Ich bin sehr an fremde Bücher und besondere Menschengewöhnt, aber Hawkins zeichnet sich durch seine Verwendung einer einfachen Technik zum Testen von Muskelspannung als Schlüssel zur "Wahrheit" jeglicher Art von Aussage überhaupt aus – d.h. nicht nur, ob die getestete Person es glaubt, sondern ob es wirklich wahr ist! Was allgemein bekannt ist, ist, dass Menschen automatische, unbewusste physiologische und psychologische Reaktionen auf fast alles zeigen, was ihnen ausgesetzt ist – Bilder, Geräusche, Berührungen, Gerüche, Ideen, Menschen. Also,, Muskellesen, um herauszufinden, (...) ihre wahren Gefühle ist überhaupt nicht radikal, im Gegensatz zur Verwendung es als Dousing Stick (mehr Muskellesen) zu tun "paranormale Wissenschaft". Hawkins beschreibt die Verwendung abnehmender Spannung in den Muskeln eines Arms als Reaktion auf die Erhöhung der kognitiven Belastung, wodurch der Arm als Reaktion auf den konstanten Druck der Finger eines Menschen abnimmt. Er scheint sich nicht bewusst zu sein, dass es in der Sozialpsychologie seit langem etablierte und umfangreiche Forschungsanstrengungen gibt, die mit solchen Phrasen wie "implizite Kognition", "Automatik" usw. bezeichnet werden, und dass seine Verwendung der "Kinesiologie" ein winziger Abschnitt ist. Neben dem Muskeltonus (selten verwendet) messen Sozialpsychologen EEG, galvanische Hautreaktionen und am häufigsten verbale Reaktionen auf Wörter, Sätze, Bilder oder Situationen manchmal von Sekunden bis Monate nach dem Stimulus. Viele, wie Bargh und Wegner, nehmen die Ergebnisse zu bedeuten, dass wir Automaten sind, die weitgehend ohne Bewusstsein über S1 (automatisiertes System 1) lernen und handeln, und viele andere wie Kihlstrom und Shanks sagen, dass diese Studien fehlerhaft sind und wir Kreaturen von S2 sind (deliberatives System 2). Obwohl Hawkins keine Ahnung zu haben scheint, wie in anderen Bereichen der beschreibenden Psychologie des Denkens höherer Ordnung, ist die Situation in Bezug auf "Automatik" immer noch so chaotisch wie damals, als Wittgenstein die Gründe für die Sterilität und Unfruchtbarkeit der Psychologie in den 30er Jahren beschrieb. Dennoch ist dieses Buch eine einfache Lektüre und einige Therapeuten und spirituelle Lehrer können es von Nutzen finden. Wer aus der modernen zweisystems-Sichteinen umfassenden, aktuellen Rahmen für menschliches Verhalten wünscht, kann mein Buch "The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mindand Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019) konsultieren. Die jenigen,die sich für mehr meiner Schriften interessieren, können 'Talking Monkeys--Philosophie, Psychologie, Wissenschaft, Religion und Politik auf einem verdammten Planeten --Artikel und Rezensionen 2006-2019 3rd ed (2019) und Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) und andere sehen. (shrink)

Bilimi ve bilimsel bilgiyi kültür, değer ve öznel yargılardan izole ederek nesnel bir şekilde ortaya koyabilmeye yönelik hararetli tartışmaların yaşandığı yirminci yüzyıl bilim anlayışının temel gayesi, deney ve gözleme tabi olabilecek fiziki dünyadaki olguları, mantıksal çözümlemeye tabi tutarak birleştirilmiş bilime ulaşmaktır. Bu amaca giden yolda olgulara dayanmayan ve sınanamayan her türlü metafizik öge yok sayılır. Bilimsel bilginin sadece deney ve gözleme tabi olana, diğer bir deyişle olgu verilerine dayandığı iddiasını taşıyan bu düşünce sistemi, özellikle Viyana Çevresi üyeleri tarafından benimsenmiştir. Bu (...) bakımdan Çevre üyelerinin bilimsellik anlayışındaki temel ölçüt olgulara dayanan önermelerin ya da yargıların doğrulanabilmesidir. Bilimsel bilginin sadece olgusal dünyanın gözlemlenmesi ve bu gözlem sonucunda ortaya konulan önermelerin ya da ifadelerin doğrulanmasıyla sağlandığını düşünen Çevre üyelerinin bu savlarındaki amacı bilimi ve onun bilgisini her türlü kültür ve değer alanından uzaklaştırarak metafiziksel unsurlardan arındırılmış nesnel bilgiye ulaşmaktır. Çevre üyelerinin birçoğu bilim alanı içerisinde tartışmaya yol açan meselelerin aslında metafiziksel içerikli ve dolayısıyla bunların görünüşte problemler olduğunu belirterek bu tartışmaların bilimsel bilginin gelişimi önünde bir engel oluşturacağı kanaatindedir (Hızır, 1965, s. 254). Söz gelimi, Carnap’a göre, metafizik ögeler olgusal içeriğe sahip olmadığı ve sınanabilir nitelikte olmadıkları için bilim alanı içerisinde değerlendirilemez. Bu nedenle, metafizik ögeler hem doğrulanması mümkün olmadığı hem de dilin mantıksal dizimine genellikle uymadığı gerekçesiyle anlamsızdır (Öztürk, 2011, s. 155). Bu bakımdan Çevre üyelerine göre, olgulara dayanmayan ve bilimde yanılsamalara yol açan metafizik söylemler bilimden ayıklanmalı ve bilimsel bilgi ancak olgu ve deneye dayanan önermeler üzerinden yürütülmelidir. Öte yandan Çevre düşünürleri mantıksal çözümleme yoluyla olgulara dayanan önermelerin metafiziksel unsurlar içeren önermelerden ayırt edilebileceğini ifade etmiştir. Bu bağlamda metafizik önermeleri, metafizik olmayan önermelerden ayırt edecek ölçütün doğrulanabilirlik olduğunu savunurlar. Çevre üyelerinin bu tutumları bir bakıma bilim ve sözde bilim arasında ayrım yapma ve metafiziği bilimin dışında tutma çabası olarak da değerlendirilebilir (Kabadayı, 2011, s. 39-40). Yirminci yüzyıl bilim anlayışında bilimsel etkinlikte gözlemin ve gözlemi yürüten bilim insanlarının dolaysız öznel duyu verileriyle ilişkili olduğu bu nedenle gözlem verilerinin psikolojizmin etkisinde olduğu fikri ortaya atılır. Başta Neurath olmak üzere dönemin bilim felsefecileri bilimsel bilginin kültür, değer ve psikoloji gibi öznel unsurlardan uzaklaştığı sürece değerli olduğu kanısında olduğu için bu fikre karşı çıkmaktadır (Gillies, 2018, s. 123). Görüldüğü üzere, Çevre üyelerinin temel amacı metafizik önermelerden arındırılmış, olgulara dayanan bir bilime ulaşmaktır. Bu amacın gerçekleşmesine olanak sağlayacak yöntem ise mantıksal çözümlemedir. Bu bağlamda Çevre üyeleri olgulara dayanan ve doğrulanabilen önermelerin, söz dizimi (sentaks) ve anlamsal (semantik) açıdan incelemeye tabi tutulması gerektiğini düşünmektedir (Yardımcı, 2018, s. 13-15). Özellikle Carnap (1935, s. 9-10) doğrulamanın ancak öne sürülen önermenin mantıksal analize tabi tutularak yapılması gerektiğini iddia etmiştir (Irzık, 1962, s. 65). Bununla birlikte, felsefenin işlevi, önermeleri mantıksal analize tabi tutarak yalın hale getirmektir. İşte felsefenin bu yönü Neurath’da bilimin birliği, Carnap’ta ise bilimin sentaksı, yani bilimin mantığı üzerine çalışma anlamına gelir (Hızır, 1965, s. 252). Bilimi, bilim olmayandan ayırma yöntemi olarak kullanılan doğrulama işlemi, teorik bir söylem ve gözlem önermesi arasında yapılan bir işlem olması bakımından mantıksal ve dilsel bir özellik taşır. Buradaki temel sorun ise teorik bir önermenin gözlem önermelerine indirgenebilir nitelikte olması ve gözlem önermelerinin, gözlem ile nasıl ilişki kurduğunu saptamaktır. İşte Viyana Çevresi üyeleri bu ilişkinin protokol önermeleri ile kurulduğu kanaatindedir (Ural, 2012, s. 105-107) çünkü onlara göre; öznelerarası bir bilimin sağlanması için yansız ve anlam karmaşasından arındırılmış bir dil gereklidir (Serin, 2015, s. 55). Bu dil de ancak protokol önermeler aracılığıyla kurulabilir. Bu bağlamda Çevre üyelerinin, metafiziksel ifadeler barındıran önermelerin anlamsızlığı ve bilimleri ortak bir paydada birleştiren fiziksel bir dil oluşturma olmak üzere iki temel hedefinin olduğu söylenebilir (Godfrey-Smith, 2003, s. 25; Salgar, 2012, s. 187). (shrink)

Azərbaycan elm tarixini tədqiq edərkən dövrün tələbindən çıxış edilərək ərəb və fars dillərində yazılmış çoxlu əsərlərə rast gəlirik. Bu əsərlərdən biri də dahi alim Nəsirəddin Tusinin fars dilində məntiqə dair yazdığı Əsasül-iqtibas əsəridir. Əsər ilk dəfə 2022-ci ildə nəşr edilərək oxucu və tədqiqatçıların ixtiyarına verilmişdir. Əsasül-iqtibas əsəri XIII əsrin ortalarında yazılmışdır. Əsərin yazılmasından təqribən səkkiz əsrə yaxın vaxt keçmişdir. Bu müddət ərzində həmin əsərdə istifadə edilən bir sıra termin və sözlər artıq müasir fars dilində istifadə edilmir. Əsərin məntiqə aid olması (...) və həm də bir sıra sözlərin günümüzdə istifadə edilməməsi onun tərcüməsini çətinləşdirən amillər kimi qeyd etmək olar. Bundan əlavə burada istifadə edilən bəzi terminlərin gündəlik danışığımzda fərqli mənada istifadə edildiyindən həmin sözlərin və terminlərin izah edilməsi zərurəti yaranmışdır. Habelə orta əsr müəlliflərinin əsərlərinin tədqiqi zamanı eyni bir sözün müxtəlif müəlliflər tərəfindən fərqli mənalarda işlədildiyinin də şahidi oluruq ki, bu da həmin termin və anlayışların Azərbaycan dilinə tərcüməsi zamanı izahının verilməsinə ehtiyac yaradır. Hal-hazırda müraciət etdiyiniz bu kitab Nəsirəddin Tusinin ən mühüm və genişhəcmli əsərlərindən biri olan “Əsasül-iqtibas”-ın tərcüməsi zamanı əsərin orijinalında işlədilmiş ərəb-fars sözlərinin izahlı tərcüməsi yönündə tərtib edilmişdir. Bu lüğətlərin tərcüməsi və izahı ilə tanış olmaqla Nəsirəddin Tusinin ərəb-fars dillərində yazılmış digər əsərlərinin tərcüməsi zamanı da yararlanmaq olar. Müəyyən bir ixtisas və peşəni və ya həmin peşə və ixtisasa aid olan terminləri başa düşmək üçün həmin istiqamət üzrə tərtib edilən terminolji lüğətlərə ehtiyac duyulur. Bu istiqamətdə zaman-zaman müxtəlif ixtisaslar üzrə terminoloji lüğətlərin nəşr edildiyini müşahidə edirik. Azərbaycan dilində məntiqi terminlərin izahından ibarət xüsusi termonoloji lüğətlərin də tərtib edilməsi zərurəti vardır. Çünki məntiq terminlərinin izahınına adətən rus dilində yazılmış ədəbiyyatda, bir neçə terminin izahı verilmiş məntiq kitablarında və ya fəlsəfi terminlərdən ibarət ensiklopediya və lüğətlərdə rast gəlmək mümkündür. Bir tərəfdən, yaranmış boşluğu doldurmaq, digər tərəfdən isə məntiq ixtisası üzrə təhsil alan tələbə və mütəxəssislərə kömək etmək üçün bu lüğəti tərtib etmək qərarına gəldik. 222 sözün izah və tərcüməsindən ibarət olan bu kitabı həmin istiqamətdə olan boşluğu doldurmaq üçün kiçik və eyni zamanda mühüm bir addım hesab etmək olar. Burada sözlərin tərcüməsi ilə yanaşı bir sıra terminlərin izahı da verilmişdir. Əsasən Əsasül-iqtibas adlı məntiqi əsəri tərcümə edərkən qarşıya çıxan çətin və mürəkkəb sözlərin izahının verilməsinə üstünlük verilmişdir. Tərcümə zamanı müxtəlif illərdə nəşr edilən Əsasül-iqtibas əsərlərinə də müraciət edilmişdir. Bu əsərlərin bəzisində Əsasül-iqtibas əsərində istifadə edilən bəzi terminlərin izahı da verilmişdir. Bu izahlar bəzən tərcümə zamanı ifadənin daha səlis və daha dəqiq başa düşülməsinə imkan vermişdir. Bu lüğət kitabı tərtib edilərkən həmin əsərlərdə mövcud olan terminlər və onların izahından da istifadə edilmişdir. Bəzən məntiqi terminlərlə yanaşı kəlam, fəlsəfə və s. elmlərdə istifadə edilən terminləri də qeyd etmişik. Çünki bu terminlər bizə məntiqdə işlədilən bəzi ifadələrin daha asan başa düşülməsinə imkan verəcəkdir. “Əsasül-iqtibasa dair terminlər” lüğəti adlı bu kitabı bu sahədə atılmış ilk addımlardan biri olduğu üçün gələcəkdə daha sanballı və həcmcə daha geniş terminoloji lüğətlərin hazırlanması nəzərdə tutulur. (shrink)

From the 1920’s onwards in Yozgat and its vicinity in the interior of Asia Minor field surveys and excavations have been increasingly undertaken. One recent project is an archaeological survey of the whole province of Yozgat which began in 2017 with the participation of many academics from different universities and disciplines. Through this survey, which covers a large area, research in just a few regions has been completed. In this article, seventeen Christian epitaphs discovered at and around the village of (...) Güneşli (east of Tavium), Aydıncık, Basilika Therma (Sarıkaya) and Çayıralan, mostly dating from the Vth–VIth centuries A.D. are presented. Three of them are fragmentary and a few are badly damaged. A carved bilingual Latin/Greek inscription records the «running» metaphor frequently employed by the Apostle Paul, all the other inscriptions introduced are Greek. There are interesting differences and analogies for the motifs on these gravestones and for the formulas employed in the epitaphs within the surrounding region. ****** Yozgat İlinden Yeni Hıristiyan Mezar Yazıtları Yozgat ve çevresindeki arkeoloji yüzey araştırmaları ve kazılar çalışmaları 1920’li yıllardan itibaren artış göstererek devam etmektedir. Bu bağlamda son projelerden bir tanesi de farklı üniversitelerden ve disiplinlerden pek çok akademisyenin katılımıyla 2017 yılında başlatılan ve Yozgat ilinin tamamını kapsayan arkeolojik yüzey araştırmalarıdır. Tüm il sınırlarını kapsayan bu araştırmadaki sistematik çalışmalar bazı bölgelerde tamamlanmış durumdadır. Makalede ise Güneşli Köyü, Aydıncık, Sarıkaya ve Çayıralan’da bulunan ve çoğunluğu MS V.–VI. yüzyıllara tarihlenen Hıristiyan mezar yazıtları tanıtılmaktadır. Yazıtlarının bir kısmı sadece fragman halinde ele geçmişken, bazıları ise oldukça tahrip olmuş durumdadır. Bunlardan birisinin üzerine, Aziz Paulus’un sıkça dile getirdiği «koşmak» metaforu Latince ve Yunanca çift dilli olarak kazınmıştır. Diğer yazıtların tamamı Yunancadır. Söz konusu mezar taşları üzerindeki betimlemelerin ve mezar yazıtlarındaki formüllerin bölgeler arasındaki farklılıkları ise ilgi çekicidir. Anahtar Sözcükler: Yozgat, Tavium, Hıristiyan Mezar Yazıtı, Koşucu, Aziz Paulus, Bizans Epigrafisi. (shrink)

Abstract: Daniel Wegner’s theory of apparent mental causation is often misread. His aim was not to question the causal effectiveness of conscious mental states like intentions. Rather, he attempted to show that our subjective sense of agency is not a completely reliable indicator of the actual causality of action, and needs to be replaced by more objective means of inquiry.

Jordan agreed to extensive liberalization undertakings under the General Agreement on Trade in Services (“GATS”) that would open some sectors that were previously closed or restricted to foreign suppliers and investors. It undertook horizontal commitments in cross-border movement of individuals and commercial presence covering all types of services.

Signing Ceremony of MOU on Professional Legal Diploma, Government of Dubai 2020.

By asking questions and seeking information with an eye on the logical implications of the answers of one's questions, one can become a lifelong seeker. However, one cannot become so, if one does not pay enough attention to the boundaries of logical inquiry. It holds true in all types of information-seeking that some lines of thought may turn out to be pointless, unnecessary, or at most a waste of time. Some lines of thought, on the other hand, may turn out (...) to be to the point, perhaps time consuming but necessary, or even possibly time saver. That is not to suggest, of course, that varying degrees of time consumption determine the boundaries of logical inquiry. The boundaries in question are determined rather by conclusiveness conditions of finding, evaluating and putting information in use. In that sense the ultimate boundaries, if there are any, should be determined rather by model building for information in real-time. (shrink)

The sense of agency, that is the sense that one is the agent of one’s bodily actions, is one component of our self-consciousness. Recently, Wegner and colleagues have developed a model of the causal history of this sense. Their model takes it that the sense of agency is elicited for an action when one infers that one or other of one’s mental states caused that action. In their terms, the sense of agency is elicited by the inference to apparent (...) mental state causation. Here, I argue that this model is inconsistent with data from developmental psychology that suggests children can identify the agent behind an action without being capable of understanding the relationship between their intentions and actions. Furthermore, I argue that this model is inconsistent with the preserved sense of agency in autism. In general, the problem is that there are cases where subjects can experience themselves as the agent behind their actions despite lacking the resources to make the inference to apparent mental state causation. (shrink)

Every day, thousands of polls, surveys, and rating scales are employed to elicit the attitudes of humankind. Given the ubiquitous use of these instruments, it seems we ought to have firm answers to what is measured by them, but unfortunately we do not. To help remedy this situation, we present a novel approach to investigate the nature of attitudes. We created a self-transforming paper survey of moral opinions, covering both foundational principles, and current dilemmas hotly debated in the media. This (...) survey used a magic trick to expose participants to a reversal of their previously stated attitudes, allowing us to record whether they were prepared to endorse and argue for the opposite view of what they had stated only moments ago. The result showed that the majority of the reversals remained undetected, and a full 69% of the participants failed to detect at least one of two changes. In addition, participants often constructed coherent and unequivocal arguments supporting the opposite of their original position. These results suggest a dramatic potential for flexibility in our moral attitudes, and indicates a clear role for self-attribution and post-hoc rationalization in attitude formation and change. (shrink)

Principles of justice, David Estlund argues, cannot be falsified by people’s unwillingness to satisfy them. In his Utopophobia, Estlund rejects the view that justice must bend to human motivation to deliver practical implications for how institutions ought to function. In this paper, I argue that a substantive argument against such bending of justice principles must challenge the reasons for making these principles sensitive to motivational limitations. Estlund, however, provides no such challenge. His dispute with benders of justice is therefore a (...) verbal one over the true meaning of justice, which need not worry those with the intuition that justice should perform a function that requires bending. By focusing on John Rawls’s reasons for bending his justice principles, I point towards a substantive critique of bent justice. (shrink)

This book is a translation of W.V. Quine's Kant Lectures, given as a series at Stanford University in 1980. It provide a short and useful summary of Quine's philosophy. There are four lectures altogether: I. Prolegomena: Mind and its Place in Nature; II. Endolegomena: From Ostension to Quantification; III. Endolegomena loipa: The forked animal; and IV. Epilegomena: What's It all About? The Kant Lectures have been published to date only in Italian and German translation. The present book is filled out (...) with the translator's critical Introduction, "The esoteric Quine?" a bibliography based on Quine's sources, and an Index for the volume. (shrink)

Political candidates often believe they must focus their campaign efforts on a small number of swing voters open for ideological change. Based on the wisdom of opinion polls, this might seem like a good idea. But do most voters really hold their political attitudes so firmly that they are unreceptive to persuasion? We tested this premise during the most recent general election in Sweden, in which a left- and a right-wing coalition were locked in a close race. We asked our (...) participants to state their voter intention, and presented them with a political survey of wedge issues between the two coalitions. Using a sleight-of-hand we then altered their replies to place them in the opposite political camp, and invited them to reason about their attitudes on the manipulated issues. Finally, we summarized their survey score, and asked for their voter intention again. The results showed that no more than 22% of the manipulated replies were detected, and that a full 92% of the participants accepted and endorsed our altered political survey score. Furthermore, the final voter intention question indicated that as many as 48% (69.2%) were willing to consider a left-right coalition shift. This can be contrasted with the established polls tracking the Swedish election, which registered maximally 10% voters open for a swing. Our results indicate that political attitudes and partisan divisions can be far more flexible than what is assumed by the polls, and that people can reason about the factual issues of the campaign with considerable openness to change. (shrink)

The veil of ignorance argument was used by John C. Harsanyi to defend Utilitarianism and by John Rawls to defend the absolute priority of the worst off. In a recent paper, Lara Buchak revives the veil of ignorance argument, and uses it to defend an intermediate position between Harsanyi's and Rawls' that she calls Relative Prioritarianism. None of these authors explore the implications of allowing that agent's behind the veil are averse to ambiguity. Allowing for aversion to ambiguity---which is both (...) the most commonly observed and a seemingly reasonable attitude to ambiguity---however supports a version of Egalitarianism, whose logical form is quite different from the theories defended by the aforementioned authors. Moreover, it turns out that the veil of ignorance argument neither supports standard Utilitarianism nor Prioritarianism unless we assume that rational people are insensitive to ambiguity. (shrink)

This literature review describes the current state of research on the Greek sophists. It draws on recent work on the beginnings of rhetoric, overviews of sophistic thought and case studies on Protagoras, Gorgias, Antiphon and Prodicus. It is shown that the traditional notion of a sophistic antithesis to philosophy has lost further ground: While earlier »rehabilitations« of sophistic thought still use the dichotomous distinction of philosophy und sophistic, now any generic talk of »the sophist« should better be regarded as misleading.

The revival of republicanism was meant to challenge the hegemony of liberalism in contemporary political theory on the grounds that liberals show insufficient concern with institutional protection against political misrule. This article challenges this view by showing how neorepublicanism, particularly on Philip Pettit’s formulation, demands no greater institutional protection than does political liberalism. By identifying neutrality between conceptions of the good as the constraint on institutional requirements that forces neorepublicanism into the liberal framework, the article shows that neutrality is what (...) neorepublicans must jettison to offer a tenable critique of liberalism. Only then can neorepublicans ensure greater protection against misrule by demanding that citizens participate more actively in politics. They can then also criticize liberalism for failing to appreciate the importance of such protection. (shrink)

What are the justifications and constraints on the use of force in self-defense? In his book The Morality of Defensive Force, Jonathan Quong presents the moral status account to address this and other fundamental questions. According to the moral status account, moral liability to defensive harm is triggered by treating others with less respect than they are due. At the same time, Quong rejects the relevance of culpability to the morality of defensive harming. In this article I argue that this (...) rejection of culpability is unfounded and that Quong fails to establish his account as superior to the culpability account of liability to defensive harm. (shrink)

The article argues that the doctrine of Gorgias of Leontinoi, as expressed in his ›Encomion of Helen‹, is not a rhetorical technique but a practice of moral education. The medium of this »ethical speech practice« is perceptual forms, its basic mode being the practice of showing or epideictic speech. The crucial standard of this practice is »epideictic rightness«, which is identical to Gorgias’ conception of »truth«. According to this conception, speech is true if it exemplifies morally right conduct and moral (...) beauty. True speech in this sense must also be effective speech, since it will promote right behaviour in the future. (shrink)

This article argues that Kant’s attack on the ars oratoria in §53 of the Critique of the Power of Judgement is directed against eighteenth-century school rhetoric, in particular against the ‘art of speech’ (Redekunst) of Johann Christoph Gottsched. It is pointed out that Kant suggests a revision of Gottsched’s conception of ‘true eloquence’, which was the predominant rhetorical ideal at the time. On this basis, and in response to recent discussions on ‘Kantian rhetoric’, Kant’s own ideal of speech is adressed. (...) It emerges that he favours a culture of speech embedded in moral cultivation, which excludes any disciplinary form of rhetoric. (shrink)

In The illusion of conscious will , Daniel Wegner offers an exciting, informative, and potentially threatening treatise on the psychology of action. I offer several interpretations of the thesis that conscious will is an illusion. The one Wegner seems to suggest is "modular epiphenomenalism": conscious experience of will is produced by a brain system distinct from the system that produces action; it interprets our behavior but does not, as it seems to us, cause it. I argue that the (...) evidence Wegner presents to support this theory, though fascinating, is inconclusive and, in any case, he has not shown that conscious will does not play a crucial causal role in planning, forming intentions, etc. This theory's potential blow to our self-conception turns out to be a glancing one. (shrink)

Mantık, yirminci yüzyıldaki gelişimi bakımından ele alındığında, matematik, bilgisayar bilimi, dilbilim ve felsefe gibi alanlarla sıkı kavramsal bağlantılar kuran bir disiplin haline gelmiştir. Tüm bu alanların gündelik dilde izi sürülen anlamalar, anlaşmalar, anlatmalar vb. edimler için birşeyler söyleyebileceğini ya da yapabileceğini varsayabiliriz. Ancak bu varsayım gündelik dilin mantığıyla ya da mantıksızlıklarıyla doğrudan başedebilecek bir anlama yetisi kazanmanın kolay bir yolu olduğu anlamına gelmez. Modern mantık matematikseldir ve gündelik dilde bir kolaylık sağlamaz; aksine işleri olduğundan da karmaşık hale getirir.

Buradaki yazılar farklı zamanlarda farklı amaçlarla yazılanların bir derlemesi.. Örneğin, ilk bölüm 2012'den.. Son bölüm 90'lardan. Tümünü bir araya toplamamın basit bir nedeni var; bir ölçüye kadar sürekliliği olan bir anlatı oluşturmak istedim.. Yazılarda ortak bir akışın içinde olan noktaların, izlerin vbg. toplamı için, düşüncenin --belki de yalnızca çağrışımsal anlamıyla düşüncenin-- çevresel koşulları üzerine bir deneme olduğu söylenebilir. Bu anlamda bu taslak dosya bir felsefeye giriş denemesi olarak da görülebilir; ya da bir metafelsefe çalışması olarak...

Aggregating individuals’ consistent attitudes might produce inconsistent collective attitudes. Some groups therefore need the capacity to form attitudes that are irreducible to those of their members. Such groups, group-agent realists argue, are agents in control of their own attitude formation. In this paper, however, I show how group-agent realism overlooks the important fact that groups consist of strategically interacting agents. Only by eliminating group agency from our social explanations can we see how individuals vote strategically to gain control of their (...) groups and produce collective attitudes we cannot make sense of if we treat groups as agents. (shrink)

Armed military interventions often inflict large amounts of collateral harm on innocent civilians. Ought intervening soldiers, when possible, to direct collateral harm to one innocent population group rather than the other? Recently several authors have proposed that expected beneficiaries of a military intervention ought to carry greater risk of collateral harm than neutral bystanders who are not subject to the threat the military forces are intervening to avert. According to this view, intervening soldiers ought to reduce the risk of collateral (...) harm to neutral bystanders, even if this means foreseeably imposing a somewhat higher overall number of collateral casualties among those for whom the intervention is conducted. This chapter raises a number of challenges to this view. Even if the beneficiary thesis is accepted with respect to discrete risk-imposing acts, it should not be with respect to risk-imposing strategies individuated on a war-by-war basis. (shrink)

Ancient ethics was an exercise of good life. This study examines how this is reflected in the forms of speech that ancient ethics developed. It is shown that, in antiquity, discursive practices were not considered neutral methods of ethical thinking but rather ways of life to be cultivated as ethical practices in their own right. This book describes central aspects of this ethical culture of speech from the times of the sophists and Socrates up to hellenistic philosophy.

Son 13 yıl içinde yazdıklarım içinden seçip derlediğim bu dosyada farklı amaçlarla yazılıp bütünsel bir anlatı oluşturmak arzusuyla bir araya getirilmiş yazılar var. İçindeki yazıların başlıkları sırasıyla şöyle: 1. Maddesiz ama manalı ufuklar; 2. Wittgenstein'ın ölümsüz dünyasında kim öle, kim kala?; 3. Hilbert izlencesinin izinde; 4. Adcılık adına yeni bulgular; 5. Doğa ile oynanan oyunlarda hakikat arayışı; 6. Hakikat-sonrası hakikat araştırmaları; 7. Ekolojik bir etik arayışı: hakikat-sonrası, yalan, dolan; peki ya daha sonrası? Söz konusu yazılarla arzulanan bütünsel anlatıya göre bu (...) çalışma zihin-beden ikiliği, özdeşleştirme dizgeleri, adcılık, kamusal akıl yürütme ve çevre etiği gibi konularda felsefece değinilerden oluşan bir doğa felsefesine giriş denemesi olarak değerlendirilebilir. (shrink)

The integration challenge for modality states that metaphysical theories of modality tend to fail in one of two ways: either they render the meanings of modal sentences mysterious, or they render modal knowledge mysterious. I argue that there are specific semantic and epistemic constraints on metaphysics implied by the integration challenge and that a plausible metaphysical theory of modality will satisfy both of them. I further argue that no popular metaphysical theory of modality simultaneously satisfies both of the constraints. Therefore, (...) a new metaphysical theory of modality is needed, one that can offer a clear response to the integration challenge. I attempt to supply the needed theory and show that it satisfies the constraints of the integration challenge. The overall result is an argument for a new and unique metaphysical theory of modality that I call constructionism. (shrink)

Abstract Criteria of scientific value are of different kinds. This paper concerns ultimate criteria, i.e. the axiology of science. Most ultimate criteria are multi?dimensional. This gives rise to an aggregation problem, which cannot be adequately solved with reference to attitudes and behaviour within the scientific community. Therefore, in many cases, there is no fact of the matter as to whether one theory is better than another. This, in turn, creates problems for methodology.

Bu kısa yazıda, Wittgenstein'ın felsefesinin gerçekçiliğinden söz açıp konuyu başlıktaki yirmi birinci yüzyıl vurgusuna bağlamaya çalışacağım. Tabii bunu Wittgenstein'ın düşüncelerinin gelişimini özetleyerek yapmaya çalışacağım.

The first chapter of The Sympathy of Things published in Research & Design: Textile Tectonics (2011). It develops the notion of a “gothic ontology” which inverts Deleuze’s baroque ontology of the fold. Where in the universe of the fold continuity precedes singularity, in the gothic singularity precedes continuity. The reversal is based on the Ruskinian notion of the rib, which is the source of “changefulness”, expressed through “millions of variations” of figures. Figures move and change only to interact with or (...) connect to other figures, i.e. to build configurations. Ruskin’s notion of savageness, which is always categorized as an ethics-over-aesthetics, now becomes a notion of craft that is inherent to matter, not to humans. (shrink)

A number of essays and interviews published between 1997 and 2008, revised for this publication with V2_.

In Reason, Truth and History and certain related writings, Hilary Putnam attacked the fact-value distinction. This paper criticizes his arguments and defends the distinction. Putnam claims that factual statements presuppose values, that “the empirical world depends upon our criteria of rational acceptability,” and that “we must have criteria of rational acceptability to even have an empirical world.” The present paper argues that these claims are mistaken.

Verili bir durumu anlamayı, onu bir bütün olarak kurgulamak olarak düşünelim. Kurgu basit bir gösterge de olabilir, karmaşık bir yapı da olabilir; belli belirsiz bir iz veya izler toplamı da olabilir. Kurgunun işlevini yerine getirmesini sağlayan gerek ve yeter koşul verili olan durum ile kendi yapısı arasında bir karşılaştırma olanağını sağlamasıdır. Nitekim, en bilindik anlamda bir durumu kurgulamak onu bir başka durumla karşılaştırmaktır. Bu yüzden de karşılaştırma yapmayı anlama yetimiz için ön dayanak olan bir alt-yeti olarak tanımlayabiliriz. Bu alt-yetinin edimsel (...) doğasına ilişkin bazı sorulara yanıt aramak istersek, karşılaştırma dediğimiz edimin doğal koşullarını incelememiz gerekir. Bu bildiride karşılaştırma ediminin doğal koşullarını betimlemeyi amaçlayan bir çerçeve çizmeye ve böylelikle anlama yetimizin ön dayanaklarının edimsel doğasını uygun bir biçimde nasıl yorumlayabileceğimiz sorusuna yanıt vermeye çalışacağım. (shrink)

Notes mainly on model-oriented vs. deduction-oriented conceptions of axiomatic reasoning.

Rawlsian ideal theory is meant to perform various roles in non-ideal theory. In this paper, I distinguish between three roles, and I consider the extent to which we can expect ideal theory to perform them. It is meant to serve as a target to guide non-ideal theorising in the long-term. It is also supposed to provide a way of comparing different injustices to tell us which is worst and therefore in most urgent need of a remedy. Finally, ideal theory is (...) the basis for a model of fairness that restricts the set of morally permissible measures in non-ideal theory. I show how the first two roles—the target and urgency roles—are less plausible than the fairness role. (shrink)

This essay developed out of the final chapter of The Sympathy of Things where I related beauty to a notion of radical generosity. Tracing generosity back to the ancient Greeks brought me to a whole new world of grace and “charis”, the etymological root of words like charisma and charity. The essay establishes a fundamental connection between grace and beauty, deeply interrelating movement and object. In the second part the argument develops into an ontology based on the concept of radiance, (...) which we encounter in Aglaia, the first of the Three Graces, in fireworks, jewelry, makeup and in fashion, but also in acts of bravery, kindness and friendship. Radiance is subsequently defined as “thickened appearance”, where phenomenology and ontology become continuous in a “presence beyond the present”. (shrink)

Wittgenstein’ın bir yaşam olayı olarak görmediği ölümün ne anlama geldiğine ilişkin düşüncesi açımlanıyor. Wittgenstein’ın düşüncesinin varlık-bilimsel dayanağı olan tek bir dünyanın var sayılması birden çok dünya varsayılan bir yaklaşımla karşılaştırılıyor.

This introduction presents an overview of the key concepts discussed in the subsequent chapters of this book. The book explores, inter alia, the strategy employed by Augustine in using Plato as a pseudo-prophet against later Platonists and explores Eusebius’ reception of Porphyry’s daemonology. It examines Plotinus’ claim that matter is absolute badness and focuses on Maximus the Confessor’s doctrine of creation and asks whether one may detect any influence on Maximus from Philoponus. The book addresses Christian receptions of Platonic metaphysics (...) and also examines the philosophy of number in Augustine’s early works. It argues that the aspect of Augustine’s philosophy must be read in context with the intellectual problems that occupied him at the beginning of his career as a writer. It draws on a number of sources to investigate the development of the doctrine and the various intellectual issues it confronted, including Plato’s Timaeus, Philo of Alexandria, Clement of Alexandria, Origen, Plotinus and, finally, Athanasius. (shrink)

This transcription of a keynote for the Speculative Art Histories conference in May 2013 is a mixture of the main argument of The Sympathy of Things and some new insights. The text might be helpful for those who have not read the Sympathy book, which has been sold out for a number of years. This essay will appear as a chapter in Sjoerd van Tuinen's Speculative Art Histories, to be published with Edinburgh University Press in 2017.

The fourth of eight chapters from my recently published book "Grace and Gravity: Architectures of the Figure." The argumentation builds on terminology introduced in the first three chapters, the most important being the phased structure of the figure: prefiguration, figuration, and transfiguration. Also, the earlier developed interdependence of movement and standstill, which we find both in beauty and in grace, is here expanded in the relationship between the mineral, animal, and vegetable.