We argue that deliberative decision-making that is inclusive, transparent and accountable can contribute to more trustworthy and legitimate decisions on difficult ethical questions and political trade-offs during the pandemic and beyond.

This article discusses the triage response to the COVID-19 delta variant surge of 2021. One issue that distinguishes the delta wave from earlier surges is that by the time it became the predominant strain in the USA in July 2021, safe and effective vaccines against COVID-19 had been available for all US adults for several months. We consider whether healthcare professionals and triage committees would have been justified in prioritising patients with COVID-19 who are vaccinated above those who are unvaccinated (...) in first-order or second-order triage. Given that lack of evidence for a correlation between short-term survival and vaccination, we argue that using vaccination status during first-order triage would be inconsistent with accepted triage standards. We then turn to notions of procedural fairness, equity and desert to argue that that there is also a lack of justification for using vaccination status in second-order triage. In planning for future surges, we recommend that medical institutions base their triage decisions on principles meant to save the most lives, minimise inequity and protect the public’s trust, which for the time being would not be served by the inclusion of vaccination status. (shrink)

The world’s first COVID-19 human challenge trial using the D614G strain of SARS-CoV-2 is underway in the United Kingdom. The Wellcome Trust is funding challenge stock preparation of the Beta variant (B.1.351) for a follow-up human challenge trial, and researchers at Imperial College London are considering conducting that trial. However, little has been written thus far about the ethical justifiability of human challenge trials with SARS-CoV-2 variants of concern. While vaccine resistance as such does not increase risks for volunteers in (...) COVID-19 challenge trials, we explore two specific characteristics of some variants that may initially be thought to make such trials unethical and conclude that SARS-CoV-2 variant challenge trials can remain ethical. (shrink)

TB human challenge studies could accelerate TB vaccine development by reducing uncertainty in early-stage vaccine testing, selecting promising vaccine candidates for large-scale field trials, and identifying an immune correlate of protection. However, ethical concerns regarding the exposure of trial participants and bystanders to significant risk have been a limiting factor for TB human challenge models. We analyze the expected social value and risks of different types of TB human challenge models, and conclude that given the massive public health burden of (...) TB, challenge models with even scant probabilities of expediting TB vaccine authorization have enormous expected humanitarian value, saving between 33,000 and 1,375,000 lives over the next ten years. We argue that attenuated M.tb challenge trials can be conducted ethically, and discuss the benefits and drawbacks of conducting virulent M.tb challenge trials. (shrink)

This article explores Levinas' critique of Western epistemology as centered on justification (i.e. a strictly rational, argumentative approach), thereby ignoring the permeable, open and inter-subjective element of the quest for knowledge. In a masterful play on words, Levinas proposes rather a shift from justification to justice, from argumentation to permeability to exteriority, and sets this shift at the foundation of any genuine journey to knowledge.

Our era is profoundly marked by the phenomenon of exile and it has become increasingly urgent to rethink the concept and our stance towards it. Permeated with references to the stranger, the other and exteriority, the philosophy of Emmanuel Levinas signifies towards a positive understanding of exile. This article distills from Levinas' philosophy a wisdom of exile, for the first time shedding a positive light on the condition itself.

In one of the sections of Of God Who Comes to Mind, Levinas expressly mentions the need to go “beyond intentionality” as far as the description of the ethical rapport goes. Such language on the part of Levinas has compelled certain commentators to maintain that Levinas “has gone beyond the notion of intentionality.” This abandonment of phenomenological description brings to the fore, however, a number of problems. Indeed, if the other does not allow herself to be reduced to a phenomenological (...) description, how then are we to account for that other? This essay will attempt to respond to these questions and show that, while Levinas does rework phenomenological conceptuality, he does not abandon phenomenological discourse in his descriptions of the ethical encounter. Our demonstration will focus more precisely on the concept of intentionality which, we shall show, is never abandoned by Levinas. Rather, it is reworked by Levinas in order to account for the other in a way that respects her alterity, thereby allowing for an ethical Sinngebung to take place. (shrink)

Beyond Haverut explores the possibility of an inter-faith approach to hermeneutics, inspired by the philosophy of dialogue of Emmanuel Levinas.

This paper defends the view that knowledge about one's own intentions can be gained in part through perception, although not through introspection. The various kinds of misperception of one's intentions are discussed. The latter distinction is applied to the analysis of schizophrenic patients' delusion of control.

In light of the recent developments featuring women around the world reclaiming their autonomy and self-respect in the face of male domination, it is becoming increasingly urgent to rethink the ancient “curse” on woman and the way that it has not only allowed but condoned male oppression and domination over women throughout the centuries. Rather than read the text through the traditional Aristotelian lens used by Church fathers to describe woman as the seductress and man as the legitimate authority over (...) woman’s corrupt nature, this paper proposes a radical re-reading of the “curse” of Genesis 3:16 as a redemptive rather than a punitive moment wherein the woman is given back her power as the ezer kenegdo of man, and man is given back his kingdom lost and his reign over the whole of Creation, or mashal, through the woman’s love, or teshuqah. This will entail that the two key concepts mashal and teshuqah be profoundly re-interpreted from a Hebrew inter-textual perspective rather than through a Greek philosophical lens. (shrink)

This essay proposes to interpret the significance of the so-called immigration crisis in the light of the ancient story of Cain and Abel. Much more than a mere conflict between brothers, this essay will argue that the story of Cain and Abel presents two archetypal ways of dwelling in the world: the sedentary and the nomadic. As such, the story sheds a shocking new light on our present crisis, deeply problematizing the sedentary and revealing in an amazing tour de force, (...) the hidden potentialities of the nomadic and the powerful rejuvenating force that comes with its inclusion and welcoming in the sedentary landscape that characterizes our Western societies. (shrink)

Ongoing and anticipated COVID-19 human challenge studies in the UK may advance our understanding of COVID-19 and facilitate the licensure of safe, effective, and easily deployable next-generation COVID-19 vaccines and boosters. We argue that international volunteer recruitment for COVID-19 human challenge trials can help promote diversity in these trials and ensure a sufficient number of eligible volunteers, both of which will increase the benefits of challenge research. We explore the ethical ramifications of dealing with unfair background conditions of global vaccine (...) injustice to expand medical research, and conclude that international recruitment for COVID-19 human challenge trials can be conducted ethically provided that several robust protections are in place for volunteers. (shrink)

Perceivers generally show a poor ability to detect changes, a condition referred to as “Change Blindness” . They are, in addition, “blind to their own blindness”. A common explanation of this “Change Blindness Blindness” is that it derives from an inadequate, “photographical” folk-theory about perception. This explanation, however, does not account for intra-individual variations of CBB across trials. Our study aims to explore an alternative theory, according to which participants base their self-evaluations on two activity-dependent cues, namely search time and (...) perceived success in prior trials. These cues were found to influence self-evaluation in two orthogonal ways: success-feedback influenced self-evaluation in a global, contextual way, presumably by recalibrating the norm of adequacy for the task. Search time influenced it in a local way, predicting the success of a given trial from its duration. (shrink)

This is a short review of Rach Cosker-Rowland's book The Normative and the Evaluative - the Buck-Passing Account of Value.

This study examined school characteristics and secondary school teachers’ work effectiveness in Abi Local Government Area of Cross River State. Specifically, the study examined the influence of school location, school population, and school ownership on secondary school teachers’ work effectiveness respectively. Three research questions were posed and three null hypotheses were formulated accordingly to guide the study. The design adopted for the study was a descriptive survey research design. A purposive sampling technique was used to select a sample of 156 (...) respondents out of a population of 549 teachers. A questionnaire titled “Teachers’ work effectiveness questionnaire” (TWEQ) was used as an instrument for data collection. Collected data were analysed using descriptive statistics, while the null hypotheses were all tested at .05 level of significance using the independent t-test statistical technique. The results of the analysis revealed that school characteristics such as location, population, and ownership, influenced secondary school teachers’ work effectiveness respectively. Based on these findings, it was recommended among others that; teachers should be motivated using intrinsic and extrinsic channels such as praises, rewards for outstanding performance, regular payment of salaries, promotion and other incentives such as improved working conditions, good classroom, and office environment, and so on, for improved work performance. (shrink)

What distinguishes humans form animals? Acknowledging that humans are part of nature, that can process psychologically their affective-vital reactions to nature, and thus be held responsible for cultural processes, is the result of art historical, cultural-philosophical and life science research over the past two centuries. This line of argumentation led to the consideration that there must also be a connection between affective-psychological reactions and formal, a-historical mechanisms that are usually used by the arts. However, influenced by classical aesthetic theory, no (...) connection to culturally relevant communication processes has been established. It is the concern of the following scientific-historical study to establish this possible connection between the three in retrospect of research from the mid-19th century to the Hamburg circle around the art historian Aby Warburg, the philosopher Ernst Cassirer and the developmental psychologist Heinz Werner in the 1920s and the emergence of embodiment theories in the second half of the 20th century. (shrink)

This book is an anthology about transformation processes. It brings together contributions that were made during the 16th International Congress of the German Society for Semiotics 2021. Due to the Corona pandemic, it was finally not held in attendance at the TU Chemnitz, in Germany, but took place online. 11 sections with different focuses from archaeology, architecture, design, digital humanities, on the body, from the field of literature & youth and subcultures, media, fashion, environment, and carto/atlas semiotics and sign philosophy (...) had each published their own call for papers. -/- The focus of the IMAGE & Cultural study sections' call, published with the volume, was to understand images as agents - according to art and cultural studies scholar Aby M. Warburg - and to recognize and understand not only their potential for cognition, but also their potential for action. As an active part of culture, they not only convey it, but at the same time stimulate action. In this respect, images can be understood not only as documents and testimonies of collective history, but also as active carriers and repositories of affectively effective elements of communication. As agents of cultural transformation processes, images take on a status of their own within the human capacity for expression and action. The essays in this volume bear eloquent witness to this. (shrink)

This article starts from the assumption that there is a connection between art and language and responsibility. What is it based on? It follows on from the research of the Hamburg Circle in the 1920s by Ernst Cassirer and Aby M. Warburg, and was strengthened in the 2000s by Hartmut Böhme. Their joint starting point is the emotional life of human beings. Thus, they assume that already the perception is shaped by it and can be increased in rituals. Comparably hardly (...) noticed by us, it continues to have an effect in art and language and thus influences the recipient. From this derives the demand that both the one who speaks and the one who is creatively active bears responsibility for his or her doing. With the knowledge of the effect of art and language, however, the recipient is also required to take responsibility for his actions influenced by it. The article aims to show this connection, which is deeply rooted in the nature of human beings. -/- The article was originally published in German. It has now been translated by the author with the kind permission of the Evangelical Church in Germany. Additions were made only in the notes and in the bibliography. The concept for the text goes back to a conference of the Evangelical Academy of the Martin Luther City of Wittenberg (Saxony). On this basis, the author was invited to contribute to the publication of the Evangelical Church in Germany (EKD) Mitteilungen—Zur Erneuerung evangelischer Predigtkultur (Kirche im Aufbruch 5), edited by Kathrin Oxen and Dietrich Sagert. Leipzig: Evangelische Verlagsanstalt, 2013. The selection of the text for this issue of Art Style Magazine was based on one of the fundamental ideals of Metropolis, which sees itself as democratic and based on the responsibility of each member in dealing with art and language. (shrink)

Can democracy be at once radical and Islamic? In this paper I argue that it can. My argument is based on a comparison and contrast of certain aspects in the social-political thought of two contemporary authors: Axel Honneth who defends a particular conception of radical democracy, and Rached al-Ghannouchi who defends a particular conception of the Islamic state. I begin with Honneth’s early articulation of his model of radical democracy as reflexive cooperation, which he presents as an alternative that (...) reconciles Arendtian republicanism and Habermasian proceduralism while avoiding their weaknesses. I also refer to his more mature conception of democracy by way of highlighting his understanding of democracy as a process of constituting civil society. This is significant for the purposes of this paper since it forms the most important link between Honneth’s radical democracy and Ghannouchi’s Islamic model of political rule. I then introduce Ghannouchi’s theoretical account of the Islamic state with a focus on his conception of shura (consultation) in order to bring to the fore both the similarities and dissimilarities with Honneth’s theory of democracy. By this point I will have identified Islamic resources for a conception of democracy that, like Honneth’s democracy as reflexive cooperation, shares with proceduralism an instrumental view of democratic procedures, and with republicanism a strong connection between the pre-political social level and politics. Next, I ask whether this conception of radical Islamic democracy can square its dual commitment to pluralism and Islamic unity. Again, I draw on Ghannouchi’s thought to respond to the challenge, doing so in a way that brings out the agonistic dimension in radical Islamic democracy. I conclude by making explicit how radical Islamic democracy carves out a conceptual space in which proceduralist, republican and agonistic features are combined. (shrink)

This is a contribution to a book symposium on Joelle Proust’s The Philosophy of Metacognition: Mental Agency and Self-Awareness (OUP). While there is much to admire in Proust’s book, the legitimacy of her distinction between “procedural” and “analytic” metacognition can be questioned. Doing so may help us better understand the relevance of animal metacognition studies to human self-knowledge.

V práci sa zaoberám kritickou expozíciou argumentačných schém v kontexte pragma-dialektického prístupu k argumentácii. Nadväzujem pritom na prácu Hitchcocka a Wagemansa (2011), ktorí sa sústredili najmä na problémy súvisiace s typológiou argumentačných schém v pragma-dialektike. Pozorovania Hitchcocka a Wagemansa sú v priebehu výkladu kriticky hodnotené, prípadne upravené. Časť kritiky, ktorú v práci uvádzam, súvisí s tým, že niektoré dôležité aspekty argumentačných schém sú v rôznych pragma-dialektických publikáciách prezentované odlišne bez toho, aby sa odlišnosť akokoľvek komentovala, alebo zdôvodnila. Existencia takýchto zdôvodnení (...) nie je pritom iba znakom, ale aj nevyhnutnou podmienkou toho, aby sme akúkoľvek zmenu mohli nazývať pokrokom v teórii. Posledná časť práce je zameraná na problémy týkajúce sa hodnotenia argumentácie v pragma-dialektickom prístupe. Hoci článok prináša vlastné pozitívne návrhy, dôraz a celkový zámer spočíva predovšetkým na expozícii nedostatkov súčasného stavu pragma-dialektickej koncepcie argumentačných schém. Kľúčové slová: argumentačné schémy, kritické otázky, pragma-dialektický prístup k argumentácii, hodnotenie argumentov. (shrink)

The ‘Toward a Science of Consciousness’ conference – which has now become ‘The Science of Consciousness’ conference – recently (June 5-10, 2017) took place instead at the receptive venue of the Hyatt Regency in La Jolla, California. It was well-planned and organized, which is extraordinary considering that it had to be organized all over again within a month or two when the original Shanghai location was cancelled. Things ran smoothly at La Jolla and it was well attended for an odd-year, (...) non-Tucson setting. The Director of the Center for Consciousness Studies, Dr. Stuart Hameroff, and his able Assistant Director and logistics manager, Abi Behar Montefiore, deserve full credit for carrying off this last minute transfer, as do many others who worked in supporting capacities. (shrink)

This paper provides an annotated list of printed editions of Aristotle’s Metaphysica Nova, i.e. of the Arabic-Latin 13th-century version of Aristotle’s Metaphysics, which circulated within the Latin translation of Averroes’ Commentarium Magnum (Tafsīr mā baʿd al-ṭabīʿat). It is shown that this version – the impact of which was second to none –was never printed without at least one Greek-into-Latin version. From the 1473 editio princeps to the 1562 Iunctasedition, complementary material from the Greek into Latin and from the Arabic into (...) Latin Aristotelian traditions was increasingly added. Links to relevant digital reproductions are also provided. (shrink)

The paper is an introduction to the third issue of the Journal for the Philosophy of Language, Mind and the Arts. The authors give an account of the theories that have most enriched the study of images since the second half of the twentieth century: analytical philosophy and visual culture studies. A distinction is made between the two philosophical traditions. On the one hand, in particular within the context of analytic philosophy, images have been studied as single entities in relationship (...) with both a referent and the perceptual or interpretive abilities of an observer. On the other hand, thanks in particular to the iconographic tradition inaugurated by Aby Warburg, images have been analyzed in their multiplicity, in their mutual relationship, both synchronically and diachronically. (shrink)

Celem artykułu jest pokazanie konsekwencji przyjęcia longtermizmu w wersji skrajnej dla postrzegania obowiązku likwidacji skrajnej biedy w świetle zasady równego rozważania interesów. W artykule argumentuję na rzecz hipotezy, że konsekwentny zwolennik myśli etycznej Petera Singera skorygowanej o postulaty long- termizmu musi przyjąć, iż obowiązki wobec przyszłych ludzi uchylają obowiązki wobec obecnie żyjących ludzi, nawet znajdujących się w tak niekorzystnym położeniu jak skrajna bieda. W pierwszej części artykułu szkicuję argumenty Singera na rzecz moralnego obowiązku likwidacji skrajnej biedy za pomocą efektywnych metod (...) aż do znacznego obniżenia własnego poziomu życia. Przybliżenie tych szeroko znanych poglądów stanowi ramy argumentacji na rzecz hipotezy badawczej. Następnie krótko charakteryzuję efektywny altruizm, na gruncie któ- rego wyrosło nowe podejście w ramach konsekwencjalizmu: longtermizm. Postulaty i założenia longtermizmu w ujęciu W. MacAskilla i T. Orda zestawiam z myślą Singera, aby doprowadzić ich argumentację do logicznych wniosków, które wspierają hipotezę badawczą artykułu -/- Moral duties towards the poor and longtermism The aim of the article is to show the consequences of adopting strong longtermism for the perception of the obligation to eliminate extreme poverty in the light of the principle of equal consideration of interests. In the article, I argue in favor of the hypothesis that a consistent supporter of Peter Singer’s ethical thought adjusted to the postulates of longtermism must assume that obligations towards future people abrogate duties towards current people, even those in such an unfavorable situation as extreme poverty. In the first part of the article, I sketch Singer’s arguments for the moral obligation to eliminate extreme poverty using effective methods, up to significant decrease in one’s level of life. An outline of these widely known views constitutes the framework of arguments in favor of the research hypothesis. Then I briefly characterize effective altruism, which is the basis for a new approach within consequentialism: longtermism. I compare the postulates and assumptions of longtermism as presented by W. MacAskill and T. Ord with Singer’s thought in order to bring their argumen- tation to logical conclusions that support the research hypothesis of this article. (shrink)

This paper critically examines the use of the name 'Pseudo-Archytas' to refer to two aspects of the reception of Archytas of Tarentum in antiquity: the 'author-inflection' and the 'authority-inflection'. In order to make progress on our understanding of authority and authorship within the Pythagorean tradition, it attempts to reconstruct Porphyry's views on the importance of Archytas as guarantor of Pythagorean authenticity in the former's lost work On the History of the Philosophers by considering a fragment preserved in Arabic by Ibn (...) Abī Uṣaybi‘a. The article finally argues that a range of problems attend our use of the term 'pseudo-Archytas', which is not fit for purpose when considering the evidence regarding authorship and authority in the Pythagorean tradition. It recommends a more critical approach to the notion of authenticity within the Pythagorean tradition and suggests a new term, 'Archytism', as a more useful point of reference. (shrink)

Niniejszy artykuł traktuje o możliwościach i powinnościach procesu nauczania fonetyki na polskich uczelniach wśród studentów germanistyki. Zważywszy na bardzo dobrą podstawę poprawnej wymowy, jaką jest korzystna baza artykulacyjna Polaków, jak też rónorodność metod, które powinny być stosowane podczas uczenia fonetyki, nie ulega wątpliwości, że studenci są w stanie sprostać bardzo wysokim wymaganiom stawianym przez wykładowców. Zawarta w artykule baza pojęciowa jest jedną z metod, które winno się wykorzystywać, aby osiągnąć rzeczony cel. A zatem obok nader świadomej artykulacji niemieckich głosek na (...) zajęciach fonetyki na kierunku germanistyki jest również miejsce dla dwóch kolejnych zdecydowanie bardziej praktycznych metod. Chodzi tu oczywiście o metodę werbo-tonalną oraz metodę zmierzającą do automatyzacji jedynie okazyjnie poprawnie artykułowanych głosek. (shrink)

Platon w dialogu "Państwo" sam określił mianem widziadła model sprawiedliwości oparty na konstrukcji "państwa idealnego", w oczywisty sposób dystansując się do tego modelu. Jedynie widziadłem sprawiedliwości jest zatem to, że każdy ma się zajmować czymś jednym, że "człowiek, który jest szewcem z natury, najlepiej zrobi, jeżeli zostanie przy swoim kopycie i nic innego nie będzie próbował"; jedynie widziadłem jest także to, że jednostka jest dla państwa a nie państwo dla jednostki. Argumentuje się, że - zdaniem Platona - jeden i ten (...) sam człowiek sprawiedliwy, zatem człowiek doskonały, zajmuje się w swoim życiu nie tylko polityką (rządzeniem państwem, filozofią), ale i ćwiczeniem ciała, aby być zdolnym do walki, i zdobywaniem majątku. Tekst należy do tej współczesnej tradycji refleksji nad Platonem, w której obecne jest przekonanie, że wykładu o Platona koncepcji sprawiedliwości nie powinno opierać się na lekturze Karla Poppera "Społeczeństwa otwartego". (shrink)

So many things have a meaning for us. How is it possible and how can we deal with it? In "gestures of attention" (rituals) we understand it, Hartmut Böhme says, and we produce it ourselves, Aby M. Warburg and Ernst Cassirer are suggesting. That means the producer and the recipient are responsible for their doing. -/- So vieles in unserem Leben hat für uns eine Bedeutung. Wie kommt das und wie können wir damit umgehen? In "Gesten der Zuwendung" (Rituale), so (...) Hartmut Böhme, erfassen wir diese und es sind wir selbst, die diese herstellen, wie es vertiefend Aby M. Warburg und Ernst Cassirer eröffnen. D.h. nicht nur der Produzent, sondern auch der Rezipient sind für ihr jeweiliges "Tun" verantwortlich. (shrink)

Wenn ausgerechnet Pazifisten bei der Verfechtung ihrer Position aggressiv werden, so finden wir das besonders verstörend – jedenfalls verstörender als bei anderen Spannungen zwischen Theorie und Praxis. Woran liegt das? Meiner Ansicht nach kommen in diesem Fall drei Elemente zusammen, deren Mischung die pazifistische Position von innen bedroht: Während sich der hasserfüllte Pazifist schon beim Diskutieren schnell von negativen Emotionen fortreißen lässt, also alles andere als Willensstärke dokumentiert, verlangt er in seiner Theorie ein Höchstmaß an Willensstärke, und zwar gerade im (...) Umgang mit Emotionen. Dass er das nicht schafft, wirft nicht nur ein negatives Licht auf seine Person, sondern liefert Gründe gegen seine Theorie. Lektion: Der Pazifist ist gut beraten, vorbildlich mit seinen Emotionen umzugehen. (shrink)

Slavná kniha Elementární formy náboženského života francouzského sociologa Émile Durkheima je jedním z nejdůležitějších příspěvků k sociologii náboženství. Po řadu let byla vychvalována a citována, stejně jako kritizována a zavrhována. Kniha se stala chartou celé řady sociálně vědních badatelů, zejména těch, kteří se zaměřovali na studium společnosti a náboženství. V roce 1966 však vyšel článek amerického antropologa Clifforda Geertze nazvaný „Nábo- ženství jako kulturní systém", v němž autor tvrdil, že Durkheimova teorie náboženství, stejně jako teorie náboženství Sigmunda Freuda, Bronislawa Malinowského (...) a Maxe Webera, by měla být překonána dokonalejší teorií náboženství. Touto dokonalejší teorií měla být Geertzova teorie. Porozuměl však Geertz Durkheimově teorii dostatečně, aby nás to opravňovalo k tvrzení, že Durkheim byl na poli teorie náboženství překonán? (shrink)

Tento článek usiluje o systematický popis teorie stylů myšlení a myšlenkových společenství polského mikrobiologa Ludwika Flecka. Článek se zabývá výchozím bodem jeho teorie: případovou studií tzv. Wassermanova testu. Následně je Fleckova teorie prezentována nejprve ve světle Struktury vědeckých revolucí Thomase Kuhna. Jsou zaznamenány některé podobnosti mezi oběma mysliteli. Přesto se Fleckova stanoviska od Kuhnových v některých důležitých ohledech liší. Na rozdíl od převládajícího názoru, tyto rozdíly zamezují tomu, aby byl Fleck považován za předchůdce Kuhna. Z těchto důvodů tento článek zmiňuje (...) také možnost prezentovat Fleckova stanoviska v jiném kontextu, jenž je pokládán za prospěšnější, a to francouzská epistemologie. (shrink)

Studie recenzuje následující díla: Maurice HALBWACHS, Kolektivní paměť. Praha: SLON 2009, 289 s. ; Françoise MAYER, Češi a jejich komunismus: paměť a politická identita. Praha: Argo 2009, 273 s. ; Zdeněk VAŠÍČEK – Françoise MAYER, Minulost a současnost, paměť a dějiny. Brno – Praha: CDK – Triáda 2008, 199 s. Studie konstatuje, že v češtině začíná být k dispozici dostatečné množství publikací o sociální paměti, aby teoreticky zabezpečily širší pojetí výzkumů paměti. Zároveň by však tyto výzkumy neměly být podřizovány historiografii, (...) a především je v nich zapotřebí pracovat nejen s koncepty identity a sociálních svazků, ale i moci a konfliktu. (shrink)

Význam Thomase Kuhna z hlediska jeho vlivu na další vývoj představ o povaze vědy a konkrétně na vznik tzv. sociologie vědeckého poznání bývá dnes běžně spojován s jeho Strukturou vědeckých revolucí, zatímco jeho starším historickým pracím je v tomto ohledu jen zřídkakdy věnována pozornost. Příspěvek analyzuje právě tyto práce a pokouší se charakterizovat základní metodologické rysy Kuhnova přístupu k dějinám vědy, který je v nich uplatňován. Prostřednictvím jejich porovnání s metodologickými východisky rané sociologie vědeckého poznání se snaží zjistit, nakolik lze (...) již Kuhnovy historické práce považovat za významné ze sociologické perspektivy. Jelikož tyto práce pocházejí z doby, kdy byla historiografie vědy pod výrazným vlivem Alexandra Koyrého, příspěvek zkoumá také metodologická východiska jeho prací, aby bylo možno zjistit, do jaké míry se Kuhnův přístup vymykal standardní poválečné historiogra) i vědy navazující na Koyrého tradici. (shrink)

W niniejszym tekście, poświęconym definiowaniu m. in. słów i zwrotów frazeologicznych podczas nauczania języków, autorka opisuje lingwistyczną teorię Anny Wierzbickiej, dotyczącą Natural Semantic Metalanguage i w adaptacyjnej formie przenosi ją na płaszczyznę zajęć z języka obcego, gdzie przynosi ona namacalne wyniki. Podczas zajęć językowych wymaga się od uczących się poprawnego definiowania ogólnego, które jednak rzadko przekazywane jest w podręcznikach i na wykładach, mimo iż zdolność ta nie jest wcale oczywista, samo definiowanie zaś nie jest łatwym zadaniem. Przeciwnie - od studentek (...) i studentów języków obcych oczekuje się mentalnego uzdolnienia w tym kierunku, nie uwzględniając faktu, że wiele osób ma trudności z definiowaniem nawet w języku ojczystym. W artykule autorka chce pokazać, że po części zignorowana teoria Anny Wierzbickiej ze swoim punktem wyjściowym, jakim są primes, pozwala uświadomić uczącym się języka obcego, że istotę słowa, wyrażenia czy frazy można wyjaśnić w oparciu o sposób określenia znaczenia, przyjęty w NSM. Nie jest przy tym konieczne, ażeby znaczenia opisywać i określać poprzez primes. Ważne jest, aby w celu uniknięcia błędnego koła podczas objaśnień definicji nie koncentrować się na synonimach i antonimach. Jak takie i podobne objaśnienia mogą wyglądać, pokazane jest na przykładach kilku definicji, które wyjaśnione zostały w oparciu o sposób określenia znaczenia przyjęty w NSM. Autorka dyskutuje również opisy i warunki działania takiej metody. Na zakończenie przedstawione są propozycje w zakresie metodologii nauczania umiejętności definiowania podczas zajęć języka obcego. (shrink)

Kuhn byl stoupencem tzv. „relativizovaného apriori". Apriori se nevyznačuje apodiktičností; zachovává si však stále konstitutivní funkci pro předmět poznání. Poznávající subjekty musí znát významy „paradigmatických propozic" proto, aby měli zkušenost. Zkušenost se neredukuje na vnímání. S Fleckem řečeno, pro vidění je dívání se jen nutnou, nikoli však dostatečnou podmínkou; je nadto nutné i vědět. Paradigmatické propozice se tak stávají podmínkou veškerého poznání, které je jimi „nasyceno". Různým paradigmatům respektive teoriím proto odpovídají různé zkušenosti. Paradigmata však nejsou na zkušenosti zcela nezávislá. (...) „Paradigmatické propozice" mají zkušenostní původ. Jedná se, s Poincarém řečeno, o hypotézy, které byly povzneseny do statutu principů. Jinak řečeno, role „zkušenostního vstupu" v poznání je poněkud paradoxní: vstup motivuje tu část poznání, která je na něm nezávislá a která jej podmiňuje. (shrink)

This essay follows the fascinating mythology of grace and gift exchange to construct an argument about appearances as transcending the boundaries of things through a form of radiance or shining. The latter is based on the primary figure of the Graces, Aglaea, whose name literally signifies shining. The question arises how the obligatory rules of gift exchange—giving, receiving, and returning—apply to appearances, which leads to a cyclical “alternating current” of shining and working. It now becomes clear why the ancient Greeks (...) married the ethereal figure of Aglaea to the sweaty, clubfooted smithgod Hephaestus: shining things are necessarily linked to the making of shining things. In the magic realm of Hephaestus shining and automation are fully merged: automata are without exception made of gold or silver, while the abundantly embellished objects he creates always evoke movement. At this point in the essay the term “phenotechnology” is coined: the work of making things lies in their overworking (hypergon) which is sharply contrasted to the classic notion of ornament as parergon, as by-work, or in the words of Aby Warburg, as bewegtes Beiwerk. Instead of viewing movement as added-on (Alberti) to structure we find that the figural movement of pliant motifs in fact creates structure, a structure that according to Gottfried Semper undergoes “the mystery of transfiguration,” which reverses the relationship between surface and space: space is the very depth of radiating surfaces. (shrink)

Jeśli można mówić o modzie w badaniach naukowych, to semantyka jest od prawie wieku niewątpliwie jedną z bardziej modnych dziedzin w nauce. Badają ją nie tylko logicy i filozofowie języka, lecz także kulturoznawcy, antropologowie, filologowie, kognitywiści czy informatycy. Niniejszy artykuł ma na celu zbadanie roli, jaką odgrywa semantyka w teorii argumentacji, a dokładniej — zarysowanie pewnego modelu argumentacji, który modyfikuje znaczenia terminów dla celów argumentacyjnych. Najpierw przedstawię kilka przykładowych argumentów semantycznych, analizując każdy z nich na tyle, aby wydobyć pewne subtelności (...) potrzebne do zbudowania modelu argumentu semantycznego. W ten sposób pokażę, jak nomen omen znaczący wpływ na argumentację ma znaczenie słów, a także na ile sposobów może ono wpływać na przebieg argumentacji. Na samym końcu zarysuję definicję argumentu semantycznego, która może wytyczyć kierunek dalszych badań nad semantyką w teorii argumentacji. (shrink)

Niewielu łodzian pamięta, że do szybkiego rozwoju naszego miasta w XIX i na początku XX w. przyczynili się niemieccy koloniści z Saksonii, Śląska, Hesji i innych obszarów ówczesnych Niemiec. Zachęceni korzystnymi warunkami, oferowanymi im przez administrację Królestwa Polskiego, przybywali całymi rodzinami, z niewielkim dobytkiem, aby tu, nad Łódką, szukać poprawy bytu. Większość osadników rekrutowała się z kręgów rzemieślników. Byli to tkacze, farbiarze, folusznicy itd. W latach trzydziestych XIX w. powstały trzy osiedla niemieckie: Nowe Miasto, Łódka i Osiedle Ślązaków, które stale (...) rozrastały się. Niewielkie początkowo warszaty również były powiększane o nowe maszyny; właściciele zatrudniali coraz częściej robotników najemnych. W latach sześćdziesiątych XIX w. zaczęły powstawać ogromne fabryki włókiennicze, które na wiele dziesięcioleci zdominowały obraz Łodzi. Do najpotężniejszych należały właśnie fabryki niemieckich fabrykantów, „Lodzermenszów”, takich jak: Oeyer, Scheibler, Kunitzcr czy Grohmann. Lecz nie ta mała grupka najbogatszych nadawała ton w dziewiętnastowiecznej Łodzi, w której, jak w tyglu, mieszały się elementy rosyjskie, polskie, niemieckie i żydowskie. Niemiecka klasa średnia budowała w tym środowisku podwaliny życia kulturalnego. Krótkie ramy przyczynku nie pozwalają zbyt szczegółowo zająć się różnymi zjawiskami i postaciami ówczesnej Łodzi, ale powinien on zachęcić czytelnika do dalszej lektury i własnych badań. (shrink)

O systemach czasowych, w tym również języka niemieckiego, napisano już wiele publikacji językoznawczych. Najlepszym przykładem niech będzie chociażby jakiekolwiek wydawnictwo gramatyczne, gdzie bez trudu można znaleźć wyczerpującą charakterystykę danego systemu czasowego. Pomimo jednak licznych starań językoznawców podejmujących się tego tematu, nie wydaje się, aby osiągnęli oni porozumienie, co do struktury systemu czasowego w języku niemieckim, funkcji poszczególnych form i wreszcie terminologii. Jeśli chodzi o tę ostatnią, należałoby podkreślić, iż w językoznawstwie niemieckim zasadniczą rolę odgrywa nazewnictwo łacińskie, w wyniku czego próby (...) wprowadzenia określeń niemieckich kończyły się często niepowodzeniem. Nie może tu być jednak pominięty fakt, iż terminologia łacińska stosowana w odniesieniu do systemu czasowego w języku niemieckim może prowadzić do wielu nieporozumień, gdyż stosunki czasowe języka niemieckiego różnią się dalece od tych charakterystycznych dla języka łacińskiego, a jedynie poprzez tempus - pojmowany tam jako morfem gramatyczny - niemożliwe jest w niektórych przypadkach jednoznaczne wyrażenie treści. Od kiedy więc zaakceptowany został wśród językoznawców niemieckich fakt, iż opierający się na tradycji łacińskiej system czasów niemieckich nie ma bezpośredniego pokrycia z niemiecką rzeczywistością temporalną, rozpoczęto poszukiwania lepszego, bardziej wiarygodnego systemu czasowego. Uzasadnione wydaje się istnienie obok siebie różnyan interpretacji poszczególnych form czasowych i całego systemu, do którego przynależą. Przy czym warto zwrócić uwagę na •całą gamę odniesień i aspektów, które stają się punktem wyjścia do takiej, a nie innej interpretacji. I tak można znależć próbę przyporządkowania form czasownikowyh dwóm grupom, aczkolwiek nie przez pryzmat płaszczyzn czasowych, lecz w odniesieniu do typowych sytuacji dialogowych czy też gatunków literackich. Zwykle mówi się tu o "świecie omówionym i opowiedzianym", przez co zrywa się całkowicie z tradycyjnym rozumieniem form czasowych. W związku z tym pada pytanie, czy nie należałoby doszukiwać się w poszczególnych formach czasowych próby wyrażania jak najbardziej subiektywnego stosunku do wydarzeń. Ponadto nie wszyscy językoznawcy skłaniają się ku temu, by w ogóle umieszczać formy czasowe w jakimkolwiek systemie. Mimo to należy jednak podkreślić, iż siła tradycji w dalszym ciągu ma ogromny wpływ na obraz czasów języka niemieckiego. Nie chodzi tu jednak o tradycyjne przyporządkowanie form czasowych do poszczególnych płaszczyzn czasowych, o czym powinno się pamiętać zarówno ze względów czysto praktycznych (dydaktycznych), jak i teoretycznych. (shrink)

Niniejszy tekst traktuje o potencjale teorii walencji – o możliwości wykorzystania jej w różnych dziedzinach nauki o języku i dydaktyki, głównie zaś o korzyściach związanych z umieszczaniem informacji dotyczącej łączliwości poszczególnych leksemów w słownikach. Celem artykułu jest analiza przydatności opublikowanych dotychczas słowników walencyjnych, wyodrębnienie czynników powodujących, iż nie cieszą się one zainteresowaniem oraz próba weryfikacji danych zawieranych w takich słownikach, aby mogły stać się słownikami użytkowymi. Fakt, iż opracowanie dobrego słownika walencyjnego stwarza leksykografom i lingwistom ogromne trudności, nie powinien jednak (...) działać demotywująco. Nawet jeśli nie da się uniknąć błędów, koncept słownika walencyjnego oraz gramatyki opartej na teorii walencji powinny być krok po kroku korygowane i udoskonalane, tak że w końcu będzie możliwe opracowanie optymalnej wersji, która może stać się bardzo przydatnym i chętnie używanym słownikiem. (shrink)

Mieczysław Gogacz w swojej filozofii podkreślał naczelną rolę rozważań metafizycznych po to, aby uczynić z filozofii dziedzinę adekwatną do analizowanej rzeczywistości. Metodologię metafizyki wyznacza spotkany, realnie istniejący byt jednostkowy. To nie zastosowana metoda wywołuje w ludzkim intelekcie skutki, które są wyrażane i porządkowane. To raczej byt składający się z istnienia i istoty, wywołuje w intelekcie „mowę serca”, a więc rozumienia, którymi człowiek ponownie zwraca się do rzeczywistości, by lepiej ją uchwycić. O ile przedmiot wyznacza metodę metafizyki, o tyle zachodzi właściwa (...) relacja poznawania nazywana „mową serca”, która w dalszej kolejności umożliwia tworzenie adekwatnej wiedzy o pryncypiach stanowiących byt. Tylko metafizyka skoncentrowana na ujmowaniu i prezentowaniu istnienia bytu może stać się sposobem obrony realizmu w filozofii. (shrink)

Idea integracji europejskiej nie jest wymysłem naszych czasów. Jest to proces złożony, który dojrzewał na przestrzeni kilku wieków i który w naszym stuleciu zaczął nabierać wyrazistych kształtów. Społeczeństwa europejskie znużone bezsensem wzajemnie wyniszczających wojen, zaczęły poszukiwać takiej formy koegzystencji, która umożliwiłaby im wspólne decydowanie o polityce, gospodarce czy kulturze. W roku 1950 francuski minister spraw zagranicznych Robert Schuman zadeklarował gotowość rządu francuskiego do współpracy z rządem niemieckim w sektorze węgla i stali, w celu zagwarantowania pokoju na kontynencie. Plan Schumana urzeczywistnił (...) się z chwilą podpisania w Paryżu 18 kwietnia 1951 r. przez sześć państw zachodnioeuropejskich: Niemcy, Francję, Włochy, Luksemburg, Belgię i Holandię, układu o Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali (EWWiS). Kolejne dwa traktaty o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG) oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Euratom) podpisane w Rzymie 25 marca 1957 r. miały na celu rozszerzenie współpracy gospodarczej na inne sektory, takie jak rolnictwo, rybołówstwo, komunikacja, handel zagraniczny oraz utworzenie wspólnego rynku gospodarczego. Aby cel ten został osiągnięty, państwa członkowskie zdecydowały się na kolejne kroki integracyjne, jakimi były unia gospodarcza i walutowa. Drogę do tego procesu otworzył podpisany 7 lutego 1992 r. w Maastricht Traktat o Unii Europejskiej. Ratyfikacja Układu z Maastricht stała się okazją dokonania pewnych zmian w niemieckiej konstytucji, do której wprowadzono nowy zapis w art. 23 o Unii Europejskiej. Unia stała się celem nadrzędnym państwa niemieckiego, a Bundestag i Bundesrat otrzymały jasne cele i zadania w sprawach dotyczących Unii Europejskiej. Fakt ten świadczy o ogromnym znaczeniu Unii dla Niemiec. Niemcy są jednym z najbogatszych państw piętnastki. Ich PKB przekracza 20 tys. ECU i jest jednym z najwyższych w Unii. Motorem niemieckiej gospodarki jest przemysł, a zwłaszcza prężnie rozwijający się przemysł samochodowy. Unia Europejska jest dla Niemiec ważnym rynkiem zbytu - 60% eksportu w ramach Unii Europejskiej zajmuje eksport niemiecki. Poziom, który Niemcy osiągnęli w przeciągu 50 lat od zakończenia drugiej wojny światowej, nie byłby możliwy bez ścisłej współpracy pozostałych państw europejskich. Zniesienie ceł oraz wszelkich barier gospodarczych stworzyło ogromne możliwości handlowe i nie tylko. Ważnym krokiem w intensyfikacji wzajemnych stosunków było utworzenie unii gospodarczej i monetarnej, mającej na celu wprowadzenie do 2002 wspólnej waluty EURO. Wraz z postępującą integracją wewnątrz Unii Europejskiej pod koniec lat osiemdziesiątych dokonały się w Europie ważne zmiany historyczne. Europa Środkowa i Wschodnia uwalnia się, w wyniku reform przeprowadzanych w Związku Radzieckim przez Michaiła Gorbaczowa, spod totalitarnych rządów komunistycznych. W roku 1991 wybucha w Moskwie pucz, który wykorzystują republiki radzieckie, ogłaszając swoją niepodległość. W Polsce i na Węgrzech odbywają się obrady okrągłego stołu, w wyniku których komuniści oddają władzę opozycji. Do ostrych konfliktów dochodzi natomiast w Czechosłowacji i Rumunii, gdzie oddanie władzy nie odbywa się bez przelewu krwi. Zmiany polityczne nie ominęły również NRD. W nocy z 9 na 10 listopada 1989 r. runął mur berliński, a 3 października 1990 r. dokonuje się zjednoczenie obu państw niemieckich. Wraz ze zjednoczeniem NRD staje się członkiem Unii Europejskiej. Proces ten odbywa się jednak na innych zasadach, niż przewidują to unijne procedury mówiące o przyjęciu nowych członków w swoje szeregi. W dniu zjednoczenia Wschodnie Niemcy przejmują prawo pierwotne oraz 80% prawa wtórnego Unii. Poza tym otrzymują znaczną pomoc w ramach funduszy strukturalnych. Wiele państw Europy Środkowo- Wschodniej chętnie podzieliłoby los NRD i szybko zintegrowałoby się z zachodnioeuropejskimi strukturami. Dlatego też od początku lat dziewięćdziesiątych zauważamy intensywne starania tych państw o przyjęcie w struktury Unii Europejskiej. W roku 1991 Polska i Węgry podpisały jako pierwsze państwa byłego Bloku Wschodniego Układy Europejskie. W ślad za nimi poszły Bułgaria, Litwa, Łotwa, Estonia, Rumunia, Słowenia, Słowacja i Czechy. Od 1994 r. kraje te wystąpiły oficjalnie o członkostwo w Unii Europejskiej. Przystąpienie do Unii spotyka się w społeczeństwie z wieloma negatywnymi reakcjami. Polacy coraz bardziej sceptycznie odnoszą się do spraw Unii Europejskiej i do przyszłego w niej członkostwa, choć z pewnością można by liczyć na wiele. Chociażby na ustabilizowanie gospodarki, młodej demokracji oraz stosunków polsko-niemieckich. Przeszkodą i problemem na drodze do integracji jest sytuacja polskiego rolnictwa, kwestia wykupu ziem polskich przez Niemców oraz utraty tożsamości narodowej. Również Niemcy obawiają się rozszerzenia. Politycy natomiast wydają się być motorem integracji europejskiej. Helmut Kohl, były kanclerz Niemiec, postawił sobie nawet za cel zintegrowanie krajów środkowoeuropejskich ze strukturami zachodnimi do 2002 r., podając za powód swej decyzji utrzymanie stabilności gospodarki i pokoju w tym regionie. Jego następca Gerhard Schröder nie jest już takim optymistą. Podczas niemieckiego przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej ma zamiar zająć się w pierwszej kolejności interesami niemieckimi oraz sprawami dotyczącymi wewnętrznych problemów Unii Europejskiej. Kwestia rozszerzenia zeszła na plan dalszy. Czy jest to słuszna koncepcja - pokaże czas. (shrink)

W artykule tym przedstawiam i krytycznie analizuję główne wątki rozważań nigeryjskiego filozofa Ifeanyiego A. Menkitiego o przyszłości afrykańskiego państwa. Menkiti jest w pełni świadomy historycznej, etnicznej i terytorialnej specyfiki typowego pokolonialnego państwa w Afryce. Powstało ono w XX w. jako organizm charakteryzujący się bardzo głębokimi podziałami etnokulturowymi. Przebieg jego granic został jeszcze w czasach kolonialnych arbitralnie ustanowiony przez Europejczyków. W konsekwencji ich decyzji większość afrykańskich granic dzieli dziś członków wielu ludów na nominalnych obywateli różnych państw. Z drugiej strony, w granicach (...) jednego państwa mieszkają ludy o odmiennym pochodzeniu i kulturze. Jak to ujmuje Menkiti, w następstwie działań Europejczyków Afryka jest dziś zatem narzuconym z zewnątrz zbiorem bytów prawnych. Afrykańscy przywódcy oficjalnie uznają granice państwowe w Afryce za nienaruszalne. Tym niemniej Afryka pokolonialna była, jest i zapewne będzie w przyszłości targana konfliktami o rozmaitej proweniencji, w tym granicznymi i separatystycznymi, w których kwestia wieloetniczności będzie odgrywać istotną rolę. O ile wieloetniczność sama w sobie nie jest przyczyną powstawania afrykańskich konfliktów, może stanowić dla nich podłoże, zwłaszcza gdy jest wykorzystywana przez ich głównych aktorów dla osiągnięcia określonych celów. Zdaniem Menkitiego, dalsze istnienie w Afryce granic o kolonialnym pochodzeniu jest kwestią wtórną. Filozof zdaje się bowiem postrzegać przyszłość wspólnej, pomyślnej koegzystencji różnych ludów w ramach afrykańskiego państwa przede wszystkim z perspektywy zaistnienia w nim sprawiedliwości. Odnosząc się do relacji między sprawiedliwością a dalszym trwaniem afrykańskiego państwa w kolonialnych granicach, Menkiti zauważa, że „choć może w końcu zaistnieć potrzeba nowego wytyczenia granic, nie musimy tego czynić natychmiast. Sprawiedliwość społeczna jest nadal silnym, cichym partnerem w zachowaniu granic państwowych. Jeśli państwo afrykańskie zdobywa szacunek swoich obywateli przez osiągnięcie sprawiedliwości w domenie publicznej, wówczas może nie być istotne, czy Afryka pozostanie taką, jaką jest ze swoimi obecnymi granicami czy też zostanie na powrót dopasowana do [jakichś] swoich wcześniejszych rozwiązań. Ważne jest, aby obywatele czuli się bezpieczni i aby wiedzieli, że ich życiowe szanse nie są rozwiewane przez to właśnie państwo, które ma ich wspierać”. (shrink)

W związku ze wzrostem znaczenia komercjalizacji wiedzy i zachęcania naukowców do wykorzystania różnych mechanizmów dyfuzji wiedzy w literaturze przedmiotu zgłasza się wiele wątpliwości dotyczących tego, czy w takim rozwoju nauka finansowana ze środków publicznych nie zatraca swoich istotnych cech. Obawy dotyczą po pierwsze tego, że intensyfikacja komercjalizacji może wpływać negatywnie na ilość publikacji zgłaszanych przez naukowców, wykazujących aktywność w obszarze przedsiębiorczości akademickiej. Po drugie, tego, że uczeni mogą być coraz mniej zainteresowani badaniami podstawowymi na rzecz zagadnień, które dają nadzieje na (...) zgłoszenie patentu w możliwie krótkim czasie. Niniejszy artykuł dokonuje przeglądu najnowszych badań, które w ostatnich latach są prowadzone dość intensywnie, aby udzielić odpowiedzi na te dwa newralgiczne pytania, z odniesieniem przede wszystkim do badań naukowych finansowanych ze środków publicznych. Po nakreśleniu w punkcie pierwszym uwag terminologicznych, związanych z tytułową przedsiębiorczością akademicką, punkt drugi przywołuje krótko tło, związane z tematyką przedsiębiorczości akademickiej i jej związków z kształtem rozwoju nauki. Kolejny punkt prezentuje jeden z – jak można sądzić – nielicznych szczegółowo udokumentowanych przypadków, które ilustrują zagrożenia, jakie mają na względzie autorzy obawiający się negatywnego wpływu przedsiębiorczości akademickiej na dotychczasową działalność naukową i jej rozwój. W punkcie czwartym omówione są najnowsze wyniki badań, dotyczące wpływu intensyfikacji przedsiębiorczości akademickiej na proces tworzenia i upowszechniania wiedzy naukowej. Mimo wielu niejasności w tym względzie, wyraźnie rysuje się wniosek, że ta zależność – wbrew podnoszonym obawom – jest pozytywna. W świetle – dotychczas wciąż jeszcze fragmentarycznych – wyników badań zasygnalizowane są ograniczenia tej zależności oraz potrzeba poszukiwania jej optymalnego modelu. Punkt piąty dotyczy wyników badań empirycznych, zmierzających do określenia zależności między zwiększonymi wysiłkami komercjalizacji wiedzy a proporcją badań podstawowych i stosowanych finansowanych ze środków publicznych. Trudności w podaniu jednoznacznego wniosku z badań należy tłumaczyć w tym przypadku przede wszystkim problemami z klarownym wyodrębnieniem środków przeznaczonych na jeden i drugi z wymienionych wyżej rodzajów badań. W zakończeniu zaprezentowane są wnioski natury ogólnej oraz najważniejsze rekomendacje, wynikające z podjętej w artykule tematyki. (shrink)

Rozprawa podkreśla związek między językową argumentacją a logiką. Argumentacja językowa jest systemem językowym, który stosuje znaczenie wyrażeń ujętych w zdania do zarysowania pełnego znaczenia zdań, w nich bowiem konstytuują się zależności między wyrażeniami. Rzeczywiście, to powiązanie między wyrażeniami wzmacnia całościowe znaczenie począwszy od samych podstaw struktury zdania w logicznym powiązaniu idei. W nim znajduje się relacja między słowami a umysłem, zależna od logiki powiązanych ze sobą wypowiedzi. Aby podkreślić znaczenie przedstawionego wyżej sposobu myślenia, autorka zwraca się ku teorii wczesnej gramatyki (...) arabskiej, ogniskującej się raczej wokół analogii niż anomalii. Nastawienie w systemie na analogię opiera się na podstawowej teorii, która implikuje wspomnianą wyżej relację, choć niektóre współczesne ujęcia odrzucają tę interpretację. W podsumowaniu swojej analizy, autorka uwzględnia podobne teorie gramatyki łacińskiej, które wykazują nastawienie logiczne, będące następstwem powiązania językowej argumentacji z logiką. Konkludując, autorka stwierdza, iż powiązanie słów i logiki okazuje się pojęciem uniwersalnym. (shrink)

Sarebbe troppo facile dire che sullo scrittoio di Bruno non c’erano né testi buddistici né scritti di Lao tse. Resta il fatto che queste assonanze ci sono, e non solo sul punto della metasomatosi, che è il più ovvio. Esistono sintonie più profonde che riguardano anzitutto il concetto del divino e quel caposaldo teorico che è il concetto bruniano di materia. Sono sintonie e assonanze che pongono complessi problemi di ordine teorico, con i quali si sono misurati pensatori come Cassirer (...) e Aby Warburg che, come è noto, amava Bruno. Pongono anzitutto il problema di quelle che si potrebbero definire strutture “trascendentali” del pensiero umano, dalle quali sgorgano sintonie e assonanze di ordine filosofico o religioso che prescindono dalle “fonti” tradizionalmente considerate, ma non sono per questo meno importanti e significative. Nel suo lavoro Guido del Giudice ha precisamente questo doppio merito: 1. aprire gli studi bruniani verso prospettive non ancora e non sempre considerate in modo adeguato; 2. sollecitare il lettore a confrontarsi con delicati problemi teorici, che riguardano la struttura complessiva - universale, si potrebbe dire - del pensiero umano. (Dalla Presentazione di Michele Ciliberto) . (shrink)

Obwohl dieser Band ein wenig datiert ist, gibt es nur wenige aktuelle populäre Bücher, die sich speziell mit der Psychologie des Mordes beschäftigen und es ist ein schneller Überblick für ein paar Dollar, also noch wert die Mühe. Es macht keinen Versuch, umfassend zu sein und ist stellenweise etwas oberflächlich, wobei der Leser erwartet, die Lücken aus seinen vielen anderen Büchern und der umfangreichen Literatur über Gewalt zu füllen. Für ein Update siehe z.B. Buss, The Handbook of Evolutionary Psychology 2nd (...) ed. V1 (2016) S. 265, 266, 270–282, 388–389, 545–546, 547, 566 und Buss, Evolutionary Psychology 5th ed. (2015) P 26, 96–97,223, 293-4, 300, 309–312, 410 und Shackelford and Hansen, The Evolution of Violence (2014). Er gehört seit mehreren Jahrzehnten zu den beste Evolutions psychologen und deckt in seinen Arbeiten ein breites Spektrum an Verhaltensweisen ab, aber hier konzentriert er sich fast ausschließlich auf die psychologischen Mechanismen, die einzelne Menschen zum Mord führen, und ihre mögliche evolutionäre Funktion im EWR (Environment of Evolutionary Adaptation – d.h. die Ebenen Afrikas in den letzten Millionen Jahren oder so). -/- Buss beginnt mit der Erkenntnis, dass wie bei anderen Verhaltensweisen "alternative" Erklärungen wie Psychopathologie, Eifersucht, soziales Umfeld, Gruppendruck, Drogen und Alkohol usw. nicht wirklich erklären, da die Frage nach wie vor bleibt, warum diese mörderische Impulse erzeugen, d.h. sie sind die nahen Ursachen und nicht die ultimativen evolutionären (genetischen) Ursachen. Wie immer läuft es unweigerlich auf inklusive Fitness (genetische Fitness von Verwandten) und damit auf den Kampf um den Zugang zu Kumpels und Ressourcen hinaus, der die ultimative Erklärung für das gesamte Verhalten in allen Organismen ist. Soziologische Daten (und der gesunde Menschenverstand) machen deutlich, dass jüngere ärmere Männchen am ehesten töten. Er präsentiert seine eigenen und andere Morddaten aus Industrienationen und Stammeskulturen, konspeziertes Töten von Tieren, Archäologie, FBI-Daten und seine eigene Forschung über die Mordfantasien normaler Menschen. Viele archäologische Beweise häufen sich weiterhin von Morden, einschließlich der von ganzen Gruppen oder von Gruppen abzüglich junger Frauen, in prähistorischen Zeiten. -/- Nachdem ich Buss' Kommentare untersucht habe, präsentiere ich eine sehr kurze Zusammenfassung der absichtlichen Psychologie (die logische Struktur der Rationalität), die in meinen vielen anderen Artikeln und Büchern ausführlich behandelt wird. -/- Diejenigen, die viel Zeit haben, die eine detaillierte Geschichte mörderischer Gewalt aus evolutionärer Perspektive wollen, können Steven Pinkers "The Better Angels of Our Nature Why Violence Has Declined" (2012) und meineRezension, leicht im Netz und in zwei meiner jüngsten Bücher lesen. Kurz, Pinker stellt fest, dass Mord hat stetig und dramatisch um den Faktor etwa 30 seit unseren Tagen als Forager gesunken. Obwohl Waffen es jetzt für jeden extrem einfach machen, zu töten, ist Tötung viel seltener. Pinker glaubt, dass dies auf verschiedene soziale Mechanismen zurückzuführen ist, die unsere "besseren Engel" hervorbringen, aber ich denke, es ist hauptsächlich auf die vorübergehende Fülle von Ressourcen durch die gnadenlose Vergewaltigung unseres Planeten zurückzuführen, gepaart mit erhöhter Polizeipräsenz, mit Kommunikations- und Überwachungs- und Rechtssystemen, die es viel wahrscheinlicher machen, bestraft zu werden. Dies wird jedes Mal deutlich, wenn es sogar eine kurze und lokale Abwesenheit der Polizei gibt. -/- Wer aus der modernen zweisystems-Sichteinen umfassenden, aktuellen Rahmen für menschliches Verhalten wünscht, kann mein Buch "The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mindand Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019) konsultieren. Diejenigen,die sich für mehr meiner Schriften interessieren, können 'Talking Monkeys--Philosophie, Psychologie, Wissenschaft, Religion und Politik auf einem verdammten Planeten --Artikel und Rezensionen 2006-2019 3rd ed (2019) und Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 5th ed (2019) und andere sehen. (shrink)

Przed komentowaniem szczegółowo na making Social World (MSW) będę najpierw zaoferować kilka uwag na temat filozofii (psychologii opisowej) i jej związek ze współczesnymi badaniami psychologicznymi, jak przykładem w pracach Searle (S) i Wittgenstein (W), ponieważ czuję, że jest to najlepszy sposób, aby umieścić Searle lub komentator na zachowanie, w odpowiedniej perspektywie. To bardzo pomoże, aby zobaczyć moje recenzje PNC, TLP, PI, OC, TARW i innych książek przez tych dwóch geniuszy psychologii opisowej. -/- S nie odnosi się do wyrozumiałego zdania W. (...) jako mechanizmu w TLP i jego zniszczenia w jego późniejszej pracy. Od W, S stał się głównym dekonstruktorem tych mechanicznych poglądów na zachowanie, a najważniejszym psychologiem opisowym (filozofem), ale nie zdaje sobie sprawy, jak całkowicie W go przewidział, ani nie, ogólnie rzecz biorąc, robić innych (ale zobacz wiele dokumentów i książek Proudfoot i Copeland na W, Turing i AI). Praca S jest znacznie łatwiejsza do naśladowania niż W, i choć jest jakiś żargon, to jest w większości spektakularnie jasne, jeśli zbliżysz się do niego z właściwego kierunku. Zobacz moje recenzje W S i innych książek, aby uzyskać więcej informacji. Ogólnie rzecz biorąc, MSW jest dobrym podsumowaniem wielu znaczących postępów w Wittgenstein wynikających z pół wieku pracy S, ale moim zdaniem, W nadal nie ma sobie równych w podstawowej psychologii, gdy zrozumiesz, co mówi (patrz moje recenzje). Idealnie,, powinny one być odczytywane razem: Searle dla jasnej prozy spójnej i uogólnień na temat działania S2/S3, zilustrowane przenikliwymi przykładami W działania S1/S2 i jego genialnymi aforyzmami. Gdybym był dużo młodszy, napisałbym książkę, która właśnie to robi. -/- Ci, którzy chcą kompleksowych, aktualnych ram dla ludzkich zachowań z nowoczesnego widoku dwóch systems, mogą zapoznać sięz moją książką "Logiczna struktura filozofii, psychologii, mind ijęzyka w Ludwig wittgenstein i John Searle' 2nd ed (2019). Osoby zainteresowane bardziej moimi pismami mogą zobaczyć "Talking Monkeys - Filozofia, Psychologia, Nauka, Religia i Polityka. (shrink)