When confronted with the question of why it is appropriate to morally blame a person for some bad action, it may seem plausible to reply that she is morally responsible for it. Some authors, inspired by Peter Strawson's "Freedom and Resentment," argue, however, that thinking this way is backwards. They believe that a person is morally responsible for some bad action because it would be appropriate to blame her for it. The aims of this paper are to present this account, (...) to highlight some of its important but often overlooked features, and to defend it against pressing objections. (shrink)

Even though the idea that privacy is some kind of control is often presented as the standard view on privacy, there are powerful objections against it. The aim of this paper is to defend the control account of privacy against some particularly pressing challenges by proposing a new way to understand the relevant kind of control. The main thesis is that privacy should be analyzed in terms of source control, a notion that is adopted from discussions about moral responsibility.

Skepticism about blameworthiness says that there is good reason to doubt that, in our world, humans are ever blameworthy for their deeds. A significant problem for the discussion of this view is that it is unclear how to understand the kind of blame that should be at issue. This paper makes a new proposal. The basic idea is that the kind of blame skeptics should be skeptical about is constituted by responses that can violate the targets’ claims and by the (...) responders’ thought that the targets have forfeited this claim because of their morally objectionable actions and because of how they were when they performed them. This view identifies an important part of our everyday lives and frames discussions about skepticism about blameworthiness in a new way. (shrink)

For a long time the dominant view on the nature of blame was that to blame someone is to have an emotion toward her, such as anger, resentment or indignation in the case of blaming someone else and guilt in the case of self-blame. Even though this view is still widely held, it has recently come under heavy attack. The aim of this paper is to elaborate the idea that to blame is to have an emotion and to defend the (...) resulting emotion account of blame. (shrink)

Many philosophers characterize a particularly important sense of free will and responsibility by referring to basically deserved blame. But what is basically deserved blame? The aim of this paper is to identify the appraisal entailed by basic desert claims. It presents three desiderata for an account of desert appraisals and it argues that important recent theories fail to meet them. Then, the paper presents and defends a promising alternative. The basic idea is that claims about basically deserved blame entail that (...) the targets have forfeited their claims that others not blame them and that there is positive reason to blame them. The paper shows how this view frames the discussion about skepticism about free will and responsibility. (shrink)

Blame skeptics argue that we have strong reason to revise our blame practices because humans do not fulfill all the conditions for it being appropriate to blame them. This paper presents a new challenge for this view. Many have objected that blame plays valuable roles such that we have strong reason to hold on to our blame practices. Skeptics typically reply that non-blaming responses to objectionable conduct, like forms of disappointment, can serve the positive functions of blame. The new challenge (...) is that skeptics need to show that it can be appropriate (or less inappropriate) to respond with this kind of disappointment to people’s conduct if it is inappropriate to respond with blame. The paper argues that current blame-skeptical views fail to meet this challenge. (shrink)

ABSTRACT Recently, many authors have argued that claims about determinism and free will are situated on different levels of description and that determinism on one level does not rule out free will on another. This paper focuses on Christian List’s version of this basic idea. It will be argued for the negative thesis that List’s account does not rule out the most plausible version of incompatibilism about free will and determinism and, more constructively, that a level-based approach to free will (...) has better chances to meet skeptical challenges if it is guided by reasoning at the moral level – a level that has not been seriously considered so far by proponents of this approach. (shrink)

In the last two decades, blame has become a core topic in ethics, philosophical moral psychology and, more recently, epistemology. This chapter aims at clarifying the complex state of the debate and at making a suggestion for how we should proceed from here. The core idea is that accounts of blame are often motivated by very different background goals. One standard goal is to provide a unifying account of our everyday blame practices. The chapter argues that there is reason to (...) think that this goal is not achievable. Another goal is to provide the tools for solving or clarifying important social or philosophical problems. The chapter suggests that this is what theories of blame should focus on. (shrink)

The Top-Down Argument for the ability to do otherwise aims at establishing that humans can do otherwise in the sense that is relevant for debates about free will. It consists of two premises: first, we always need to answer the question of whether some phenomenon (such as the ability to do otherwise) exists by consulting our best scientific theories of the domain at issue. Second, our best scientific theories of human action presuppose that humans can do otherwise. This paper argues (...) that this is not enough to establish the conclusion. The Top-Down Argument supports that humans can do otherwise _in some sense_. But it does not show that humans can do otherwise _in the sense that is relevant for debates about free will_. The paper then shows that the apparently best way to make the argument valid does not work. (shrink)

A standard account of privacy says that it is essentially a kind of control over personal information. Many privacy scholars have argued against this claim by relying on so-called threatened loss cases. In these cases, personal information about an agent is easily available to another person, but not accessed. Critics contend that control accounts have the implausible implication that the privacy of the relevant agent is diminished in threatened loss cases. Recently, threatened loss cases have become important because Edward Snowden’s (...) revelation of how the NSA and GCHQ collected Internet and mobile phone data presents us with a gigantic, real-life threatened loss case. In this paper, I will defend the control account of privacy against the argument that is based on threatened loss cases. I will do so by developing a new version of the control account that implies that the agents’ privacy is not diminished in threatened loss cases. (shrink)

The issue of political violence is mostly absent from current debates about power. Many conceptions of power treat violence as wholly distinct from or even antithetical to power, or see it as a mere instrument whose effects are obvious and not in need of political analysis. In this paper, I explore what kind of ontology of power is necessary to properly take account of the various roles that violence can play in creating and maintaining power structures. I pursue this question (...) by contrasting the views of Hannah Arendt and Michel Foucault. For Arendt, power is generated and maintained by communicative practices. She argues that power and violence are ‘opposites’ because violence can only destroy but not create these practices. In contrast, Foucault’s conception explicitly allows violence to play a constitutive role in generating power. I argue that while Arendt is right to insist that power and violence are not identical, it does not follow that violence cannot play any role in constituting power. Guided by Foucault’s approach, I formulate a non-dualist account of the relationship between power and violence that takes seriously the role that bodies, material things, and built infrastructures play in making social relations ‘more durable’ and constituting power. (shrink)

This paper discusses the idea that the concept of privacy should be understood in terms of control. Three different attempts to spell out this idea will be critically discussed. The conclusion will be that the Source Control View on privacy is the most promising version of the idea that privacy is to be understood in terms of control.

Power is often taken to be a central concept in social and political thought that can contribute to the explanation of many different social phenomena. This article argues that in order to play this role, a general theory of power is required to identify a stable causal capacity, one that does not depend on idiosyncratic social conditions and can thus exert its characteristic influence in a wide range of cases. It considers three promising strategies for such a theory, which ground (...) power in (1) the ability to use force, (2) access to resources, or (3) collective acceptance. It shows that these strategies fail to identify a stable causal capacity. The lack of an adequate general theory of power suggests that the concept lacks the necessary unity to play the broad explanatory role it is often accorded. (shrink)

This paper presents an account of the right to privacy that is inspired by classic control views on this right and recent developments in moral psychology. The core idea is that the right to privacy is the right that others not make personal information about us flow unless this flow is an expression of and does not conflict with our deep self. The nature of the deep self will be spelled out in terms of stable intrinsic desires. The paper argues (...) that this view has advantages over alternative accounts of the right to privacy, that it is extensionally adequate in interesting test cases, that there is a good reason to think that the right to privacy, thus understood, can be justified, and that this view helps identify what kind of information is protected by the right to privacy. (shrink)

How do the fact that an agent is morally responsible for a certain morally objectionable action and the fact that she is an appropriate target of blame for it relate to each other? Many authors inspired by Peter Strawson say that they necessarily co‐occur. Standard answers to the question of why they co‐occur say that the occurrence of one of the facts explains that the other obtains. This article presents a third option: that they are one and the same fact. (...) There is no difference between the fact that a person is an appropriate target of blame for an objectionable action and the fact that she is morally responsible for it. This view has the advantage of being metaphysically more parsimonious and of answering, in an elegant and plausible way, an interesting question about which many standard theories of responsibility keep silent: what is it to be morally responsible simpliciter? (shrink)

What kind of thing, as it were, is power and how does it fit into our understanding of the social world? I approach this question by exploring the pragmatic character of power ascriptions, arguing that they involve fictional expectations directed at an open future. When we take an agent to be powerful, we act as if that agent had a robust capacity to make a difference to the actions of others. While this pretense can never fully live up to a (...) social reality whose future is open, acting on such expectations helps constitute social order. Fictional expectations are thus built into the material practices that constitute power. This account, I argue, helps us make sense of some of the deep disagreements about the nature of power. I develop the account by drawing on Thomas Hobbes’s myth of an original institution of sovereign power before expanding it to other forms of power. (shrink)

Collective self-determination is considered to be an important political value. Many liberal political philosophers appeal to it to defend the right of states to exclude would-be newcomers. In this paper, I challenge the value of collective self-determination in the case of countries like the US, former colonial powers with a history of white supremacist immigration and citizenship policies. I argue for my claim by way of an analogy: There is no value to white neighborhoods in the US, which are the (...) result of racist attitudes and state policies, determining autonomously who should become a neighbor. In light of this commitment, defenders of the US's right to exclude would need to explain why it should be of moral value that a community whose character and composition has been shaped by white supremacy be able to determine its membership on its own terms. (shrink)

The recent global surge in large-scale foreign land acquisitions marks a radical transformation of the global economic and political landscape. Since land that attracts capital often becomes the site of expulsions and displacement, it also leads to new forms of migration. In this paper, I explore this connection from the perspective of a political philosopher. I argue that changes in global land governance unsettle the congruence of political community and bounded territory that we often take for granted. As a case (...) study, I discuss the European Union’s Renewable Energy Directive as a significant driver of foreign land acquisitions. Using its global power, the European Union (EU) is effectively governing land far outside of its international borders and with it the people who live on this land or are expelled from it. As a result, EU citizens ought to consider such people fellow members of their political community. This has implications for normative debates about immigration and, in particular, for arguments that appeal to collective self-determination to justify a right of political communities to exclude newcomers. The political community to which EU citizens belong reaches far beyond the EU’s official borders. (shrink)

My paper analyses the analogy between Computers and the Thomistic separate substances, and argues that Aquinas' account of angels as cognitively intuitive and non-discursive makes the analogical gap between these impossible to bridge. From there, I point the direction away from computers as the way for us to move up the order of cognitive excellence. Instead, the gifts of the Holy Spirit are the way to go, since by them we participate in this intuitivity. I then lay out the ascetical (...) presuppositions for the successful participation of this gifts, in particular the necessity for the passive purgations, according to the division of the ascetical life into three stages by Garrigou-Lagrange OP. (shrink)

AI systems, like self-driving cars, healthcare robots, or Autonomous Weapon Systems, already play an increasingly important role in our lives and will do so to an even greater extent in the near future. This raises a fundamental philosophical question: who is morally responsible when such systems cause unjustified harm? In the paper, we argue for the admittedly surprising claim that some of these systems can themselves be morally responsible for their conduct in an important and everyday sense of the term—the (...) attributability sense. More specifically, relying on work by Nomy Arpaly and Timothy Schroeder (In Praise of Desire, OUP 2014), we propose that the behavior of these systems can manifest their ‘quality of will’ and thus be regarded as something they can be blameworthy for. We develop this position in detail, justify some of its crucial presuppositions, and defend it against potential objections. (shrink)

As Christian List (2021) has recently argued, the increasing arrival of powerful AI systems that operate autonomously in high-stakes contexts creates a need for “future-proofing” our regulatory frameworks, i.e., for reassessing them in the face of these developments. One core part of our regulatory frameworks that dominates our everyday moral interactions is blame. Therefore, “future-proofing” our extant regulatory frameworks in the face of the increasing arrival of powerful AI systems requires, among others things, that we ask whether it makes sense (...) to extend our blaming practices to these systems. In the paper, we argue for the admittedly surprising thesis that this question should be answered in the affirmative: contrary to what one might initially think, it can make a lot of sense to blame AI systems, since, as we furthermore argue, many of the important functions that are fulfilled by blaming humans can also be served by blaming AI systems. The paper concludes that this result gives us a good pro tanto reason to extend our blame practices to AI systems. (shrink)

1. Biomedical sciences are fast-growing fields with unprecedented speed of research outputs, especially in the quantities of papers. Philosophers aiming to study ongoing biomedical changes face cha...

In Being Realistic About Reasons,T.M. Scanlon develops a non-naturalistic realist account of normative reasons. A crucial part of that account is Scanlon’s contention that there is no deep epistemological problem for non-naturalistic realists, and that the method of reflective equilibrium suffices to explain the possibility of normative knowledge. In this critical notice we argue that this is not so: on a realist picture, normative knowledge presupposes a significant correlation between distinct entities, namely between normative beliefs and normative facts. This correlation (...) calls for an explanation. We show that Scanlon does not have the resources to offer such an explanation. (shrink)

Als Plato de hedendaagse academie zou aanschouwen, zou hij niet alleen stomverbaasd zijn over de massificatie en de byzantijnse bureaucratie, maar gezien het ethische doel van de universiteit zou hij ook reden hebben om bezorgd te zijn.

This essay is based on the talk that I gave at the 2nd International Conference and the 4th National Conference for Cognitive Poetics at Guandong University of Foreign Studies in Guangzhou in the fall 2015. When inviting me to participate in that scholarly meeting, Professor Xiong Muqing suggested that I start by discussing the relationship between cognitive approaches to literature (a field that I represent) and cognitive poetics. So here, too, I will begin by considering the issue of this relationship (...) before turning to one particular area of research within cognitive literary studies and the possible application of that research to Cao Xueqin's Honglou Meng (《红楼梦》). (shrink)

Menges (2022) seeks to identify the kind of blame that should be at issue in debates between skeptics and anti-skeptics about responsibility. Menges argues that such blame is constituted by responses that the target has a claim against, and by the blamer’s thought that they have forfeited this claim due to their bad action and state while engaged in that action. I identify a class of blame responses that Menges mistakenly excludes and offer an alternative, more general, account in which (...) the distinctive feature of controversial blame isn’t claim forfeiture, but the defeat of reasons grounded in the target’s interests. (shrink)

Wat zou er veranderen in de wijze waarop het onderwijs gewend is professionals op te leiden als docenten erkennen dat de toekomst onkenbaar en onzeker is? In plaats van de onzekerheid te problematiseren – onzekerheid is een probleem waarmee de professional heeft te dealen – vraag ik mij af of het ook mogelijk is om onzekerheid als een rijke bron van mogelijkheden te zien. Ik maak hierbij gebruik van het onderscheid dat de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche maakt tussen het streven (...) naar orde en harmonie – het apollinische – en de kracht die de orde en harmonie juist teniet probeert te doen – het dionysische. Wanneer docenten in het beroepsonderwijs Nietzsches pleidooi om meer ruimte aan het dionysische te geven ter harte nemen en zelf bereid zijn om hun zekerheden op het spel te zetten, kunnen zij de professionals-in-wording beter voorbereiden op een onzekere (beroeps)wereld. Ze kunnen hen leren dat onzekerheid juist mogelijkheden biedt om tot nieuwe vormen van handelen en denken te komen. (shrink)

-/- In Plato's work the "Sophist", Socrates, who typically occupies a central position in Plato's dialogues, is assigned a supporting role. This has led some scholars to argue for a shift in Plato's oeuvre, where he distances himself from Socrates and introduces a new main protagonist. However, this new protagonist remains unnamed and is only identified by his social position as Xenos, indicating that he is an outsider and a stranger whose identity is ambiguous. In this article, I argue that (...) Plato's decision to leave the character unnamed serves to raise a first problem: the question of whether this stranger is a friend or an adversary of philosophy. At the beginning of the dialogue, Socrates employs a series of references to Homer to bring into play a second problem: the problem of disguise. The third problem, “What is a sophist?”, is attributed to the Xenos. This is the only problem that is explicitly developed and is, therefore, the most prominent in the dialogue. If we relate these three problems to each other, it becomes clear that they represent contradictory intuitions without providing us with a strict criterion for deciding which of these intuitions is correct. By presenting these problems in their entanglement without providing a way out, Plato invites his readers to think without making explicit what the outcome of this thinking should be. -/- [In Dutch: In de "Sofist" speelt Sokrates, vaak het meest prominente personage in Plato’s dialogen, alleen maar een bijrol. Dit heeft veel interpreten ertoe verleid om een breuk in het oeuvre van Plato te postuleren, waarbij Plato afstand zou nemen van Sokrates ten behoeve van een nieuw personage. Ik zal echter laten zien dat Plato er bewust voor kiest om dit nieuwe personage naamloos te laten en hem alleen aan te duiden via zijn sociale positie als xenos (vreemdeling). Hiermee roept Plato, zo zal ik betogen, impliciet een eerste probleem op: is deze naamlo- ze Xenos een vriend of een vijand van de filosofie? Aan het begin van de dialoog wordt er door Sokrates een tweede probleem in spel gebracht: het probleem van de vermomming. Het derde probleem — ‘wat is een sofist?’ — wordt toegeschreven aan de Xenos. Dit is het enige probleem dat expliciet wordt uitgewerkt en is dan ook het meest prominent aanwezig in de dialoog. Als we deze drie problemen op elkaar betrekken dan wordt duidelijk dat ze tegenstrijdige intuïties vertolken, zonder dat we een strikt criterium krijgen aangereikt om te beslissen welke van deze intuïties de juiste is. Door deze problemen in een nog niet ontwarde kluwen te presenteren, nodigt Plato zijn lezers uit tot denken, zonder expliciet te maken wat de uitkomst van dit denken zou moeten zijn.]. (shrink)

The theory of lower previsions is designed around the principles of coherence and sure-loss avoidance, thus steers clear of all the updating anomalies highlighted in Gong and Meng's "Judicious Judgment Meets Unsettling Updating: Dilation, Sure Loss, and Simpson's Paradox" except dilation. In fact, the traditional problem with the theory of imprecise probability is that coherent inference is too complicated rather than unsettling. Progress has been made simplifying coherent inference by demoting sets of probabilities from fundamental building blocks to secondary (...) representations that are derived or discarded as needed. (shrink)

Stať se snaží analyzovat myšlenky málo známého rukopisu Sigmunda Freuda z roku 1895, v němž usiloval o nalezení biologických základů lidské psychiky. Tato práce je pozoruhodná ze dvou důvodů. Jednak představuje úvahy, které se výrazně od- lišují od toho, co je pro Freuda v oblasti psychologie tak typické. Freud se zde, až na výjimky, nezabývá psychoanalýzou či studiemi o hysterii, nýbrž popisuje, co by mohlo být základem těchto psychologických jevů na neurofyziologické úrovni. Druhým pozoruhodným faktem je, že tento manuskript byl (...) pozapome- nut až do poloviny 20. století, kdy byl vytištěn pod názvem Projekt vědecké psychologie. A jak je známo, neurofyziologická studia lidské mysli spojená s analýzou kognitivních funkcí se v ri- gorózní podobě objevují až na počátku 60. let. Stať se proto pokouší ukázat základní principy Projektu a naznačit, v čem byl Freud inspirativním průkopníkem moderních neurofyziologických přístupů k lidské mysli. (shrink)

Wij presenteren Berardi’s herwerking van de ideologiekritiek in drie stappen. Eerst schetsen wij de context waarin Berardi de ideologiekritiek herdenkt. Hij bouwt verder op de ontdekking van Deleuze en Guattari dat de taal van het kapitalisme niet de code, maar de axiomatiek is. De economische wetenschap biedt, volgens hen, mensen geen identiteit aan, maar bestaat uit een reeks commando’s die stromen van geld, arbeid, elektriciteit, enzovoort reguleert. Daaraan koppelt Berardi de observatie dat het hedendaagse kapitalisme vooral tekens verhandelt in plaats (...) van producten waarnaar zulke tekens zouden verwijzen. In een tweede stap brengen wij tegen deze opvatting in dat Berardi nog steeds vasthoudt aan de representatieve waarde van de economische wetenschap. Deze laatste zou enkel een afbeelding bieden van de realiteit en die vervalsen in het voordeel van het status quo. Sociologen uit de traditie van de actor-netwerktheorie (ANT) hebben dat echter betwist. Zij beweren dat de economische wetenschap de economische realiteit niet zozeer afbeeldt, maar actief vormgeeft. De economische wetenschap heeft de mens geschapen naar zijn evenbeeld: als homo oeconomicus. Het is dan ook een vergissing om de economische wetenschap te bekritiseren voor haar valse representaties. Zij maakt die immers waar. In een derde en laatste stap leggen wij in Berardi’s teksten een nieuw criterium bloot voor ideologiekritiek. In plaats van de economische wetenschap te bekritiseren voor haar valse uitspraken over de realiteit, moeten wij nagaan of de economische wetenschap een manier van leven promoot die mensen in staat zijn te onderhouden. De economische wetenschap is dan ideologisch als en slechts als zij een onhoudbare vorm van leven propageert. Volgens Berardi kan de hedendaagse economische wetenschap hiervan terecht beschuldigd worden. In zijn psychopathologie van het kapitalisme wijst hij immers op de negatieve psychische gevolgen van het hedendaagse kapitalisme, namelijk de instandhouding van een cyclus tussen paniek en depressie, een verlies aan betekenisvol menselijk contact en een neiging tot neurotisch vasthouden aan oude economische recepten die hun failliet reeds meermaals bewezen hebben. Niet de waarheid zal ons verlossen, maar in de verlossing ligt het ware leven. (shrink)

Die Frage, was eine wissenschaftliche Erklärung ist, stellt seit mehr als einem halben Jahrhundert ein zentrales Thema der Wissenschaftsphilosophie dar. Die heutige Diskussion begann mit einer richtungsweisenden Arbeit von Carl Hempel im Jahre 1942 über den Erklärungsbegriff in der Geschichtswissenschaft. In dieser Arbeit gab Hempel, frühere Überlegungen von John Stuart Mill, Karl Popper und anderen präzisierend, eine formale Definition der Erklärung eines singulären Faktums.1 Mit seiner dem zugrunde liegenden Auffassung, dass die Wissenschaften sehr wohl in der Lage sind, Erklärungen zu (...) liefern, setzt sich Hempel ab von den zur damaligen Zeit vorherrschenden antimetaphysisch gestimmten Erklärungsskeptikern wie Pierre Duhem. Es ist jedoch wichtig zu betonen, dass Hempels Definition des Konzeptes der wissenschaftlichen Erklärung nicht wesentlich über das Deskriptive hinaus geht und damit auch und gerade von Empiristen akzeptiert werden kann. Bekanntlich versteht man unter einer Erklärung in Hempels Deduktiv-Nomologischen (D-N) Modell ein deduktiv gültiges Argument, zu dessen Prämisse (dem sog. Explanans) mindestens ein universelles Gesetz und eine Menge von singulären Sätzen gehört und dessen Konklusion das zu erklärende Faktum (das sog. Explanandum) ist. (shrink)

Geheel in lijn met de rest van Europa-denk bijvoorbeeld aan de toegenomen populariteit van de radicaal-rechtse Zweden-Democraten (Sverigedemokraterna) en de verkiezing van de eerste naoorlogse radicaal-rechtse premier van Italië, Giorgia Meloni-maakt postpandemisch België een politieke draai naar (radicaal) rechts. Deze wending is vooral merkbaar in Vlaanderen: Uit een krantenpeiling van december 2022 blijkt dat 25,5 procent van de Vlamingen bij de volgende verkiezingen van plan is om op het Vlaams Belang te stemmen, die op de voet gevolgd worden door de (...) N-VA met zo'n 22 procent van de stemmen. Bijna de helft van de Vlaamse kiezers heeft dus een voorkeur voor een Vlaams-nationalistische regering, wat de federale coalitiebesprekingen en de politieke toekomst van België in 2024 wel eens negatief zou kunnen beïnvloeden. N-VA-voorzitter Bart De Wever verklaarde onlangs bovendien te willen samenwerken met het Vlaams Belang, op voorwaarde dat de partij zich zou ontdoen van haar meest radicale vertegenwoordigers. Dit alles betekent dat het zogenoemde cordon sanitaire-akkoord uit 1989-bedoeld om antidemocratische partijen uit politieke coalitiebesprekingen te weren-binnenkort wel eens zou kunnen sneuvelen. (shrink)

De moderne filosofie lijdt aan muziekvergetelheid. Opvallend is echter dat filosofen, wanneer ze toch aandacht schenken aan muziek, hun aandacht bij voorkeur op één bepaald genre richten, namelijk de opera. Filosofen zoals Søren Kierkegaard en Friedrich Nietzsche lieten hun gedachten over Don Giovanni, Parsifal en Carmen gaan, terwijl omgekeerd de filosofie van Arthur Schopenhauer de opera heeft beïnvloed via Wagner. Diens werk lijkt zich op het snijpunt van het grensverkeer tussen moderne filosofie en moderne muziek te bevinden. Het was zijn (...) ambitie de menselijke existentie en de menselijke geschiedenis in één panoramisch oeuvre te vatten, vanaf het primordiale begin tot en met de dramatische finale die ophanden leek: een catastrofale apotheose die een geheel nieuwe toekomst mogelijk zou maken. Dat is althans de verhaallijn van zijn meesterwerk Der Ring des Nibelungen. Aan het slot van Götterdämmerung lijkt zich een algehele verwoesting te hebben voltrokken: ‘Everything is destroyed and there is an enigmatic kind of hovering over the scene of destruction’ (Badiou 2010, p. 106), een ambivalente stemming van hoop en destructie zette Wagner op muziek. Voor Wagner is dan ook een hoofdrol in deze studie weggelegd: voor zijn muziektheoretische geschriften (waarin hij over een ‘muziek van de toekomst’ filosofeerde), maar meer nog voor de muzikale totaalkunstwerken die hij daadwerkelijk componeerde. (shrink)

In der modernen Physik spielen Symmetrien eine herausragende Rolle zur Identifikation und Klassifizierung der fundamentalen Theorien und Entitäten. Symmetrien dienen der Darstellung invarianter Strukturen, das geeignete mathematische Werkzeug hierfür ist die Gruppentheorie. Eine Struktur lässt sich als eine Menge von Relationen verstehen, die einer Menge von Objekten aufgeprägt sind. Strukturell charakterisierte Objekte sind daher wesentlich über ihre relationalen Eigenschaften charakterisiert. Sieht man die theoretischen Entitäten wissenschaftlicher Theorien vornehmlich in dieser strukturellen Weise an, vertritt man eine moderate Variante eines wissenschaftlichen Realismus, (...) die als Strukturenrealismus bekannt ist. Im Umfeld dieser drei Konzepte – Symmetrien, Strukturen, Realismus – bewegt sich der folgende Aufsatz. (shrink)

Voorstanders van levensverlenging vooronderstellen dat langer leven wenselijk is en dat ouderdom en de dood dat niet zijn. Maar is een leven zonder dood eigenlijk wel nastrevenswaardig? In dit essay beargumenteer ik dat de dood een essentieel onderdeel van een zinvol leven is. Het is daarom niet eindigheid, maar eeuwigheid die als een bedreiging voor het leven zou moeten worden gezien.

This paper tries to summarize the main lines of discussion at the conference "Compatibilist Libertarianism: Advantages and Challenges" (October 29, 2021). This conference, organised by Alexander Gebharter and Maria Sekatskaya, served the discussion of Christian List's account of compatibilist libertarianism. Speakers were Taylor W. Cyr, Nadine Elzein, Alexander Gebharter, Christian List, Alfred R. Mele, Leonhard Menges, Tuomas K. Pernu, and Maria Sekatskaya.

English: In this paper I indicate why I consider 'experimental philosophy' to be good news, though not as good as it could be, and not as all that new. I'll argue that there is no need to restrict experimental philosophy to eliciting intuitions through questionnaires. I'll indicate that good examples of experimental philosophy already exist in Artificial Intelligence and Cognitive Neuroscience. Dutch: Hieronder wil ik proberen aan te geven waarom ik de experimentele filosofie weliswaar als goed nieuws beschouw, maar niet (...) half zo goed als zou kunnen, en ook niet als echt nieuw. Qua filosofische experimenten beperkt de XF-beweging zich vooralsnog onnodig door haar focus op het eliciteren van intuïties, terwijl er reeds lang diverse goede voorbeelden van XF bestaan op het gebied van de kunstmatige intelligentie en de cognitieve neurowetenschap. (shrink)

Die aktuellen Erfolge von Künstlicher Intelligenz beruhen nicht nur auf technologischen Fortschritten, sondern auch auf einem grundlegenden soziotechnischen Strukturwandel. Denn maschinelle Lernverfahren wie Deep Learning benötigen eine große Menge Trainingsdaten, die nur über menschliche Mitarbeit gewonnen werden können. In einer Konvergenz von Methoden der Human-Computer-Interaction und der KI ist in den letzten zehn Jahren eine Fülle von Mensch-Maschine-Interfaces und medialen Infrastrukturen entstanden, durch die menschliche kognitive Ressourcen in hybride Mensch-Maschine-Apparate eingespannt werden. Diese Apparate vollbringen im Ganzen jene Leistung, die als (...) künstliche Intelligenz bezeichnet wird. KI in der damit vorliegenden Form ist somit ein distribuiertes, netzwerkförmiges Phänomen. (shrink)

Dit werkstuk betrekt zich op de vraag of de de facto legitimiteit van Knoet de Grote als koning van Angelsaksisch Engeland, te verklaren is aan de hand van de theorieën over legitimiteit zoals gepostuleerd door Maximilian Carl Emil Weber (1864—1920). Bestaande literatuur over Knoet de Grote zijn troonsbestijging, zoals dat van vooraanstaand 19e-eeuws historicus Edward Augustus Freeman, zou een ‘geromantiseerd’ beeld hebben geschetst van de kwestie. Dit werkstuk zal kijken of dit beeld, aan de hand van Webers theorie over waar (...) legitimiteit in gegrond kan zijn, ten eerste terecht te noemen is en, ten tweede, of het Knoets status als legitiem vorst van het ‘Angelsaksische’ volk goed kan verklaren. (shrink)

In der heutigen Welt der Informations- und Kommunikationstechnologie hat sich die Generation Z, die Digital Natives, wiedergefunden. Im Jahr 2021 nutzten 95% der jungen Menschen in der EU täglich das Internet (Eurostat, 2022). Um in der überwältigenden Menge an Informationen navigieren zu können, müssen Jugendliche Medienkompetenz beweisen. Der Fortschritt der Medien und Technologien erfordert eine zunehmende Anzahl an digitalen Fähigkeiten, wobei die Medienkompetenz in den letzten Jahren viele Formen und Gestalten gekannt hat. In diesem Zusammenhang befasst sich die vorliegende Literaturübersicht (...) mit dem Übergang von der Medienkompetenz der 90er Jahre (Aufderheide, 1993) zur neuen, digitalen Medienkompetenz. Unsere primären Ergebnisse deuten darauf hin, dass die neue Medienkompetenz ein Grundstein in der fortlaufenden Entwicklung und in der Bildungsphase der Jugendlichen ist. (shrink)

Wat betreft economische groei en ontwikkeling van de werkloosheid heeft de Nederlandse economie het sinds 1973 slechter gedaan dan andere OECD-landen. Op de vraag naar de oorzaken van die slechte prestatie zijn in het verleden uiteenlopende antwoorden gegeven door o.m. Bomhoff en Clavaux. Ook zijn er diverse wegen aangegeven om op te rukken naar een betere positie. In dit artikel presenteren de auteurs de resultaten van een internationale doorsnee-analyse om de verschillen in economisch succes tussen landen met behulp van een (...) eenvoudig neo-klassiek macro-economisch model te verklaren. Dit biedt de mogelijkheid om te traceren wat de rol van de exportgroei, de groei van de bevolking, de wisselkoers, de verhouding tussen de binnenlandse en de buitenlandse prijsontwikkeling en de investeringsquote voor verschillen in economische ontwikkeling is geweest. Vooral de uitvoer gecorrigeerd voor de omvang van de bevolking, de investeringsquote en de nominale wisselkoers komen als belangrijke verklarende variabelen naar voren. Op grond van hun analyse komen de auteurs tot de conclusie dat een beleid gericht op het verbeteren van de Nederlandse economische prestatie op lange termijn zich vooral zou moeten concentreren op het benutten van exportkansen en op een hoog investeringsniveau ter bevordering van technologische vernieuwing en daarmee verbetering van de concurrentiepositie. Daarbij moet worden voorkomen dat revaluatie van de gulden het exporteffect teniet doet. (shrink)

Üblicherweise sind die Dinge kompliziert. Dies führt dazu, dass es eine Menge (unvereinbarer) Theorien gibt, die sich diesen Dingen widmen. Manche sind recht einfach gestrickt, andere sind komplexer. Die Existenz dieser unterschiedlichen Ideen sind ein Indiz dafür, dass die Dinge bisher letztlich unerklärt sind. Und sie sind eine Aufforderung, weiter zu denken. Manchmal sind sie aber auch eine Aufforderung, einmal aufzuräumen. Diese Aufgabe habe ich mir zu Herzen genommen und will deswegen in dieser Arbeit (sozusagen als kleiner Reiseführer) einige Theorien (...) zu Handlungsgründen beleuchten. (shrink)

Wie wäre es mit einer anderen Ausg. der Reichen und Berühmten? Zuerst das Offensichtliche – die Harry-Potter-Romane sind primitiver Aberglaube, der Kinder dazu ermutigt, an Fantasie zu glauben, anstatt Verantwortung für die Welt zu übernehmen – natürlich die Norm. JKR ist genauso ahnungslos über sich und die Welt wie die meisten Menschen,aber etwa 200 Mal so destruktiv wie der durchschnittliche Amerikaner und etwa 800 Mal mehr als der durchschnittliche Chinese. Sie war verantwortlich für die Zerstörung von vielleicht 30.000 Hektar Wald, (...) um diese Müllromane zu produzieren, und die ganze Erosion, die sich daraus ergibt (nicht trivial, da esmindestens 6 und vielleicht 12 Tonnen/Jahr Boden in den Ozean für alle auf der Erde oder vielleicht 100 Tonnen pro Amerikaner ist, und so etwa 5000 Tonnen/Jahr für Rowlings Bücher und Bewegungenundihre 3 Kinder). Die Erde verliert jedes Jahr mindestens 1% ihres Oberbodens, so dass der größte Teil ihrer Nahrungsmittelanbaukapazität weg sein wird, wenn sie sich dem Jahr 2100 nähert. Dann gibt es die riesige Menge an verbranntem Brennstoff und Abfall, die gemacht werden, um die Bücher und Filme, Plastikpuppen usw. herzustellen und zu vertreiben. Sie zeigt ihren Mangel an sozialer Verantwortung, indem sie Kinder hervorbringt, anstatt ihre Millionen zu verwenden, um familienplanerisch zu sein oder den Regenwald aufzukaufen, und indem sie die konventionelle liberale Dummheit der Vorherrschaft der Dritten Welt fördert, die Großbritannien, Amerika, die Welt und die Zukunft ihres Nachkommen zerstört. Natürlich unterscheidet sie sich nicht so sehr von den anderen 7. 8 Milliarden ahnungslos - nur noiser und zerstörerischer.. Es ist das keine kostenlose Mittagessen Problem schreiben groß. Der Mob kann einfach nicht sehen, dass es nichts gibt, wie einer Person zu helfen, ohne anderen zu schaden. Rechte oder Privilegien, die Neuankömmlingen in einer überfüllten Welt gewährt werden, können die Rechte anderer nurvereist enden. Trotz der massiven ökologischen Katastrophen, die sich jeden Tag überall vor ihnen abspielen, können sie sie nicht an die hemmungslose Mutterschaft der "Vielfalt" heften, die für den größten Teil des Bevölkerungszuwachses des letzten Jahrhunderts und all das in diesem jahr erklärt. Ihnen fehlt eine Kombination aus Intelligenz, Bildung, Erfahrung und Gesunden, die erforderlich sind, um die täglichen Angriffe auf die Ressourcen und das Funktionieren der Gesellschaft auf den letztendlichen Zusammenbruch der industriellen Zivilisation zu extrapolieren. Jede Mahlzeit, jede Fahrt mit dem Auto oder Bus, jedes Paar Schuhe ist ein weiterer Nagel im Sarg der Erde. Es ist ihr wahrscheinlich nie in den Sinn gekommen, dass ein Sitz in einem Flugzeug von London nach San Francisco etwa eine Tonne Kohlenstoff produziert, der etwa 3 Quadratmeter Meereis schmilzt, und als eine der Überprivilegierten hat sie wahrscheinlich Hunderte solcher Flüge geflogen. Nicht nur die Reichen und Berühmten, sondern fast jede öffentliche Persönlichkeit überhaupt, einschließlich praktisch aller Lehrer, werden unter Druck gesetzt, politisch korrekt zu sein, was in den westlichen Demokratien heute sozialdemokratisch(neomarxistisch – d.h. verwässerte Kommunisten) bedeutet, dass die Supremacisten der Dritten Welt für die Zerstörung ihrer eigenen Gesellschaften und ihrer eigenen Nachkommen arbeiten. Diejenigen also, deren Bildung,Erfahrung, Intelligenz (und der grundlegende gesunde Menschenverstand), die ihnen verbieten sollten, überhaupt öffentliche Erklärungen abzugeben, völlig alle Medien beherrschen und den Eindruck erwecken, dass die Intelligenten und Zivilisierten Demokratie, Vielfalt und Gleichheit begünstigen müssen, während die Wahrheit ist, dass dies die Probleme und nicht die Lösungen sind und dass sie selbst die Hauptfeinde der Zivilisation sind. Siehe my Suicide by Democracy 2nd ed (2019) und andere. (shrink)

Was hat der Staat mit sexueller Orientierung zu tun? Eine ganze Menge, meint Gundula Ludwig, denn durch staatliche Macht in Form von „heteronormativer Hegemonie“ würden wir zu Subjekten gemacht – und zwar ‚normalerweise‘ zu männlichen bzw. weiblichen und heterosexuellen. Dabei betont Ludwig die Gegenseitigkeit des Verhältnisses von Staat und Geschlecht: Nicht nur wirke staatliche Macht konstitutiv und vergeschlechtlichend auf Subjekte, sondern der Staat selbst werde im „Prozess der vergeschlechtlichen Subjektkonstitution erst hervorgebracht“. Deshalb seien weder der Staat noch Heterosexualität natürlich gegeben, (...) sondern ihre Konstruktion sei eine Regierungstechnologie, und nicht zu trennen vom ökonomischen (Neo-)Liberalismus. Mit ihrem Buch möchte die Autorin eine Leerstelle in der Forschung füllen: Einerseits sei die Staatstheorie geschlechtsblind, andererseits ließen queer-feministische Arbeiten zur Konstruktion von Geschlecht den Staat aus. Ludwig verspricht eine poststrukturalistisch antiessentialistische Theorie, die beides beobachten kann und so den Zusammenhang von Staat und Geschlecht erklärt. (shrink)