This paper presents a study into the Hindi-Urdu 'na' as a sentence-final particle. Although also used as a topic marker and negation, 'na' occurs sentence-finally across clause-types. In light of the data, we think the following hypothesis offers the best fit: 'na' signals the speaker’s belief that the content of na’s containing clause is a reasonable inference, given what’s common ground. Notably, in addition to other clause-types, we explore na's distribution in exclamations and exclamatives. We link our work to recent (...) research on the polar question particle 'kya' in Hindi-Urdu. (shrink)

Delivery riders became frontline workers who assisted everyone in getting their daily supplies. They transported them to their destinations when the pandemic started, and everyone had to stay home to stop the COVID-19 virus from spreading. Thus, this study explores the experiences, challenges, and coping mechanisms of 15 Female Delivery Riders in Bulacan, Philippines. The study employed Heideggerian Phenomenology and Interpretative Phenomenological Analysis (IPA). Further, the following themes arise: (1) The Realist, (2) The Accommodated, (3) The Vulnerable, and (4) The (...) Determined. These themes highlighted the experiences and challenges faced by the participants. Moreover, it is highly suggested that female employees should be given preferential assistance given their physical capabilities and role in the family. Thus, local government units should provide an alternative source of income that will allow them to have quality time with their family, especially their children. (shrink)

This a article related to problems and mis conceptions about philosophical studies in India. In short it describe various basics problems faced by students and teachers.

As Acharya Vidyanand writes in the Foreword of Samayasara, it is the ultimate conscious reality. The enlightened soul has infinite glory. It has the innate ability to demolish the power of karmas, both auspicious as well as inauspicious, which constitute the cycle of births and deaths, and are an obstacle in the path of liberation of the soul. Samayasara is an essential reading for anyone who wishes to lead a purposeful and contented life. It provides irrefutable and lasting solutions to (...) all our problems, concerning worldly ways as well as spiritual curiosities and misgivings. (shrink)

As Āchārya Vidyanand writes in the Foreword of Samayasāra, it is the ultimate conscious reality. The enlightened soul has infinite glory. It has the innate ability to demolish karmas, both auspicious as well as inauspicious, which constitute the cycle of births and deaths, and are obstacles in the path to liberation. Samayasāra is an essential reading for anyone who wishes to lead a purposeful and contented life. It provides irrefutable and lasting solutions to all our problems, concerning worldly ways as (...) well as spiritual curiosities and misgivings. (shrink)

जिनशासन प्रणेता आचार्य समन्तभद्र (लगभग दूसरी शती) ने "युक्त्यनुशासन", जिसका अपरनाम "वीरजिनस्तोत्र" है, में अखिल तत्त्व की समीचीन एवं युक्तियुक्त समीक्षा के द्वारा श्री वीर जिनेन्द्र के निर्मल गुणों की स्तुति की है। युक्तिपूर्वक ही वीर शासन का मण्डन किया गया है और अन्य मतों का खण्डन किया गया है। प्रत्यक्ष (दृष्ट) और आगम (इष्ट) से अविरोधरूप अर्थ का जो अर्थ से प्ररूपण है उसे युक्त्यनुशासन कहते हैं। यहाँ अर्थ का रूप स्थिति (ध्रौव्य), उदय (उत्पाद) और व्यय (नाश) रूप तत्त्व-व्यवस्था (...) को लिए हुए है, क्योंकि वह सत् है। आचार्य समन्तभद्र ने यह भी प्रदर्शित किया है कि किस प्रकार दूसरे सर्वथा एकान्त शासनों में निर्दिष्ट वस्तुतत्त्व प्रमाणबाधित है तथा अपने अस्तित्व को सिद्ध करने में असमर्थ है। आचार्य समन्तभद्र ग्रन्थ के अन्त में घोषणा करते हैं कि इस स्तोत्र का उद्देश्य तो यही है कि जो लोग न्याय-अन्याय को पहचानना चाहते हैं और प्रकृत पदार्थ के गुण-दोषों को जानने की जिनकी इच्छा है, उनके लिए यह "हितोन्वेषण के उपायस्वरूप" सिद्ध हो। श्री वीर जिनेन्द्र का स्याद्वाद शासन ही "सर्वोदय तीर्थ" है।. (shrink)

Ācārya Kundakunda’s (circa 1st century BCE) ‘Samayasāra’ is among the most profound and sacred expositions in the Jaina religious tradition; it is perhaps the finest spiritual texts that we are able to lay our hands on in the present era. The original text is in Prakrit language and contains a total of 415 verses (gāthā). ‘Samayasāra’ is the exposition of the Pure (śuddha) ‘Self’ or ‘Soul’. It is the exposition, from the transcendental point-of-view (niścaya naya), of the ‘Real Self’ or (...) it is the ‘Essence of the Soul’. The assertions that the soul (jīva) gets bound to the karmic matter (dravya-karma) or that it does not get bound to the karmic matter are made from different points-of-view (naya). But that which transcends all points-of-view is the ultimate truth, the ‘samayasāra’, absolute and pure soul-substance. (shrink)

We focus on a sui generis grounding move in Hindi-Urdu dialogue, namely 'voh hi na'. 'Voh' is third person pronoun and can function as a propositional anaphor in dialogue. 'Hi' and 'na' are two discourse particles in Hindi-Urdu. A dataset consisting of minimal pairs of dialogues is presented to get a better sense of the move. Using dynamic models of discourse structure, we propose a semantics for 'voh hi na' in terms of its update effects.

Hindi maikakaila ang bilis ng paglaganap ng Katolisismong dala ng mga Kastila sa bansang Pilipinas; isang dahilan kung bakit tuluyan nang naiangkla sa pagkatao ng bawat Pilipino ang kahalagahan ng salitang relihiyon. Isa sa mga patunay ng pagkakaroon ng mahigpit na pagyakap ng mga Pilipino sa Katolisismo ay ang mga heritage church na matatagpuan sa Pampanga. Dahil dito, nabansagan ang mga Kapampangan na hindi lamang mahusay sa kusina, kundi pati na rin sa pagkakaroon ng masidhing pagpapahalaga sa kultura-pananampalatayang iniwan ng (...) kanilang mga ninuno. Ito ang naging inspirasyon ng papel, ang makita ang kulturapananampalatayang mayroon ang mga Kapampangan noong ika-18 siglo sa pamamagitan ng paghimay sa talasalitaan ng Kapampangan na isinulat ni Fray Diego Bergaño (1690-1747). Sa pamamagitan ng kwalitatibong pag-aaral at deskriptibong pagaanalisa, ginamit ang talasalitaan ni Bergaño na unang nailimbag noong 1732 bilang pangunahing teksto ng pananaliksik. Inalam at itinala ang mga salitang makikita rito na may kaugnayan sa relihiyon na umusbong sa panahong iyon. Sa tulong din ng panayam mula sa mga paring Kapampangan at ilang taong maalam sa kultura-pananampalatayang Kapampangan, nakagawa ng naratibo ang mga mananaliksik na nagsilbing tulay sa muling pagsilip sa kultura sa pagdarasal, paniniwala sa mga masasamang elemento at sumpa, pagsasabuhay ng pamahiin, tradisyon sa patay, konsepto sa mga bagay na makikita sa loob at labas ng simbahan, at sanhi ng pagkakasala ng mga Kapampangan sa kasaysayan.Ipinakita sa kabuuan ng pag-aaral ang transpormasyong naganap sa kultura-pananampalatayang Kapampangan -- mula sa nakaraan tungong kasalukuyan. (shrink)

From his long years of experience as a local executive until he was ushered into the presidency, Duterte was able to master the masses’ longings. He understands what the public expects in a leader-- gathered from information he collected in unorthodox fashion. He plunges into the grassroots even (at times) resorting to disguises; and sometimes he maintains his own intelligence group that feeds him necessary information. The shock that he generates in all corners, factions, sectors and even countries would qualify (...) him (perhaps) to be the unnamed monster that can disrupt the realm of Philippine politics. But despite his monstrous image, quite surprisingly, Duterte remains popular and appealing to the electorate. This essay foregrounds the ambivalent monster that the Philippine president wittingly or unwittingly assumes; a monster that is ready to devour victims while protecting those he (supposedly) loves. The essay argues that Duterte is a monster that represents a rapture—a kind of abrupt transition. He represents a monster leader that does not care about the elite’s and traditional pundits’ definition of a leader. He represents a leader that is hindi-iba (sa masa) but at the same time iba sa marami (trapo/traditional politicians). (shrink)

Ang Diyos ay hindi naglalaro ng dado", inulit ni Einstein mula sa taas ng kanyang determinismo, ngunit sa katunayan ang kosmos ay naghahagis ng mga buto nito nang sadyang mapagpasya: ang mga dado nito ay laruin. Hindi sa pag-iisip na tayo ay lumikha ng mga mundo. Sa pamamagitan ng pag-unawa sa mundo natututo tayong mag-isip. Ang Cosmovision ay isang termino na dapat ay nangangahulugang isang hanay ng mga pundasyon kung saan lumalabas ang isang sistematikong pag-unawa sa Uniberso, ang mga bahagi (...) nito bilang buhay, ang mundong ating ginagalawan, kalikasan, mga phenomena ng tao, at ang kanilang mga relasyon. Ito ay, samakatuwid, isang larangan ng analytical na pilosopiya na pinapakain ng mga agham, na ang layunin ay ang pinagsama-samang at epistemologically sustainable na kaalaman tungkol sa lahat ng kung ano tayo at nilalaman, na nakapaligid sa atin, at nauugnay sa atin sa anumang paraan. Ito ay isang bagay na kasingtanda ng pag-iisip ng tao, at, bilang karagdagan sa paggamit ng mga elemento ng siyentipikong kosmolohiya, sinasaklaw nito ang lahat ng bagay sa pilosopiya at agham na tumutukoy sa uniberso at buhay. Ang cosmovision ay hindi isang set ng mga ideya, hypotheses, at assumptions kundi isang sistemang batay sa obserbasyon, pagsusuri, ebidensya, at pagpapakita. Walang cosmovision na naglalayong tukuyin, itatag, o imungkahi ngunit para lamang maunawaan, suriin, at bigyang-kahulugan. Bawat isa sa atin ay nagtatayo at naghahatid ng kanyang kosmobisyon sa buong buhay, nang hindi nagtatatag ng mga anyo, bilang isang background para sa ating pag-iisip at pag-uugali. Sa lingguwistika, ang terminong "cosmovision" ay magmumula sa Aleman, katumbas ng konsepto ng "Weltanschauung," na ginamit ng ilang mga pilosopo. Gayunpaman, ang relasyong pangwika na ito ay hindi naaangkop dahil sumasalungat ito sa aming iminumungkahi bilang isang cosmovision. Ang salitang Aleman na ito ay tumutukoy sa isang pre-logical o proto- experimental na pananaw ng realidad, na may intuitive na konteksto at malayo sa kritikal na kaalaman na wala pa rin sa oras ng pagbabalangkas nito. Walang alinlangan, ang mga cosmovision, sa diwa kung saan natin nauunawaan ang mga ito, ay nagtataglay at gumagamit ng mga proto-experimental o pre-logical na elementong ito na kinabibilangan ng kasaysayan, ang sama-samang walang malay, at lahat ng mga archetype na dala natin. Gayunpaman, sa konseptong inilalapat natin dito, ang cosmovision ay higit na lumalampas sa nilalamang ito, una sa pamamagitan ng patuloy na pagsusumite nito upang ipakita ang kritikal na pag-iisip, at sa wakas sa pamamagitan ng paggawa ng analitikong karanasan (at hindi ang kaisipan mismo o intuwisyon) ang aktwal nitong uniberso. Inilantad ni António Lopes ang lawak ng nilalamang ito: "Ang mga cosmovision ay hindi produkto ng pag-iisip. Hindi sila nagmumula sa simpleng pagnanais na malaman. Ang pagkaunawa sa katotohanan ay isang mahalagang sandali sa pagsasaayos nito, ngunit, gayunpaman, ito ay isa lamang. Ito ay nagmumula sa mahahalagang pag-uugali, mula sa karanasan ng pagsusuri sa buhay, at mula sa istruktura ng ating saykiko na kabuuan Ang pagtaas ng buhay sa kamalayan sa kaalaman sa realidad, sa pagpapahalaga, at sa kusang katotohanan ay ang mabagal at mahirap na gawain. na ginawa ng sangkatauhan sa pagbuo ng mga konsepto ng buhay (W. Dilthey, 1992 [1911]: 120). Sa gawaing ito, hinahangad nating balangkasin ang isang kosmobisyon batay sa mga realidad na inaalok natin ngayon hindi nagmumungkahi, sa anumang oras, na gumawa ng agham; o magteorya ng pilosopiya, ngunit lagi nating hahanapin na suportahan sila o, hindi bababa sa, protektahan nila mula sa mga pang-unawang distorsyon na karaniwan nating dala. (shrink)

The contents of Brahmajnaana, the Buddhism, the Jainism, the Sabdabrahma Siddhanta and Shaddarsanas will be discussed to present the true meaning of individual’s identity and I. The influence of spirituality contained in Upanishadic insight in the development of Sanskrit language structure, Indian culture, and individual identity formation will be developed. The cultural and psychological aspects of a civilization on the formation of its language structure and prominence given to various parts of speech and vice versa will be touched upon. These (...) aspects will be also compared and contrasted with German, French, Telugu and Hindi and their respective influence on cultural and identity formation and vice versa. A cognitive science interpretation of advaita and dvaita phases of mind and bhakti and vibhakti modes of language acquisition and communication in terms of physics and electronics will be given and be clubbed to present an inclusive and comprehensive modern scientific and social scientific understanding and interpretation of Brahmajnaana, the Buddhism, the Jainism and rest of current theistic and atheistic awareness of I and its spiritual, linguistic, cognitive scientific and rationalistic ideas and opinions. The use of this study for national integration and oneness of Indians will be highlighted. (shrink)

The Work describes and discusses about the concept of Moksha in the various Indian Philosophical Systems. A lucid brief introductory details are presented in this work. The work is in India's National Language Hindi.

Integral ang ipinahihiwatig ng mga pelikula sa Pilipinas na direktang nagtampok sa mga kuwentong pag-ibig at paghahanapbuhay ng mga migranteng Pilipino sa ibayong dagat. Patok sa lipunang Pilipino ang mga pelikulang nakakakilig, nakapagbibigay ng ligaya, at inspirasyon. Ngunit hindi din dapat kaligtaan ang isa pang temang maaaring umusbong mula dito—ang kalagayan at danas ng mga karakter, hindi lamang bilang mangingibig, kundi bilang manggagawa din. Kung gayon, pagkalas ito panandalian sa kinasanayang pagtrato sa mga romantic movie ng mga Pilipino sa payak (...) nitong anyo bilang kuwentong pag-ibig lamang. Bagkus, malaong holistikong magsisiwalat sa malawakang diaspora at realidad ng paggawang Pilipino sa iba’t ibang bahagi ng mundo. Layunin ng artikulong ito na muling ipasundayag ang pagtatalaban ng puso na siyang simbolo ng pag-ibig at kamay na kumakatawan o metapora ng paghahanapbuhay. Partikular na susuyurin ang dalawang pelikula na nasa direksiyon ni Olivia Lamasan, na nagtampok sa mga Pilipino sa Estados Unidos—ang Sana Maulit Muli at In My Life. (shrink)

Ergative languages make up a substantial percentage of the world’s languages. They have a case system which distinguishes the subject of a transitive verb from that of an intransitive, grouping the latter with the object — that is, the object of a transitive verb and the subject of an intransitive verb are in the same case, which we refer to as the nominative. However, ergative languages differ from one another in important ways. In Greenlandic Eskimo the nominative, whether it is (...) a subject or an object, is syntactically prominent in the clause, much like a subject in English; but in Warlpiri, the nominative is not prominent, more like an object. The variable prominence of the nominative manifests itself as well in the semantics, e.g., default scope of indefinite and quantified nominals. Using data from Greenlandic Eskimo and Warlpiri, and from Hindi, which represents a split ergative system, this paper develops a general theory of case which explains the observed differences amongst ergative languages. In addition, the theory is designed to account for the accusative language type, represented by English. (shrink)

The world of artificial intelligence appears to be in rapid transition, and claims that artificial general intelligence is impossible are competing with concerns that we may soon be seeing Artificial Godlike Intelligence and that we should be very afraid of this prospect. This article discusses the issues from a psychological and social perspective and suggests that with the advent of Generative Artificial Intelligence, something that looks to humans like Artificial General Intelligence has become a distinct possibility as is the idea (...) of making it semi-autonomous: not just responding to discrete external inputs or performing specific tasks but able to prompt itself to create an ongoing stream of cognition that can possess something akin to a ‘purpose’. Add to that the ability of computers to be connected in vast networks, and we can envisage intelligences with staggering amounts of knowledge and reasoning capability, engaging with humans to anticipate and grant wishes. Such Semi-Autonomous Godlike Artificial Intelligences (SAGAIs—meaning ‘engagements’ in Hindi) could end up like Kali, wreaking death and destruction on our species or like Thor, acting as a saviour and protector of humanity. Which of these our SAGAIs most resemble could depend on whose wishes it is designed to serve: a rich oligarchy seeking ever greater wealth and power whatever the cost to others, or a populace that has compassion for each other and for life on the planet. (shrink)

Quantification, Negation, and Focus: Challenges at the Conceptual-Intentional Semantic Interface Tista Bagchi National Institute of Science, Technology, and Development Studies (NISTADS) and the University of Delhi Since the proposal of Logical Form (LF) was put forward by Robert May in his 1977 MIT doctoral dissertation and was subsequently adopted into the overall architecture of language as conceived under Government-Binding Theory (Chomsky 1981), there has been a steady research effort to determine the nature of LF in language in light of structurally (...) diverse languages around the world, which has ultimately contributed to the reinterpretation of LF as a Conceptual-Intentional (C-I) interface level between the computational syntactic component of the faculty of language and one or more interpretive faculties of the human mind. While this has opened up further possibilities of research in phenomena such as quantifier scope and scope interactions between negation, quantification, and focus, it has also given rise to a few real challenges to linguistic theory as well. Some of these are: (i) the split between lexical meaning – a matter supposedly belonging to the phase-wise selection of lexical arrays – and issues of semantic interpretation that arise purely from binding and scope phenomena (Mukherji 2010); (ii) partially relatedly, the level at which theta role assignment can be argued to take place, an issue that is taken up by me in Bagchi (2007); and (iii) how supposedly “pure” scopal phenomena relating to quantifiers, negation, and emphasizing expressions such as only and even (comparable to, e.g., Urdu/Hindi hii and bhii, Bangla –i and –o) also have dimensions of both focus and discourse reference. While recognizing all of these challenges, this talk aims to highlight particularly challenge (iii), both in terms of scholarship in the past and for the rich prospects for research on languages of south Asia with the semantics of quantification, negation, and focus in view. The scholarship of the past that I seek to relate this issue to is where, parallel to (and largely independently of) the research on LF that had been happening, Barwise and Cooper were developing their influential view of noun phrases as generalized quantifiers, culminating in their key 1981 article “Generalized Quantifiers and Natural Language” while, independently, McCawley, in his 1981 book Everything that Linguists have Always Wanted to Know about Logic, established through argumentation that all noun phrases semantically behave like generalized quantified expressions (further elaborated by him in the second – 1994 – revised edition of his book). I seek to demonstrate, based on limited data analysis from selected languages of south Asia, that our current understanding of quantification, negation, and focus under the Minimalist view owes something significant to the two major, but now largely marginalized, works of scholarship, and that for the way forward it is essential to adopt a more formal-semantic approach as adopted by them and also by later works such as Denis Bouchard’s (1995) The Semantics of Syntax, Mats Rooth’s work on focus (e.g., Rooth 1996, “Focus” in Shalom Lappin’s Handbook of Contemporary Semantic Theory), Heim and Kratzer’s Semantics in Generative Grammar (1998), and Yoad Winter’s (2002) Linguistic Inquiry article on semantic number, to cite just a few instances. (shrink)

गुमनामी में आधी सदी के बाद, चेतना की प्रकृति अब व्यवहार विज्ञान और दर्शन में सबसे विषय है. 1930 में लुडविग Wittgenstein के अग्रणी काम के साथ शुरुआत (ब्लू और ब्राउन पुस्तकें) और 50 से अपने तार्किक उत्तराधिकारी जॉन Searle द्वारा वर्तमान के लिए, मैं इस अध्ययन को आगे बढ़ाने के लिए एक heuristic के रूप में निम्नलिखित तालिका बनाया है. पंक्तियाँ विभिन्न पहलुओं या अध्ययन के तरीके दिखाते हैं और कॉलम अनैच्छिक प्रक्रियाओं और स्वैच्छिक व्यवहार को दिखाते हैं जिसमें (...) चेतना की तार्किक संरचना (एलएससी) की दो प्रणालियों (दोहरी प्रक्रियाओं) को शामिल किया जाता है, जिसे तार्किक संरचना के रूप में भी माना जा सकता है। Rationality की (LSR-Searle), व्यवहार के (LSB), व्यक्तित्व के (LSS) की, वास्तविकता की (LSOR), Intentionality की (LSI) -शास्त्रीय दार्शनिक शब्द, चेतना के वर्णनात्मक मनोविज्ञान (डीपीसी) , सोचा की वर्णनात्मक मनोविज्ञान (DPT) -या बेहतर, सोचा (LDPT) के वर्णनात्मक मनोविज्ञान की भाषा, शब्द यहाँ शुरू की और मेरे अन्य बहुत हाल ही में लेखन में. आधुनिक दो systems दृश्यसे मानव व्यवहार के लिए एक व्यापक अप करने के लिए तारीख रूपरेखा इच्छुक लोगों को मेरी पुस्तक 'दर्शन, मनोविज्ञान, मिनडी और लुडविगमें भाषा की तार्किक संरचना से परामर्श कर सकते हैं Wittgenstein और जॉन Searle '2 एड (2019). मेरे लेखन के अधिक में रुचि रखने वालों को देख सकते हैं 'बात कर रहेबंदर- दर्शन, मनोविज्ञान, विज्ञान, धर्म और राजनीति पर एक बर्बाद ग्रह --लेख और समीक्षा 2006-2019 3 एड (2019) और आत्मघाती यूटोपियान भ्रम 21st मेंसदी 4वें एड (2019). (shrink)

निर्गुण प्रेम मार्गी सूफ़ी संत कवि एवं उनका काव्य, ज्ञान मार्गी संत काव्य धारा एवं निर्गुण प्रेम मार्गी सूफ़ी संत काव्य धारा में साम्य एवं वैषम्य -/- Author / Authors : डॉ0 आभा रानी Page no. 9 - 49 Discipline : Hindi Literature/Cultural studies/Sufism Script/language :Devnagiri / Hindi Category : Research paper Keywords: निर्गुण प्रेम मार्गी सूफ़ी संत कवि, ज्ञान मार्गी संत काव्य धारा, निर्गुण प्रेम मार्गी सूफ़ी संत काव्य धारा.

Ang pagpapalaganap ng wikang Filipino ay hindi payak na romantisasyon ng nasyonalismo. Sa halip, ito ay instrumento tungo sa higit na demokratisasyon ng wikang Filipino, at samakatuwid ay may malalim na implikasyon sa usapin ng katarungang panlipunan. Sa kontekstong ito mabibigyang-diin ang dulot na suliranin ng Dambuhalang Pagkakahating Pangkalinangan, na dahilan kung bakit mas namomonopolisa ng elit ang mga daluyan ng kapangyarihan tulad ng edukasyon, komersyo at pulitika. Tungo sa paghahanap ng lunas sa suliraning ito, makatutulong ang pagsasa-Filipino ng agham (...) panlipunan bilang esensyal na bahagi ng sistemang pang-edukasyon. -/- Bilang ambag sa adhikaing ito ng pagsasa-Filipino ng agham panlipunan, naglunsad ang pag-aaral na ito ng isang payak na bahaginan ng best practices para sa pagsasa-Filipino ng pagtuturo at pananaliksik sa antas ng silid-aralan at Departamento/Kolehiyo. Hinalaw ang best practices na ito mula sa iba’t ibang guro, mananaliksik, at institusyon, para makabuo ng isang munting imbentaryo ng mga “armas-panturo.” Binubuo ang imbentaryong ito ng 17 gawi/aktibidad/programa para sa antas ng silid-aralan, at 6 gawi/aktibidad/programa para sa antas ng Departamento/Kolehiyo. Nilalayon na maging munting batis ang imbentaryong ito para sa pagpapainam ng pedagohiya ng mga guro at polisiya ng mga institusyon tungo sa higit na pagsasa-Filipino ng pagtuturo at pananaliksik sa agham panlipunan. (shrink)

Paunang Salita Ang kasalukuyang aklat ay produkto ng masigasig na pagsusumikap ng mga mag-aaral ng BA Kasaysayan sa Politeknikong Unibersidad ng Pilipinas, Sta. Mesa sa ilalim ng klase na Historiograpiya ni Dr. Zeus A. Salazar. Tinatangka nitong maitala para sa salinlahi ang mga kaganapan sa kanilang suplemental na klase tuwing Martes sa Bahay Escaler, ang tahanan ng kanilang Guro. -/- Magkagayumpaman, hindi ito talaga maitatangi sa mahabang kasaysayan ng pagtuturo ni Salazar. Ang pagkakatitikan/pagpapakatitikan higit sa lahat ay isa nang signature (...) style sa pagtuturo ni Salazar mula pa noong dekada 1970. Mababanggit din ang kinagawian niyang pagdaragdag ng oras labas sa opisyal na oras ng klase upang magpalalim ng mga paksang inaral sa loob nito, kung hindi man sa mga kapihang matatagpuan sa kaligiran ng U.P. Campus kung saan siya nagturo nang may 40 taon, at sa Bahay Gomburza mismo, ang dating tahanan ni Salazar. (shrink)

: The Hamblin-Karttunen approach has led to many insights about questions in English. In this article the results of this rule-by-rule tradition are reconsidered from a crosslinguistic perspective. Starting from the type-driven XLS theory developed in Bittner (1994a, b), it is argued that evidence from simple questions (in English, Polish, Lakhota and Warlpiri) leads to certain revisions. The revised XLS theory then immediately generalizes to complex questions — including scope marking (Hindi), questions with quantifiers (English) and multiple wh-questions (English, Hindi, (...) Japanese). Eliminating language- and construction-specific information from the compositional rules, in favor of universal semantic filters, leads to analyses that not only generalize across unrelated languages but are also empirically more accurate, not less. (shrink)

Matagal nang dinalumat ang konsepto ng Inang Bayan bilang kabuuang tunguhin ng kilusang panghimagsikan ng Kataastaasan, Kagalang-galangang Katipunan (KKK) ng mga Anak ng Bayan. Lehitimong gawain ito dahil bukod sa kontekstong nakaugat ang bayan sa ina/mater vis-à-vis patria, mahihinuha ring malaki ang pagkilala ng Supremong si Andres Bonifacio sa kadakilaan ng kababaihan sa panahon ng himagsikan. Sa kabila nito, masasabing may suliranin sa historiograpiyang Pilipino dahil isinasantabi ng ilang positibista at sexistang manunulat ang kolektibong gunita sa kababaihan bilang kasama ng (...) bayan. Kung kaya’t patuloy itong iwinawasto sa pagdaan ng panahon. Masusumpungan ito kung gagawing halimbawa ang kababaihan sa rebolusyong Pilipino. Naisasantabi sila bilang mga paksa ng pag-aaral o kung minsan, itinuturing na palamuti lamang na kailangang idugtong sa pangalan ng kalalakihan. Kaugnay ng suliraning ito kung kaya’t itinatampok sa pag-aaral na ito ang muling pagsipat sa apat na mahahalagang bagay: (1) kasaysayan ng kababaihang Pilipina noong dantaon 19; (2) pakikisangkot ng kababaihan sa Katipunan at himagsikan; (3) pagtingin ng Katipunan sa kababaihan; at (4) impluwensya ng Katipunan sa pagkilos ng kababaihan sa pagpasok ng dantaon 20. Mangyari pa, titingnan din ang muling pakikilahok ng kababaihan sa mga digmaang bayan sa panahon ng post-Katipunan. Hindi ito bagong pag-aaral kundi isang paglalagom sa mga naunang pag-aaral. Kakikitaan ang papel na ito ng mas matinding hamon at pagpursigi sa pagsusulat ng mga paksa na may kinalaman sa Araling Pangkababaihan at Araling Pangkasarian. Tunguhin ng papel ang holistikong kasaysayan ng kababaihan sa pakikisangkot nila sa Katipunan bilang mga kasama ng bayan. (shrink)

Kapwa nakalatag sa heograpikal, ekonomiko, at kultural na aspekto ng Asya-Pasipiko ang bansang Australia at Pilipinas. Bagama’t kaiba sa kontinenteng kinaroroonan, mababakas pa rin ang dimensiyong nag-uugnay sa dalawang estado ng Pasipiko. Kung uungkatin ang kasaysayan, napakatibay ang ugnayang namamagitan sa Australia at Pilipinas sapul pa noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig o ang pagpapalaya sa Pilipinas laban sa puwersa ng mga Hapones nang tumakas tungong Australia sina Pangulong Manuel Quezon at buong pamilya noong Pebrero 19, 1942. Ngunit kung tutuusin, sa ganitong (...) kaganapan at alaala lamang nakapako ang ating kamalayan sa tuwing ginugunita natin ang relasyon ng dalawang bansa. Marami pa ang hindi nabubuksan at nabibigyan ng pansin sa kanilang pinag-isang kasaysayan at direktang ugnayan sa kadahilanang hindi ito napaglalaanan ng tuon at pagpapahalaga sa historiograpiya ng mga Area Studies o disiplinal na pag-aaral ng kasaysayan ng ibayong dagat. Katulad ng ilang mga nauna at pagtatangkang pag-aaral, aambagan ng rebyung ito ang pagpupunla, pagpapahalaga, at pagpapaunlad sa ugnayang kultural na mayroon ang Australia at Pilipinas. (shrink)

Ang mga pelikula ng viva max ay namayagpag mula ng magkaroon ng lockdown sa Pilipinas. Sa yugtong ito, nagpalabas ang viva films ng mga pelikula sa pamamagitan ng aplikasyong viva max. Sa panonood ng mga pelikula rito, kailangan mag-subscribe ng manonood. Ang pinakamababng subscription nito ay 149.00. Sa plan na ito, isang buwan ng makakapanood ang subscriber ng lahat ng pelikula ng viva max. Nilalayon ng pananaliksik na ito na talakayin ang kalagayan ng kababaihang gumaganap sa mga piling pelikula ng (...) viva max batay sa kanilang katangian at maging ang papel sa lipunan gamit ang lenteng feminismo. Gumamit ang mananaliksik ng thematic analysis. Sa paggamit ng metodong ito, masusing pinag-aralan at binigyang-kahulugan ang mga impormasyon at datos na susuriin. Naging sandigan din ng pananaliksik na ito ang teoryang feminismo kung saan sinuri ang katangian at papel na ginampanan ng bawat tauhang babae sa mga piling pelikula ng viva max upang mabigyang-linaw ang pagbabagong naganap sa kanilang katauhan. Maging ang dahilan nang patuloy na pagtangkilik ng mga manonood sa ganitong uri ng palabas sa kabila ng iba-ibang palabas na matatagpuan sa ilang aplikasyong katulad ng Netflix, Iflix at Disney. Hindi maikakaila na malaki pa rin ang hatak ng mga pelikula na mapapanood sa viva max. Makikita rin sa pananaliksik na ito ang iba-ibang katangian at kakayahan ng mga kababaihan na tiyak na hahangaan ng sinumang manonood. Mga katangiang hindi binibigyang pansin ng ilang manonood lalo na ng mga kalalakihan ngunit kung susuriin, ito ay nagpapakita ng mahahalagang aral na tiyak na kapupulutan ng aral. Mahalagang talakayin ang ganitong uri ng pananaliksik upang magbigay- linaw kung bakit patuloy itong tinatangkilik sa paglipas ng panahon sa kabila ng paglabas ng mga bagong panoorin. (shrink)

Nang masakop ng Estados Unidos ang Pilipinas, dumating sa bansa ang isa pang uri ng Kristiyanismo na iba sa bitbit ng mga Espanyol-ang Protestantismo (na nagsimulang isilang noong ika-16 na dantaon sa Europa sa pamumuno nina Luther, Calvin, at Zwingli). Salaysay ni T. Valentino Sitoy (1989, iii, 7-11), 1899 unang dumating ang mga misyonerong Protestante sa Pilipinas, na kinabibilangan ng mga Presbyterian, Baptist, at Methodist. Kalaunan ay sinundan ito ng pagdating ng mga Episcopalian, Seventh-Day Adventist, United Brethren, Disciples, Christian and (...) Missionary Alliance, at iba pa. Ilan sa mga ito ay nagsama-sama upang mabuo ang Evangelical Union. Hinati nila ang Pilipinas sa iba't ibang probinsya ng mission fields (tulad ng ginawa dati ng mga Heswita, Rekoletos, Augustino, Pransiskano, at Dominikano), upang hindi sila magkaagawan sa populasyon na babahaginan ng ebanghelyo. (shrink)

Pangunahing layunin ng papel na ito ang patunayan na mayroong konsepto ng sarili sa kamalayang Pilipino at gamitin ang pag-unawa rito sa pagtugon sa mga suliraning nakapalibot sa pilosopiyang Pilipino. Abala ang unang bahagi sa pagpapatibay ng pagkameron ng sarili at paglalahad ng depinisyon at mukha nito sa pamamagitan ng pagsagot sa mga sumusunod na katanungan: “Mayroon bang Sarili?” at “Ano ang Sarili?” Nakatungtong ang pagpapatibay at paglalahad na ito sa metalinggwistikal na pagsusuri ni Leonardo Mercado at pagmumuni sa meron (...) ni Roque Ferriols. Mapapansin sa paglalarawan sa sarili ang pagkamangha ni Mercado sa konsepto ng kasarinlan salungat sa kalayaan. Ang pagtuon ni Mercado sa kasarinlan ang tulay patungo sa pagsagot sa mga paratang sa pilosopiyang Pilipino. Sinasabi ni Noel Pariñas na imposible ang pagkakaroon ng pilosopiyang Pilipino habang naniniwala naman si Rolando Gripaldo na Kanluranin ito. Naging inspirasyon ng papel na ito ang “balangkas ng dekolonisasyon” ng peministang si Kelly Agra sa pagtugon sa dalawang suliraning inihayag ni Pariñas at Gripaldo. Kung kaya’t ipinakikita ng papel na ito na mahahalagang sangkap ang ating pag-unawa sa sarili at kasarinlan sa pagpapasimula ng dekolonisasyon at maging sa pagbibigay kaganapan mismo sa kasarinlan. Higit sa lahat, pinalilitaw ng buong diskursong ito ang hindi napapansing kahalagahan at implikasyon ng pagsasaliksik tungkol sa sarili; kalakip nito ang hangad na mas marami pang mga palaisip at mag-aaral ang magtangka na sumisid sa mga hindi kilalang mga sangkap ng pilosopiyang Pilipino habang nakikilahok sa proseso ng dekolonisasyon ng Pilipinong kaisipan. (shrink)

Dr. Amrit Kaur Raina, a renowned educationist, was a profound scholar of Sikhism. Having served as an educationist and administrator for over forty years at various prestigious educational institutions in India, she had also established herself as an eminent writer in the field of a comparative study of religions. Through her literary essays, as published in several reputed research journals, magazines, books, and newspapers, she had been able to create an indelible mark of scholarship on the minds of her readers. (...) Inspired by the writings of the Sikh Gurus and her father, Prof. Harnam Das, she devoted her life to disseminating the Sikh Gurus' educational philosophy and Gurmat among the masses. Being a prolific writer, with thirty-one books to her credit, in the diverse fields of education, religion, Punjabi, and Hindi literature, she had been honoured with the Shiromani Punjabi Sahityakar award (2006) and Haryana Gaurav Puraskar in Punjabi (2016) by Government of Haryana. A votary of honest living, Dr. Amrit Kaur Raina led a life dedicated to the love of God and selfless service to society. She was a true karam yogi who had devoted her whole life to spread the message of education, Gurmat, and service to all. She had been honored for her services to the Sikh cause, by several Sikh organizations, including SGPC, Amritsar; Guru Gobind Singh Foundation, Ludhiana; Sukhmani Society, Amritsar; Shaheed Memorial International Sewa Society, Ludhiana; S. D. College, Ambala Cantt; and Gurmat College, Patiala, etc. Dr. Amrit Kaur Raina often asserted that Sikh Gurus' educational philosophy, their Sikhi ethics, their compositions, and Sri Guru Granth Sahib as a whole are the substance that makes for spirituality befitting the 21st century. Her views on various aspects of Sikh Gurus' Educational Philosophy are presented here for the benefit of readers:. (shrink)

This article, addressed to Yoga Therapists, sorts out the historical roots of our idea of Yoga, elucidates the colonial interference and distortion of Yoga, and shows that trauma and therapy are the primary focus of Yoga. However, unlike most philosophies of therapy, Yoga's solution is primarily moral philosophical---Yoga itself being a basic ethical theory, in addition to Virtue Theory, Consequentialism and Deontology. This article goes some way to elucidating that it is quite ironic (and absurd) that many feel the need (...) to bring being “trauma-informed” into the title of Yoga education. That’s like the vacuous “chai tea” moniker (“chai” being the Hindi word for tea). Decolonizing our understanding of Yoga involves retrieving the original theory as the primary explanation of the topic, which allows us to understand how various activities, called "yoga," can be ways of practicing the moral philosophy of Yoga. The idea that "yoga" means many things and projects relies upon a contra logical methodology of interpretation which violates constraints of basic reasoning. Putting aside interpretation for explication is part of critical thinking but also our own self therapy. (Originally published in Yoga Therapy Today, a publication of the International Association of Yoga Therapists. Shared with permission.). (shrink)

Nilalayon ng pag-aaral na ito ang isang pagsusuri at/o pagsasalansang tipolohikal ukol sa ilang pelikulang direktang tumuon sa danas at naratibo ng mga manggagawa, mangingibig, at/o manggagawang mangingibig—partikular na ang mga pelikulang idinirehe ni Olivia M. Lamasan. Sa paglago ng anomang larang katulad ng media studies, mahalaga rin ang pagsipat ng tipolohiya at/o pagsasaklasipika batay sa uri ng mga ipinamamayaning paksa. Ito ay upang matukoy ang pinagmumulan at/o pinaghuhugutang idea at inspirasyon ng mga kumatha at higit sa lahat, ang pananalamin (...) sa realidad ng lipunan sa panahon kung kailan ito kinatha. Nakasandig ang panunuring ito hindi lamang sa tradisyonal na pagbubuod ng mga kinathang pelikula, ngunit refleksibo rin uugatin ang kayariang panlipunan nito sa kasalukuyang direksiyon ng edukasyon at nakapangyayaring pagpapahalaga sa mga Pilipinong sining. Ang mga pelikulang Pilipino, lalo pa’t kung malaya at mapagpalaya ay maituturing na isang ekstensiyon at salamin ng mga communal ethos ng sambayanan at kalinangang Pilipino. (shrink)

Karaniwang nasasagkaan ng pinamamayaning pamantayan at perspektibang hinango mula sa labas ang konfigurasyon ng pag-aaral sa kasaklawang pangturismo ng mga Pilipino. Mula sa sinasaligang epistemolohiya hanggang sa praksis ng disiplinang ito na malaong maglilimita sa makaPilipinong dalumat kaugnay ng paglalakbay. Gayumpaman, hindi pa rin isinasantabi ang mga dulog mula sa labas dahil lamang sa kaligiran nito. Sa halip, layunin pa ng artikulong ito na angkinin ang Tourism Studies at tangkaing maipasok sa talastasang F/Pilipino ang usapin ng turismo at paglalakbay na (...) direktang aapuhap sa tatlong espisipikong aspekto: (1) kalagayan ng turismo at paglalakbay sa Pilipinas; (2) pangunahing salik sa paglalakbay; at malaong itatawid sa (3) sosyo-kultural at politiko-ekonomikong kinahinatnan ng paglalakbay. Sa diwa ng binubuong Araling Pangmanlalakbay sa diwa ng Araling Kabanwahan, hindi lamang nito nilalayong maipakita ang ugnayan at/o pag-uugnay ng turismo at paglalakbay sa Pilipinas at Timog Silangang Asya. Bukod sa panunuring pangkalinangan, layunin ding maipakita ng Araling Pangmanlalakbay ang panunuring panlipunang nakasalig sa katarungan ng turismo at paglalakbay. Sa ganitong pagtatangka, maipopook ang diskursong pangturismo ng mga Pilipino hindi lamang sa kaniyang sariling bayan ngunit maging sa Timog Silangang Asya at sa daigdig. (shrink)

Umalpas at/o umunlad na ang pag-aaral ng kasaysayan ng Pilipinas—hindi na lamang ito isang kanonikal na pamamaraan na may pagkiling at humahango sa kinagisnang positibismong pananaw. Bagama’t kumakalas na roon ang ilang mananaliksik at historyador, hindi ito nangangahulugan ng pagtalikod sa pinagmulang pananaw, bagkus isa itong kaunlarang historiograpikal na habang isinasaalang-alang pa rin nito ang faktuwal na kaalaman, nilalakipan na ito ng samot-saring multidisiplinaryo at/o interdisiplinaryong pananaw na may pagkiling sa disiplinang kinabibilangan at inaambagan ng kaalaman. Humigit kumulang 700-pahina ang (...) aklat ng historyador na si Ian Christopher Alfonso ng National Historical Commission of the Philippines (NHCP)— ang Dogs in Philippine History (DPH)—na may 28-kabanata—sa aking pagbibilang, habang ginagabayan ng 503-piraso ng plate o larawan, 3 mapa, 5 talahanayan, 920 na talahuli, at 496 na sanggunian—ay hindi lamang isang historikal ngunit tematiko rin ang pagkakasalanlan. Ito ay maari rin gawing balangkas at salalayan ng susunod pang mga pagaaral na nagkakaroon ng interes sa kalikasan at kapaligiran. (shrink)

Ang papel na ito ay komentaryo sa artikulong—Ma'I in Chinese Records—Mindoro or Bai? An Examination of a Historical Puzzle ni Go Bon Juan. Layunin ng pag-aaral na ito na lumikha ng isang mapanglagom at preliminaryong pagbasa sa Ma’i bilang isang suliraning historiograpikal. Sa muling pagbasang ito ay pagtutuunan ng pansin ang maikling pagbaybay sa historiograpiya nito na susundan naman ng interogasyon at pagbibigay kritik sa kamakailang pag-aaral dito ni Go Bon Juan at mga suliraning kinakaharap ng kaniyang interpretasyon na umiinog (...) sa pagpapalagay nito na ang Ma’i ay natagpuan ng mga banyagang mangangalakal sa kasalukuyang rehiyon ng lawa ng Laguna. Mangyari pa, hindi lamang nakatali sa nakasanayan at makitid na pagtitiyak ng pook ang tutok ng pag-aaral. Pagtatangka rin ito na bigyang diin ang “saysay” nito sa pamamagitan ng pagpopook sa Ma’i sa malawak na kontekstong pangkasaysayan na kinasasangkutan nito. Una, bilang isang mahalagang yugto ng napakahabang kasaysayan ng rehiyon ng lawa ng Laguna, at; pangalawa, bilang mikrokosmong bahagi ng naging historikal na pagsulong ng buong Dunia Melayu. Sa huli, sa pamamagitan ng kritikal na panunuri sa mga pundamental na proposisyon ni Go Bon Juan ay ang pag-uwi ng pag-aaral sa konklusyong bagaman kasalukuyang maipapalagay na ang Ma’i ay ang Bay nga ng Laguna, mapaninindiganang hindi talaga sa kasalukuyang kinalalagyan nito sa Laguna nadatnan ng mga mangangalakal ang Ma’I, kung hindi sa kasalukuyang erya ng Verde Island Passage na kinabibilangan ng kasalukuyang Batangas-Mindoro axis kung saan nakaugnay ang Puliran o Lawa ng Laguna. (shrink)

This essay delves into the multifaceted nature of the Tagalog word ano, examining its usage in various contexts and its impact on communication within Tagalog-speaking communities. Three cases of ano are discussed in the essay. The first case pertains to ano accompanied by ostension; the second, pertains to ano accompanied by context clues; and the third, pertains to ano without any ostension or context. In Tagalog communities, ano, despite the lack of ostension or context, is sometimes still used in everyday (...) conversations, presenting the problem of how meaning or understanding of the word ano is still possible. The third case of ano will be further divided into two: IT-ano (ibang tao-ano) and HIT-ano (hindi ibang tao-ano) providing the difference between strangers and acquaintances. By relying on Ludwig Wittgenstein’s idea of what it means to understand through language-game, this essay discusses how a vague word such as ano gives rise to meaning and understanding. This approach to clarify meaning will relate to the levels of social interaction found in Virgilio Enriquez’s idea of pakikipagkapwa. The analysis will proceed by referring to hypothetical scenarios involving the use of the term ano situated in the everyday conversational use of language by Filipinos. The mode of analysis takes the perspective of the author, who is a native speaker of Tagalog. (shrink)

Bārasa Aņuvekkhā – ‘The Twelve Contemplations’ – of Ācārya Kundakunda (circa 1st century BC) contains 91 verses (gāthā). ‘Aņuvekkhā’, ‘aņupekkhā’, ‘anuprekşā’, and ‘bhāvanā’ are synonyms; these terms are used in Prākrit, Apabhramśa, Sanskrit and Hindi languages, respectively. Contemplation means ‘meditating on the nature of the Reality’. The uniqueness of Ācārya Kundakunda’s exposition is that he has described each contemplation both from the empirical (vyavahāra) as well as the transcendental (niścaya) points-of-view (naya). These contemplations help a man practise moral virtues, like (...) forbearance (kşamā), and lead to highly effective stoppage (samvara) of karmas. He who does contemplation observes properly the moral virtues and also endures the afflictions. (shrink)

Sa bawat aklatan o sabihin pang mga bookstores, hindi talaga nawawala ang sikat na sikat na mga aklat ni Ambeth Ocampo. Isa na rito ang labintatlong tomo ng Looking Back na tumatalakay sa iba’t ibang paksa sa kasaysayan ng Pilipinas. Noong mga panahong nag-aaral pa ang may-akda sa PUP ng kursong Kasaysayan, walong serye pa lamang ng Looking Back ang nailathala at sabihin pang nabasa niya—Looking Back (2010); Dirty Dancing (2010); Death by Garrote (2010); Chulalongkorn’s Elephants: The Philippines in Asian (...) History (2011); Rizal’s Teeth, Bonifacio’s Bones (2012); Prehistoric Philippines (2012); Storm Chasers (2014); at Virgin of Balintawak (2014). Hindi naglaon, tila bagang isang palos ang pagkakalathala ng mga sumunod pang mga akda—Demonyo in Tables: History in Artifacts (2015); Two Lunas, Two Mabinis (2015); Independence X6 (2016); Quezon’s Sukiyaki (2016); at Guns of the Katipunan (2017). Sa mga nabanggit na akda ni Ambeth Ocampo, ang Chulalongkorn’s Elephants: The Philippines in Asian History ang higit na pinagtuunan ng pansin at diin ng rebyuwer. Sa kasalukuyang pagkakataon, ilalatag ng rebyuwer sa papel na ito ang kanyang mga natatanging komendasyon (kalakasan) at kritik (kahinaan) hinggil sa 102-pahinang aklat ni Ocampo. Sisipatin din ang kanyang pagkakadalumat sa ugnayan ng Pilipinas sa mga Asyanikong bansa na siya naman talagang dapat maging tunguhin ng rebyung ito. (shrink)

Kilala si Carlos Bulosan (1913-1956), higit sa lahat ang kaniyang isinulat na semi-autobiograpiya na America is in the Heart (1946), kung saan kaniyang ipinamalas ang karanasan bilang isang lider-manggagawa sa Estados Unidos sa kontekstong sosyo-politikal at proletaryadong internasyonal sa panahon ng Pandaigdigang Depresiyon (1929-1939). Gayundin ang kaniyang kinaharap na diskriminasyon at rasismo sa dayuhang bansa. Gayumpaman, sa kaliwa’t kanang pag-aaral ukol sa kaniyang buhay at kaisipan, na pawang itinuon at pinagkaabalahan ng mga nahihirati sa Marxismo, Sosyalismo, panitikan, at iba pang (...) kaugnay na perspektiba, hindi gaanong napagtuonan ng pansin ang bayang sinilangan ni Bulosan—ang Pangasinan. Bago pa man “isapuso” ni Bulosan ang Amerika, higit sa malamang, namulat siya sa kaganapang panlipunang mayroon ang mga Pangasinense. Mahalaga ang Pangasinan sa buhay ni Bulosan, una sa lahat, kung bakit niya piniling makibaka sa dayuhang lupain ng Estados Unidos. Tuturulin at tutugunan ng pag-aaral na ito ang dalawang sangay ng Bagong Kasaysayan—ang Kasaysayang Buhay at Kasaysayang Pampook. Samakatuwid, tutuon ito sa pagsasalaysay ng saysay ng isang indibiduwal sa unang banda, habang isinasakonteksto ang kasaysayang pampook bilang “bahagi ng higit na masaklaw na kasaysayang bayan” sa kabilang dako. Sa unang labindalawang kabanata ng America is in the Heart, tatahiin at palalawigin ang halaga at lugar ng kasaysayan ng Pangasinan sa formatibong panahon ni Bulosan bilang isang Pangasinense. (shrink)

Patúloy nating kolektibong ginugunita ang kadakilaan ng mga bayaning Pilipino sa iba’t ibang sektor, panahon at perspektiba ngunit mababatid nating hindi pa rin sapat ang pagpapahalaga sa kanila dahil (1) limitado ang kaalaman hinggil sa kanila, (2) nagiging mailap ang mga datos patungkol sa kanila at (3) higit na binibigyang-pansin ang mga bayaning matagal nang iniangat sa pedestal. Laganap ang pananalambúhay sa mga ganitong bayaning nasa pedestal buhat pa noong panahong kolonyal hanggang sa kasalukuyan. Taliwas dito, itinatampok sa pag-aaral na (...) ito ang kasaysayang-búhay ng hindi gaanong kilaláng bayaning si Laureano Guevara o Kapitan Moy. Higit sa pagiging media clase ng lipunang Mariqueño, tinugunan niya ang iláng pangangailangan ng kaniyang mga kababayan partikular na kaugnay ng mga suliraning panlipunan. Ang kasaysayang pampook ng Mariquina ay dumaan sa kolonyal na pagbabago sa kalinangan, pamumuhay at maging sa pamamahala. Bagama’t mailap ang mga talâ tungkol kay Kapitan Moy, sinikap ng pag-aaral na ito na lagumin ang kalát-kalát na mga impormasyon o talâ tungkol sa kaniyang búhay bílang isang Mariqueño at kung paano niya ipinamalas ang kaniyang kabayanihan sa apatnapung taon niyang búhay (1851-1891) bílang isang ama, asawa, musikero, politiko, negosyante, bayani at isang MARIQUEÑO. (shrink)

Katulad ng laging binabanggit ni Prop. Michael Charleston B. Chua ng Pamantasan ng De La Salle, "Hindi man ako naging direktang naging mag-aaral ni Dr. Salazar, mapalad pa rin akong nakilala ko siya at natuto ng kahalagahan ng Pantayong Pananaw." Marahil ito rin ang sumasambulat sa mga nais maging mag-aaral ng paham na si Salazar. Isang metapora ng kometa o isang bakunawa ang pagdating ng isang Dr. Salazar sa Sintang Paaralan partikular na sa Kagawaran ng Kasaysayan dahil pinagyaman niya/tinutulungang makaalpas (...) ang ningning ng aming kagawaran tungo sa mayamang pag-aaral sa kasaysayan. (shrink)

Mula sa iisang lahi ang Pilipinas at Malaysia sang-ayon sa pag-aaral na may kinalaman sa paksaing Austronesyo. May mahabang kasaysayan ng ugnayan ang dalawang bansang ito, di lámang sa ekonomikong aspekto, kundi lalo’t higit sa kultural na batayan, at isa na rito ang paggamit ng mga simbolo sa pagbabatik/pagtatatu na nakaugat pa sa relihiyon ng pag-aanito sa mundong Austronesyo. Bagamat naging parehong kolonya ang dalawang bansa ng mga Kanluranin na nagpalawak di lámang ng kapangyarihan kundi maging ng merkado, hindi tuluyang (...) naalis/nakalimutan ang kalinangang nakaugat sa mga bansang ito. Sa kasalukuyan, nagpapatúloy pa rin ang iláng tradisyonal na pang-araw-araw na búhay ng ilang bahagi ng mga bansang ito gaya ng pagbabatik. Nariyan pa rin ang pagpupukpok o tapping process sa pagbabatik na sa kasalukuyan ay dinarayo pa sa kabundukan ng Cordillera ng mga tagasiyudad upang makapagpatatu kay Whang Od. Gayundin, mayroon pa ring kahalintulad na ganitong paraan ng pagbabatik sa Malaysia, sa kaso halimbawa ng mga Iban, Kayan at Dayak. Hindi kataka-taka sa kasalukuyan na kahit nariyan pa rin ang tradisyonal na paraan ng pagbabatik, naghahalinhinan ang tradisyonal at modernong pagbabatik sa mga bansang ito na ang pinakanag-uugnay ay ang mga simbolismong nakaugat sa kanilang malalim na kasaysayan. (shrink)

Bilang “kathang-buhay” ni Zeus A. Salazar, ang tinaguriang Ama ng Pantayong Pananaw (PP) at ng Bagong Historiograpiyang Pilipino, hindi mauunawaan ang PP nang hiwalay sa kanyang akademikong talambuhay. Kaya naman mainam na baybayin angkasaysayan ng Pantayong Pananaw sa konteksto ng kapantasanni Salazar. Maaaring hatiin ang kasaysayan ng PP sa konteksto ng kapantasan ni Salazar sa limang yugto, gamit ang metapora ng paglago ng halaman: 1. Panahon ng Pagpupunla ng mga ideyang magiging batayang kaisipan ng PP sa hinaharap, mula sapagpasok ni (...) Salazar sa Unibersidad ng Pilipinas (PP) bilang magaaral ng kasaysayan (1951) hanggang sa pagkakalimbag ngkanyang Ang Pagtuturo ng Kasaysayan sa Pilipino (1970), maaari itong bansagan bilang “Yugtong Pre-Pantayo”; 2. Panahon ng Pag-uugat ng PP sa UP mula sa pagkakalimbag ng artikulo ukol sa wikang Filipino (1970) hanggang sa pagdaraos ng Unang Pambansang Kumperensya sa Historiograpiyang Pilipino, kaalinsabay ng paghirang sa kanya bilang dekano ng Dalubhasaan ng Agham Panlipunan at Pilosopiya at pagdaraos ng (1989), 3. Panahon ng Pagsibol ng PP sa UP na tumutukoy sa institusyunalisasyon nito sa UP Departamento ng Kasaysayanmula sa kumperensyang ito (1989) hanggang sa pagkakalimbag ng Pantayong Pananaw: Ugat at Kabuluhan (1997), 4. Panahon ng Pagyabong ng PP sa labas ng UP mula sa pagkakalimbag ng aklat (1997) hanggang sa paglulunsad ng Saliksik E-Journal (2012), at 5. Panahon ng Pamumunga mula sa paglulunsad ngSaliksik E-Journal (2012) hanggang sa pagtatapos ng pagtuturo ni Salazar sa Politeknikong Unibersidad ng Pilipinas (2019). (shrink)

Layunin ng pananaliksik na ito na makabuo ng Gabay sa Pagtuturo (Teacher’s Guide) bilang kagamitang makatutulong sa pagkatuto ng asignaturang Filipino. Gamit ang deskriptibong pananaliksik, natuklasan na 81% ng mga guro ang nagsabing makatutulong ang paglikha ng Gabay sa Pagtuturo (Teacher’s Guide). Ayon naman sa 95% ng mga mag-aaral, nararapat isama ang mga gawaing kaugnay ng panonood upang mas maging interaktibo at epektibo ang pagkatuto ng nabanggit panitikan. Batay sa mga inilahad na kinalabasan, nabatid ng mananaliksik na malaking bahagdan ng (...) mga guro at mag-aaral ng asignaturang Filipino ang nagsasabing may kahirapan ang pagtuturo at pagkatuto ng Noli Me Tangere bilang akdang pampanitkan sa ikaapat na markahan ng ika-9 na baitang. Sa makatuwid, ang pagkakaroon ng Gabay sa Pagtuturo (Teacher’s Guide) ng nabanggit na Obra Maestra ay makatutulong nang malaki hindi lamang sa guro bagkus ay pati na rin sa mag-aaral. (shrink)

Namulat sa makipot na kasanayang disiplinal ng metodolohiyang pangkasaysayan na nakatuon sa pagsusuri ng mga dokumento sa arkibo, hindi pa katagalan mula nang mag umpisang mabatid ng mga historyador ang kahalagahan ng kulturang materyal sa kanyang larangan. Higit pa sa pagpapahalaga sa kulturang materyal bilang batis ng kasaysayan, paksa ng sinusuring aklat ang pagsasakasaysayan ng kulturang materyal bilang isang bagong larangan. Tinipon ng mga historyador na patnugot na sina Anne Gerritsen at Giorgio Riello sa Writing Material Culture History ang kontribusyon (...) ng dalawampu’t anim na akademiko mula sa iba’t ibang larangan tulad ng kasaysayan, antropolohiya, arkeolohiya, museolohiya, at kasaysayan ng sining, upang makabuo ng isang batayang aklat tungo sa pagpapayabong ng makabago at interdisiplinaryong larangan ng kasaysayan ng kulturang materyal. Nahahati sa tatlong bahagi ang rebyung ito: ang una’y tatalakay sa pangkabuuang tema na nagbubuklod sa samu’t saring sanaysay na nilalaman ng aklat, ang ikalawa’y magbibigay ng payak na pagbubuod sa bawat kabanata, at ang huli’y tatalunton sa maaaring maging metodolohikal na ambag ng aklat sa larangan ng historiograpiyang Pilipino. (shrink)

Pinagtibay ng administrasyong Duterte ang pananangkapan sa mga birong itinuring na pampasiglang bilang sa tuwing kinakausap ng pangulo ang taumbayan sa midya. Kaya’t tila isang melodramatiko o mala-teledramang inaabangan ng mga manonood at tagapakinig ang bawat pahayag ni Duterte habang pinamamayani ng huli ang mga 'birong' nagpapatingkad sa impunidad ng karahasan sa kababaihan, misogynista, at sexismo. Sa ilang pagkakataon, literal na ibinida ng populistang pangulo ang kaniyang phallus o titing nakatayo bilang larawan ng pagiging lalaki, matapang, at malakas at upang (...) yurakan hindi lamang ang kababaihan ngunit para ipamukha ang 'kahinaan' ng mga kritiko. Kinalaunan, umusbong sa midya ang pagbabansag kay Duterte bilang 'Mang Kanor,' isang personalidad na ipinamamalas ang exhibisyonismo sa anyo ng mga pornograpikong bidyo. Layunin ng pag-aaral na ito na suriin ang sosyo-politikal na aspektong umiinog kina Duterte at Mang Kanor at sa kung paano nila ginamit ang phallus upang magkaroon ng pamosong pagkakakilanlan sa midyang Pilipino. (shrink)

Taong 2019 nang magsimula ang paglaganap ng COVID-19 sa Pilipinas, kaya samu’t saring mga impormasyon ang ipinakalat sa bansa upang maiwasan ang pagkalat ng virus lalo na sa mga lugar na matataas ang bilang ng nag positibo, gaya na lamang sa Lungsod ng Quezon. Hinggil rito, ang saliksik na ito na naglalayong malaman at maitala ang Gampanin ng Wikang Filipino sa pag papalaganap ng impormasyon patungkol sa COVID-19. Upang matugunan ang mga hinihingi sa pananaliksik, ito ay gagwin sa deskriptibong paraan, (...) mag o-obserba ang mga mananaliksik sa mga post mula sa mga social media sites ng Lokal na Pamahalaan ng Lungsod ng Quezon, upang malaman ang ginampanan ng Wikang Filipino sa pagpapalaganap ng impormasyon patungkol sa COVID-19. Bilang proseso sa pagkalap ng mga datos, naghanap ang mga mananaliksik ng mga pages o sites na minamanipula ng Lokal na Pamahalaan ng Lungsod ng Quezon na pinagkunan ng mga post na pumapatungkol sa COVID-19. Mula rito makakagawa ang mga mananaliksik ng content analysis mula sa mga post sa iba’t ibang sites kung paano nagamit ang Wikang Filipino at kung paano ito nakatulong upang mas maiwasan pa ang paglaganap ng virus sa Lungsod ng Quezon. Sa saliksik na ito natuklasan na hindi lamang ang Filipino ang ginamit, marami sa mga post na nakalap ay nasa Tag-lish o pinaghalong Filipino at English, dahil sa bago ito sa mga tao, nilayon ng pamahalaan at maging ang Komisyon ng Wikang Filipino na gamitin ang Wikang Filipino dahil hindi lahat ay may kakayahang umintindi ng wikang banyaga. Gayunpama’y nagkaroon din ng ambag ang wikang Ingles dahil maraming pagkakataong gumamit ng mga teknikal na termino na kadalasang maririnig natin sa agham. Nakatutulong ang saliksik na ito upang mas mabigyang linaw ang ginampanan ng wika at sa kung paano nagiging epektibo ang mga pabatid upang maiwasan ang COVID-19. (shrink)

This paper aims at an analytical explanation of the distinctive nature of music, as it has been formulated in perhaps one of the world's very first works on the subject, namely the ‘Sangeet Ratnakar’ of Pandit Sarangadeva, a 13th century musicologist of India. He, in the first chapter of the work defines music ('sangeet' in Sanskrit and Hindi) as a composite of singing or 'Gita', instrumental music or 'vadan' and dancing or ‘nrittam’. In addition, he also holds singing to be (...) the most important component of music. These two ideas are not only unquestionably acceptable , as the analysis in the paper will show, but give to Indian music , in its difference from western music, its distinctively spiritual character, making it a path to liberation or Moksha (Muktidayakam na tu ranjakam). Sarangadeva's reason, here, is not rational but empirico-inductive. It is that mainly by virtue of its 'gitam’ (singing component), which, like the Yoga system of exercise, needing only one's body as its instrument, music too needing only one’s voice is as self-sufficient and autonomous as the ultimate Reality itself (Swayamev Rajate). In the hierarchy (a distinctively ancient Indian insistence) of arts, singing is the highest and unique because in spite of being heard by the auditory sense, it affects our 'reflective sensibility' and transports us to the virtual world of melodic and rhythmic forms. Forms, as against their particular illustrations, are abstract universals. Ultimate Reality is also a Form-all comprehensive and internally harmonious. However, pure Form, whether melodic or religious or even rational like that of triangularity, is almost impossible to concentrate on. Realizing this practical difficulty, Indian scriptures and the world's first Grammarian-linguist, Acharya Panini, framed a composite sound as the manifestation of the ultimate musical Form. This purely formal-because devoid of all meaning, sound is that of 'om', spelt, in Sanskrit as a conjunction (sandhi) of 'a'+'u'+'m'. For Indian musicologists and musicians, ‘om’ is the perfect manifestation of the Sound-God or ‘Nada-Brahman’ because, 1. Its composite nature resembles God, as a harmony of 'sat', 'chit', and 'ananda'; and 2. The composite sound is self-existent as its all three components-two vowels, i.e. ‘a’, ‘u’, and one consonant i.e. ‘m’, can be and are pronounced just as they originally are, -un-elongated and un-vitiated and therefore pure. This is the reason why every recital of Indian classical vocal music is begun with an elaborate rendering of 'om' as an invocation to Sound-God or ‘Nada-Brahman’. Scholarly and authentic, this ancient Indian approach to music, is undoubtedly the earliest and original. My observation is that its main contentions like Sharang Dev’s insistence that of the three components of music, ‘gitam’ or singing is the highest, have only been translated and never argued for. In this presentation my good intention is to provide much needed rational support for making these key statements in this unparalleled Indian text, indubitable and unquestionable. (shrink)

Itinuturing ang Trese (2021) bilang kauna-unahang Netflix anime series na mula sa Pilipinas, sa buong Timog Silangang Asya, at nasa labas ng Japan. Sa pagrerebyung ito, nilalayong maipamalas ang mataas na inklinasyon ng mga Pilipino sa kanilang mga alamat at mitolohiya. Bagaman hindi pa tapos ang serye, mahalaga pa ring tingnan ang kahalagahan ng Trese bilang holistikong paglalarawan sa imahe ng kultura at lipunang Pilipino. Sa pamamagitan ng labintatlong (13) malikhain at faktuwal na representasyong alegorikal ng Trese, nailatag ang saklaw (...) at ispektrum ng pagka-Pilipino. Ang rebyung ito ay nahahati sa apat na sub-kategorya na itinema dulot ng lumabas na interpretasyon – (1) paglalarawan sa pisikal na katangian at pananaw o diskursong ginamit, na nilapatan ng literary criticism; (2) paano ipinamalas ng Trese ang kaugnayan at pagpapahalaga nito sa Kasaysayang Pilipino; (3) paglalatag ng ilang aspektong antropolohikal at sosyo-kultural sa anyo ng sektoral na representasyon ng kasarian at pamilya at pagtatampok sa ilang mga kulturang popular ng Pilipinas; at (4) ang Trese bilang panimulang daluyan ng diskursong pampolitika-burukratika at isang malinaw na depiksyon ng kasalukuyang klimang pulitikal ng Pilipinas. (shrink)

Introduksiyon Sentro ng kabuoang aklat na ito ang paglalakbay –partikular na ang paglalakbay ng mga Pilipino gamit ang pananaw at wikang F/Pilipino. Sa ilang pagkakataon, isa ang paglalakbay sa hindi gaanong nabibigyan ng pansin sa pag-aaral ng lipunan, sa kabila ng pinagyayaman na itong matagal sa Kanluran at marahil isa ng ganap na diskurso. Mababakas ito sa kanilang pagpapakahulugan sa mga taong naglalakbay. Halimbawa nito ang mga Pranses na voyageur at Anglo-Amerikanong katumbas sa paglalakbay bilang trip, travel, at voyage (Almario (...) 2010, 1274-1275, 1325) at sa napakaraming kasingkahulugan gaya ng adventurer, commuter, migrant, passenger, pilgrim, sailor, tourist, drifter, excursionist, globe-trotter, itinerant, voyager, navigator, nomad, sightseer, tripper, vagabond, wanderer, expeditionist, jetsetter, at iba pa (Thesaurus 2022). Sa Pilipinas, madalas pa ngang gamitin ang mga Espanyol-Filipino na mga salita katulad ng biyahe (viaje); ekspedisyon (expedicion); nabegasyon (navigacion); at embarkasyon (embarcacion) (Almario 2010, 181, 322, 328, 806) –sa kabila ng mayaman ang mga Pilipino sa konseptong ito. (shrink)