely committed to antiracism can take concrete steps in the real world – actions which require no legislation or coercion of naysayers, just a willingness to personally make sacrifices for the sake of racial justice. (shrink)

Social science is often described as a product of 19th century Europe, and as a handmaiden to its imperial and colonial projects. However, centuries prior to the Western social science enterprise, Islamic imperial scholars developed their own ‘science of society.’ This essay provides an overview of the historical and cultural milieu in which 'Islamic' social science was born, and then charts its development over time through case studies of four seminal scholars -- al-Razi, al-Farabi, al-Biruni and Ibn Khaldun -- who (...) played pivotal roles in establishing fields that could be roughly translated as psychology, political science, anthropology and sociology. The axioms undergirding Islamic social science are subsequently explored, with particular emphasis paid to the relations between said axioms and the discursive tradition, 'Islam.' The essay concludes with an exploration of how looking to social science enterprises beyond the ‘modern’ West can clarify the purported relationships between social science and empire. (shrink)

The lack of ideological diversity in social research, paired with the lack of engagement with citizens and policymakers who come from other places on the ideological spectrum, poses an existential risk to the continued credibility, utility and even viability of social research. The need for reform is urgent.

In “Bayesianism, Infinite Decisions, and Binding”, Arntzenius et al. (Mind 113:251–283, 2004 ) present cases in which agents who cannot bind themselves are driven by standard decision theory to choose sequences of actions with disastrous consequences. They defend standard decision theory by arguing that if a decision rule leads agents to disaster only when they cannot bind themselves, this should not be taken to be a mark against the decision rule. I show that this claim has surprising implications for a (...) number of other debates in decision theory. I then assess the plausibility of this claim, and suggest that it should be rejected. (shrink)

At the heart of the Bayesianism is a rule, Conditionalization, which tells us how to update our beliefs. Typical formulations of this rule are underspecified. This paper considers how, exactly, this rule should be formulated. It focuses on three issues: when a subject’s evidence is received, whether the rule prescribes sequential or interval updates, and whether the rule is narrow or wide scope. After examining these issues, it argues that there are two distinct and equally viable versions of Conditionalization to (...) choose from. And which version we choose has interesting ramifications, bearing on issues such as whether Conditionalization can handle continuous evidence, and whether Jeffrey Conditionalization is really a generalization of Conditionalization. (shrink)