This chapter introduces topical issues in the ethical debate on speciesism. It does so against a background of the history of the debate and with an emphasis on concerns that arise at the intersection of speciesism and science. The term speciesism was coined in the 1970s by Richard Rider and popularized by Peter Singer, who defined speciesism as “a prejudice or attitude of bias in favor of the interests of members of one’s own species and against those of members of (...) other species.” Critiques of speciesism are undergirded by the principle that comparable interests should be given equal consideration, regardless of species-membership. To what extent the interests of humans and non-humans are comparable, however, has been a matter of contention and is partly beholden to empirical findings. Diverging opinions on this matter have given rise to a variety of more and less species-egalitarian views, often paired with rivalling accounts of “moral status”. A minority of ethicists have explicitly defended speciesism or some version thereof, including Bernard Williams and, more recently, Shelly Kagan. Apart from the back-and-forths between critics and defenders, the speciesism debate has transformed over the last decade, in three respects. First, discourse on animal ethics has witnessed a “political turn”, moving away from analyses of moral status and towards discussions of human-animal relations in interspecies societies. Secondly, apart from anthropocentric speciesism, i.e., privileging humans over non-humans, there has been an increasing interest in non-anthropocentric speciesism, i.e., privileging some non-human species over others. Thirdly, speciesism has been endorsed as a prominent topic in the new, activist-leaning research field of Critical Animal Studies, and has recently garnered substantial attention from psychologists. As these disciplinary changes and conceptual refinements suggest, half a century after its coinage, speciesism continues to be an important scholarly and ethical concept whose history is still in the making. (shrink)

Scholarly discourse on “disruptive technologies” has been strongly influenced by disruptive innovation theory. This theory is tailored for analyzing disruptions in markets and business. It is of limited use, however, in analyzing the broader social, moral and existential dynamics of technosocial disruption. Yet these broader dynamics should be of great scholarly concern, both in coming to terms with technological disruptions of the past and those of our current age. Technologies can disrupt social relations, institutions, epistemic paradigms, foundational concepts, values, and (...) even the nature of human cognition and experience – domains of disruption that are largely neglected in existing discourse on disruptive technologies. Accordingly, this paper seeks to reorient scholarly discussion around a broader notion of technosocial disruption. This broader notion raises three foundational questions. First, how can technosocial disruption be conceptualized in a way that clearly sets it apart from the disruptive innovation framework? Secondly, how does the notion of technosocial disruption relate to the concordant notions of “disruptor” and “disruptiveness”? Thirdly, can we advance criteria to assess the “degree of social disruptiveness” of different technologies? The paper clarifies these questions and proposes an answer to each of them. In doing so, it advances “technosocial disruption” as a key analysandum for future scholarship on the interactions between technology and society. (shrink)

A challenge faced by defenders of the precautionary principle is to clarify when the evidence that a harmful event might occur suffices to regard this prospect as a real possibility. Plausible versions of the principle must articulate some epistemic threshold, or de minimis requirement, which specifies when precautionary measures are justified. Critics have argued that formulating such a threshold is problematic in the context of the precautionary principle. First, this is because the precautionary principle appears to be ambiguous about the (...) distinction between risk and uncertainty: should the principle merely be invoked when evidential probabilities are absent, or also when probabilities have low epistemic credentials? Secondly, defenders of the precautionary principle face an aggregation puzzle: in judging whether or not the de minimis requirement has been met, how should first-order evidential probabilities and their second-order epistemic standing be aggregated? This article argues that the ambiguity can be resolved, and the epistemological puzzle can be solved. Focusing on decisions in the context of climate uncertainty, I advance a version of the precautionary principle that serves as a plausible decision rule, to be adopted in situations where its main alternative—cost–benefit analysis—does not deliver. (shrink)

Over the course of human history there appears to have been a global shift in moral values towards a broadly ‘liberal’ orientation. Huemer argues that this shift better accords with a realist than an antirealist metaethics: it is best explained by the discovery of mind-independent truths through intuition. In this article I argue, contra Huemer, that the historical data are better explained assuming the truth of moral antirealism. Realism does not fit the data as well as Huemer suggests, whereas antirealists (...) have underappreciated resources to explain the relevant historical dynamics. These resources include an appeal to socialization, to technological and economical convergences, to lessons learned from history, to changes induced by consistency reasoning and to the social function of moral norms in overcoming some of the cooperation problems that globalizing societies face. I point out that the realist’s explanans has multiple shortcomings, that the antirealist’s explanans has several explanatory virtues, and conclude that the latter provides a superior account of the historical shift towards liberal values. (shrink)

The meta-ethical commitments of folk respondents – specifically their commitment to the objectivity of moral claims – have recently become subject to empirical scrutiny. Experimental findings suggest that people are meta-ethical pluralists: There is both inter- and intrapersonal variation with regard to people’s objectivist commitments. What meta-ethical implications, if any, do these findings have? I point out that current research does not directly address traditional meta-ethical questions: The methods used and distinctions drawn by experimenters do not perfectly match those of (...) meta-ethicists. However, I go on to argue that, in spite of this mismatch, the research findings should be of interest to moral philosophers, including meta-ethicists. Not only do these findings extend the field of moral psychology with new data and hypotheses, but they also provide tentative evidence that touches on the adequacy of theses in moral semantics and moral metaphysics. Specifically, they put pressure on argum... (shrink)

In a recent contribution to this journal Paolo Gerbaudo has argued that an ‘elective affinity’ exists between social media and populism. The present article expands on Gerbaudo’s argument and examines various dimensions of this affinity in further detail. It argues that it is helpful to conceptually reframe the proposed affinity in terms of affordances. Four affordances are identified which make the social media ecology relatively favourable to both-right as well as left-wing populism, compared to the pre-social media ecology. These affordances (...) are neither stable nor uniquely fixed: they change in concordance with ongoing technological developments and in response to political events. Even though these dynamics can be quick-moving, a fairly stable alliance of interests between social media and populism seems to have emerged over the last decade. This raises the plausibility that as long as the current social media ecology persists, populist tendencies will remain prevalent in politics. (shrink)

The aim of this article is to identify the strongest evolutionary debunking argument against moral realism and to assess on which empirical assumptions it relies. In the recent metaethical literature, several authors have de-emphasized the evolutionary component of EDAs against moral realism: presumably, the success or failure of these arguments is largely orthogonal to empirical issues. I argue that this claim is mistaken. First, I point out that Sharon Street’s and Michael Ruse’s EDAs both involve substantive claims about the evolution (...) of our moral judgments. Next, I argue that combining their respective evolutionary claims can help debunkers to make the best empirical case against moral realism. Some realists have argued that the very attempt to explain the contents of our endorsed moral judgments in evolutionary terms is misguided, and have sought to escape EDAs by denying their evolutionary premise. But realists who pursue this reply can still be challenged on empirical grounds: debunkers may argue that the best, scientifically informed historical explanations of our moral endorsements do not involve an appeal to mind-independent truths. I conclude, therefore, that the empirical considerations relevant for the strongest empirically driven argument against moral realism go beyond the strictly evolutionary realm; debunkers are best advised to draw upon other sources of genealogical knowledge as well. (shrink)

How should we understand the notion of moral objectivity? Metaethical positions that vindicate morality’s objective appearance are often associated with moral realism. On a realist construal, moral objectivity is understood in terms of mind-, stance-, or attitude-independence. But realism is not the only game in town for moral objectivists. On an antirealist construal, morality’s objective features are understood in virtue of our attitudes. In this paper I aim to develop this antirealist construal of moral objectivity in further detail, and to (...) make its metaphysical commitments explicit. I do so by building on Sharon Street’s version of “Humean Constructivism”. Instead of the realist notion of attitude-independence, the antirealist account of moral objectivity that I articulate centres on the notion of standpoint-invariance. While constructivists have been criticized for compromising on the issue of moral objectivity, I make a preliminary case for the thesis that, armed with the notion of standpoint-invariance, constructivists have resources to vindicate an account of objectivity with just the right strength, given the commitments of ordinary moral thought and practice. In support of this thesis I highlight recent experimental findings about folk moral objectivism. Empirical observations about the nature of moral discourse have traditionally been taken to give prima facie support to moral realism. I argue, by contrast, that from what we can tell from our current experimental understanding, antirealists can capture the commitments of ordinary discourse at least as well as realists can. (shrink)

The co-shaping of technology and values is a topic of increasing interest among philosophers of technology. Part of this interest pertains to anticipating future value change, or what Danaher (2021) calls the investigation of “axiological futurism”. However, this investigation faces a challenge: “axiological possibility space” is vast, and we currently lack a clear account of how this space should be demarcated. It stands to reason that speculations about how values might change over time should exclude farfetched possibilities and be restricted (...) to possibilities that can be dubbed to be realistic instead. But what does this realism criterion entail? This paper introduces the notion of realistic possibilities as a key conceptual advancement to the study of axiological futurism and offers suggestions as to how realistic possibilities of future value change might be identified. Additionally, I propose two slight modifications to the approach of axiological futurism. First, I argue that axiological futurism can benefit from a thoroughly historicised understanding of moral change. Secondly, I argue that when employed in normative contexts, the axiological futurist should seek to identify realistic possibilities that come along with substantial normative risks. (shrink)

While the foundations of climate science and ethics are well established, fine-grained climate predictions, as well as policy-decisions, are beset with uncertainties. This chapter maps climate uncertainties and classifies them as to their ground, extent and location. A typology of uncertainty is presented, centered along the axes of scientific and moral uncertainty. This typology is illustrated with paradigmatic examples of uncertainty in climate science, climate ethics and climate economics. Subsequently, the chapter discusses the IPCC’s preferred way of representing uncertainties and (...) evaluates its strengths and weaknesses from a risk management perspective. Three general strategies for decision-makers to cope with climate uncertainty are outlined, the usefulness of which largely depends on whether or not decision-makers find themselves in a context of deep uncertainty. The chapter concludes by offering two recommendations to ease the work of policymakers, faced with the various uncertainties engrained in climate discourse. (shrink)

Disruptive technologies can be conceptualized in different ways. Depending on how they are conceptualized, different ethical issues come into play. This article contributes to a general framework to navigate the ethics of disruptive technologies. It proposes three basic distinctions to be included in such a framework. First, emerging technologies may instigate localized “first-order” disruptions, or systemic “second-order” disruptions. The ethical significance of these disruptions differs: first-order disruptions tend to be of modest ethical significance, whereas second-order disruptions are highly significant. Secondly, (...) technologies may be classified as disruptive based on their technological features or based on their societal impact. Depending on which of these classifications one adopts and takes as the starting point of ethical inquiry, different ethical questions are foregrounded. Thirdly, the ethics of disruptive technology raises concerns at four different levels of technology assessment: the technology level, the artifact level, the application level, and the society level. The respective suitability of approaches in technology ethics to address concerns about disruptive technologies co-varies with the respective level of analysis. The article clarifies these distinctions, thereby laying some of the groundwork for an ethical framework tailored for assessing disruptive technologies. (shrink)

In this chapter I zoom in on a topic in climate ethics that has not previously received academic scrutiny: the intersection between evolutionary ethics and climate change. I argue that in the context of climate discourse, an evolutionary perspective can be illuminating, but may also invite moral corruption and reasoning fallacies. Relating my discussion to the general theme of the book, I argue that academic philosophy is well-positioned to fulfil a specific societal role, which is particularly important in the age (...) of popular science: to raise awareness of the ethical predicaments to which scientific findings can give rise, and to highlight the normative assumptions implicit in the reasoning of science communicators. (shrink)

What is the significance of empirical moral psychology for metaethics? In this article we take up Michael Ruse’s evolutionary debunking argument against moral realism and reassess it in the context of the empirical state of the art. Ruse’s argument depends on the phenomenological presumption that people generally experience morality as objective. We demonstrate how recent experimental findings challenge this widely-shared armchair presumption and conclude that Ruse’s argument fails. We situate this finding in the recent debate about Carnapian explication and argue (...) that it illustrates the necessary role that empirical moral psychology plays in explication preparation. Moral psychology sets boundaries for reasonable desiderata in metaethics and, therefore, it is necessary for metaethics. (shrink)

Considering public moral attitudes is a hallmark of the anticipatory governance of emerging biotechnologies, such as heritable human genome editing. However, such anticipatory governance often overlooks that future morality is open to change and that future generations may perform different moral assessments on the very biotechnologies we are trying to govern in the present. In this article, we identify an ’anticipatory gap’ that has not been sufficiently addressed in the discussion on the public governance of heritable genome editing, namely, uncertainty (...) about the moral visions of future generations about the emerging applications that we are currently attempting to govern now. This paper motivates the relevance of this anticipatory gap, identifying the challenges it generates and offering various recommendations so that moral uncertainty does not lead to governance paralysis with regard to human germline genome editing. (shrink)

Many metaethicists assume that our normative judgments are both by and large true, and the product of causal forces. In other words, many metaethicists assume that the set of normative judgments that causal forces have led us to make largely coincides with the set of true normative judgments. How should we explain this coincidence? This is what Sharon Street (2006) calls the practical/theoretical puzzle. Some metaethicists can easily solve this puzzle, but not all of them can, Street argues; she takes (...) the puzzle to constitute a specific challenge for normative realism. In this article I elucidate Street's puzzle and outline possible solutions to it, framed in terms of a general strategy for reasoning about coincidences. I argue that the success of Street's challenge crucially depends on how we set the ‘reference class’ of normative judgments that we could have endorsed, assuming realism. I conclude that while the practical/theoretical puzzle falls short of posing a general challenge for normative realism, it can be successful as a selective challenge for specific realist views. (shrink)

This article identifies empirical, conceptual and normative avenues to advance the speciesism debate. First, I highlight the application of Evolutionary Debunking Arguments (EDAs) as one such avenue: especially where (anti-)speciesist positions heavily rely on appeals to moral intuition, and EDAs have potential to move the debate forward. Second, an avenue for conceptual progress is the delineation of speciesism from other views in its vicinity, specifically from the view that biological differences between species are sometimes morally relevant (‘species-relativism’). Third, if we (...) adopt Singer’s definition of speciesism, then a limitation of the current debate is that it is not obvious whether the core ethical principle that underlies anti-speciesist positions—the Principle of Equal Consideration of Interests—is widely applicable. Arguably, the interests of animals are often too dissimilar to establish what equal consideration amounts to. I underscore the need for integrating philosophical and empirical research, to come to terms with the extent to which the interests of members of different species are alike, and with the question of whether any dissimilarities might be morally relevant. (shrink)

Amsterdam University Press is a leading publisher of academic books, journals and textbooks in the Humanities and Social Sciences. Our aim is to make current research available to scholars, students, innovators, and the general public. AUP stands for scholarly excellence, global presence, and engagement with the international academic community.

Ethical decision-making frameworks assist in identifying the issues at stake in a particular setting and thinking through, in a methodical manner, the ethical issues that require consideration as well as the values that need to be considered and promoted. Decisions made about the use, sharing, and re-use of big data are complex and laden with values. This paper sets out an Ethics Framework for Big Data in Health and Research developed by a working group convened by the Science, Health and (...) Policy-relevant Ethics in Singapore Initiative. It presents the aim and rationale for this framework supported by the underlying ethical concerns that relate to all health and research contexts. It also describes a set of substantive and procedural values that can be weighed up in addressing these concerns, and a step-by-step process for identifying, considering, and resolving the ethical issues arising from big data uses in health and research. This Framework is subsequently applied in the papers published in this Special Issue. These papers each address one of six domains where big data is currently employed: openness in big data and data repositories, precision medicine and big data, real-world data to generate evidence about healthcare interventions, AI-assisted decision-making in healthcare, public-private partnerships in healthcare and research, and cross-sectoral big data. (shrink)

Socrates' aim in the Republic is to show that being just is crucial for happiness. In Republic IV, Socrates argues that the just individual is one in whom each part of the soul or psyche performs its proper function, with the result that the individual attains psychic harmony. Commentators have worried, however, that this account of what it is to be just has little to do with being just in the ordinary sense of the term, which involves acting with regard (...) for the good of others. In this essay, I describe three attempts to show that there is a connection between Socrates' account of justice and justice in the ordinary sense of the term and I raise criticisms of each. I then outline my own approach, which emphasizes the importance of good relations with others for happiness. (shrink)

In this essay, I investigate if self-respect as Robin Dillon conceives of it in her essay “Self-Respect: Moral, Emotional, Political” can be taught if we presuppose Barbara Herman’s theory of moral education. For Dillon, self-respect is a nonpropositionally held and emotionally forged interpretive orientation that determines one’s understanding of oneself. Further, it cannot be reconstituted through reason if it has been damaged. The claim that reason cannot remedy a lack of self-respect in persons is at odds with Herman’s reason-based training (...) in value. I argue that we do not have sufficient grounds to think that Herman’s reason-based training in value cannot help instil Dillon-type self-respect. (shrink)

Indigenous people often do not get the full benefits of economic development, regardless of their proximity to production factors. While many academics have recognised and investigated indigenous people’s problems, relatively few have suggested entrepreneurship as a means to addressing them. In this paper, we explore Peredo et al.’s (2004) work, ‘Towards a theory of indigenous entrepreneurship – a theory of entrepreneurship that accounts for indigenous people and sustainability’. Using Scopus and Google Scholar, a bibliometric analysis confirmed the impact of this (...) work, first published some 16 years ago. The analysis reveals that the paper has been referenced over 300 times, with over 70% of these citations originating from online academic journal articles and books and 30% from different types of websites. The paper’s substantial impact on future research in indigenous entrepreneurship indicates that it is and will continue to be a foundational work on indigenous entrepreneurship. (shrink)

Corruption in public institutions is a significant problem that stifles economic, social and environmental development worldwide. This predominates when there is a lack of transparency, inadequate record-keeping, and low public accountability. Accordingly, the questions this paper intends to provide answers to are two-fold. Firstly, what are the recurring patterns of procurement corruption in the South Africa (SA) public sector? Secondly, how can digital technology deployment assist in checking this trend? Desktop method was adopted through literature examination of studies relating to (...) corruption, procurement, blockchain and digitization. We conclude by proposing a model/framework for adopting and using blockchain technology in public institutions to minimise corruption and the time taken for contract document preparation and acceptance. This study contributed to knowledge by evaluating the issues associated with public procurement and how blockchain and digitization can be adopted to help stern the tide of corruption in public institutions. (shrink)

In December 2013, the Nonhuman Rights Project (NhRP) filed a petition for a common law writ of habeas corpus in the New York State Supreme Court on behalf of Tommy, a chimpanzee living alone in a cage in a shed in rural New York (Barlow, 2017). Under animal welfare laws, Tommy’s owners, the Laverys, were doing nothing illegal by keeping him in those conditions. Nonetheless, the NhRP argued that given the cognitive, social, and emotional capacities of chimpanzees, Tommy’s confinement constituted (...) a profound wrong that demanded remedy by the courts. Soon thereafter, the NhRP filed habeas corpus petitions on behalf of Kiko, another chimpanzee housed alone in Niagara Falls, and Hercules and Leo, two chimpanzees held in research facilities at Stony Brook University. Thus began the legal struggle to move these chimpanzees from captivity to a sanctuary, an effort that has led the NhRP to argue in multiple courts before multiple judges. The central point of contention has been whether Tommy, Kiko, Hercules, and Leo have legal rights. To date, no judge has been willing to issue a writ of habeas corpus on their behalf. Such a ruling would mean that these chimpanzees have rights that confinement might violate. Instead, the judges have argued that chimpanzees cannot be bearers of legal rights because they are not, and cannot be persons. In this book we argue that chimpanzees are persons because they are autonomous. (shrink)

The total early-stage entrepreneurial activity (TEA) in South Africa is said to be extremely low compared to those of other sub-Saharan countries. This is despite the concerted efforts of the government to establish, develop and nurture entrepreneurship at all levels, especially among the youths. This calls for concern given the current state of the economy and the challenges faced by South Africa’s future generation. This paper is anchored on two theoretical frameworks to substantiate our argument for the inclusion of entrepreneurship (...) education in the curricula of non-business programmes at universities of technology. The theoretical frameworks are the contingency organizational theory and the magnet versus radiant model. The study adopted an exploratory cross-sectional research design which allowed us to collect data from a cross-section of a population: the universities of technology in South Africa. The findings suggest that only fifteen (out of the 46) of the programmes showed visible evidence of entrepreneurship/business studies in their content. Such finding implies that there is a need for entrepreneurship to be integrated into the curricula of all non-business departments if not for the sake of its perceived employment generation attributes, but for its other attributes such as innovation, and more importantly employability. (shrink)

The world is on the cusp of an epoch known as the Fourth Industrial Revolution (4IR). Despite the much-publicised promise of enhanced productivity, flexibility, efficiency and improved quality, Industry 4.0 is a daunting prospect for less-developed nations without the human labour to cope with and embrace the anticipated technological advancement. The paper explores the various opportunities and challenges associated with entrepreneurship in the Fourth Industrial Revolution in developing countries to ascertain their readiness. An in-depth, systematic literature review was conducted. In (...) doing that, we were mindful of the coverage, and data collection was carried out through a rigorous process to ensure the accuracy of findings while keeping the study’s objective. This paper argues for entrepreneurs to rethink and initiate the development of strategies that would make them relevant in the future, through innovation of business models, in preparation for possible disruptions with the evolution of Industry 4.0, while also advocating that more should be done to address the causes of policy and institutional failures. (shrink)

Throughout the biological and biomedical sciences there is a growing need for, prescriptive ‘minimum information’ (MI) checklists specifying the key information to include when reporting experimental results are beginning to find favor with experimentalists, analysts, publishers and funders alike. Such checklists aim to ensure that methods, data, analyses and results are described to a level sufficient to support the unambiguous interpretation, sophisticated search, reanalysis and experimental corroboration and reuse of data sets, facilitating the extraction of maximum value from data sets (...) them. However, such ‘minimum information’ MI checklists are usually developed independently by groups working within representatives of particular biologically- or technologically-delineated domains. Consequently, an overview of the full range of checklists can be difficult to establish without intensive searching, and even tracking thetheir individual evolution of single checklists may be a non-trivial exercise. Checklists are also inevitably partially redundant when measured one against another, and where they overlap is far from straightforward. Furthermore, conflicts in scope and arbitrary decisions on wording and sub-structuring make integration difficult. This presents inhibit their use in combination. Overall, these issues present significant difficulties for the users of checklists, especially those in areas such as systems biology, who routinely combine information from multiple biological domains and technology platforms. To address all of the above, we present MIBBI (Minimum Information for Biological and Biomedical Investigations); a web-based communal resource for such checklists, designed to act as a ‘one-stop shop’ for those exploring the range of extant checklist projects, and to foster collaborative, integrative development and ultimately promote gradual integration of checklists. (shrink)

• Aggregates of previously isolated cells of Hydra are capable, under suitable solvant conditions, of regeneration forming complete animals. In a first stage, ecto- and endodermal cells sort out, producing the bilayered hollow structure characteristic of Hydra tissue; thereafter, heads are formed (even if the original cell preparation contained no head cells), eventually leading to the separation of normal animals with head, body column and foot. Hydra appears to be the highest type of organism that allows for regeneration of the (...) entire structure from random cell aggregates. The system is particularly useful for studying cell interactions, tissue polarity, pattern formation, and cell differentiation. (shrink)

Shortages of new therapeutics to treat coronavirus disease (COVID-19) have forced clinicians, public health officials, and health systems to grapple with difficult questions about how to fairly allocate potentially life-saving treatments when there are not enough for all patients in need (1). Shortages have occurred with remdesivir, tocilizumab, monoclonal antibodies, and the oral antiviral Paxlovid (2) -/- Ensuring equitable allocation is especially important in light of the disproportionate burden experienced during the COVID-19 pandemic by disadvantaged groups, including Black, Hispanic/Latino and (...) Indigenous communities, individuals with certain disabilities, and low-income persons. However, many health systems have resorted to first-come, first-served approaches to allocation, which tend to disadvantage individuals with barriers in access to care (3). There is mounting evidence of racial, ethnic, and socioeconomic disparities in access to medications for COVID-19 (4, 5). -/- One potential method to promote equitable allocation is to use a weighted lottery, which is an allocation strategy that gives all eligible patients a chance to receive the scarce treatment while also allowing the assignment of higher or lower chances according to other ethical considerations (6). We sought to assess the feasibility of implementing a weighted lottery to allocate scarce COVID-19 medications in a large U.S. health system and to determine whether the weighted lottery promotes equitable allocation. (shrink)

Modern webpages consist of many rich objects dynamically produced by servers and client terminals at diverse locations, so we face an increase in web response time. To reduce the time, edge computing, in which dynamic objects are generated and delivered from edge nodes, is effective. For ISPs and CDN providers, it is desirable to estimate the effect of reducing the web response time when introducing edge computing. Therefore, in this paper, we derive a simple formula that estimates the lower bound (...) of the reduction of the response time by modeling flows obtaining objects of webpages. We investigate the effect of edge computing in each webpage category, e.g., News and Sports, using data measured by browsing about 1,000 popular webpages from 12 locations in the world on PlanetLab. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Artificial Intelligence (AI) is increasingly adopted in society, creating numerous opportunities but at the same time posing ethical challenges. Many of these are familiar, such as issues of fairness, responsibility and privacy, but are presented in a new and challenging guise due to our limited ability to steer and predict the outputs of AI systems. This chapter first introduces these ethical challenges, stressing that overviews of values are a good starting point but frequently fail to suffice due to the context (...) sensitivity of ethical challenges. Frequently, additional (ethical) values emerge for specific applications, as e.g. challenges with fraud detection are very different from those around language technologies. Second, methods to tackle these challenges are discussed. Main ethical theories (virtue ethics, consequentialism, and deontology) are shown to provide a starting point, but often lack the details needed for actionable AI Ethics. Instead, mid-level philosophical theories coupled to design-approaches such as Design for Values, together with interdisciplinary working methods, offer the best way forwards. The chapter aims to show how these approaches can lead to an ethics of AI that is actionable and that can be proactively integrated in the design of AI systems. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

In Paul Moser’s view, philosophical arguments of natural theology are irrelevant as evidence for God’s existence. I argue that embracing Moser’s view would bring about the end to the project and practice of Christian apologetics as we know it. I draw out implications from Moser’s work on religious epistemology for the project of Christian apologetics. I sketch what Christian apologetics would look like if one were to embrace Moser’s call to eliminate arguments as evidence for God existence. The result of (...) embracing Moser-style apologetics is apologetics without argument. I argue that Moserian apologetics should be rejected. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Ateistlerin teizmi reddetme gerekçeleri, genellikle kötülük sorununun teizme karşı en güçlü argüman olduğunu iddia etmelerinde yatmaktadır. Nitekim ateizme göre teizm, bu soruna başarılı bir şekilde cevap verememektedir. Bununla birlikte kötülük sorununun sadece teistler için bir problem olmadığı iddia edilebilir. Bizde bu makale içerisinde bu savdan yola çıkarak, yakın dönemde Yujin Nagasawa’nın geliştirdiği “sistematik kötülüğün varoluşsal sorunu” açısından bu iddiayı ele almaya çalıştık. Bu sorun, başlangıçta, yalnızca dünyadaki belirli olayların veya belirli olay türlerinin kötü olduğunu değil, aynı zamanda insan varoluşunun dayandığı (...) tüm biyolojik sistemlerin kötü olduğunu göstererek, teizm için bir meydan okuma yaratmaktadır. Ancak hem teistlerin hem de ateistlerin tipik olarak dünyanın genel olarak iyi olduğunu ve içinde yaşamaktan mutlu ve minnettar olmamız gerektiğini onaylayan varoluşsal iyimserliği benimsedikleri düşünüldüğünde, kötülüğün bu versiyonu, teizm için olduğu kadar, ateizm içinde bir problem olmaktadır. Makale içerisinde sorunun bu versiyonuna yanıt verirken ateizmin teizme kıyasla önemli bir dezavantajla karşı karşıya kalması nedeniyle, bunun ateizme karşı güçlü bir argüman olabileceğini iddia ediyoruz. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

Bu [makalede], nihai olarak kesin bir sonucu olduğunu iddia etmemekle birlikte, ateizm için geliştirebileceğim en iyi argümanı öne sürmeye çalışacağım ve ortaya koyacağım şeyin, Tanrı’nın varlığına dair yürütülen tartışmaların herhangi bir kısmındaki, en iyi argüman olduğunu iddia edeceğim.

The goals and tasks of neuroethics formulated by Farahany and Ramos (2020) link epistemological and methodological issues with ethical and social values. The authors refer simultaneously to the social significance and scientific reliability of the BRAIN Initiative. They openly argue that neuroethics should not only examine neuroscientific research in terms of “a rigorous, reproducible, and representative neuroscience research process” as well as “explore the unique nature of the study of the human brain through accurate and representative models of its function (...) and dysfunction”, but also its responsibilities or social consequences. In our commentary, we would like to concentrate on problem selection, which is shortly noticed by Farahany and Ramos, and by BRAIN Initiative’s Neuroethics Report itself. The document raises an important issue related to problem selection, which is strengthening or perpetuating existing prejudices and biases by choosing a research subject: “scientists are prompted to consider how the questions they choose to study in the laboratory might amplify existing biases.” This leads to several further problems: what constitutes bias?; how biases may be embedded in the selection of research programs?; is it possible to conduct completely unbiased research?; who should be a gatekeeper in the case of research that may amplify biases? We try to notice possible answers to these questions in the context of the research on differences (e.g., cognitive, medical, behavioral) between human populations. (shrink)

Recently, mainstream philosophy journals have tended to implement more and more stringent forms of peer review, probably in an attempt to prevent editorial decisions that are based on factors other than quality. Against this trend, we propose that journals should relax their standards of acceptance, as well as be less restrictive about whom is to decide what is admitted into the debate. We start by arguing, partly on the basis of the history of peer review in the journal Mind, that (...) past and current peer review practices attest to partisanship with respect to philosophical approach. Then, we explain that such partisanship conflicts with the standard aims of peer review, and that it is both epistemically and morally problematic. This assessment suggests that, if feasible, journals should treat all available and proposed standards of acceptance in philosophy as epistemically equal, and that philosophical work should be evaluated in terms of the novelty and significance of its contribution to developing thought in ways that are of value. Finally, we show, in a programmatic way, that improving the current situation is feasible, and can be done fairly easily. (shrink)

Bir şey, Tanrı onu emrettiği için mi iyidir ya da kötüdür? sorusunu merkeze alarak oluşturulan ve yakın dönem içerisinde gerek din felsefesi ve gerekse ahlak felsefesi içerisinde tartışılan konulardan biriside “İlahi Buyruk Teorisi”dir. Bu teori kısaca, ahlaki değerlerin kaynağının, Tanrı’nın buyruklarında, yani onun emir ve yasaklarında belirlendiğini açıklamaya çalışmaktadır. Eylemlerimizin iyi ya da kötü olarak nitelendirilmesinin Tanrı’nın buyruklarıyla mı, yoksa onların Tanrı’dan bağımsız, yani, kendi doğalarından mı kaynaklandığı tartışması, ilk olarak ahlak felsefesi içerisinde Platon’un “Euthyphro” diyaloğunda kendisine yer bulmuştur. Bununla (...) beraber Hristiyan teolojisi içerisinde Aziz Augustinus, Duns Scotus ve Thomas Aquinas isimler; İslam düşüncesi içerisinde ise, “Hüsün ve Kubuh” meselesi adı altında Mu’tezile, Eş’ariyye ve Matüridiyye gibi ekoller konuya dair yaklaşımlarını ortaya koymaya çalışmıştır. Son olarak daha yakın dönemde din felsefesi içerisinde Philip L. Quinn, Robert M. Adams ve Janine Marie Idziak gibi birçok isim bu teoriye yönelik kapsamlı çalışmalar ve argümanlar geliştirmiştir. (shrink)