Ateistler, kötülük probleminin Tanrı’nın varlığı aleyhine en güçlü argüman olduğu konusunda hâlâ ısrarcılar. Felsefe tarihine baktığımızda da Epikuros’tan Hume’a ve yakın dönemde Mackie’ye kadar uzanan bir yelpazede çeşitli düşünürler tarafından bu konuda birçok eleştirinin dile getirildiğini görmek mümkün. Plantinga bu çalışmasında felsefe tarihinin en köklü sorunlarından biri olan ‘Tanrı’nın varlığı sorusu’nu cevaplamaya çalışmakla kalmayıp felsefi bir yöntem ve soruşturmanın nasıl olması gerektiği konusunda muhteşem bir örnek de sunmaktadır. Plantinga, bu kitabıyla bizi, felsefe tarihinin en temel ilkelerinden birini hatırlamaya çağırıyor: var (...) olanın ardındakini anlamaya çalışmak. (shrink)

Herhangi bir şeyi, kendisi dışında başka bir şeyle belirtmek olarak tanımlanabilen metafor; İslâm coğrafyasında, özellikle tasavvuf ve sûfizm çalışmalarında, önemli bir ifade yöntemi olarak kullanılmaktadır. Spesifik olarak edebî hikâyelerin ifadelerine daha güçlü, vurgulu ve manidar bir anlatım katabilmek adına, filozoflar sembolik ya da metaforik anlatım ve ifadelerden faydalanmışlardır. İslâm filozoflarından, yoğun olarak bu ifade dilini kullananlar başta Mevlânâ Celâleddîn-i Rumî olmak üzere; İbn Sînâ, Ahmed el-Gazâlî, Şehabeddîn Sühreverdî ve bu çalışmada üzerinde duracağım Mollâ Câmî (Mevlânâ Nureddîn Abdurrahîm el-Câmî)'dir. Mollâ Câmî; (...) Leyla ile Mecnun, Yûsuf ile Züleyha, Salaman ile Absal gibi derleme mesnevîleri İranlı klasik şairlerin sonuncusu sayılmasının yanı sıra Nefâhatü'l-üns kitabıyla birlikte tasavvuf felsefesinin de önemli kaynak ve bilginlerindendir. Bu çalışmada da Mollâ Câmî'nin eserlerinde bir ifade dili niteliğinde kullandığı metaforik anlatım ve ifadelere, bunların kullanım alanlarına, örneklendirmelerle değinilecektir. (shrink)

This study investigates Thomas Kuhn’s philosophy that had broad influence in philosophy of science by his book The Structure of Scientific Revolutions, and the contributions of his philosophy to Turkish philosophical literature. Kuhnian part of the picture of science debates brings to light considering the works done in Turkey upon the philosophy of Kuhn. In the first part of the thesis, T. Kuhn's life and works are mentioned. The second part focuses on Kuhn's philosophy of science and the concept of (...) paradigm. In the third part, publications on the Kuhnian understanding of science are determined and in the fourth part, finally, general evaluations are made on these publications and studies. (shrink)

Bu çalışmada, Türkiye’de 1963 ile 2012 yılları arasında din psikolojisi alanında yapılan ve hala devam eden yüksek lisans ve doktora tezlerine ilişkin analizler yer almaktadır. Bunun yanında din psikolojisinin Türkiye’de akademide yer alışına dair kısa bir tarihçe vardır. Bu çalışmanın amacı, din psikolojisi doktora tezlerine ilişkin bir bibliyografya oluşturarak, araştırmacılara ve lisansüstü öğrencilerine bir katalog sunmaktır. Ayrıca, tezlere ait verilerin analizleriyle, yapılacak yeni çalışmalara yol göstermek amaçlanmıştır. Yöntem olarak literatür taraması yapılmış, farklı kurumların katalogları taranmış ve alandaki akademisyenlerle görüşülmüştür. Elde (...) edilen bilgiler doğrultusunda tezler, yüksek lisans ve doktora tezleri olarak tasnif edilmiş ve yazar referans alınarak alfabetik sıraya göre dizilmiştir. Tez başlıklarının içerdikleri konular tespit edilmiş ve bu veriler analiz edilmiştir. (shrink)

Turkish Epistemoloji rasyonel inançların felsefi analizini konu edinmesi nedeniyle gerekçelendirme edimine merkezi bir önem atfeder. Gerekçelendirme kişinin bir önermeye inanmak için gerekçeye sahip olunmasını sağlayan koşul veya koşullar dizisinin tespit edilmesini içerir. İnançlarımızın birçoğunun çıkarımsal olmayan gerekçelerinin bulunduğu şeklindeki ılımlı/yanılırcı temelci perspektifle uyum sağlayan bir gerekçelendirme teorisi olarak Michael Huemer tarafından ortaya konan görüngüsel muhafazakarlık ilkesi, bu türden bir koşulu tanımlar. GM formülasyonuna göre eğer S’ye p olarak görünüyorsa, çürütücü etmenlerin yokluğunda S’nin p’ye inanmak için en azından bir dereceye kadar (...) gerekçesi vardır. Görüngüler ise rasyonel inanç oluşturmanın olanağına referans veren, inanç ve inanma eğilimlerinden farklı, sui generis deneyimlerdir. Bu makalede görüngülerin doğasından hareketle GM’yi tanıttım ve GM’ye yöneltilen eleştirilerin bir bölümünü tartıştım. Yer verdiğim eleştiriler, GM’nin irrasyonel/tehlikeli görüngüler ve bilişsel nüfuzdan kaynaklanan inançları dahi gerekçelendirilmiş kabul ettiği, GM teorisyenlerinin görüngülere gerekçelendirme edimi özelinde biçtiği başat rolün ve inanç ve görüngüler arasında öngörülen farklılıkların abartılı olduğu itirazlarını içerir. Bana göre sözü edilen eleştirilerin hiçbiri, GM’nin reddedilmesini gerektiren argümanlar içermez. Görüngülerin epistemik gerekçelendirmedeki rolünü tesis eden GM veya benzeri bir ilkeyi kabul etmek için temel neden ise bunun şüphecilik haricindeki olası alternatiflerinin belirsizliğidir. Çünkü eğer görüngüler, inanç oluşturmada epistemik faile rehberlik edecek göstergeler ise bu, failin ilgili göstergelerden yoksun olduğunda herhangi bir şeye rasyonel olarak inanmasının olanaksızlaşacağı anlamına gelir. English Because epistemology deals with the philosophical analysis of rational beliefs, it assigns central importance to justification. Justification involves identifying the condition or set of conditions that enables one to have grounds for believing a proposition. The principle of phenomenal conservatism, put forward by Michael Huemer as a justification theory that accords with the moderate/fallibilist foundationalist perspective that many of our beliefs have non- inferential justifications, is a principle that defines such a condition. According to the PC formulation, if it seems to S that p, then, in the absence of defeaters, S thereby has at least some degree of justification for believing that p. Seemings/appearances are sui generis experiences that refer to the possibility of rational belief formation and are different from beliefs and dispositions to believe. In this article, I introduce PC based on the nature of seemings and evaluate some of the criticisms directed at PC. The criticisms I discuss include objections that PC even justifies beliefs stemming from irrational/dangerous seemings and cognitive penetration, and that the dominant role that PC theorists assign to seemings in the act of justification and the differences envisaged between beliefs and seemings are exaggerated. In my opinion, none of these criticisms contain arguments that would lead to the rejection of PC. The main reason to accept PC or a similar principle that establishes the role of seemings in epistemic justification is the vagueness of its possible alternatives other than skepticism. For, if seemings are indicators that guide the epistemic agent in forming beliefs, this means that it is impossible for the agent to believe anything rationally when she lacks the relevant indicators. (shrink)

Gazali'nin hayatını 1095 yılında geçirdiğini söylediği krize göre üç döneme ayırmamız mümkündür. Kriz öncesi dönem, kriz dönemi (1095) ve kriz sonrası dönem. Bu dönemlerde akla ve felsefeye bakışı değişmiştir dolayısıyla felsefî ilimlerden sayılan matematik ilmine bakışı da değişmiştir. Gazali kriz öncesi ve kriz dönemlerinde aklı eleştirmekle birlikte çok sistematik bir eleştiri yaptığı söylenemez. Gazali bu dönemde felsefe yorumlarında 'felsefi/bilimsel aklı" din açısından zararlı görmemektedir hatta zaman zaman olumlu yanlarından bahsetmektedir. Makasıdu’l Felasife ve Tehafütü’l Felasife ‘de akılla ilgili mevzulara değinmiş, bazı (...) felsefî ilimlerin dinle alakalı olmadığını, din açısından fayda veya zarar vermediğini ifade etmiş ama temelde felsefi aklın “sadece dini (metafizik) konulara” yetmeyeceği kanaatine varmıştır. Fakat bu dönemde o, felsefeyi 'dinileştirme' çabasının bir sonucu olarak akıl eleştirisiyle karşımıza çıkmaktadır. Aklın, felsefenin ve felsefî ilimlerin (mantık, astronomi, fizik… vb.) kökenini Kur’an’a dayandırmış ve filozofların bütün bu ilimlerin ‘tümellerini’ dinden öğrendiklerini iddia etmiştir. Böylece Gazali, akılla bir teoloji kurmanın mümkün olmadığını ispatlayarak yani dini ‘akla uygun hale getirme’ girişimlerinin önüne geçerek ‘aklı ve bütün aklî ilimleri dine uygun hale’ getirmek için vahye ve mistik tecrübeye dayalı yeni bir sistem kurmuştur. Dinî akıl, vahyi anlar ve uygular. Kriz sonrası dönemde bütün felsefî sistemleri dinî ve mistik/gnostik bir düşünce etrafında yorumlayan Gazali'de akıl tamamen dinileşmektedir. Avam ilimleri seviyesine indirdiği felsefî (tıp, astronomi, kimya, biyoloji, mantık, matematik vs.) ve dinî ilimleri (kelam, fıkıh ve tefsir) mistik bir zihniyetle yeniden ele alır. Felsefî ilimlerin esası dinîdir ve insanlar bu ilimleri peygamberlerden öğrenmiştir. Kelam ilmi, aklî bir ilim değil, dini bir ilimdir, kelamı kullanarak akli hükümler vermekten vazgeçip sadece dini ve uhrevi hükümler vermesi sağlanmalıdır. Fıkıh ilmi de aklî bir ilim değil dini bir ilimdir ve fıkıh alimleri sadece ahiretle ilgili hüküm verilmelidir. Bunlardan daha üstün olan ise havas ilimleridir. Havas ilmi Gazali'ye göre gnostik tasavvuf öğretisidir. Dünyevî akıl insanı yanılttığı ve ona güvenilmez olduğu için akıl yerine peygamberin vahyi gelmelidir ve ondan sonra vahye benzerliği dolayısıyla "velinin ilhamı" yer almalıdır. Bu ise ilk başta dini anlaması için gerekli olan ‘dinî akıl” ve daha sonra ruh, aşk ve nur yoluyla elde edilmektedir. (shrink)

The debate between Uniqueness and Permissivism concerns whether a body of evidence sometimes allows multiple doxastic attitudes towards a proposition. An important motivation for Uniqueness is the so-called ‘arbitrariness argument,’ which says that Permissivism leads to some unacceptable arbitrariness with regard to one's beliefs. An influential response to the argument says that the arbitrariness in beliefs can be avoided by invoking epistemic standards. In this paper, I argue that such a response to the arbitrariness argument is unsuccessful. Then I defend (...) a new response: contrary to common conception, the arbitrariness resulted by Permissivism is acceptable. The basic idea is that the arbitrariness resulted by Permissivism is analogous to the arbitrariness in permissive actions and the latter arbitrariness is intuitively acceptable. I answer three possible objections against this analogy, which are all motivated by the thought that beliefs aim at the truth. In addressing the last objection, I draw inspiration from the recent debate on transformative experience. (shrink)

It’s widely accepted that higher-order defeaters, i.e., evidence that one’s belief is formed in an epistemically defective way, can defeat doxastic justification. However, it’s yet unclear how exactly such kind of defeat happens. Given that many theories of doxastic justification can be understood as fitting the schema of proper basing on propositional justifiers, we might attempt to explain the defeat either by arguing that a higher-order defeater defeats propositional justification or by arguing that it defeats proper basing. It has been (...) argued that the first attempt is unpromising because a variety of prominent theories of propositional justification don’t imply that we lose propositional justification when gaining higher-order defeaters. This leads some scholars to take the second attempt. In this paper, I criticize this second attempt, and I defend the first attempt by arguing that a theory of propositional justification that requires intellectual responsibility can nicely account for higher-order defeat. My proposal is that we lose doxastic justification when we gain higher-order defeaters because there is no intellectually responsible way for us to maintain our original beliefs due to the defeaters. (shrink)

ABSTRACTAccording to the Dogmatism Puzzle presented by Gilbert Harman, knowledge induces dogmatism because, if one knows that p, one knows that any evidence against p is misleading and therefore one can ignore it when gaining the evidence in the future. I try to offer a new solution to the puzzle by explaining why the principle is false that evidence known to be misleading can be ignored. I argue that knowing that some evidence is misleading doesn't always damage the credential of (...) the evidence, and therefore it doesn't always entitle one to ignore it. I also explain in what kind of cases and to what degree such knowledge allows one to ignore evidence. Hopefully, through the discussion, we can not only understand better where the dogmatism puzzle goes wrong, but also understand better in what sense rational believers should rely on their evidence and when they can ignore it. (shrink)

Philosophy and Phenomenological Research, EarlyView.

The Value of Evidence thesis (VE) tells us to gather evidence before deciding in any decision problem, if the evidence is free. This appar- ently plausible principle faces two problems. First, it fails on evidence externalism or nonclassical decision theories. Second, it’s not general enough: it tells us to prefer gaining free evidence to gaining no evi- dence, but it doesn’t tell us to prefer gaining more informative evidence to gaining less informative evidence when both are free. This paper defends (...) an alternative value-of-evidence principle that solves the above two problems. We call it ‘the Comparative Value of Evidence for the Resolute (CVER).’ CVER not only generalizes VE to the comparative case but is also compatible with evidence externalism and nonclassical decision theories. Our argument, if successful, broadens the scope of the value-of-evidence principle and shows that it’s more robust than previously imagined. (shrink)

This paper introduces a refined single-valued neutrosophic set (RSVNS) and presents a similarity measure of RSVNSs. Then a multicriteria decision-making method with RSVNS information is developed based on the similarity measure of RSVNSs. By the similarity measure between each alternative and the ideal solution (ideal alternative), all the alternatives can be ranked and the best one can be selected as well. Finally, an actual example on the selecting problems of construction projects demonstrates the application and effectiveness of the proposed method.

The article seeks to reclaim a type of fear lost in silent omission in education, yet central to the development of an ethical subject. It distinguishes the fear described by Martin Heidegger through the concept of befindlichkeit and fear for the other as an essential moment for ethics articulated by Emmanuel Levinas. It argues that the latter conception of fear has inverted the traditional assumption of the ideal ethical subject as fearless. It then examines how Levinas’s interpretation of fear might (...) contribute to the discussion on fear and responsibility in the context of the COVID-19 pandemic. It concludes that fear for the other reveals our tremendous capacity to suffer for the other, which is an aspect of the emotional life that has not been identified in the general educational discourse. This inattention manifests itself as a categorical omission in which the existence of fear for the other is not recognized and impedes the ability of educators to address ethics as it is deeply lived. (shrink)

Richard Foley has presented a puzzle purporting to show that all attempts in trying to find a sufficient condition of rationality are doomed. The puzzle rests on two plausible assumptions. The first is a level-connecting principle: if one rationally believes that one's belief that p is irrational, then one's belief that p is irrational. The second is a claim about a structural feature shared by all promising sufficient conditions of rationality: for any such condition, it is possible that one's belief (...) satisfies it and yet one rationally believes that it doesn’t. With the two assumptions, Foley argues that a sufficient condition of rationality is impossible. I explain how exactly the puzzle goes and I try to offer a solution. If my solution works, all theorists of rationality who accept certain level-connecting principles need to add an extra condition to their favourite rationality-making condition. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Impurism says that practical factors encroach on knowledge. An important version of impurism is called ‘Threshold-Impurism,’ which says that practical factors encroach on the threshold that rational credence must pass in order for one to have knowledge. A prominent kind of argument for Threshold-Impurism is the so-called ‘principle-based argument,’ which relies on a principle of fallibilism and a knowledge-action principle. This paper offers a new challenge against Threshold-Impurism. I attempt to show that the two principles Threshold-Impurists are committed to—KJ and (...) Fallibilism—are jointly in tension with a widely-held principle of credence that’s called ‘Truth-Directedness,’ in the sense that the former two principles cannot both apply to those who know the third. This tension constitutes a serious challenge to Threshold-Impurists, because it leaves them two options, both of which are undesirable: denying Truth-Directedness, or accepting Truth-Directedness and accepting that whether KJ and Fallibilism apply to a person depends on whether she knows Truth-Directedness. (shrink)

Current work in language models (LMs) helps us speed up or even skip thinking by accelerating and automating cognitive work. But can LMs help us with critical thinking -- thinking in deeper, more reflective ways which challenge assumptions, clarify ideas, and engineer new concepts? We treat philosophy as a case study in critical thinking, and interview 21 professional philosophers about how they engage in critical thinking and on their experiences with LMs. We find that philosophers do not find LMs to (...) be useful because they lack a sense of selfhood (memory, beliefs, consistency) and initiative (curiosity, proactivity). We propose the selfhood-initiative model for critical thinking tools to characterize this gap. Using the model, we formulate three roles LMs could play as critical thinking tools: the Interlocutor, the Monitor, and the Respondent. We hope that our work inspires LM researchers to further develop LMs as critical thinking tools and philosophers and other 'critical thinkers' to imagine intellectually substantive uses of LMs. (shrink)

Ateistlerin teizmi reddetme gerekçeleri, genellikle kötülük sorununun teizme karşı en güçlü argüman olduğunu iddia etmelerinde yatmaktadır. Nitekim ateizme göre teizm, bu soruna başarılı bir şekilde cevap verememektedir. Bununla birlikte kötülük sorununun sadece teistler için bir problem olmadığı iddia edilebilir. Bizde bu makale içerisinde bu savdan yola çıkarak, yakın dönemde Yujin Nagasawa’nın geliştirdiği “sistematik kötülüğün varoluşsal sorunu” açısından bu iddiayı ele almaya çalıştık. Bu sorun, başlangıçta, yalnızca dünyadaki belirli olayların veya belirli olay türlerinin kötü olduğunu değil, aynı zamanda insan varoluşunun dayandığı (...) tüm biyolojik sistemlerin kötü olduğunu göstererek, teizm için bir meydan okuma yaratmaktadır. Ancak hem teistlerin hem de ateistlerin tipik olarak dünyanın genel olarak iyi olduğunu ve içinde yaşamaktan mutlu ve minnettar olmamız gerektiğini onaylayan varoluşsal iyimserliği benimsedikleri düşünüldüğünde, kötülüğün bu versiyonu, teizm için olduğu kadar, ateizm içinde bir problem olmaktadır. Makale içerisinde sorunun bu versiyonuna yanıt verirken ateizmin teizme kıyasla önemli bir dezavantajla karşı karşıya kalması nedeniyle, bunun ateizme karşı güçlü bir argüman olabileceğini iddia ediyoruz. (shrink)

According to a widely held norm of rationality, one should not change prior credences without new evidence. An important argument for this norm appeals to accuracy considerations, which says that changing priors doesn’t maximize expected accuracy. This is because accuracy measures are strictly proper, and thus any probabilistically coherent person regards her own priors as uniquely maximizing expected accuracy compared with other priors. -/- This paper attempts to resist the accuracy argument against changing priors. We argue that even if rational (...) epistemic decisions maximize expected accuracy according to strictly proper accuracy measures, it can still be rational to change priors sometimes. The core idea of our argument is that changing priors can be rational if one wants to maximize not just one’s current, short-term accuracy but also future, long-term accuracy. Our argument, if successful, shows that considering long-term accuracy has significant ramifications for the accuracy-first project. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

1. Biomedical sciences are fast-growing fields with unprecedented speed of research outputs, especially in the quantities of papers. Philosophers aiming to study ongoing biomedical changes face cha...

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

In the contemporary epistemological literature, peer disagreement is often taken to be an instance of a more general phenomenon of “higher-order evidence.” Correspondingly, its epistemic significance is often thought to turn on the epistemic significance of higher-order evidence in general. This chapter attempts to evaluate this claim, and in doing so to clarify some points of unclarity in the current literature – both about what it is for evidence to be “higher-order,” and about the relationship between disagreement and higher-order evidence. (...) We will begin by considering some candidate definitions of “higher-order evidence,” and offering our own definition that attempts to capture the phenomenon of interest. We will then consider, in light of this definition, whether disagreement and its epistemic significance are best-understood as a kind of higher-order evidence. We’ll argue that although peer disagreement can be epistemically significant qua higher-order evidence, this role doesn’t exhaust its significance, and that it can also serve as straightforward first-order evidence. Finally, we’ll suggest that inattention to this latter point has made broadly conciliatory views about peer disagreement seem somewhat easier to resist than they in fact are. (shrink)

Politics, Philosophy & Economics, Volume 21, Issue 4, Page 347-371, November 2022. We sometimes have to choose between options that are seemingly incomparable insofar as they seem to be neither better than, worse than, nor equal to each other. This often happens when the available options are quite different from one another. For instance, consider a choice between prioritizing either criminal justice reform or healthcare reform as a public policy goal. Even after the relevant details of the goals and possible (...) reforms are filled in, it is plausible that neither goal is better than, worse than, nor equal to the other. Such seemingly incomparable options present a problem for rational choice since it is unclear how an agent might rationally choose between them. What we need are some principles to help govern rational choice when faced with seemingly incomparable options. I here present three such principles. While each principle is individually compelling, I show that they are jointly incompatible. I then argue that the correct response to this inconsistent triad is to reject the principle that rationally censures performing a sequence of choices one knows will result in a suboptimal outcome. The upshot is that when seeming incomparability is involved, an agent can money pump themselves without being less rational for it. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

In the discourse on International Justice, traditional frameworks are deeply rooted in 'embodied metaphysics'—a perspective embedded in the tangible experiences of human existence. By contrasting the physical with the digital realms, I suggest that our current global justice systems are ill-equipped to address the complexities of the digital age. Utilizing the metaphor of water to highlight the often-unseen environment shaping justice theories and practices, I argue that International Justice, as conventionally understood, reflects the constraints akin to fish oblivious to the (...) water surrounding them. In digital spaces, individuals are no longer bound by principles of singularity and locality, and instead operate by principles of multiplicity and nonlocality. These metaphysical differences disrupt many theories of global justice assuming singularity and nonlocality. My aim is to encourage scholars and practitioners to 'see water'—to acknowledge and critically reassess the foundational assumptions underlying their theories and practices in an era of digital transformation. (shrink)

Termed the 'Made-by-Human Hypothesis,' I challenge the commonly accepted notion that Artificial Intelligence (AI) is exclusively crafted by humans, emphasizing its impediment to progress. I argue that influences beyond human agency significantly shape AI's trajectory. Introducing the 'Hybrid Hypothesis,' I suggest that the creation of AI is multi-sourced; methods such as evolutionary algorithms influencing AI originate from diverse sources and yield varied impacts. I argue that the development of AI models will increasingly adopt a 'Human+' hybrid composition, where human expertise (...) merges with AI's intrinsic mechanisms, which themselves are influenced by non-human sources. The Hybrid Hypothesis posits that the origin of AI extends beyond human influence, prompting a thorough exploration of unresolved issues in the field of artificial intelligence. (shrink)

Vision is an important metaphor in ethical and political questions of knowledge. The feminist philosopher Donna Haraway points out the “perverse” nature of an intrusive, alienating, all-seeing vision (to which we might cry out “stop looking at me!”), but also encourages us to embrace the embodied nature of sight and its promises for genuinely situated knowledge. Current technologies of machine vision – surveillance cameras, drones (for war or recreation), iPhone cameras – are usually construed as instances of the former rather (...) than the latter, and for good reasons. However, although in no way attempting to diminish the real suffering these technologies have brought about in the world, I make the case for understanding technologies of computer vision as material instances of embodied seeing and situated knowing. Furthermore, borrowing from Iris Murdoch’s concept of moral vision, I suggest that these technologies direct our labor towards self-reflection in ethically significant ways. My approach draws upon paradigms in computer vision research, phenomenology, and feminist epistemology. Ultimately, this essay is an argument for directing more philosophical attention from merely criticizing technologies of vision as ethically deficient towards embracing them as complex, methodologically and epistemologically important objects. (shrink)

Aim: This paper assessed the relationship of the university teachers’ work-life balance with their work commitment in Jimei University Chengyi College in creating dynamics on managing competing demands aligned with personal and professional satisfaction. -/- Methodology: A descriptive research design was used in this study. The research locale is at Jimei University Chengyi College. The purposive sampling technique was used. This study used statistical treatment wherein responses were summarized, classified, and tabulated using statistical treatment such as frequency, percentage, weighted mean, (...) standard deviation and Likert scale. -/- Results: The overall mean of 3.52 shows that the teachers strongly agree that the work-life-school balance is very highly manifested in their lives and that they are able to juggle the different responsibilities in both their personal and professional lives. Teacher’s commitment is shown to a very great extent and is indicative of their commitment being very highly manifested which shows that the teachers are very committed to their task as a teacher. Comparing the assessment of the teacher respondents on their relationship between level of work-life-school balance and work commitment, the R-value indicates a weak positive correlation between the teacher’s level of work-life-school balance and work commitment. -/- Conclusion: Teachers experience feelings of anxiety or depression if the balance between the three aspects of their lives, their work, the school, and their personal lives, is disrupted. They constantly think about many other things about their work and their personal life that ‘easily’ relaxing might not be the easiest thing to do. Teachers strongly agree that the work-life-school balance is very highly manifested in their lives and that they are able to juggle the different responsibilities in both their personal and professional lives. (shrink)

The proliferation of Internet of Things (IoT) devices has introduced a range of opportunities for enhanced connectivity, automation, and efficiency. However, the vast array of interconnected devices has also raised concerns regarding cybersecurity, particularly due to the limited resources and diverse nature of IoT devices. Intrusion detection systems (IDS) have emerged as critical tools for identifying and mitigating security threats. This paper proposes a Multi-Layer Intrusion Detection Framework for IoT systems, leveraging Ensemble Machine Learning (EML) techniques to improve the accuracy (...) and effectiveness of detecting intrusions. The proposed framework integrates multiple layers of defense, including data preprocessing, feature extraction, classification, and post-processing, to provide a robust solution to IoT security challenges. This research explores the application of EML methods such as Random Forests, AdaBoost, and Gradient Boosting, combining them into a unified model to detect and mitigate various types of attacks in IoT environments. Experimental results demonstrate the superiority of the proposed framework in terms of detection accuracy, false positive rate, and computational efficiency. (shrink)

Internet of Things (IoT) devices have transformed various industries, enabling advanced functionalities across domains such as healthcare, smart cities, and industrial automation. However, the increasing number of connected devices has raised significant concerns regarding their security. IoT networks are highly vulnerable to a wide range of cyber threats, making Intrusion Detection Systems (IDS) critical for identifying and mitigating malicious activities. This paper proposes a hybrid approach for intrusion detection in IoT networks by combining Machine Learning (ML) techniques with Signature-Based Methods. (...) The hybrid model leverages the strengths of both methodologies to achieve high detection accuracy, reduced false positives, and the ability to identify both known and unknown threats. We explore the integration of ML classifiers such as Random Forest, Support Vector Machines, and k-Nearest Neighbors with traditional signature-based techniques to create a robust IDS solution. The effectiveness of the proposed approach is evaluated using a publicly available IoT dataset, demonstrating its capability to detect a wide variety of attacks with high precision and recall. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

While a plethora of studies has been conducted to examine stress and its impact on mental health in western countries, research is scarce investigating the relationship between student challenge stress and health illness in the context of Chinese colleges. No studies examined the moderating effect of self-efficacy on the relationship between challenge stress and health illness. This study attempted to investigate the relationships between these three variables among Chinese college students. Especially, this study focused on examining whether self-efficacy moderated the (...) effect of perceived challenge stress on students’ mental health. Also, the differences were tested between male and female students in terms of these three variables. A sample of 578 Chinese college students was recruited over an approximately 12-week period from 7 Chinese universities. An online survey link was distributed through WeChat. The SPSS version 26 software was used to analyze the data. Results showed that there is no significant difference between genders in terms of perceived challenge stress, self-efficacy, and students’ mental health. In addition, challenge stress was positively related to the students’ mental health (β = 0.35, p < 0.01) while there was a negative association between self-efficacy and mental health (β = -0.41, p < 0.01). Furthermore, self-efficacy plays a moderating role in the relationship between challenge stress and mental health (β = -0.11, p = 0.02). Students with low self-efficacy tend to experience more mental health issues. It is suggested that Chinese colleges and universities pay more attention to students with low self-efficacy, either through faculty/staff interventions or peer counseling. Professors consider reducing students’ academic stress to improve their mental health. (shrink)

The power of music to arouse garden-variety emotions has attracted attention from musicians, psychologists, and philosophers over decades. Despite its widespread acknowledgement, there is no agreement on how pure music with no propositional content can induce such a wide range of emotions. Jenefer Robinson coined this 1 problemthepuzzleofmusicalemotion. Inthisessay,Iwillfirstdiscusswhymusical emotion is a puzzle. Then, Jesse Prinz’s perceptual theory of emotion and his solution 2 to the puzzle will be discussed. Prinz regards an emotion as an embodied appraisal, and a musical (...) emotion as an illusory embodied appraisal which is a by-product of the adaptive emotion system. I argue that it is problematic to regard musical emotions as illusions for two reasons: 1) the bodily responses aroused by music are not specific enough to produce an illusion of a real emotion; 2) musical emotion is adaptive by itself in the sense that it is a mirroring-based simulation of the emotion represented by music, and such mirroring system plays an important role in interpersonal emotion communications. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

The thesis of relation between observation and theory is one of the basic important issues in philosophy of science and scientific epistemology. However, the mechanistic processes of theory- ladenness of observation have rarely been discussed. Current research in cognitive science on thought processes provides powerful analytical tools and empirical support for this problem. In the light of the perception-based knowledge representation of Barsolou, this paper attempts to give a representation-based explanation for theory- laden mechanism in virtue of constraints on production (...) and explanation of representation. If representational mechanism in observation is not an absolutely subjective but a constraint construction, it will give the reliability of observation a rational support. (shrink)

As the aim of the responsible robotics initiative is to ensure that responsible practices are inculcated within each stage of design, development and use, this impetus is undergirded by the alignment of ethical and legal considerations towards socially beneficial ends. While every effort should be expended to ensure that issues of responsibility are addressed at each stage of technological progression, irresponsibility is inherent within the nature of robotics technologies from a theoretical perspective that threatens to thwart the endeavour. This is (...) because the concept of responsibility, despite being treated as such, is not monolithic: rather this seemingly unified concept consists of converging and confluent concepts that shape the idea of what we colloquially call responsibility. From a different perspective, robotics will be simultaneously responsible and irresponsible depending on the particular concept of responsibility that is foregrounded: an observation that cuts against the grain of the drive towards responsible robotics. This problem is further compounded by responsible design and development as contrasted to responsible use. From a different perspective, the difficulty in defining the concept of responsibility in robotics is because human responsibility is the main frame of reference. Robotic systems are increasingly expected to achieve the human-level performance, including the capacities associated with responsibility and other criteria which are necessary to act responsibly. This subsists within a larger phenomenon where the difference between humans and non-humans, be it animals or artificial systems, appears to be increasingly blurred, thereby disrupting orthodox understandings of responsibility. This paper seeks to supplement the responsible robotics impulse by proposing a complementary set of human rights directed specifically against the harms arising from robotic and artificial intelligence technologies. The relationship between responsibilities of the agent and the rights of the patient suggest that a rights regime is the other side of responsibility coin. The major distinction of this approach is to invert the power relationship: while human agents are perceived to control robotic patients, the prospect for this to become reversed is beginning. As robotic technologies become ever more sophisticated, and even genuinely complex, asserting human rights directly against robotic harms become increasingly important. Such an approach includes not only developing human rights that ‘protect’ humans but also ‘strengthen’ people against the challenges introduced by robotics and AI [This distinction parallels Berlin’s negative and positive concepts of liberty ], by emphasising the social and reflective character of the notion of humanness as well as the difference between the human and nonhuman. This will allow using the human frame of reference as constitutive of, rather than only subject to, the robotic and AI technologies, where it is human and not technology characteristics that shape the human rights framework in the first place. (shrink)

Artificial intelligence (AI) is increasingly expected to disrupt the ordinary functioning of society. From how we fight wars or govern society, to how we work and play, and from how we create to how we teach and learn, there is almost no field of human activity which is believed to be entirely immune from the impact of this emerging technology. This poses a multifaceted problem when it comes to designing and understanding regulatory responses to AI. This article aims to: (i) (...) defend the need for a novel conceptual model for understanding the systemic legal disruption caused by new technologies such as AI; (ii) to situate this model in relation to preceding debates about the interaction of regulation with new technologies (particularly the ‘cyberlaw’ and ‘robolaw’ debates); and (iii) to set out a detailed model for understanding the legal disruption precipitated by AI, examining both pathways stemming from new affordances that can give rise to a regulatory ‘disruptive moment’, as well as the Legal Development, Displacement or Destruction that can ensue. The article proposes that this model of legal disruption can be broadly generalisable to understanding the legal effects and challenges of other emerging technologies. (shrink)

Bu [makalede], nihai olarak kesin bir sonucu olduğunu iddia etmemekle birlikte, ateizm için geliştirebileceğim en iyi argümanı öne sürmeye çalışacağım ve ortaya koyacağım şeyin, Tanrı’nın varlığına dair yürütülen tartışmaların herhangi bir kısmındaki, en iyi argüman olduğunu iddia edeceğim.

Internet of Things (IoT) devices have transformed various industries, enabling advanced functionalities across domains such as healthcare, smart cities, and industrial automation. However, the increasing number of connected devices has raised significant concerns regarding their security. IoT networks are highly vulnerable to a wide range of cyber threats, making Intrusion Detection Systems (IDS) critical for identifying and mitigating malicious activities. This paper proposes a hybrid approach for intrusion detection in IoT networks by combining Machine Learning (ML) techniques with Signature-Based Methods. (...) The hybrid model leverages the strengths of both methodologies to achieve high detection accuracy, reduced false positives, and the ability to identify both known and unknown threats. We explore the integration of ML classifiers such as Random Forest, Support Vector Machines, and k-Nearest Neighbors with traditional signature-based techniques to create a robust IDS solution. The effectiveness of the proposed approach is evaluated using a publicly available IoT dataset, demonstrating its capability to detect a wide variety of attacks with high precision and recall. (shrink)

There is a need recognized by the National Institute of Dental & Craniofacial Research and the National Cancer Institute to advance basic, translational and clinical saliva research. The goal of the Salivaomics Knowledge Base (SKB) is to create a data management system and web resource constructed to support human salivaomics research. To maximize the utility of the SKB for retrieval, integration and analysis of data, we have developed the Saliva Ontology and SDxMart. This article reviews the informatics advances in saliva (...) diagnostics made possible by the Saliva Ontology and SDxMart. (shrink)

Mehdiyev’in Bir Bilme Teorisi adını verdiği eser, içerisinde birçok kavram ve problemi barındırması açısından oldukça zengin ve ufuk açıcı bir teoridir. Onun, bilgi söz konusu olduğunda medeniyet, bilim, teoloji ve sanat gibi sosyal epistemoloji içerisindeki kavramlara atıfla karşılaştırmalar yapması ve inanç, kanı gibi kavramlar üzerinden değerlendirmelerde bulunması; mevcut literatür içindeki kavramlara dair gerek olumlu gerekse olumsuz yeni bakış açılarını bize sağlarken, ayrıca mevcut problemleri, hem çağdaş hem de klasik teoriler içinde ele alması, bize ufuk açıcı yorumlar da kazandırmaktadır.

Gökhan Murteza, “Ahlak, İktisat ve Bilim: Adam Smith Felsefesine Giriş” isimli eserinde genellikle İktisat disiplininin birçok farklı konusunu felsefi açıdan tartışmaya açmıştır. Murteza’nın bu eseri, devleti ve toplumu ilgilendiren bu araştırma alanının, A. Smith ile birlikte bir bilim dalı olarak görülmeye başlanmasının sonucunda, gerçekten ahlaki olanı içerip içermediği problemi üzerinde durmaktadır.

Bir şey, Tanrı onu emrettiği için mi iyidir ya da kötüdür? sorusunu merkeze alarak oluşturulan ve yakın dönem içerisinde gerek din felsefesi ve gerekse ahlak felsefesi içerisinde tartışılan konulardan biriside “İlahi Buyruk Teorisi”dir. Bu teori kısaca, ahlaki değerlerin kaynağının, Tanrı’nın buyruklarında, yani onun emir ve yasaklarında belirlendiğini açıklamaya çalışmaktadır. Eylemlerimizin iyi ya da kötü olarak nitelendirilmesinin Tanrı’nın buyruklarıyla mı, yoksa onların Tanrı’dan bağımsız, yani, kendi doğalarından mı kaynaklandığı tartışması, ilk olarak ahlak felsefesi içerisinde Platon’un “Euthyphro” diyaloğunda kendisine yer bulmuştur. Bununla (...) beraber Hristiyan teolojisi içerisinde Aziz Augustinus, Duns Scotus ve Thomas Aquinas isimler; İslam düşüncesi içerisinde ise, “Hüsün ve Kubuh” meselesi adı altında Mu’tezile, Eş’ariyye ve Matüridiyye gibi ekoller konuya dair yaklaşımlarını ortaya koymaya çalışmıştır. Son olarak daha yakın dönemde din felsefesi içerisinde Philip L. Quinn, Robert M. Adams ve Janine Marie Idziak gibi birçok isim bu teoriye yönelik kapsamlı çalışmalar ve argümanlar geliştirmiştir. (shrink)