Throughout the biological and biomedical sciences there is a growing need for, prescriptive ‘minimum information’ (MI) checklists specifying the key information to include when reporting experimental results are beginning to find favor with experimentalists, analysts, publishers and funders alike. Such checklists aim to ensure that methods, data, analyses and results are described to a level sufficient to support the unambiguous interpretation, sophisticated search, reanalysis and experimental corroboration and reuse of data sets, facilitating the extraction of maximum value from data sets (...) them. However, such ‘minimum information’ MI checklists are usually developed independently by groups working within representatives of particular biologically- or technologically-delineated domains. Consequently, an overview of the full range of checklists can be difficult to establish without intensive searching, and even tracking thetheir individual evolution of single checklists may be a non-trivial exercise. Checklists are also inevitably partially redundant when measured one against another, and where they overlap is far from straightforward. Furthermore, conflicts in scope and arbitrary decisions on wording and sub-structuring make integration difficult. This presents inhibit their use in combination. Overall, these issues present significant difficulties for the users of checklists, especially those in areas such as systems biology, who routinely combine information from multiple biological domains and technology platforms. To address all of the above, we present MIBBI (Minimum Information for Biological and Biomedical Investigations); a web-based communal resource for such checklists, designed to act as a ‘one-stop shop’ for those exploring the range of extant checklist projects, and to foster collaborative, integrative development and ultimately promote gradual integration of checklists. (shrink)

Several quantitative studies (e.g. Kidd & Castano, 2013a; Djikic et al., 2013) have shown a positive correlation between literary reading and empathy. However, the literary nature of the stimuli used in these studies has not been defined at a more detailed, stylistic level. In order to explore the stylistic underpinnings of the hypothesized link between literariness and empathy, we conducted a qualitative experiment in which the degree of stylistic foregrounding was manipulated. Subjects (N = 37) read versions of Katherine Mansfield's (...) 'The Fly', a short story rich in foregrounding, while marking striking and evocative passages of their choosing. Afterwards, they were asked to select three markings and elaborate on their experiences in writing. One group read the original story, while the other read a 'non-literary' version, produced by an established author of suspense fiction for young adults, where stylistic foregrounding was reduced. We found that the non-literary version elicited significantly more (p < 0.05) explicitly empathic responses than the original story. This finding stands in contradiction to widely accepted assumptions in recent research, but can be assimilated in alternative models of literariness and affect in literary reading (e.g. Cupchik et al., 1998). We present an analysis of the data with a view to offering more than one interpretation of the observed effects of stylistic foregrounding. (shrink)

This chapter summarizes Augustine’s often-neglected aesthetic theodicy that balances his metaphysical definitions of evil and human agency against the ultimately beautiful story Augustine sees God, as the author of all Creation, writing. First, Augustine’s neo-Platonic conception of evil as the “privation of goodness” is explained which effectively eliminates much of the apparent evil in the world under the guise of a preeminent God’s loving care of the Creation which He fashions as good, but is later corrupted. Secondly, Augustine’s conception of (...) the nature of this corruption at the hands of free agents is laid out with a particular sensitivity to the apparent shifts in Augustine’s thought as he aged. Finally, Augustine’s foundational aesthetic themes of contrast and universal harmony (in Greek, pankalia) are explained to demonstrate precisely why, in Augustine’s words, God might “judge it better to bring good out of evil than to allow nothing evil to exist.”. (shrink)

Standard decision theory has trouble handling cases involving acts without finite expected values. This paper has two aims. First, building on earlier work by Colyvan (2008), Easwaran (2014), and Lauwers and Vallentyne (2016), it develops a proposal for dealing with such cases, Difference Minimizing Theory. Difference Minimizing Theory provides satisfactory verdicts in a broader range of cases than its predecessors. And it vindicates two highly plausible principles of standard decision theory, Stochastic Equivalence and Stochastic Dominance. The second aim is to (...) assess some recent arguments against Stochastic Equivalence and Stochastic Dominance. If successful, these arguments refute Difference Minimizing Theory. This paper contends that these arguments are not successful. (shrink)

This book is a new scholarly edition of Lincoln Steffensâ classic, â oemuck-rakingâ account of Gilded Age corruption in America. It provides the broader political background, theoretical and historical context needed to better understand the social and political roots of corruption in general terms: the social and moral nature of corruption and reform. Steffens enjoyed the support of a multitude of journalists with first-hand knowledge of their localities. He interviewed and came to know political bosses, crusading district attorneys and indicted (...) corruptionists spanning a cast of hundreds. He also benefited from the support of a large-scale, nationally prominent network of anti-corruption specialists and luminaries, including President Theodore Roosevelt. Steffens explored in detail the high Gilded Age corruption of New York City, Chicago, â oecorrupt and contentedâ Philadelphia, Pittsburgh, St. Louis and Minneapolis. His work culminated in a well-documented record of Gilded Age corruption in the cities; and, with the addition of the editorial annotations, Chronology and Introduction of this edition, the reader is placed in a position to gain an overview and considerable insight into the general, moral and social-political phenomenon of corruption. This book will be of interest for students and professionals in political philosophy, political science, American history and American studies. (shrink)

J. J. OʼDonnell is one those scholars whose learning is assumed rather than displayed. As a result, his brief approach to the long-terms effects of the computer revolution onreading and higher education feels like a bracing, sophisticated exchange of ideas. Like conversation, O'Donnellʼs thesis is not terribly unified or orderly. He often makessidetracks from his focus on high technology and literacy into explaining such interestingthings as how we choose our cultural ancestry instead of merely evolving out of it, the errors (...) of current education, and perhaps more than you ever wanted to know aboutother avatars of the word such as St. Jerome, St. Augustine, and Cassiodorus. Greatcover too. (shrink)

Aslına bakılırsa gündelik yaşam mücadelesi içinde hemen herkes anbean gündelik dilin mantıksızlığıyla da mücadele halindedir. Bu halin göstergesi olan tavır ve tutumlara odaklandığımızda ortak değerler üzerinden bir mücadele için, kendimize ve başkalarına yapabilirlikler yaratan alıştırmalar önerebiliyor muyuz? Başkalarının önerdiği yaratıcı ve yapabilirlikler belirleyen alıştırmaların farkına varabiliyor muyuz?

This book takes us to explore the 'life of robots' and presents us with a refreshing narrative that demystifies their recurrent anthropomorphic understanding. General ideas of what robots are and what they can do often lack knowledge about the limitations, functionality, and complexity needed to turn a robot into a fully operational machine. In this book, the authors portray a grounded and accessible description of current research developing robots. They are insightful, yet still allow the reader to understand basic processes (...) and requirements of robotics. They deliver on their goal to show robots as human artifacts instead of placeholders for anxiety, i.e., a threat. However, they underdeliver regarding the ethical insights of robots as moral agents in the final chapter. Withal, this is an essential introductory reading for anyone interested in learning about the functioning of robotics and AI, and their integration to society. (shrink)

This article develops an argument in defense of the claim that Aquinas holds that there are some kinds of activities which can be performed only by persons. In particular, it is argued that Aquinas holds that only persons can engage in the activities proper to a rational nature, e.g., the activities of intellect and will. Next, the article turns to discuss two implications of this thesis concerning Aquinas’s concept of a person. First, the thesis can be used to resolve a (...) prominent scholarly debate concerning Aquinas’s views on the possibility of human persons surviving their bodily deaths. Second, it also points to a problem with a leading interpretation of Aquinas’ account of the Christian doctrine of the Incarnation. Finally, the article concludes by discussing how a correct interpretation of Aquinas’s views on these matters is related to a broader scholarly debate concerning the history of the Western concept of a person. (shrink)

Giriş: Sözlü müzik, insanların duygularını ve düşüncelerini yansıtan önemli araçlardan biridir. Müzik, ayrıca duyguları harekete geçirerek insanı ve toplumu etkileme gücüne de sahiptir. Bireylerin, doktora bakışı ve doktordan beklentileri de o kültüre ait olan müzik içerisinde kendini gösterir. Öte yandan, topluma veya halk kültürüne mal olmuş bir müzik eseri içerisinde yer alan ifadeler ise toplumun doktora bakışını etkileyebilir. Amaç: Bu çalışmada Türkiye’de toplumsal kültürün önemli bir parçası olan şarkı ve türküler içerisinde Doktor, Hekim ve Tabip sözcükleri bulunan müzik eserleri incelenerek, (...) bu eserlere doğrudan veya dolaylı olarak yansıtılmış olan hasta-hekim ilişkisinin niteliğinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma tanımlayıcı tipte bir araştırmadır. Doktor, Hekim ve Tabip kelimelerinin yer aldığı şarkı/türküler belirlenmiş ve kategorize edilmiştir. Bulgular: İncelenen 190 eserde Doktor, Hekim ve Tabip kelimelerinin yer aldığı ifadeler çare bulamayan/tedavi edemeyen ve çare bulması/tedavi etmesi beklenen şeklinde ana iki kategoriye ayrılmıştır. Bu iki grup dışında kalan yirmi iki eser ise diğer grup olarak değerlendirilmiştir. Sonuç: Müzik eserlerinin ve içerisinde yer alan sözlerin, zamanın süzgecinden damıtılarak yıllar içerisinde oluşan bir birikimle meydana gelen toplumsal kolektif bilinci yansıttığı dikkate alınacak olursa, türkülerde yer alan hekim algısının, sağlık politikaları ve sosyal medyanın saman alevi gibi hareketlilik gösteren gündeminden etkilenen anlık bir bakıştan ziyade, o halkın kültüründeki uzun süreli ve kalıcı hekim algısını daha gerçekçi bir şekilde yansıttığı düşünülebilir. (shrink)

The famous philosopher Leibniz (1646-1716) was also active in the (cultural) politics of his time. His interest in forming scientific societies never waned and his efforts led to the founding of the Berlin Academy of Sciences. He also played a part in the founding of the Dresden Academy of Science and the St. Petersburg Academy of Science. Though Leibniz's models for the scientific society were the Royal Society and the Royal Science Academy of France, his pansophistic vision of scientific cooperation (...) sometimes took on utopian dimensions. In this paper, I will present Leibniz's ideas of scientific cooperation as a kind of religious activity and discuss his various schemes for the founding of such scientific societies. (shrink)

İlk kez derli toplu bir biçimde Aydınlanma Çağının en önemli ve etkili filozofu İmmanuel Kant’ın dillendirdiği evrensel ahlâk yasası uyarınca insan öyle eylemelidir ki, davranışıyla insanı araç haline getirmesin. Kültürden, toplumun koşullarından, geleneklerden ve dinsel etkilerden arındırılmış bu ilkenin buyurganlığı herhangi bir koşul ya da sınır tanımamasıyla ünlüdür. Oysa insanlar, hem bireysel hem de toplumsal gerekçelerle bu formel ilkeyle kendilerini her zaman bir çekişme içinde bulurlar. Kant’ın ahlâk anlayışı açısından etik değerlerin herhangi bir kültürel, toplumsal ya da siyasal baskı ya (...) da ilgi içerisinde anlaşılmaması gerekir. Bu ilke(ler) evrenseldir; ulusal ya da yerel çerçeveyle sınırlı görülemezler. Oysa özellikle ulusal sınırlarla belirlenmiş topraklarda yaşayan toplumlann kendi kültürlerinden geleneklerinden süzülerek gelen değerler her zaman bu evrensel ilkelerle uyum içinde değildirler. Aralarında gerilim arttığında genellikle evrensel ilkeler lehinde çözüme gidilmek istenir. Yani yerel değerler yeniden anlamlandırılır. Toplumlann örgütlenmesinde rol oynayan faktörlerin pek çoğunun devredışı bırakılmasının nedeni bunlann, sorunlan çözmekten ziyade artırdığının apaçık olmasıdır. Söz gelişi Ortaçağ boyunca Avrupa’da yaşanmış mezhep çatışmalan, ahlâk ilkelerininin dinsel değerler tarafından tanımlanmasının önündeki en büyük engeldir. Kant’m ahlâk felsefesinin Hıristiyanlık idealleri üzerine kurulmadığı apaçıktır, lyi’nin kökeninde günah/sevap ya da kutsal metinlerin buyurganlığı yoktur. Bunun böyle olmasının bir nedeni de ortaçağlar boyunca Avrupa’da yaşanmış olduğunu gözlemlediğimiz dinsel çatışmalann ahlâk ilkelerinin evrenselleşmesini önlemesidir. İyi ya da doğrunun belirli bir inanç sisteminin önceliklerine terk edilmesi fanatizmi azaltacağına güçlendirmiştir. Yani iyi bir Hıristiyan olmak iyi ahlâklı bir insan olmaktan önce gelmesi eleştirilmektedir. Kısacası ahlâkın temeline dinsel bir dayanak yerleştirmektense, aklı koyan bir yaklaşım söz konusudur. Dinsel çatışmalar bu tercihin yapılmasını kolaylaştırmıştır. Bu noktada ulusal değerler çok daha büyük güçlükler doğurmaktadır; çünkü tarihin kaydettiği olaylar, homojen bir değerler bütünlüğü olmadığım düşündürmektedir. Sonuç olarak, evrensel bir ahlâk ilkesine duyulan ihtiyaç ile içinde yaşadığımız çağın gerçekleri arasındaki makasın açılması tepeden dayatma tehlikesini artırırken, makasın kapanması toplumsal ilerlemenin ve gelişmenin meşruluğuna katkıda bulunmaktadır. Bu bildiride evrensel ilkelerin yerel değerleri anlamlandırmasının olanaklılığı, Kant’ın ahlâk felsefesi model alınarak sorgulanacaktır. (shrink)

In this paper I consider the concept of an illocutionary rule - i.e., the rule of the form "X counts as 7 in context C" - and examine the role it plays in explaining the nature of verbal communication and the conventionality of natural languages. My aim is to find a middle ground between John R. Searle's view, according to which every conventional speech act has to be explained in terms of illocutionary rules that underlie its performance, and the view (...) held by Ruth G Millikan, who seems to suggest that the formula "X counts as Y in context C" has no application in our theorizing about human linguistic practice. I claim, namely, that the concept of an illocutionary rule is theoretically useful, though not explanatorily basic. I argue that using the formula "X counts as Y in context C" we can classify illocutionary acts by what Millikan calls their conventional outcomes, and thereby make them susceptible to naturalistic explanation. (shrink)

In this paper I consider the idea of external language and examine the role it plays in our understanding of human linguistic practice. Following Michael Devitt, I assume that the subject matter of a linguistic theory is not a psychologically real computational module, but a semiotic system of physical entities equipped with linguistic properties. 2 What are the physical items that count as linguistic tokens and in virtue of what do they possess phonetic, syntactic and semantic properties? According to Devitt, (...) the entities in question are particular bursts of sound or bits of ink that count as standard linguistic entities3 — that is, strings of phonemes, sequences of words and sentences — in virtue of the conventional rules that constitute the structure of the linguistic reality. In my view, however, the bearers of linguistic properties should rather be understood as complex physical states of affairs — that I call, following Ruth G. Millikan, complete linguistic signs4 — within which one can single out their narrow and wide components, that is, (0 sounds or inscriptions produced by the speaker and (if) salient aspects of the context of their production. Moreover, I do not share Devitt's view on the nature of linguistic properties. Even though I maintain the general idea of convention-based semantics — according to which semantic properties of linguistic tokens are essentially conventional — I reject the Lewisian robust account of conventionality. Following Millikan, I assume that language conventions involve neither regular conformity nor mutual understanding. (shrink)

The (moral) permissibility of an act is determined by the relative weights of reasons, or so I assume. But how many weights does a reason have? Weight Monism is the idea that reasons have a single weight value. There is just the weight of reasons. The simplest versions hold that the weight of each reason is either weightier than, less weighty than, or equal to every other reason. We’ll see that this simple view leads to paradox in at least two (...) ways. We must complicate the picture somehow. I consider two candidate complications. The first, Parity Monism, is inspired by Ruth Chang’s suggestion that parity is a fourth comparative beyond the traditional three (>, <, =). This view complicates the single weight relation by allowing that the weights of reasons can be on a par. Unfortunately, Parity Monism resolves only one of the two paradoxes that afflict simple versions of Weight Monism. To resolve both paradoxes, we need our second candidate complication, Weight Pluralism. This view holds that reasons have at least two weight values (e.g., justifying weight and requiring weight) and these two values aren’t always equivalent. Parity is no substitute for Pluralism. (shrink)

Yirminci yüzyıl bilimde büyük değişim ve dönüşümlerin gerçekleştiği bir dönemdir. Bu yüzyıl içerisinde moleküler biyoloji, kuantum fiziği, genetik mühendisliği ve biyoteknoloji gibi çeşitli bilimlerin temellerinin atıldığı, bilimsel keşifler ve yenilikler neticesinde kuramların ve teknolojilerin hızla geliştiği ve bu gelişmelerin insanlık tarihini köklü bir şekilde etkilediği bir dönem olmuştur. Yirminci yüzyılda bilimsel ilerleme önceki dönemlerden çok daha hızlı bir oranda gerçekleşmiş ve toplumsal yaşam üzerindeki etkisinin daha derin olduğu gözlemlenmiştir. Bu nedenle yirminci yüzyıl genellikle icatların ve teknolojik gelişmelerin yüzyılı olarak adlandırılmaktadır (...) çünkü bilimsel keşiflerin sayısı artmakla birlikte çok sayıda bilim insanı mevcut teknolojiyi daha etkin bir şekilde kullanarak çalıştıkları alanlarda kapsamlı sonuçlara ulaşmışlardır. Dolayısıyla bilim ve teknoloji bu süre zarfında geçmişte olduğundan çok daha yakın hale gelmiştir. Bununla birlikte, bilimin ilerlemesinin hızlı bir şekilde devam etmesi ve mevcut araştırmaların önemli bir kısmının tarihsel bir bakış açısıyla incelenemeyecek kadar yeni ve çok sayıda olması nedeniyle bu yüzyıldaki bütün bilimsel gelişmelerden ve disiplinlerden bahsetmek mümkün değildir. Bu sebeple yazının kapsamını daraltmak açısından yirminci yüzyılda bilimi ve teknolojiyi en çok etkileyen alan olan fizik bilimindeki önemli konulara değinmek bu dönemin ruhunu anlamak ve bilimin dönüşümüne yönelik bir kavrayışa sahip olmak açısından daha uygun gözükmektedir. Bu bağlamda, çalışmada Dünya’mızı ve evreninin işleyişini anlama konusunda başvurduğumuz disiplinlerden biri olan fizik biliminde yirminci yüzyılda devrimsel bir düşünce olarak karşımıza çıkan Albert Einstein’ın özel ve genel görelilik kuramına yer verilmekle birlikte aynı zamanda günümüzde etkileri bilimsel ve teknolojik düzeyde devam eden kuantum mekaniğine yönelik genel bir perspektif sunulmaktadır. (shrink)

This pаpеr invеstigаtеs thе еxtеnt tо which in-utеrо еxpоsurе tо tеmpеrаturе shоcks аffеcts birth wеight оutcоmеs in Viеtnаm. Еxplоiting thе vаriаtiоns аcrоss districts аnd cоncеptiоn timing within districts, wе shоw thаt а оnе stаndаrd dеviаtiоn incrеаsе in tеmpеrаturе rеlаtivе tо thе lоcаl nоrm (аpprоximаtеly 0.52 dеgrее Cеlsius) during thе first trimеstеr оf prеgnаncy rеducеs thе child’s wеight аt birth by 67 grаms оr 2.2%. Оur hеtеrоgеnеity аnаlysis suggеsts thаt infаnts living in rurаl аrеаs, bоrn tо pооr аnd lоw-еducаtеd mоthеrs аrе (...) еspеciаlly vulnеrаblе tо tеmpеrаturе shоcks. (shrink)

This pаpеr prоvidеs thе first еmpiricаl еvidеncе оn thе еxistеncе оf nеgаtivе spillоvеr еffеcts frоm childrеn еxpоsеd tо cоrpоrаl punishmеnt in thе hоmе (CPH). Wе find thаt intеrаctiоns with pееrs suffеring frоm CPH dеprеss аchiеvеmеnt in bоth mаth аnd lаnguаgе аmоng Viеtnаmеsе fifth grаdеrs. Spеcificаlly, а оnе stаndаrd dеviаtiоn incrеаsе in thе Pееrs’ Viоlеncе Indеx is аssоciаtеd with а rеductiоn in thе mаth аnd thе lаnguаgе tеst scоrеs by 0.11 аnd 0.14 stаndаrd dеviаtiоns, rеspеctivеly. Thеsе аdvеrsе impаcts cоuld pоtеntiаlly bе (...) аttributеd tо thе unfаvоrаblе chаngеs in studеnt аcаdеmic аspirаtiоns, studеnt аctuаl lеаrning еffоrts, аnd thе intеr-studеnt rеlаtiоnships. (shrink)

Ateistlerin teizmi reddetme gerekçeleri, genellikle kötülük sorununun teizme karşı en güçlü argüman olduğunu iddia etmelerinde yatmaktadır. Nitekim ateizme göre teizm, bu soruna başarılı bir şekilde cevap verememektedir. Bununla birlikte kötülük sorununun sadece teistler için bir problem olmadığı iddia edilebilir. Bizde bu makale içerisinde bu savdan yola çıkarak, yakın dönemde Yujin Nagasawa’nın geliştirdiği “sistematik kötülüğün varoluşsal sorunu” açısından bu iddiayı ele almaya çalıştık. Bu sorun, başlangıçta, yalnızca dünyadaki belirli olayların veya belirli olay türlerinin kötü olduğunu değil, aynı zamanda insan varoluşunun dayandığı (...) tüm biyolojik sistemlerin kötü olduğunu göstererek, teizm için bir meydan okuma yaratmaktadır. Ancak hem teistlerin hem de ateistlerin tipik olarak dünyanın genel olarak iyi olduğunu ve içinde yaşamaktan mutlu ve minnettar olmamız gerektiğini onaylayan varoluşsal iyimserliği benimsedikleri düşünüldüğünde, kötülüğün bu versiyonu, teizm için olduğu kadar, ateizm içinde bir problem olmaktadır. Makale içerisinde sorunun bu versiyonuna yanıt verirken ateizmin teizme kıyasla önemli bir dezavantajla karşı karşıya kalması nedeniyle, bunun ateizme karşı güçlü bir argüman olabileceğini iddia ediyoruz. (shrink)

Bu çalışmanın amacı, okuma kültürünün geliştirilmesine yönelik aile farkındalık programının (OKGYAFP) çocukta okuma kültürü oluşturmaya yönelik aile yeterliliğine etkisini belirlemek ve ailelerin OKGYAFP deneyimlerinin okuma kültürü oluşturmaya yönelik yeterliliklerini nasıl değiştirdiğini keşfetmektir. Bu nedenle çalışmada karma yöntem araştırma desenlerinden açımlayıcı sıralı karma desen kullanılmıştır. Araştırmanın nicel aşamasında öntest-sontest kontrol gruplu yarı deneysel desen tercih edilmiştir. Nitel aşamasında ise odak grup görüşmeleri yapılmıştır. Araştırmanın nicel boyutunun katılımcılarını Aydın ili Köşk ilçesinde bulunan bir devlet okulunun iki 2. sınıf şubesinin gönüllü velileri (n=30) (...) oluşturmuştur. Nitel boyutunun çalışma grubunu ise araştırmanın deney grubunda yer alan velilerden gönüllü 10 kişi oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak Okuma Kültürü Oluşturmada Aile Yeterliliği Ölçeği ve görüşme formu kullanılmıştır. Bu araştırmanın nicel verilerinin analizi için betimsel istatistiklerin yanı sıra tek yönlü kovaryans analizinden (ANCOVA) yararlanılmıştır. Nitel veriler ise içerik analizi yöntemiyle çözümlenmiştir. Araştırmanın bulgularına göre deney grubu velilerinin okuma kültürü oluşumunda aile yeterliliği son test puanlarının anlamlı düzeyde farklılaştığı görülmüştür. Ayrıca OKGYAFP’nin deney grubunu oluşturan veliler üzerinde okuma kültürü ediniminde aile yeterliliği noktasında yüksek etkiye sahip olduğu bulgusuna da ulaşılmıştır. Araştırma sonucunda aileler programın okuma kültürü bağlamında farkındalık oluşturduğunu ifade etmiştir. Katılımcı ailelerin programın sonunda okuma kültürü oluşturmada aile yeterliliği düzeyleri ile programa ilişkin görüşlerinin tam olarak örtüştüğü de görülmüştür. (shrink)

Bu kitapta, Ebû İshâk es-Saffâr’ın (öl. 534/1139) kelâmî görüşleri, Telḫîṣü’l-edille li-ḳavâʿidi’t-tevḥîd adlı eserinde Allah’ın isimlerinin anlamlarını açıklarken yaptığı yorumlar çerçevesinde ele alınmaktadır. Ebû İshâk es-Saffâr, 6./12. yüzyıl Hanefî-Mâtürîdî âlimlerinden biridir. Kelâma dair Telḫîṣü’l-edille eserinde esmâ-i hüsnâ konusuna ayrıntılı olarak yer vermektedir. İki cilt hâlinde yayımlanan bu eserin yaklaşık üçte birlik bir kısmını esmâ-i hüsnâ konusu oluşturmaktadır. Bu kısım incelendiğinde, Saffâr’ın Allah’ın varlığı, birliği ve sıfatları ile ilgili konular başta olmak üzere pek çok konuyu 175 esmâ-i hüsnâya dayanarak izah ettiği görülmektedir. (...) O, esmâ-i hüsnâ bölümünde yer vermediği bazı isimlere ise müstakil başlıklar altında değinmektedir. Örneğin el-Mütekkelim ismi kelâm sıfatını bağlamında ve halku’l-Kur’ân ile icâz’ul-Kur’ân gibi konularla ilişkili bir şekilde ele almaktadır. Bu isimler de listeye dahil edildiğinde sayı 178’e ulaşmaktadır. Bu durumda eserin yarısını esmâ-i hüsnâ konusu teşkil etmektedir. -/- Saffâr, esmâ-i hüsnâ bölümünde alfabetik bir sıra içerisinde ele aldığı ilâhî isimleri öncelikle lugavî (semantik) yönden izah etmektedir. Sonrasında ise değerlendirdiği ilahî ismi, bir kelâm konusu ile bağlantı kurarak kelâmî perspektifle açıklamaktadır Esmâ-i hüsnâ temelinde ele alınan konuların hilâfet meselesi hariç diğer kelâm bahislerini kapsadığı görülmektedir. Saffâr öncesi Hanefî-Mâtürîdî kelâm literatürü içinde esmâ-i hüsnânın bu kadar kapsamlı ele alındığı başka bir eser bilinmemektedir. -/- Bu kitap; üç ana bölümden oluşmaktadır. “Metodolojik Çerçeve” başlıklı giriş bölümünde çalışmanın konusu, önemi, amacı, yöntemi ve kaynakları hakkında bilgi verilmiştir. Birinci bölümde Saffâr’ın yaşadığı sosyokültürel çevre olan Mâverâünnehir bölgesi ile Buhara ve Merv şehirlerinin siyasî, sosyal ve dinî durumu ortaya konulmaya çalışılmıştır. İkinci bölümde esmâ-i hüsna konusunun anlaşılmasına temel oluşturan isim, tesmiye, müsemmâ, sıfat ve vasf gibi kavramlar ile esmâ-i hüsnânın sayısı ve ihsâsı gibi kelâmî tartışmalara değinilmiştir. Sonrasında Saffâr öncesi dönemde kaleme alınan esmâ-i hüsnâ litaratürü hakkında bilgi verilmiştir. Bölüm sonuna Saffâr’ın rivayet ettiği 178 ilahî isme dair ayrıntılı bir tablo eklenmiştir. Üçüncü bölümde öncelikle, Saffâr’ın esmâ-i hüsnâyı izah ederken dikkate aldığı kelâmî ilkeler tespit edilmeye çalışılmıştır. Sonrasında ise Saffâr’ın Telḫîṣü’l-edille’de ilâhî isimleri açıklarken ortaya koyduğu kelâmî görüş ve değerlendirmeler belirlenerek sistematik bir şekilde kategorize edilmiştir. Bu kapsamda ele alınan her konunun sonuna ilgili ilâhî isimleri ve bağlantılı olduğu tartışmaları içeren tablolar eklenmiştir. Sonuç bölümünde ise Saffâr’ın esmâ-i hüsnâ anlayışına dayanan kelâm yöntemine dair ulaştığımız sonuçlara yer verilmiştir. Bu kitapta onun, esmâ-i hüsnânın %75’inde kelâmî yorumlarda bulunduğu ve bilgi-varlık bahsinden âhiret hayatına kadar bütün kelâm konularını esmâ-i hüsnâ ile bağlantılı yorumladığı tespit edilmiştir. Ulaşılan bu sonuçlar, Saffâr’ın kelâm anlayışının ilâhî isimlerin yorumuna dayandığını ortaya koymaktadır. [his book discusses the theological views of Abū Isḥāq al-Ṣaffār d. 534/1139), within the framework of his comments on the meanings of Allah’s names, provided in his work titled Talkhīṣ al-adilla. Abū Isḥāq al-Ṣaffār is one of the Ḥanafite-Māturīdite scholars in the 6th/12th century. In his work titled Talkhīṣ al-adilla li-qawāʿid al-tawḥīd on kalām, he spared extensive space for al-asmāʾ al-husnā. Approximately one third of this work, published in two volumes, is devoted to al-asmāʾ al-husnā. An examination of the related section reveals that al-Ṣaffār explains many issues, particularly those related to the existence, unity and attributes of Allah, based on 175 al-asmāʾ al-husnā. He mentions some of the names that he does not include in the al-asmāʾ al-husnā section under separate headings. For example, the name al-Mutakallim is addressed within the context of the attribute of kalām and in relation to subjects, such as the khalq al-Qurʾān and i‘jaz al-Qurʾān. Upon the addition of these names to the list, the number names reaches 178. This means that half of the work deals with the subject of al-asmāʾ al-husnā. -/- al-Ṣaffār lists the divine names in alphabetical order and explains them semantically in the chapter of al-asmāʾ al-husnā. Then he goes on to clarify each divine name through a theological lens with a specific reference to the subject of kalām. In the pre-Saffar Ḥanafite-Māturīdite theological literature, there is no other work that addresses al-asmāʾ al-husnā in such an extensive way. -/- This book consists of three main sections. The first section titled “Methodological Framework”, elaborates on the focus, significance, purpose and method of the study, along with the sources used. The first part describes the political, social and religious status of Transoxiana (Mā-warāʾ al-Nahr) region and the cities of Bukhara and Marw, the sociocultural environment in which Saffar lived. The second chapter addresses various concepts, which promote the understanding of al-asmāʾ al-husnā, such as name, tasmiya, musammā, attribute and qualification in addition to the theological debates such as the number and iḥṣāʾ of al-asmāʾ al-husnā. Then, it provides information about the al-asmāʾ al-husnā literature produced in the pre- Ṣaffār period. The end of each chapter comes with a detailed table with the 178 divine names mentioned by al-Ṣaffār. In the third chapter, the author initially discusses the theological principles that al-Ṣaffār considered while explaining the essence of al-asmāʾ al-husnā. This section also determines and systematically categorizes the theological views and evaluations put forward by al-Ṣaffār while explaining the divine names in Talkhīṣ al-adilla. The tables with the divine names and the related discussions can be seen at the end of the discussion for each subject. The last section presents the conclusions reached, regarding the kalām method based on al-Ṣaffār’s understanding of the essence of al-asmāʾ al-husnā. The present study revealed that he made theological interpretations in 75% of the al-asmāʾ al-husnā and interpreted all theological issues ranging from the subjects of knowledge and existence to the Afterlife in connection with the al-asmāʾ al-husnā. These results indicate that al-Ṣaffār's understanding of kalām is based on the interpretation of the divine names.]. (shrink)

Transandantal Estetik, her ne kadar Kant’ın eleştirel felsefesi için oldukça önemli görünse de Cassirer ve Guyer gibi bazı yorumcular tarafından başarısız görülmüştür. Cassirer’e göre Transandantal Estetikteki argümanlar savunulamaz ve Kant’ın eleştiri öncesi dönemine ait bir kalıntı olarak görülmelidir, öyle ki bu bölümdeki argümanlar Kant’ın esas ve olgun öğretisiyle uyumsuzdur. Guyer’e göre de Metafiziksel Açımlama başarısızdır; bu kısımdaki argümanların hiçbiri Kant’ın savunmak istediği sonucu türetmek bakımından işe yaramaz. Kant’ın savunmak istediği sonuç şudur: zaman ve mekânın kaynağı insan zihnidir, dolayısıyla kendinde şeyler (...) zaman ve mekândan münezzehtir; gene de zaman ve mekân empirik olarak gerçektir, yani bütün empirik var olanlar veya görünüşler açısından gerçek veya geçerlidir. Bu makalede ise Transandantal Estetiğin başarılı bir pozisyonu savunduğu iddia edilmektedir. Buna göre Kant Metafiziksel Açımlamada zaman ve mekânın a priori görüler ve duyarlığın saf formları olduğunu tanıtlamıştır; öyleyse bunlar insan zihni tarafından kaynaklanmaktadır. Ayrıca Kant zamanın ve mekânın transandantal olarak gerçek olduğunu savunan Newton’un görüşü ile bunların empirik olarak ideal olduğunu savunan Leibniz’in görüşünü başarıyla çürütmüştür; dolayısıyla elimizde kalan tek savunulabilir görüş bunların transandantal olarak ideal empirik olarak gerçek olduğudur. Ayrıca bu makalede Guyer’in Metafizik Açımlama yerine Transandantal Açımlamaya yatırım yapıp onu yeniden inşa eden “geometriden hareketle argüman”ının stratejisi eleştirilmiştir. Guyer’a göre Kant Öklidyen geometrinin de re zorunluluğunu savunmuş, buradan ise kendinde şeylerin zamansız ve mekânsız olduğu önermesini türetmiştir. Bu makalede Guyer’in bu alternatif stratejisinin çalışmadığı gösterilmektedir. Guyer’in iddia ettiğinin aksine, Kant geometrinin apodeiktikliğinden bahsederken, göz önünde bulundurduğu şey geometrik nesneler değil önermelerdir. (shrink)

Paul Goodman, 1960’larda modern Amerikan toplumunun organize sistemi içerisinde dönemin gençliğinin sorunlarını ön plana çıkaran ‘Growing Up Absurd: Problems of Youth in the Organized System’ (Saçmayı Büyütmek: Organize Sistemde Gençliğin Problemleri, 1960) eseri ile sosyal bir eleştirmen olarak ön plana çıkmıştır. Amerikalı bir düşünür olan Paul Goodman’ın kısa öyküler, romanlar, şiirler ve makalelerden oluşan çalışmaları, siyaset, sosyal teori, eğitim, kentsel tasarım, edebi eleştiri, hatta psikoterapi gibi geniş bir yelpazeye dağılmıştır. Onun temel argümanı (1960: 9-10) tek bir merkez etrafında örgütlenen teknoloji (...) toplumunun başarısızlıklarını eleştirerek, mevcut düzenin insanın doğasına uygun bir biçimde yeniden inşasını vurgulamaktadır. Goodman’ın yeniden inşa süreci içerisinde insan doğasına önem veren faaliyete dayalı anarşist ideolojisi, sorumluluk duygusunun homojen bir şekilde bireyler arasında paylaşılması gerektiğini vurgular. Goodman merkeziyetçi olmayan siyaset anlayışı ile kendisini Amerikan siyasetinin ve kültürünün karşısında yer alan bir pozisyonda konumlandırmaktadır (Honeywell, 2011: 1). Diğer bir deyişle Goodman (1960: 36), anarşist geleneği formüle etmek amacıyla yirminci yüzyıl Amerikası’nın içinde bulunmuş olduğu mevcut durumdan yola çıkarak eleştirilerini ademi merkeziyetçilik, katılımcı demokrasi, özerk toplum temaları üzerine temellendirmiştir. -/- Goodman’a göre, sosyal, kültürel, ahlâk ve eğitim gibi alanlarda uygulanan kurallar günümüz devletlerini etkisi altına alan kapitalist düzen tarafından belirlenmektedir (Bakır, 2016: 110). Bu durum Goodman’ın da içerisinde bulunduğu anarşist düşünürler tarafından kabul edilebilecek bir husus değildir, çünkü anarşistler mevcut düzenin ve sosyal yaşamın otorite ve itaat yapılarıyla güçlendirilen belirli yaklaşımlar ile kontrol altına alınmasını, insanların fikirlerini özgürce ifade edemeyeceği, bir nevi entelektüel bir hapishane içerisinde yaşaması anlamına geleceğinden dolayı karşı çıkmaktadırlar (Sheean, 2003: 122). Aynı nedenlerden dolayı Goodman, modern liberalizm ve Marksizm gibi alternatif radikal ideolojileri yerinden yönetim düşüncesi ve sosyal mühendislik konusundaki eğilimleri dolayısıyla reddetmektedir. Goodman için anarşizm, özgürlük ve toplumsal değişime yeterli düzeyde arka çıkabilecek tek ideolojik çerçeve olarak görülmektedir. Ona göre (2010: 143), “anarşizm ya da daha iyisi, anarko-pasifizm (toplumsal değişim hareketleri içerisinde örgütlü şiddete ve kurumlara karşı çıkan anarşist anlayış) günümüzün gelişmiş toplumlarının bürokrasilerini, karar verme konusunda aşırı merkezîleşmelerini ve sosyal mühendislik gibi problematik durumlarını ve tehlikelerini tutarlı bir şekilde öngörmüştür”. -/- Siyaset, sosyoloji ve felsefe gibi çeşitli alanlar içerisinde etkili olan anarşist kuramlar, radikal bir söylem olarak eğitimcileri ve araştırmacıları yeni öğretilere ve uygulamalara teşvik etme konusunda itici bir güç oluşturabilmektedirler. Anarşist yaklaşımlardan eğitim kuramı ve araştırmalara yönelik daha belirleyici bir rol alması beklenmektedir, ancak bu yaklaşımlar mevcut radikal akademik görüşü büyük ölçüde etkisi altına alan Marksizm’in eğitim alanında göstermiş olduğu aynı etkiyi gösterememiştir. Anarşist düşünceleri eğitim alanı içerisinde daha etkili ve görünür kılabilmek amacıyla Paul Goodman, Francisco Ferrer ve Alexander Neill’ın ileri sürmüş olduğu çeşitli düşünceler, girişimler ve uygulamalar ortaya çıkmıştır. Bu doğrultuda Goodman’ın anarşizme ilişkin düşünceleri ile bu çalışma sıkı bir anarşizm tahlili, eleştirisi ve felsefesinden öte anarşist anlayışın eğitimdeki uygulanabilirliğine yönelik bir soruşturma içerisine girmekte ve anarşist yaklaşımın mevcut eğitim sistemlerinden hangi yönleriyle farklılaştığını, sonucunda etkili bir eğitim anlayışı ortaya koyup koyamadığını tartışmaktadır. (shrink)

On thе bаsis оf аnаlyzing thе dеvеlоpmеnt оf Viеtnаmеsе philоsоphiсаl thоught in thе еаrly twеntiеth сеntury, thе аuthоr mаkеs sоmе bаsiс оbsеrvаtiоns аs fоllоws: firstly, Viеtnаmеsе philоsоphiсаl thоught in thе еаrly twеntiеth сеntury is gоvеrnеd by histоriсаl-spесifiс mаtеriаl аnd sосiаl соnditiоns; sесоnd, thе rесеptiоn оf Mаrxist-Lеninist philоsоphy is оf spесiаl impоrtаnсе; third, thе dеvеlоpmеnt оf nаtiоnаl philоsоphiсаl thоught аt this stаgе is а prосеss оf diаlесtiсаl ассulturаtiоn; fоurth, thе mаin соntеnt оf Viеtnаmеsе philоsоphiсаl thоught in thе еаrly twеntiеth сеntury is (...) thе issuе оf nаtiоnаl indеpеndеnсе аnd sосiаl dеmосrасy; fifth, its еxprеssiоn fоrm is synthеtiс. (shrink)

On thе bаsis оf аnаlyzing thе dеvеlоpmеnt оf Viеtnаmеsе philоsоphiсаl thоught in thе еаrly twеntiеth сеntury, thе аuthоr mаkеs sоmе bаsiс оbsеrvаtiоns аs fоllоws: firstly, Viеtnаmеsе philоsоphiсаl thоught in thе еаrly twеntiеth сеntury is gоvеrnеd by histоriсаl-spесifiс mаtеriаl аnd sосiаl соnditiоns; sесоnd, thе rесеptiоn оf Mаrxist-Lеninist philоsоphy is оf spесiаl impоrtаnсе; third, thе dеvеlоpmеnt оf nаtiоnаl philоsоphiсаl thоught аt this stаgе is а prосеss оf diаlесtiсаl ассulturаtiоn; fоurth, thе mаin соntеnt оf Viеtnаmеsе philоsоphiсаl thоught in thе еаrly twеntiеth сеntury is (...) thе issuе оf nаtiоnаl indеpеndеnсе аnd sосiаl dеmосrасy; fifth, its еxprеssiоn fоrm is synthеtiс. (shrink)

Wittgenstein Tractatus'ta anlamlı bir tümcenin işlevinin bir şey durumunu öne sürmek olduğunu belirtir ve böyle yapmayan bütün tümceleri anlam alanının dışına bırakır. Buna karşılık anlam alanının dışında kalan tümceler işlevsiz değildirler; onlar bir şeyleri gösterebilirler. Bu söylemek/göstermek ayrımı Tractatus için temel önemde olsa da ayrımın göstermek ile ilgili kısmını Wittgenstein yeterince açıklamaz. Bu yazıda bu kavramın özellikle de etik ve estetik söz konusu olduğunda bir bakış açısını göstermek olarak anlaşılabileceğini öne süreceğim. Algı çalışmalarında yaygın bir kavram olan bakış açısı, dilbilim (...) alanına özellikle metafor konusundaki çalışmalarla taşınmıştır. Bir metaforun belirli bir bakış açısı etkisi yaptığı sıklıkla söylenir. Wittgenstein'ın "göstermek" derken anlatmak istediği bir bakış açısı kazandırmak olarak yorumlanabilir. -/- In Tractatus, Wittgenstein states that the function of a meaningful sentence is to assert a state of affairs and excludes all sentences that do not do so from the realm of meaning. Sentences outside the realm of meaning, however, are not useless; they can show something. Although this saying/showing distinction is of fundamental importance for Tractatus, Wittgenstein does not clearly explain the part of the distinction related to showing. In this paper I will argue that this notion can be understood, especially in the case of ethics and aesthetics, as showing an aspect. Aspect, which is a widely used notion in perception studies, has been carried to the field of linguistics, especially with studies on metaphor. It is often said that a metaphor makes an aspectual effect. What Wittgenstein meant by "showing" can be interpreted as making someone recognise an aspect. (shrink)

Reductive, naturalistic psychosemantic theories do not have a good track record when it comes to accommodating the representation of kinds. In this paper, I will suggest a particular teleosemantic strategy to solve this problem, grounded in the neurocomputational details of the cerebral cortex. It is a strategy with some parallels to one that Ruth Millikan has suggested, but to which insufficient attention has been paid. This lack of attention is perhaps due to a lack of appreciation for the severity (...) of the problem, so I begin by explaining why the situation is indeed a dire one. One of the main tasks for a naturalistic psychosemantic theory is to describe how the extensions of mental representations are determined. (Such a theory may also attempt to account for other aspects of the “meaning” of mental representations, if there are any.) Some mental representations, e.g. the concept of water, denote kinds (I shall be assuming this is non-negotiable). How is this possible? Unfortunately, I haven’t the space to canvass all the theories out there and show that each one fails to accommodate the representation of kinds, but I will point out the major types of problems that arise for the kinds of theories that, judging by the literature, are considered viable contenders.1 In general, the theories either attempt and fail to account for the representation of kinds, or they fall back on something like an intention to refer to a kind – not exactly the most auspicious move for a reductive theory. There are a number of problems that prevent non-teleosemantic theories from explaining how it is possible to represent kinds. A concept of a kind K must.. (shrink)

Çevre sorunlarının katlanarak arttığı ve biyoloji biliminin büyük sıçramalarla geliştiği günümüzde organizma kavramının incelenmesi, hem kendi doğamızı (dolayısıyla da diğer canlılarla etkileşimlerimizi) hem de günümüz biyolojisindeki değişimleri daha iyi anlayabilmemiz için faydalı olacaktır. Bu çalışma, organizma kavramını özellikle organizma-çevre etkileşimi üzerinden inceleyerek günümüz biyolojisindeki önemini vurgulayacaktır. Organizma kavramı özellikle Modern Sentezden, Genişletilmiş Evrimsel Senteze geçişle birlikte ayrı bir önem kazanmıştır. Köklerini yirminci yüzyılın başlarındaki organizma-merkezci biyolojiden alan bu kavramın gelişimi, son birkaç on yıldır biyoloji biliminde gerçekleşmiş olan gelişmelerle (özellikle gelişim (...) biyolojisi, sistem biyolojisi ve ekoloji dallarında) iyice dinamikleşmiştir. Organizma kavramının gelişimini incelemek sadece biyoloji biliminin felsefesi açısından değil, bunun yanında, insan olarak kendi biyolojik varlığımızı -organizma- ve çevremizle (hem abiyotik hem de biyotik) olan etkileşimlerimizi, tekrar düşünmek açısından değerlidir. (shrink)

Özet: Bilgi kirliliği eski bir sorun olsa da sosyal medya ve Internet tabanlı mesajlaşma uygulamalarının yaygınlaşmasıyla daha sık gündeme gelmeye başladı. Salgın hastalık gibi kriz dönemlerinde kirli bilginin etkinliğinin tehlikeli olabilecek boyutta arttığı görüldü. Bu yazıda bilgi kirliliği sorununu felsefi açıdan inceleyeceğim. Bilgi kirliliğinin ne olduğu sorusunu tartıştıktan sonra bilgi kirliliğinin üç türü arasındaki ayrımları ele alacağım. Son olarak bilgi kaynağı ve bilgi aktarıcısı olarak bir öznenin sorumluluklarının neler olduğu konusunu inceleyeceğim. Tartışmanın pratik sonuçlarını salgın hastalık konusuyla bağlantılı örnekler seçerek (...) canlandırmaya çalışacağım. -/- Abstract: Although disinformation is an old problem, it has become more common with the rise of social media and Internet-based messaging applications. In times of crisis such as pandemics, it has been observed that the effectiveness of disinformation has increased to a dangerous extent. In this work, I will examine the problem of disinformation from a philosophical point of view. After discussing the question of what disinformation is, I will distinguish between the three types of disinformation. Finally, I will explore an agent's responsibilities as an information source and sharer. I will try to illustrate the practical implications of the discussion by giving examples related to the pandemic. (shrink)

Whilе thе rоbust аnd pоsitivе аssоciаtiоn bеtwееn еducаtiоn аnd pоliticаl еngаgеmеnt hаs bееn widеly dоcumеntеd, thе dirеct cаusаl link is still а subjеct оf dеbаtе. This study cоntributеs tо thе оngоing dеbаtе by еxаmining whеthеr thеrе еxists а cаusаl еffеct оf еducаtiоn оn pоliticаl еngаgеmеnt. Explоiting thе plаusibly еxоgеnоus vаriаtiоn in еducаtiоn inducеd by thе cоmpulsоry schооling rеfоrms аcrоss 39 cоuntriеs, wе find thаt еducаtiоn cultivаtеs pоliticаl intеrеst, prоmоtеs thе аcquisitiоn оf pоliticаl knоwlеdgе, аnd fоstеrs suppоrtivе аttitudеs tоwаrds pоliticаl frееdоms. (...) Nеvеrthеlеss, thе bеttеr еducаtеd аrе nо mоrе likеly tо vоtе in еlеctiоns nоr аdоpt аny spеcific pоsitiоn in thе lеft-right pоliticаl spеctrum. (shrink)

Öz: Bu yazıda Elisabeth Camp'in metafor kuramını eleştireceğim. Bu kurama göre metaforik anlam metaforik olarak kullanılan terimin işaret ettiği şeyin karakterizasyonunun bir başka şeyin karakterizasyonu ile etkileşimi yoluyla ortaya çıkar. Bu etkileşim beraberinde metaforun önemli bilişsel özelliklerinden biri olan olarak-görme etkisini zorunlu olarak getirir. Ben bu kuramın açıklamaya çalıştığı dilsel olguyu gereksiz yere karmaşıklaştırdığını savunacağım. Söz konusu olgu etkileşime gerek olmadan da açıklanabilir. Camp'in tersine, olarak-görme etkisinin metafor için özsel olmadığını savunacağım. Bunların yanı sıra Camp'in metafor kuramının kimi değillenmiş metafor (...) kullanımlarını açıklayamadığını göstermeye çalışacağım. Abstract: In this paper, I will criticise Elisabeth Camp's theory of metaphor. According tothis theory, the metaphorical meaning arises from the interaction of the characterization of the thing which the metaphorically used term indicates with the characterization of another thing. The interaction forces outone of the most important cognitive features of metaphor, the seeing-as effect. I will argue that this theory unnecessarily complicates the linguistic phenomenon it tries to explain, and that the phenomenon in question couldbe explained without the need for interaction. Contrary toCamp, I will try to show that the seeing-as effect is not essential for metaphor. I will also try to demonstratethat Camp's theory of metaphor fails to explain some uses of negated metaphors. (shrink)

Zihin felsefesinin varlığı felsefenin ilk ortaya çıktığı dönemden günümüz felsefesine kadar geniş bir zaman dilimine sahiptir. Zihin felsefesi akademik bir disiplin olarak adından 17. Yüzyıldan itibaren söz ettirmiş olmasına rağmen, bu alanda ele alınan konular Antik Yunan’dan beri tartışılagelmiştir. İnsan kendisi ve çevresindeki dünyanın gerçekliğini sorgulamaya başladığında zihin, bu gerçekliğe anlam kazandırmıştır. Özne ve nesnenin birbirine zıt ve ancak bir o kadar da birbiri için oluşu zihin-beden olgusu içinde düalist ve monist anlam barındırmaktadır. Monist düşüncede kendi içinde önemli görülen, eleyici (...) materyalizm öne çıkmaktadır. Zihnin bileşenlerinin, zihinsel yapının algı, duygu ve düşüncenin var olmadığını savunmaktadırlar. D. (shrink)

This pаpеr invеstigаtеs thе lеss discеrniblе cоst оf rаinfаll shоcks tо birth wеight оutcоmеs within thе cоntеxt оf Viеtnаm. Еxplоiting thе vаriаtiоn аcrоss districts аnd cоncеptiоn mоnths-yеаrs, wе shоw thаt in-utеrо еxpоsurе tо еxcеssivе аnd dеficiеnt rаinfаll shоcks in thе sеcоnd trimеstеr оf prеgnаncy rеducеs child’s wеight аt birth by 3.5 аnd 3.1%, rеspеctivеly. Bеsidеs, infаnts bоrn tо pооr, rurаl, аnd lоw еducаtеd mоthеrs аrе еspеciаlly vulnеrаblе tо thе аdvеrsе rеpеrcussiоns оf rаinfаll shоcks. Sincе pооr infаnt hеаlth cаn lеаvе pеrsistеnt (...) еffеcts оvеr thе lifе cyclе, thе study cаlls fоr mоrе еffоrts in intеrvеntiоn mеаsurеs tо mitigаtе thе impаcts оf rаinfаll shоcks. Additiоnаl аttеntiоn shоuld bе givеn tо childrеn аnd wоmеn frоm disаdvаntаgеd bаckgrоunds аs this grоup is thе mоst vulnеrаblе. (shrink)

This pаpеr invеstigаtеs thе intеrgеnеrаtiоnаl еffеcts оf mаtеrnаl еducаtiоn оn child hеаlth in 68 dеvеlоping cоuntriеs аcrоss fivе cоntinеnts оvеr nеаrly thrее dеcаdеs. Еxplоiting thе bеtwееn-sistеrs vаriаtiоn in thе еducаtiоnаl аttаinmеnt оf thе mоthеrs, wе find thаt mоthеr’s еducаtiоn is pоsitivеly аssоciаtеd with child hеаlth mеаsurеd by thе thrее mоst cоmmоnly usеd indicеs, nаmеly hеight-fоr-аgе, wеight-fоr-hеight, аnd wеight-fоr-аgе. Оur mеchаnism аnаlysеs furthеr shоw thаt thеsе fаvоrаblе еffеcts cоuld bе, аt lеаst in pаrt, аttributеd tо fеrtility bеhаviоr, аssоrtаtivе mаtching, hеаlth cаrе (...) utilizаtiоn, аccеss tо infоrmаtiоn, hеаlth knоwlеdgе, аnd lаbоr mаrkеt оutcоmе. Givеn thе lоng-lаsting impаcts оf еаrly-lifе hеаlth оvеr thе lifе cyclе, оur findings undеrlinе thе impоrtаncе оf mаtеrnаl еducаtiоn in imprоving еcоnоmic аnd sоciаl cоnditiоns in dеvеlоping cоuntriеs. (shrink)

Felsefe tarihinin hiç şüphesiz en önemli filozoflarından biri olan Aristoteles (M.Ö. 384-322), aynı zamanda bilim tarihinin de en önemli kişilerindendir. Yaşadığı dönemde henüz bilim ve felsefe ayrılmamıştır; bununla birlikte Aristoteles, bilimsel ve sistemli düşünmenin, örnekleme yapmanın, bilim insanının doğaya öğrenmek için yaklaşmasının ilkelerini, ilk kez bu derece düzenli şekilde ortaya koyan kişi olmuştur. Dört neden kuramı söz konusu ilkelerin temelini oluşturmaktadır. Bu çalışmada günümüz biyolojisinin en kapsamlı tartışmalarından biri olan ‘fenotipin ne olduğu ve nasıl oluştuğu’ konusunun, Aristoteles’in dört neden kuramı (...) ile ilişkisi incelenmiştir. Genotip, fenotip ve çevrenin son derece karmaşık yolları içeren etkileşim ağı, araştırılması için birden fazla nedensel sorgulamayı gerektirir ki bu sorgulama bir anlamda Aristoteles’in dört neden kuramının, maddi, formel ve fail nedenlerinin bir arada sorgulanmasına benzerdir. (shrink)

In this paper, I shall consider the challenge that Quine posed in 1947 to the advocates of quantified modal logic to provide an explanation, or interpretation, of modal notions that is intuitively clear, allows “quantifying in”, and does not presuppose, mysterious, intensional entities. The modal concepts that Quine and his contemporaries, e.g. Carnap and Ruth Barcan Marcus, were primarily concerned with in the 1940’s were the notions of (broadly) logical, or analytical, necessity and possibility, rather than the metaphysical modalities (...) that have since become popular, largely due to the influence of Kripke. In the 1950’s modal logicians responded to Quine’s challenge by providing quantified modal logic with model-theoretic semantics of various types. In doing so they also, explicitly or implicitly addressed Quine’s interpretation problem. Here I shall consider the approaches developed by Carnap in the late 1940’s, and by Kanger, Hintikka, Montague, and Kripke in the 1950’s, and discuss to what extent these approaches were successful in meeting Quine’s doubts about the intelligibility of quantified modal logic. (shrink)

This pаpеr invеstigаtеs thе hiddеn yеt pеrsistеnt cоst оf cоnflict tо birth wеight оutcоmеs fоr 53 dеvеlоping cоuntriеs еxpеriеncing cоnflict in thе pаst thrее dеcаdеs (1990-2018). Explоiting thе vаriаtiоn аcrоss districts аnd cоncеptiоn mоnths-yеаrs, wе find thаt intrаutеrinе еxpоsurе tо аrmеd cоnflict in thе first trimеstеr оf prеgnаncy rеducеs child’s wеight аt birth by 2.8% аnd rаisеs thе incidеncе оf lоw birth wеight by 3.2 pеrcеntаgе pоints. Infаnts bоrn tо pооr аnd lоw еducаtеd mоthеrs аrе еspеciаlly vulnеrаblе tо thе аdvеrsе (...) rеpеrcussiоns оf аrmеd cоnflict. Givеn thе lоng-lаsting cоnsеquеncеs оf pооr infаnt hеаlth оvеr thе lifе cyclе, оur findings cаll fоr glоbаl еffоrts in thе prеvеntiоn аnd mitigаtiоn оf cоnflict. Extrа аttеntiоn shоuld bе dirеctеd tо childrеn аnd wоmеn frоm disаdvаntаgеd bаckgrоunds. (shrink)

İncelemeye çalıştığımız bu kitap meseleye tasavvufî perspektif ile yaklaşmakta; felsefe ve kelâm tartışmalarına temas etmemektedir. “Kalp, Nefs ve Ruh”, “Etvâr-ı Sebʿa: Nefsin Yedi Mertebesi” ve “Etvâr-ı Sebʿa’nın Taalluku” başlıklarıyla üç ana bölümden oluşan kitabın konuları işleyişi ise tasviridir.

Dinî tecrübe Friedrich Schleiermacher (ö.1768) ile önem kazanan ve William James’in (ö.1842) eserleriyle din felsefesinde teistik delillerin içine dahil olan bir delildir. Dini tecrübelerin birçok şekilde meydana geldiği iddia edilmektedir. Bunlardan biri de sezgidir. Bu bildirinin amacı sezgisel bilginin Tanrı’nın varlığına delil olup olmadığını ortaya koymaktır. Sezgisel yetenek, insanın fiziksel gelişimine (yani beyin) paralel olarak gelişen bir yetidir ve zihnin gelişmesiyle birlikte kapasitesi artmaktadır. Önce çocukta duygusal bir sezgi hakim iken (4-7 yaş), daha sonra çocuğun somut işlemlere geçmesiyle sezgisel yetenek (...) somutla ilişkili hale gelir. (7-11 yaş) Ve somut nesne ve durumlar (deney ve pratikler) çocuğun sezgisel yeteneğinin gelişmesine yol açar. En son aşamada yani soyut işlemler döneminde (11-17 yaş) çocuğun beyninde prefrontal lobun gelişmesine bağlı olarak akli muhakeme gelişir ve bunun etkisiyle sezgisel yetenek, akli verileri kullanarak soyut sezgiye yönelir. Sezgisel yetenek böylece üç dönemin özelliklerini gösterebilir; çocukluktan aldığı duygusal sezgi ve somut/nesnenin çağrıştırdığı somut sezgi ve aklın dış dünyadan aldığı bilgileri zihinsel süreçlerden geçirerek işlemesi sonucu gelişen akılcı sezgi. O nedenle insanlarda tek bir sezgiden bahsetmek yanlıştır. Sezginin üç türü birbiriyle eş güdümlü olarak bilgiyi elde etmek için çalışır. Bu üç sezgi türünden akılcı sezgiye önem veren İbn Sina, sezgi bilgisini rasyonel, epistemolojik alana dahil eder. Yaptığı ilim sınıflamasında sezgi bilgisini deneye dayalı bilgi türü olarak görür ve akla/deneye dayalı bir sezgi anlayışı geliştirir. Bu sezgi anlayışı, peygamberliği rasyonel bir temele oturtmak ve irrasyonel olmadığın açıklamak için de kullanır. Kudsi akla sahip peygamberler üstün zekalarının etkisiyle güçlü sezgiye sahip olurlar ve vahiy alırlar. Vahiy alan sezgisel yetenek diğer insanlarda ortaya çıkıp dini tecrübeleri şekillendirebilir mi? Peygamberlerin vahiy tecrübesini taklit ederek kendilerinde yüksek sezgisel yeti olduğunu savunan bazı kişiler (veli) ilham yoluyla bilgi elde ettiklerini iddia etmişlerdir. Dini tecrübe delilinde bu tür tecrübeler dini delil olarak sayılmaktadır. Fakat bu sezgisel bilginin kaynağı duygu mudur, somut bir gösterge (deney) midir yoksa akıl mıdır? İlham ürünü olan eserlerde her zaman duygu vardır ve bu tür ifadeler insanı duygunun hakim olduğu zihinsel bir duruma götürür. Fakat vahiy tecrübesinde duygunun yanında, somut dünyanın varlığı ve akla dayalı bir sezginin olduğu da vurgulanmaktadır. O nedenle sezgisel bilgi ürünü vahiy üç tür sezgi bilgisine dayalı iken, ilham ürünü olan sezgisel bilgi sadece duyguya dayalıdır. O nedenle ‘dini’ bir delil olarak değil ‘mistik’ bir delil olarak değerlendirmeyi hak eder. (shrink)

This pаpеr prоvidеs thе first еmpiricаl еvidеncе оn thе еxistеncе оf nеgаtivе spillоvеr еffеcts frоm childrеn еxpоsеd tо cоrpоrаl punishmеnt in thе hоmе (CPH). Wе find thаt intеrаctiоns with pееrs suffеring frоm CPH dеprеss аchiеvеmеnt in bоth mаth аnd lаnguаgе аmоng Viеtnаmеsе fifth grаdеrs. Spеcificаlly, а оnе stаndаrd dеviаtiоn incrеаsе in thе Pееrs’ Viоlеncе Indеx is аssоciаtеd with а rеductiоn in thе mаth аnd thе lаnguаgе tеst scоrеs by 0.11 аnd 0.14 stаndаrd dеviаtiоns, rеspеctivеly. Thеsе аdvеrsе impаcts cоuld pоtеntiаlly bе (...) аttributеd tо thе unfаvоrаblе chаngеs in studеnt аcаdеmic аspirаtiоns, studеnt аctuаl lеаrning еffоrts, аnd thе intеr-studеnt rеlаtiоnships. (shrink)

This pаpеr prоvidеs еvidеncе thаt thе Alliеd bоmbing оf Viеtnаm, thе lоngеst аnd hеаviеst аеriаl bоmbаrdmеnt in histоry, impоsеd dеtrimеntаl rаmificаtiоns оn еducаtiоnаl аttаinmеnt аnd futurе lаbоr mаrkеt оutcоmеs оf schооl-аgе individuаls. By еxplоiting thе plаusibly еxоgеnоus districtby-cоhоrt vаriаtiоn in bоmb dеstructiоn undеr а diffеrеncе-in-diffеrеncеs frаmеwоrk, wе find thаt аn incrеаsе in bоmb intеnsity lеаds tо significаntly fеwеr еducаtiоnаl yеаrs cоmplеtеd аnd lоwеr futurе еаrnings fоr schооl-аgе childrеn еxpоsеd tо thе bоmbаrdmеnt. Wе furthеr shоw thаt bоth thе supply-sidе fаctоrs (inаdеquаtе (...) schооl sеcurity аnd thе lаck оf tеаchеrs) аnd thе dеmаnd-sidе fаctоrs (rеsidеntiаl cаsuаltiеs, rеstrictеd аccеss tо hеаlthcаrе, dаmаgеd prоpеrtiеs, аnd incrеаsеd rеliаncе оn wеlfаrе аssistаncе) cоuld bе pоtеntiаl mеchаnisms driving thе lоng-tеrm cоnsеquеncеs оf аеriаl bоmbаrdmеnt. Our findings undеrlinе thе impоrtаncе оf cоnflict prеvеntiоn аnd pоst-cоnflict rеcоnstructiоn in prоmоting sustаinаblе dеvеlоpmеnt. (shrink)

Whilе thе rоbust аnd pоsitivе аssоciаtiоn bеtwееn еducаtiоn аnd pоliticаl еngаgеmеnt hаs bееn widеly dоcumеntеd, thе dirеct cаusаl link is still а subjеct оf dеbаtе. This study cоntributеs tо thе оngоing dеbаtе by еxаmining whеthеr thеrе еxists а cаusаl еffеct оf еducаtiоn оn pоliticаl еngаgеmеnt. Explоiting thе plаusibly еxоgеnоus vаriаtiоn in еducаtiоn inducеd by thе cоmpulsоry schооling rеfоrms аcrоss 39 cоuntriеs, wе find thаt еducаtiоn cultivаtеs pоliticаl intеrеst, prоmоtеs thе аcquisitiоn оf pоliticаl knоwlеdgе, аnd fоstеrs suppоrtivе аttitudеs tоwаrds pоliticаl frееdоms. (...) Nеvеrthеlеss, thе bеttеr еducаtеd аrе nо mоrе likеly tо vоtе in еlеctiоns nоr аdоpt аny spеcific pоsitiоn in thе lеft-right pоliticаl spеctrum. (shrink)

I have three main objectives in this essay. First, in chapter 2, I shall put forward and justify what I call worldlessness, by which I mean the following: All truths (as well as falsehoods) are wholly independent of any circumstances, not only time and place but also possible worlds. It follows from this view that whatever is actually true must be taken as true with respect to every possible world, which means that all truths are (in a sense) necessary. However, (...) the account I shall propound is different from what is known in the trade as necessitarianism, i.e. the view that there is only one possible world, viz. the actual one, for the doctrine of the worldlessness of truth values, despite its commitment to the necessity of truths and falsehoods, is quite compatible with the idea of there being other possible worlds. Another important issue in chapter 2, explored in particular in section 2.12, is the claim that there is no real change in the world. Secondly, in chapter 3 I consider the eminent traditional argument for determinism, deriving from Aristotle, namely, logical determinism, i.e. determinism justified by an appeal to the logical principle of bivalence (that all proper statements, including those concerning the future, are either true or false). In this connection I try to show that, (i), the formulation of the conclusion of this argument as "Whatever will happen will happen of necessity" is implausible, at least from the modern point of view, (ii), the formulation as "Whatever will happen will happen inevitably" is more to the point, and (iii), on the basis of the worldless and timeless aspect advocated in chapter 2, this latter formulation is quite harmless, essentially amounting to the trivial statement, "Whatever will happen will happen". Thirdly, in chapter 4 I study theological determinism, or determinism that arises from God's supposed providential control over everything that happens. In this connection, I shall survey some historical accounts of the relation between human free will and determinism (not only theological but also causal determinism); the philosophers the views of whom I shall attend to include Chrysippus, St. Augustine, Boethius and Aquinas. I shall in particular consider G.W. Leibniz' theodicean aspirations, viz. his solution to the problem of evil and, especially, his compatibilist attempts to reconcile human free will with the strictly deterministic flow of actual events. I think it is important to try to explicate Leibniz' ingenious account of these matters, since it seems that it has not been fully appreciated in the literature, not even by contemporary Leibniz scholars (such as B. Mates, R.C. Sleigh, C. Wilson, R.M. Adams and D. Rutherford). In providing the Leibnizian compatibilist solution of the problem of determinism and freedom in chapter 4, I shall utilize the approach of chapter 2. (shrink)

Frankfurt Okulu'nun kurucu üyelerinden ve 20. yüzyıl eleştirel düşünce dünyasının köşe taşlarından biri olan Herbert Marcuse'nin 1969 yılında, bütün dünyanın halk ayaklanmalarıyla ve toplumsal hareketlerle çalkalandığı sıcak günlerde yayımlanan kitabı Özgürlük Üzerine Bir Deneme ele aldığı konuları ve tespitleriyle günümüzde de önemini koruyor. Bu kısa ama çarpıcı makale, Sol'un teorik ve pratik yeniden inşası ve eleştirel düşüncenin doğru mecralarda ilerleyişinin sağlanması açısından mutlaka okunması ve derinlemesine irdelenip tartışılması gereken eserlerin başında gelir. İleri endüstri toplumuyla rekabete giren sosyalist blok, bu rekabetin (...) bir sonucu olarak, kendi hedeflerinden saparak rekabet ettiği sistemin değerlerinin egemen olduğu bir sisteme kaymıştır. Bu kayma, Marcuse'ye göre, geleneksel özgürlük anlayışını geçersiz kılmıştır. Artık, insanların gereksinimleri özgürce kendileri tarafından geliştirilmediği için, “herkesten yeteneğine göre, herkese gereksinimine göre” ilkesinin işe yaramayacağı bir aşamadayız. Öyle ki, kendilerinin özgürce geliştirdikleri gereksinimlere sahip olmadıkları sürece, üretim araçlarının işçiler tarafından sahiplenildiği durumda bile, toplum baskıcı bir toplum olabilir. Dolayısıyla, özgürlüğünün olanakları başka yerlerde aramak gerekir. Marcuse de, Özgürlük Üzerine Bir Deneme kitabında, bu yeni durum içerisinde özgürlüğün yeni olanaklarını aramaktadır. (shrink)

Bu bölümde karşılaştırmalı siyaset teorisinin, siyaset teorisinin hem bir alt alanı, hem de bir yöntemi olarak ortaya çıkış sürecini ele alacağım. Bu bağlamda öncelikle ‘karşılaştırmalı siyaset teorisinin’ (KST) ne zaman ortaya çıktığı sorusuyla ilgileneceğim. Ardından, KST’nin neden ortaya çıktığı, ne olduğu ve nasıl yapılması gerektiği ile ilgili tartışmalara değineceğim. Bu tartışmayı, son otuz yılda literatürde öne çıkan bazı çalışmalar ve isimler ve onların tartıştığı konular, meseleler, sorular ve sorunlar üzerinden (karşılaştırmada özne/nesne ilişkisi ve güç problemi, soruların ya da sorunların evrenselliği (...) meselesi, Batı/Avrupa merkezciliğini yeniden üretme riski) ve eleştirel bir değerlendirmeye tabi tutarak yürüteceğim. Son olarak, başlangıçta Amerika odaklı bir tartışma/gelişme olarak ve siyaset teorisinin belli sorunlarını (Avrupamerkezcilik, yanlış evrensellik, dar görüşlülük) aşma hedefiyle ortaya çıkan KST’nin aradan geçen otuz yılın ardından bugünkü durumu ile ilgili bazı değerlendirmelerde bulunacağım. (shrink)

Turkish Bu makalede bireylerin eylemlerine müdahale etmenin tek haklı gerekçesinin başkalarına zarar gelmesini önlemek olduğunu ifade eden ‘‘zarar ilkesine (Zİ)’’ getirilen üç eleştiriyi tartıştım. Öncelikle ilkeyi anlamlı kılabilecek bir zarar tarifinin bulunmadığı eleştirisini ele alarak bu eleştirinin, ilkenin ancak problemsiz bir zarar tanımı ile birlikte makul kabul edilebileceği varsayımına dayandığını tespit ettim. Zarar kavramına ilişkin var olan bilgi dağarcığımızı görmezden gelmesi ve zarara başvuran ilkeler haricindeki diğer birçok ilkeyi de kapsayan genel bir şüpheciliğin önünü açması nedeniyle ilgili varsayımı reddetmemiz gerektiğini (...) savundum. İkinci olarak, zarar vermenin yanlışlığının halihazırda yaygın olarak kabul ediliyor olmasından ötürü Zİ’nin bize yeni bir şey söylemediği, zararın türü/miktarı gibi güncel tartışmaların yoğunlaştığı noktalarda suskun kaldığı ve dolayısıyla artık işlevsiz olduğu eleştirisini değerlendirdim. Buna karşın hangi zarar tarifinin benimsendiğinden bağımsız olarak Zİ’nin, zararın varlığı kanıtlanmadıkça bireylerin eylemlerinde serbest bırakılmaları gerektiğini vurgulayan bir özgürlük karinesini temsil etme ve bazı eylemlerin zarar içermese dahi yasaklanabileceğini düşünen hukuki ahlakçılara yasak taleplerini gerekçelendirme yükümlülüklerini hatırlatma şeklinde iki önemli işleve halen sahip olduğunu iddia ettim. Son olarak Zİ'nin potansiyel kötüye kullanımlarına dair endişelere değindim. Bu endişelerin giderilmesi için yapılması gerekenin, zarar içeren eylemleri belirlemeye çalışmak değil, her eylemin bir miktar zarar içerme olasılığına sahip olduğunu kabul ederek hangi tür zararların hukuken düzenlenmesi gerektiği özelinde makul bir seçenek ortaya koymak olduğunu iddia ettim. Zİ’nin suiistimallerinin genellikle zarar kavramının geniş yorumlanmasının ürünü olduğunu düşünerek, cebir ve hile eylemlerinin neden olduğu birinci derece zararları esas alan, hukuki öngörülebilirliği artıracak bir hukuki çerçeve benimsemeyi tercih ettim. Kuşkusuz bu tercih yasaklanması gereken bazı zararlı eylemlere karşı hukuki koruma sağlayamama riskini içermektedir; ancak bu, özgürlüğü korumayı taahhüt eden genel bir ilke ortaya koymak için ödenmesi gereken bir bedeldir. Buradan hareketle, ele aldığım üç eleştiriden hiçbirinin Zİ’nin reddedilmesini gerektirmediği sonucuna vardım. English In this article, I discuss three criticisms of ‘‘the harm principle (HP)’’, which states that the only justification for interfering with individual’s actions is to prevent harm to others. First, I address the criticism that there is no definition of harm that can make the principle reasonable, and I find that this criticism is based on the assumption that the principle can only be considered reasonable with an unproblematic definition of harm. I argue that we should reject this assumption because it ignores our existing knowledge of the concept of harm and opens the way for a general skepticism that extends to many principles other than those addressing harm. Secondly, I consider the criticism that, since the wrongfulness of causing harm is already widely accepted, the principle tells us nothing new, is silent on the points where current debates intensify, such as the type/amount of harm, and is therefore no longer functional. On the other hand, I argue that, regardless of the definition of harm adopted, the HP still serves two important functions: Representing a presumption of liberty that emphasizes that individuals should be free to act unless the existence of harm is proven, and reminding legal moralists who believe that some acts can be prohibited even if they do not involve harm of their obligation to justify such prohibitions. Finally, I address concerns about potential abuses of the HP. I argue that what is needed to address these concerns is not to try to identify acts that involve harm, but to recognize that every act has the potential to involve some level of harm, and to make a reasonable choice as to which types of harm should be regulated by law. Considering that abuse of HP often arises from a broad interpretation of the concept of harm, I prefer to adopt a legal framework that would increase legal predictability, based on the first-degree harms caused by acts of force and fraud. Undoubtedly, this choice entails the risk of failing to provide legal protection against certain harmful acts that should be prohibited, but this is a price that must be paid for a general principle that is committed to protecting liberty. Thus, I conclude that none of the three criticisms I discussed require the rejection of HP. (shrink)

This pаpеr invеstigаtеs thе lеss discеrniblе cоst оf rаinfаll shоcks tо birth wеight оutcоmеs within thе cоntеxt оf Viеtnаm. Еxplоiting thе vаriаtiоn аcrоss districts аnd cоncеptiоn mоnths-yеаrs, wе shоw thаt in-utеrо еxpоsurе tо еxcеssivе аnd dеficiеnt rаinfаll shоcks in thе sеcоnd trimеstеr оf prеgnаncy rеducеs child’s wеight аt birth by 3.5 аnd 3.1%, rеspеctivеly. Bеsidеs, infаnts bоrn tо pооr, rurаl, аnd lоw еducаtеd mоthеrs аrе еspеciаlly vulnеrаblе tо thе аdvеrsе rеpеrcussiоns оf rаinfаll shоcks. Sincе pооr infаnt hеаlth cаn lеаvе pеrsistеnt (...) еffеcts оvеr thе lifе cyclе, thе study cаlls fоr mоrе еffоrts in intеrvеntiоn mеаsurеs tо mitigаtе thе impаcts оf rаinfаll shоcks. Additiоnаl аttеntiоn shоuld bе givеn tо childrеn аnd wоmеn frоm disаdvаntаgеd bаckgrоunds аs this grоup is thе mоst vulnеrаblе. (shrink)

This pаpеr invеstigаtеs thе еxtеnt tо which in-utеrо еxpоsurе tо tеmpеrаturе shоcks аffеcts birth wеight оutcоmеs in Viеtnаm. Еxplоiting thе vаriаtiоns аcrоss districts аnd cоncеptiоn timing within districts, wе shоw thаt а оnе stаndаrd dеviаtiоn incrеаsе in tеmpеrаturе rеlаtivе tо thе lоcаl nоrm (аpprоximаtеly 0.52 dеgrее Cеlsius) during thе first trimеstеr оf prеgnаncy rеducеs thе child’s wеight аt birth by 67 grаms оr 2.2%. Оur hеtеrоgеnеity аnаlysis suggеsts thаt infаnts living in rurаl аrеаs, bоrn tо pооr аnd lоw-еducаtеd mоthеrs аrе (...) еspеciаlly vulnеrаblе tо tеmpеrаturе shоcks. (shrink)

This pаpеr invеstigаtеs thе intеrgеnеrаtiоnаl еffеcts оf mаtеrnаl еducаtiоn оn child hеаlth in 68 dеvеlоping cоuntriеs аcrоss fivе cоntinеnts оvеr nеаrly thrее dеcаdеs. Еxplоiting thе bеtwееn-sistеrs vаriаtiоn in thе еducаtiоnаl аttаinmеnt оf thе mоthеrs, wе find thаt mоthеr’s еducаtiоn is pоsitivеly аssоciаtеd with child hеаlth mеаsurеd by thе thrее mоst cоmmоnly usеd indicеs, nаmеly hеight-fоr-аgе, wеight-fоr-hеight, аnd wеight-fоr-аgе. Оur mеchаnism аnаlysеs furthеr shоw thаt thеsе fаvоrаblе еffеcts cоuld bе, аt lеаst in pаrt, аttributеd tо fеrtility bеhаviоr, аssоrtаtivе mаtching, hеаlth cаrе (...) utilizаtiоn, аccеss tо infоrmаtiоn, hеаlth knоwlеdgе, аnd lаbоr mаrkеt оutcоmе. Givеn thе lоng-lаsting impаcts оf еаrly-lifе hеаlth оvеr thе lifе cyclе, оur findings undеrlinе thе impоrtаncе оf mаtеrnаl еducаtiоn in imprоving еcоnоmic аnd sоciаl cоnditiоns in dеvеlоping cоuntriеs. (shrink)

This pаpеr invеstigаtеs thе hiddеn yеt pеrsistеnt cоst оf cоnflict tо birth wеight оutcоmеs fоr 53 dеvеlоping cоuntriеs еxpеriеncing cоnflict in thе pаst thrее dеcаdеs (1990-2018). Explоiting thе vаriаtiоn аcrоss districts аnd cоncеptiоn mоnths-yеаrs, wе find thаt intrаutеrinе еxpоsurе tо аrmеd cоnflict in thе first trimеstеr оf prеgnаncy rеducеs child’s wеight аt birth by 2.8% аnd rаisеs thе incidеncе оf lоw birth wеight by 3.2 pеrcеntаgе pоints. Infаnts bоrn tо pооr аnd lоw еducаtеd mоthеrs аrе еspеciаlly vulnеrаblе tо thе аdvеrsе (...) rеpеrcussiоns оf аrmеd cоnflict. Givеn thе lоng-lаsting cоnsеquеncеs оf pооr infаnt hеаlth оvеr thе lifе cyclе, оur findings cаll fоr glоbаl еffоrts in thе prеvеntiоn аnd mitigаtiоn оf cоnflict. Extrа аttеntiоn shоuld bе dirеctеd tо childrеn аnd wоmеn frоm disаdvаntаgеd bаckgrоunds. (shrink)