"This self-consistent evolution of the fragments, their causal relationships, and their quantum properties is at the heart of the FCQG-SM framework, providing a unified description of quantum mechanics, general relativity, and the Standard Model.".

Presentist Fragmentalism is a novel interpretation of quantum mechanics. This paper develops the resulting theory of Quantum Gravity.

Two philosophical arguments gave the novel interpretation of quantum mechanics Presentist Fragmentalism. This paper gives the resulting theory of quantum gravity.

The first purpose of this series of articles is to introduce case studies on how current AI models can be used in the development of a possible theory of quantum gravity, their limitations, and the role the researcher has in steering the development in the right direction, even highlighting the errors, weaknesses and strengths of the whole process. The second is to introduce the new Presentist Fragmentalist ontology as a framework and use it for developing theories of quantum gravity and (...) speculate on achieving a TOE. We emphasize it is necessary for the researcher to check everything in these articles for themselves. While there are many good ideas in this series of papers, the AI is known to make even arithmetic and algebraic mistakes. To select just five apparently good ideas, there is a causal interaction tensor Cαβγδ(F1, F2) that encodes the causal relationship and the strength of the (possibly non-local) interaction between two fragments of reality (formed by each quantum system). There is a quantitative prediction for a testable table-top experiment. There is an explanation of how spacetime emerges from the fragments and their interactions. There is an explicit account of the double-slit experiment. And there is an explanation how this theory accommodates dark matter and dark energy simultaneously. We explore ideas, equations they lead to, concrete calculations, and give corrections along the way. While these are generally morally right within this framework they must be checked by the researcher. Given this caveat, we believe we have made significant progress with the PF interpretation in developing a theory of quantum gravity and pointing out a possible path to a TOE. (shrink)

ABSTRACT: Sellars once remarked on the “astonishing extent to which in ethics as well as in epistemology and metaphysics the fundamental themes of Kant’s philosophy contain the truth of the variations we now hear on every side” (SM x). Also astonishing was Sellars’ 1970 Presidential Address to the American Philosophical Association (APA), which borrowed its title from the phrase in Kant’s Paralogisms, “...this I or he or it (the thing) which thinks...” (B404). In its compact twenty-five pages Sellars managed to (...) sketch novel yet plausible reconstructions of central aspects of Kant’s views on self-knowledge, persons, freedom, and morality, along the way suggesting how all of those Kantian views could plausibly be rendered consistent with a naturalistic ontology. In this chapter I focus on Sellars’ APA address as an occasion for reflection on how both Kant and Sellars offer insights into how we ought best to conceive the nature of and the relationships between our thinking selves, our practical agency, and our entirely natural, material embodiment. (shrink)

Experiments in particle physics have hitherto failed to produce any significant evidence for the many explicit models of physics beyond the Standard Model (BSM) that had been proposed over the past decades. As a result, physicists have increasingly turned to model-independent strategies as tools in searching for a wide range of possible BSM effects. In this paper, we describe the Standard Model Effective Field Theory (SM-EFT) and analyse it in the context of the philosophical discussions about models, theories, and (bottom-up) (...) effective field theories. We find that while the SM-EFT is a quantum field theory, assisting experimentalists in searching for deviations from the SM, in its general form it lacks some of the characteristic features of models. Those features only come into play if put in by hand or prompted by empirical evidence for deviations. Employing different philosophical approaches to models, we argue that the case study suggests not to take a view on models that is overly permissive because it blurs the lines between the different stages of the SM-EFT research strategies and glosses over particle physicists' motivations for undertaking this bottom-up approach in the first place. Looking at EFTs from the perspective of modelling does not require taking a stance on some specific brand of realism or taking sides in the debate between reduction and emergence into which EFTs have recently been embedded. (shrink)

In an illuminating article, Claus Beisbart argues that the recently-popular thesis that the probabilities of statistical mechanics (SM) are Best System chances runs into a serious obstacle: there is no one axiomatization of SM that is robustly best, as judged by the theoretical virtues of simplicity, strength, and fit. Beisbart takes this 'no clear winner' result to imply that the probabilities yielded by the competing axiomatizations simply fail to count as Best System chances. In this reply, we express sympathy for (...) the 'no clear winner' thesis. However, we argue that an importantly different moral should be drawn from this. We contend that the implication for Humean chances is not that there are no SM chances, but rather that SM chances fail to be sharp. (shrink)

This article examines the influence of the Persian mystic poet Hafi z on western poets. Interest in Hafiz started in England in the eighteenth century with the translations of Sir William Jones. In the nineteenth century, the German translation of Baron von HammerPurgstall inspired Goethe to create his masterpiece Westöstliche Divan (West-Eastern Divan). The poetry of Hafiz evoked such passion in Goethe that he referred to him as ‘Saint Hafiz’ and ‘Celestial Friend’. Inspired by Westöstliche Divan, a number of German (...) poets including Rückert and Platen composed volumes of poetry on the model of ghazal, the popular poetic form perfected by Hafi z in Persian literature. Prominent among the German thinkers influenced and fascinated by Hafiz was Friedrich Nietzsche who repeatedly mentioned him in his works. The influence of Hafiz stretched to America in 1838 when Ralph Waldo Emerson read Goethe’s West-Eastern Divan. In Hafiz, Emerson found a man who derived pleasure in the very elements which others found mean. Under the influence of Hafiz’s Saki-nameh or the Book of Wine, he created his finest poem Bacchus which, according to Harold Bloom, set the terms for the dialectic of American poetry. (shrink)

Bu [makalede], nihai olarak kesin bir sonucu olduğunu iddia etmemekle birlikte, ateizm için geliştirebileceğim en iyi argümanı öne sürmeye çalışacağım ve ortaya koyacağım şeyin, Tanrı’nın varlığına dair yürütülen tartışmaların herhangi bir kısmındaki, en iyi argüman olduğunu iddia edeceğim.

The concept of 'authenticity' is highly valued on social media sites (SMSes), despite its ambiguous nature and definition. One interpretation of 'authenticity' by media scholars is a human's congruence with online portrayals of themselves (e.g. posting spontaneous photographs from their lives, or using real biodata online). For marketers and 'influencers', these patterns of behaviour can achieve certain gains: sales for a business, or success of a campaign. For existentialist philosophers, using 'authenticity' as a means to an end is against its (...) very definition. In this paper, I investigate what SMS users are looking for by their supposed 'authentic' portrayal online. My experimental approach draws upon empirical data from the Instagram social media site. Using machine learning techniques, descriptions and features of posts - including subjects, captions, and contexts - will be categorised and aggregated. I will then interpret these findings, drawing upon work by Taylor, Golomb, and Guignon, whose works on authenticity are based on mid-20th century existentalists. I argue that the existentialist ideals on authenticity are not necessarily present in contemporary SMS use. I will also argue that the popular interpretation of authenticity on SMSes can be self-defeating, when it seeks to turn the 'for-itself' into an 'in-itself'. (shrink)

.........................Turkish ....................... Çalışmanın konusu dindarlık eğilimi ile meslekî tükenmişlik arasındaki ilişkidir. Dindarlık eğilimine göre meslekî tükenmişlik düzeyinde herhangi bir farklılık olup olmadığı ise çalışmanın temel problemini oluşturmuştur. Bu bağlamda meslekî tükenmişlik düzeyini ve dindarlık eğilimini belirlemek için kolayda örnekleme yöntemiyle Gümüşhane il merkezindeki ilkokul, ortaokul ve liselerde görev yapan farklı branşlardaki öğretmenlerden bir örneklem grubu oluşturulmuştur. Elde edilen meslekî tükenmişlik ve dindarlık eğilimi verilerinden yola çıkarak bu iki değişkenin ilişkisi araştırılmıştır. Çalışmada Frekans, Bağımsız t-Testi, Tek Yönlü Varyans AnaliziANOVA testleri kullanılmıştır. (...) Bunun yanında hesaplanan değerleri ve elde edilen verileri değerlendirmek için SPSS (16.0) istatistik paket programı kullanılmıştır. Araştırma iki bölümden oluşmuştur. İlk bölümde dindarlık eğilimi ile meslekî tükenmişlik ilişkisine teorik bir yaklaşım sunulmuştur; meslekî tükenmişlik ve dindarlık kavramı, meslekî tükenmişlikle ilgili yurt içinde ve yurt dışında yapılan araştırmalar ve son olarak da meslekî tükenmişlik ile dindarlık eğilimi arasındaki ilişkiden bahsedilmiştir. İkinci bölümde uygulama kısmı, çalışmanın problemi ve alt problemleri, hipotezler, evren ve örneklem, kullanılan ölçekle ilgili sınırlıklar, çalışma bulgularının analizi, bulguların tartışılması, sonuçlar ve çalışmanın önerileri sunulmuştur. Çalışmanın sonuçlarına göre meslekî tükenmişlik puanları cinsiyet değişkenine göre farklılaşmazken, sosyo-ekonomik durum değişkenine göre anlamlı farklılık göstermiştir. Bunun yanında dindarlık eğilimine yönelik anket maddeleri ile meslekî tükenmişlik puanları arasında anlamlı düzeyde farklılaşmalara ulaşılmıştır. Sonuç olarak dindarlık eğiliminin meslekî tükenmişliğe etki eden faktörlerden biri olduğu tespit edilmiştir. -/- ...................................English ...................... Subject of this study is correlation of occupational burnout with the tendency of religiosity. Our main problem consists of that whether to be any differences in occupational burnout level according to the tendency of religiosity. In this context, it has been propounded that the levels of occupational burnout and tendency of religiosity of a sample group which consists of teachers chosen convenience sampling method from primary schools, secondary schools and high schools in Gümüşhane province. Based on the resulting occupational burnout and tendency of religiosity, investigated the correlation between these two variables. In the study the Frequency, Independent t-Test and One Way Variance Analysis-ANOVA tests were used and the evaluation of data and finding calculated values, SPSS (16.0) statistics software package were used. According to the results of the survey, the occupational burnout scores a differentiation has not been shown according to gender when has been established a significant difference according to socioeconomic status variable as independent variables. Besides, have been established a significant difference between tendency of religiosity of items and occupational burnout scale scores. The study consists of two main parts. In the first part, to provide a theoretical approach to the relationship of occupational burnout and tendency of religiosity; the concept of occupational bornout, the studies made on occupational burnout in domestic and abroad, and finally the relation of occupational burnout and tendency of religiosity have been mentioned. In the second part, considered as part of practice, the problem of the study and sub problems, hypothesis, population and sample, limitations information about the scale used in the study, analyzing the findings of the study, discussing the findings and conclusions and recommendations of the study have been presented. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

One of our most fundamental notions of morality is that in so far as objects have moral properties, they have non-moral properties that make them have moral properties. Similarly, objects have moral properties in virtue of or because of having non-moral properties, and moral properties depend on non-moral properties. In ethics it has generally been assumed that this relation can be accounted for by the supervenience of moral properties on non-moral properties. However, this assumption is put into doubt by an (...) influential view in contemporary ethics: particularism. Thus, one of particularism’s most important implications is thought to be that supervenience is incapable of accounting for the notion that non-moral properties make objects havemoral properties. At least, this iswhat Jonathan Dancy, the leading proponent of particularism, argues in his recent book Ethics Without Principles, and elsewhere. In the present paper, I defend supervenience against this challenge. That is, I argue that particularism does not threaten the ability of supervenience to account for the notion that non-moral properties make objects have moral properties. While doing so, I hope to contribute to our understanding of what is involved in this notion. In the next section, I consider a general argument put forward by Dancy against supervenience and criticize his alternative, resultance. In Section 3, I develop a version of supervenience that I call Specific Moral Supervenience, SMS, and which I think avoids Dancy’s argument. There are basically two conceptions of particularism: what is known as ‘holism’ and the contention that there are no true moral principles. In Section 4, I argue that the view that SMS provides a basis for an account of the notion that non-moral properties make objects have moral properties is compatible with the pertinent version of holism. However, in Section 5 we see that SMS is incompatible with the view that there are no true moral principles. Particularists find support for this view in the distinction between non-moral properties that make objects have moral properties and so-called enablers. On Dancy’s conception of this distinction, it follows that SMS does not refer to non-moral properties that make objects have moral properties and that there are no true moral principles of the relevant kind. In Sections 6 and 7, I defend SMS against these two consequences. In doing so, I distinguish two uses of ‘make’ and provide a pragmatic account of the distinction between non-moral properties that make objects have moral properties and enablers. (shrink)

Recreational Drugs European Network (ReDNet) project aims to use the Psychonaut Web Mapping Project database (Psychonaut Web Mapping Group, 2009) containing novel psychoactive compounds usually not mentioned in the scientific literature and thus unknown to clinicians as a unique source of information. The database will be used to develop an integrated ICT prevention approach targeted at vulnerable individuals and focused on novel synthetic and herbal compounds and combinations. Particular care will be taken in keeping the health professionals working directly with (...) young people showing problematic behaviors regularly updated in terms of novel compounds and combinations as well. A user-friendly project website will be developed aimed primarily at delivering the information/prevention approaches, but will also be a way of communicating with project partners and relevant stakeholders (e.g. thematic forum facilities, instant messages, blogs, video chat, wikiblog, newsletters distributed via mailing list). The website will support various ICT prevention tools, including an SMS alert service. Different areas and sections will be aimed specifically at the different target groups. -/- . (shrink)

The electronic and muonic hydrogen energy levels are calculated very accurately [1] in Quantum Electrodynamics (QED) by coupling the Dirac Equation four vector (c ,mc2) current covariantly with the external electromagnetic (EM) field four vector in QED’s Interactive Representation (IR). The c -Non Exclusion Principle(c -NEP) states that, if one accepts c as the electron/muon velocity operator because of the very accurate hydrogen energy levels calculated, the one must also accept the resulting electron/muon internal spatial and time coordinate operators (ISaTCO) (...) derived directly from c without any assumptions. This paper does not change any of the accurate QED calculations of hydrogen’s energy levels, given the simplistic model of the proton used in these calculations [1]. The Proton Radius Puzzle [2, 3] may indicate that new physics is necessary beyond the Standard Model (SM), and this paper describes the bizarre, and very different, situation when the electron and muon are located “inside” the spatially extended proton with their Centers of Charge (CoCs) orbiting the proton at the speed of light in S energy states. The electron/muon center of charge (CoC) is a structureless point that vibrates rapidly in its inseparable, non-random vacuum whose geometry and time structure are defined by the electron/muon ISaTCO discrete geometry. The electron/muon self mass becomes finite in a natural way due to the ISaTCOs cutting off high virtual photon energies in the photon propagator. The Dirac-Maxwell-Wilson (DMW) Equations are derived from the ISaTCO for the EM fields of an electron/muon, and the electron/muon “look” like point particles in far field scattering experiments in the same way the electric field from a sphere with evenly distributed charge “e” “looks” like a point with the same charge in the far field (Gauss Law). The electron’s/muon’s three fluctuating CoC internal spatial coordinate operators have eight possible eigenvalues [4, 5, 6] that fall on a spherical shell centered on the electron’s CoM with radius in the rest frame. The electron/muon internal time operator is discrete, describes the rapid virtual electron/positron pair production and annihilation. The ISaTCO together create a current that produce spin and magnetic moment operators, and the electron and muon no longer have “intrinsic” properties since the ISaTCO kinematics define spin and magnetic moment properties. (shrink)

Social media sites offer a huge data about our everyday life, thoughts, feelings and reflecting what the users want and like. Since user behavior on OSNS is a mirror image of actions in the real world, scholars have to investigate the use SM to prediction, making forecasts about our daily life. This paper provide an overview of different commonly used social media and application of their data analysis.

The first purpose of this series of articles is to introduce case studies on how current AI models can be used in the development of a possible theory of quantum gravity, their limitations, and the role the researcher has in steering the development in the right direction, even highlighting the errors, weaknesses and strengths of the whole process. -/- The second is to introduce the new Presentist Fragmentalist ontology as a framework and use it for developing theories of quantum gravity (...) and speculate on achieving a TOE. We emphasize it is necessary for the researcher to check everything in these articles for themselves. While there are many good ideas in this series of papers, the AI is known to make even arithmetic and algebraic mistakes. -/- To select just five apparently good ideas, there is a causal interaction tensor Cαβγδ(F1, F2) that encodes the causal relationship and the strength of the (possibly non-local) interaction between two fragments of reality (formed by each quantum system). There is a quantitative prediction for a testable table-top experiment. There is an explanation of how spacetime emerges from the fragments and their interactions. There is an explicit account of the double-slit experiment. And there is an explanation how this theory accommodates dark matter and dark energy simultaneously. -/- We explore ideas, equations they lead to, concrete calculations, and give corrections along the way. While these are generally morally right within this framework they must be checked by the researcher. Given this caveat, we believe we have made significant progress with the PF interpretation in developing a theory of quantum gravity and pointing out a possible path to a TOE. (shrink)

Bu kitapta, Ebû İshâk es-Saffâr’ın (öl. 534/1139) kelâmî görüşleri, Telḫîṣü’l-edille li-ḳavâʿidi’t-tevḥîd adlı eserinde Allah’ın isimlerinin anlamlarını açıklarken yaptığı yorumlar çerçevesinde ele alınmaktadır. Ebû İshâk es-Saffâr, 6./12. yüzyıl Hanefî-Mâtürîdî âlimlerinden biridir. Kelâma dair Telḫîṣü’l-edille eserinde esmâ-i hüsnâ konusuna ayrıntılı olarak yer vermektedir. İki cilt hâlinde yayımlanan bu eserin yaklaşık üçte birlik bir kısmını esmâ-i hüsnâ konusu oluşturmaktadır. Bu kısım incelendiğinde, Saffâr’ın Allah’ın varlığı, birliği ve sıfatları ile ilgili konular başta olmak üzere pek çok konuyu 175 esmâ-i hüsnâya dayanarak izah ettiği görülmektedir. (...) O, esmâ-i hüsnâ bölümünde yer vermediği bazı isimlere ise müstakil başlıklar altında değinmektedir. Örneğin el-Mütekkelim ismi kelâm sıfatını bağlamında ve halku’l-Kur’ân ile icâz’ul-Kur’ân gibi konularla ilişkili bir şekilde ele almaktadır. Bu isimler de listeye dahil edildiğinde sayı 178’e ulaşmaktadır. Bu durumda eserin yarısını esmâ-i hüsnâ konusu teşkil etmektedir. -/- Saffâr, esmâ-i hüsnâ bölümünde alfabetik bir sıra içerisinde ele aldığı ilâhî isimleri öncelikle lugavî (semantik) yönden izah etmektedir. Sonrasında ise değerlendirdiği ilahî ismi, bir kelâm konusu ile bağlantı kurarak kelâmî perspektifle açıklamaktadır Esmâ-i hüsnâ temelinde ele alınan konuların hilâfet meselesi hariç diğer kelâm bahislerini kapsadığı görülmektedir. Saffâr öncesi Hanefî-Mâtürîdî kelâm literatürü içinde esmâ-i hüsnânın bu kadar kapsamlı ele alındığı başka bir eser bilinmemektedir. -/- Bu kitap; üç ana bölümden oluşmaktadır. “Metodolojik Çerçeve” başlıklı giriş bölümünde çalışmanın konusu, önemi, amacı, yöntemi ve kaynakları hakkında bilgi verilmiştir. Birinci bölümde Saffâr’ın yaşadığı sosyokültürel çevre olan Mâverâünnehir bölgesi ile Buhara ve Merv şehirlerinin siyasî, sosyal ve dinî durumu ortaya konulmaya çalışılmıştır. İkinci bölümde esmâ-i hüsna konusunun anlaşılmasına temel oluşturan isim, tesmiye, müsemmâ, sıfat ve vasf gibi kavramlar ile esmâ-i hüsnânın sayısı ve ihsâsı gibi kelâmî tartışmalara değinilmiştir. Sonrasında Saffâr öncesi dönemde kaleme alınan esmâ-i hüsnâ litaratürü hakkında bilgi verilmiştir. Bölüm sonuna Saffâr’ın rivayet ettiği 178 ilahî isme dair ayrıntılı bir tablo eklenmiştir. Üçüncü bölümde öncelikle, Saffâr’ın esmâ-i hüsnâyı izah ederken dikkate aldığı kelâmî ilkeler tespit edilmeye çalışılmıştır. Sonrasında ise Saffâr’ın Telḫîṣü’l-edille’de ilâhî isimleri açıklarken ortaya koyduğu kelâmî görüş ve değerlendirmeler belirlenerek sistematik bir şekilde kategorize edilmiştir. Bu kapsamda ele alınan her konunun sonuna ilgili ilâhî isimleri ve bağlantılı olduğu tartışmaları içeren tablolar eklenmiştir. Sonuç bölümünde ise Saffâr’ın esmâ-i hüsnâ anlayışına dayanan kelâm yöntemine dair ulaştığımız sonuçlara yer verilmiştir. Bu kitapta onun, esmâ-i hüsnânın %75’inde kelâmî yorumlarda bulunduğu ve bilgi-varlık bahsinden âhiret hayatına kadar bütün kelâm konularını esmâ-i hüsnâ ile bağlantılı yorumladığı tespit edilmiştir. Ulaşılan bu sonuçlar, Saffâr’ın kelâm anlayışının ilâhî isimlerin yorumuna dayandığını ortaya koymaktadır. [his book discusses the theological views of Abū Isḥāq al-Ṣaffār d. 534/1139), within the framework of his comments on the meanings of Allah’s names, provided in his work titled Talkhīṣ al-adilla. Abū Isḥāq al-Ṣaffār is one of the Ḥanafite-Māturīdite scholars in the 6th/12th century. In his work titled Talkhīṣ al-adilla li-qawāʿid al-tawḥīd on kalām, he spared extensive space for al-asmāʾ al-husnā. Approximately one third of this work, published in two volumes, is devoted to al-asmāʾ al-husnā. An examination of the related section reveals that al-Ṣaffār explains many issues, particularly those related to the existence, unity and attributes of Allah, based on 175 al-asmāʾ al-husnā. He mentions some of the names that he does not include in the al-asmāʾ al-husnā section under separate headings. For example, the name al-Mutakallim is addressed within the context of the attribute of kalām and in relation to subjects, such as the khalq al-Qurʾān and i‘jaz al-Qurʾān. Upon the addition of these names to the list, the number names reaches 178. This means that half of the work deals with the subject of al-asmāʾ al-husnā. -/- al-Ṣaffār lists the divine names in alphabetical order and explains them semantically in the chapter of al-asmāʾ al-husnā. Then he goes on to clarify each divine name through a theological lens with a specific reference to the subject of kalām. In the pre-Saffar Ḥanafite-Māturīdite theological literature, there is no other work that addresses al-asmāʾ al-husnā in such an extensive way. -/- This book consists of three main sections. The first section titled “Methodological Framework”, elaborates on the focus, significance, purpose and method of the study, along with the sources used. The first part describes the political, social and religious status of Transoxiana (Mā-warāʾ al-Nahr) region and the cities of Bukhara and Marw, the sociocultural environment in which Saffar lived. The second chapter addresses various concepts, which promote the understanding of al-asmāʾ al-husnā, such as name, tasmiya, musammā, attribute and qualification in addition to the theological debates such as the number and iḥṣāʾ of al-asmāʾ al-husnā. Then, it provides information about the al-asmāʾ al-husnā literature produced in the pre- Ṣaffār period. The end of each chapter comes with a detailed table with the 178 divine names mentioned by al-Ṣaffār. In the third chapter, the author initially discusses the theological principles that al-Ṣaffār considered while explaining the essence of al-asmāʾ al-husnā. This section also determines and systematically categorizes the theological views and evaluations put forward by al-Ṣaffār while explaining the divine names in Talkhīṣ al-adilla. The tables with the divine names and the related discussions can be seen at the end of the discussion for each subject. The last section presents the conclusions reached, regarding the kalām method based on al-Ṣaffār’s understanding of the essence of al-asmāʾ al-husnā. The present study revealed that he made theological interpretations in 75% of the al-asmāʾ al-husnā and interpreted all theological issues ranging from the subjects of knowledge and existence to the Afterlife in connection with the al-asmāʾ al-husnā. These results indicate that al-Ṣaffār's understanding of kalām is based on the interpretation of the divine names.]. (shrink)

20. yüzyılın önemli bilim felsefecisi Lakatos'un, bilim felsefesinde getirmiş olduğu yeni bakış açısı ve yöntem tartışmasıyla ayrıcalıklı bir konumu bulunmaktadır. Bilimin yapısı ve işleyişinin anlaşılması için bilim tarihinin iyi bilinmesi gerektiği belirten düşünür, bilimsel bilginin bilimsel olmayandan ayırt edilmesi hususunda var olan bilimsellik ölçütlerine eleştiriler getirerek kendi sınır çizme ölçütünü belirlemiştir. Buna bağlı olarak Bilimsel Araştırma Programı aracılığıyla bilimsel rasyonalitenin nasıl geliştiği konusuna da açıklık getirmeye çalışmıştır. Onun düşünsel arka planında, bilim felsefesinde fikirleriyle önemli yer edinmiş Viyana Çevresi, Popper ve (...) Kuhn gibi düşünürler ve onların bilimsellik, rasyonalite gibi temel problemlere yönelik çeşitli çözüm önerileriyle geliştirdikleri kuramları bulunmaktadır. Viyana Çevresi'nin olgusal temelli doğrulamacılığa dayanan bilim anlayışına eleştiriler yönelterek, Popper'ın bilimsellik ölçütü olan yanlışlamacılığı "dogmatik", "metodolojik" ve "sofistike" yanlışlamacılık şeklinde analiz eden Lakatos, bu analizini Kuhn'un bilimsel devrimler ile geliştirdiği tarih tasarımı ile sentezlemeye çabalamıştır. Bu çalışmada, Lakatos'un bilimsel metodolojisi için öne sürdüğü yeni çözüm önerisi bağlamında kendinden önceki bilimsel görüşlere yönelik eleştirilerini incelemek, bilim anlayışının bilim felsefesi açısından önemini belirlemek ve bilimsel yöntem sorunu üzerine düşüncelerini irdelemek amaçlanmaktadır. (shrink)

Wittgenstein Tractatus'ta anlamlı bir tümcenin işlevinin bir şey durumunu öne sürmek olduğunu belirtir ve böyle yapmayan bütün tümceleri anlam alanının dışına bırakır. Buna karşılık anlam alanının dışında kalan tümceler işlevsiz değildirler; onlar bir şeyleri gösterebilirler. Bu söylemek/göstermek ayrımı Tractatus için temel önemde olsa da ayrımın göstermek ile ilgili kısmını Wittgenstein yeterince açıklamaz. Bu yazıda bu kavramın özellikle de etik ve estetik söz konusu olduğunda bir bakış açısını göstermek olarak anlaşılabileceğini öne süreceğim. Algı çalışmalarında yaygın bir kavram olan bakış açısı, dilbilim (...) alanına özellikle metafor konusundaki çalışmalarla taşınmıştır. Bir metaforun belirli bir bakış açısı etkisi yaptığı sıklıkla söylenir. Wittgenstein'ın "göstermek" derken anlatmak istediği bir bakış açısı kazandırmak olarak yorumlanabilir. -/- In Tractatus, Wittgenstein states that the function of a meaningful sentence is to assert a state of affairs and excludes all sentences that do not do so from the realm of meaning. Sentences outside the realm of meaning, however, are not useless; they can show something. Although this saying/showing distinction is of fundamental importance for Tractatus, Wittgenstein does not clearly explain the part of the distinction related to showing. In this paper I will argue that this notion can be understood, especially in the case of ethics and aesthetics, as showing an aspect. Aspect, which is a widely used notion in perception studies, has been carried to the field of linguistics, especially with studies on metaphor. It is often said that a metaphor makes an aspectual effect. What Wittgenstein meant by "showing" can be interpreted as making someone recognise an aspect. (shrink)

This paper appears to give a Theory of Everything.

Bir şey, Tanrı onu emrettiği için mi iyidir ya da kötüdür? sorusunu merkeze alarak oluşturulan ve yakın dönem içerisinde gerek din felsefesi ve gerekse ahlak felsefesi içerisinde tartışılan konulardan biriside “İlahi Buyruk Teorisi”dir. Bu teori kısaca, ahlaki değerlerin kaynağının, Tanrı’nın buyruklarında, yani onun emir ve yasaklarında belirlendiğini açıklamaya çalışmaktadır. Eylemlerimizin iyi ya da kötü olarak nitelendirilmesinin Tanrı’nın buyruklarıyla mı, yoksa onların Tanrı’dan bağımsız, yani, kendi doğalarından mı kaynaklandığı tartışması, ilk olarak ahlak felsefesi içerisinde Platon’un “Euthyphro” diyaloğunda kendisine yer bulmuştur. Bununla (...) beraber Hristiyan teolojisi içerisinde Aziz Augustinus, Duns Scotus ve Thomas Aquinas isimler; İslam düşüncesi içerisinde ise, “Hüsün ve Kubuh” meselesi adı altında Mu’tezile, Eş’ariyye ve Matüridiyye gibi ekoller konuya dair yaklaşımlarını ortaya koymaya çalışmıştır. Son olarak daha yakın dönemde din felsefesi içerisinde Philip L. Quinn, Robert M. Adams ve Janine Marie Idziak gibi birçok isim bu teoriye yönelik kapsamlı çalışmalar ve argümanlar geliştirmiştir. (shrink)

General Introduction to the PF interpretation of QM and quantum gravity Merriam, P., Habeeb, MAZ The first purpose of this series of articles is to introduce case studies on how current AI models can be used in the development of a possible theory of quantum gravity, their limitations, and the role the researcher has in steering the development in the right direction, even highlighting the errors, weaknesses and strengths of the whole process. The second is to introduce the new Presentist (...) Fragmentalist ontology as a framework and use it for developing theories of quantum gravity and speculate on achieving a TOE. We emphasize it is necessary for the researcher to check everything in these articles for themselves. While there are many good ideas in this series of papers, the AI is known to make even arithmetic and algebraic mistakes. To select just five apparently good ideas, there is a causal interaction tensor Cαβγδ(F1, F2) that encodes the causal relationship and the strength of the (possibly non-local) interaction between two fragments of reality (formed by each quantum system). There is a quantitative prediction for a testable table-top experiment. There is an explanation of how spacetime emerges from the fragments and their interactions. There is an explicit account of the double-slit experiment. And there is an explanation how this theory accommodates dark matter and dark energy simultaneously. We explore ideas, equations they lead to, concrete calculations, and give corrections along the way. While these are generally morally right within this framework they must be checked by the researcher. Given this caveat, we believe we have made significant progress with the PF interpretation in developing a theory of quantum gravity and pointing out a possible path to a TOE. (shrink)

This thesis-on macro-ontology, physics, logic, and metalogical principles presents the findings, results, theorems, and metatheory that correct long-standing defects and deficiencies of current standard model (SM) physics and cosmology. It eliminates artificial SM anomalies, paradoxes, logical fallacies, absurdities, and conflicts with reality (and the findings of plasma physics, astronomy, ontology, epistemics, etc.). New theorems and metatheorems eliminate the illogic maintaining distortions of post-Einsteinian physics, its wildly speculative conjectures, and shibboleths (its unrealistic assumptions commonly accepted as facts). In critiques of misperceptions, (...) misconceptions and misinterpretations of observations and data, this work exposes the common failure to recognize the severe deficiencies of theory, science, ontology, and metamathematics. New results prove that chronic failure to differentiate realities from theorems, hypotheses, conjectures, opinions, and beliefs prevents progress to better physics and STEM education. Therefore, this work also enables resolution of the long-standing logical incongruency of physics, psychology, cognitive science, and philosophy, especially ontology. So, the facts and proofs presented here can enable a new era of discovery, creativity, and technological progress. (shrink)

The file on this site provides the slides for a lecture given in Hangzhou in May 2018, and the lecture itself is available at the URL beginning 'sms' in the set of links provided in connection with this item. -/- It is commonly assumed that regular physics underpins biology. Here it is proposed, in a synthesis of ideas by various authors, that in reality structures and mechanisms of a biological character underpin the world studied by physicists, in principle supplying detail (...) in the domain that according to regular physics is of an indeterminate character. In regular physics mathematical equations are primary, but this constraint leads to problems with reconciling theory and reality. Biology on the other hand typically does not characterise nature in quantitative terms, instead investigating in detail important complex interrelationships between parts, leading to an understanding of the systems concerned that is in some respects beyond that which prevails in regular physics. It makes contact with quantum physics in various ways, for example in that both involve interactions between observer and observed, an insight that explains what is special about processes involving observation, justifying in the quantum physics context the replacement of the unphysical many-worlds picture by one involving collapse. The link with biology furthermore clarifies Wheeler’s suggestion that a multiplicity of observations can lead to the ‘fabrication of form’, including the insight that this process depends on very specific ‘structures with power’ related to the 'semiotic scaffolding' of the application of sign theory to biology known as biosemiotics. -/- The observer-observed 'circle' of Wheeler and Yardley is a special case of a more general phenomenon, oppositional dynamics, related to the 'intra-action' of Barad's Agential Realism, involving cooperating systems such as mind and matter, abstract and concrete, observer and observed, that preserve their identities while interacting with one another in such a way as to act as a unit. A third system may also be involved, the mediating system of Peirce linking the two together. Such a situation of changing connections and separations may plausibly lead in the future to an understanding of how complex systems are able to evolve to produce 'life, the universe and everything'. -/- (Added 1 July 2018) The general structure proposed here as an alternative to a mathematics-based physics can be usefully characterised by relating it to different disciplines and the specialised concepts utilised therein. In theoretical physics, the test for the correctness of a theory typically involves numerical predictions, corresponding to which theories are expressed in terms of equations, that is to say assertions that two quantities have identical values. Equations have a lesser significance in biology which typically talks in terms of functional mechanisms, dependent for example on details of chemistry and concepts such as genes, natural selection, signals and geometrical or topologically motivated concepts such as the interconnections between systems and the unfolding of DNA. Biosemiotics adds to this the concept of signs and their interpretation, implying novel concepts such as semiotic scaffolding and the semiosphere, code duality, and appreciation of the different types of signs, including symbols and their capacity for abstraction and use in language systems. Circular Theory adds to this picture, as do the ideas of Barad, considerations such as the idea of oppositional dynamics. The proposals in this lecture can be regarded as the idea that concepts such as those deriving from biosemiotics have more general applicability than just conventional biology and may apply, in some circumstances, to nonlinear systems generally, including the domain new to science hypothesised to underlie the phenomena of present-day physics. -/- The task then has to be to restore the mathematical aspect presumed, in this picture, not to be fundamental as it is in conventional theory. Deacon has invoked a complex sequence of evolutionary steps to account for the emergence over time of human language systems, and correspondingly mathematical behaviour can be subsumed under the general evolutionary mechanisms of biosemiotics (cf. also the proposals of Davis and Hersh regarding the nature of mathematics), so that the mathematical behaviour of physical systems is consistent with the proposed scheme. In conclusion, it is suggested that theoretical physicists should cease expecting to find some universal mathematical ‘theory of everything’, and focus instead on understanding in more detail complex systems exhibiting behaviour of a biological character, extending existing understanding. This may in time provide a more fruitful understanding of the natural world than does the regular approach. The essential concepts have an observational basis from both biology and the little-known discipline of cymatics (a discipline concerned with the remarkable patterns that specific waveforms can give rise to), while again computer simulations also offer promise in providing insight into the complex behaviours involved in the above proposals. -/- References -/- Jesper Hoffmeyer, Semiotic Scaffolding of Living Systems. Commens, a Digital Companion to C. S. Peirce (on Commens web site). Terrence Deacon, The Symbolic Species, W.W. Norton & Co. Karen Barad, Meeting the Universe Halfway: Quantum Physics and the Entanglement of Matter and Meaning, Duke University Press. Philip Davis and Reuben Hersh, The Mathematical Experience, Penguin. Ilexa Yardley, Circular Theory. (shrink)

This thesis-on macro-ontology, physics, logic, and metalogical principles presents the findings, results, theorems, and metatheory that correct long-standing defects and deficiencies of current standard model (SM) physics and cosmology. It eliminates artificial SM anomalies, paradoxes, logical fallacies, absurdities, and conflicts with reality (and the findings of plasma physics, astronomy, ontology, epistemics, etc.). New theorems and metatheorems eliminate the illogic maintaining distortions of post-Einsteinian physics, its wildly speculative conjectures, and shibboleths (its unrealistic assumptions commonly accepted as facts). In critiques of misperceptions, (...) misconceptions and misinterpretations of observations and data, this work exposes the common failure to recognize the severe deficiencies of theory, science, ontology, and metamathematics. New results prove that chronic failure to differentiate realities from theorems, hypotheses, conjectures, opinions, and beliefs prevents progress to better physics and STEM education. Therefore, this work also enables resolution of the long-standing logical incongruency of physics, psychology, cognitive science, and philosophy, especially ontology. So, the facts and proofs presented here can enable a new era of discovery, creativity, and technological progress. (shrink)

This thesis-on macro-ontology, physics, logic, and metalogical principles presents the findings, results, theorems, and metatheory that correct long-standing defects and deficiencies of current standard model (SM) physics and cosmology. It eliminates artificial SM anomalies, paradoxes, logical fallacies, absurdities, and conflicts with reality (and the findings of plasma physics, astronomy, ontology, epistemics, etc.). New theorems and metatheorems eliminate the illogic maintaining distortions of post-Einsteinian physics, its wildly speculative conjectures, and shibboleths (its unrealistic assumptions commonly accepted as facts). In critiques of misperceptions, (...) misconceptions and misinterpretations of observations and data, this work exposes the common failure to recognize the severe deficiencies of theory, science, ontology, and metamathematics. New results prove that chronic failure to differentiate realities from theorems, hypotheses, conjectures, opinions, and beliefs prevents progress to better physics and STEM education. Therefore, this work also enables resolution of the long-standing logical incongruency of physics, psychology, cognitive science, and philosophy, especially ontology. So, the facts and proofs presented here can enable a new era of discovery, creativity, and technological progress. (shrink)

Bu çalışmada; bilim, sözdebilim ayrımına yönelik tasarlanan öğretim etkinliklerinin, 7. sınıf öğrencilerinin sözdebilimsel inançlarına ve eleştirel düşünme becerilerine etkisini araştırmak ayrıca hangi bilimsellik ve hatalı bilimsellik ölçütlerine sahip olduklarını belirlemek amaçlanmıştır. Bu amaçlar doğrultusunda araştırmanının modeli iç içe karma desen olarak belirlenmiştir. Çalışma, 2018-2019 eğitim öğretim yılının ikinci döneminde, Kocaeli ili Başiskele ilçesinde bulunan bir devlet ortaokulunda gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın nicel kısmında bir deney (n=29) ve bir kontrol (n=30) grubu olmak üzere 59 öğrenci, nitel kısmında ise deney grubunda bulunan 29 öğrenci (...) bulunmaktadır. On hafta süren araştırmada deney grubunda; farklı sözdebilimsel içerikler yer alan bilim, sözde–bilim ayrımı bağlamında hazırlanan etkinlikler ile öğretim gerçekleştirilmiş, kontrol grubundaysa mevcut öğretim programında öngörülen etkinliklerle ders işlenmiştir. Çalışmaların tamamı seçmeli bilim uygulamaları derslerinde gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak; Sözdebilim İnanç Ölçeği, Eleştirel Düşünme ölçekleri Takımı ve araştırmacı tarafından geliştirilen öğrenci görüşme formları kullanılmıştır. Verilerin analizinde, karışık ölçümler için iki yönlü varyans analizi ve içerik analizi kullanılmıştır. Ayrıca veri analizlerinde, SPSS 18.0 paket programı ve Nvivo 12 nitel veri analizi programından yararlanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre, 7. sınıf öğrencilerinin eleştirel düşünme becerileri orta, sözdebilimsel inançları yüksektir. Tasarlanan öğretim etkinlikleri öğrencilerin eleştirel düşünme becerilerini arttırmış, sözdebilimsel inançlarını azaltmıştır. Öğrenci görüşlerinde tespit edilen hatalı bilimsellik ölçütleri, mantığa bürüme, etkililik, bilimsel kavramlar içerme, otoriteye dayanma, kaynak içerme, geçmişten gelen bilgi ve çoğunluk görüşüdür. Öğrenci görüşlerinde tespit edilen bilimsellik ölçütleri ise ölçütleri kanıtlanabilirlik, test edilebilirlik, tutarlılık, tekrarlanabilirlik, bilim dünyasının desteği, mantığa aykırılık ve kasıtlı bilimsel jargondur. Yapılan sözdebilimsel içerikli etkinlikler arasında öğrencilerin en fazla hataya düştükleri etkinlikler astroloji ve antik astronot kuramı olmuştur. (shrink)

Bu çalışmada; bilim, sözdebilim ayrımına yönelik tasarlanan öğretim etkinliklerinin, 7. sınıf öğrencilerinin sözdebilimsel inançlarına ve eleştirel düşünme becerilerine etkisini araştırmak ayrıca hangi bilimsellik ve hatalı bilimsellik ölçütlerine sahip olduklarını belirlemek amaçlanmıştır. Bu amaçlar doğrultusunda araştırmanının modeli iç içe karma desen olarak belirlenmiştir. Çalışma, 2018-2019 eğitim öğretim yılının ikinci döneminde, Kocaeli ili Başiskele ilçesinde bulunan bir devlet ortaokulunda gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın nicel kısmında bir deney (n=29) ve bir kontrol (n=30) grubu olmak üzere 59 öğrenci, nitel kısmında ise deney grubunda bulunan 29 öğrenci (...) bulunmaktadır. On hafta süren araştırmada deney grubunda; farklı sözdebilimsel içerikler yer alan bilim, sözde–bilim ayrımı bağlamında hazırlanan etkinlikler ile öğretim gerçekleştirilmiş, kontrol grubundaysa mevcut öğretim programında öngörülen etkinliklerle ders işlenmiştir. Çalışmaların tamamı seçmeli bilim uygulamaları derslerinde gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak; Sözdebilim İnanç Ölçeği, Eleştirel Düşünme ölçekleri Takımı ve araştırmacı tarafından geliştirilen öğrenci görüşme formları kullanılmıştır. Verilerin analizinde, karışık ölçümler için iki yönlü varyans analizi ve içerik analizi kullanılmıştır. Ayrıca veri analizlerinde, SPSS 18.0 paket programı ve Nvivo 12 nitel veri analizi programından yararlanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre, 7. sınıf öğrencilerinin eleştirel düşünme becerileri orta, sözdebilimsel inançları yüksektir. Tasarlanan öğretim etkinlikleri öğrencilerin eleştirel düşünme becerilerini arttırmış, sözdebilimsel inançlarını azaltmıştır. Öğrenci görüşlerinde tespit edilen hatalı bilimsellik ölçütleri, mantığa bürüme, etkililik, bilimsel kavramlar içerme, otoriteye dayanma, kaynak içerme, geçmişten gelen bilgi ve çoğunluk görüşüdür. Öğrenci görüşlerinde tespit edilen bilimsellik ölçütleri ise ölçütleri kanıtlanabilirlik, test edilebilirlik, tutarlılık, tekrarlanabilirlik, bilim dünyasının desteği, mantığa aykırılık ve kasıtlı bilimsel jargondur. Yapılan sözdebilimsel içerikli etkinlikler arasında öğrencilerin en fazla hataya düştükleri etkinlikler astroloji ve antik astronot kuramı olmuştur. (shrink)

Kant’ın (ö.1804) felsefesi eklektik bir felsefedir ve Aydınlanma felsefesinin devamı niteliğindedir. Aydınlanma felsefesine benzer şekilde felsefesinin temeli akıldır ve aklın sınırları ve kullanımı hakkında fikirler ileri sürmüştür. Kant, dini ele alırken Tanrı’nın varlığının saf akılla ispatlanamayacağı sonucuna varmıştır. Çünkü akılla yapılan ispatlarda Tanrı’nın varlığına getirilen deliller kadar yokluğuna da eşit derecede deliller getirilebilir. O nedenle Tanrı’nın varlığının ispatında saf aklın değil pratik aklın önemli olduğunu ve ahlâksal yasaların bizi Tanrı’nın varlığına götüreceğini ileri sürer. Bu görüşünü desteklemek için eserlerinde teistik delillerin (...) akla uygun olmadığını ve akılla bilinemeyeceğini ispatlamaya çalışmıştır. Ona göre ontolojik, kozmolojik, teleolojik.. vb. teistik delillerin işlevi zihni tanrıbilim için hazırlamaktan ibarettir. Fakat tek başına Tanrı’nın varlığını ispat etmekten uzaktır. Ontolojik delili Tanrı’nın varlığının ispatı ile ilgili belli bir felsefi delilin adı olarak kullanan ilk kişi 18.yy. filozoflarından Christian Wolff’tur (ö.1754). Ontolojik delil, diğer deliler gibi ‘olgulara dayalı’ değildir. Bu delil tamamen kavramsal ve a priori önermelere dayanır. Delil, Tanrı’nın doğrudan doğruya ve hiçbir vasıtaya gerek kalmadan bilineceği üzerine kurgulanmıştır. Tanrı’nın mükemmelliği, ‘Tanrı vardır’ önermesinin sadece düşünsel bir önerme mi yoksa dış varlığa karşılık gelen bir önerme mi olduğu, Tanrı’nın varlığının zorunluluğu meselesi ontolojik delil içinde tartışılan konulardır. Ontolojik delilde ‘Tanrı vardır’ önermesi a priori ve analitik bir önerme olarak kabul edilmektedir. Analitik önermeler ise Tanrı’nın varlığının zorunluluğunu gösterir. Kant’ın eleştirisine göre a priori kavramlar yoluyla her şeyi olanaklı düşünebiliriz ve bunun için zihnimizde herhangi bir sınırlama olamaz. Tanrı ve zorunlu varlık kavramlarını zihnimizde düşündüğümüz gibi Anka Kuşu, Kaf dağı, Pamuk Prenses..vb. kavramların da var olduğu düşünülebilir ve bizim düşünmemiz bunları zorunlu yapmaz, tıpkı Tanrı’yı düşündüğümüzde Tanrı’yı zorunlu var kılmadığı gibi. Bu bildiride Kant’ın düşüncesi ortaya konulduktan sonra onun düşüncesindeki tutarlılık ve tutarsızlıklara değinilecektir. Anka Kuşu, Kaf Dağı, Pamuk Prenses ..vb. gibi hayali kavramlarla Tanrı kıyaslanabilir mi? Biz hayali varlıkları zihnimizde oluştururken yine duyu verilerinden yararlanır ve dış dünyada gözlemlediğimiz canlılara benzer ‘hayali varlıklar’ üretiriz. Dış dünyada, kuş, dağ ve prenses vardır. Bizim tek yaptığımız bunu hayali adlar takmaktır. Fakat Tanrı söz konusu olduğunda dış dünyada gözlem yaparak bir Tanrı’ya şahit olmayız ve bu şahit olduğumuz Tanrı’ya benzer bir Tanrı’yı hayal ederek zihnimizde hayali bir varlık oluşturmayız. Tam tersine Tanrı kavramını zihnimizde oluştururken hiçbir şeye benzemeyen, sebebi olmayan, her şeyi varlığa getiren, mükemmel bir varlık çıkarımını akıl ve mantığımızın bizi götürdüğü sonuçla ortaya koyarız. Çünkü insan olarak biz birbirimize benzeriz, bizim bir sebebimiz vardır, hiçbir şey yaratamayız ve mükemmel değilizdir. Ve evrenin sonsuzluğu, yıldızlar, gezegenler, insanın biyolojik yapısı, matematiksel düzen bizi zorunlu olarak ‘sebebi olmayan mükemmel bir sebep’ aramaya iter. Ve Ontolojik Delil ortaya çıkar. Bu bakımdan Kant’ın eleştirisini kabul etmek mümkün değildir. (shrink)

Felsefe Optiğinden Aşkın Renkleri kitabı Senail Özkan’ın bir takdim yazısı, giriş ve yedi bölümden oluşmaktadır. Kitapta kaynakçaya yer verilmemiştir. Halilov, kitabın giriş kısmında ‘aşk’ın ne olduğunu ve hangi ilim dalı tarafından ele alınması gerektiğini açıklamıştır. Ona göre aşk insanın manevi âleminin en derin katmanlarında ortaya çıktığı için temel itibariyle bilinçdışı alana aittir. İlim onu irdeleyemez, aşk, ilim için muğlak bir alandır ve mantıki düzlemde değerlendirilmesi oldukça zordur. İlim açısından incelenemediği için bu işi felsefe ve şiir üstlenmektedir.(s.16, s. 55) Şiir ve (...) aşk ilişkisine değinen Halilov, şiirin aşk ile büyük bir ilgisi olduğunu Doğu’da ve Batı’da aşk konusunun şiir sanatının kapsamı içinde değerlendirildiğini söyler. Doğu’da Nizami, İbn Arabi, Mevlana, Fuzuli, İkbal ve Cavid’e kadar Doğu şairlerinin aşk konusunu ele aldığı ve bununla ilgili eserler verdiğini ekler. Halilov’a göre Doğu’da aşk, ‘ilahi nitelikte’ ele alınmaktadır. Bütün kitap boyunca ‘ilahi aşk’ meselesi üzerinde duran Halilov bazen bu görüşü savunmuş bazen de tutarsız ve gerçek hayattan uzak olduğunu anlatmaya çalışmıştır. Ona göre aşk, ilahi olmaktan ziyade ferdi, bireysel veya insanidir. Aşk, ‘yerle gök arasında’ olması gerekmektedir. Bu açıdan Halilov aşkı, rasyonel bir düzlemde alan Batı öğretisini tercih ettiğini söylemektedir.(s.18) Fakat kitabına baktığımızda aslında Halilov’un bazı gerekçeler nedeniyle bu konuda biraz tereddütte kaldığını göreceğiz. (s.25). (shrink)

Geçmişte Tanrı’nın varlığı, ispatı ve yorumu çerçevesinde bazı düşünürler kutsal kitapları, bir kısmı felsefi argümanları, diğer düşünürler ise mistik tecrübeyi merkeze alarak meseleyi tartışmışlardır. Tanrı’nın varlığı ile ilgili meseleyi ‘mistik tecrübe’ etrafında tartışan düşünürlerden biri Mevlana’dır (ö.1273). Onun mistik tecrübesi yani aşk tecrübesi Tanrı’nın varlığına ulaşmadaki tek yoldur. O aşk tecrübesini, gençliğinde babasından ve çevresinden aldığı tasavvufi bilgi anlayışı bağlamında yorumlar. Bu tasavvufi bilgi ve dünya görüşü, duyuların ve aklın yetersizliğine vurgu yapan ve keşf/ilham gibi duygusal sezgiyi ön plana çıkaran (...) bir geleneğin devamı olarak öne sürülmüştür. Tanrı’nın varlığı ona göre rasyonel bir ispat veya bilimsel bir deney konusu olamaz. Tanrı, içsel bir tecrübe ile insanın benliğinde hissettiği bir şeydir. Bu içsel tecrübe yaşantısı yani aşk, beş şekilde insanın hayatında ortaya çıkar. Aşk/nur delili şeklinde, yani bizzat aşk duygusunun bir insanda var olması Tanrı’nın varlığını ispatlar. İkincisi, kendisinde aşk olan bir aşık, tabiata bakınca (temaşa) tabiatta da Aşk’ı (Tanrı) görür. Aşk, bir çiçeğin güzelliğinde, kuşların ötüşünde ortaya çıkar. Üçüncüsü, insanın kendisi ve kendi benliği de Tanrı’nın varlığına delildir (Kendini bilen Rabbini bilir). Dördüncüsü bazı yönleriyle peygambervari niteliklere sahipmiş gibi anlattığı veriler de Tanrı’nın varlığını delillendiren somut örneklerdir. Son olarak ise Mevlana, Aşk ve aşk tecrübesinin varlığına delil olarak Kur’an’da geçen mucizeleri gösterir. Peygamberin vahyini Kur’an’daki mucizeler doğruluyorsa, kendi aşk/gönül vahyini doğrulayan şey de kerametleridir. Mevlana delilleri tamamen mistik düzlemde açıklasa bile zaman zaman rasyonel delilleri kullanmaktan çekinmemiştir. O rasyonel delilin içeriğini kabul eder ve delilin ana temasını beyitlerinde kısa kısa anlatır. Bu yolu kullanmasının nedeni daha işlevsel olması ve hitabını genelde halka yapmasındadır. Fakat rasyonel delilleri ikincil deliller olarak ele alır ve hudus, imkan, ilk hareket, ekmel varlık ve gaye-nizam delillerini aşk tecrübesine göre yeniden yorumlar. Bunu nasıl yaptığı, eserlerinden yola çıkarak gösterilecektir. Mevlana mistik bir düşünür olarak Tanrı’nın varlığı meselesine duyguyla yaklaşmış, O’nun varlığını duygusal bir tecrübe konusu olarak görmüştür. Böyle bir duygusal yoğunluk (aşk) ve duygusal tecrübe insanın Tanrı’nın varlığını ispat etmesine yetmektedir. Rasyonel deliler, aşkı duygusu ve mistik tecrübe yanında önemini yitirmektedir. (shrink)

After the death of Mevlana Celaleddin-i Rumi (d.1273), the cult of Mevlevi continued its structuring. Rumi's son Sultan Veled (d.1312) and his grandson Ulu Arif Çelebi (d.1320) contributed greatly to this structuring. Sultan Veled tried to turn the lodge he took over from his father into a systematic sect around Rumi's mystical thought and Mevlevi disciples. Ulu Arif Çelebi, on the other hand, is a very effective name in organizing Mevleviism as a cult. With his systematic studies and travels, he (...) made Mevlevi's spread in lodges and madrasahs, and he made efforts to teach Masnavi, the work of his grandfather Mevlana Celaleddin Rumi, in madrasahs. In addition, Ulu Arif Çelebi asked Ahmet Eflakî to write a book called Ariflerin Menkıbeleri about Rumi’s life, in order to keep his grandfather's memory alive. The entry of Mevlevi into the Ottoman State was through marriage. Mutahhare Hatun, daughter of Sultan Veled, was married to Süleyman Şah, the Germiyanoğulları leader. Süleyman Şah married the daughter of this marriage, Devlet Hatun, to Yıldırım Beyazıt, and left as a dowry Kütahya, Tavsanlı, Simav and Eğrigöz to Ottoman Empire. Yıldırım Bayezıd was appointed as the governor of Kütahya. Mehmet Çelebi was born from this marriage. The title of Çelebi is a title given to the descendants of Rumi, and Mehmet Çelebi, one of the sultans of the Fetret Period (A period of great depression), was one of the grandchildren of Rumi. The children of Mehmet Çelebi are remembered with the title of 'Çelebi'. Through this marriage, Mevlevi began to spread to the Ottoman Empire. Thus, Mevleviism would prevail in the Ottoman Empire, where Ahilik organization and Ahi culture prevailed, and Mevlevihane and Asitane would be established in many parts of the country with the support of the Ottoman State. Mevlana Celaleddin-i Rumi’nin (ö.1273) ölümünden sonra Mevlevilik bir tarikat olarak yapılanmasını sürdürmüştür. Mevlana’nın oğlu Sultan Veled’in (ö.1312) ve torunu Ulu Arif Çelebi’nin (ö.1320) bu yapılanmada katkısı oldukça büyüktür. Sultan Veled babasından devraldığı dergâhı, Mevlana’nın mistik düşüncesi çerçevesinde ve Mevlevi müritler etrafında sistemli bir tarikat haline getirmeye çalışmıştır. Ulu Arif Çelebi ise Mevleviliği bir tarikat olarak örgütlemede oldukça etkili bir isimdir. O sistematik olarak yaptığı çalışmalar ve seyahatlerle Mevleviliğin tekke, zaviye ve medreselerde yayılmasını sağladığı gibi dedesi Mevlana Celaleddin ’in eseri Mesnevi’nin medreselerde okutulması için de çaba sarf etmiştir. Ayrıca Ulu Arif Çelebi, dedesinin hatırasını canlı tutabilmek Ahmet Eflaki adındaki bir yazıcıya Mevlana’nın hayatını yazdırmıştır. (Ariflerin Menkıbeleri kitabı) Mevleviliğin Osmanlı Devleti’ne girişi evlilik yoluyla olmuştur. Sultan Veled’in kızı Mutahhare Hatun, Germiyanoğulları Beyi Süleyman Şah ile evlidir. Süleyman Şah bu evlilikten olan kızı Devlet Hatun’u Osmanlı Devleti’nin o dönem şehzadesi olan Yıldırım Beyazıt ile evlendirmiş ve çeyiz olarak Kütahya, Tavşanlı, Simav ve Eğrigöz dolaylarını Osmanlılara bırakmıştır. Yıldırım Bayezıd ise Kütahya valiliğine getirilmiştir. Bu evlilikten Mehmet Çelebi dünyaya gelmiştir. Çelebi unvanı Mevlana’nın soyundan gelenlere verilen bir unvandır ve Fetret Dönemi padişahlarından olan Mehmet Çelebi, Mevlana’nın torunlarındandır. Mehmet Çelebi’nin çocukları ‘çelebi’ unvanıyla anılmaktadır. Bu evlilik yoluyla Mevlevilik Osmanlı’da yayılmaya başlamıştır. Böylece daha önce Ahilik teşkilatı ve Ahi kültürünün hâkim olduğu Osmanlı Devleti’ne Mevlevilik hâkim olacak ve Osmanlı Devleti’nin desteğiyle ülkenin birçok yerinde Mevlevihane ve Asitane kurulacaktır. (shrink)

From the 1920’s onwards in Yozgat and its vicinity in the interior of Asia Minor field surveys and excavations have been increasingly undertaken. One recent project is an archaeological survey of the whole province of Yozgat which began in 2017 with the participation of many academics from different universities and disciplines. Through this survey, which covers a large area, research in just a few regions has been completed. In this article, seventeen Christian epitaphs discovered at and around the village of (...) Güneşli (east of Tavium), Aydıncık, Basilika Therma (Sarıkaya) and Çayıralan, mostly dating from the Vth–VIth centuries A.D. are presented. Three of them are fragmentary and a few are badly damaged. A carved bilingual Latin/Greek inscription records the «running» metaphor frequently employed by the Apostle Paul, all the other inscriptions introduced are Greek. There are interesting differences and analogies for the motifs on these gravestones and for the formulas employed in the epitaphs within the surrounding region. ****** Yozgat İlinden Yeni Hıristiyan Mezar Yazıtları Yozgat ve çevresindeki arkeoloji yüzey araştırmaları ve kazılar çalışmaları 1920’li yıllardan itibaren artış göstererek devam etmektedir. Bu bağlamda son projelerden bir tanesi de farklı üniversitelerden ve disiplinlerden pek çok akademisyenin katılımıyla 2017 yılında başlatılan ve Yozgat ilinin tamamını kapsayan arkeolojik yüzey araştırmalarıdır. Tüm il sınırlarını kapsayan bu araştırmadaki sistematik çalışmalar bazı bölgelerde tamamlanmış durumdadır. Makalede ise Güneşli Köyü, Aydıncık, Sarıkaya ve Çayıralan’da bulunan ve çoğunluğu MS V.–VI. yüzyıllara tarihlenen Hıristiyan mezar yazıtları tanıtılmaktadır. Yazıtlarının bir kısmı sadece fragman halinde ele geçmişken, bazıları ise oldukça tahrip olmuş durumdadır. Bunlardan birisinin üzerine, Aziz Paulus’un sıkça dile getirdiği «koşmak» metaforu Latince ve Yunanca çift dilli olarak kazınmıştır. Diğer yazıtların tamamı Yunancadır. Söz konusu mezar taşları üzerindeki betimlemelerin ve mezar yazıtlarındaki formüllerin bölgeler arasındaki farklılıkları ise ilgi çekicidir. Anahtar Sözcükler: Yozgat, Tavium, Hıristiyan Mezar Yazıtı, Koşucu, Aziz Paulus, Bizans Epigrafisi. (shrink)

In order to describe my findings/conclusions systematically, a new semantic system (i.e., a new language) has to be intentionally defined by the present article. Humans are limited in what they know by the technical limitation of their cortical language network. A reality is a situation model (SM). For example, the conventionally-called “physical reality” around my conventionally-called “physical body” is actually a “geometric” SM of my brain. The universe is an autonomous objective parallel computing automaton which evolves by itself automatically/unintentionally – (...) wave-particle duality and Heisenberg’s uncertainty principle can be explained under this “first-order” SM of my brain. Each elementary particle (as a building block of the universe) is an autonomous mathematical entity itself (i.e., a thing in itself). If we are happy to accept randomness, it is obviously possible that all other worlds in the many-worlds interpretation do not exist objectively. The conventionally-called “space” does not exist objectively. “Time” and “matter” are not physical. Consciousness is the subjective-form (aka quale) of the mathematical models (of the objective universe) which are intracorporeally/subjectively used by the control logic of a Turing machine’s program objectively-fatedly. A Turing machine’s consciousness or deliberate decisions/choices should not be able to actually/objectively change/control/drive the (autonomous or objectively-fated) world line of any elementary particle within this world. Besides the Schrodinger equation (or its real-world counterpart) which is a valid/correct/factual causality of the universe, every other causality (of the universe) is either invalid/incorrect/counterfactual or can be proved by deductive inference based on the Schrodinger equation only. If the “loop quantum gravity” theory is correct, time/space does not actually/objectively exist in the objective-evolution of the objective-reality, or in other words, we should not use the subjective/mental concept of “time”, “state” or “space” to describe/imagine the objective-evolution of the universe. (shrink)

As soon as you believe an imagination to be nonfictional, this imagination becomes your ontological theory of the reality. Your ontological theory (of the reality) can describe a system as the reality. However, actually this system is only a theory/conceptual-space/imagination/visual-imagery of yours, not the actual reality (i.e., the thing-in-itself). An ontological theory (of the reality) actually only describes your (subjective/mental) imagination/visual-imagery/conceptual-space. An ontological theory of the reality, is being described as a situation model (SM). There is no way to prove/disprove (...) that there is only one reality, or there are two realities (i.e., “subjective reality” and “objective reality”). So, every ontology talk/theory/imagination about the two realities is only a talk/theory/imagination – we will never know whether it is true or not. The conventionally-called “physical/objective reality/world” around my conventionally-called “physical/objective body” is actually a geometric mathematical model (being generated/mathematically-modeled by my brain) – it's actually a subset/component/part/element of my brain’s mind/consciousness/manifest-image. Our cosmos is an autonomous objective parallel computing automaton (aka state machine) which evolves by itself automatically/unintentionally – wave-particle duality and Heisenberg’s uncertainty principle can be explained under this SM of my brain. Each elementary particle (as a building block of our cosmos) is an autonomous mathematical entity itself (i.e., a thing in itself). Our cosmos has the same nature as a Game of Life system – both are autonomous objective parallel-computing automata. Cosmos (as a state machine) is indistinguishable from a digital simulation – my consciousness (as something nonphysical) is not cosmos (as a state machine). If we are happy to accept randomness/stochasticity, then it is obviously possible that all other worlds in the many-worlds interpretation (MWI) actually do not exist (objectively). As one metaphysical option, we can treat all other worlds as subjective only (even if they are actually objective). Under the context of this metaphysical option, we are only living in one world (i.e., the world we are currently living in; this world) – we are not living in many worlds at the same time parallelly. Under the context of this metaphysical option, there is only one possible future. The relationship among any number of elementary particles, is governed/described by Schrodinger equation. If (in theory) Schrodinger equation can’t be used to reliably forecast whether I will go to McDonald for dinner in this world (based on the current state of all elementary particles of the cosmos), then what can Schrodinger equation do? The conventionally-called “space” does not exist objectively. “Time” and “matter” are not physical. Consciousness is the subjective-form (aka quale) of the mathematical models (of the objective cosmos) which are intracorporeally/subjectively used by the control logic of a Turing machine’s program fatedly. A Turing machine’s mind/consciousness/manifest-image or deliberate decisions/choices should not be able to actually/objectively change/control/drive the (autonomous or fated) worldline of any elementary particle within this world (i.e., the world we are currently living in, under the context of MWI). Besides the Schrodinger equation (or another mathematical equation/function which is yet to be discovered) which is a valid/correct/factual causality of our cosmos/state-machine, every other causality (of our cosmos/state-machine) is either invalid/incorrect/counterfactual or can be proved by deductive inference based on the Schrodinger equation (or the aforementioned yet-to-be-discovered mathematical equation/function) only. Closed causality entails no causality. Consciousness plays no causal role (“epiphenomenalism”), or in other words, any cognitive/behavioural activity can in principle be carried out without consciousness (“conscious inessentialism”). If the “loop quantum gravity” theory is correct, then time/space does not actually/objectively exist in the objective-evolution of the objective cosmos, or in other words, we should not use the subjective/mental concept of “time”, “state” or “space” to describe/imagine the objective-evolution of our cosmos. (shrink)