Sources of soil contamination can exist in various types of conditions including in the form of semifluids. In this study, 3 different types of tropical plants, Acacia (Acacia mangium Willd), Mucuna (Mucuna bracteata DC. ex Kurz) and Vetiver (Vetiveria zizanioides L. Nash), were tested under different levels of soil-leachate conditions. The relative growth rate, metal tolerance, and phytoassessment of cadmium (Cd) and lead (Pb) accumulation in the roots and shoots were determined using flame atomic absorption spectrometry. Tolerance index, translocation factor, (...) metal accumulation ratio, and percentage metal efficacy were applied to assess the metal translocation ability among all the 3 types of plants. Significantly higher (P < .05) accumulation of Cd and Pb was exhibited in the roots and shoots of all 3 plants growing under the soil-leachate conditions. However, negative growth performance and plant withering were observed in both Acacia and Mucuna with increased application of higher soil-leachate levels. Vetiver accumulated remarkably higher total concentration of Cd (116.16-141.51 mg/kg) and Pb (156.37-365.27 mg/kg) compared with both Acacia and Mucuna. The overall accumulation trend of Cd and Pb in the 3 plants growing under the soil-leachate conditions was in the order of Vetiver > Acacia > Mucuna. The findings of the study suggest that Vetiver has great potential as Cd and Pb phytoremediator in soil-leachate conditions. (shrink)

Tropical grasses are fast growing and often used for phytoremediation. Three different types of tropical grasses: Vetiver (V. zizanoides), Imperata (I. cylindrical) and Pennisetum (P. purpureum) tested in different growth media of spiked heavy metal contents under the glasshouse environment of RimbaIlmu for 60-day. The growth performance, metals tolerance and phyto-assessment of cadmium (Cd), lead (Pb), zinc (Zn) and copper (Cu) in shoots and roots were assessed using flame atomic absorption spectrometry (FAAS).Tolerance index (TI), translocation factor (TF), biological accumulation coefficient (...) (BAC), biological concentration factor (BCF), and uptake efficacy was applied to evaluate the metal translocation ability among all three grasses. All three grasses showed significantly higher (pPb> Cd >Cu. The results of study suggested that both Imperata and Pennisetum are commendable and potential phytoextractors for Zn as well as phytostabilizers for Cd, Pb and Cu, respectively. (shrink)

Are words like ‘woman’ or ‘man’ sex terms that we use to talk about biological features of individuals? Are they gender terms that we use to talk about non-biological features e.g. social roles? Contextualists answer both questions affirmatively, arguing that these terms concern biological or non-biological features depending on context. I argue that a recent version of contextualism from Jennifer Saul that Esa Diaz-Leon develops doesn't exhibit the right kind of flexibility to capture our theoretical intuitions or moral and political (...) practices concerning our uses of these words. I then float the view that terms like 'woman' or 'man' are polysemous, arguing that it makes better sense of the significance of some forms of criticisms of mainstream gender ideology. (shrink)

Ethicists struggle to take reductive views seriously. They also have trouble conceiving of some supervenience failures. Understanding why provides further evidence for a kind of hybrid view of normative concept use.

A critical survey of various positions on the nature, use, possession, and analysis of normative concepts. We frame our treatment around G.E. Moore’s Open Question Argument, and the ways metaethicists have responded by departing from a Classical Theory of concepts. In addition to the Classical Theory, we discuss synthetic naturalism, noncognitivism (expressivist and inferentialist), prototype theory, network theory, and empirical linguistic approaches. Although written for a general philosophical audience, we attempt to provide a new perspective and highlight some underappreciated problems (...) about normative concepts. (shrink)

Throughout his career, Derek Parfit made the bold suggestion, at various times under the heading of the "Normativity Objection," that anyone in possession of normative concepts is in a position to know, on the basis of their competence with such concepts alone, that reductive realism in ethics is not even possible. Despite the prominent role that the Normativity Objection plays in Parfit's non-reductive account of the nature of normativity, when the objection hasn't been ignored, it's been criticized and even derided. (...) We argue that the exclusively negative attention that the objection has received has been a mistake. On our reading, Parfit's Normativity Objection poses a serious threat to reductivism, as it exposes the uneasy relationship between our a priori knowledge of a range of distinctly normative truths and the typical package of semantic commitments that reductivists have embraced since the Kripkean revolution. (shrink)

Amongst invertebrates, molluscs show great variability in their nervous system ranging from primitive arrangement in Chitons to the complex mass of fused ganglia forming the ‘brain’ of cephalopods. Most of the effector organs used for pharmacological or physiological experiments. The neurosecretory cells (NSCs) with their combination of neuronal and glandular capabilities are perfectly suited to translate a neuronal input into the hormonal output best suited to long-term process. In this capacity, the NSCs may produce hormones, which act directly upon the (...) peripheral target or it may exert its effect indirectly by influencing the activity of other non-neural, endocrine organs. Neurosecretory cells have been detected in the cerebral, pedal and visceral ganglia of Lamellidens corrianus. The distribution and biology of freshwater bivalve like Lamellidens corrianus is influenced by local ecological factors (like temperature, pH, inorganic salts, type of soil etc.), water flow system and presence of micro-organisms, teleost fishes and seasonal variations in these parameters. Nitrogenous excretory changes which include ammonia in these molluscs is also influenced by these local ecological factors in which temperature is plays very crucial role. It is well known fact that the high stress conditions during drought or severe winter conditions have been conquered by several lineage of gastropods and sand bivalves and their ability to enter the resistant or dormant stages (low food) protein catabolism increased. Present investigation deals with the oxygen consumption and ammonia excretion ratio of these freshwater pelecypode Lamellidens corrianus. Study on Lemellidens corrianus directed in understanding the different behavioral and physiological aspects after cerebral ganglia removal and injection of their extracts revealed significant changes during summer (April-May). (shrink)

Pragmatic encroachment can be thought of as the idea that knowledge is in some way sensitive to practical considerations, including practical considerations involving what's at stake in getting things right. Recently, Mark Schroeder defends pragmatic encroachment by showing how it could be true. This paper argues that the view proposed by Schroeder is vulnerable to a simple but important objection. It also argues that the objection can be avoided by claiming that there are even more kinds of practical considerations that (...) can be epistemic reasons than those kinds involving stakes. (shrink)

Upon doing something generous for someone with whom you are close, some kind of reciprocity may be appropriate. But it often seems wrong to actually request reciprocity. This chapter explores the wrongness in making these requests, and why they can nevertheless appear appropriate. After considering several explanations for the wrongness at issue (involving, e.g. distinguishing oughts from obligation, the suberogatory, imperfect duties, and gift-giving norms), a novel proposal is advanced. The requests are disrespectful; they express that their agent insufficiently trusts (...) the hearer to recognize their own reasons to reciprocate, and the close relationship between them morally requires this kind of trust. This proposal is articulated and situated in the recent discussion of the normativity of requests. The chapter concludes by explaining how these requests may appear appropriate. Agents in these relationships often have standing to make requests, though the standing is lacking in these particular cases. (shrink)

In Unbelievable Errors, Bart Streumer argues via elimination for a global error theory, according to which all normative judgments ascribe properties that do not exist. Streumer also argues that it is not possible to believe his view, which is a claim he uses in defending his view against several objections. I argue that reductivists and nonreductivists have compelling responses to Streumer's elimination argument – responses constituting strong reason to reject Streumer’s diagnosis of any alleged incredulity about his error theory.

Experimental philosophers have gathered impressive evidence for the surprising conclusion that philosophers' intuitions are out of step with those of the folk. As a result, many argue that philosophers' intuitions are unreliable. Focusing on the Knobe Effect, a leading finding of experimental philosophy, we defend traditional philosophy against this conclusion. Our key premise relies on experiments we conducted which indicate that judgments of the folk elicited under higher quality cognitive or epistemic conditions are more likely to resemble those of the (...) philosopher. We end by showing how our experimental findings can help us better understand the Knobe Effect. (shrink)

When asked which of our concepts are normative concepts, metaethicists would be quick to list such concepts as GOOD, OUGHT, and REASON. When asked why such concepts belong on the list, metaethicists would be much slower to respond. Matti Eklund is a notable exception. In his recent book, Choosing Normative Concepts, Eklund argues by elimination for “the Normative Role view” that normative concepts are normative in virtue of having a “normative role” or being “used normatively”. One view that Eklund aims (...) to eliminate is “the Metaphysical view” that normative concepts are normative in virtue of referring to normative properties. In addition to arguing that Eklund’s objection looks doubtful by its own lights, we argue that there are several plausible versions of the Metaphysical view that Eklund doesn’t eliminate, defending various claims about normative concepts and their relationships to deliberation, competence, reference, and possession along the way. (shrink)

There’s a long but relatively neglected tradition of attempting to explain why many researchers working on the nature of phenomenal consciousness think that it’s hard to explain. David Chalmers argues that this “meta-problem of consciousness” merits more attention than it has received. He also argues against several existing explanations of why we find consciousness hard to explain. Like Chalmers, we agree that the meta-problem is worthy of more attention. Contra Chalmers, however, we argue that there’s an existing explanation that is (...) more promising than his objections suggest. We argue that researchers find phenomenal consciousness hard to explain because phenomenal concepts are complex demonstratives that encode the impossibility of explaining consciousness as one of their application conditions. (shrink)

Three different types of low cost soil amendments, namely, EDTA, elemental S and N-fertilizer, were investigated with Vetiver grass, Vetiveria zizanioides (Linn.) Nash growing under highly mixed Cd–Pb contamination conditions. A significant increase (p < 0.05) in Cd and Pb accumulation were recorded in the shoots of all EDTA and N-fertilizer assisted treatments. The accumulation of Cd in 25 mmol EDTA/kg soil and 300 mmol N/kg soil showed relatively higher translocation factor (1.72 and 2.15) and percentage metal efficacy (63.25 % (...) and 68.22 %), respectively, compared to other treatments. However, it was observed that the increased application of elemental S may inhibit the availability of Pb translocation from soil-to-root and root-to-shoot. The study suggests that viable application of 25 mmol EDTA/kg, 300 mmol N/kg and 20 mmol S/kg soil have the potential to be used for soil amendment with Vetiver grass growing under contaminated mixed Cd–Pb soil conditions. (shrink)

The study investigated the effect of cognitive restructuring on junior secondary school mathematics test anxiety in Oshimili south L.G.A of Delta State. Two research questions and two hypotheses tested at 0.05 level of significance guided the study. Quasi-experimental research design was adopted for this study. The population for this study was a total of 1224 students. These comprised of all the JSS 2 students from Oshimili South Local Government Area of Delta State. Research sample consisted of 120 JSS 2 students (...) with high level of mathematics test anxiety selected through purposive sampling technique. The instrument adopted for this study was Maths anxiety rating scale-R. Data collected from the study were analyzed using mean and ANCOVA. Results obtained from the study indicated that Cognitive restructuring therapy (CRT) was effective on mathematics test anxiety of junior secondary school students. The results equally showed that Cognitive restructuring therapy was more effective on the female students’ mathematics anxiety than their male counterparts. Furthermore, the results indicated a significant difference in the post-test mathematics test anxiety mean scores of students treated with CRT and those in the control group. Also, there was significant difference in the post-test mathematics test anxiety mean scores of male and female students treated with CRT. Based on the findings of this study, some recommendations were noted. The researcher recommended, among others that Schools’ Guidance Counselors should be empowered to make good use of the cognitive restructuring technique, in counseling students who find it difficult to comprehend mathematics skills. (shrink)

Mantık tarihi ondokuzuncu yüzyılın ikinci yarısından bu yana matematiğin temelleriyle ilgili soruların yanıtlanmasına sahne olmuştur. Bugün tarihsel gelişiminin bir sonucu olarak mantık bilgisayar kullanımı aracılığıyla yaşam ile etkileşmektedir. Bu yazıda söz konusu etkileşimin geleceğine ilişkin bilgisel ufukların geçmişte hangi soruları yanıtlamak amacıyla belirlendiği çok kısaca özetlenmektedir.

Modern webpages consist of many rich objects dynamically produced by servers and client terminals at diverse locations, so we face an increase in web response time. To reduce the time, edge computing, in which dynamic objects are generated and delivered from edge nodes, is effective. For ISPs and CDN providers, it is desirable to estimate the effect of reducing the web response time when introducing edge computing. Therefore, in this paper, we derive a simple formula that estimates the lower bound (...) of the reduction of the response time by modeling flows obtaining objects of webpages. We investigate the effect of edge computing in each webpage category, e.g., News and Sports, using data measured by browsing about 1,000 popular webpages from 12 locations in the world on PlanetLab. (shrink)

Our aim in this paper is to suggest that most current theories of global justice fail to adequately recognise the importance of global public goods. Broadly speaking, this failing can be attributed at least in part to the complexity of the global context, the individualistic focus of most theories of justice, and the localised nature of the theoretical foundations of most theories of global justice. We argue ? using examples (particularly that of protecting antibiotic efficacy) ? that any truly effective (...) theory of global justice must recognise the importance of global public goods. Global public goods confer significant benefits to individuals yet can only be effectively promoted and preserved through collective action and the restriction of individual choice; something which most theories of justice are structurally unequipped to sufficiently promote. (shrink)

The Cell Ontology (CL) is designed to provide a standardized representation of cell types for data annotation. Currently, the CL employs multiple is_a relations, defining cell types in terms of histological, functional, and lineage properties, and the majority of definitions are written with sufficient generality to hold across multiple species. This approach limits the CL’s utility for cross-species data integration. To address this problem, we developed a method for the ontological representation of cells and applied this method to develop a (...) dendritic cell ontology (DC-CL). DC-CL subtypes are delineated on the basis of surface protein expression, systematically including both species-general and species-specific types and optimizing DC-CL for the analysis of flow cytometry data. This approach brings benefits in the form of increased accuracy, support for reasoning, and interoperability with other ontology resources. 104. Barry Smith, “Toward a Realistic Science of Environments”, Ecological Psychology, 2009, 21 (2), April-June, 121-130. Abstract: The perceptual psychologist J. J. Gibson embraces a radically externalistic view of mind and action. We have, for Gibson, not a Cartesian mind or soul, with its interior theater of contents and the consequent problem of explaining how this mind or soul and its psychological environment can succeed in grasping physical objects external to itself. Rather, we have a perceiving, acting organism, whose perceptions and actions are always already tuned to the parts and moments, the things and surfaces, of its external environment. We describe how on this basis Gibson sought to develop a realist science of environments which will be ‘consistent with physics, mechanics, optics, acoustics, and chemistry’. (shrink)

İlk kez derli toplu bir biçimde Aydınlanma Çağının en önemli ve etkili filozofu İmmanuel Kant’ın dillendirdiği evrensel ahlâk yasası uyarınca insan öyle eylemelidir ki, davranışıyla insanı araç haline getirmesin. Kültürden, toplumun koşullarından, geleneklerden ve dinsel etkilerden arındırılmış bu ilkenin buyurganlığı herhangi bir koşul ya da sınır tanımamasıyla ünlüdür. Oysa insanlar, hem bireysel hem de toplumsal gerekçelerle bu formel ilkeyle kendilerini her zaman bir çekişme içinde bulurlar. Kant’ın ahlâk anlayışı açısından etik değerlerin herhangi bir kültürel, toplumsal ya da siyasal baskı ya (...) da ilgi içerisinde anlaşılmaması gerekir. Bu ilke(ler) evrenseldir; ulusal ya da yerel çerçeveyle sınırlı görülemezler. Oysa özellikle ulusal sınırlarla belirlenmiş topraklarda yaşayan toplumlann kendi kültürlerinden geleneklerinden süzülerek gelen değerler her zaman bu evrensel ilkelerle uyum içinde değildirler. Aralarında gerilim arttığında genellikle evrensel ilkeler lehinde çözüme gidilmek istenir. Yani yerel değerler yeniden anlamlandırılır. Toplumlann örgütlenmesinde rol oynayan faktörlerin pek çoğunun devredışı bırakılmasının nedeni bunlann, sorunlan çözmekten ziyade artırdığının apaçık olmasıdır. Söz gelişi Ortaçağ boyunca Avrupa’da yaşanmış mezhep çatışmalan, ahlâk ilkelerininin dinsel değerler tarafından tanımlanmasının önündeki en büyük engeldir. Kant’m ahlâk felsefesinin Hıristiyanlık idealleri üzerine kurulmadığı apaçıktır, lyi’nin kökeninde günah/sevap ya da kutsal metinlerin buyurganlığı yoktur. Bunun böyle olmasının bir nedeni de ortaçağlar boyunca Avrupa’da yaşanmış olduğunu gözlemlediğimiz dinsel çatışmalann ahlâk ilkelerinin evrenselleşmesini önlemesidir. İyi ya da doğrunun belirli bir inanç sisteminin önceliklerine terk edilmesi fanatizmi azaltacağına güçlendirmiştir. Yani iyi bir Hıristiyan olmak iyi ahlâklı bir insan olmaktan önce gelmesi eleştirilmektedir. Kısacası ahlâkın temeline dinsel bir dayanak yerleştirmektense, aklı koyan bir yaklaşım söz konusudur. Dinsel çatışmalar bu tercihin yapılmasını kolaylaştırmıştır. Bu noktada ulusal değerler çok daha büyük güçlükler doğurmaktadır; çünkü tarihin kaydettiği olaylar, homojen bir değerler bütünlüğü olmadığım düşündürmektedir. Sonuç olarak, evrensel bir ahlâk ilkesine duyulan ihtiyaç ile içinde yaşadığımız çağın gerçekleri arasındaki makasın açılması tepeden dayatma tehlikesini artırırken, makasın kapanması toplumsal ilerlemenin ve gelişmenin meşruluğuna katkıda bulunmaktadır. Bu bildiride evrensel ilkelerin yerel değerleri anlamlandırmasının olanaklılığı, Kant’ın ahlâk felsefesi model alınarak sorgulanacaktır. (shrink)

• Aggregates of previously isolated cells of Hydra are capable, under suitable solvant conditions, of regeneration forming complete animals. In a first stage, ecto- and endodermal cells sort out, producing the bilayered hollow structure characteristic of Hydra tissue; thereafter, heads are formed (even if the original cell preparation contained no head cells), eventually leading to the separation of normal animals with head, body column and foot. Hydra appears to be the highest type of organism that allows for regeneration of the (...) entire structure from random cell aggregates. The system is particularly useful for studying cell interactions, tissue polarity, pattern formation, and cell differentiation. (shrink)

Analysing the demands of global justice for the distribution of resources is a complex task and requires consideration of a broad range of issues. Of particular relevance is the effect that different distributions will have on global population growth and individual welfare. Since changes in the consumption and distribution of resources can have major effects on the welfare of the global population, and the rate at which it increases, it is important to establish meaningful principles to ensure a just distribution (...) of resources. In order to establish such principles we must consider the scope of any reproductive rights, and rights to other goods, such as food and health care, as well as examine the extent of duties correlating to those rights. In addition to the impact that distributions of global goods have on the welfare of current generations, it is also important to consider what duties we have, if any, to future generations. -/- The final version of this paper is available to download here: http://dx.doi.org/10.1002/9780470015902.a0024140. (shrink)

When humanism is thought, especially within the borders of 20th century philosophy, one of the things that first comes to mind is the statements which have occurred in 1950s between Martin Heidegger and Jean-Paul Sartre, can be named as Heidegger-Sartre Controversy on Humanism and mainly based on two texts. Sartre, in one of his speeches, builds an essential connection between humanism and existentialism and in here he defines Heidegger as an existentialist like himself. In return, Heidegger, probably as a criticism (...) to Sartre's attribution to him, told about his thoughts on humanism within the expanded version of one of his earlier letters. By this controversy the context and content humanism had been expanded, the understanding of humanism is deepened. The aim of this article is to manifest if there are some things that the controversy between Heidegger and Sartre could contribute to the terms -as a problematic humanism has nowadays- like post-humanism, trans-humanism, meta-humanism, super-humanism, alter-humanism whose terminological meanings aren't quite well-defined. It is to investigate if there are any solutions that humanism -which is being shaped again and obtaining new contexts through these terms- could gain by this controversy against this current terminology problem. (shrink)

This article mainly aims to make an examination over the holy. It has been inquired into how something being ascribed holy can have a meaning in philosophy. As the article's research area, the differences in both opinion and execution which have later divided Christianity into two as Catholic and Orthodox Churches have been selected. The separation of these two churches under the subject titles such as Filioque controversy, the idea of First Among Equals (primas inter pares), and ritual of Transubstantiation (...) have also shaped how they perceived and thought the holy. With these divergences being investigated, it has been tried to present how much of a share these had in giving meaning for the holy. It has been labored to manifest the role of these two Churches' -which belong to and come from the same celestial tradition- divergences in the metamorphosis and paradigm shift that the holy underwent. For the last, through the Church Fathers' opinions and views which have been seen related to subject matter, with moving beyond the divergences, it has been searched whether there is a possibility of meeting on the common ground or not . (shrink)

Geçmişte Tanrı’nın varlığı, ispatı ve yorumu çerçevesinde bazı düşünürler kutsal kitapları, bir kısmı felsefi argümanları, diğer düşünürler ise mistik tecrübeyi merkeze alarak meseleyi tartışmışlardır. Tanrı’nın varlığı ile ilgili meseleyi ‘mistik tecrübe’ etrafında tartışan düşünürlerden biri Mevlana’dır (ö.1273). Onun mistik tecrübesi yani aşk tecrübesi Tanrı’nın varlığına ulaşmadaki tek yoldur. O aşk tecrübesini, gençliğinde babasından ve çevresinden aldığı tasavvufi bilgi anlayışı bağlamında yorumlar. Bu tasavvufi bilgi ve dünya görüşü, duyuların ve aklın yetersizliğine vurgu yapan ve keşf/ilham gibi duygusal sezgiyi ön plana çıkaran (...) bir geleneğin devamı olarak öne sürülmüştür. Tanrı’nın varlığı ona göre rasyonel bir ispat veya bilimsel bir deney konusu olamaz. Tanrı, içsel bir tecrübe ile insanın benliğinde hissettiği bir şeydir. Bu içsel tecrübe yaşantısı yani aşk, beş şekilde insanın hayatında ortaya çıkar. Aşk/nur delili şeklinde, yani bizzat aşk duygusunun bir insanda var olması Tanrı’nın varlığını ispatlar. İkincisi, kendisinde aşk olan bir aşık, tabiata bakınca (temaşa) tabiatta da Aşk’ı (Tanrı) görür. Aşk, bir çiçeğin güzelliğinde, kuşların ötüşünde ortaya çıkar. Üçüncüsü, insanın kendisi ve kendi benliği de Tanrı’nın varlığına delildir (Kendini bilen Rabbini bilir). Dördüncüsü bazı yönleriyle peygambervari niteliklere sahipmiş gibi anlattığı veriler de Tanrı’nın varlığını delillendiren somut örneklerdir. Son olarak ise Mevlana, Aşk ve aşk tecrübesinin varlığına delil olarak Kur’an’da geçen mucizeleri gösterir. Peygamberin vahyini Kur’an’daki mucizeler doğruluyorsa, kendi aşk/gönül vahyini doğrulayan şey de kerametleridir. Mevlana delilleri tamamen mistik düzlemde açıklasa bile zaman zaman rasyonel delilleri kullanmaktan çekinmemiştir. O rasyonel delilin içeriğini kabul eder ve delilin ana temasını beyitlerinde kısa kısa anlatır. Bu yolu kullanmasının nedeni daha işlevsel olması ve hitabını genelde halka yapmasındadır. Fakat rasyonel delilleri ikincil deliller olarak ele alır ve hudus, imkan, ilk hareket, ekmel varlık ve gaye-nizam delillerini aşk tecrübesine göre yeniden yorumlar. Bunu nasıl yaptığı, eserlerinden yola çıkarak gösterilecektir. Mevlana mistik bir düşünür olarak Tanrı’nın varlığı meselesine duyguyla yaklaşmış, O’nun varlığını duygusal bir tecrübe konusu olarak görmüştür. Böyle bir duygusal yoğunluk (aşk) ve duygusal tecrübe insanın Tanrı’nın varlığını ispat etmesine yetmektedir. Rasyonel deliler, aşkı duygusu ve mistik tecrübe yanında önemini yitirmektedir. (shrink)

Recreational Drugs European Network (ReDNet) project aims to use the Psychonaut Web Mapping Project database (Psychonaut Web Mapping Group, 2009) containing novel psychoactive compounds usually not mentioned in the scientific literature and thus unknown to clinicians as a unique source of information. The database will be used to develop an integrated ICT prevention approach targeted at vulnerable individuals and focused on novel synthetic and herbal compounds and combinations. Particular care will be taken in keeping the health professionals working directly with (...) young people showing problematic behaviors regularly updated in terms of novel compounds and combinations as well. A user-friendly project website will be developed aimed primarily at delivering the information/prevention approaches, but will also be a way of communicating with project partners and relevant stakeholders (e.g. thematic forum facilities, instant messages, blogs, video chat, wikiblog, newsletters distributed via mailing list). The website will support various ICT prevention tools, including an SMS alert service. Different areas and sections will be aimed specifically at the different target groups. -/- . (shrink)

It is widely agreed that hypocrisy can undermine one’s moral standing to blame. According to the Nonhypocrisy Condition on standing, R has the standing to blame some other agent S for a violation of some norm N only if R is not hypocritical with respect to blame for violations of N. Yet this condition is seldom argued for. Macalester Bell points out that the fact that hypocrisy is a moral fault does not yet explain why hypocritical blame is standingless blame. (...) She raises a challenge: one must explain what is distinct about hypocritical blame such that the hypocritical blamer lacks the standing to blame, even if the arrogant or petty blamer does not. Of those writing on hypocrisy, only we offer a direct response to Bell’s challenge. Recently, however, our account has come under criticism. We argue here that (1) our account can handle these criticisms and that (2) no other rival account adequately addresses Bell’s challenge of explaining what is uniquely objectionable about hypocritical blame. Because answering Bell’s challenge is a necessary component of any plausible account of the relationship between hypocrisy and standing, our account remains the best on offer. (shrink)

Simon Blackburn has not shied away from the use of vivid imagery in developing, over a long and prolific career, a large-scale philosophical vision. Here one might think, for instance, of ‘Practical Tortoise Raising’ or ‘Ramsey's Ladder’ or ‘Frege's Abyss’. Blackburn develops a ‘quasi-realist’ account of many of our philosophical and everyday commitments, both theoretical (e.g., modality and causation) and practical (e.g., moral judgement and normative reasons). Quasi-realism aims to provide a naturalistic treatment of its targeted phenomena while earning the (...) right to deploy all of the ‘trappings’ of realism—i.e., while eschewing any idea that our normal thought and talk about such phenomena are pervasively in error. The quasi-realist project is that of explaining how (as Huw Price puts it here) ‘the folk come to “talk the realist talk” without committing ourselves—us theorists, as it were—to “walking the metaphysical walk”’ (p. 136). Quasi-realism, too, can speak of truth, facts, properties, belief, knowledge, and so on. The imagery in this collection also abounds, though, in capturing a different view of quasi-realism: No fewer than three of the contributors picture Blackburn as wanting to have his cake and eat it too (Louise Antony asking, in addition, ‘Who doesn't? It's cake’ [p. 19]). (shrink)

Kant’ın (ö.1804) felsefesi eklektik bir felsefedir ve Aydınlanma felsefesinin devamı niteliğindedir. Aydınlanma felsefesine benzer şekilde felsefesinin temeli akıldır ve aklın sınırları ve kullanımı hakkında fikirler ileri sürmüştür. Kant, dini ele alırken Tanrı’nın varlığının saf akılla ispatlanamayacağı sonucuna varmıştır. Çünkü akılla yapılan ispatlarda Tanrı’nın varlığına getirilen deliller kadar yokluğuna da eşit derecede deliller getirilebilir. O nedenle Tanrı’nın varlığının ispatında saf aklın değil pratik aklın önemli olduğunu ve ahlâksal yasaların bizi Tanrı’nın varlığına götüreceğini ileri sürer. Bu görüşünü desteklemek için eserlerinde teistik delillerin (...) akla uygun olmadığını ve akılla bilinemeyeceğini ispatlamaya çalışmıştır. Ona göre ontolojik, kozmolojik, teleolojik.. vb. teistik delillerin işlevi zihni tanrıbilim için hazırlamaktan ibarettir. Fakat tek başına Tanrı’nın varlığını ispat etmekten uzaktır. Ontolojik delili Tanrı’nın varlığının ispatı ile ilgili belli bir felsefi delilin adı olarak kullanan ilk kişi 18.yy. filozoflarından Christian Wolff’tur (ö.1754). Ontolojik delil, diğer deliler gibi ‘olgulara dayalı’ değildir. Bu delil tamamen kavramsal ve a priori önermelere dayanır. Delil, Tanrı’nın doğrudan doğruya ve hiçbir vasıtaya gerek kalmadan bilineceği üzerine kurgulanmıştır. Tanrı’nın mükemmelliği, ‘Tanrı vardır’ önermesinin sadece düşünsel bir önerme mi yoksa dış varlığa karşılık gelen bir önerme mi olduğu, Tanrı’nın varlığının zorunluluğu meselesi ontolojik delil içinde tartışılan konulardır. Ontolojik delilde ‘Tanrı vardır’ önermesi a priori ve analitik bir önerme olarak kabul edilmektedir. Analitik önermeler ise Tanrı’nın varlığının zorunluluğunu gösterir. Kant’ın eleştirisine göre a priori kavramlar yoluyla her şeyi olanaklı düşünebiliriz ve bunun için zihnimizde herhangi bir sınırlama olamaz. Tanrı ve zorunlu varlık kavramlarını zihnimizde düşündüğümüz gibi Anka Kuşu, Kaf dağı, Pamuk Prenses..vb. kavramların da var olduğu düşünülebilir ve bizim düşünmemiz bunları zorunlu yapmaz, tıpkı Tanrı’yı düşündüğümüzde Tanrı’yı zorunlu var kılmadığı gibi. Bu bildiride Kant’ın düşüncesi ortaya konulduktan sonra onun düşüncesindeki tutarlılık ve tutarsızlıklara değinilecektir. Anka Kuşu, Kaf Dağı, Pamuk Prenses ..vb. gibi hayali kavramlarla Tanrı kıyaslanabilir mi? Biz hayali varlıkları zihnimizde oluştururken yine duyu verilerinden yararlanır ve dış dünyada gözlemlediğimiz canlılara benzer ‘hayali varlıklar’ üretiriz. Dış dünyada, kuş, dağ ve prenses vardır. Bizim tek yaptığımız bunu hayali adlar takmaktır. Fakat Tanrı söz konusu olduğunda dış dünyada gözlem yaparak bir Tanrı’ya şahit olmayız ve bu şahit olduğumuz Tanrı’ya benzer bir Tanrı’yı hayal ederek zihnimizde hayali bir varlık oluşturmayız. Tam tersine Tanrı kavramını zihnimizde oluştururken hiçbir şeye benzemeyen, sebebi olmayan, her şeyi varlığa getiren, mükemmel bir varlık çıkarımını akıl ve mantığımızın bizi götürdüğü sonuçla ortaya koyarız. Çünkü insan olarak biz birbirimize benzeriz, bizim bir sebebimiz vardır, hiçbir şey yaratamayız ve mükemmel değilizdir. Ve evrenin sonsuzluğu, yıldızlar, gezegenler, insanın biyolojik yapısı, matematiksel düzen bizi zorunlu olarak ‘sebebi olmayan mükemmel bir sebep’ aramaya iter. Ve Ontolojik Delil ortaya çıkar. Bu bakımdan Kant’ın eleştirisini kabul etmek mümkün değildir. (shrink)

8-9 Kasım 2012’de, Hacettepe Üniversitesi İngilizce İktisat Bölümü tarafından düzenlenen “Marx, Marksizmler ve Özgürlük” konferansı uzun zamandır üzerinde çalıştığım konular ile ilgili görüşlerimi sunma fırsatı verdi. Praksis dergisini ilk yayınladığım 1996 yılında aşağıda sunduğum düşüncelerimin temellerini atmıştım aslında. Ancak hala teoride ki sorunu bir bütün olarak, Marx ve Engels’te değil Marksizmin kavranılışında olduğunda ısrarcıydım. Çalışmalarım, Marx’ın tarih, diyalektik yöntem, sınıf savaşımı, kapitalizm eleştirisi ve bilim anlayışı gibi pek çok temel konuda tamamen farklı teorik perspektif ve anlayış geliştirmemle sonuçlandı. Bu görüşlerimi (...) kamuoyu ile ilk paylaştığım zemin yukarıda adı geçen bilimsel konferans oldu. Kendi teorik geçmişimle de bir hesaplaşma olan bu metin kuşkusuz okuru tatmin etmekten uzaktır. Çünkü yeni bir bilim teorisi için bir başlangıç metnidir; 19. yüz yıl sosyal teorileri üzerinde yükselen geleneksel ideolojik ön yargılardan kurtulmuş aklın, çağdaş bilimsel verilere yaslanarak yeni maceralara cesaretle atılmayı özendirecek olan bir başlangıç metni. (shrink)

[...] Rousseau bir yandan çağının yükselen değerlerinden yararlanırken diğer yandan bu değerlerin içeriden eleştirisini yapmayı başarabilen düşünürlerden biri olduğu için fikirleri ölümünden asırlar sonra bile önemini yitirmemiştir. Demokratik devletlerin meşruiyet krizinin giderek derinleştiği ve çoğunlukçu, majoritarian, ideolojilerin etraflıca sorgulanmaya başlandığı çağımızda, demokrasiyi çoğunluk kararına ek olarak “rıza”, “Yurttaşlık”, “sivil özgürlük”, “kamusal uzlaşı” ve “Genel İrade” kavramlarıyla birlikte ele alan Rousseau’yu yeniden okumak önemlidir [...] Rousseau-demokrasi ilişkisinin kazılıp ortaya çıkartılacağı bu metinde uğranılacak olan kavramsal duraklar sırasıyla: Eşitsizlik (doğal ve toplumsal), özgürlük (...) (doğal ve sivil), politik bütün (bodypolitic), Genel İrade, ortak iyi (common good) ve Egemen olmalıdır. Söz konusu kavramlar, Rousseau’nun onlara yüklediği özgün anlamları gözden kaçırılmadan sanki ilk defa karşılaşılıyormuşçasına bir zihin açıklığı ile okundukları zaman, onun demokrasi görüşü de gün ışığına çıkartılabilir. (shrink)

The topic of this Handbook entry is the relationship between similarity and dimensional analysis, and some of the philosophical issues involved in understanding and making use of that relationship. Discusses basics of the relationship between units, dimensions, and quantities. It explains the significance of dimensionless parameters, and explains that similarity of a physical systems is established by showing equality of a certain set of dimensionless parameters that characterizes the system behavior. Similarity is always relative -- to some system behavior. Other (...) topics discussed: generalization of the notion of similarity, the difference between relative similarity and partial similarity; how the notion of similarity in science differs from similarity as it has been discussed in recent philosophy. Philosophers' views discussed: R. Giere, N. Goodman, P. Bridgman, and B. Ellis. (shrink)

Ölümcül Hastalık Umutsuzluk adlı eserinde umutsuzluğu, ben’in bir hastalığı ve kendine yönelen bir ilişkinin sonucu olarak ele alan Danimarkalı filozof Søren Aabye Kierkegaard, bu hastalığın kişide üç farklı şekilde görülebileceğini öne sürmüştür: “(a) bir ben’i olduğunun farkında olmayan umutsuz kişi, (b) kendisi olmak isteyen umutsuz kişi ve (c) kendisi olmak istemeyen umutsuz kişi.” Kierkegaard’a göre kendi ben’ininden kurtulmak isteyen kişi, “olmak istediği ben” hâline gelemediği için olduğu ben’ine katlanamamakta ve bu nedenle umutsuzluk yaşamaktadır. Bu çalışma kapsamında Kierkegaard’ın benlik ve umutsuzluk (...) ilişkisi üzerine yaptığı bu tespitin, sosyal psikoloji alanının önde gelen araştırmacılarından biri olan Edward Tory Higgins’ın Benlik Uyuşmazlıkları Kuramı üzerinden okunabileceği öngörülmektedir. Higgins, geliştirdiği kuramda çoklu bir benlik ayrımına gitmekte ve benliği gerçek benlik, ideal benlik ve olması gereken benlik olmak üzere üç alana ayırmaktadır. Bu ayrıma göre gerçek benlik, kişinin sahip olduğunu düşündüğü özelliklerin; ideal benlik, kişinin kendisi olmak için idealde sahip olmayı arzu ettiği özelliklerin; olması gereken benlik ise kişinin taşımak zorunda olduğunu düşündüğü özelliklerin bir bütününü temsil etmektedir. Söz konusu özellikler, kişinin kendi kişisel bakış açısına dayalı olabileceği gibi başkalarının bakış açısından da kaynaklanabilmektedir. Higgins’a göre ikili benlik durumları arasındaki uyuşmazlık (örneğin gerçek benlik-ideal benlik ya da gerçek benlik-olması gereken benlik) kişide, kendi beklentilerini ya da başkalarının beklentilerini karşılamada yetersiz kaldığı yönünde negatif duyuşlar yaratmaktadır. Bu duyuşlar arasında depresyonun bir parçası olan umutsuzluk da yer almaktadır. Şimdiki çalışma Kierkegaard’ın tasvir ettiği “olmak istediği ben hâline gelemediği için olduğu ben’ine katlanamayıp umutsuzluğa yakalanan” kişinin içinde bulunduğu durumu, Higgins’ın öne sürdüğü “gerçek benlik-ideal benlik uyuşmazlığının depresyonla (dolayısıyla umutsuzlukla) ilişkili olabileceği” argümanıyla ilişkili bir biçimde ele almayı ve bu yolla benlik ve umutsuzluk ilişkisini felsefe ve psikoloji disiplinlerinin kesişiminde incelemeyi amaçlamaktadır. (shrink)

An important problem with machine learning is that when label number n>2, it is very difficult to construct and optimize a group of learning functions, and we wish that optimized learning functions are still useful when prior distribution P(x) (where x is an instance) is changed. To resolve this problem, the semantic information G theory, Logical Bayesian Inference (LBI), and a group of Channel Matching (CM) algorithms together form a systematic solution. MultilabelMultilabel A semantic channel in the G theory consists (...) of a group of truth functions or membership functions. In comparison with likelihood functions, Bayesian posteriors, and Logistic functions used by popular methods, membership functions can be more conveniently used as learning functions without the above problem. In Logical Bayesian Inference (LBI), every label’s learning is independent. For Multilabel learning, we can directly obtain a group of optimized membership functions from a big enough sample with labels, without preparing different samples for different labels. A group of Channel Matching (CM) algorithms are developed for machine learning. For the Maximum Mutual Information (MMI) classification of three classes with Gaussian distributions on a two-dimensional feature space, 2-3 iterations can make mutual information between three classes and three labels surpass 99% of the MMI for most initial partitions. For mixture models, the Expectation-Maxmization (EM) algorithm is improved and becomes the CM-EM algorithm, which can outperform the EM algorithm when mixture ratios are imbalanced, or local convergence exists. The CM iteration algorithm needs to combine neural networks for MMI classifications on high-dimensional feature spaces. LBI needs further studies for the unification of statistics and logic. (shrink)

In this article, Deleuze & Guattari (D+G)’s conception of democracy will be approached with regard to art’s envisagement of “becoming-democratic” as a mode of thinking through percepts and affects. For D+G, democracy is, by no means, a desirable political goal or the name of a type of governance appropriate for the world. On the contrary, as long as it is a representation mechanism, democracy has negative connotations since it promotes the dominance of majority. For this reason, the only way of (...) affirming democracy is to cleanse and subtract the governmental layers which fix it as a system of social measurement, and re-associate it with “multiplicity” & “becoming”. In this respect, democracy can only be affirmed if it is paired with the notions of becoming-democratic, becoming-revolutionary and becoming-minor. Nevertheless, it is not the case that mainstream political philosophy or professional politics are the only methods for formulating opinions on democracy. “Politics of art” would provide means of thinking upon becoming democratic since art—being a mode of thinking by itself—may place many issues about which one could talk only theoretically (or which would hardly become a part of daily life) on a living plane, even though that plane would solely exist in the world of the work of art. In brief, on the condition that it is not an apparatus of representation, art may turn into a medium of thinking upon becoming-democratic, in addition to all the other becomings that it is related to. (shrink)

Felsefe Optiğinden Aşkın Renkleri kitabı Senail Özkan’ın bir takdim yazısı, giriş ve yedi bölümden oluşmaktadır. Kitapta kaynakçaya yer verilmemiştir. Halilov, kitabın giriş kısmında ‘aşk’ın ne olduğunu ve hangi ilim dalı tarafından ele alınması gerektiğini açıklamıştır. Ona göre aşk insanın manevi âleminin en derin katmanlarında ortaya çıktığı için temel itibariyle bilinçdışı alana aittir. İlim onu irdeleyemez, aşk, ilim için muğlak bir alandır ve mantıki düzlemde değerlendirilmesi oldukça zordur. İlim açısından incelenemediği için bu işi felsefe ve şiir üstlenmektedir.(s.16, s. 55) Şiir ve (...) aşk ilişkisine değinen Halilov, şiirin aşk ile büyük bir ilgisi olduğunu Doğu’da ve Batı’da aşk konusunun şiir sanatının kapsamı içinde değerlendirildiğini söyler. Doğu’da Nizami, İbn Arabi, Mevlana, Fuzuli, İkbal ve Cavid’e kadar Doğu şairlerinin aşk konusunu ele aldığı ve bununla ilgili eserler verdiğini ekler. Halilov’a göre Doğu’da aşk, ‘ilahi nitelikte’ ele alınmaktadır. Bütün kitap boyunca ‘ilahi aşk’ meselesi üzerinde duran Halilov bazen bu görüşü savunmuş bazen de tutarsız ve gerçek hayattan uzak olduğunu anlatmaya çalışmıştır. Ona göre aşk, ilahi olmaktan ziyade ferdi, bireysel veya insanidir. Aşk, ‘yerle gök arasında’ olması gerekmektedir. Bu açıdan Halilov aşkı, rasyonel bir düzlemde alan Batı öğretisini tercih ettiğini söylemektedir.(s.18) Fakat kitabına baktığımızda aslında Halilov’un bazı gerekçeler nedeniyle bu konuda biraz tereddütte kaldığını göreceğiz. (s.25). (shrink)

Bu çalışmada bilginin kazandığı doğru nitelemesi ve bilimsel bilgide doğrunun bir dogma haline gelmesi, kökenleriyle birlikte tartışılacaktır. Bu hususta Karl Popper'ın yanlışlamacı bilim imgesinin anlatıldığı bu çalışmada ikili bir yol izlenecektir. İlki; Popper'ın neye, neden karşı çıktığı üzerine, ikincisi ise bu karşı çıkış sonucunda açılan boşluğun nasıl doldurulduğudur. Dolayısıyla birinci aşama Popper açısından geleneksel imgeye yapılan bir kritik niteliğinde olurken, ikinci aşama ise Poppercı bilim imgesinin serimlendiği bölümü oluşturacaktır. Nihayetinde Popper yenilikleriyle bilimsel düşünüşe yeni bir soluk getirirken, son bölümde sisteminin (...) ne gibi eksiklikler barındırdığı tartışılacaktır. Bu eksiklikler ise Ayer ve Duhem-Quine tezi ile sırasıyla yanlışlamanın mantıksal olarak imkânsızlığı ve kuramın yanlışlanmasında holistik yaklaşımın gerekliliğini kapsayacaktır. (shrink)

This article considers recent arguments against the proposition that one and the same object cannot go out of existence and then come into existence again (so that, e.g., teleportation would involve change of identity.). It argues that these arguments can be evaded by adopting a four-dimensional ontology, according to which human beings, trees, etc., have temporal as well as spatial parts.

This article initially presents Ernst Mach's anti-realist or instrumentalist stance that underpin his opposition to atomism and reveal his idea that science should be based totally on objectively observable facts. Then, the details of Mach's phenomenalist arguments which recognize only sensations as real are revealed. Phenomenalist thought is not compatible with the idea of realism, which evaluates unobservable entities such as atom, molecule and quark as mind-independent things. In this context, Mach considers the atom as a thought symbol or a (...) metaphysical fiction. This results in the idea that the existence of matter or entity is not independent of the perceiving minds, which is considered Mach’s subjective idealism. As a result of these arguments, the article argues that it would not be wrong to associate Mach's thoughts with solipsism, a radical form of subjective idealism. -/- Bu makalede ilk olarak Ernst Mach’ın atomun varlığına ilişkin itirazının temelini oluşturan ve bilimin sadece gözlemlenebilir olgulara dayandırılması gerektiği yönündeki düşüncelerini ortaya koyan anti-realist ya da enstrümantalist görüşlerine yer verilmektedir. Ardından Mach’ın enstrümantalist tavrının alt metninde bulunan ve yalnızca duyumları gerçek olarak kabul eden fenomenalist argümanlarının ayrıntıları serimlenecektir. Fenomenalist düşünce atom, molekül ve kuark gibi gözlemlenemeyen varlıkları zihinden bağımsız şeyler olarak değerlendiren realizm düşüncesi ile uyuşmamaktadır. Bu bağlamda yapılan incelemeler, Mach’ın atomu bir düşünce sembolü ya da metafiziksel bir kurgu olarak değerlendirmesine ve dış dünyadaki varlıkların var olmasını, onların bir zihin tarafından duyumsanması koşuluna bağlaması ile sonuçlanmaktadır. Makalede Mach’ın öznel idealizmi olarak ele alabileceğimiz bu argümanlarının radikal bir sonucu olarak onun düşüncelerini solipsizm ile ilişkilendirmenin yanlış olmayacağı sonucuna varılmaktadır. (shrink)

In this paper, I address the issue of how to best account from a philosophical point of view for the diversity of our (synchronic) mental activities. The discussion starts with Mark Textor’s mental monism, defended in his book Brentano’s Mind. According to mental monism, our mental life is constituted by just one simple mental act, in which different sub-acts – e.g. seeing, hearing, and self-consciousness – can be conceptually distinguished. Textor grounds this view in the work of the early Brentano (...) and contrasts it with the theory of the later Brentano, who introduces a mental substance into his philosophy of mind. According to Textor, Brentano needs a substance because he is unable to explain how mental monism can account for the separability of our mental activities, for example, the fact that I can stop hearing F while still seeing blue. Textor argues, however, that mental monism can solve this problem. I address two issues regarding Textor’s view. First, I challenge his interpretation of the early Brentano by arguing that Brentano imports not conceptual, but ontological complexity into our mental life; I defend Brentano’s view against possible criticisms, and I address some objections to mental monism. Second, I oppose Textor’s narrative about Brentano’s adoption of mental substance. I argue that Brentano needs a substance not to explain separability, but rather to individuate our mental acts. I still argue, however, that Brentano’s earlier view (understood in my sense) is better than the substance account for dividing the mind. (shrink)

Practicing clinicians frequently think about behaviors both abstractly (i.e., in terms of symptoms, as in the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th ed., DSM–5; American Psychiatric Association, 2013) and concretely (i.e., in terms of individual clients, as in DSM–5 Clinical Cases; Barnhill, 2013). Does abstract/concrete framing influence clinical judgments about behaviors? Practicing mental health clinicians (N ? 74) were presented with hallmark symptoms of 6 disorders framed abstractly versus concretely, and provided ratings of their biological and psychological bases (...) (Experiment 1) and the likely effectiveness of medication and psychotherapy in alleviating them (Experiment 2). Clinicians perceived behavioral symptoms in the abstract to be more biologically and less psychologically based than when concretely described, and medication was viewed as more effective for abstractly than concretely described symptoms. These findings suggest a possible basis for miscommunication and misalignment of views between primarily research-oriented and primarily practice-oriented clinicians; furthermore, clinicians may accept new neuroscience research more strongly in the abstract than for individual clients. (shrink)

Kant scholars have rarely addressed the notion of optimism as it was interpreted by the Königsbergian philosopher in the mid-18th century. The notion originates from Leibniz’s Theodi­cy and from debates over whether the actual world is the best of all possible worlds. The first of a two-part series, this article studies the historical context in which appeared Kant’s 1759 lecture advertisement leaflet entitled An Attempt at Some Reflections on Optimism. The study describes the requirements of the 1755 Berlin Academy of (...) Sciences’ competition for a comparison of G. W. Leibniz’s and A. Pope’s systems and an assessment of optimism. Another focus is the philological difficulties of translating Pope’s proposition “Whatever is, is right” into the French language — which was part of the competition task. The author considers the ways the proposition was translated into the Russian and German languages. The article shows the contribution of Voltaire and his Poem on the Lisbon Disaster and Candide: or, Optimism to the post factum changes in the perception of the competition results and to the emergence of new shades of meaning in the concept of optimism. The Lisbon earthquake of 1755 had a profound effect on Europe and on the perception of optimism and of the idea that the actual world is the best of all possible worlds. However, Kant’s epistolary legacy leads one to the conclusion that the philosopher examined the problem in the framework of a polemic on Crusian philosophy. This article presents Crusius’s arguments against the theory that this is the best of all possible worlds and in favour of the theory that there are several good worlds. God’s choice of the actual world owes therefore to the freedom of contradiction (libertas contradictionis) and to the freedom of contrariety (libertas contrarietatis), which are eliminated in the teaching of optimism. (shrink)

John Turri gives an example that he thinks refutes what he takes to be “G. E. Moore's view” that omissive assertions such as “It is raining but I do not believe that it is raining” are “inherently ‘absurd'”. This is that of Ellie, an eliminativist who makes such assertions. Turri thinks that these are perfectly reasonable and not even absurd. Nor does she seem irrational if the sincerity of her assertion requires her to believe its content. A commissive counterpart of (...) Ellie is Di, a dialetheist who asserts or believes that The Russell set includes itself but I believe that it is not the case that the Russell set includes itself. Since any adequate explanation of Moore's paradox must handle commissive assertions and beliefs as well as omissive ones, it must deal with Di as well as engage Ellie. I give such an explanation. I argue that neither Ellie's assertion nor her belief is irrational yet both are absurd. Likewise neither Di's assertion nor her belief is irrational yet in contrast neither is absurd. I conclude that not all Moore-paradoxical assertions or beliefs are irrational and that the syntax of Moore's examples is not sufficient for the absurdity found in them. (shrink)

İngiltere, Avrupa’da en fazla Müslüman nüfusa sahip ülkelerden biridir ve ülkede Müslümanlara yönelik olumsuz tutumlar giderek artmaktadır. Yabancılara yönelik bu olumsuz tutumların birçok farklı psikolojik nedeni bulunmaktadır. Dehşet Yönetimi Kuramı kapsamında yapılan çeşitli araştırmalar, bu nedenlerden birisinin bireylere ölümün hatırlatılması olduğunu iddia etmektedir. Bu kurama göre, hayatta kalmak gibi güçlü bir motivasyona sahip olan insan aynı zamanda bu çabalarının bir gün başarısız olacağını bilir ve ölüm kaygısı yaşar. Ölümün hatırlatıldığı bireyler, ölüm kaygısının üstesinden gelmek için kendi kültürlerine yöneldiklerinde, diğer kültürlere (...) yani dış gruplara veya onların üyelerine karşı önyargı geliştirirler veya onlara karşı olumsuz tutumlar edinirler. Bu iddianın test edilmesi için 2018 yılı içerisinde İngiltere’de 50 kişinin katılımıyla bir deney gerçekleştirilmiştir. Deney grubuna ölümü hatırlatıcı video izlettirilmiş; daha sonra deney ve kontrol gruplarına Müslümanlara yönelik tutumları ölçen sorular yöneltilmiştir. Elde edilen veriler analiz edildiğinde, ölümün hatırlatıldığı bireylerin (deney grubu), Müslümanlara yönelik tutumlarının, diğer bireylerden (kontrol grubu) daha olumsuz olduğu tespit edilmiştir. (shrink)

The paper by Monteiro, Musten and Compson (2014) is to be commended for providing a comprehensive discussion of the compatibility issues arising from the integration of mindfulness – a 2,500-year-old Buddhist practice – into research and applied psychological domains. Consistent with the observations of various others (e.g., Dunne, 2011; Kang & Whittingham, 2010), Monteiro and colleagues have not only highlighted that there are differences in how Buddhism and contemporary mindfulness interventional approaches interpret and contextualize mindfulness, but there are also differing (...) interpretations of mindfulness within Buddhism. These apparent differences within Buddhism are arguably more noticeable when making comparisons across Buddhist vehicles (i.e., Theravada, Mahayana, Vajrayana), but to a lesser extent intra-vehicular differences can also be said to exist (i.e., differences between Buddhist traditions of the same vehicle). This commentary investigates the validity of some of these different Buddhist constructions of mindfulness, and then discusses how a better understanding of their scriptural and conceptual soundness (or lack thereof) may help to reconcile some of the actual and perceived incompatibility between Buddhist practice and contemporary secular mindfulness-based approaches. (shrink)

Dini çoğulculuk, dini dışlayıcılık ve kapsayıcılıktan farklı olarak, her dinsel inanış taraftarlarının kendi dinleri içinde kalarak ilahi selamete erişeceğini söyler. Temelde, teolojik ve felsefi boyutları olan dini çoğulculuk tartışmasının siyasete bakan bir yönü de vardır. İslam tarihinde Meşşâî felsefenin kurucusu ve mutluluk filozofu olarak bilinen Farabi, bir taraftan hakikate nasıl ulaşılacağı diğer taraftan ise “âlem” adını verdiği kozmopolitanizm nasıl inşa edileceği ile ilgilenmektedir. Siyasal toplumun amacının, insanların uygun ölçekte, en yüce iyi için yardımlaşmalarını sağlamak olduğunu savunan Farabi’ye göre, erdemli bir (...) yaşam kurulmasına imkan sağlayan üç örgütlenme biçimi vardır: Şehir, millet ve âlem. Platon ve Aristoteles gibi Antik düşünürlerden farklı olarak erdemli bir yaşamın sadece sitede kurulacağı düşüncesine karşı çıkan Farabi, sitenin yetkin bir yaşamın ilk basamağı olduğunu savunur. Ancak, erdemli yaşamı site ile sınırlamaz. Farabi’nin teorisinde, Antik düşünceyi aşan bir kozmopolitanizm söz konusudur. Bundan dolayı Farabi, farklı dinlerin varlığını, kendi siyasal düşüncesine uygun olarak meşru kabul eder. Eğer mutluluk için yardımlaşacaklarsa, insanların dinlerinin farklı olmasında bir beis görmez. Bu dini çoğulculuğun siyasal temelidir. Diğer taraftan Farabi, dinleri hakikatle eşitleyen anlayışa karşı çıkarak, farklı dinlerin hakikatin çeşitli imajlar, örnekler ve taklitler yolu ile halka benimsetilmesi olarak görülmesi gerektiğini savunur. Diğer bir ifade ile dinler, hakikatin kendisi değil, farklı tarihsel ve kültürel bağlamlarda oluşmuş sembolik ifadesidir. Bu bakımdan bütün dinler ile hakikat arasında bir mesafe bulunmaktadır ve hiçbir din hakikatin kendisi değildir. Buradan Farabi’nin düşüncesinde dinsel çoğulculuğunun sınırı olmadığı çıkmamalıdır. Farabi’ye göre din, felsefe yolu ile bulunan hakikatin ikna etme veya hayal ettirme yoluyla ya da her ikisiyle birden halka kabul ettirilmesidir. Ancak Farabi, hakiki felsefe ile sahte felsefe arasında bir ayrım yapar ve ancak hakiki felsefeyi takip eden dinlerin bir hakikat değeri olduğunu savunur. Hakiki felsefe ise evrenin bir ilk nedeni olduğunu ve ilk nedenin de nedensiz olduğunu söyler. Bu, evrenin tek bir yaratıcısı olduğu anlamına gelir ve çok tanrıcılığı dışlar. Bu bakımdan Farabi, sadece tek tanrılı dinleri çoğulculuk kapsamına alır. Bunun nedeni, tek tanrılı dinlerin hakikatle özdeş olmaları değil, hakiki felsefeyi takip etmeleridir. Çünkü felsefe dinden öncedir. Bu, Farabi’nin düşüncesinde çoğulculuğun sınırlarına işaret etmektedir. Farabi, dinleri hakikatle özdeş görmeyerek ve aynı hakikatin sembolik ifadeleri olduğunu söyleyerek çoğulculuğun yolunu açar. Buna karşın sahte felsefeyi takip eden dinler olduğu gerekçesiyle çok tanrılı dinleri dışarıda bırakarak sınırlarını çizer. Bu çalışma, Farabi’nin düşüncesinde dini çoğulculuğun siyasal ve epistemolojik temellerini ve çoğulculuğun sınırlarını konu almaktadır. (shrink)

Kimi zaman akademik hayatımızı doğrudan etkileyen kararların kimler tarafından nerede ve nasıl alındığını bilemeyebiliriz. Kimi zaman da bilsek bile bu akademik toplumun şeffaf olduğu anlamına gelmeyebilir. Doktora sonrası yurda dönmeden önce, tezimi okuyan hocalarımdan “Orada seni anlayan birilerini bulabilecek misin?” gibi bir soru gelmişti. Sorunun doğru yanıtının ne olduğundan emin değildim; hala da değilim.

Gözlemlenenlerden gözlemlen(e)meyenlere diğer bir deyişle genel yasalara ulaşma imkânı veren çıkarım yöntemi olarak tümevarımsal ya da endüktif akıl yürütmenin rasyonel olarak temellendirilmesinin imkanına yönelik soruşturma tarih içerisinde tümevarım sorunu ya da endüksiyon problemi olarak tezahür etmiştir. Bu sorunun temel argümanı tarihsel okumalara baktığımızda İskoç ampirist filozof David Hume tarafından öne sürülmüştür. Hume, tümevarımsal çıkarımlar temelinde, gözlenmeyen meseleler hakkındaki inançlarımıza hangi gerekçelerle ulaştığımızı soruşturmaktadır. Hume soruşturmasının sonucunda gözlemlenenden gözlemlen(e)meyen durumlara ilişkin yapılan olgu meseleleri ile ilgili bütün tümevarımsal akıl yürütmelerin dolaylı ya (...) da dolaysız olarak nedensellik ilişkisine ve bu ilişkinin temelinde yer alan doğanın düzenliliği ilkesi ya da “gelecek her zaman geçmişe benzer” önermesine dayandığını ifade ederek bütün tümevarımsal akıl yürütmelerde ortak olan geleceğin her zaman geçmişe benzeyeceği ifadesinin rasyonel olarak temellendirilmesinin mümkün olmadığını belirtmektedir. Bu bağlamda, çalışmada tümevarımsal akıl yürütme sonucunda ulaşılan sonuca inanmanın hiçbir rasyonel temelinin olamayacağı yönündeki Hume’un görüşü argüman formunda yeniden yapılandırılarak ortaya konulacaktır. (shrink)

Hermeneutik tarihsel süreç içerisinde hukuk, teoloji, tarih, sanat ve felsefe gibi çeşitli alanlarda farklı şekillerde tanımlanmış ve kullanılmış bir kavramdır. Bu doğrultuda, hermeneutiğin tam olarak belirlenebilmesi amacıyla, hermeneutik kelimesinin kökenine ve bu disiplinin tarihine mümkün olduğunca öz bir şekilde bakma gereksinimi ortaya çıkmaktadır. Çünkü hermeneutik disiplinini tek bir perspektiften değerlendirmek, onun temel gerçekliğini anlamamıza engel olacak çarpıtmaların gün yüzüne çıkmasına sebep olabilir. Genel anlamda bir ifadenin, anlamın, metnin ya da sanat eserinin belirli bir çerçeve içerisinde yorumlanması olarak değerlendirilen hermeneutik, felsefe (...) açısından varlığın oluş tarzı, sosyoloji açısından metodolojik problemlere yönelik bir çözüm, dini açıdan ise anlaşılması güç metinlerin anlamını gün yüzüne çıkaran yorum kuralları bütünü olarak tanımlanabilir (Audi, 1999: 377). Webster’in Uluslararası İngilizce sözlüğünde hermeneutik kavramı genel ifadesiyle yorumlama ve açıklamanın metodolojik ilkelerinin soruşturulması olarak tanımlanmakta iken, daha özel anlamda ise İncil’in çevirisinin yapılabilmesi için belirlenen genel prensiplerin incelenmesi olarak belirtilmiştir (Gove, 1971: 1059). Bu çalışmada, Auguste Comte’un öncülük ettiği pozitivist anlayışın öne sürdüğü ve desteklediği doğa bilimci yöntemin ve pozitivist tarih anlayışının, insanı ve yaşantısını doğru bir kavrayışla değerlendirme noktasında etkili olamadığı vurgulanacaktır. Pozitivist düşünce doğa bilimlerinin elde etmiş olduğu başarı ve kazanımlardan yola çıkarak dönemin bilim anlayışı konusunda belirleyici olmakla birlikte, ön plana çıkardığı bilimsellik modelinin ya da kriterinin bir sonucu olarak tinsel bilimlerin ya da beşerî bilimlerin doğasına uygun olmayan yöntemleri benimsemesi hususunda belirleyici bir unsur olmuştur. Böylece, doğa bilimleri söz sahibi olmadığı bir alan içerisinde parlatılarak, bilimsellik statüsü kazanabilme kaygısıyla tinsel bilimleri yöntemsel bir kriz içerisine sürüklemiştir. Bu çerçevede, hermeneutiğin zaman içerisindeki dönüşümünün zirve noktasında yer alan düşünürlerden biri olan Wilhelm Dilthey’in tinsel bilimleri yöntemsel açıdan karşı karşıya kaldıkları kriz durumundan çıkarmak amacıyla ileri sürdüğü hermeneutik yönteme ilişkin savlarını, hermeneutiğin tarihsel süreç içerisindeki kazanımlarından yola çıkarak tartışmak gerekmektedir. (shrink)